Share

บทที่ 179

ในเวลาเดียวกัน จวนอันโอ่อ่าอีกหลังหนึ่ง

ภายในห้องโถง เสียงตวาดด้วยความโกรธดังขึ้น

“นางแพศยา เจ้าจะลวกข้าให้ตายหรือ!”

“รัชทายาทโปรดไว้ชีวิต รัชทายาทโปรดไว้ชีวิต!”

สาวใช้คนหนึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยความตื่นตระหนก กลัวจนโขกศีรษะร้องขอชีวิตอย่างต่อเนื่อง ข้างเท้ามีถ้วยชาตกแตกหนึ่งใบ น้ำชาสาดกระจายทั่วพื้น ยังคงมีไอร้อนลอยขึ้น

“บ่าวไม่ได้ตั้งใจเจ้าค่ะ องค์รัชทายาท…อ๊า!”

พลันถูกถีบจนล้มลงพื้น

เฟิงเจิ้งอวี้โกรธมาก เมื่อตอนกลางวันเขาได้รับความขุ่นเคืองที่จวนอ๋องเฉิน กลับจวนก็ถูกสาวใช้ซุ่มซ่ามคนนี้ชนอีก เริ่มเกิดความคิดฆ่าคนแล้ว

เมื่อหันไปมองที่นั่งข้างๆ อัครมหาเสนาบดีกงนั่งอยู่ตรงนั้น สองมือซุกอยู่ในแขนเสื้อ สีหน้าสงบเรียบเฉย ราวกับพระพุทธรูปองค์หนึ่ง

“รัชทายาทใจเย็นๆ”

คำพูดที่เชื่องช้า น้ำเสียงที่ผ่อนคลาย ให้ความรู้สึกสงบเยือกเย็นเป็นพิเศษ เมื่อเทียบกับความหงุดหงิดของรัชทายาท เขาแลดูใจเย็นมาก

เฟิงเจิ้งอวี้สะบัดแขนเสื้ออย่างเย็นชา “ใต้เท้ากงจะให้ข้าใจเย็นได้อย่างไร?”

สีหน้าเย็นชามาก น้ำเสียงยิ่งเยือกเย็น “ตอนนี้ อ๋องเฉินมาโอ้อวดบารมีถึงตรงหน้าข้าแล้ว ท่านจะให้ข้าใจเย็นได้อย่างไร?”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status