“ของหวานที่เสด็จพ่อทรงกล่าวถึง มีรสชาติหวาน มีกลิ่นหอมของนม และยังมีไข่มุกให้เคี้ยว เรียกว่าชานมไข่มุกใช่หรือไม่เพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถาม“ใช่ คือชื่อนี้ล่ะ” ดวงตาของฮ่องเต้เปล่งประกายระยิบยับแตกต่างจากที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง “ทำเป็นหรือไม่?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบกลับ “หากมีวัตถุดิบ
“ที่แท้ท่านปู่เคยทำให้พระองค์ดื่มแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตระหนักได้ทันทีชายชราชอบทำของหวาน และชานมไข่มุกเป็นสิ่งที่ทำง่ายที่สุด ไม่แปลกใจที่ฮ่องเต้จะรู้เรื่องเช่นนี้ซึ่งไม่ใช่ของในโลกนี้“ปู่ของเจ้ารึ?” ฮ่องเต้กินไข่มุกไปสองสามเม็ด “นักพรตเต๋าเทียนหลิงเป็นปู่ของเจ้ารึ? ปู่ของเจ้ามิใช่ว่าลาลับโลกนี้ไปน
ฉินเหยี่ยนเย่ว์สับสนเล็กน้อยเมื่อครู่พวกเขายังคงพูดคุยกันเรื่องชานมอย่างมีความสุข ทว่าเหตุใดถึงเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน กลับกลายเป็นซูเตี่ยนฉิงอยากแต่งงานเข้าจวนอ๋องเจ็ดเล่า?นางไม่เข้าใจความหมายของฮ่องเต้ ทำได้เพียงต้องก้มหัวลง “เสด็จพ่อคิดเห็นอย่างไรเพคะ?”“ด้วยสถานะของสกุลซู ซูเตี่ยนฉิงเป็นบุตรีภรร
อย่างไรก็ตาม หากสิ่งใดเกินขีดจำกัด ย่อมก่อให้เกิดอันตรายอยู่แล้ว แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าคนผู้นั้นให้เหมาเหมากินไม้เทียนเหลี่ยวไปมากแค่ไหน และไม่รู้ด้วยว่าได้เพิ่มเติมอะไรเข้าไปข้างในหรือไม่“เจ้าสิบ ไปทูลพระพันปีเสียหน่อยว่าข้าจะพาเหมาเหมาไปเลี้ยงที่จวนอ๋องเจ็ดสักสองสามวัน” นางขมวดคิ้ว “อาการของเหมาเหมา
ฉินเหยี่ยนเย่ว์กระชับมือที่คล้องคอของตงฟางหลีแน่นขึ้น“ก็ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้หรอกเพคะ ตงฟางหลี เรื่องที่หม่อมฉันกังวลมากที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว เสด็จพ่อบอกหม่อมฉันว่าซูจิ้นถวายฎีกาติดต่อกันหลายวันแล้ว บอกว่าซูเตี่ยนฉิงขู่จะปลิดชีพตนเพื่อให้ได้แต่งงานกับท่าน ซูจิ้นใจอ่อนและร้องขอกับเสด็จพ่อ บอกว่าซูเต
ในท้ายที่สุด ตงฟางหลียังคงมีความคิดที่จะให้ซูเตี่ยนฉิงแต่งงานเข้ามาฉินเหยี่ยนเย่ว์ฝืนยิ้ม รอยยิ้มนั้นสดใส ทว่าแววตากลับเย็นชา “เห็นด้วยเพคะ แน่นอนว่าต้องเห็นด้วย การแต่งงานเป็นงานมงคลที่ยิ่งใหญ่ หม่อมฉันจะไม่เห็นด้วยได้อย่างไร?”ตงฟางหลีจับมือนางทันทีเขารู้ เมื่อนางโกรธหรือผิดหวังถึงจะยิ้มเช่นนี้
“ตั้งแต่วันนั้นที่ข้าตัดสินใจเข้าร่วมกองทัพ ข้าก็ล้มเลิกความคิดนั้นไปแล้ว แม้ว่าจะไม่มีเจ้า ก็ไม่ใช่นางอยู่ดี” ตงฟางหลีพูดต่อ “ข้าจำได้ว่าเคยบอกกับเจ้าหลายครั้งแล้ว ทำไมเจ้าถึงไม่เชื่อข้าเลยล่ะ?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์เคยถามเขาหลายครั้งจริง ๆ และนางก็รู้คำตอบของเขามานานแล้ว แต่เพียงแค่อยากให้เขาพูดออกมาจาก
“...” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดไม่ออกนิสัยของอ๋องอี๋หยาง ช่างน่าสนใจแบบแปลก ๆ“อยู่ในตำหนักไท่อี๋ เสด็จพ่อให้เจ้าทำอะไร?” ตงฟางหลีเอ่ยถาม“หม่อมฉันบอกไปแล้ว ให้ฝนหมึก ชงชา รินน้ำ”และยังมีการใส่น้ำตาลลงไปในชา ดื่มชานมไข่มุกแก้วใหญ่ไปหนึ่งแก้ว ซึ่งสิ่งเหล่านี้นางมิกล้าพูด“ทำเพียงสิ่งเหล่านี้ใช้เวลานานมากข