เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 919
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 920
เยว่เอ๋อร์กลับถึงหุบเขา ก็ใกล้พลบค่ำแล้ว นางหิ้วตะกร้าไว้ พลางก้มหน้า สองมือกำตะกร้าแน่นแล้วคลายออกเป็นระยะ ดูกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด“เยว่เอ๋อร์?”“หา?!”เสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน ทำเอานางเงยหน้าด้วยความตกใจ เกือบกระโดดลอยตัวขึ้นในห้องครัวถงเฟยสวมผ้ากันเปื้อน มือซ้ายถือตะหลิว เอียงศีรษะมองมาทางนาง“คิดอะไรอยู่หรือ? แค่ซื้อเห็ดก็ไปตั้งนาน รีบเอามา เย็นนี้ข้าจะตุ๋นไก่”“เจ้าค่ะ…”เยว่เอ๋อร์ก้มศีรษะ เม้มปากแน่น ก้าวเท้าเข้าไปในห้องครัวถงเฟยนำเห็ดหอมออกจากตะกร้า หลังจากล้างจนสะอาด ก็หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วไปยุ่งอยู่ที่หลังเตาแล้ว เดินไปเดินมา ดูมีความสุขเลยทีเดียวเยว่เอ๋อร์มองดูแผ่นหลังที่ยุ่งอยู่กับการทำอาหารของนาง สองมือจิกชายเสื้อ เม้มปากไม่หยุด… นางอ้าปาก อยากพูดแต่ก็อดกลั้นเอาไว้ในแววตาเต็มไปด้วยความลังเลยืนอยู่ตรงนั้นสองนาทีเต็มๆ…ตอนที่ถงเฟยมองมา นางรีบหมุนกายวิ่งออกไป พลันสังเกตเห็นไก่เป็ดห่านที่ถูกขังอยู่ในกรง สายตาเหี้ยมเกรียม ในที่สุดก็ตัดสินใจแล้วนางเปิดกรงออกเป็นช่องเล็กๆ คว้าข้าวสาลี่มาหนึ่งกำมือแล้วโยนออกไปทันใดนั้นไก่ก็บิน และมีเป็ดกับห่านวิ่งต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 921
จิ่งอี้เดินเข้ามา“ตอนนี้ยังไม่มืด เจ้าลองไปดูที่หลังหุบเขาหน่อย หาสมุนไพรแก้หวัดมาสองสามอย่าง ต้มสองส่วน แล้วส่งไปให้อวิ๋นอิงหนึ่งส่วน”ฉู่เชียนหลีกล่าว“อวิ๋นอิงมีท่านโหวน้อยค่อยดูแล ข้าไม่ไปทางนั้นแล้ว เดี๋ยวข้าดูเยว่เอ๋อร์เอง”จิ่งอี้พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก็ไปหาสมุนไพรหลังหุบเขาที่ห่างออกไปร้อยกว่าเมตรแล้วเพิ่งมาหุบเขาครั้งแรก ทรัพยากรมีจำกัด ไม่สะดวกเหมือนจวนอ๋องเฉินฉู่เชียนหลีกลับไปที่ห้องของตนเอง นำผ้าห่มของตนเองมาคลุมบนตัวเยว่เอ๋อร์ไว้อย่างแน่นหนาเยว่เอ๋อร์จะลุกขึ้นทันที“พระชายา ข้าไม่เอาเจ้าค่ะ ข้าห่มแล้ว กลางคืนท่านจะห่มอะไร?”“นอนดีๆ”ฉู่เชียนหลีกดหัวไหล่ของนาง “ตอนนี้เจ้าโดนลมไม่ได้ เจ้าพักฟื้นไปก่อน คืนนี้ข้าไปนอนกับเสด็จแม่”“วันหลังอย่าไปที่ลำธารอีก เรื่องแทงปลาปล่อยให้ผู้ชายไปทำ ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งอย่างเจ้าแค่ยืนดูอยู่ข้างๆ ก็พอแล้ว”นางกล่าวกำชับถงเฟยไม่อยู่ น่าจะยังจับไก่ไม่เสร็จ ฉู่เชียนหลีเทน้ำร้อนหนึ่งแก้วจากหม้อดินเผาในห้องครัว ยกมาให้เยว่เอ๋อร์เยว่เอ๋อร์ถือแก้วร้อนๆ ไว้ ฝ่ามืออุ่นทันทีมองดูน้ำที่มีไอร้อนพวยพุ่งออกมา ดวงตาพร่ามัวเล็กน้อย“
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 922
นางตกเป็นเป้าของเขาแล้ว ชาตินี้จะไม่ปล่อยนางไปเด็ดขาด!เฟิงเจิ้งหลียิ้มอย่างชั่วร้าย ใบหน้าเปล่งแสงแปลกประหลาดแต่อันตราย ยกเท้าเดินเข้าไปหานาง“ห้ามเข้าใกล้พระชายานะ!”เยว่เอ๋อร์ฝืนร่างกายที่วิงเวียนเพราะไม่สบาย พุ่งเข้าไปขวางอยู่ตรงหน้าฉู่เชียนหลี กางแขนทั้งสองข้างออก ป้องฉู่เชียนหลีไว้อย่างแน่นหนา“ใครก็ได้! รีบมาเร็ว! ปกป้องพระชายา!”นางตะโกนเสียงดังแต่ คนถูกล่อออกไปหมดแล้ว…พลันเฟิงเจิ้งหลีสะบัดแขนเสื้อ เหวี่ยงกำลังภายในที่แข็งแกร่งสายหนึ่งออกไป ก็ซัดเยว่เอ๋อร์ที่เป็นหวัดลอยกระเด็นไปข้างหลัง“อ๊ะ!”“เยว่เอ๋อร์!”ฉู่เชียนหลีรีบวิ่งเข้าไป ท้องที่โตเป็นพิเศษขืนร่างกายนางไว้จนแทบนั่งไม่ลง แม้แต่ลุกขึ้นก็ลำบากไม่ทันได้ประคองเยว่เอ๋อร์ เฟิงเจิ้งหลีได้คว้ามาทางนางแล้ว“ห้ามทำร้ายพระชายานะ!”เยว่เอ๋อร์รีบกระโจนเข้าไปกอดขาของอ๋องหลีด้วยเบ้าตาที่แดงก่ำ“พระชายา ท่านรีบหนีไป! รีบไปหาคุณชายจิ่งกับท่านโหวน้อย รีบไป!”“เยว่เอ๋อร์!”“พระชายา ไม่ต้องสนใจข้า ท่านรีบไป!”เยว่เอ๋อร์ฉุดรั้งอ๋องหลีอย่างสุดกำลัง พลันอ้าปาก ก็กัดไปที่ต้นขาของเขาอย่างแรง“ซี้ด….”เฟิงเจิ้งหลีเจ็บ คิ้ว
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 923
ม่านตาเขาหดฉับพลัน มีประกายของความผิดหวัง เศร้าโศก และเจ็บปวดแผ่ขยายออกมาที่แท้นี่จึงจะเป็นความในใจของนางในสายตาของนาง เขามันแย่และน่ารังเกียจมาก นางใช้คำว่า ‘ขยะแขยง’ นิยามเขาราวกับหัวใจแตกสลาย เจ็บปวดฉับพลัน แม้แต่หายใจก็ต้องพยายาม“เหอะ…เหอะๆ…”เขาเปิดริมฝีปากบาง หัวเราะเยาะตัวเอง หัวเราะอย่างเย้ยหยันความดีที่เขามีต่อนาง ในสายตาของนาง ไม่มีค่าแม้แต่แดงเดียวสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมด ล้วนคิดไปเอง“ที่แท้เจ้ามองข้าเช่นนี้นี่เอง…”เฟิงเย่เสวียนหาใช่คนดี ผู้ชายคนนั้นโหดเหี้ยมอำมหิต บีบคั้นฮูหยินเว่ยตาย ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ทำได้ลงคอ ก็เพราะเขาหวังดีต่อฉู่เชียนหลี จึงอยากให้ฉู่เชียนหลีไปจากเฟิงเย่เสวียนฉู่เชียนหลีไม่เพียงมองไม่เห็นความหวังดีของเขา และยังมองเขาเช่นนี้ดีดี!ดีมาก!“ฮ่าๆๆ!”เขาแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง หางตาเปล่งแสงระยิบระยับ ชั่วขณะมองไม่ออกว่าเป็นความปลื้มปีติ ความเศร้าโศก ความดีใจ หรือความโกรธ“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร…เสียวฉู่ สักวันเจ้าจะเข้าใจความหวังดีของข้า แม้ตอนนี้เจ้ามีความเข้าใจข้าผิด แต่ข้าจะไม่ถือสาเจ้า”“เจ้าถูกพิษของเฟิงเย่เสวียนแล้ว รอวันที่เจ้าฟื
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 924
ร่างกายฉู่เชียนหลีหดเกร็ง ตอนที่รู้เจตนาของเขา ก้มปกป้องท้องตามสัญชาตญาณ พลางคว้าแก้วน้ำบนโต๊ะที่อยู่ข้างเตียง ทุบไปที่เขาอย่างแรงเขาหลบ ถูกต้อนถอยหลังไปหลายก้าวนางได้รับอิสระ รีบลุกขึ้นจากเตียง พยุงท้องวิ่งไปที่หน้าต่าง“จิ่งอี้!”นางลืมไป นางสั่งให้จิ่งอี้ไปเก็บสมุนไพรที่หลังเขาแล้ว หลังเขาอยู่ห่างจากที่นี่หนึ่งถึงสองลี้ จิ่งอี้ไม่มีทางได้ยิน และไม่กลับมาเฟิงเจิ้งหลีกุมบาดแผลที่เต็มไปด้วยเลือด ฝ่ามือที่แดงฉานคว้าไปทางนางนางโต้กลับเขายิ้มอย่างเย้ยหยัน“ท้องของเจ้าโตเช่นนี้ ต้องแบกท้องที่หนักหลายสิบชั่ง เจ้าดิ้นรนเลย ออกแรงเยอะๆ ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าเจ้าจะสามารถดิ้นรนไปถึงไหน”สีหน้าฉู่เชียนหลีเคร่งเครียดจนถึงขีดสุดท้องของนางใหญ่กว่าผู้หญิงตั้งครรภ์ทั่วไปหนึ่งเท่า ประกอบกับแปดเดือนแล้ว ปกติเวลาเดินยังต้องประคอง เวลานอนก็ไม่สามารถนอนราบ อยากวิ่งก็วิ่งไม่เร็ว อยากต่อสู้ก็ไม่สามารถสู้ได้อย่างเต็มที่เมื่อปะทะกัน อย่างไรนางก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟิงเจิ้งหลีนางยืนอยู่ตรงข้างหน้าต่าง จ้องเขาอย่างหวาดระแวง และทำท่าป้องกันเฟิงเจิ้งหลีกล่าว “ทำเจ้าเจ็บข้าจะปวดใจ เจ้ากินยาเม็
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 925
หลังจากเฟิงเย่เสวียนพูดจบ ก็ออกไปจากทางหน้าต่างมาก็ไว ไปก็ไว แต่กลับทิ้งเลือดและความยุ่งเหยิงไว้เต็มห้อง…“เจ้าดำน้อย…”ฉู่เชียนหลีเดินออกไปอย่างโซซัดโซเซ สองมือที่สั่นเทากอดร่างที่โชกไปด้วยเลือดของเจ้าดำน้อย แผลกระบี่ที่ลึกหลายสายกรีดลงบนหลังของมัน เลือดแดงฉานจนน่าตกใจ หูก็ถูกตัดขาดไปหนึ่งข้างนางเกลียดเขามากเพราะเหตุใดเรื่องระหว่างเขากับเฟิงเย่เสวียน ต้องเอาสัตว์เดรัจฉานที่ไร้เดียงสามาเกี่ยวข้องเขาบอกว่าเฟิงเย่เสวียนไม่เลือกวิธีการแต่แล้วเขาดีกว่าเฟิงเย่เสวียนตรงไหน?“บรู๊ว…” เสียงทุ้มต่ำดังออกมาจากในลำคอเจ้าดำน้อย เหมือนสะอึกสะอื้น แต่ก็เหมือนปลอบใจมันนอนหมอบอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง ฝืนยกเปลือกตาขึ้น หน้าอกกระพือขึ้นลงเพราะหอบ แบกรับความทุกข์ทรมานอย่างมาก กลับอดกลั้นความเจ็บปวดไว้ ยกหัวขึ้นมาเลียฝ่ามือของนางอย่างยากลำบากท่าทางนั่นเหมือนกำลังบอกว่าไม่ต้องห่วงมันไม่เป็นอะไรเบ้าตาของฉู่เชียนหลีแดงก่ำทันที พลางห้ามเลือดให้มัน พลางหลั่งน้ำตา“ข้าเป็นคนทำร้ายเจ้า”“เมืองหลวงแห่งนี้ไม่ใช่เมืองหลวงในอดีตแล้ว ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าสามารถอยู่ได้ เจ้ากลับเขาคุนหลุนเถอ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 926
รุ่งเช้า ทั้งกลุ่มกลับเมืองหลวงแล้วจวนอ๋องเฉิน“เมียเจ้าเจ็ด?!”อ๋องติ้งได้รับการไหว้วานจากอ๋องเฉิน ช่วยรับผิดชอบจวนอ๋องเฉิน ดูแลเรื่องเล็กใหญ่ทั้งหมดในจวน เขากำลังกินนกพิราบย่างข้างโต๊ะ จู่ๆ ก็เห็นฉู่เชียนหลีกลับมาแล้ว ก็ไหนบอกว่าจะไปอยู่สองเดือนไม่ใช่หรือ? นี่เพิ่งจะครึ่งเดือนก็กลับมาแล้ว?เขาไม่ได้ตาฝาดกระมัง?รีบเดินเข้าไป “เหตุใดถึงกลับมากะทันหันแล้ว? เกิดอะไรขึ้นหรือ?”“พี่สี่” ฉู่เชียนหลีทักทาย “เรื่องที่เกี่ยวข้องกับอ๋องหลีในช่วงนี้ ท่านรู้แค่ไหน?”อ๋องติ้งเป็นคนร่างอ้วนใจกว้าง โผงผางแต่ตะกละกินมาโดยตลอด ไม่ค่อยสนใจเรื่องงานราชการมากนัก แต่เขารู้เรื่องบุญคุณความแค้นระหว่างอ๋องเฉินกับอ๋องหลีเขากล่าว“ครึ่งเดือนที่ผ่านมา อ๋องหลีได้สร้างผลงานติดต่อกันสามครั้ง ไขคดีสำคัญ ช่วยเหลือราษฎร ชาวบ้านพากันปรบมือชื่นชม เสด็จพ่อก็พอใจในตัวเขามาก”“สามารถพูดได้ว่าเขาอยู่ในช่วงจิตใจฮึกเหิม ชีวิตเป็นดั่งใจ”ทุกอย่างราบรื่นแต่เจตนาของอ๋องเฉินคือ ให้เขาเฝ้าจวนอ๋องเฉินกับฉู่เชียนหลีให้ดี ถ้าหากไม่เกิดเรื่อง ก็อย่าไปรบกวนฉู่เชียนหลีบำรุงครรภ์ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ส่งข่าวในเมืองหลวง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 927
จวนอ๋องเฉินวันนี้ฉู่เชียนหลีอยู่กับเจ้าดำน้อยทั้งวัน หลังจากห้องครัวต้มแกงกระดูกเสร็จ ก็ยกมือ เจ้าดำน้อยหมอบอยู่บนเบาะที่อ่อนนุ่ม พลางเลียแปะๆๆ ฉู่เชียนหลีลูบขนที่อ่อนนุ่มของมันเบาๆ มองดูบาดแผลของมัน ในแววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก“กลับเขาคุนหลุนเถอะ จากนี้ไปจะไม่สงบมากนัก ข้าไม่อยากเห็นเจ้าเจ็บตัว”เจ้าดำน้อยเลียน้ำแกง“หมาป่าก็ควรอยู่ในป่าอย่างไร้กังวล ไม่ใช่ถูกขังอยู่ในจวนอ๋องเล็กๆ”มันแทะกระดูก“เจ้าดำน้อย!”มันแทะอย่างจริงจัง เหมือนไม่ได้ยินที่นางพูดฉู่เชียนหลีถูกโมโหจนหัวเราะแล้วจะว่าไปมันเป็นสัตว์ ไม่เข้าใจคำพูดของนางกระมัง แต่มันกลับรู้จักปฏิเสธนางด้วยการนิ่งเงียบบางครั้ง เมื่อเทียบกับมนุษย์ สัตว์กลับซื่อสัตย์และเชื่อถือได้มากกว่า“พระชายา ไม่ต้องดูเจ้าดำน้อยแล้ว บาดแผลของเจ้าดำน้อยไม่ถึงชีวิต ท่านก็รีบกินอะไรหน่อยเถอะเจ้าค่ะ”เยว่เอ๋อร์พาสาวใช้สองคนของห้องครัวเข้ามา จัดวางอาหารเย็นไว้บนโต๊ะฉู่เชียนหลีเงยหน้า“อาการของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”เยว่เอ๋อร์จับเอว “หลังจากนวดยาดองก็ดีขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ แต่ยังไม่สามารถก้มตัว ข้าไม่เป็นอะไร อีกไม่กี่วันก็หายดีแล้วเจ
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 972
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 971
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 970
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 969
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 968
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 967
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 966
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 965
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 964
