ВойтиShare
บทที่ 281
Related chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 282
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองตงฟางหลีที่ยิ่งห่างออกไปเรื่อย ๆ ราวกับมีบางอย่างกำลังจะหลุดลอยไปจากใจของนางนางมีความรู้สึกว่าถ้าปล่อยเขาไป ทุกอย่างระหว่างพวกเขาต่างจะยิ่งไกลออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆเมื่ออารมณ์นี้ผุดขึ้น จริง ๆ แล้วมันกลับเจ็บปวดมากกว่าการพัวพันกันอุตลุดเมื่อครู่เป็นร้อยเท่าทันใดนั้นนางก็ลุกขึ้น วิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 283
“ท่านชอบนางไหม?” เมื่อนางถามคำถามนี้ หัวใจของนางก็บีบรัดแน่นรู้แล้วยังแกล้งถาม ผลที่ตามมาอาจเป็นความขมขื่นและทำให้ตัวเองอับอายขายหน้า“ครั้งหนึ่งข้าเคยชอบนาง” ตงฟางหลีกล่าว “ก่อนที่ข้าจะอายุสิบห้า ข้าหวังว่าจะฝากชีวิตไว้กับนาง”“ครั้งหนึ่ง?”“อืม ครั้งหนึ่ง” ตงฟางหลีใช้นิ้วปัดปอยผมที่ตกลงมาปรกใบหน้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 284
ฉินเหยี่ยนเย่ว์หันหน้าไปสบตากับเขาดวงตาของตงฟางหลีชัดเจนและจริงใจเป็นครั้งแรกที่นางได้ยินเสียงหัวใจของเขา เสียงในใจบอกนางว่าทุกคำพูดของเขานั้นล้วนจริงใจ“คำถามสุดท้าย ท่านชอบหม่อมฉันไหม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอาหน้าผากไปแตะกับหน้าผากของเขา ปลายจมูกแตะปลายจมูก ในน้ำเสียงมีเสียงขึ้นจมูกเล็ก ๆ อยู่ “ท่านต
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 285
ดวงตาของเขาตกไปที่หลังม่านของเตียง คำพูดของเขาติดอยู่ในลำคอ“พวก…พวกท่าน”เขาตกใจมากจนสมองขาวโพลนท่านอ๋องผู้เย็นชามาโดยตลอดกำลังโอบล้อมพระชายาด้วยท่าทางพิลึกพิลั่นพระชายาหน้าแดงก่ำ เสื้อผ้าของนางก็ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยเขาไม่มีทางมองผิดพลาดแน่นอน สองคนนี้กำลังให้กำเนิดผู้สืบทอดน้อย!“จู่ ๆ กระหม
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 286
“นางมาทำอะไรที่นี่” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้วฮูหยินรองสกุลฉินคือมารดาผู้ให้กำเนิดฉินเสวี่ยเย่ว์ และภรรยาคนที่สองของท่านพ่อยังไม่ทันที่นางจะไปขอสินเดิมคืน ผู้หญิงคนนั้นก็กล้ามาหาถึงประตูบ้าน“ก็ให้นางรอที่ห้องโถงจิ่นซื่อไป อย่าให้บ่าวรับใช้ยกชาไปให้ แล้วก็เพิกเฉยต่อนางเสีย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ปล่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 287
“เฟ่ยชุ่ย ร่างกายของเจ้ารู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง?”ขอบตาของเฟ่ยชุ่ยเป็นสีแดง “ขอบคุณพระชายา บ่าวดีขึ้นมากแล้วเพคะ พระชายาเล่าเพคะ? บาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?”“ข้าสบายดี” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองประเมินนางเฟ่ยชุ่ยฟื้นตัวจากอาการป่วยหนัก ใบหน้าซีดเซียว หลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ก็ยิ่งหน้าซีดมากขึ้น
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 288
“แน่นอนว่าเป็นเรื่องโกหก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ซับน้ำตาที่ไม่มีอยู่จริง ยิ้มเยาะในใจ แต่บนใบหน้ากลับมีสีหน้าบึ้งตึง “ลูกจะกล้าทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไรกัน”สิ่งที่เกิดขึ้นในตำหนักเป่าลู่วันนี้ ฮ่องเต้มีรับสั่งห้ามเผยแพร่ออกไปพวกพระสนมเจิ้นไม่มีทางพูดไร้สาระ และฮูหยินรองได้ยินเพียงไม่กี่คำจากคนที่เกี่ยวข
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 289
จากนั้นฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงเห็นได้อย่างชัดเจน ว่ามีรอยประทับฝ่ามืออันโอหังสองรอยบนใบหน้าของเฟ่ยชุ่ย“สาวใช้ข้างกายฮูหยินรองตบเจ้าหรือ?”เฟ่ยชุ่ยพยักหน้าและสูดจมูก “พระนาง บ่าวไม่เป็นไรเพคะ”“เป็นสิ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์แอบเสียใจทีหลังนางอยากจะแกล้งทำเป็นอ่อนแอให้คู่ต่อสู้ตายใจ แล้วถือโอกาสคว้าชัยในท้ายที่
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
