ยาต้มได้ถูกปล่อยวางทิ้งไว้จนอุ่น ห่างจากเวลาที่ทานยาแก้อักเสบกว่าครึ่งชั่วโมงแล้วนางถือช้อนขึ้นมาป้อนยาให้เขา ยาค่อย ๆ ไหลออกจากมุมปากของเขาอย่างช้า ๆ เช่นเดียวกับเมื่อสักครู่นี้เขาไม่สามารถดื่มยาได้เลย“ข้าจักต้องติดหนี้ท่านแน่ ๆ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ ก่อนจะดื่มยาหนึ่งอึก แล้วป้อนให้เขาอย่างช้
ตงฟางหลีสีหน้าดำทะมึนขึ้นมาทันควัน ขณะที่คิดจะขับไล่นางให้ออกไปนั้น พลันนึกถึงความฝันเมื่อสักครู่ขึ้นมาทันทีเหตุการณ์ในความฝันนั้นค่อย ๆ ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน ใบหน้าของเทพธิดาหญิงที่ป้อนยาเซียนตันให้แก่เขาทับซ้อนกับใบหน้าฉินเหยี่ยนเย่ว์ เช่นนั้นแล้ว มิน่าจะเป็นเพียงแค่ความฝันหรือบางที เขาอาจจะเดิน
ตงฟางหลีพูดไม่ออกในความฝัน เขาก็เกือบจะตายแล้วเช่นเดียวกันเนื่องจากเทียนเผาไหม้มาเป็นระยะเวลานาน ไส้เทียนจึงส่งผลต่อแสงสว่าง ภายในห้องจึงแปรเปลี่ยนเป็นมืดมิด ฉินเหยี่ยนเย่ว์วางจานแอปเปิ้ลลงบนเก้าอี้ตัวเตี้ยข้าง ๆ โต๊ะ ก่อนจะหยัดกายขึ้นตัดไส้เทียน เทียนแดงกระพริบวูบวาบสองสามครั้ง ก่อนที่ภายในห้องจะ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็มิได้สนใจ “หลังจากที่อาการของท่านกำเริบ มีความเป็นไปได้สูงที่จะตกเข้าสู่สภาวะคลั่งเพคะ”“เมื่อถึงตอนนั้น ร่างกายของท่านจะอยู่ในจุดวิกฤต ประจวบเหมาะกับที่บาดแผลอยู่ในช่วงอ่อนแอ ในระหว่างท่านกำลังปวดศีรษะ ความเจ็บปวดตรงขาของท่านจึงมิได้แสดงออกมาในทันที ท่านอาจจะยังไม่ทันสังเกตเห็นก็เพ
“ไม่มี? เป็นไปไม่ได้” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว“พระชายาพระทัยเย็นก่อนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอดูแผลของท่านอ๋องก่อนได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงหลินกล่าว“ท่านอ๋อง สามารถให้หมอหลวงดูบาดแผลของท่านได้ไหมเพคพะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองไปยังตงฟางหลีสีหน้าของตงฟางหลีดำทะมึนเขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วทอดมองไกลออกไปฉินเหยี
“ยานี้มิเหมาะให้ท่านอ๋องใช้” ใบหน้าฉินเหยี่ยนเย่ว์ปรากฏเส้นดำหนึ่งแถบ “เกรงว่าราชาแห่งพิษผู้นั้นกำลังหลอกเจ้าอยู่กระมัง?”แม้จะมีประโยคที่ว่าใช้พิษต้านพิษ แต่ ใช่ว่าจะใช้ในทางที่ผิดได้การใช้ยาชนิดนี้ให้กับตงฟางหลีที่ร่างกายอ่อนแอ แม้แต่เทพต้าหลัวก็ช่วยให้กลับมามีชีวิตได้ยาก“เป็นไปไม่ได้” หลอหลวงห
“หืม?” ตงฟางหลีเหลือบตาขึ้นมอง ก่อนจะกล่าวต่อว่า “ข้ากลับคิดว่า ให้เจ้ากับลู่ซิวไปอยู่ที่เรือนของพระชายาน่าจะเป็นการดีกว่า”เพิ่งจะทุ่มเทรักษาอาการป่วยได้เพียงแค่หนึ่งคืน ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เพียงแค่ซื้อตัวลู่ซิวไปเท่านั้น กระทั่งตู้เหิงยังทำตามคำสั่งของนางด้วยความสามารถของนางนับว่าไม่น้อยเลยทีเดียว
“ชดใช้หนี้กระมัง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยื่นเทียบยาที่เขียนเสร็จแล้วให้กับตู้เหิง “ผลลัพธ์บนศาลาเมื่อวานนี้ มิใช่สิ่งที่ข้าต้องการ ข้าเพียง...”นางสัมผัสแก้มของตนเองเบา ๆ ตำแหน่งที่โดนตงฟางหลีตบยังคงบวมและมีอาการปวด“ช่างเถิด เรื่องเกิดขึ้นไปแล้ว เอ่ยถึงก็มิมีความหมายอันใด” นางหลุบตาลง เมื่อนึกถึงทุกอย่า