Share
บทที่ 36
Related chapter
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 37
ลู่เจาหลิงมองไปที่ลู่เจาหัว แต่ไม่นานสายตาก็ย้ายไปที่ท่านหมอฝู่ที่ตามเข้ามาอย่างเร่งร้อน ทันทีที่เห็นลักษณะบนใบหน้าของท่านหมอฝู่ สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที “คุณหนูลู่ ข้ามีเรื่องสำคัญจะขอร้อง!” ทันทีที่ท่านหมอฝู่เห็นนางก็พูดออกมาอย่างร้อนใจ “ไม่ต้องรีบเจ้าค่ะ” ลู่เจาหลิงกล่าวเบาๆ ประโยคหนึ่ง ก็ไม่รู้เพราะเหตุใด เดิมท่านหมอฝู่กำลังร้อนใจอย่างมาก ทว่าเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่สงบมั่นคงของนาง ภายในใจก็รู้สึกสงบลงหลายส่วน ทั้งที่ลู่เจาหลิงเป็นเพียงสาวน้อยที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหลายชายของเขาเท่านั้น แต่บนร่างของนางกับมีความสงบมั่นคงชนิดหนึ่ง ซึ่งให้ความรู้สึกพึ่งพาได้เป็นอย่างมาก ลู่เจาหัวตกใจอย่างมาก ท่านหมอฝู่ที่แม้แต่ท่านแม่ก็ต้องขอพบอย่างรอคอย เมื่ออยู่ต่อหน้าลู่เจาหลิงกับลดตัวลงเช่นนี้! อีกทั้งยังบอกว่ามีเรื่องขอร้องด้วย! นอกจากเรื่องที่ได้รับสมรสพระราชทานแล้ว ลู่เจาหลิงซึ่งเป็นเด็กสาวอายุเพียงสิบหกปี ที่แท้มีสิ่งใดที่ทำให้ท่านหมอฝู่ถึงกับต้องมาขอร้องถึงเรือนกันแน่ เมื่อคิดถึงจุดนี้ ลู่เจาหัวก็มอบรอยยิ้มที่ดูเป็นเด็กดีอย่างยิ่งให้ลู่เจาหลิง “พี่รอง ข้าคือน้อง
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 38
กระทั่งเล่าถึงตอนที่ลูกชายของเขาให้หมอนกระเบื้องทุบฝู่เฉิงจนสลบ มุมปากของลู่เจาหลิงก็กระตุกเล็กน้อย ไม่กลัวจะทุบจนคนเอ๋อหรือยังไง “ข้าคิดไปคิดมา ของจากภายนอกที่ข้ากับหลานชายสัมผัสร่วมกันในช่วงนี้ ก็คือรากไม้แกะสลักชิ้นนี้!” แม้เขาเป็นหมอมีชื่อ ทว่าโรคเช่นนี้ เขารักษาไม่ได้ ชิงอินกับชิงเป่าต่างก็ชะโงกหน้าไปดูสิ่งของที่วางอยู่บนโต๊ะ เรื่องที่ท่านหมอฝู่พูดมา พวกนางฟังตนงุนงงไปหมด เรื่องพิสดารเช่นนี้ มาหาคุณหนูของพวกนางจะมีประโยชน์หรือ? ลู่เจาหลิงกลับยื่นมือไปเลิกผ้าสีดำผืนนั้นออก “คุณหนูลู่…” ท่านหมอเจ้ากลับมีความพะวงอยู่บ้าง “หากเจ้ารากไม้สลักนี่มีอาถรรพ์ ท่านสัมผัสมันแล้วจะมีอันตรายหรือไม่?” เขามองหญิงสาวร่างผอมบางที่บนศีรษะยังพันแผลอยู่ รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย หากทำร้ายนางเข้าเล่า? “ไม่หรอก” ลู่เจาหลิงตอบเขาประโยคหนึ่ง ตอนนี้นางได้เปิดผ้าสีดำออกแล้ว ที่เข้าสู่สายตา คือรากไม้สลักที่ปกคลุมด้วยไอดำ ราวโครงกระดูกโบราณที่กำจายกลิ่นเหม็นอันเน่าเปื่อยออกมา ทว่านี่เป็นสิ่งที่ลู่เจาหลิงเห็นเพียงคนเดียวเท่านั้น สิ่งที่ชิงอินเห็นคือรูปไม้สลักที่สูงประมาณแจกันดอกไม้ แกะ
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 39
ลู่เจาหลิงยกมือกุมหน้าผากด้วยความปวดหัวอยู่บ้าง “มีวิธีส่งจดหมายให้เขาไหม? ข้าจะไปรอเขาที่หน้าประตูวัง ทำให้เขาเสียเวลาไม่นานหรอก” ก็แค่ให้นางได้สัมผัส ดูดพลังสักสองสามทีเท่านั้นเอง พูดไปแล้วก็เป็นเขาที่ติดค้างนาง ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อวานเข้าวังไปช่วยเขา แล้วรั้งพลังชีวิตของไท่ซ่างหวงไว้บางส่วน ตอนนี้นางจะอ่อนแอขนาดนี้หรือไง? ชิงอินและชิงเป่าสบตากันทีหนึ่ง ในใจของสาวใช้ทั้งสองต่างก็อยากรู้อย่างมาก ว่าเหตุใดลู่เจาหลิงจึงต้องพบท่านอ๋องในเวลานี้ให้ได้ แต่พวกนางก็ไม่กล้าถาม “จวนอ๋องจะต้องมีวิธีแน่เจ้าค่ะ” ต่อให้ท่านอ๋องเข้าวังไปแล้ว จวนอ๋องต้องมีวิธีส่งจดหมายเข้าไปแน่ “ชิงอินเจ้าหาคนของจวนอ๋องให้ส่งสารไป ส่วนชิงเป่าเจ้าไปเตรียมการ เพื่อไปรอที่หน้าประตูวังกับข้า” “เจ้าค่ะ” ชิงอินไม่กล้าล่าช้า รีบกลับไปที่จวนอ๋องทันที ชิงเป่าต้องการไปหยิบเสื้อคลุมกันลมให้ลู่เจาหลิงตัวหนึ่ง คุณหนูยังบาดเจ็บอยู่ก็จะออกไปข้างนอก หากลมเกิดแรงขึ้นมาล่ะ ทว่าความคิดนี้เพิ่งผุดขึ้นมา นางก็นึกขึ้นได้ว่า คุณหนูของตนสุดแสนจะจนกรอบ นอกจากเงินที่เพิ่งเก็บกลับมาได้ในวันนี้พวกนั้น บนร่างก็มีเพียงเสื
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 40
นี่เป็นเพราะลู่ฮูหยินกับลู่เจาอวิ๋นเหมือนจะพูดออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจว่า “จิ้นอ๋องอย่างน้อยต้องไว้ทุกข์หนึ่งปี ประกอบกับที่การพระราชทานสมรสครั้งนี้เกิดอย่างกะทันหันมาก จึงเป็นไปได้ว่าในตอนที่จิ้นอ๋องเข้าวัง ไท่ซ่างหวงทรงมีสติเฮือกสุดท้ายพอดี และก่อนเสด็จสวรรคต ทรงต้องการเห็นจิ้นอ๋องอภิเษก ดังนั้นการพระราชทานสมรสในครั้งนี้ อาจเป็นเพียงการปลอบประโลมไท่ซ่างหวง ให้ทรงจากไปอย่างวางพระทัยเท่านั้น” ส่วนเหตุใดจึงเลือกลู่เจาหลิง นั่นยังมิใช่เพราะนางมีฐานะเป็นบุตรสาวขุนนาง ทว่าฐานะไม่สูงศักดิ์ สามารถสละชื่อเสียงได้อย่างง่ายได้ ในอนาคต เมื่อต้องการหย่าร้างก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการคัดค้านจากวงศ์ตระกูล แต่หากเปลี่ยนเป็นคุณหนูสูงศักดิ์นางอื่นในเมืองหลวง มีนางใดจะยอมให้จิ้นอ๋องหลอกใช้ตามใจแต่โดยดีเช่นนี้เล่า? ที่ลู่เจาหลิงถูกเลือก ก็เป็นเพราะนางล่วงเกินจิ้นอ๋องเข้าพอดี จิ้นอ๋องจึงคร้านจะเสียเวลาไปเลือกอีก ดังนั้น คิดจะเป็นพระชายาจิ้นอ๋องหรือ? ดูท่าจะยากล่ะนะ ทั่วทั้งจวนสกุลลู่ทั้งบนล่าง ต่างคิดว่าการคาดเดานี้มีเหตุผลและในเมื่อภายภาคหน้า ลู่เจาหลิงจะต้องถูกจิ้นอ๋องถอนหมั้นอยู่แล้ว แล้วจะให้
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 1
ยามพลบค่ำ ณ ตรอกแห่งหนึ่งในเมืองหลวงเด็กสาวคนหนึ่งวิ่งโซซัดโซเซไปด้านหน้า ด้านหลังมีคนที่ลักษณะเหมือนบ่าวรับใช้หลายคนวิ่งตามอย่างไม่ลดละ“นางหนู หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ร่างกายเด็กสาวอ่อนแอ บนหน้าผากยังมีรอยบวมแดงขนาดใหญ่ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว“ใครก็ได้! ช่วยด้วย!”เมื่อบ่าวรับใช้คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังได้ยินนางตะโกน ก็สบถคำหยาบออกมาหนึ่งประโยค พลันหยิบก้อนหินที่อยู่ข้างทางขึ้นขว้างใส่นางเสียงก้อนหินดังแหวกอากาศ กระแทกใส่ท้ายทอยของนางอย่างแรงปึก!หยดเลือดกระเซ็นนางรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ภาพตรงหน้าของเด็กสาวดับวูบลง ร่างกายล้มไปข้างหน้า นางอาศัยสติสัมปชัญญะเสี้ยวสุดท้ายล้มลุกคลุกคลานกระโจนออกจากตรอกในเวลานี้เอง รถม้าคันหนึ่งกำลังแล่นผ่านตรอกนี้พอดีเมื่อเด็กสาวกระโจนออกมาเช่นนี้ ก็กลิ้งไปอยู่ตรงหน้ารถม้าโดยตรง“เฮ้ย!”คนขับรถม้าสะดุ้งตกใจจนอุทานออกมาเหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้ชาวบ้านโดยรอบตกใจจนอุทานเช่นกันเมื่อบ่าวรับใช้กลุ่มนั้นวิ่งตามออกมา เห็นเด็กสาวฟุบอยู่ตรงหน้ารถม้า ก็จะเข้าไปจับคนโดยไม่สนใจสถานการณ์ตรงหน้าอาศัยตอนที่ยังไม่มีใครเห็นหน้าตาของแม่นางคน
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 2
ภาพที่อยู่ในรถม้า ปรากฏต่อหน้าทุกคนชายหนุ่มในชุดผ้าแพรสีม่วงก้มหน้า ผมสีหมึกห้อยลงมาเล็กน้อย เด็กสาวที่สวมกระโปรงสีแดงเกาะอยู่ในอ้อมแขน และใช้มือข้างหนึ่งกดบนหน้าอกของเขาเสื้อของผู้ชายหลุดลุ่ยและยุ่งเล็กน้อยเหมือนกับว่าก่อนที่จะเปิดม่านรถ บรรยากาศกำลังดุเดือด ทำให้เห็นแล้วหน้าแดงใจเต้นชาวบ้านที่ตาดีมองเห็นภาพนี้อย่างชัดเจน ต่างก็พากันสูดลมเย็นเข้าปอดเดี๋ยวก่อน แม่นางที่มุดเข้าไปในรถม้าสนิทสนมกับจิ้นอ๋อง?แม่นางคนนี้เป็นใครกันแน่?‘พรึบ’ ม่านรถถูกดึงลงอีกครั้ง องครักษ์ของจิ้นอ๋องถีบจูหมิงเฮ่ากระเด็นออกไปแล้ว“ขออภัยท่านอ๋อง!” องครักษ์ก็ตกใจที่เห็นภาพนี้เช่นกัน จะปล่อยให้คนอื่นเข้าใกล้ท่านอ๋องของพวกเขาได้อย่างไร?จูหมิงเฮ่าลุกขึ้นจากพื้น ทั้งเจ็บ ทั้งร้อนใจ ทั้งเกลียด เขากระทืบเท้าตะโกนเสียงดัง “จิ้นอ๋อง ท่านทำเกินไปแล้ว! ท่าน ท่านแตะต้องเมียน้อยของข้า! นางแพศยา หน้าไม่อาย ไร้ยางอาย!”ภายในรถม้า สีหน้าจิ้นอ๋องเฉยเมย สายตามองเด็กสาวที่ผลักออกไปแล้วอย่างลึกล้ำ “เมียน้อย?”เวลานี้ลู่เจาหลิงรับความทรงจำอันวุ่นวายในสมองเข้ามาหมดแล้ว“อย่างเขาก็คู่ควร?”“ครึ่งปี ข้าต้องถวายตั
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 3
“ท่านอ๋อง กลับจวนหรือขอรับ?” ชิงเฟิงที่เป็นทั้งองครักษ์และคนขับรถม้ามองท้องฟ้าที่เริ่มมืดแล้วกล่าวถามวันนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ ถ้าหากพาแม่นางคนนี้กลับไปค้างคืนที่จวนอ๋อง เช่นนั้น…แต่ว่าไม่มีเสียงของเด็กสาวคนนั้นดังออกมาจากในรถม้าแล้ว นางคงจะไม่โดนท่านอ๋องบีบคอตายโดยตรงกระมัง?อีกเดี๋ยวเขาต้องไปทิ้งศพใช่หรือไม่?ชิงเฟิงคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย ครู่หนึ่งจึงจะได้ยินเสียงท่านอ๋องของตัวเอง“ไปจวนสกุลลู่”“ขอรับ”ผ่านไปอีกสักพัก เสียงของจิ้นอ๋องดังขึ้นอีกครั้ง“ให้ท่านหมอฝู่ไปด้วย”จวนสกุลลู่สาวใช้ชิวจวี๋ยกชายกระโปรงวิ่งมา คนยังไม่ทันถึง เสียงก็มาถึงก่อนแล้ว“คุณหนู แย่แล้วๆ!”ลู่เจาอวิ๋นตกใจจนสะดุ้ง เข็มที่อยู่ในมือแทงโดนนิ้ว เลือดสีแดงสดโผล่ออกมาหนึ่งหยดเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นในใจนาง“เอะอะเสียงดังทำไม? ใครแย่?” ลู่เจาอวิ๋นเขม่นใส่ชิวจวี๋ที่วิ่งเข้ามา“คุณ…คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว!” ชิวจวี๋หอบหายใจ และพูดติดอ่างเล็กน้อย“เจ้าเรียกใครคุณหนูใหญ่?” ลู่เจาอวิ๋นลุกพรวดขึ้นมา โมโหทันทีในจวนสกุลลู่ นางต่างหากถึงจะเป็นคุณหนูใหญ่!ชิวจวี๋ตกใจกับสีหน้าที่ดุร้ายของนาง เปลี่ยนคำเรียกทัน
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 4
เมื่อลู่เจาหลิงฟื้น เพิ่งลืมตาก็รู้สึกว่าคางของตัวเองถูกบีบอย่างแรงใบหน้าของนางถูกยกขึ้นลู่เจาอวิ๋นมองหน้านาง หน้าผากฟกช้ำ ใบหน้าถูกสาดน้ำ แต่ยังคงงามเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกเจ็บใจนัก“น้องหญิงรองช่างมีความสามารถจริงๆ!”ลู่เจาหลิงปัดมือของนางทิ้ง มองห้องนี้แวบหนึ่งห้องแคบเล็ก เครื่องเรือนชำรุดทรุดโทรม สีเตียงถลอก สีผ้าม่านเริ่มจาง มีโต๊ะกลมเล็กหนึ่งตัว และเก้าอี้กลมเล็กๆ ที่สึกหรอสี่ตัวที่นี่ไม่น่าจะใช่จวนจิ้นอ๋องกระมัง? จวนอ๋องที่ทรุดโทรมเช่นนี้มีที่ไหนกันและเมื่อได้ยินเด็กสาวตรงหน้าคนนี้เรียกนางว่าน้องหญิงรอง ลู่เจาหลิงเข้าใจแล้ว ที่นี่น่าจะเป็นจวนสกุลลู่“จิ้นอ๋องส่งข้ากลับมาหรือ?” นางกล่าวถาม พลางเอื้อมมือเช็ดน้ำบนใบหน้า“เจ้าเป็นคนสาด?”ลู่เจาอวิ๋นคิดไม่ถึงว่าหลังจากลู่เจาหลิงฟื้น จะมีปฏิกิริยาที่สงบเช่นนี้ จึงถามกลับไปโดยไม่รู้ตัว “ข้าสาดแล้วจะทำไม?”“อืม ก็จะเป็นเช่นนี้ไง”พลันลู่เจาหลิงยกมือ ก็ตบไปที่ใบหน้าของนางเพี๊ยะ!ฝ่ามือเหวี่ยงโดนใบหน้าลู่เจาอวิ๋นเต็มๆ เสียงดังฟังชัดลู่เจาอวิ๋นถูกตบจนมึนแล้ว หลังจากหวนคืนสติก็ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที นางกรีดร้องอย่างเหลื
Latest chapter
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 40
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 39
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 38
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 37
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 36
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 35
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 34
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 33
ท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท บทที่ 32
