หลังจากหญิงชราแซ่หวังและหวังต้ายอมรับความพ่ายแพ้และร้องขอความเมตตา เฝ่ยชุ่ยก็ไม่หวั่นไหวใด ๆกลิ่นอายที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตาแดงก่ำคู่นั้นยังคงน่าหวาดผวาเช่นเคย อยู่ต่อหน้านาง พวกเขาอยู่ห่างจากความตายเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้นหลังจากคนขายเนื้อแซ่จางถูกตัดข้อมือจนขาด ก็เจ็บเสียจนแทบหมดสติไป เขาฆ่าสัตว
“ทว่า พระชายา แม่นางเฝ่ยชุ่ย...”“ไม่เป็นอะไรแล้ว” นางกล่าว “พาสามคนนั้นไปรักษาด้วย”เถาหยวนและเถาฟางรับคำสั่งครั้นเฝ่ยชุ่ยเป็นอิสระ ก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด“พระชายา บ่าว บ่าวทำเรื่องเลวร้ายลงไปมาก” นางก้มหน้าลง “บ่าวควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ตอนที่ความรู้สึกนั้นพุ่งเข้ามาใ
“ตงฟางหลี ท่านพอได้แล้วเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกว่า เส้นทางที่ยาวนานที่สุดเท่าที่นางเคยเดินก็คือเส้นทางกลอุบายของคนผู้นี้ ต้องถูกแกล้งได้สำเร็จทุกครั้งไป“พระชายา มือของเจ้าจะต้องจับคอของข้าไว้แบบนี้” ตงฟางหลียังคงใช้น้ำเสียงและสีหน้าใสซื่อ “เร็วหน่อย มิเช่นนั้นข้าจะตกลงไปได้นะ”ระหว่างที่เขาพูด ก
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดมา จึงเปิดผ้าม่านออกดูตู้เหิงที่กำลังรออยู่ด้านนอก ครั้นเห็นว่าพวกเขากลับมาแล้ว ก็รีบมาต้อนรับทันที“ท่านอ๋อง พระชายา” ตู้เหิงขมวดคิ้ว “พระชายาเฉียนมาขอพบพ่ะย่ะค่ะ นางรออยู่ที่ห้องโถงจิ่นซื่อมาได้ครู่ใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์นิ่งชะงักพระชายเฉียน? นางมาทำอะ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เข้าใจเรื่องนั้นผ่านไปนานหลายวันแล้ว ครอบครัวของฮูหยินเหลยอันโหวถูกค้นบ้านและยึดทรัพย์ไปแล้ว พระชายาเฉียนมาขอโทษตอนนี้หมายความว่าอย่างไร?“พี่สะใภ้ใหญ่กำลังทำอะไร? รีบลุกขึ้นเถอะ” นางกล่าวด้วยเสียงราบเรียบ สุภาพทว่าเหินห่าง “เรื่องผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถอะ พี่สะใภ้ไม่ต้องเก็บมาใส่
กลิ่นหอมบุปผาสายนี้ทำให้คนรู้สึกสงบ และปลอบโยนอารมณ์“พี่สะใภ้เคยได้ยินหรือไม่ ว่าต้นไม้และบุปผาล้วนมีความรู้สึก?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวเรียบ ๆ “กลีบบุปผานั้นบอบบาง คนต้องดูแลด้วยความระมัดระวังถึงจะทำให้มันผลิบานอย่างงดงามได้ หากเป็นสถานที่ที่มีกลิ่นอายดุดันหรือว่ามีไอเย็นมาก บุปผาก็ยากจะผลิดอกที่งดง
“ไม่มีคนอยู่ข้างกายท่านเลยหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง เช่นนั้นก็แปลกแล้ว“พี่สะใภ้ใหญ่ ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องท่าน ให้ข้าตรวจ...ตรงนั้นของท่านได้หรือไม่?”พระชายาเฉียนรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง ทว่าเมื่อเกี่ยวกับทายาท นางพยักหน้าตอบรับอย่างเอียงอายฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงพานางมายังภายในห้องห้อง
พระชายาเฉียนเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งร่างหลังจากที่นางและท่านอ๋องเฉียนทำกิจเสร็จ ท่านอ๋องเฉียนมีความชอบที่พิเศษ นางคิดมาตลอดว่าเป็นความรักระหว่างสามีภรรยา ผู้ใดจะรู้ ว่านี่เป็นแผนร้าย?ไม่แปลกที่นางมักจะรู้สึกไม่สบายอยู่บ่อยครั้ง ภายในยังมีความรู้สึกมีอะไรแปลก อยู่ หากแต่เป็นเพราะรู้สึกอับอายมาก นางจึง