Share
บทที่ 452
Related chapters
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 453
น้ำเสียงยิ่งหนักแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อพูดถึงตอนหลัง แทบจะตะโกนออกมา ตาแดงไปหมดแล้ว“เป็นเพราะตั้งแต่เด็กจนโตข้ากิน ดื่ม เที่ยวเล่น ไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่าง เพราะว่าข้าเป็นภาระ เป็นสวะ ท่านพ่อกับท่านแม้ไม่ชอบข้าแล้ว ถึงอยากได้น้องชาย!”“ข้ารู้ความคิดของพวกเขา ข้าไปก็ถูกต้องแล้ว! ข้าไม่กลับไปแล้ว!”“ท่านคิดไกลเกินไปแล้ว!”อวิ๋นอิงลุกพรวดขึ้นมา ก้มหน้ามองเขาที่อารมณ์ปั่นป่วน กล่าวเสียงเย็นชา“ลูกคือเนื้อก้อนหนึ่งที่ออกมาจากร่างกายของมารดา ใต้หล้านี้ ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูก พ่อแม่รักกัน ให้กำเนิดลูกก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?”“เหตุใดเจ้าไม่ลองคิดดูบ้าง มีน้องชายหรือน้องสาว เพื่อเป็นเพื่อนกับเจ้า?”“ข้าไม่ต้องการเพื่อน!” หลิงเชียนอี้น้ำเสียงเย็นชากว่าเดิมเขาไม่ยอมรับการมีลูกคนที่สองของท่านแม่เมื่อวันก่อน ตอนที่กลับบ้าน ตอนที่ได้ทราบข่าวว่าท่านแม่ตั้งท้อง เขารู้สึกเหมือนกับฟ้าถล่ม...สิ่งของที่เดิมเคยเป็นของเขา กำลังจะถูกน้องชายที่ยังไม่ได้ลืมตาออกมาดูโลกแย่งไป!ความรัก ความเอาใจใส่ การปกป้อง สถานะ ตำแหน่ง ทรัพย์สิน...ทุกอย่าง!“พ่อแม่รักกัน ให้กำเนิดพยานแห่งความรัก เป็น
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 454
ตอนที่ทุกคนกำลังตามหาไปทั่วทุกที่ คนก็ถูกอวิ๋นอิงลากออกมาจากด้านในตรอกมืด“เจ้าไปไหนมา?”ฉู่เชียนหลีรีบก้าวมาข้าหน้า ถึงได้สังเกตเห็นดวงตาที่แดงก่ำของเขา เหมือนกับเคยร้องไห้หลิงเชียนอี้รู้สึกไม่สบอารมณ์ จึงหันหน้าไปอีกทาง อวิ๋นอิงเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหลังจากฉู่เชียนหลีฟังจบ ก็สะอึกจนพูดไม่ออกมีลูกคนที่สอง?หวง?หนีออกจากบ้าน?มีพี่น้องเพิ่มมาอีกคนไม่ดีอย่างนั้นหรือ?ความสุขอยู่รอบกาย แต่กลับไม่รู้ว่านั่นคือความสุขฉู่เชียนหลีหงุดหงิดกับหลิงเชียนอี้มาก พยายามอดกลั้นที่จะพุ่งตัวเข้าไปกระหน่ำซ้อมเขาสักยก จึงหิ้วเขากลับไปส่งที่จวนโหวติ้งกว๋อ สั่งสอนเขามาตลอดทาง“เจ้าโตขนาดไหนแล้วยังทำตัวเหมือนกับเด็กไม่มีผิด? พูดจาไม่เข้าหูหน่อยก็โมโห?”“เจ้าเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ มีความรับผิดชอบบ้างหรือไม่ เจออุปสรรคไม่รู้จักคิดหาหนทางแก้ไข?”“ในเมื่อไม่พอใจ ก็นั่งลงเปิดใจคุยกับท่านพ่อท่านแม่ให้รู้เรื่อง ขอเพียงแค่พูดกันรู้เรื่อง และคิดตก จะกังวลใจถึงขนาดนั้นเสียที่ไหน? ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้ไม่ควรค่าแก่การให้กังวลใจเลยสักนิด”“มีครอบครัวไม่รู้จักทะนุถนอม เจ้ารู้หรือไม่ว่าใต้หล้านี้คนที่ไม่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 455
จ้องมองร่างเล็กที่แลดูเศร้าซึมนั่น หัวใจของชายหนุ่มแน่นขึ้น ราวกับถูกมีดปัก เจ็บมาก เจ็บมาก ๆ แม้กระทั่งหายใจก็รู้สึกแน่นเขาเม้มริมฝีปากบาง ค่อย ๆ สาวเท้าเดินไปข้างหน้า อย่างเบา ๆ ทันทีที่มือแตะบนบ่าของนาง มือของนางก็ห้อยตกลงมา ถึงได้พบว่านางหลับไปแล้ว เนื่องจากตากลม ร่างกายจึงเย็นเฉียบเขาขมวดคิ้ว ถอดเสื้อคลุมด้านนอกออก คลุมบนตัวนาง อุ้มนางขึ้นอย่างเบามือ กลับไปถึงจวนอ๋องเฉิน เปิดประตูเข้าห้องทันทีที่วางนางลงบนเตียง นางส่งเสียงเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว กลิ้งตัวไปด้านในครึ่งที คิ้วงามขมวดเข้าหากันตลอดเวลา ท่าทางไม่พอใจแม้กระทั่งตอนนอนยังยัยโง่...เขาจะไม่รู้ว่าลูกของพวกเขา...บางทีเขาควรจะบอกความจริงแก่นาง ขอเพียงแค่พูด ทั้งสองคนเผชิญหน้าด้วยหัน ก็ดีกว่าให้นางคิดฟุ้งซ่านไปคนเดียว“นายท่าน...”ด้านนอก หานเฟิงเดินเข้ามา จงใจลดเสียงเพื่อขอคำแนะนำลง กล่าวรายงานเสียงเบา“ข่าวใหม่ล่าสุดที่น่าเชื่อถือ เจ้ากรมคลังเขา...”ค่ำคืนนี้ เต็มไปด้วยความสงบเงียบเช้าวันรุ่งขึ้นฉู่เชียนหลีตื่นขึ้นมา เห็นว่าตนเองกลับมาที่เรือนหานเฟิง รู้สึกว่าตนเองหลับลึกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 456
พ่อบ้านหยางร้อนใจจนเหงื่อแตกหอบหายใจ “เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก เลือดเต็มตัว ทั้งยังถูกหามกลับมาอีก!”ฉู่เชียนหลีหน้าถอดสี ทันทีที่จะลุกขึ้นยืน ก็นึกถึงคำพูดของชายหนุ่มเขาไม่อยากมีลูก แต่กลับโหยหาร่างกายของนาง ระหว่างพวกเขามีเพียงความสัมพันธ์แค่การร่วมเตียงเท่านั้น เขาได้รับบาดเจ็บ นางจะร้อนใจทำไม?เกี่ยวอะไรกับนาง?เมื่อคิดจบ ใบหน้าก็เย็นชาลง แล้วนั่งกลับลงไปตามเดิม“ได้รับบาดเจ็บก็ไปหาหมอ มาหาข้าทำไม?”พ่อบ้านหยาง “?”ท่านอ๋องกับพระชายาทะเลาะกันอีกแล้ว?อีกแล้ว?อีกแล้ว?ระยะห่างจากครั้งก่อน เพิ่งจะคืนดีกันได้ไม่กี่วัน?ไม่ถูกต้อง เหตุใดครั้งนี้ถึงไม่ได้ขว้างปาข้าวของ?“พระชายา...”“เยว่เอ๋อร์ ส่งพ่อบ้านออกไป!” ไม่รอให้พ่อบ้านหยางพูดมาก ฉู่เชียนหลีได้ออกปากไล่แล้วใบหน้าของนางเย็นชา เหมือนกับถุงยาที่ใกล้ระเบิด ทุกคนไม่กล้ายั่วโมโห เยว่เอ๋อร์จำต้องไล่พ่อบ้านหยางออกไปอย่างกระอึกกระอักอวิ๋นอิงเม้มปาก มองท่าทางที่เย็นชาของพระชายาแวบหนึ่ง หลังจากลังเลครู่หนึ่ง แล้วสาวเท้าตามไปเรือนอีกหลังหนึ่งบรรดาคนรับใช้ องครักษ์ ทุกคนห้อมล้อมอยู่ที่เรือนตรงกลาง บนใบหน้าแต่ละคนเต็มไป
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 457
“พระชายา...”“ไม่ได้ยินที่พระชายาพูดหรือ! ไสหัวออกไปให้หมด!”คำพูดประโยคนี้ เฟิงเย่เสวียนที่อยู่บนเตียงเป็นผู้พูดหลังจากตะโกนอย่างหมดความอดทน ก็ล้มกลับลงไปอย่างอ่อนแอ หายใจหอบถี่ เลือดไหลออกมากกว่าเดิม กลิ่นคาวเลือดภายในห้องยิ่งรุนแรงกว่าเดิมหานอิ๋งหน้าสลด หลังจากกวาดสายตามองฉู่เชียนหลีแวบหนึ่ง ก็หันหลังกลับไปอย่างเย็นชานางติดตามนายท่านมาสิบห้าปีแล้ว!ตลอดสิบห้าปีมานี้ ไม่ว่าจะแผลเล็กแผลใหญ่ ล้วนมีนางเป็นคนคอยจัดการ ร่างกายของนายท่าน ตำแหน่งไหนมีแผล ได้รับบาดเจ็บตอนไหน โดนอะไรมา ลึกแค่ไหน ป่วยกี่วัน นางเข้าใจทั้งหมดอย่างชัดเจน!ไม่มีใครเข้าใจร่างกายของนายท่านได้ดีกว่านาง!แต่นับจากมีฉู่เชียนหลี ตลอดสิบห้าปีที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่นางถูกนายท่านไล่...ปิดประตูฉู่เชียนหลีพุ่งตัวไปด้านหน้าเตียง คลำที่บริเวณเอวของเขาเสื้อผ้าเปียกชุ่ม เต็มไปด้วยเลือด!อาการบาดเจ็บสาหัสมาก!ทันทีที่นางพลิกข้อมือ ก็หยิบกรรไกรเล่มหนึ่งออกมา ตอนที่กำลังจะตัดเสื้อผ้าของเขาออก ทันใดนั้นก็ถูกชายหนุ่มจับข้อมือเอาไว้“เชียนหลี... เชียนหลี...”เขาหายใจหอบ หน้าอกยกขึ้นลงด้วยความเจ็บปวดทรมานมาก“ข้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 458
หลังจากผ่านไปประมาณสองชั่วยาม ในที่สุดประตูที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาจากด้านใน“พระชายา!”“นายท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”“ท่านอ๋องไม่เป็นอะไรมากใช่หรือไม่?”ทุกคนรีบเดินไปข้างหน้าทันที สายตาที่เป็นห่วงจำนวนมากมองไปยังหญิงสาวอย่างพร้อมเพรียงกันฉู่เชียนหลีที่ทำการผ่าตัดสี่ชั่วโมงเต็ม ใบหน้าเหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่น้ำเสียงกลับสบายใจขึ้นมาก“บาดแผลของ เลือดก็หยุดไหลแล้ว ตอนนี้ไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่อาการบาดเจ็บสาหัสมาก อีกหนึ่งเดือนหลังจากนี้ เกรงว่าอาจจะต้องนอนอยู่บนเตียงตลอด”แน่นอนว่า เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องในอนาคต สิ่งที่สำคัญก็คือปลอดภัยแล้วหานอิ๋งรีบวิ่งเข้าไปในห้อง รีบเข้าไปจับชีพจรให้อ๋องเฉิน พ่อบ้านหยางรีบเข้าไปเยี่ยม เยว่เอ๋อร์กับอวิ๋นอิงยืนอยู่ที่ประตู จ้องมองอยู่ไกล ๆ ตอนที่หานเฟิงกำลังจะเดินเข้าไป เสียงหนึ่งก็เรียกเขาเอาไว้“เจ้ามากับข้า”เขาหยุดชะงักฝีเท้าเล็กน้อยพระชายา...มองด้านในห้องแวบหนึ่ง แล้วก็มองแผ่นหลังของพระชายาที่เดินออกไปด้านนอก ลังเลครู่หนึ่ง จึงสาวเท้าเดินตามไปด้านนอกเรือน บริเวณที่ไร้ผู้คนฉู่เชียนหลีเช็ดคราบเลือดบนมือทั้งสองข้างจนสะอาด เอ่ยปากพูดเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 459
รองเจ้ากรมเดินตามเกี้ยว ยังคงหัวเราะอย่างได้ใจไม่หยุด“ใต้เท้า เกรงว่าเจ้าอ๋องเฉินนั่นจะได้รับบาดเจ็บสาหัส คงจะหายได้ยาก มีรัชทายาทคอยคุ้มครอง แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บ ก็ไม่กล้าทำอะไรพวกเราหรอก พวกเราต้องไปเยี่ยมคนแพ้ที่จวนอ๋องเฉินหรือไม่?”ด้านในเกี้ยว น้ำเสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม“ถ้าหากเขาเห็นว่าข้ากำลังกระโดดโลดเต้นต่อหน้าเขา ลมหายใจเฮือกสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ ไม่แน่ว่าถ้าได้เห็นข้า อาจจะโมโหจนตายไปเลยก็ได้...เอ่อ!”น้ำเสียงหยุดชะงักลงกะทันหัน“ฮ่า ๆ ๆ!” รองเจ้ากรมไม่สังเกตเห็นถึงรายละเอียดนี้ ยังคงหมกมุ่นอยู่ในเรื่องที่เอาชนะอ๋องเฉินได้ หัวเราะเสียงดังอย่างได้ใจ จนปากแทบจะฉีกไปถึงรูหู“ฮ่า ๆ ๆ! ใต้เท้าช่างมีจิตใจเมตตา ฮ่า ๆ ๆ!”“ใต้เท้า ข้าคิดว่า...”เขากำลังพูดเสียงเจื้อยแจ้วด้านในเกี้ยว กลับไม่มีเสียงตอบรับไม่มีใครมองเห็นด้านในเกี้ยว ชายวัยกลางคนที่เดิมทีนั่งตัวตรงตอนนี้แขนขาทั้งสี่ข้างกางออก ล้มอยู่บนพื้น หัวโผล่ออกมาด้านนอกอีกด้านอย่างไร้เรี่ยวแรง เลือดไหลออกมาจากมุมปากแท่งน้ำแข็งแท่งหนึ่งแทงทะลุหัวใจมาจากทางด้านหลัง เมื่อสัมผัสกับอุณหภูมิของร่างกาย แท่ง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 460
ฉู่เชียนหลีค่อย ๆ ยกมือข้างขวาขึ้น ฝ่ามือหงายขึ้นด้านบนแล้วแบออก ถามขึ้นอย่างกะทันหัน“นี่คือ?”หานเฟิง “?”แน่นอนว่าต้องเป็นมือสิ!ยังไม่ต้องพูดถึงว่า มือของพระชายาสวยงามมาก เล็ก ๆ นิ้วมือทุกนิ้วเรียวยาวมาก ขาวสะอาดราวกับต้นหอม แม้แต่กระดูกข้อนิ้วก็สมบูรณ์แบบจนไร้คำบรรยายแต่ว่าที่พระชายาถามไม่ใช่คำพูดเหลวไหลหรอกหรือ?หรือว่ามีความหมายอื่นแฝงอยู่?เขาเกาหัว มองซ้ายมองขวา มองบนมองล่าง ก็สะอาดหมดจด ไม่มีตำหนิ ถามอย่างอดสงสัยไม่ได้“พระชายา หรือว่ามือของท่านมีอะไรอย่างนั้นหรือ?”นางพยักหน้า กล่าว “เลือด”“?”เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าสะอาดมาก ไม่มีแม้แต่ไฝสักเม็ด มีเลือดที่ไหนกัน?!ฉู่เชียนหลีหลุบดวงตาลงเล็กน้อย แต่กลับมีความซับซ้อนไหลล้นออกมานางเป็นหมอ ฝีมือทางการรักษายอดเยี่ยม สองชั่วชีวิตได้ช่วยผู้คนเอาไว้มากมาย แต่ไม่เคยฆ่าคนมาก่อน วันนี้เป็นครั้งแรกเมื่อก่อน มือนางเปื้อนไปด้วยเลือด ล้วนเป็นเลือดที่ช่วยชีวิตคนให้รอดพ้นจากการบาดเจ็บล้มตายวันนี้...เป็นครั้งแรก...ดูเหมือนว่าในฐานะที่เป็นหมอ ก็ควรจะช่วยเหลือทุกคน ปฏิบัติตามจรรยาบรรณวิชาชีพแต่ความรู้สึกของการฆ่าคนเหมือนว่าจ
Latest chapter
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 580
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 579
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 578
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 577
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 576
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 575
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 574
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 573
- ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 572
