แชร์

บทที่ 925

หลังจากเฟิงเย่เสวียนพูดจบ ก็ออกไปจากทางหน้าต่าง

มาก็ไว ไปก็ไว แต่กลับทิ้งเลือดและความยุ่งเหยิงไว้เต็มห้อง…

“เจ้าดำน้อย…”

ฉู่เชียนหลีเดินออกไปอย่างโซซัดโซเซ สองมือที่สั่นเทากอดร่างที่โชกไปด้วยเลือดของเจ้าดำน้อย แผลกระบี่ที่ลึกหลายสายกรีดลงบนหลังของมัน เลือดแดงฉานจนน่าตกใจ หูก็ถูกตัดขาดไปหนึ่งข้าง

นางเกลียดเขามาก

เพราะเหตุใดเรื่องระหว่างเขากับเฟิงเย่เสวียน ต้องเอาสัตว์เดรัจฉานที่ไร้เดียงสามาเกี่ยวข้อง

เขาบอกว่าเฟิงเย่เสวียนไม่เลือกวิธีการ

แต่แล้วเขาดีกว่าเฟิงเย่เสวียนตรงไหน?

“บรู๊ว…” เสียงทุ้มต่ำดังออกมาจากในลำคอเจ้าดำน้อย เหมือนสะอึกสะอื้น แต่ก็เหมือนปลอบใจ

มันนอนหมอบอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง ฝืนยกเปลือกตาขึ้น หน้าอกกระพือขึ้นลงเพราะหอบ แบกรับความทุกข์ทรมานอย่างมาก กลับอดกลั้นความเจ็บปวดไว้ ยกหัวขึ้นมาเลียฝ่ามือของนางอย่างยากลำบาก

ท่าทางนั่นเหมือนกำลังบอกว่า

ไม่ต้องห่วง

มันไม่เป็นอะไร

เบ้าตาของฉู่เชียนหลีแดงก่ำทันที พลางห้ามเลือดให้มัน พลางหลั่งน้ำตา

“ข้าเป็นคนทำร้ายเจ้า”

“เมืองหลวงแห่งนี้ไม่ใช่เมืองหลวงในอดีตแล้ว ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าสามารถอยู่ได้ เจ้ากลับเขาคุนหลุนเถอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
หนูแอมป์วี่นะค่ะ รักนะจุ๊ฟจุุ๊ฟ
เรื่องนี้ทำไมอัพช้าจัง ทำไมไม่อัพทุกวันค่ะ ถ้าไม่อัพทุกวันขอเพิ่มตอนได้มั้ยค่ะ
goodnovel comment avatar
แม่หม่อม กะน้องเกม่อน
ทำไมเขียนนิยายต้องมีแต่คนโง่ อ่านจะ3ปีล่ะไม่ไปไหนเนื้อเรื่องออกทะเล สมควรเทแล้วแอฟนี้
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status