LOGINShare
ตอนที่1.
Last Updated:
2024-12-10 12:49:17ตอนที่1.
โชติกาขอลางานสามวัน... ซึ่งการลางานครั้งนี้ของเธอทำให้เพื่อนๆ ในแผนกต่างก็แปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นโชติกาใช้สิทธิ์วันหยุดเลย เพราะทุกคนในแผนกต่างก็รู้ว่าเธอนั้นขยัน และตั้งใจทำงานแค่ไหน และมีข่าวแว่วๆ มาว่า ผู้จัดการกำลังจะเลื่อนตำแหน่งให้โชติกามาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแผนก ในเร็ววันนนี้
“แก้ม เธอลางานตั้งสามวันเป็นอะไรรึเปล่าไม่สบายตรงไหนมั้ย”
ผิง หรือ พิมพ์ผกา เพื่อนสนิทของเธอเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล แถมยังข้ามแผนกมาหาด้วย เพราะพิมพ์ผกานั้นอยู่แผนกการตลาด
“ไม่เป็นไรหรอก แค่ย้ายห้องนิดหน่อยน่ะ”
“เฮ้ย ย้ายห้องอะไรไม่เห็นบอกกันบ้างเลย ฉันจะได้ไปช่วยขนของ เผื่อมีอะไรติดไม้ติดมือกลับบ้าน”
พิมพ์ผกาหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี และคลายใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนของตนไม่ได้ป่วย หรือเป็นอะไรไป เพราะสามวันที่ผ่านมา เธอโทร. หาโชติกา แต่โชติกาไม่รับสาย แต่ส่งข้อความมาว่ากำลังยุ่งอยู่และสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง แต่คนเป็นเพื่อนอย่างเธอก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดีนั่นล่ะ พอมาทำงานแล้วรู้ว่าโชติกามาทำงาน ก็รีบวิ่งแจ้นมาที่แผนกของเพื่อนรัก ก่อนไปแผนกตัวเองเสียอีก
“ยายงก ตัวเองก็รวยกว่าฉันยังจะมาแอบเหล่แอบจิ๊กของในห้องฉันอีก”
“แหม.. ก็เธอเทสดี มีของดีๆ เยอะแยะจนคาดาดไม่ถึงนี่นา”
“เอาล่ะๆ ในเมื่อก็รู้แล้ว ว่าฉันสบายดี ทีนี้กลับแผนกได้รึยังจ๊ะ หัวหน้าเธอมาโน่นแล้ว สงสัยมาจิกลูกน้องจอมอู้ไปทำงาน”
พิมพ์ผกาหันไปมองถามสายตาเพื่อนรักก็ทำหน้าตาบูดบึ้ง แล้วบ่นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อผู้จัดการแผนกตัวเป้ง ตัวใหญ่ ดีกรีญาติสนิทของท่านประธานเดินยิ้มร่าเข้ามา ท่าทางเหมือนเพลย์บอยตัวพ่อของ ราเมศ หรือ คุณรามขา ของสาวๆ ในแผนกที่ต่างก็กรี๊ดกร๊าด ชื่นชมความหล่อเหลาของเขา ยกเว้นเธอที่มักเป็นไม้เบื่อไม้เมากับราเมศเสมอ และมักทะเลาะกันบ่อยๆ ทั้งที่ทำงานแผนกเดียวกัน แต่ไม่ค่อยลงรอยกันนัก
“เห็นหน้าอีตารามขาเดี้ยงนี่ทีไร อารมณ์บ่จอยทุกทีเลย งั้นฉันไปก่อนนะ ตอนเที่ยงค่อยไปกินข้าวด้วยกัน”
“อืม ไปเถอะ อย่าไปหาเรื่องใครเขาล่ะ”
โชติกาพูดตามหลังเพื่อนยิ้มๆ แล้วแอบหัวเราะขบขัน เมื่อเห็นว่าพิมพ์ผกาแลบลิ้นปลิ้นตาทำท่าขึงขังใส่ราเมศ แต่ชายหนุ่มกลับหัวเราะพลางส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วเดินมาหาเธอ
“สวัสดีค่ะท่านรองฯ”
“สวัสดีครับ แหม.. เรียกซะห่างเหินเชียว” เพราะราเมศดำรงตำแหน่ง รองประธานของบริษัทด้วยเธอจึงต้องให้ความเคารพเขาในฐานะเจ้านายอีกคนหนึ่ง
“จะให้แก้มเรียกว่าคุณรามขา เหมือนสาวๆ คนอื่น แก้มไม่กล้าเรียกหรอกค่ะ มันกระดากปาก” หญิงสาวยิ้มแหยๆ ให้เขา
“คุณแก้มนี่ก็ขี้เล่น ตลกดีเหมือนกันนะครับ”
ราเมศหัวเราะ โชติกาหัวเราะแห้งๆ รู้สึกขัดเขินอยู่เหมือนกันที่พูดไปแบบนั้น เขาอาจจะคิดว่าเธอรังเกียจเขาก็ได้
“ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ผมก็พูดไปอย่างนั้น ว่าแต่ยายตัวแสบขนมผิงนั่นมากวนอะไรคุณแก้ม หรือเธอพูดอะไรเกี่ยวกับผมไหมครับ”
“ก็... เอ่อ...”
“ผมรู้นะว่ายายขนมผิงนั่นต้องมาแอบนินทาผมแน่ๆ”
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่เลย ผิงไม่ได้ทำแบบนั้นเลยค่ะ แค่มาถามว่าแก้มลางานไปสามวันเป็นอะไรรึเปล่า”
เพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะโดนตำหนิ หญิงสาวจึงรีบบอกไปตามความจริง แต่ไม่ทั้งหมด
“จริงหรือครับ”
“จริงสิคะ ถ้าคุณรามไม่เชื่อก็ไปถามยายขนมผิงได้เลยค่ะ”
เพราะเธอรู้ดีว่า ทั้งสองไม่กินเส้นกัน ต่อให้ราเมศไปถามพิมพ์ผกาจริงๆ เพื่อนรักของเธอก็ไม่มีทางยอมรับหรอก และทุกครั้งที่ปะทะคารมกัน ก็เป็นราเมศที่ยอมให้เพื่อนของเธอทุกที คิดๆ แล้ว สองคนนี้เหมาะสมกันดีเหมือนกันนะ หญิงสาวคิดในใจแต่รอยยิ้มมันเผลอแสดงออกมานี่สิ
“คุณแก้ม ยิ้มอะไรครับ”
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ แก้มลืมตัวไปหน่อย”
หญิงสาวหัวเราะเก้อๆ แก้มสาวแดงปลั่งเพราะเขินจริงๆ ที่ถูกเขาจับได้ว่าตนแอบคิดอะไรกับเขาและเพื่อนรัก
“ไม่ใช่แอบคิดว่าผมกับยายขนมผิงลิงกินแล้วท้องเสีย เหมาะสมกันหรอกนะครับ”
“เอ่อ...” คราวนี้โชติกาตาโตมองเขาตาค้าง นี่ราเมศมีจิตสัมผัส เหมือนพี่ริว จิตสัมผัสด้วยหรือนี่
“ผมล้อเล่นน่ะครับ แหม... คุณแก้มก็ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอกเลย”
ราเมศหัวเราะเบาๆ ท่าทางของเขาดูมีเสน่ห์และเป็นกันเองมากๆ เธอพูดคุยกับราเมศได้สนิทใจ โดยไม่รู้สึกเกร็งเลยแม้ว่าเขาจะเป็นผู้บริหารระดับสูงก็ตาม
และความที่เขาเป็นกันเอง ยิ้มหัวง่าย พูดคุยกับทุกคนอย่างเป็นกันเองนี่ล่ะ ที่ทำให้สาวๆ ในบริษัทต่างคลั่งไคล้เขา อีกทั้งรอยยิ้มทรงเสน่ห์ บวกกับใบหน้าหล่อเหลาขาวตี๋แต่ก็คมเข้ม แบบลูกครึ่งจีน อเมริกันแถมด้วยเชื้อสายอิตาลีด้วย รูปร่างสูงใหญ่สง่างามไม่แพ้ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายอย่าง วิคเตอร์แล้ว สองหนุ่มทั้งท่านประธานและท่านรองประธานนั้นกินกันไม่ลงเลยทีเดียว เพียงแต่ ท่านประธานวิคเตอร์นั้น มักทำตัวเข้มขรึมดูเย็นชาลึกลับน่าค้นหา แต่ก็ดุดันจริงจัง จึงทำให้สาวๆ ต่างขยาดในความแข็งกระด้างดุดันของวิคเตอร์ ราเมศจึงกลายเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์และน่าเข้าใกล้มากกว่านั่นเอง
Related chapters
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่2.
ตอนที่2.และก็มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นล่ะที่โง่เขลา สิ้นคิด ไม่กลัวความเจ็บ ไม่กลัวความร้ายกาจของเขา ที่กล้าเข้าใกล้วิคเตอร์ และยอมเป็นคนในความลับของเขามาถึงสามปีโดยที่ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนรักอย่างพิมพ์ผกา...นี่ถ้าพิมพ์ผการู้ว่าเธอมีความลับด้วย คงเคืองกันน่าดู...ภาพสองหนุ่มสาวที่ยืนคุยกันอยู่ที่หน้าแผนกบัญชีทำให้เท้าแข็งแรงของวิคเตอร์ชะงัก ใบหน้าหล่อเหลาที่มักเรียบเฉยดูกระด้างเย็นชาอยู่เสมอนั้นดูมีแววเกรี้ยวกราดเล็กน้อย แต่เพียงแค่พริบตาเดียวร่องรอยนั้นก็หายไป เหลือเพียงใบหน้าหล่อเหลากระด้างเย็นชาเหมือนเดิม“นายขึ้นไปที่ห้องทำงานก่อน”เขาหันไปสั่ง สตีฟ บอดีการ์ดคู่ใจและเป็นทั้งเลขาส่วนตัวของเขาด้วยเสียงเข้ม“ครับ” สตีฟรับคำสั้นๆ แล้วเดินไปยังลิฟต์ผู้บริหารก่อนเจ้านาย อย่างรู้หน้าที่ และทันทีที่สตีฟหายเข้าไปในลิฟต์ร่างสูงใหญ่กว่า 190 เซนติเมตร ก็เบนเป้าหมายไปยังคนทั้งสองนั้น ที่วันนี้ดูขัดหูเขาตาเขานัก จนเขาทนไม่ได้ ในอกของวิคเตอร์ร้อนรุ่มอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ว่ามันมาจากสาเหตุอะไร“ไม่คิดว่าจะเจอนายที่นี่นะราม”เสียงห้าว เข้มขุ่นดังขึ้นทำให้โชติกากับราเมศที่กำลังพูดคุยกันอย่างถูกคอ
Last Updated : 2024-12-10ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่3.
ตอนที่3.“ผมแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ และผมจะต้องจับเธอมาเป็นเมียให้ได้ พี่วิครอรับขวัญน้องสะใภ้ได้เลย..”พูดจบราเมศก็เดินจากไป ปล่อยให้วิคเตอร์มองตามแผ่นหลังกว้างของคนที่มีศักดิ์เป็นน้องชายไปด้วยความขัดเคืองในใจลึกๆแต่เขาไม่ได้โกรธเคืองราเมศ แต่เป็นผู้หญิงคนนั้นต่างหาก“อย่างนี้นี่เองสินะที่เธอบอกว่าไม่เบื่อที่จะอยู่กับฉันแล้ว...”ดวงตาคมวาวโรจน์ กรามแกร่งขบกันแน่น ก่อนจะกระแทกลมหายใจหนักๆ ออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดโชติกากับพิมพ์ผกา สองสาวเพื่อนรักที่ชื่อลงท้ายเหมือนกัน กำลังนั่งรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันที่โรงอาหารของบริษัทอย่างเอร็ดอร่อย พิมพ์ผกากำลังพูดถึงพี่ชายของตน และแอบเชียร์ให้ พนา ลงเอยกับเพื่อนรัก เธอกำลังบรรยายสรรพคุณอันแสนดีของพี่ชายให้เพื่อนรักฟัง จนโชติกาอดขันไม่ได้ เพราะรู้ว่าพิมพ์ผกานั้นอยากให้เธอกับ พี่พัน ของตนลงเอยกันมากแค่ไหน แต่เธอไม่ได้มีใจคิดกับพนาเกินกว่าคำว่าพี่ชายเลย“พี่พันนี่ดีทุกอย่าง ยกเว้นเป็นเพื่อนกับอีตาลามเป็นขี้กลากนั่น”พิมพ์ผกาทำหน้าบูดบึ้งเมื่อพูดถึงราเมศ ทั้งยังตั้งให้หลายฉายา แต่ที่ใช้บ่อยสุด นี่น่าจะเป็น อีตาลามเป็นขี้กลาก นี่ล่ะ จ
Last Updated : 2024-12-10ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่4.
ตอนที่4.“ใช่เลยเพื่อนรัก ใครมันบังอาจมาว่าเธอ ฉันจะต้องจัดการปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายไปให้พ้นๆ”ว่าแล้ว พิมพ์ผกาก็ล้วงไปในกระเป๋าสะพายของตัวเองหยิบแปรงปัดแก้มขึ้นมาแล้วยิ้มกว้าง ชาลินีเห็นแล้วก็ให้สงสัย“แหม.. ถึงกับต้องปัดแก้มสู้เลยเหรอยะ ก็แหงล่ะ เพื่อนรักเธอหน้าจืดขนาดนั้น แต่งตัวก็แสนเชย ซื้อเสื้อผ้าใหม่ปีไหนหรือจ๊ะแก้ม สิบปีที่แล้วเหรอ”โชติกาไม่ตอบแต่ยิ้มหวานให้ชาลินี ก่อนจะลุกเทน้ำเปล่าใส่แก้วมายื่นให้พิมพ์ผกาอย่างรู้กันแต่ชาลินีที่ไม่รู้ก็ได้แต่ยิ้มย่องว่าสองเพื่อนรักนี่เป็นคนเพี้ยนพิลึก ที่ชอบทำตัวเด่นแข่งกับตน ก็ได้แต่มองอย่างเยาะหยัน แล้วยิ่งเห็นว่าวันนี้ท่านประธานกับท่านรองประธานสุดหล่อมาที่ห้องอาหารด้วย เธอก็อยากจะทำตัวเด่น สวยหรูดูดี ในสายตาทุกคน และการข่มคู่ต่อสู้อย่างพิมพ์ผกาให้ด้อยลงไป คือจุดประสงค์ของเธอ เพราะชาลินีอยากให้ราเมศสนใจตัวเอง และเมื่อเช้าเธอก็แอบเห็นว่าราเมศคุยกับโชติกาอย่างสนิทสนม ทำให้เธอร้อนรุ่มยิ่งนัก กลัวว่าโชติกาจะทำคะแนนนำไปก่อน ก้างขวางคอเธอทั้งชิ้นใหญ่และมีถึงสองชิ้น โชติกาไม่เท่าไหร่ แต่ยายพิมพ์ผกาตัวร้ายนี่สิ เธอไม่เคยชนะเลยสักครั้งเป้าหมายของเธอค
Last Updated : 2024-12-10ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่5.
ตอนที่5.แล้วสองสาวก็หัวเราะให้กันพลางหันไปค้อมศีรษะเป็นเชิงขอโทษให้กับคนอื่นๆ เมื่อพบกว่าพวกตนกลายเป็นจุดสนใจ เล่นใหญ่ไปเสียแล้ว“เราไปกันเถอะแก้ม คนมองเรากันใหญ่เลยว่ะ”“แหม... เพิ่งรู้ตัวหรือไงยะ”โชติกาเองก็รีบลุกและเดินออกไปจากห้องอาหารพร้อมเพื่อนรักทันที...“จอมแสบจริงๆ ยายหนมผิงตัวร้าย” ราเมศอดหัวเราะไม่ได้“ดูนายจะชอบใจนะ“ก็ต้องชอบสิพี่วิค มีละครให้ดู สนุกด้วย”ราเมศพูดยิ้มๆ ท่าทางดูจะมีความสุขกับละครที่ว่าเหลือเกิน“สองคนนั้นเขาทะเลาะกันบ่อยเหรอ”“ก็.. ใช่มั้งครับ ก็ยายคนนั้น ผมหมายถึงยายคนสวยๆ ที่วิ่งกระเจิงไปน่ะ เป็นเด็กฝากของคุณกิตติ ผู้ถือหุ้นคนนึงของเรา เห็นว่าเป็นเพื่อนคุณลุง”วิคเตอร์พยักหน้ารับรู้ เมื่อราเมศเอ่ยถึง นายกิตติ ซึ่งเขาพอจำได้ลางๆ ว่าเคยเห็นอยู่หลายครั้ง เพราะนายกิตติมาเยี่ยมเยียนบิดาของตนอยู่บ่อยๆ แต่ท่าทางของนายคนนั้นไม่น่าไว้ใจสักเท่าไร“นายให้คนไปตรวจสอบนายกิตติให้ละเอียดหน่อย” วิคเตอร์หันไปบอกกับสตีฟ“ครับคุณวิค” แล้วสตีฟ บอดีการ์ดหน้านิ่งก็เดินออกไป“โห.. ชีวิตพี่วิคนี่หายใจเข้าออกเป็นงานตลอดเลยหรือครับ”“ใครจะสบายเหมือนนายล่ะ มีพ่อแม่รวยเหมือนนอนอยู
Last Updated : 2024-12-12ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่6.
ตอนที่6.หญิงสาวเอ่ยชื่อของเขาออกมาแผ่วเบา ก่อนจะมองซ้าย มองขวาว่ามีใครอยู่แถวนี้หรือไม่ และเมื่อพบกว่าพนักงานที่ออกมายังลานจอดรถบางคนไปที่รถของตัวเองแล้ว เธอก็รีบวิ่งอย่างเร็วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถของเขาด้วยท่าทางลนลาน แล้วยังเอนตัวพิงเบาะแล้วปรับให้มันเอนไปเป็นเบาะนอน แล้วบอกให้เขาออกรถและรีบปิดกระจก“ทำอะไรของเธอ”เสียงห้าวเอ่ยถามขณะเคลื่อนรถออกไปจากบริษัท แล้วหันมามองคนที่ค่อยๆ ลุกขึ้นมองกระจกซ้ายขวาด้วยทางระแวงระวัง“ทำอะไรของเธอ”เขาถามอีกครั้งทำให้โชติกาหันขวับมามองเขาแล้วทำหน้ายุ่งใส่อย่างลืมตัว“ก็เดี๋ยวมีคนมาเห็นไงคะ เรื่องของเรามันยังเป็นความลับอยู่นะคะ”“แล้วเธอขึ้นมาบนรถของฉันทำไมล่ะ”โชติกานิ่งงันและเริ่มรู้สึกตัว ก่อนจะขยับตัวนั่งหลังตรงคอเชิด เมื่อรู้ตัวว่าตนเองได้ทำผิดมหันต์เลยทีเดียวนี่เธอลืมไปได้ยังไง ว่าสัญญาระหว่างเธอกับเขาได้สิ้นสุดลงแล้ว และสิ้นสุดลงก่อนกำหนดด้วย แล้วสามวันที่ผ่านมา เธอก็ย้ายออกจากคอนโดกลับไปอยู่บ้านของตัวเอง ที่เธอจ้างคนมาทำความสะอาด และดูแลอยู่เสมอ และบางครั้งเธอก็จะกลับไปนอนที่บ้านโดยมีพิมพ์ผกาไปนอนเป็นเพื่อนและในเมื่อเธอกับเขาสิ้นสุดความสั
Last Updated : 2024-12-18ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่ 7.
ตอนที่7.ทุกๆ วันมัลลิกาต้องอยู่กับความหวาดระแวง ดังนั้นโชติกาจึงชวนมัลลิกามาอยู่ที่บ้านด้วยกัน และให้เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้นั่นเอง...“พี่แก้มกลับมาแล้ว...”เสียงใสๆ ของหญิงสาววัยยี่สิบที่น่ารักสดใสวิ่งออกมาเปิดรั้วเมื่อเห็นว่า โชติกาเดินลงมายืนอยู่หน้าบ้าน“ไม่รู้จะวิ่งหน้าตาตื่นมาทำไม พี่มีกุญแจ”โชติกาส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อมัลลิกาเปิดประตูรั้วให้อย่างเต็มใจ ก่อนจะมองไปยังรถคันใหญ่“นั่นคุณวิคนี่ ไม่เชิญเขาเข้าบ้านเหรอ”“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ปิดรั้วแล้วก็ไปทำหน้าที่ตัวเองซะยายจอมยุ่ง” .โชติกาก้มลงมากระซิบพร้อมทั้งเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากมนเบาๆ อย่างมันเขี้ยว ยายจอมยุ่งที่นับวันยิ่งยุ่งจนเธอหัวจะปวด กับความแก่นแก้ว แก่นกะลา ร่าเริงของมัลลิกา ที่เปลี่ยนแปลงไปราวกับคนละคนหลังจากที่ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ สาวน้อยแววตาเศร้าและมักก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตาใครอยู่เสมอ ทั้งยังขี้กลัว กลายเป็นสาวน้อยสวยสดใส และมักมีเรื่องสนุกมาเล่าให้ฟังเสมอ ยามที่เธอกลับมาที่บ้าน“งอนกันเหรอ..”“เข้าบ้านไปเลยยายจอมยุ่ง”“อย่างอนกันนานน้า ผู้ชายหล่อๆ อย่างคุณวิคหาไม่ได้ง่ายๆ นะคะ”พูดแล้วก็ขยิบตาให้อย่างซุกซน ก่อนร่าง
Last Updated : 2024-12-20ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่8.
ตอนที่ 8.อย่าหวั่นไหว อย่าหลงเสน่ห์เขาเด็ดขาดนะแก้ม เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว... หญิงสาวพยายามบอกตัวเอง“พูดธุระของคุณมาเถอะค่ะ อย่ามัวเสียเวลาเลย”“สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเธอก็คือ หากจะหาที่หมายใหม่ ก็ต้องไม่ใช่ราเมศ..”โชติกาหันมามองเขาอีกครั้ง หลังจากที่พยายามหักห้ามหัวใจไม่ให้เจ็บปวด กับคำพูดดูแคลนของเขา“คุณคิดแบบนั้นหรือคะ”แววตาของเธอซ่อนความเจ็บปวดและเสียใจไว้ไม่มิด นี่เขาคิดว่าเธอ ง่าย หรือ ต้องการใครสักคนมาแทนที่เขาเร็วขนาดนั้นเชียวหรือเธอยังคงรักเขาอยู่ และไม่มีใครมาแทนที่ในหัวใจเธอได้ และที่สำคัญ เธอไม่ได้คิดอะไรกับราเมศเลย...“ฉันเห็นนะว่าเธอทำอะไร”“โอเคค่ะ ธุระของคุณจบแล้วใช่มั้ยคะ”หญิงสาวลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ประตูบ้าน มันคือการ ไล่แขก โดยไม่ต้องเอ่ยปาก เธอเห็นวิคเตอร์ขบกรามแน่น ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วเดินมายังประตูที่เธอยืนอยู่ โชติกาพยายามห้ามร่างกายของตัวเองไม่ให้สั่นเทาและยืนให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ร่างสูงใหญ่ของเขาเดินผ่านไปโดยไม่พูดอะไร ท่าทางของเขาดูเย็นชาและไร้เยื่อใยอย่างที่สุด...“ลาก่อนค่ะ คุณวิค”หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองเบาๆ เมื่อรถห
Last Updated : 2024-12-22ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่9.
ตอนที่9 .“กวนจงกวนใจที่ไหนกันล่ะวิคเตอร์ ก็ลูกไม่ค่อยกลับมาบ้าน ก็ได้ตามรามนี่ล่ะมาหามาพูดคุยด้วย หากไม่มีตาราม สองตายายอย่างแม่กับพ่อก็คงเหี่ยวเฉา เพราะมีลูกก็เหมือนไม่มี”คุณวิคกี้ หรือ วิภาดา มารดาของเขาเอ่ยประชดประชันทั้งยังทำแง่งอนใส่ ซึ่ง คุณโรแนน ผู้เป็นบิดาก็เออออไปด้วย“ใช่ครับที่รัก”สองสามีภรรยาต่างก็พากันมองค้อนผู้เป็นลูกชายที่เดินเข้ามาโอบกอดมารดาแล้วหอมแก้มนวลที่แม้จะเหี่ยวย่นไปตามวัย แต่ก็ยังคงเค้าความงดงามในวัยสาวเอาไว้ให้เห็นอย่างเด่นชัด ไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อที่ยังคงหล่อเหลาและดูดีในวัยหกสิบปลาย“โธ่ คุณแม่ครับ ผมก็แค่งานยุ่ง”“งานยุ่งหรือยุ่งเรื่องตามง้อหญิงครับพี่ชาย”“ไอ้จอมยุ่ง นายรีบกลับบ้านไปเลยไป” วิคเตอร์เดินไปผลักศีรษะราเมศอย่างหมั่นไส้“โอ๊ยยย คุณป้าครับ พี่วิคแกล้งผมอีกแล้ว”“ตาวิคนี่ ทำไมชอบแกล้งน้องนักนะ เจ้าตัวดีนี่เป็นตัวเองนั่นล่ะ ตัวดีนักเชียว”คุณวิคกี้บ่นลูกชายพร้อมกับหยิกต้นแขนแข็งแรงของเขาอีกหนึ่งหมับ“แล้วเรื่องที่เราซุกเมียเอาไว้นี่จริงมั้ยเจ้าวิค”คนเป็นพ่อถาม วิคเตอร์นิ่งงันไปก่อนจะปรายตามองไปที่ราเมศที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะรีบเอ่ยปากขอตัว“
Last Updated : 2024-12-24
Latest chapter
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่36. ตอนอวสาน
ตอนที่36. ตอนอวสาน“เป็นไงล่ะหมดสภาพเลยเหรอจ๊ะพี่เลี้ยงคนเก่ง”“ไม่ไหวๆ มะลิของนอนงีบสักหน่อย ตาจะปิดแล้ว”พูดจบมัลลิกาก็หลับไปทันที โชติกาหัวเราะร่วนอย่างขบขันแกมเอ็นดู สมน้ำหน้าและสงสารในเวลาเดียวกัน“เป็นไงครับที่รัก เด็กแสบสามคนหลับแล้วหรือ”วิคเตอร์เดินมาโอบเอวภรรยาแล้วหอมแก้มนวลอย่างรักใคร่“หมดฤทธิ์สิ้นสภาพตามที่เห็นค่ะ”แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งเมื่อมองไปยังลูกๆ และมัลลิกาที่นอนน้ำลายยืดแข่งกับน้องๆ พร้อมด้วยเสียงกรนเบาๆ“ให้เด็กๆ พักกันเถอะ ส่วนเราก็...”สายตาพราวพรายของสามีทำให้แก้มสาวแดงปลั่งขึ้นมาอย่างขัดเขิน โชติกาจึงทุบต้นแขนของสามีเบาๆ แก้เก้อเขิน“บ้า พี่วิคเนี่ย ไหนว่าทนได้ไงคะ”“ก็ทนได้แหละครับ แต่ถ้าที่รักจะเมตตา...”เขาเว้นวรรคไว้ให้เข้าใจกันสองคน โชติกเมิหน้าหนีดวงตาคมพราวระยับของเขาแล้วอมยิ้ม“ก็ไปที่ห้องเราสิคะ จะมายืนทำตาเจ้าชู้ใส่แก้มทำไม”พูดแล้วเธอก็เดินนำหน้าเขาไปก่อน วิคเตอร์ดีใจจนกระโดดตัวลอยก่อนจะรีบเดินแกมวิ่งไปโอบกอดร่างอรชรของภรรยา แล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินเร็วๆ เข้าห้องไป เหมือนว่าเธอเดินช้าไม่ทันใจอย่างไรอย่างนั้นประตูห้องที่ปิดส
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่35
ตอนที่35หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าแง่งอนไม่จริงจังนัก แต่มุมปากก็มีรอยยิ้มน้อยๆ วิคเตอร์มองภรรยาอย่างรักใครหลงใหลจนหมดหัวใจ“ยายตัวร้ายก็คือเมียพี่นี่เอง”“แน่นอนค่ะ แม้แก้มจะเป็นหญิงสาวที่ดูอ่อนแอ บอบบางน่าทะนุถนอม แต่แก้มน่ะเป็นนักสู้นะคะแล้วก็ไม่ยอมใครง่ายๆ ด้วย แต่ที่ยอมพี่วิคง่ายๆ ก็เพราะแก้มรักพี่วิคไงคะ”“โถ.. ที่รักของพี่ พี่ก็รักเกรซครับ ทั้งรักทั้งหลงจนไปไหนไม่ได้แล้ว เกรซจะบีบพี่ก็ตาย จะคลายพี่ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น..”ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวลซ้ายขวาอย่างแสนรักแม้ว่าเขาจะสามารถออกเสียงเรียกชื่อเล่นของเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว แต่วิคเตอร์ก็ยังเรียกเธอว่าเกรซ เขาให้เหตุผลว่า เธอเป็นแก้มของใครๆ แต่เกรซเป็นของเขาคนเดียว มีเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เรียกเธอว่า เกรซ เกรซ... ผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในใจ เป็นผู้หญิงที่เขารักเทิดทูน ให้เกียรติ ให้ความรักความเอาใจใส่เธอด้วยความรักทั้งหมดของหัวใจ“ทูนหัวของแก้ม” หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างรักใคร่เช่นกัน“งั้นให้รางวัลพี่อีกครั้งได้มั้ยครับ”“ไม่ได้ค่ะ พอแล้ว..”หญิงสาวแก้มแดงจัดพร้อมทั้งบิดเนื้อที่เอวสอบไปหนึ่งทีอย่างขัด
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่34.
ตอนที่34.“ผิงน่ะมาตรฐานสูงค่ะพี่พัน ใครจะมาเป็นสามีผิง บอกเลยต้องหล่อและรวยมากเท่าๆ กับท่านประธาน และต้องช่างเอาอกเอาใจ ไม่เถียง ไม่พูดมาก ไม่ออกนอกลูกนอกทาง เชื่อฟัง ตามใจผิงทุกอย่าง ห้ามขัดใจ และผิงต้องเป็นที่หนึ่ง หนึ่งเดียวเท่านั้น ที่สำคัญพวกเจ้าชู้กระลิ้มกระเหรี่ยไปทั่วเนี่ย อย่าหวัง...”พิมพ์ผกาเองก็กอดอกเชิดหน้าอย่างมาดมั่น ทั้งปรายตามองราเมศเหมือนจะบอกให้รู้เป็นนัย“ได้ยินแล้วนะไอ้ราม”“ชัดๆ เต็มๆ สองหูเลยเพื่อนรัก..”“เอ๊ะ พี่พันเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับอีตานี่ด้วย”“ไม่รู้ไม่ชี้”พนาหัวเราะร่วน พลางแปะมือกับราเมศอย่างถูกอกถูกใจ ยิ่งทำให้พิมพ์ผกาหน้างอง้ำกว่าเดิม“เนี่ยล่ะนะเขาว่ากันว่า คู่กันแล้วจะไม่แคล้วกัน”โชติกาเอ่ยขึ้นหลังจากเธอกับวิคเตอร์นั่งเป็นผู้ชมมานาน“เธอก็เป็นกับเขาด้วยนะยายแก้ม”“แหม.. ก็แค่อยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกัน ใช่มั้ยคะพี่วิค” โชติกาหันไปออดอ้อนสามีเสียงหวาน“ใช่ครับที่รัก พี่ว่าเราอาจจะได้ไปงานแต่งใครสักคนเร็วๆ นี้แน่นอน”วิคเตอร์เองก็เออออไปกับภรรยา ซึ่งท่าทางหวานชื่นของทั้งสองทำเอาทุกคนต่างเหลือบตามองบนอย่างหมั่นไส้“โอ้ยยย เลี่ยนจะแย่แล้วไปหาอะไ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่33.
ตอนที่33.“พี่รักเกรซ นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้รักเกรซที่สุด รักมานานแล้ว และเพราะกลัวว่า ความรักจะทำให้ชีวิตพังก็เลยเลือกที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเองและฉีกสัญญาของเรา ทำท่าเย็นชาหมางเมินใส่ แต่สุดท้ายแล้ว นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้ ก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น อย่างที่เกรซรู้ว่าพี่พูดไม่เก่ง เก่งแสดงมากกว่า แต่มักแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึก จนเมื่อจะเสียเกรซไปจริงๆ พี่ถึงได้รู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เกรซหนีไป ก็เลยทำทุกวิถีทางและวางแผนต่างๆ เพื่อให้ได้เกรซกลับมาอยู่ในชีวิตพี่อีกครั้ง พี่หลอกเกรซมาแต่งงานด้วย โดยการอ้างสัญญางี่เง่าเอาแต่ใจ ทั้งยังหลอกว่าคุณแม่เป็นโรคหัวใจ ส่วนมะลิก็ไปสร้างเรื่องว่าป้าวีนาเป็นโรคร้าย แต่จริงๆ แล้วเรื่องโกหกทั้งนั้น และจริงๆ แล้ว สัญญางี่เง่านั้นพี่ฉีกมันทิ้งไปนานแล้ว และก็ไม่คิดจะทำตามสัญญาด้วย เพราะพี่จะไม่ยอมหย่ากับเกรซเด็ดขาด ที่ผ่านมาพี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เกรซเห็นถึงความจริงใจของพี่ และหวังว่าเกรซจะเห็นมัน เกรซ... อยู่กับพี่นะ อยู่เป็นภรรยาของพี่ตลอดไป นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดแล้ว แต่คำสั้นๆ ที่ว่า พี่รักเกรซ นั้นจะยืนยาวตลอดไป...”โชติกาน้ำตาซ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่32..
ตอนที่32..“เป็นไรมากมั้ยจ๊ะหนูแก้ม” นางเองก็อดถามอย่างห่วงใยลูกสะใภ้ไม่ได้“ไม่ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่”“จริงนะเกรซ ไม่เป็นไรจริงๆ นะ”วิคเตอร์ยังลูบหลังลูบไหล่ภรรยาอย่างห่วงใย แววตาของเขาแสดงออกถึงความรักใคร่อย่างจริงใจจนหญิงสาวหัวใจพองโต ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้เขา“แก้มไม่เป็นไรแล้วค่ะ”“เอาล่ะๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่จ้ะรายละเอียดของที่พัก แม่จองให้เต็มที่เลยสองอาทิตย์”“สองอาทิตย์เลยหรือคะ”“ใช่จ้ะ จะมากกว่านี้ก็ได้นะจ๊ะ เรื่องงานไม่ต้องห่วงเลยเพราะน้องรามสุดหล่อของแม่จะจัดการแทนเอง”“งั้น ผมก็ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะครับ”“แม่ไม่กวนแล้ว จะออกไปทำผมเสียหน่อย แล้วก็จะไปซื้อของไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ด้วย แม่ไปก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วคุณวิคกี้ก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ปล่อยให้หนุ่มสาวอยู่กันเพียงลำพัง“เราไปเตรียมของเดินทางกันเถอะ” วิคเตอร์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดึงมือเธอให้ลุกขึ้นตาม“แต่ว่า..”“ไม่มีแต่ครับที่รัก เราจะไปฮันนีมูนกันสองอาทิตย์ และเราจะไม่ทำให้พวกผู้ใหญ่ผิดหวัง ด้วยการมีเจ้าตัวเล็กมาฝากพวกเขา”“บ้า.. พูดอะไรแบบนี้คะ เราแค่แต่งงานกันหลอกพวกผู้ใหญ่เท่านั้นเอง”แม้จะเขินอายกับคำพูดของเขา แต่สัญญาที่ม
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่31.
ตอนที่31.จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้ว ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาวิคเตอร์ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ไม่เคยล่วงเกินหรือเอาแต่ใจตัวเองข่มเหงน้ำใจเธอ แต่เขากลับให้เกียรติ และเอาใจใส่เธออย่างดี เขาเปิดเผยสถานะของเธออย่างไม่ปิดบัง และดูเขาจะยินดีและภาคภูมิใจที่ได้แต่งงานกับเธอ ทุกคนในครอบครัว รวมถึงคนรอบข้างต่างก็ให้การยอมรับเธอและการแต่งงานครั้งนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี เธอไม่ต้องอยู่ในความลับ ไม่ได้เป็นนางบำเรอของเขาอีกแล้ว แต่เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา...“พี่ต้องการเกรซ”เสียงแหบพร่าของเขาทำให้โชติกาตื่นจากภวังค์คิดอันแสนสับสน แก้มนวลร้อนจัดลามไปทั่วทั้งกายสาว ความวาบไหวรัญจวนโอบล้อมทุกทิศทาง ทำให้เธอไม่อาจจะต้านทานมนต์เสน่ห์แห่งเพศรสที่เคยมีร่วมกันได้“พะ พี่วิค..”“ได้ไหมครับ...”หญิงสาวไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงช้าๆ เป็นคำตอบ และนั่นก็ทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ความสุขจนล้นอกมันเป็นแบบนี้นี่เองวิคเตอร์ครางเสียงพร่าชิดริมฝีปากสาวแสนหวาน เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายแกร่ง โดยเฉพาะกึ่งกลางลำตัวที่กำลังร้อนระอุ แทบแตกระเบิดด้วยความต้องการที่เก็บกักมาน
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่30.
ตอนที่30.หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนวันแรกที่ได้พบเขาไม่มีผิดเลย... เหมือนว่าเธอตกหลุมรักวิคเตอร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตกหลุมรักเขาทุกวันอย่างไม่อาจจะหยุดรักเขาได้เลยและไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตามที่เขากลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง เขากลับน่ารักและน่าหลงใหลมากกว่าเดิมมากมาย จนเธอยิ่งถลำลึกรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น แม้จะพยายามไม่รักเขาแล้วก็ตาม...“ฝันดีนะครับ”เขาบอกเสียงนุ่มเมื่อเธอก้าวขึ้นเตียงและดึงผ้าห่มมาคลุมจนถึงลำคอดวงตากลมโตมองคนที่กำลังจะเดินไปที่โซฟานิ่ง ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะวคเตอร์นอนที่โซฟาตัวยาวริมหน้าต่างมาตั้งแต่คืนเข้าหอ จนเข้าสัปดาห์ที่สองแล้ว เธอกับเขาก็ยังคงไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน และวิคเตอร์ก็ไม่ได้แตะต้องเธอมากกว่าการจับมือ และบางครั้งก็หวีผมให้ ช่วยถักเปียทำผมให้เธอบ้างบางวันเขาก็มีชุดสวยๆ มาฝาก หลังเลิกงานก็มักจะมาทำอาหารเย็นให้เธอรับประทาน ตอนเช้าก็ปลุกเธอและช่วยจัดเตรียมของใช้ให้ ทั้งที่มันควรจะเป็นหน้าที่ของเธอ เพราะก่อนหน้านี้ที่อยู่กับเขาเธอก็เป็นคนที่จัดเตรียมให้เขาแต่ตอนนี้กลับกัน กลายเป็นว่าเธอเป็นคนที่รอรับการบริการที่แสนอบอุ่นจากเขาแทน ซึ่งเธอก็ชอบ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่29.
ตอนที่29.วิคเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง และมันก็บ้ามากที่เธอพยักหน้าตอบรับเขาไปเสียงเบา“ค่ะ..”“อาหารเย็นแสนอร่อยเสร็จแล้วใช่มั้ยค้า มาค่า มะลิจะช่วยยกออกไปที่โต๊ะกินข้าว”เสียงใสๆ ของมัลลิกาดังขึ้น ทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังมองหน้ากันนิ่งผละออกจากกัน ก่อนที่วิคเตอร์จะหันมายิ้มให้กับมัลลิกา“มะลิยกพวกจานกับช้อนไปก็แล้วกัน ส่วนพวกกับข้าวพี่ยกเอง”“รับทราบค่า”นอกจากจะยังตื่นตกใจกับอาการเหม่อลอยของตัวเองที่เกือบจะโดนมีดบาด เธอยังมาตกใจกับคำพูด ท่าทาง และสรรพนามที่วิคเตอร์พูดกับมัลลิกาอีกเป็นครั้งที่สอง“นี่พี่วิคตัวจริงมั้ยเนี่ย...”โชติกาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะมองตามร่างสูงใหญ่ที่ยกถาดอาหารออกไปจากห้องครัว จนแล้วจนรอด เธอก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาและสิ่งที่ได้เห็นได้ยินเลยว่าคือเรื่องจริงหรือว่า วิคเตอร์เปลี่ยนไปแล้วเพื่อเธออย่างที่พิมพ์ผกาพูดนะ...และถ้าเป็นเช่นนั้น นั่นก็หมายความว่าวิคเตอร์รักเธอจริงๆ อย่างนั้นหรือ...หญิงสาวเต็มไปด้วยความสับสน แต่ลึกๆ แล้วก็รู้สึกว่าหัวใจของตนมันพองโต อย่างไม่อาจจะหักห้ามได้“นี่จะช่วยให้พี่วิคกับพี่แก้มสมหวังกันจริงๆ แบบพันเปอร์เซ็นต์ค่ะ เชื่
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่28.
ตอนที่28.มัลลิกาพูดพลางดึงแขนวิคเตอร์เข้าไปในบ้านอย่างสนิทสนม ซึ่งเมื่อก่อนวิคเตอร์แทบไม่พูดคุยกับใครเลย เขาถือตัวมากๆ แต่ตอนนี้ เขารู้แล้วว่า การมีมิตรสหายที่ดี แม้จะมีมัลลิกาเป็นยายตัวยุ่งไปบ้าง แต่มันก็คือสีสันของชีวิต คือการใช่ชีวิตกับผู้คนจริงๆเขามีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่คนเดียวในโลกส่วนตัวเสียอีก และเขาหัวเราะได้บ่อยขึ้น ยิ้มได้กว้างขึ้น เพราะผู้คนเหล่านี้ โชติกา พิมพ์ผกา มัลลิกาและราเมศ รวมไปถึงครอบครัวของพิมพ์ผกาด้วย แม้ไม่ได้ไปมาหาสู่กันบ่อย แต่ก็ทำให้เขารู้สึกไว้วางใจเสมอ“พาสามีมาให้ค่าพี่แก้ม”โชติกาทำได้เพียงทำตาดุๆ แล้วบ่นอุบอิบอยู่ในลำคอซึ่งท่าทางของเธอก็ทำให้มัลลกาหัวเราะคิกคัก“วันนี้พี่แก้มจะทำอาหารให้พวกเรากินกันเย็นนี้นะคะ แล้วก็จะมีพี่วิคช่วยทำด้วย ส่วนหนูมะลิเด็กดีกับพี่หนมผิงแสนสวยก็จะนั่งดูการ์ตูนรอนะคะ”“อาหารสด แห้ง ผักผลไม้ เครื่องปรุงทุกสิ่งทุกอย่างเราเตรียมไว้ให้แล้วนะจ๊ะเพื่อนรัก ฉันนี่รอกันของอร่อยๆ จากเธอเลยนะแก้ม”“นี่แต่ฉันยังไมได้บอกว่าจะทำ... นะ.. นี่...”โชติกาพูดยังไม่จบประโยคดีเลยสองสาวก็จูงมือกันวิ่งเข้าห้องมัลลิกาไปแล้ว“นี่.. ยายตัวเร้ายทั้
