เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 854
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 855
ชายทั้งกลุ่มดื่มจนเมา ความกล้าก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเช่นกัน เห็นโดยรอบไม่มีชาวบ้านสัญจรไปมา ก็จับมือและเท้าของอวิ๋นอิง ลากคนเข้าไปในตรอกที่อยู่ข้างๆ อย่างรวดเร็ว“ปล่อยข้านะ!”อวิ๋นอิงดิ้นรน มีประกายความหวาดกลัวแลบผ่านแววตาการกระทำที่คุ้นเคยนี้ทำให้นางอดนึกถึงเมื่อคืนไม่ได้…ผู้ชายคนนั้น ค่ำคืนที่เจ็บปวดและทรมาน…เงาของเมื่อคืนได้ฝังลึกอยู่ในวิญญาณของนาง ไม่มีวันลบมันทิ้งได้“คนสวย เดินคนเดียวบนถนน มันโดดเดี่ยวจะตาย ให้พวกพี่ๆ มาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าเถอะ” พี่หู่ถูมืออย่างเจตนาร้าย“แหะๆ ดูท่าทางที่ใสซื่อนี่สิ คงจะไม่ใช่ยังเป็นสาวพรหมจรรย์กระมัง? พี่หู่ พวกเราโชคดีจริงๆ!”“เร็ว ข้าแทบรอไม่ไหวแล้ว!”ชายคนหนึ่งแย่งขาออก ถอดสายคาดเอวอย่างรีบร้อน จากนั้นก็เริ่มถอดกางเกง“ปล่อยข้านะ!” ม่านตาอวิ๋นอิงหด สองเท้าถีบอย่างแรง เพิ่งลุกขึ้นก็ถูกกระชากผมกลับไป “อ๊ะ!”“จะหนีไปไหน!”“เก็บแรงไว้หน่อย อีกเดี๋ยวค่อยร้อง พวกพี่ๆ รับรองว่าจะปรนนิบัติให้เจ้าถึงใจแน่นอน! ฮ่าๆๆ!”นางถูกผลักล้มอยู่บนพื้นชายฉกรรจ์สี่คนแยกกันจับแขนขาของนาง คนที่ชื่อพี่หู่คุกเข่าอยู่ตรงหว่างขานาง มือก็ถกกระโปรงของนางขึ้นอย่างโ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 856
นางยอมตาย ก็ไม่อยากออกไป!“จิ่งอี้ การตายของจางเฟยไม่เกี่ยวกับข้า…”เมื่อเอ่ยถึงชื่อนี้ สายตาจิ่งอี้ขรึมลง กลิ่นอายรอบตัวเปลี่ยนฉับพลัน เยือกเย็นจนถึงขีดสุด คว้าคอเสื้อของนางไว้ เหมือนลูกไก่ตัวหนึ่ง“มันเป็นเพราะเจ้า!” เสียงเขาเย็นชา “เจ้าเป็นคนฆ่าเขา!”“ไม่ใช่ข้า! ในงานเลี้ยงอาหารค่ำ ข้าไม่เคยเจอเขาเลย และไม่รู้ด้วยว่าเขาอยู่จวนกู้ ข้าไม่ได้ทำร้ายเขา!” อวิ๋นอิงอธิบายเสียงดังแต่จิ่งอี้ฟังไม่เข้าหูสักคำเมื่อนึกถึงจางเฟยที่ตายอย่างอนาถ ไฟแห่งความโกรธในอกของเขาก็ลุกโชน แทบกลืนกินสติสัมปชัญญะของเขาทั้งหมด ไม่มีที่ระบายในเมื่อนางพูดอย่างเต็มปาก และไม่รู้สึกผิดเช่นนี้ เขาก็จะทำลายสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของนาง!จับนางเอาไว้ เดินออกไปข้างนอก“อย่านะ!”อวิ๋นอิงกลัวแล้ว ตื่นตระหนกแล้ว มือเท้าพยายามดิ้นรน “อย่านะ! จิ่งอี้ ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ! เจ้าฟังข้าอธิบายก่อน ได้โปรด!”นางดิ้นไม่หลุด ภายใต้ความร้อนรน น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตาที่แดงก่ำใกล้ปากตรอกกำลังจะถึงถนนใหญ่แล้วอวิ๋นอิงกลัวจนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ พลันเข่าอ่อน ทิ้งตัวคุกเข่าต่อหน้าเขา“จิ่งอี้ ได้โปรดเห็นแก่หน้าพระช
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 857
“เหมือนท่านโหวน้อยจะชอบเจ้ามาก”จิ่งอี้เหลือบมองชายฉกรรจ์ที่เมาเหล้ากลุ่มนั้นอย่างเย็นชาและเฉียบขาดชายทั้งห้ากลัวจนก้นหด ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย แต่ละคนขมิบก้น ก้มหน้าต่ำ พากันหนีหายไปแล้วสายตาของเขาจึงจะมองมาทางอวิ๋นอิงอย่างไม่เร่งไม่รีบนางกำลังร้องไห้เบ้าตาแดงก่ำเหมือนกระต่าย ปลายจมูกก็แดงด้วย กัดริมฝีปากล่างแน่นจนเลือดออกแล้ว ขดตัวอยู่ตรงมุมกำแพง กอดตัวเองไว้แน่น ผมที่ยุ่งเหยิงร่วงกระจายลงมา น่าเวทนาเหมือนสุนัขไร้บ้านเขามองดวงตาที่แดงก่ำของนาง จู่ๆ ก็ขมวดคิ้วในความทรงจำ นางมีชีวิตชีวาและร่าเริงมาโดยตลอด สะบัดผมที่สั้นและเรียบร้อย ถือทวนหงอิงหนึ่งเล่ม วิ่งผับๆๆๆ ไปทั่วกระโดดขึ้นกระโจนลง นิสัยโผงผางนี่เป็นครั้งแรกที่เขามองน้ำตาของนางอย่างจริงจังใบหน้าของนาง ไม่เหมาะที่จะร้องไห้เสียเท่าไรเวลาร้องไห้ น่าเกลียดมาก“ร้องอะไร?” สองนิ้วบีบคางของนางแล้วยกขึ้น มองเข้าไปในดวงตาที่ขุ่นมัวของนางนิ้วมือเช็ดน้ำตาที่หางตานาง แสยะยิ้มอย่างอ่อนโยน“ไม่ต้องร้อง ฝันร้ายของเจ้าเพิ่งจะเริ่มขึ้น”ตระกูลกู้ ซากปรักหักพังหลังจากการระเบิดยังอยู่ระหว่างเก็บกวาด กำแพงพังทลาย กระเบื
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 858
ที่เขตชานเมือง ตรงตำแหน่งทิศตะวันออกที่ใกล้กับภูเขาและแม่น้ำ มีหลุมศพใหม่หนึ่งหลุม บนป้ายหลุมศพแกะสลักตัวอักษรที่ใหม่เอี่ยม——หลุมศพพ่อบุญธรรมจางเฟยจางเฟยหลับใหลที่นี่ อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวง และอยู่ห่างไกลจากความวุ่นวายเหล่านั้น กลางวันหันหน้าไปทางทิศตะวันออก กลางคืนอาบแสงจันทร์ ข้างหลังเป็นภูเขา ข้างหน้าเป็นแม่น้ำ เป็นสถานที่ที่มีฮวงจุ้ยยอดเยี่ยมพวงหรีดที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความตายกองเต็มหลุมศพ ธงวิญญาณพลิ้วไหวตามสายลม กระดาษเงินกระดาษทองที่ถูกเผาจนกลายเป็นขี้เถ้าถูกลมพัดไปทั่วท้องฟ้าฉู่เชียนหลียืนอยู่หน้าหลุมศพ มองดูป้ายหลุมศพ นิ่งเงียบเป็นเวลาเนิ่นนานนางยังจำตอนที่เจอคนกลุ่มนี้ครั้งแรกได้ พวกเขาทุกคนบ้างก็ขาเป๋ บ้างก็ตาบอด บ้างก็ผอมเหมือนลิง บ้างก็อ้อนแอ้น ไม่มีใครปกติเลย ในหนึ่งปีต้องหลบหนีสามร้อยวัน กลับมีเจตจำนงของจอมยุทธ์ผู้ชอบธรรมพวกเขาเป็นกลุ่มคนที่น่ารักจิตใจดี ไม่เคยทำเรื่องที่ขัดต่อเจตจำนง ซื่อสัตย์ต่อผู้อื่น สมควรได้รับความไว้วางใจและไหว้วาน น่าเชื่อถือยิ่งกว่าใครๆจางเฟยตายแล้ว หัวใจฉู่เชียนหลีก็เหมือนมีอะไรขาดหายไป ทุกอย่างเงียบสงัด เหมือนท้องฟ้าของวันนี้ มืดค
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 859
“สั่งตั้งแต่เมื่อไร? ข้ามีเสื้อผ้าเยอะแล้ว นี่ไม่ใช่สิ้นเปลืองหรือ?”“เสื้อผ้าของเมื่อก่อนเล็กเกินไป” เขาวางฝ่ามือลงบนท้องของนางเบาๆ แล้วลูบอย่างอ่อนโยนท้องโต เสื้อผ้าเล็ก เวลาสวมใส่อึดอัด“อีกอย่าง ข้าใช้เงินของเจ้า”ฉู่เชียนหลี “?”อิคซ์กิ๊วส์มี?!“เจ้าใช้เงินของข้า ซื้อเสื้อผ้าให้ข้า ยังจะบอกว่าให้ข้าอีก?” นางตะลึงงัน“ไม่เช่นนั้นล่ะ” เฟิงเย่เสวียนถามกลับ “ตอนนี้เจ้าร่ำรวยกว่าข้ามาก”แบ่งร้านค้าของตระกูลกู้มา กิจการสิบกว่าอย่างอยู่ภายใต้ชื่อ มีเงินเข้าทุกวัน เงินเยอะจนใช้ไม่หมดทั้งชีวิตเงินมากมายเช่นนั้น ไม่ใช้ เช่นนั้นจะมีไว้เพื่ออะไร?ในชีวิตอันแสนสั้น เกิดมาตัวเปล่า ตายเอาไปไม่ได้ ถ้าหากไม่ใช้ เช่นนั้นมันจะไม่สิ้นเปลืองหรือ?ฉู่เชียนหลีเงียบไปครู่หนึ่งเหมือนจะมีเหตุผล…“เช่นนั้นก็ซื้อเยอะหน่อย เผื่อวันข้างหน้ามีอีกคน ยังสามารถใส่อีกปี” นางกล่าวเฟิงเย่เสวียน “?!”อีกคน?ไปลงนรกเถอะ!มีแค่คนนี้ก็พอแล้ว!“คลอดหนึ่งคน ข้าก็อัดอั้นตั้งหนึ่งปี เจ้ายังคิดจะคลอดคนที่สอง เหตุใดเจ้าไม่ให้ข้าไปบวชเป็นพระเสียเลย?”ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว ใช้นิ้วจิ้มหน้าอกของเขา“เฟิงเย่เส
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 860
นอกห้องโถง อวิ๋นอิงกลับมาแล้วนางเหมือนปกติ สวมเสื้อผ้าที่สะอาดเรียบร้อย สะบัดผมสั้นๆ ที่หล่อเหลา ก้าวเท้าเข้ามาอย่างเบาและไว เมื่อเห็นหลิงเชียนอี้ก็อยู่ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“ท่านโหวน้อย ท่านบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ เหตุใดจึงไม่พักฟื้นที่บ้านดีๆ?”หลิงเชียนอี้ “?”เหตุใดจึงรู้สึกว่าอวิ๋นอิงในตอนนี้ แต่ต่างจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง?เขาไม่สนใจการทำแผล รีบลุกขึ้น วิ่งเข้าไปหานางทันที“อวิ๋นอิง ก่อนหน้านี้ที่เจ้าบอกว่าไม่ตามข้ากลับบ้าน ไม่แต่งงานกับข้า ล้วนโกหกข้าใช่หรือไม่!”อวิ๋นอิงขมวดคิ้ว ถอยหลังหนึ่งก้าว“ท่านโหวน้อย ข้าบอกกับท่านชัดเจนแล้ว เมื่อก่อนท่านดีกับข้ามาก ข้าคิดว่านั้นเป็นความรัก จึงพูดคำสัญญาเช่นนั้นออกไปง่ายๆ”“ตอนนี้ข้าถึงจะเข้าใจ ไม่ใช่ว่าดีกับคนคนหนึ่ง ก็ต้องแต่งงานกับเขา ข้าไม่ได้ชอบท่าน จึงพูดกับท่านให้ชัดเจน พวกเราไม่เหมาะสม”ตอนที่พูดคำพูดนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตะลึงงันครึ่งปีมานี้ ท่านโหวน้อยมาจวนอ๋องทุกวัน ความสัมพันธ์ของเขากับอวิ๋นอิง ล้วนอยู่ในสายตาของทุกคนนางชอบเขาจริงๆเหตุใดจู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ?ฉู่เชียนหลีรู้สึกถึงความผิดปกติก่อนหน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 861
เข้ากล้าสาบาน ทุกประโยคที่เขาพูดเป็นความจริง!เขาชอบนาง อย่างจริงแท้แน่นอนอวิ๋นอิงรู้สึกปวดปลายจมูก ใกล้จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว จำเป็นต้องกำมือทั้งสองข้างแน่น พยายามอดกลั้นเอาไว้อย่างสุดชีวิต ใช้กำลังทั้งหมดจนทำให้จิตวิญญาณสั่นสะท้าน พยายามอดกลั้นเอาไว้อย่างสุดความสามารถชักมือกลับ ถอยหลังไปสองก้าว เพื่อรักษาระยะห่าง กล่าว“ท่านชอบข้า นั่นเป็นเรื่องของท่าน ข้าไม่ชอบท่าน หรือว่าท่านจะบีบบังคับข้า?”หลิงเชียนอี้ตกตะลึงบังคับเขาไม่เคยคิดมาก่อน แล้วก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้“ความหมายของเจ้าคือ ความชอบของข้าที่มีต่อเจ้า ทำให้เจ้ารู้สึกเป็นภาระ?” เขาถามด้วยความเหลือเชื่อ ดวงตาที่ลืมขึ้นเล็กน้อย มีอาการแดงจาง ๆ อวิ๋นอิงเห็นแล้ว หัวใจเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีดคนที่ทำใจทำร้ายไม่ได้ที่สุดในชีวิตนี้ นอกจากพระชายาแล้ว ก็คือท่านโหวน้อยนางจะกล้านำตนเองที่มีมลทิน ไปแต่งงานกับเขาได้อย่างไร?นางพยายามอดกลั้นน้ำตาที่จะพรั่งพรูออกมา กัดฟันกล่าว“ใช่!”“ความชอบของท่านหนักหนาเกินไป ข้ารับไว้ไม่ไหว ท่านเอาแต่บีบบังคับข้า ทำให้ข้ารู้สึกกดดันและอึดอัด ข้าไม่ชอบที่คนอื่นบีบบังคับข้า”“เจ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 862
ด้านนอก หลิงเชียนอี้กำลังลากอวิ๋นอิง สาวเท้ายาวเดินออกไปด้านนอกฝีเท้าของเขายาวเกินไป อวิ๋นอิงทำได้เพียงตามไปอย่างโซเซ มีหลายครั้งที่เกือบจะเซล้ม เกือบจะจามเขาไม่ทัน จึงวิ่งเหยาะ ๆ ไปตลอดทาง“ท่านจะพาข้าไปที่ไหน?นางพยายามสะบัดมือ “ปล่อยข้า!”หลิงเชียนอี้จับนางเอาไว้ ฝ่ามือกำแน่นมาก ทั้งเย็นทั้งแน่น เหมือนกับเหล็กเส้นที่พันเอาไว้แน่นเส้นหนึ่ง ไม่ว่าอวิ๋นอิงจะพยายามดิ้นรนอย่างไร ก็ดิ้นไม่หลุด“ท่านโหวน้อย ข้าพูดชัดเจนมากแล้ว ท่านปล่อยข้า!”“ปล่อย!”นางทั้งพยายามขัดขืน ทั้งตบตี แต่ก็ไม่เป็นผลหนุ่มน้อยจับนางเอาไว้แน่น สีหน้าที่หมองหม่น สาวเท้ายาวเดินออกไปทางด้านนอกเมื่อออกจากจวนอ๋องเฉิน ก็อุ้มนางขึ้นไปนั่งบนหลังม้า“ไป!”ม้าวิ่งราววิ่งห้อตะบึง ราวกับลูกธนูที่ออกจากคันธนูบนหลังม้าที่โยกอย่างรุนแรง บาดแผลที่แผ่นหลังของหนุ่มน้อยฉีกขาด สีหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ แต่กลับเม้มริมฝีปากแน่น ราวกับว่าไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด จับแขนทั้งสองข้างของอวิ๋นอิงที่พยายามขัดขืน มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ไม่รู้จักใจกลางเมืองหลวงเขาเข้าไปที่ร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูปร้านหนึ่งเมื่อเด็กในร้านเห็นเขา ก็ร
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1208
หลังจากหัวเราะอย่างเย้ยหยัน นางไม่พูดอะไรอีก โคจรกำลังภายใน ประสานฝ่ามือกับจวินชิงอวี่จวินชิงอวี่รู้สึกเพียงมีกำลังภายในที่เย็นเฉียบสายหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกาย ความเย็นและความร้อนประสานกัน ปรับสมดุลให้กันและกัน เขารีบหลับตา โคจรเคล็ดวิชาเหมันต์ภายในห้อง เข้าสู่ความเงียบ…นอกประตูองครักษ์ลับเฝ้าไว้นอกประตูใหญ่ รถม้าคันหนึ่งค่อยๆ แล่นเข้ามาหยุดอยู่ที่ตรงข้ามกับบ้าน มือเล็กๆ ที่ขาวนวลข้างหนึ่งเลิกม่านขึ้น แล้วกระโดดลงมา“ที่นี่หรือ?”จวินลั่วยวนยืนอย่างมั่นคง เงยหน้ามองไปเป็นสถานที่ที่เงียบสงบซวงซวงกล่าวเสียงเบา “เจ้าค่ะองค์หญิง องค์ชายสามกับพระชายาอ๋องเฉินเข้าไปข้างในสามเค่อแล้ว”จวินลั่วยวนหรี่ตา“แม้แต่โรคร้อนก็สามารถรักษา ฉู่เชียนหลีคนนี้พอจะมีความสามารถอยู่บ้าง”ทักษะการแพทย์ดี มีประโยชน์อะไร?สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดีไม่ใช่หรือ?เมื่อวานตอนอยู่หอน้ำชา ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาสองคน เมื่อไรที่เริ่มรักษา ห้ามถูกขัดจังหวะเด็ดขาด จะส่งผลให้กำลังภายในย้อนกลับ ทั้งสองจะกระอักเลือดจนตายขอแค่นางบุกเข้าไป ก็สามารถเอาชีวิตของฉู่เชียนหลีเพียงแต่…น่าเสียดายน่าเสียดายที่เสด็จ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1207
“ดื่มเยอะๆ”“...เสด็จแม่ยังไม่ฟื้นหรือ?”“หมอบอกว่าอาจจะต้องพรุ่งนี้ เสด็จพี่สาม ฉู่เชียนหลีโกหก ไม่ว่าเวลาไหน ท่านก็ห้ามเชื่อคำพูดของนางเด็ดขาด และไม่ว่ายวนเอ๋อร์ทำอะไร ก็ล้วนทำเพราะหวังดีต่อท่านพี่ ยวนเอ๋อร์ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง”จวินลั่วยวนเงยหน้า กล่าวอย่างจริงจังมากจวินชิงอวี่เชื่อคำพูดของนางอย่างไม่มีเงื่อนไขเขามีแค่น้องสาวคนเดียว เขาไม่ตามใจแล้วใครจะตามใจ? เขาไม่รักแล้วใครจะรัก?“เป็นเด็กดีนะ”วันรุ่งขึ้นตามที่นัดหมายกับฉู่เชียนหลี เดิมทีจวินชิงอวี่ไม่อยากไป ยี่สิบกว่าปีมานี้ มีหมอนับไม่ถ้วนเคยรักษาเขา ไม่มีใครสามารถรักษาโรคร้อนของเขาได้เลยกล่าวอีกนัยคือ เขาไม่เชื่อฉู่เชียนหลี แต่การเดิมพันนั่น…เขาไม่เคยสงสัยยวนเอ๋อร์การเดิมพันนี้ ก็ย่อมไม่จำเป็นต้องมีองครักษ์ลับกล่าว “องค์ชาย ท่านไปดีกว่า ในแคว้นตงหลิง ไม่มีใครไม่รู้ว่าทักษะการแพทย์ของพระชายาอ๋องเฉินเลิศล้ำ ถ้าหากนางสามารถรักษาได้จริงๆ ต่อไปท่านก็ไม่ต้องเจ็บปวดเพราะโรคกำเริบแล้ว”หลังจากจวินชิงอวี่ครุ่นคิด สุดท้ายก็ตัดสินใจไปชานเมืองบ้านหลังหนึ่งที่เงียบสงบเอี๊ยด…“ท่านมา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1206
“เช่นนั้นพวกเราเหมือนเดิมพันกัน”“เดิมพันก็เดิมพัน!”นอกหอน้ำชาจวินลั่วยวนมาถึง หลังจากสอบถามข้อมูลคร่าวๆ จากเด็กในร้าน ก็ย่องขึ้นไปบนชั้นสอง เข้าใกล้ห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง เพิ่งแนบหูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงสนทนาข้างในเสียงของฉู่เชียนหลี“โรคร้อนอันตรายมาก แค่ไม่ระวังเล็กน้อยก็จะกำเริบ ตอนที่ข้ารักษาเจ้า ต้องเปิดจุดชีพจร กรีดเปิดแผลบนมือและเท้าสี่จุด ใช้เลือดของข้าแลกกับเจ้าครึ่งหนึ่ง ในระหว่างนี้ห้ามถูกรบกวนเด็ดขาด”ลดเสียงกล่าวอย่างจริงจัง“ไม่เช่นนั้น กำลังภายในจะย้อนกลับ ห้ามเลือดไม่ได้ ถึงเวลา ข้าจะตาย เจ้าก็เจ้าตาย”จวินลั่วยวนประหลาดใจฉู่เชียนหลีสามารถรักษาโรคร้อน?ยิ่งกว่านั้น!ประเด็นสำคัญคือ!ห้ามถูกขัดจังหวะกลางคันเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นฉู่เชียนหลีกับองค์ชายสามล้วนจะตาย!ฉู่เชียนหลีตายแล้ว ตำแหน่งพระชายาอ๋องเฉินก็ว่าง อยากได้อ๋องเฉิน ก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือแล้วไม่ใช่หรือ?ทันใดนั้น แววตาเร่าร้อนทันทีตื่นเต้นคาดหวังแทบรอไม่ไหวนางกำลังจะเป็นพระชายาอ๋องเฉินแล้ว!การสนทนาภายในห้องกินเวลานานหนึ่งเค่อ ก่อนจะจบลง จวินลั่วยวนรีบวิ่งไปซ่อนตัวที่หัวมุม ประตูห้องเปิดออ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1205
จวินลั่วยวนยกมือทั้งสองข้างขึ้น วางลงไปที่คอของฮองเฮาทันใดนั้น ร่างกายของฮองเฮาหนานยวนขยับเล็กน้อย นางรีบดึงมือกลับ ลุกขึ้นยืน และกลับมาดูเป็นเด็กดีอีกครั้ง“ซวงซวง ทางเสด็จพี่สามของข้าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”ซวงซวงวิ่งเข้ามา“เมื่อครู่ทางองครักษ์มารายงาน หลังจากเสด็จพี่สามออกไป เจอสามีภรรยาอ๋องเฉิน ตอนนี้พวกเขาเข้าไปในหอน้ำชาแล้ว ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันลับๆ เจ้าค่ะ”“?”พวกเขายังมีเรื่องให้คุยกันอีกหรือ?เสด็จพี่สามไม่ได้ไปสืบเรื่องของคนร้าย?เหตุใดยังสามารถคุยกับสามีภรรยาอ๋องเฉินดีๆ อีก?คุยอะไรกัน?หรือเป็นความลับที่นางไม่รู้?จวินลั่วยวนไม่อนุญาตให้มีเรื่องที่อยู่เหนือกันควบคุมของนาง กล่าวทันที “ซวงซวง เจ้าเฝ้าเสด็จแม่ไว้ ข้าลองไปดูหน่อย!”“เจ้าค่ะ องค์หญิง!”หอน้ำชาห้องส่วนตัวจวินชิงอวี่นั่งอยู่ที่ข้างโต๊ะ สีหน้าดูไม่ดีนัก และยังบึ้งตึงเหมือนจะกินคน กัดฟันจนดังก๊อกๆ“ท่านกล้าบอกว่ายวนเอ๋อร์เป็นคนวางยา!”จ้องฉู่เชียนหลีด้วยความโกรธโมโหมากถ้าหากไม่ใช่เพราะอ๋องเฉินนั่งอยู่ที่ข้างๆ เกรงว่าเขาลงมือโดยตรงแล้วฉู่เชียนหลีกล่าว“ตอนที่พวกเราออกจากศาลาพักม้า องครักษ์ลับ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1204
ฉู่เชียนหลี “องค์หญิงมั่นใจในตัวเองจริงๆ เหมือนจะลืมไปแล้วว่าผู้หญิงที่ถูกอ๋องเฉินโยนออกไปเป็นใคร?”“...”รออ๋องเฉินถีบฉู่เชียนหลีทิ้ง นางจะจับฉู่เชียนหลีมาขังไว้ ทรมานทุกวัน ทำให้นางทรมานยิ่งกว่าตายจวินลั่วยวนเถียงไม่ไหว พลันเบ้าตาแดงก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของจวินชิงอวี่ หาที่ปลอบใจตัวเองจวินชิงอวี่ย่อมเข้าข้างน้องสาว“ฉู่เชียนหลี ดูจากพฤติกรรมที่ชอบบีบคั้นคนของเจ้า มันก็ไม่แปลกอะไรที่เจ้าจะสามารถวางยาพิษ”อาศัยเพียงแค่การคาดเดา ก็ตัดสินโทษของนางแล้ว?น่าขำ!พี่น้องคู่นี้ คนหนึ่งหน้าไหว้หลังหลอก อีกคนความรักบังตา ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ“มันน่าอัศจรรย์จริงๆ ที่แคว้นหนานยวนของพวกท่านสามารถพัฒนามาจนถึงปัจจุบัน”จวินชิงอวี่หน้าบึ้งทันที “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ปัญหาส่วนตัว ตอนนี้จะลามปามไปถึงบ้านเมืองแล้ว?“ตามที่พูด”“เจ้า!”เขาโมโหจนจะเดินเข้าไปหานางพลันเฟิงเย่เสวียนยกฝ่ามือใหญ่ ดึงนางมาที่ข้างกาย “ข้าตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกอะไร”ทุกคนรีบหันไปมอง รอคอยคำพูดต่อจากนี้เฟิงเย่เสวียนกล่าวอย่างใจเย็น“แคว้นหนานยวนต่ำช้าเช่นนี้ ต่อให้ข้าแพ้ศึกครั้งนี้ ก็ไม่ร่วม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1203
วันนี้ อย่างไรนางก็จะบีบคั้นฉู่เชียนหลีจนตาย!เหล่าคนรับใช้พากันก้มหน้า หายใจแรง ไม่มีใครกล้าพูดอะไร พระชายาอ๋องเฉินช่วยฮองเฮา เหมือนว่าเรื่องนี้ไม่ได้ร้ายแรงจนถึงขั้นต้องฆ่าตัวตายกระมั้ง?“องค์ชายสามก็คิดเช่นนี้หรือ?” เฟิงเย่เสวียนถามจวินชิงอวี่เงียบไปครู่หนึ่งคนตัดฟืนถูกฆ่าตายแล้ว ในศาลาพักม้ายังมีหนอนบ่อนไส้คนอื่น บางทีอาจจะไม่ใช่ฝีมือของฉู่เชียนหลีจริงๆ รอตรวจสอบเรื่องนี้จนชัดเจน ค่อยว่ากันก็ยังไม่สาย“ยวนเอ๋อร์”เขาเอ่ยปาก “รอเสด็จแม่ฟื้นแล้ว ดูว่าอาการของเสด็จแม่เป็นอย่างไรบ้าง เรื่องของคนร้าย ข้าให้คนไปสืบแล้ว”เขาอยากพักเรื่องนี้ชั่วคราวแต่จวินลั่วยวนไม่ยอม“เสด็จพี่สาม ท่านเลอะเลือนหรือ? คนร้ายก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ท่านยังจะสืบอะไรอีก? ท่านทำเช่นนี้ ไม่เท่ากับเปิดโอกาสให้คนร้ายหนีหรอกหรือ?”ฉู่เชียนหลีหัวเราะคำก็คนร้าย สองคำก็คนร้าย ทุกคำพูดล้วนอยากให้นางตาย ไม่ชอบหน้านางเช่นนี้เลย?“องค์หญิง เจ้าอยากได้ผู้ชายของข้า และยังทำทุกวิถีทางเพื่ออยากบีบให้ข้าตาย เสด็จพี่สามของเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าเป็นคนชอบแย่งของคนอื่นเช่นนี้?”“!”สีหน้าจวินลั่วยวนเปลี่ยนฉับพลันอยู่ต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1202
สีหน้าของจวินชิงอวี่ดูน่าเกลียดทันที การทำร้ายผู้หญิง ไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจอะไรจริงๆ แต่เขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องน้องสาว“ถ้าหากฉู่เชียนหลีไม่รังแกยวนเอ๋อร์ แล้วข้าจะทำร้ายนางได้อย่างไร”“ฉู่เชียนหลีรังแกคนก่อน การโดนมีดแทงก็คือผลที่นางสมควรได้รับ?”เมื่อเฟิงเย่เสวียนได้ยิน แหงนหน้าหัวเราะ“เหอะ ฮ่าๆๆ!”ฉู่เชียนหลีผิด?“คิดไม่ถึงว่าองค์ชายสามหนานยวน จะรักน้องสาวจนถึงขั้นใจบอด แค่ท่านลองสืบดูดีๆ ก็จะรู้เรื่องที่จวินลั่วยวนเคยยั่วยวนข้า และสืบเจอเรื่องที่ฉู่เชียนหลีจะช่วยท่านตอนที่อาการกำเริบกลางถนน”“น้องสาวคนดีของเจ้า ก็ทำได้แค่หลอกท่านคนเดียวเท่านั้นแหละ”“หุบปาก!”จวินชิงอวี่เสียงดังกะทันหัน กลิ่นอายรอบตัวขรึมลง ดูน่ากลัวเป็นพิเศษเขาไม่อนุญาตให้ใครก็ตามนินทายวนเอ๋อร์!ดูหมิ่นยวนเอ๋อร์ เท่ากับดูหมิ่นเขา ดูหมิ่นแคว้นหนานยวนยวนเอ๋อร์คือองค์หญิงเพียงคนเดียวของราชวงศ์หนานยวนในตลอดสามร้อยกว่าปีที่ผ่านมา ใครบ้างไม่เห็นนางเป็นแก้วตาดวงใจ?“อ๋องเฉิน ข้าเห็นแก่ความร่วมมือระหว่างสองแคว้น ไม่ถือสาท่าน แต่ถ้าหากท่าน ยังกล้าว่าร้ายยวนเอ๋อร์ ข้าไม่ปรานีแน่!”“ท่าน!”“
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1201
พลันจวินชิงอวี่ยื่นกระบี่ไปขวางทางของนางไว้ กล่าวเสียงเย็น“เจ้าอยากไปดูว่านางตายหรือไม่ เจ้าทำสำเร็จหรือไม่?”ความอาฆาตแค้นของพี่น้องคู่นี้แรงจริงๆ“เจ้าว่าข้าวางยาพิษหรือ?” ฉู่เชียนหลีถาม“ข้าจับคนรับใช้ได้หนึ่งคน เขาสารภาพหมดแล้วว่าเจ้าเป็นคนทำ เจ้ายังคิดจะปฏิเสธอีกหรือ?”สีหน้าฉู่เชียนหลีสงบ“อืม เช่นนั้นตอนนี้ข้าก็ไปติดสินบนคนคนหนึ่ง ให้เขามาบอกกับเจ้าว่าข้าไม่เกี่ยว ที่จริงเขาจึงจะเป็นคนร้าย”“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าไม่มีความผิดแล้ว เจ้าไม่ต้องหาเรื่องข้าอีกแล้ว”จวินชิงอวี่พูดอะไรไม่ออกทันที“เจ้า!”ปากเก่งจริงๆ!เถียงข้างๆ คูๆ!ฉู่เชียนหลีมองเขาแวบหนึ่ง เดินเข้าไปโดยไม่พูดอะไรมากอีกตอนที่จวินชิงอวี่จะขวางอีกครั้ง หมอคนที่อยู่ในห้องกล่าวเสียงอ่อน“องค์ชายสาม ทางที่ดีท่านให้พระชายาอ๋องเฉินดูเถอะ…ท่านไม่รู้หรอกว่าในแคว้นตงหลิงของเรา ไม่มีใครไม่รู้เรื่องที่ทักษะการแพทย์ของพระชายาอ๋องเฉินเลิศล้ำ เมื่อก่อนนางยังเคยรักษาโรคระบาด ช่วยชีวิตคนหลายแสนคน…”“ข้าน้อยไร้ความสามารถ รักษาไม่ได้จริงๆ พระชายาอ๋องเฉินอาจจะสามารถลองดู…”หมอเป็นคนเจียงหนานเมื่อจวินชิงอวี่ได้ยินคำพูดนี้ ข
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1200
จวินลั่วยวนหลั่งน้ำตาเหมือนสายฝน ร้องไห้จนใจแทบสลาย กรีดร้องจนเสียงแหบแล้ว“อ๊ะ!”สีหน้าที่เศร้าโศกเกินจะบรรยายด้วยคำพูดภายในห้อง หมอ องครักษ์ และคนรับใช้เห็นแล้ว ต่างก็ตื้นตันจนตาแดงแล้วองค์หญิงช่างน่าสงสารจริงๆองค์หญิงรักฮองเฮาจริงๆ!ฮองเฮาเป็นคนดี อ่อนโยน มีเมตตา ใจกว้าง เหตุใดต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ เช่นนี้?เฮ้อ!“รักษานาง ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีอะไร ก็ต้องรักษานางให้หายดี! ไม่เช่นนั้น ข้าก็เอาชีวิตสุนัขของพวกเจ้า!” จวินชิงอวี่ตวาดเสียงเบา ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ แทบจะคลั่งแล้วหมอตกใจจนหน้าซีด“องค์ชายสามโปรดไว้ชีวิต โปรดไว้ชีวิต!”“ทักษะการแพทย์ของข้าน้อยยังไม่ดีพอ โปรดไว้ชีวิต…”“ข้าให้เจ้ารักษา!”จวินชิงอวี่คว้าคอเสื้อของเขา จ้องด้วยความโกรธ แล้วเหวี่ยงไปที่หน้าเตียง “รักษา!”หมอสั่นไปทั้งร่าง ริมฝีปากก็กำลังสั่น พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว ยกมือขึ้นรักษาด้วยอาการสั่นเทา…วันนี้ ต่อให้ฮัวถวอกลับชาติมาเกิด ก็รักษากล่องเสียงของฮองเฮาไม่ได้เกรงว่าเขา…ไม่รอดแล้ว“เสด็จแม่…เสด็จแม่! ต้องรักษาหายแน่นอน ท่านต้องอดทนเอาไว้นะ!”จวินลั่วยวนจับมือฮองเฮาแน่น น้ำตาไหลออกมาเป็นเ
