กล้วยไม้สีม่วง

หลังจากทำพิธีเสร็จ สยงฺคุนก็รีบพาเหอชิวจวี๋จากไปด้วยความใจร้อน เรื่องเมื่อคืนเขาต้องรับผิดชอบนางอย่างเต็มที่ จึงจะไปขอฮ่องเต้ออกราชโองการพระราชทานงานมงคลให้เขาและเหอชิวจวี๋

อีกอย่าง เขาได้ลิ้มลองความอ่อนนุ่มและหอมหวานของสตรีแล้ว จะให้เขามาอดทนรอวันแต่งงานนานๆ คงทนไม่ไหว

รีบแต่งงานภายในเดือนสองเดือนเลยยิ่งดี

“จิ่งซี ไว้ข้าแต่งงานเรียบร้อยแล้วจะรีบมาหาเจ้าทันที” เขาพูดหน้าสุสานก่อนจากไป

~~~~~~~~

หลังจากจัดการเรื่องราวต่างๆ เสร็จเรียบร้อย ซินเค่อซีก็เปลี่ยนชุดแล้วขึ้นมานั่งรถม้ากับเหอชุนหลาน เขาไม่รีบเดินทางกลับจวนตัวเอง แต่สั่งให้รถม้าแวะจอดแทบทุกเมืองที่ผ่านทาง

โรงเตี๊ยมเหม่ยสือห่าวจิ่ว

เหอชุนหลานนั่งถอนหายใจ สายตามองค้อนซินเค่อซีที่สั่งอาหารไม่ยอมหยุด

“เจ้าจะสั่งอะไรเยอะนัก กินหมดอย่างนั้นหรือ” ตลอดทางที่ผ่านมาบุรุษผู้นี้ก็สั่งแต่อาหารขึ้นชื่อแล้วบังคับให้นางกินทุกอย่าง อ้างว่าลูกในท้องต้องได้กินแค่ของอร่อย

ตอนแรกนางก็ยอมกินอยู่หรอก แต่พอผ่านหลายเมืองเข้านางก็กินไม่ไหว ตอนนี้อาหารที่กินเข้าไปยังเต็มภายในกระเพาะอาหาร

“ฮูหยินของข้าอยากกินอะไร อยากได้อะไรข้าก็สามารถหามาให้ได้ทุกอย่าง ข้านี่รวยมากเลยนะ” ซินเค่อซีพูดโอ้อวดสตรีตรงหน้า เขาเป็นถึงเจ้าของหอเทียบสวรรค์ ไม่มีผู้ใดร่ำรวยมั่งคั่งกว่าเขาอีกแล้ว

“ข้ารู้แล้วว่าเจ้ารวยที่สุดในดินแดนซีเป่ย” เหอชุนหลานพูดน้ำเสียงเอือมระอา ซินเค่อซีผู้นี้ ยามที่ไม่เอ่ยปากพูดก็ไม่ยอมบอกเรื่องส่วนตัวเลยสักอย่าง แต่พอเปิดใจพูดออกมาแล้วก็เล่าซ้ำไปซ้ำมาไม่ยอมหยุด

“กินให้อิ่มก่อน อยากได้อะไรข้าจะพาเจ้าไปซื้อ จะเพชร หยก อัญมณี อาภรณ์แพรไหม เจ้าชอบอะไรก็ชี้นิ้วสั่งได้เลย” ซินเค่อซีพูดพลางใช้ตะเกียบคีบปลานึ่งซีอิ๋วป้อนเข้าปากเหอชุนหลาน

“ข้ากลืนไม่ลงแล้ว” เหอชุนหลานส่ายหน้า แต่ก็ทนลูกตื๊อเขาไม่ไหว นางกินสองสามคำแล้วก็เม้มปากตัวเองแน่น

ซินเค่อซีเห็นท่าทางของเหอชุนหลานเขาก็หยุดนิ่งครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็เรียกไห่ต้ามาหาพร้อมออกคำสั่งเสียงดัง “ฮูหยินคงอิ่มมาก เจ้าเอาอาหารพวกนี้ไปแจกเด็กขอทานหน้าร้านเถอะ หากไม่พอสั่งอาหารไปแจกคนไร้บ้านแถวนี้ให้ครบทุกคน บุญบารมีนี้จะได้ส่งผลมาถึงลูกของข้า”

เหอชุนหลานปรายสายตามองบุรุษอย่างแปลกใจ ‘นี่เขาก็มีด้านใจดีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่สินะ ยังใช้ได้’ นางคิดในใจไม่ให้อีกฝ่ายล่วงรู้

~~~~~~~~

เมื่อถึงจวนของซินเค่อซีที่อยู่ท่ามกลางหุบเขา เหอชุนหลานก็ตกใจแทบอ้าปากค้าง นางรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าซินเค่อซีรวยมาก แถมบ้านก็ใหญ่มาก แต่คิดไม่ถึงว่าพื้นที่บ้านของเขาจะครอบคลุมภูเขาหลายลูก ทั้งยังไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้

อีกทั้งการปลูกสร้างก็ยิ่งใหญ่ราวกับเป็นโรงถ่ายทำภาพยนตร์เหิงเตี้ยน ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลากี่วันกว่าจะเดินชมพื้นที่ได้ทั่ว

เหอชุนหลานมาถึงจวนแห่งนี้ ซินเค่อซีก็สั่งให้มีคนแบกเกี้ยว หากนางไปไหนใกล้ๆ เขาจะอาสาอุ้มนางเอง แต่หากนางจะไปเที่ยวชมภายในจวนก็จะต้องนั่งเกี้ยวเท่านั้น

“ข้าสบายเกินไปแล้ว ราวกับเป็นคนพิการ” เหอชุนหลานบ่นกับเสี่ยวเหมยที่เดินทางตามมาทีหลัง สาวใช้หัวเราะร่าเริงแล้วพูดชมเจ้านายบ้านตนไม่หยุด

“ข้าก็ไม่เคยเห็นนายท่านเอาใจใส่ผู้ใดขนาดนี้มาก่อน ฮูหยินไม่ดีใจหรือเจ้าคะที่ถูกนายท่านดูแลดีมากๆ”

เหอชุนหลานคิดตาม ตั้งแต่รู้ว่านางตั้งครรภ์ กลางคืนซินเค่อซีก็ยุ่งวุ่นวายแต่แถวหน้าอกของตนราวกับเป็นลูกชายคนโตก็ไม่ปาน แต่เวลาอื่นนั้น นอกจากอาบน้ำ หวีผม แต่งตัวที่ให้สาวใช้ทำ เรื่องอื่นก็จะคอยดูแลนางตลอดเวลา ตอนกินก็แทบจะป้อนข้าวป้อนน้ำจนนางรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเป็นง่อยในไม่ช้า

โดยเฉพาะเรื่องจูบ ตอนนี้ซินเค่อซีจูบเก่งและจูบบ่อยยิ่งกว่าพระเอกในซีรีส์ที่นางเคยดู เมื่อเขาว่างจากสั่งงานลูกน้องก็จะมาหา จูบปากนางเบาๆ แล้วก็จากไปทำงานต่อ

แรกๆ เหอชุนหลานก็เขินอายที่ถูกเขาจูบนางต่อหน้าธารกำนัล แต่ตอนหลังก็เริ่มชินและบางครั้งก็เผลอจูบตอบเขากลับ

~~~~~~~~

เรือนกล้วยไม้

“ลูกแม่ แม่คงเคยกอบกู้กาแลคซี่มาแน่ เจ้าถึงมีพ่อที่มีทุกอย่างพร้อมราวกับเป็นถุงยังชีพ ไม่สิ เป็นกระเป๋าวิเศษสารพัดนึก” เหอชุนหลานยกมือลูบหน้าท้องของตนที่ตอนนี้มีขนาดใหญ่จนมองเห็นชัดเจน

“แม่คงต้องตอบแทนพ่อเจ้าบ้างแล้วล่ะ” นางพูดพึมพำพลางคิดบางสิ่งในใจ

“หลานหลาน” ซินเค่อซีจุมพิตที่หน้าผากของเหอชุนหลานก่อนนอน คืนนี้เขาเห็นว่าเหอชุนหลานมีสีหน้าอิดโรยจึงไม่ได้วุ่นวายแถวหน้าอกอวบอิ่มของนาง

เพียงแต่ขณะที่เขาจะหลับตานอน ก็รู้สึกว่ามีมือเล็กกำลังลูบกางเกงเขาซึ่งเป็นบริเวณจุดอ่อนไหวที่สุด

“เจ้าทำอะไรน่ะ ไม่ดีหรอก” เขาสงบจิตใจบอกกับหญิงสาว แต่เหอชุนหลานกลับอมยิ้มแล้วพูดกับเขาเสียงเบา

“ท้องเกินสามเดือนแล้ว ไม่อันตรายหรอก อย่ารุนแรงและอย่ากดทับหน้าท้องก็พอ”

“ไม่ดี ไม่ดี” ซินเค่อซีที่เป็นฝ่ายรุกสตรีมาตลอด ในเวลานี้กลับเหนียมอายขึ้นมากะทันหัน

“เอาน่า ไม่ต้องทำเป็นอาย มันไม่อันตรายจริงๆ อีกอย่างในจวนมีทั้งหมอมีทั้งยา หากเกิดอะไรขึ้นก็ปลอดภัยแน่นอน” เหอชุนหลานไม่รอให้ซินเค่อซีตอบตกลง นางปลดเสื้อเขาออกอย่างคล่องแคล่ว เมื่อดึงกางเกงลงก็เห็นแท่งหยกขนาดใหญ่เริ่มตั้งขึ้นเตรียมพร้อมสู้รบ

มือเรียวจับแท่งหยกร้อนนั้นรูดขึ้นลงทันที ริมฝีปากอวบอิ่มครอบหัวหยักก่อนก้มหน้าให้แท่งหยกเข้าไปในโพรงปากของตนลึกขึ้น

“อืม หลานหลาน” ซินเค่อซีครางเบาๆ ด้วยความเสียว เหอชุนหลานยิ่งได้ใจเร่งความเร็วดูดแท่งหยกร้อนขึ้นลงพร้อมกับใช้ลิ้นอุ่นหมุนวนรอบๆ

สตรีใช้ปากและลิ้นกับแท่งหยกร้อนของซินเค่อซีไม่นานนัก เขาก็ส่งเสียงร้องครางออกมาจากลำคออีกครั้ง ก่อนที่ปลายหัวหยักจะพ่นน้ำรักออกมาเต็มช่องปากของนาง

เหอชุนหลานกลืนลงไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รังเกียจ ซินเค่อซีมองนางสายตาประทับใจ เขาลุกขึ้นเพื่อจะแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนเดิม แต่ก็ถูกมือบางผลักให้นอนหงายลงบนเตียงอีกหน

สตรีเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกทีละชิ้น ซินเค่อซีจ้องมองด้วยความเคลิบเคลิ้ม เมื่อเห็นรอยสักรูปดอกกล้วยไม้สีม่วงเขาก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย

“หลานหลาน ทำไมสีของดอกกล้วยไม้ถึงเปลี่ยนเป็นสีม่วง เพราะเจ้าตั้งครรภ์ใช่หรือไม่”

เหอชุนหลานหัวเราะเอ็นดู “เปล่าหรอก ที่มันเปลี่ยนเป็นสีม่วงเพราะสามีดูแลดีต่างหาก” นางแกล้งโกหกอยากจะเห็นสีหน้าเขา แต่เมื่อเขายิ้มกว้างภาคภูมิใจจึงปล่อยให้เขาเข้าใจผิดต่อไป

“เจ้าก็หมั่นสังเกตดูละกัน หากวันใดที่ดอกกล้วยไม้นี้เปลี่ยนสี แสดงว่าเจ้าดูแลข้าไม่ดี”

“ไม่มีวันนั้นหรอก” ซินเค่อซีพูด สายตามองเต้านมคู่สวยที่อยู่เบื้องหน้า มือหนาเอื้อมไปบีบเคล้นด้วยความมันเขี้ยว

เหอชุนหลานปล่อยให้เขาทำตามใจ ส่วนนางก็ขึ้นคร่อมกายแกร่ง มือบางจับท่อนเอ็นที่ขยายใหญ่สอดเข้าโพรงดอกไม้ของตนช้าๆ

“อ้า” นางครางออกมาเมื่อสอดใส่จนมิด ความรู้สึกเสียวซ่านและอบอุ่นเช่นนี้ห่างหายไปหลายเดือน แต่ว่าจะทำรุนแรงไม่ได้เพราะต้องระวังเจ้าตัวน้อยในท้อง เหอชุนหลานจึงโยกเอวบางขึ้นลงไม่หนักมากนัก

พอให้เสียววาบในท้องน้อยไปเรื่อยๆ ใกล้ถึงค่อยเร่งจังหวะก็ไม่สาย

ขณะที่ซินเค่อซีจะบอกให้นางเรียกชื่อของตน เหอชุนหลานก็ครางออกมาตรงกับที่เขาต้องการพอดี

“อืม จิ่งซี จิ่งซีของข้า”

บุรุษโน้มคอสตรีมาจุมพิตด้วยความรักและเสน่หา ก่อนกระซิบข้างหูนาง “หลานหลานของข้า ของข้าคนเดียวเท่านั้น”

ตั้งแต่สตรีนางนี้เข้ามาในชีวิต จากที่เขาต้องการมีแค่สัมพันธ์ทางกาย ก็กลายเป็นต้องการมีเหอชุนหลานทุกช่วงเวลาของชีวิต ตอนนี้เขาจะผูกมัดทั้งกายและใจ จะพันธนาการไม่ให้นางหายไปจากชีวิตของเขาอีก