LOGINShare
ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด
Last Updated:
2025-02-13 00:19:43
Related chapters
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้ว
ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้วทั้งสี่ยืนมองเจิงอวี้เจินที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร สองแขนของเขากอดร่างกายของภรรยาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมประกบจูบลงที่ริมฝีปากของนางก่อนจะขยับเลื่อนไปหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอ พร้อมทั้งจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อย ๆ ช้อนตัวของเฟยหลงนั้นขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเดินอุ้มนางไปวางไว้บนเตียง"ข้าขออยู่ส่งนางจนวินาทีสุดท้ายได้หรือไม่" เขาหันมามองท่านยายหลิงไถที่พยักหน้าให้เล็กน้อย เมื่อเขาได้รับอนุญาตแล้วจึงได้ขึ้นไปนอนคู่กันกับเธอบนเตียง สองแขนกอดร่างกายของเธอเอาไว้แน่นอยากสัมผัสไว้ให้นานที่สุด"พวกเจ้าทั้งสองออกไปรอด้านนอกก่อน ข้าจะเตรียมพิธีและเมื่อถึงเวลาอันสมควรข้าจะให้กู่ป๋ายออกไปเรียกพวกเจ้า" สิ้นสุดคำพูดของท่านยายสหายทั้งสองได้มองใบหน้าของเจิงอวี้เจินและหลี่เฟยหลงอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปรอด้านนอกอย่างว่าง่าย"กู่ป๋าย.. เจ้ากลัวหรือไม่" แม้ว่าเจิงอวี้เจินนั้นจะได้ยินเสียงของท่านยายและน้องชายของแม่นางเพ่ยเพ่ยคุยกัน แต่เขากลับได้หาสนใจไม่ เขาไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะพูดเรื่องอะไร เขาสนใจเพียงแต่เขาอยากจะกอดร่างกายของภรรยาของเขาเอาไว้ให้นานที่สุด น้ำตาของชาย
Last Updated : 2025-02-13ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 1 ความฝัน (1)
ตอนที่ 1 ความฝัน (1)ในค่ำคืนที่มีพายุฝนกระหน่ำโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย หลี่เฟยหลง นักเขียนนิยายมีชื่อเจ้าของนามปากกา โหวเมี่ยนเถียว เธอตกอยู่ในห้วงฝันอยู่หลายฉาก ถึงบทในนิยายเรื่องใหม่ล่าสุดที่ตัวเองนั้นกำลังแต่งมาจนใกล้จะถึงครึ่งเรื่องแล้วราวกับว่าตัวของเธอนั้นกำลังเข้าไปเป็นผู้กำกับบทนิยายนั้น เฟยหลงฝันถึงฉากที่หลี่เฟยหลงยังเขียนบรรยายไว้ได้ไม่จบดี ก่อนจะเห็นภาพที่มีหญิงสาวนักปรุงยาผู้หนึ่ง ที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับตัวของเธอยิ่งนัก“เอ๊ะ? นั่นใคร.. ทำไมหน้าตาเธอเหมือนกับเราแบบนี้ละ”หญิงสาวผู้นั้นเดินทางเข้าเฝ้าฮ่องเต้เพื่อนำยาที่นางปรุงเสร็จขึ้นถวายแก่พระองค์ที่พำนักอยู่ในห้องทรงงาน เฟยหลงยังคงจดจ้องตั้งใจมองภาพที่เห็นทั้งหมดที่ลอยอยู่ในหัวของเธอราวกับว่าตัวเธอนั้นกำลังดูภาพยนตร์3มิติ'พระองค์ทรงดื่มยาเถิดเพคะ''แม่นางเจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร''พระสนมทรงมีคำสั่งให้หม่อมฉันนำโอสถมาถวายฮ่องเต้เพคะ''อืม.. ขอบใจเจ้ามาก เจ้าวางไว้ตรงนั้นก่อน''พระสนมทรงรับสั่งหม่อมฉันไว้ว่าต้องให้พระองค์ทรงดื่มให้หม่อมฉันเห็นเพคะ พระสนมทรงเป็นห่วงพระองค์มากเพื่อให้อาการป่วยของพระองค์จะได้ดีขึ้นเพคะ’เ
Last Updated : 2025-01-10ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 2 ความฝัน (2)
ตอนที่ 2 ความฝัน (2)เฟยหลงพึมพำพรางครุ่นคิด เกรงว่าความฝันนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องในนิยายของเธอที่แต่งขึ้น เพราะเธอมั่นใจว่าการจัดวางตัวละครนั้นเธอจัดให้ฮองเฮาและสนมรัก ช่วยเหลือกันและเป็นวังหลังที่ดี แต่ทำไมในความฝันนี้กลับแปลกประหลาดไปหมดราวกับว่าตัวละครในนี้กำลังมีชีวิตเป็นของตัวเองเฟยหลงยังคงฝันต่อเนื่องทั้งอย่างนั้น โดยที่ตัวของเธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเธออยู่ส่วนไหนของความฝันกันแน่ ไร้ซึ่งตัวตน ไร้ซึ่งรูปร่าง แต่กลับมองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น“หรือเพราะเราเครียดและกดดันกับนิยายเรื่องนี้กันนะ จิตใต้สำนึกถึงพาให้ฝันประหลาดแบบนี้”ยังไม่ทันที่เธอจะได้ใช้ความคิดไปมากกว่านั้น ภาพในห้วงฝันได้ตัดกลับมายังกระท่อมหลังน้อย หญิงผู้นี้ยังคงง่วนอยู่กับตำรายา และเหมือนสวรรค์จะรู้ว่าเมื่อจิตใจของเฟยหลงใคร่รู้ว่าแม่นางผู้นี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ก็เป็นดั่งใจนึกทุกประการ ทุกอย่างเกิดขึ้นราวกับว่าเธอนั้นเป็นกล้องที่กำลังถ่ายวิดีโอและซูมเข้าซูมออกได้ตามใจ ราวกับเธอสามารถควบคุมความฝันนี้ได้อย่างอิสระอย่างไรอย่างนั้น“ฝันคืนนี้จะว่าไปก็สนุกดีแหะ”แม่นางผู้นั้นยังคงนั่งปรุงยาหลากหลายชนิด บางหม้อแม่นางปรุงแล
Last Updated : 2025-01-10ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 3 เกิดอะไรขึ้น (1)
ตอนที่ 3 เกิดอะไรขึ้น (1)เสียงสายฟ้าที่ฟาดลงมาจนดังสนั่นหวั่นไหว แสงสว่างวาบจนแสบตา ราวกับว่าดวงตานั้นกำลังถูกไอร้อนจากหม้อหม่าล่าสายพานที่ชอบกินพวยพุ่งใส่จนเกือบจะมืดบอด เป็นเหตุให้เฟยหลงสะดุ้งตื่นจากความฝันนั้น ฝันที่เธอกำลังงุนงงและปะติดปะต่อเรื่องราวที่เห็น ก่อนจะขยับเปลือกตาขึ้นมากะพริบถี่รอบดวงตาสวยยังสัมผัสได้ถึงความแสบร้อน ราวกับว่ามันพึ่งผ่านการร้องไห้หนักมาหมาด ๆ เฟยหลงพยายามใช้สายตาของตนโฟกัสไปรอบกาย ทั้งที่รอบกายของเธอในตอนนี้นั้นมีเพียงความมืดมิด ก่อนจะนึกบางอย่างออกรู้สึกว่าช่วงก่อนหน้านี้เธอจะฝันถึงเรื่องราวอะไรสักอย่าง แต่เมื่อเค้นสมองมากเท่าไหร่กลับนึกออกเพียงไม่กี่อย่าง“หญิงสาว..กระท่อม.. ฮองเฮา.. ฮ่องเต้.. สนม.. แล้วอะไรอีกนะ”เฟยหลงนอนจ้องมองความมืดสนิทอย่างนึกประหลาด ห้องนอนของเธอมืดสนิทเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่มีแม้แต่แสงสว่างจากโคมไฟที่หัวเตียงที่เปิดเป็นประจำ ไม่มีแสงไฟจากโน๊ตบุ๊คเครื่องโปรดที่มักจะอยู่บนเตียงไม่เคยห่างเธอดันตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบากมือไม้ปัดป่ายไปรอบตัว แต่สัมผัสแรกที่เธอได้รับมันกลับเป็นความแข็งของเตียงไม้ที่ไม่คุ้นเคย ซึ่งแน่นอ
Last Updated : 2025-01-10ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 4 เกิดอะไรขึ้น (2)
ตอนที่ 4 เกิดอะไรขึ้น (2)เฟยหลงใช้มือลูบแก้มของตัวเองป้อย ๆหากที่นี่คือสถานที่ในความฝันก่อนหน้านี้จริง ย่อมต้องมีหญิงผู้นั้นอยู่ที่นี่เป็นแน่ เมื่อคิดได้ดังนั้นสองเท้าจึงขยับก้าวเดินอย่างระวัง สองตาเริ่มมองซ้ายเหล่ขวาหาหญิงผู้นั้น แต่ไม่ว่าเธอจะมองหาตรงไหน เดินจนรอบกระท่อมเพียงไร กลับไม่พบบุคคลหรือสิ่งมีชีวิตอื่นที่อยู่ในบริเวณนี้เลยสักนิดสองเท้าขยับเดินไปรอบตัวกระท่อมอีกครั้งอย่างพิจารณา บรรยากาศที่รับรู้ได้ มีทั้งเย็นและชื้นชวนขนลุกพิกล เธอมองรอบผ่านความสว่างที่มีเพียงโคมไฟเก่าที่จะดับแหล่มิดับแหล่หลี่เฟยหลงใช้มือสั่นเทา นั้นยื่นไปดันประตูอีกบานให้เปิดออก สายตาคู่คมของเธอปะทะเข้ากับความมืดที่เรียกได้ว่ามืดสนิท ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าท้องฟ้าในคืนนี้มืดมิดน่ากลัวเพียงใด ด้านนอกนั้นโปรยปรายและปกคลุมไปด้วยฝนเม็ดโตที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย“ฝนตกหนักขนาดนี้เลย.. แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย”ยังไม่ทันที่มือของเธอจะดึงประตูบานนั้นมาปิด ท้องฟ้าที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะผ่าหรือส่งเสียงคำราม บัดนี้กลับสว่างวาบก่อนจะดังเปรี้ยงปร้างในชนิดที่ว่ารับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนของอากาศโดยรอบเปรี๊ยง!!
Last Updated : 2025-01-10ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 5 หมอยาจำเป็น (1)
ตอนที่ 5 หมอยาจำเป็น (1)ถึงแม้ว่าเฟยหลงจะงุนงงกับการกระทำของตัวเอง แต่เธอนั้นก็สามารถจัดการเปลื้องผ้าของชายผู้นี้จนอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าไปเสียแล้วดวงตาทั้งสองหลับปี๋ คลุมท่อนล่างของเขาเอาไว้ด้วยผ้าคลุมผืนใหญ่ เช็ดล้างคราบน้ำฝน คราบเลือดของชายผู้นี้จนสะอาด หาชุดที่คาดว่าใหญ่พอมาสวมให้ก่อนที่ภาพด้านหน้าที่เห็นนั้นจะติดตาไปมากกว่านี้สิ่งที่เฟยหลงเห็นในแวบแรกนั้นคือ บนร่างกายของชายผู้นี้ไร้รอยขีดข่วน เดาได้ว่าน่าจะไม่ใช่แม่ทัพ ทหาร หรือโจรป่าใจโฉด พิจารณาจากผิวพรรณดูคล้ายจะผ่านการบำรุงดูแลมาเป็นอย่างดี นั่นคือชายผู้นี้อาจจะเป็นเพียงจอมเสเพล ที่ดื่มเหล้าเคล้านารีกะมั้ง จะมีก็เพียงรอยแผลใหม่ที่เพิ่งใช้ผ้าทำความสะอาดไปเมื่อสักครู่สองสามรอยเท่านั้นหลังจากเช็ดตัวเขาเรียบร้อย พร้อมทั้งจัดการสวมชุดที่หามาได้เท่าที่มีในกระท่อมหลังนี้ให้เขาแล้ว เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่ได้ทำแผล เฟยหลงหลับตาลงหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ เริ่มตั้งสติของตัวเองให้นิ่งขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดผ้าเพื่อดูบาดแผลนั้นอีกครั้งอย่างใจไม่สู้ดีนัก“ยุบหนอพองหนอ”“แผลลึกขนาดนี้ ไปทำอะไรที่ไหนมาเนี่ย”หมับ!“เอ๊ะ”“เจ้าเป็นใ
Last Updated : 2025-01-10ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 6 หมอยาจำเป็น (2)
ตอนที่ 6 หมอยาจำเป็น (2)ผ่านไปนานเกือบชั่วโมงที่เธอค้นซอกนั้น หาซอกนี้ เมื่อมั่นใจว่าไม่มีแล้วเธอจำเป็นต้องเปิดตำราอีกครั้ง เพื่อที่จะหาแหล่งที่มาของสมุนไพรชนิดที่ต้องการ เพียงไม่นานเธอก็ได้คำตอบที่ต้องการ ไม่รอช้าสองเท้ารีบเดินจ้ำอ้าวไปหยิบหมวกสานใบใหญ่ และโคมไฟดวงน้อยที่มันสลัวจนแทบจะมองไม่เห็น พร้อมทั้งหยิบตะกร้าสานใบเล็กขึ้นมาคล้องแขน ราวกับมันคือกระเป๋าแบรนด์ดังที่เพิ่งนำเข้าจากยุโรป“ไว้ฟื้นมาก่อนเถอะ จะทบต้นทบดอกเลยคอยดู”ในใจเอาแต่นึกก่นด่าโชคชะตาของตนเองว่าเพราะเหตุใด ทำไมต้องมาเจอกับเรื่องราวประหลาดอะไรเช่นนี้ด้วย แต่พอมองหน้าคนผู้นี้แล้วหลี่เฟยหลงทำได้แต่ยืนทำสมาธิอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เธอจะลอบถอนหายใจเสียงดังแบบไม่ปกปิดเธอตัดสินใจใช้มือผลักประตูออกไปจนสุด สายฝนยังคงกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีทีท่าจะสงบ มองจากความรู้สึกแล้วดูเหมือนจะหนักกว่าก่อนหน้านี้อีกด้วย และยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดในช่วงเวลานี้ แม้ว่าจะไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ แต่ชีวิตผู้ชายคนนั้นก็ยังคงสำคัญเช่นกัน“ท่องไว้หลี่เฟยหลง คุณธรรมสำคัญกว่าความกลัว ฮึ๊บ!”เธอยืนมองออกไปด้านนอกอย่างพิจารณา แล้วทำได้เพียงแค่ถอนหายใจออกมาอย
Last Updated : 2025-01-10ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 7 จิ้งจอกตัวน้อย
ตอนที่ 7 จิ้งจอกตัวน้อยสายตาที่หรี่ลงจนเกือบจะเป็นเส้นตรงกำลังจ้องมองหาเสียงที่ได้ยินผ่านความมืด พร้อมทั้งหันขวับไปตามเสียงร้องน่ารักนั้น เธอจ้องมองอย่างดีแล้วและพบว่าเสียงนั้นมาจากในป่าสมุนไพรที่เธอเพิ่งลุกออกมาได้ไม่นาน เฟยหลงเริ่มขยับขาเข้าไปตามเสียงร้องบางเบานั้นช้า ๆเปรี๊ยง!กรี๊ด!!!อัตราการเต้นของหัวใจแรงขึ้นหลายเท่า สองขาย่อลงสองมืออุดหู ก้มลงกอดตัวเองแน่น ดวงตาทั้งสองข้างหลับลงอัตโนมัติ เมื่อเธอมั่นใจว่าเสียงฟ้าผ่าเงียบหายไปแล้ว เฟยหลงขยับเปลือกตาให้เปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า หัวใจที่เต้นรัวไม่เป็นจังหวะเมื่อสักครู่เริ่มปรับลงจนเป็นจังหวะปกติ เธอมองโคมไฟที่กระเด็นไปจนแสงไฟที่เดิมทีก็สลัวอยู่แล้ว ค่อย ๆ ดับลงจนดับสนิท“แย่แล้ว มืดขนาดนี้จะกลับยังไง” เฟยหลงมองโคมไฟนั้นด้วยสายตาที่ละห้อยอย่างหมดอาลัยตายอยากแต่พอนึกขึ้นได้ว่าเธอได้ยินเสียงของอะไรสักอย่างที่มาจากพุ่มสมุนไพรไม่ไกลนัก เธอชั่งใจอยู่นานแต่เพราะเสียงร้องนั้นเริ่มจะดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับกำลังหวังจะให้เธอเป็นที่พึ่ง หลี่เฟยหลงเลือกตัดสินใจเดินเข้าไปในพุ่มสมุนไพรนั้นอย่างเชื่องช้างิ๊ง!งิ๊ง~“เอ๋! นี่เจ้าเป็นแมว..หรือหมากั
Last Updated : 2025-01-10
Latest chapter
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้ว
ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้วทั้งสี่ยืนมองเจิงอวี้เจินที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร สองแขนของเขากอดร่างกายของภรรยาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมประกบจูบลงที่ริมฝีปากของนางก่อนจะขยับเลื่อนไปหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอ พร้อมทั้งจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อย ๆ ช้อนตัวของเฟยหลงนั้นขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเดินอุ้มนางไปวางไว้บนเตียง"ข้าขออยู่ส่งนางจนวินาทีสุดท้ายได้หรือไม่" เขาหันมามองท่านยายหลิงไถที่พยักหน้าให้เล็กน้อย เมื่อเขาได้รับอนุญาตแล้วจึงได้ขึ้นไปนอนคู่กันกับเธอบนเตียง สองแขนกอดร่างกายของเธอเอาไว้แน่นอยากสัมผัสไว้ให้นานที่สุด"พวกเจ้าทั้งสองออกไปรอด้านนอกก่อน ข้าจะเตรียมพิธีและเมื่อถึงเวลาอันสมควรข้าจะให้กู่ป๋ายออกไปเรียกพวกเจ้า" สิ้นสุดคำพูดของท่านยายสหายทั้งสองได้มองใบหน้าของเจิงอวี้เจินและหลี่เฟยหลงอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปรอด้านนอกอย่างว่าง่าย"กู่ป๋าย.. เจ้ากลัวหรือไม่" แม้ว่าเจิงอวี้เจินนั้นจะได้ยินเสียงของท่านยายและน้องชายของแม่นางเพ่ยเพ่ยคุยกัน แต่เขากลับได้หาสนใจไม่ เขาไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะพูดเรื่องอะไร เขาสนใจเพียงแต่เขาอยากจะกอดร่างกายของภรรยาของเขาเอาไว้ให้นานที่สุด น้ำตาของชาย
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด
ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด"เหตุใดเจ้าถึงไม่ยินดี.. ในเมื่อเรื่องนี้เราทั้งสองนั้นได้คุยกันมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือ ว่าหากจบเรื่องราวทั้งหมด ข้าจะให้ท่านพ่อของข้าไปสู่ขอเจ้า""ท่านพี่.. ข้ารักท่านอย่างที่ไม่เคยรักชายใดมาก่อน ท่านเป็นคนแรกที่ทำให้ข้ารู้จักคำว่ารัก คำว่าห่วงใย เพียงแต่ท่านหลงลืมไปแล้วอย่างนั้นหรือว่าข้ามิใช่คนในโลกใบนี้ หากเมื่อเราทั้งสองนั้นได้ตกลงปลงใจเข้าร่วมพิธีสมรสในครั้งนี้ หากข้าต้องสลายกลายเป็นเถ้าธุลีท่านจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวข้าไม่ยินดีให้ท่านเป็นเช่นนั้น ข้าไม่ยินดีที่ให้งานมงคลสมรสของเราทั้งคู่เป็นสิ่งที่จะเหนี่ยวรั้งท่าน.. ท่านเข้าใจความรู้สึกของข้าหรือไม่""แม่นางหลี่เฟยหลง.. เช่นนั้นเจ้าฟังคำของข้าให้ดี ต่อให้ในโลกใบนี้หรือใบไหน หากเจ้าอยู่ที่ใดข้าขอให้คำมั่นสัญญาต่อฟ้าดินเพื่อเป็นพยาน ข้าจะรักเพียงเจ้าจะติดตามเจ้า ไปทุกที่ หรือต่อให้เจ้าจะทิ้งข้าไว้ในที่แห่งนี้ ทะเลเพลิง ภูเขาน้ำแข็งหรือต้องตายกี่ครั้ง ข้าก็ไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย ขอเพียงแค่ข้าได้รักเจ้าได้ดูแลเจ้าได้อยู่กับเจ้า แม้จะเป็นเพียงหนึ่ง วัน สองวัน เจ็ดวัน หนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือตลอดชี
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้
ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้เฟยหลงมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่กระโดดโลดเต้นไปมาราวกับว่านางนั้นกำลังทำสิ่งที่เฝ้ารอจนสำเร็จ ด้วยความดีใจของสตรีผู้นี้ที่ดูจะดีใจเกินกว่าปกติทำให้เธอรู้สึกอยากรู้อีกครั้งได้ชะโงกหน้าไปมองที่ตำราเล่มนั้นอีกครา ในตำราหมายเหตุไว้ว่าหากต้องการสิ่งใดให้นึกถึงสิ่งนั้น เป็นการซ้อนวิญญาณของสิ่งมีชีวิตอีกโลกขนานหนึ่ง"สิ่งมีชีวิตอีกโลกหนึ่ง.. เหตุใดในยุคสมัยนี้ถึงรู้เรื่องราวเหล่านี้""ข้าต้องการท่านแม่.. หากข้าสามารถเรียกวิญญาณท่านแม่ได้เรื่องราวพวกนี้ก็จะจบลง แต่หากข้าทำไม่สำเร็จวิญญาณของคนผู้นั้นที่ข้าเรียกมาต้องสะสางเรื่องราวยุ่งเหยิงที่ข้าก่อขึ้นนี้ได้เป็นแน่"แม่นางเพ่ยพูดจบก็ได้วางทุกอย่างลงบนโต๊ะ พร้อมทั้งหยิบเจ้าปลาตัวใหญ่นั้นเดินเข้าไปในครัว แม้ว่าหลี่เฟยหลงจะอยู่ที่นี่อยู่นาน แต่เธอกลับไม่รู้ว่าที่แห่งนี้ส่วนนั้นเป็นครัวที่สามารถทำอาหารได้ เพียงแต่ไม่มีอุปกรณ์ใดที่ใช้ในการทำอาหารอะไรสักอย่าง เธอมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่ใช้พลังสีทองของตนในการถอดเกล็ดปลาเสียบไม้แล้วย่าง นางใช้พลังของตนเองในการทำจนหมดสิ้นราวกับไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่แห่งใดย่อมไม่อด
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้าม
ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้ามสตรีผู้นี้แผดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องขัง สาดคำพูดต่อว่าสตรีที่สูงส่งผู้นี้อย่างไม่ได้รู้สึกเกรงกลัว แต่นอกจากที่พระสนมเอกจะไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองหรือไม่พอใจแล้ว นางกลับกำลังยกยิ้มอย่างชอบใจสายตาคู่นั้นของแม่นางเพ่ยเพ่ย มองไปทางน้องชายที่ถูกลากออกไป ราวกับหมูหมากาไก่เปรียบเหมือนว่าเขานั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ความรู้สึกคับแน่นในอกเริ่มทำให้นางไม่มีทางเลือก หากนางไม่ทำตามคำที่สนมเอกบอก ชีวิตของน้องชายนางไม่รอดแน่ แต่หากนางทำเรื่องที่พระสนมต้องการนั่นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ หากมันสำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอและน้องชายจะรอด แต่ก็ไม่ได้มีอะไรการันตีว่าทั้งสองจะไม่รอด"เจ้าคิดให้ดีหากเจ้าทำมันสำเร็จข้ารับรองว่าชีวิตของเจ้าและน้องชายเจ้า จะเดินทางออกจากแคว้นฉวางอย่างปลอดภัยหายห่วง.. แต่หากเจ้าไม่ยินดีข้าจะ นำหัวของน้องชายเจ้ามาคืนให้เจ้า.. เจ้าว่าเช่นนี้ดีหรือไม่"แม่นางเพ่ยเพ่ยทำได้เพียงจ้องมองไปที่น้องชายของตนเอง ที่กำลังหายลับไปจนสุดสายตา ก่อนจะสลับมามองพระสนมเอกที่มีนิสัยละโมบโลภมาก เธอไม่รู้เลยว่าทางออกของเธอควรเป็นอย่างไร เธอรู้เพียงแต่ใน
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจ
ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจเธอตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังก้องกังวานอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนรู้สึกแสบคอ ก่อนจะเด้งตัวมานั่งขัดสมาธิพร้อมทั้งกอดอก อย่างคนที่หงุดหงิด สายตาของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ อีกครั้งก่อนจะหลับตาลงเล็กน้อย"ถ้าหงายหลังนอนอีกครั้งจะไปตกที่หลังคาวังหลวงหรือเปล่านะ" แม้ว่าเธอจะคิดเล่น ๆ แต่ทันทีที่เธอหงายหลังนอนลงไปอีกครา ร่างกายของเธอรู้สึกเบาหวิวอีกครั้ง"กำลังเดินทางอีกแล้วสินะ" เธอไม่แม้แต่จะลืมตามามองรอบกาย ทำได้เพียงแค่กอดอกพร้อมปล่อยร่างกายของตัวเองให้ไหลไปตามกระแสลมที่ได้รับฟึ่บ!แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นตกลงมาที่กองฟางเห็นจะได้ ดวงตาทั้งสองเปิดขึ้นเห็นเพียงแค่ความมืดสนิท เธอค่อย ๆ ใช้มือทั้งสองคลำไปรอบกายรับรู้ได้ว่ามันคือกองฟางจริง ๆ เฟยหลงดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งสอดสายตามองหาแสงสว่าง"จับมัน!" เธอต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยคำสั่งที่น่ากลัว พร้อมทั้งเสียงฝีเท้าอีกหลายคู่วิ่งเข้ามาในกระท่อมหลังนี้ สองเท้าของเธอก้าวเดินออกไปข้างหน้าตามแสงสว่างที่มีเพียงน้อยนิดนั้น เธอแอบมองจากด้านในเห็นทหารมากมายในชุดดำกำลังจับสองพี่น้องที่ไม่มีทีท่าว่าจะร้
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ย
ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ยตู้ม!!แต่ไม่รู้ว่าเป็นเคราะห์ซ้ำหรือกำซัด ทันทีที่ก้นของเธอแตะที่ปุยเมฆขาวนุ่มฟูนั้นร่างกายของเธอก็ได้ตกลงไปในสระน้ำแห่งหนึ่งจนเนื้อตัวเปียกปอนฟู่ว~ทันทีที่เธอนั้นตะเกียกตะกายขึ้นโผล่พ้นน้ำ ริมฝีปากบางได้พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเพื่อฮุบเอาอากาศด้านบน สายตาของเธอกวาดมองไปรอบกายเห็นกระท่อมที่คุ้นตา เฟยหลงจดจำกระท่อมหลังนี้ได้แม่นยำอย่างไม่มีวันลืม"ทำไมจู่ ๆ ถึงได้กลับมาที่กระท่อมกลางป่าอีกแล้ว" แม้ว่าจะสงสัยอยู่ไม่น้อย แต่บัดนี้หลี่เฟยหลงกำลังตะเกียกตะกายให้ตัวเองขึ้นมาจากในสระ ทันทีที่ร่างกายที่เปียกปอนของเธอปะทะเข้ากับสายลมที่พัดเข้ามาไม่ขาดสายทำให้รู้สึกหนาวเหน็บอยู่ไม่น้อย สองเท้าค่อย ๆ เดินขึ้นไปทางกระท่อมหลังนั้น ทุกอย่างดูไม่ผิดปกติจากที่เธอเห็นก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่ เพียงแต่ที่แห่งนี้กลับรู้สึกว่ามีชีวิตชีวามากกว่าเมื่อคราวที่เธอมาในครั้งนั้นอยู่มาก"ท่านยาย.. ยาบำรุงนี้ปรุงอย่างนี้ใช่หรือไม่" ยังไม่ทันที่เธอจะผลักประตูเข้าไป หลี่เฟยหลงได้ยินเสียงของคนผู้หนึ่งดังขึ้นภายในกระท่อมหลังนั้น"ไม่ใช่! สมุนไพรชนิดนี้ไม่สามารถเป็นยาบำรุงได้เจ้าไปเอาชิ้นน
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ทั้งสองเมื่อได้รับการพ้นโทษจึงได้เร่งเดินทางกลับเข้าจวนทันที ระหว่างทางที่เธอและเขาผ่านนั้น ทั้งคู่พบว่ามีประกาศว่าสกุลเจิงเป็นผู้บริสุทธิ์ทำให้ทั้งสองรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากทั้งสองเดินทางมาจนถึงหน้าจวน เฟยหลงมองไปยังประตูที่ช่างดูเงียบเหงาจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ อวี้เจินปรายตามองใบหน้าของเธอเล็กน้อยส่งยิ้มให้เธอก่อนจะใช้มือหนาคว้าข้อมือของเธอไว้ เขาใช้อีกอีกข้างดันเพื่อเปิดประตูหน้าของจวนสกุลเจิง ทันทีที่ประตูจวนเปิดออก ภาพที่เขาเห็นนั้นทำให้ทั้งสองยิ้มกว้างออกมาด้วยความยินดี ท่านแม่ทัพใหญ่เจิงเถาฮ่วน สหายเจิงเจียอวี่ พร้อมด้วยข้ารับใช้ในจวนทั้งหมดกำลังยืนต้อนรับทั้งสอง อยู่ก่อนแล้ว"ยินดีต้อนรับกลับจวนขอรับท่านพ่อ น้องรอง และทุกท่านด้วย" เจิงอบุตรีจินเอ่ยกับทุกคนด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม"ยินดีต้อนรับแม่ทัพน้อยเจิงกลับบ้าน" และเป็นเสียงของผู้เป็นบิดาของจวนเอ่ยต้อนรับเขาเช่นกัน"ยินดีต้อนรับแม่นางที่พ้นโทษ.. ได้รับคืนความบริสุทธิ์" ก่อนที่แม่ทัพใหญ่จะหันมาพูดกับเธอด้วยใบหน้าที่นึกขอบคุณไม่เพียงเท่านั้
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 91 ปิดคดี
ตอนที่ 91 ปิดคดีเฟยหลงเอ่ยออกมากับตัวเองเบา ๆ เมื่อยามที่เธอนั้นนั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำมองดูดอก บัวด้วยสายตาที่ไม่ยินดียินร้ายเดิมทีแล้วท่านยายบอกว่าร่างกายของอาเพ่ยนั้นจะอยู่ได้อีกหนึ่งเดือน แต่สิ่งที่เธอทำผิดพลาดอีกครั้ง คือพลังของเธอไม่สามารถขับพิษในร่างกายของฮ่องเต้ได้จนหมด หากเป็นเช่นนั้นร่างกายของฮ่องเต้ที่เคยชินกับพิษนี้ จะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ใหม่ สิ่งที่จะทำให้พระองค์หายขาดได้จึงไม่ใช่การขับออก แต่เป็นการดึงพิษทั้งหมดเข้ามาในร่างของเธอต่างหาก"เจ้าอยู่ในวังเบื่อหรือไม่" เสียงของเจิงอวี้เจินดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้เธอนั้นรีบหันไปมองชายอันเป็นที่รักพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มให้เขา ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ"ข้าเบื่อมาก" เธอเดินเข้าไปหาเขาอย่างว่าง่ายก่อนจะใช้สองมือเล็กกอดรอบแขนของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ใช้ใบหน้าหวานซุกไปที่ทรวงอกของเขาก่อนค่อย ๆ ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าของบุรุษผู้นี้อวี้เจินหันมองรอบกายซ้ายขวาเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็วแล้วผละออก"ท่านทำอะไรเนี่ย""ก็ที่เจ้าออดอ้อนข้าเช่นนี้ไม่ใช่อยากให้ข้าทำเช่นนี้งั้นหรือ""ท่านไปร่ำเรียนความหน้า
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่
ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่"ความยากลำบากที่หม่อมฉันได้รับ! เด็กสาวที่เคยร่าเริง.. ชื่นชอบการอ่านตำรา ปักผ้า ทำอาหาร มีความสุขกับครอบครัว.. เพียงแค่ชั่วข้ามคืน! ต้องกลายเป็นสตรีที่ไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน! ไม่สามารถบอกใครได้ว่ามาจากตระกูลไหน!”“ทำได้เพียงขอข้าวขอน้ำดั่งขอทานข้างถนน! ไม่มีผู้ใดเหลียวแล.. ซุกหัวนอนตามรางหญ้า บางคราก็ต้องแย่งข้าวกับสุนัขเพื่อประทังชีวิต! โดนทำร้ายหยามเหยียดจนแทบไม่เหลือความเป็นคน! พระองค์รู้หรือไม่กว่าที่หม่อมฉันจะเข้ามาทำให้พระองค์สะดุดตาได้มิใช่เรื่องง่าย ความแค้นที่สุมอยู่ในอกของหม่อมฉันมันเกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว.. หากว่านางหมอพิษผู้นั้นไม่หักหลังหม่อมฉัน! ป่านนี้พระองค์ได้ลงไปเฝ้ายมโลกแล้วกับท่านพ่อหม่อมฉันไปแล้ว!""ข้าว่าเจ้าเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว.. ข้ามีเหตุผลของข้า หากเมื่อครานั้นพ่อของเจ้าไม่คิดก่อกบฏข้าย่อมไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์เป็นแน่""โกหก! พระองค์อย่ามาโกหกกับหม่อมฉัน! พ่อของหม่อมฉันไม่มีทางคิดก่อกบฏเป็นแน่! ท่านใส่ร้ายครอบครัวข้า ฆ่าครอบครัวข้าล้างตระกูลยังไม่พอ.. เวลานี้พระองค์ยังคิดจะใส่ร้ายตระกูลข้า! ท่านยังมีความเป็นคนอยู่หรือ
