LOGINShare
ตอนที่3.
Last Updated:
2024-12-10 12:51:11ตอนที่3.
“ผมแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ และผมจะต้องจับเธอมาเป็นเมียให้ได้ พี่วิครอรับขวัญน้องสะใภ้ได้เลย..”
พูดจบราเมศก็เดินจากไป ปล่อยให้วิคเตอร์มองตามแผ่นหลังกว้างของคนที่มีศักดิ์เป็นน้องชายไปด้วยความขัดเคืองในใจลึกๆ
แต่เขาไม่ได้โกรธเคืองราเมศ แต่เป็นผู้หญิงคนนั้นต่างหาก
“อย่างนี้นี่เองสินะที่เธอบอกว่าไม่เบื่อที่จะอยู่กับฉันแล้ว...”
ดวงตาคมวาวโรจน์ กรามแกร่งขบกันแน่น ก่อนจะกระแทกลมหายใจหนักๆ ออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด
โชติกากับพิมพ์ผกา สองสาวเพื่อนรักที่ชื่อลงท้ายเหมือนกัน กำลังนั่งรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันที่โรงอาหารของบริษัทอย่างเอร็ดอร่อย พิมพ์ผกากำลังพูดถึงพี่ชายของตน และแอบเชียร์ให้ พนา ลงเอยกับเพื่อนรัก เธอกำลังบรรยายสรรพคุณอันแสนดีของพี่ชายให้เพื่อนรักฟัง จนโชติกาอดขันไม่ได้ เพราะรู้ว่าพิมพ์ผกานั้นอยากให้เธอกับ พี่พัน ของตนลงเอยกันมากแค่ไหน แต่เธอไม่ได้มีใจคิดกับพนาเกินกว่าคำว่าพี่ชายเลย
“พี่พันนี่ดีทุกอย่าง ยกเว้นเป็นเพื่อนกับอีตาลามเป็นขี้กลากนั่น”
พิมพ์ผกาทำหน้าบูดบึ้งเมื่อพูดถึงราเมศ ทั้งยังตั้งให้หลายฉายา แต่ที่ใช้บ่อยสุด นี่น่าจะเป็น อีตาลามเป็นขี้กลาก นี่ล่ะ จาก ราม รอเรือ เป็น ลาม ลอลิง
“นี่ถามจริงๆ เถอะ เธอโกรธเคืองเคียดแค้นอะไรคุณรามเขานักหนา แล้วดูสิ เรียกเขาแบบนั้น น่าเกลียดจริง” โชติกาพูดพลางหัวเราะเบาๆ
“หึ.. อย่าให้พูดเลย”
พิมพ์ผกาบ่นงึมงำแล้วเมินหน้าหนี ดูท่าทางมีพิรุธ แต่ไม่ทันที่โชติกาจะเอ่ยถาม ก็ปรากฏมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะของพวกเธอที่นั่งกินข้าวกันอยู่
“อุ๊ย ต๊าย อีกาสองตัว วันนี้มากินอาหารในโรงอาหารด้วย คงไม่มีปัญญาไปกินอาหารหรูๆ ดีๆ อย่างพวกเราเนอะ”
สองสาวเงยหน้ามองคนพูด ที่มืออีกข้างก็ถือถุงกระดาษใส่กล่องอาหารร้านดัง ที่ราคาอาหารก็โคตรแพง อีกมือยกแก้วกาแฟยี่ห้อดังราคาแพงหูดับตับปลิ้นขึ้นดูดด้วยท่าทางที่โชติกากับพิมพ์ผากมองหน้ากัน แล้วก็คิดตรงกันโดยไม่ต้องพูดออกมา
ดัดจริต... คำเดียวสั้นๆ อ้อ.. แถม น่าถีบ อีกหนึ่งคำ...
“แหม... ก็ใคร จะไปมีเงินทองกองท่วมหอย เอ๊ย ท่วมหัว มีทรัพย์สินมีกินมีใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด แต่ต้องมาเป็นลูกจ้าง ทำงานงกๆ แถมตำแหน่งก็ด้อยน้อยกว่าฉันที่เป็นแค่ทายาทสัปเหร่อมืออาชีพ อย่างเธอล่ะจ๊ะ คุณหนูเชอแรดดด เอ๊ย เชอร์รี่ ศรีสยาม นามก็เพราะอย่าง คุณชาลินี มณีสวรรค์สร้าง ที่ทั้งสวย ทั้งปากดีปากเก่งงงงงงงง”
เป็นพิมพ์ผกาที่เอ่ยขึ้น ทั้งจีบปากจีบคอพูดด้วยท่าทางที่เลียนแบบชาลินี คู่กัดเจ้าเก่าขาประจำที่มาพร้อมเพื่อนลิ่วล้ออีกสองคน พิศสมร กับ หนึ่งฤทัย ซึ่งทั้งสามสาวนี้ มักจะชอบมาหาเรื่องแขวะและเหน็บแนมเธอกับโชติกาเสมอ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ที่ทำให้ชาลินีชอบมาหาเรื่องพวกเธอนัก ทั้งๆ ที่อยู่กันคนละแผนก และเธอกับโชติกา ก็ไม่เคยไปหาเรื่องระรานชาลินีกับลิ่วล้อเลยสักครั้ง
“นี่ฉันพูดด้วยดีๆ นะยะ” ชาลินีเสียงเขียว
“อ้าว แล้วนี่ฉันพูดไม่ดีตรงไหน มีแต่ชื่นชมเธอเลยนะ แล้วก็ยังพูดจริงทุ้กกก คำเลยนะจ๊ะ”
พิมพ์ผกาลุกขึ้นเผชิญหน้ากับชาลินีที่ทำท่าจะดีดดิ้น ทั้งที่ตัวเองเข้ามาหาเรื่องก่อน แล้วยังเรียกพวกเธอว่า อีกา แล้วยังแทนคำเรียกพวกเธอว่า ตัว อีกต่างหาก พวกเธอไม่เอาจานส้มตำปูปลาร้าฟาดปาก ก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว
“แกประชดประชันฉัน”
“แล้วที่เธอเรียกพวกฉันว่า อีกาล่ะ มันดีกว่าตรงไหน นี่จะบอกอะไรให้นะ ปาหินใส่หัวคนอื่นแล้วมาทำดัดจริต ทำตัวเป็นผู้ถูกกระทำตอนเขาปาหินกลับ มันเรียกว่าอะไรนะ..”
พิมพ์ผกาเป็นคนประเภทกล้าได้กล้าเสีย แถมเก่งรอบด้าน และไม่เคยกลัวใคร ทั้งยังไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายข่มเหง มีหรือจะยอม ปาหินมาก็ปาหินกลับสิ จะยอมทำไม หรือถ้าจะเอาดอกไม้ ก็คงเป็นดอกไม้จันท์เท่านั้นล่ะ
“ผิง ไม่เอาน่า คนมองใหญ่แล้ว”
โชติกาที่เป็นคนอ่อนโยน น่ารักและแน่นอนว่าอ่อนแอกว่าเพื่อนรักที่มักออกหน้าปกป้องอยู่เสมอ เอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆ และสายตาของเธอก็ไปสะดุดที่วิคเตอร์กับราเมศ ที่ไม่รู้ทำไมวันนี้มาที่โรงอาหาร แต่อยู่ในโซนของห้องอาหารผู้บริหาร แต่กระจกใสนั้นทำให้สามารถมองเห็นโซนที่ห้องอาหารของพนักงานทั่วไป
“ยายนี่อีกคน ทำตัวเป็นนางเอกผู้แสนดี สนิมสร้อยซะจริ๊ง”
ชาลีนีหันมาจิกตาใส่โชติกา แล้วสองลิ่วล้อก็ก้าวขึ้นมายืนข้างๆ ซ้ายขวา พิมพ์ผกายิ้มเยาะ ยกมือขึ้นกอดอกแล้วเดินเข้าไปหาด้วยท่าท่างเอาเรื่อง ดวงตาคมสวยแข็งกร้าวมองพิศสมรกับหนึ่งฤทัยนิ่ง จนทั้งสองรีบก้าวถอยหลังไปยืนอยู่ด้านหลังชาลีนี และท่าทางของทั้งสองทำให้ชาลินีไม่พอใจมาก
“นี่พวกแก จะไปกลัวมันทำไม มันตัวเล็กกว่าแถมมันก็มีแค่คนเดียว นังแก้มน่ะมันไม่กล้าสู้พวกแกหรอก”
ชาลินีกัดฟันพูดกับเพื่อนทั้งสองพอได้ยินกันสามคน แต่พิมพ์ผกาที่เอียงหูฟังอย่างตั้งใจก็ได้ยิน
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ แต่การที่เธอมาว่าฉันแบบนี้ เพื่อนฉันคงไม่ทน”
โชติกาพูดเรื่อยๆ น้ำเสียงนุ่มนวลในแบบของตน แต่คนฟังอย่างพิมพ์ผกานั้นรู้ดีว่า ในใจของโชติกานั้นกรุ่นโกรธเพียงใด
Related chapters
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่4.
ตอนที่4.“ใช่เลยเพื่อนรัก ใครมันบังอาจมาว่าเธอ ฉันจะต้องจัดการปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายไปให้พ้นๆ”ว่าแล้ว พิมพ์ผกาก็ล้วงไปในกระเป๋าสะพายของตัวเองหยิบแปรงปัดแก้มขึ้นมาแล้วยิ้มกว้าง ชาลินีเห็นแล้วก็ให้สงสัย“แหม.. ถึงกับต้องปัดแก้มสู้เลยเหรอยะ ก็แหงล่ะ เพื่อนรักเธอหน้าจืดขนาดนั้น แต่งตัวก็แสนเชย ซื้อเสื้อผ้าใหม่ปีไหนหรือจ๊ะแก้ม สิบปีที่แล้วเหรอ”โชติกาไม่ตอบแต่ยิ้มหวานให้ชาลินี ก่อนจะลุกเทน้ำเปล่าใส่แก้วมายื่นให้พิมพ์ผกาอย่างรู้กันแต่ชาลินีที่ไม่รู้ก็ได้แต่ยิ้มย่องว่าสองเพื่อนรักนี่เป็นคนเพี้ยนพิลึก ที่ชอบทำตัวเด่นแข่งกับตน ก็ได้แต่มองอย่างเยาะหยัน แล้วยิ่งเห็นว่าวันนี้ท่านประธานกับท่านรองประธานสุดหล่อมาที่ห้องอาหารด้วย เธอก็อยากจะทำตัวเด่น สวยหรูดูดี ในสายตาทุกคน และการข่มคู่ต่อสู้อย่างพิมพ์ผกาให้ด้อยลงไป คือจุดประสงค์ของเธอ เพราะชาลินีอยากให้ราเมศสนใจตัวเอง และเมื่อเช้าเธอก็แอบเห็นว่าราเมศคุยกับโชติกาอย่างสนิทสนม ทำให้เธอร้อนรุ่มยิ่งนัก กลัวว่าโชติกาจะทำคะแนนนำไปก่อน ก้างขวางคอเธอทั้งชิ้นใหญ่และมีถึงสองชิ้น โชติกาไม่เท่าไหร่ แต่ยายพิมพ์ผกาตัวร้ายนี่สิ เธอไม่เคยชนะเลยสักครั้งเป้าหมายของเธอค
Last Updated : 2024-12-10ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่5.
ตอนที่5.แล้วสองสาวก็หัวเราะให้กันพลางหันไปค้อมศีรษะเป็นเชิงขอโทษให้กับคนอื่นๆ เมื่อพบกว่าพวกตนกลายเป็นจุดสนใจ เล่นใหญ่ไปเสียแล้ว“เราไปกันเถอะแก้ม คนมองเรากันใหญ่เลยว่ะ”“แหม... เพิ่งรู้ตัวหรือไงยะ”โชติกาเองก็รีบลุกและเดินออกไปจากห้องอาหารพร้อมเพื่อนรักทันที...“จอมแสบจริงๆ ยายหนมผิงตัวร้าย” ราเมศอดหัวเราะไม่ได้“ดูนายจะชอบใจนะ“ก็ต้องชอบสิพี่วิค มีละครให้ดู สนุกด้วย”ราเมศพูดยิ้มๆ ท่าทางดูจะมีความสุขกับละครที่ว่าเหลือเกิน“สองคนนั้นเขาทะเลาะกันบ่อยเหรอ”“ก็.. ใช่มั้งครับ ก็ยายคนนั้น ผมหมายถึงยายคนสวยๆ ที่วิ่งกระเจิงไปน่ะ เป็นเด็กฝากของคุณกิตติ ผู้ถือหุ้นคนนึงของเรา เห็นว่าเป็นเพื่อนคุณลุง”วิคเตอร์พยักหน้ารับรู้ เมื่อราเมศเอ่ยถึง นายกิตติ ซึ่งเขาพอจำได้ลางๆ ว่าเคยเห็นอยู่หลายครั้ง เพราะนายกิตติมาเยี่ยมเยียนบิดาของตนอยู่บ่อยๆ แต่ท่าทางของนายคนนั้นไม่น่าไว้ใจสักเท่าไร“นายให้คนไปตรวจสอบนายกิตติให้ละเอียดหน่อย” วิคเตอร์หันไปบอกกับสตีฟ“ครับคุณวิค” แล้วสตีฟ บอดีการ์ดหน้านิ่งก็เดินออกไป“โห.. ชีวิตพี่วิคนี่หายใจเข้าออกเป็นงานตลอดเลยหรือครับ”“ใครจะสบายเหมือนนายล่ะ มีพ่อแม่รวยเหมือนนอนอยู
Last Updated : 2024-12-12ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่6.
ตอนที่6.หญิงสาวเอ่ยชื่อของเขาออกมาแผ่วเบา ก่อนจะมองซ้าย มองขวาว่ามีใครอยู่แถวนี้หรือไม่ และเมื่อพบกว่าพนักงานที่ออกมายังลานจอดรถบางคนไปที่รถของตัวเองแล้ว เธอก็รีบวิ่งอย่างเร็วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถของเขาด้วยท่าทางลนลาน แล้วยังเอนตัวพิงเบาะแล้วปรับให้มันเอนไปเป็นเบาะนอน แล้วบอกให้เขาออกรถและรีบปิดกระจก“ทำอะไรของเธอ”เสียงห้าวเอ่ยถามขณะเคลื่อนรถออกไปจากบริษัท แล้วหันมามองคนที่ค่อยๆ ลุกขึ้นมองกระจกซ้ายขวาด้วยทางระแวงระวัง“ทำอะไรของเธอ”เขาถามอีกครั้งทำให้โชติกาหันขวับมามองเขาแล้วทำหน้ายุ่งใส่อย่างลืมตัว“ก็เดี๋ยวมีคนมาเห็นไงคะ เรื่องของเรามันยังเป็นความลับอยู่นะคะ”“แล้วเธอขึ้นมาบนรถของฉันทำไมล่ะ”โชติกานิ่งงันและเริ่มรู้สึกตัว ก่อนจะขยับตัวนั่งหลังตรงคอเชิด เมื่อรู้ตัวว่าตนเองได้ทำผิดมหันต์เลยทีเดียวนี่เธอลืมไปได้ยังไง ว่าสัญญาระหว่างเธอกับเขาได้สิ้นสุดลงแล้ว และสิ้นสุดลงก่อนกำหนดด้วย แล้วสามวันที่ผ่านมา เธอก็ย้ายออกจากคอนโดกลับไปอยู่บ้านของตัวเอง ที่เธอจ้างคนมาทำความสะอาด และดูแลอยู่เสมอ และบางครั้งเธอก็จะกลับไปนอนที่บ้านโดยมีพิมพ์ผกาไปนอนเป็นเพื่อนและในเมื่อเธอกับเขาสิ้นสุดความสั
Last Updated : 2024-12-18ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่ 7.
ตอนที่7.ทุกๆ วันมัลลิกาต้องอยู่กับความหวาดระแวง ดังนั้นโชติกาจึงชวนมัลลิกามาอยู่ที่บ้านด้วยกัน และให้เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้นั่นเอง...“พี่แก้มกลับมาแล้ว...”เสียงใสๆ ของหญิงสาววัยยี่สิบที่น่ารักสดใสวิ่งออกมาเปิดรั้วเมื่อเห็นว่า โชติกาเดินลงมายืนอยู่หน้าบ้าน“ไม่รู้จะวิ่งหน้าตาตื่นมาทำไม พี่มีกุญแจ”โชติกาส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อมัลลิกาเปิดประตูรั้วให้อย่างเต็มใจ ก่อนจะมองไปยังรถคันใหญ่“นั่นคุณวิคนี่ ไม่เชิญเขาเข้าบ้านเหรอ”“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ปิดรั้วแล้วก็ไปทำหน้าที่ตัวเองซะยายจอมยุ่ง” .โชติกาก้มลงมากระซิบพร้อมทั้งเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากมนเบาๆ อย่างมันเขี้ยว ยายจอมยุ่งที่นับวันยิ่งยุ่งจนเธอหัวจะปวด กับความแก่นแก้ว แก่นกะลา ร่าเริงของมัลลิกา ที่เปลี่ยนแปลงไปราวกับคนละคนหลังจากที่ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ สาวน้อยแววตาเศร้าและมักก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตาใครอยู่เสมอ ทั้งยังขี้กลัว กลายเป็นสาวน้อยสวยสดใส และมักมีเรื่องสนุกมาเล่าให้ฟังเสมอ ยามที่เธอกลับมาที่บ้าน“งอนกันเหรอ..”“เข้าบ้านไปเลยยายจอมยุ่ง”“อย่างอนกันนานน้า ผู้ชายหล่อๆ อย่างคุณวิคหาไม่ได้ง่ายๆ นะคะ”พูดแล้วก็ขยิบตาให้อย่างซุกซน ก่อนร่าง
Last Updated : 2024-12-20ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่8.
ตอนที่ 8.อย่าหวั่นไหว อย่าหลงเสน่ห์เขาเด็ดขาดนะแก้ม เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว... หญิงสาวพยายามบอกตัวเอง“พูดธุระของคุณมาเถอะค่ะ อย่ามัวเสียเวลาเลย”“สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเธอก็คือ หากจะหาที่หมายใหม่ ก็ต้องไม่ใช่ราเมศ..”โชติกาหันมามองเขาอีกครั้ง หลังจากที่พยายามหักห้ามหัวใจไม่ให้เจ็บปวด กับคำพูดดูแคลนของเขา“คุณคิดแบบนั้นหรือคะ”แววตาของเธอซ่อนความเจ็บปวดและเสียใจไว้ไม่มิด นี่เขาคิดว่าเธอ ง่าย หรือ ต้องการใครสักคนมาแทนที่เขาเร็วขนาดนั้นเชียวหรือเธอยังคงรักเขาอยู่ และไม่มีใครมาแทนที่ในหัวใจเธอได้ และที่สำคัญ เธอไม่ได้คิดอะไรกับราเมศเลย...“ฉันเห็นนะว่าเธอทำอะไร”“โอเคค่ะ ธุระของคุณจบแล้วใช่มั้ยคะ”หญิงสาวลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ประตูบ้าน มันคือการ ไล่แขก โดยไม่ต้องเอ่ยปาก เธอเห็นวิคเตอร์ขบกรามแน่น ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วเดินมายังประตูที่เธอยืนอยู่ โชติกาพยายามห้ามร่างกายของตัวเองไม่ให้สั่นเทาและยืนให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ร่างสูงใหญ่ของเขาเดินผ่านไปโดยไม่พูดอะไร ท่าทางของเขาดูเย็นชาและไร้เยื่อใยอย่างที่สุด...“ลาก่อนค่ะ คุณวิค”หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองเบาๆ เมื่อรถห
Last Updated : 2024-12-22ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่9.
ตอนที่9 .“กวนจงกวนใจที่ไหนกันล่ะวิคเตอร์ ก็ลูกไม่ค่อยกลับมาบ้าน ก็ได้ตามรามนี่ล่ะมาหามาพูดคุยด้วย หากไม่มีตาราม สองตายายอย่างแม่กับพ่อก็คงเหี่ยวเฉา เพราะมีลูกก็เหมือนไม่มี”คุณวิคกี้ หรือ วิภาดา มารดาของเขาเอ่ยประชดประชันทั้งยังทำแง่งอนใส่ ซึ่ง คุณโรแนน ผู้เป็นบิดาก็เออออไปด้วย“ใช่ครับที่รัก”สองสามีภรรยาต่างก็พากันมองค้อนผู้เป็นลูกชายที่เดินเข้ามาโอบกอดมารดาแล้วหอมแก้มนวลที่แม้จะเหี่ยวย่นไปตามวัย แต่ก็ยังคงเค้าความงดงามในวัยสาวเอาไว้ให้เห็นอย่างเด่นชัด ไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อที่ยังคงหล่อเหลาและดูดีในวัยหกสิบปลาย“โธ่ คุณแม่ครับ ผมก็แค่งานยุ่ง”“งานยุ่งหรือยุ่งเรื่องตามง้อหญิงครับพี่ชาย”“ไอ้จอมยุ่ง นายรีบกลับบ้านไปเลยไป” วิคเตอร์เดินไปผลักศีรษะราเมศอย่างหมั่นไส้“โอ๊ยยย คุณป้าครับ พี่วิคแกล้งผมอีกแล้ว”“ตาวิคนี่ ทำไมชอบแกล้งน้องนักนะ เจ้าตัวดีนี่เป็นตัวเองนั่นล่ะ ตัวดีนักเชียว”คุณวิคกี้บ่นลูกชายพร้อมกับหยิกต้นแขนแข็งแรงของเขาอีกหนึ่งหมับ“แล้วเรื่องที่เราซุกเมียเอาไว้นี่จริงมั้ยเจ้าวิค”คนเป็นพ่อถาม วิคเตอร์นิ่งงันไปก่อนจะปรายตามองไปที่ราเมศที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะรีบเอ่ยปากขอตัว“
Last Updated : 2024-12-24ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่10.
ตอนที่10.“ฮื่อ.. ไม่โกรธที่เธอไม่ได้บอกฉัน แต่แอบเคืองที่เธอเห็นว่ายายเด็กตะกละนี่ ดีกว่าฉัน ได้รับรู้ทุกอย่างมากกว่าฉันเนี่ย” พูดจบพิมพ์ผกาก็ยกจานขนมหนีมือเล็กของมัลลิกาที่กำลังเอื้อมมาหยิบขนมชั้นที่ทำเป็นรูปดอกไม้หลากสีสวยงามใส่ปาก“แหม.. พี่หนมผิงคนสวยขา ขอมะลิกินขนมอีกชิ้นเดียวไม่ได้เหรอค้า” มัลลิกาทำตาปริบๆ ออดอ้อนน่าสงสาร“ไม่ต้องมาออดอ้อนออเซาะหรอกย่ะ แม่ตัวแสบ รู้อะไรแล้วเงียบไม่ยอมแอบกระซิบพี่หนมผิง ทำโทษอดกินขนมอร่อยๆ ไปทั้งปี”“พี่หนมผิงอะ ใจร้าย”“ไม่รู้ไม่ชี้” พิมพ์ผกากอดอกเชิดหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้แต่มุมปากกลับยกยิ้มน้อยๆโชติกามองทั้งคู่แล้วส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยขอโทษขอโพยเพื่อนอีกครั้ง“แต่ฉันก็ขอโทษเธอจริงๆ นะผิง ที่ปิดเรื่องนี้มาตลอด คือฉัน...”“ฉันรู้ และเข้าใจเธอนะแก้ม ถึงไม่ได้ก้าวก่ายหรือละลาบละล้วงไง เราโตๆ กันแล้ว แม้เราจะรักและสนิทสนมกันแค่ไหน แต่เราก็ต้องเว้นระยะห่างและให้ความเป็นส่วนตัวซึ่งกันและกัน และฉันก็รู้ดีว่าเรื่องนี้มันเปราะบาง ละเอียดอ่อน”พิมพ์ผกาเอื้อมมือมาบีบมือเพื่อนอย่างปลอบโยนและเข้าใจ เรื่องแบบนี้เป็นใครอยากจะประชาสัมพันธ์ตัวเองให้โลกรู้ล่ะ ยิ่
Last Updated : 2024-12-25ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่ 11.
ตอนที่ 11.พิมพ์ผกาถึงกับกุมขมับเมื่อเห็นพี่ชายกับมัลลิกาวิ่งไล่จับกันเหมือนทอมกับเจอร์รี่ ที่วิ่งวนอยู่รอบตัวคุณตาที่หัวเราะชอบใจ“คิดจะเป็นแม่สื่อก็ต้องจับคู่ใหม่แล้วมั้ยเพื่อนรัก” โชติกาเอ่ยยิ้มๆ“หึ.. ยายตัวดีอีกคนก็คือเธอนี่ล่ะแก้ม” แล้วสองสาวก็หัวเราะให้กันอย่างขบขันเช้าวันนี้เป็นอีกวันที่เธอจะต้องตื่นขึ้นมาและจะต้องไปทำงาน และจะต้องพบเจอกับวิคเตอร์ที่เดี๋ยวนี้ไม่รู้กินอะไรผิดสำแดง ถึงได้มาที่แผนกของเธอบ่อยนัก แต่โชติกาก็พยายามไม่สนใจเขา และวันนี้เธอก็ได้ยื่นใบลาออกกับฝ่ายบุคคลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แม้จะเหลือเวลาอีกสองเดือน ตามที่วิคเตอร์เคยได้บอกเธอไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะต้องรอให้ครบสามเดือนเสียก่อน เธอถึงจะไปจากที่นี่ได้ แต่การเห็นหน้าเขาทุกวัน มันทรมานจนเธอไม่อาจจะทนได้อีกต่อไป“เสียดายจังนะคะที่น้องแก้มจะลาออกเสียแล้ว พี่ยังหาคนมาแทนไม่ทันเลย”“แก้มต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ พอดีว่าแก้ม มีเรื่องจำเป็นจริงๆ ที่จะต้องไปจัดการ พี่นกอย่าตำหนิแก้มเลยนะคะ”หญิงสาวไหว้ผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่สูงวัยกว่าอย่างขอโทษขอโพย“พี่เข้าใจจ้ะ ไม่เป็นไรหรอก แก้มก็ดูแลตัวเองดีๆ นะ”“ขอบคุณมากค่ะพี่นก งั้นแก้มลา
Last Updated : 2024-12-25
Latest chapter
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่36. ตอนอวสาน
ตอนที่36. ตอนอวสาน“เป็นไงล่ะหมดสภาพเลยเหรอจ๊ะพี่เลี้ยงคนเก่ง”“ไม่ไหวๆ มะลิของนอนงีบสักหน่อย ตาจะปิดแล้ว”พูดจบมัลลิกาก็หลับไปทันที โชติกาหัวเราะร่วนอย่างขบขันแกมเอ็นดู สมน้ำหน้าและสงสารในเวลาเดียวกัน“เป็นไงครับที่รัก เด็กแสบสามคนหลับแล้วหรือ”วิคเตอร์เดินมาโอบเอวภรรยาแล้วหอมแก้มนวลอย่างรักใคร่“หมดฤทธิ์สิ้นสภาพตามที่เห็นค่ะ”แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งเมื่อมองไปยังลูกๆ และมัลลิกาที่นอนน้ำลายยืดแข่งกับน้องๆ พร้อมด้วยเสียงกรนเบาๆ“ให้เด็กๆ พักกันเถอะ ส่วนเราก็...”สายตาพราวพรายของสามีทำให้แก้มสาวแดงปลั่งขึ้นมาอย่างขัดเขิน โชติกาจึงทุบต้นแขนของสามีเบาๆ แก้เก้อเขิน“บ้า พี่วิคเนี่ย ไหนว่าทนได้ไงคะ”“ก็ทนได้แหละครับ แต่ถ้าที่รักจะเมตตา...”เขาเว้นวรรคไว้ให้เข้าใจกันสองคน โชติกเมิหน้าหนีดวงตาคมพราวระยับของเขาแล้วอมยิ้ม“ก็ไปที่ห้องเราสิคะ จะมายืนทำตาเจ้าชู้ใส่แก้มทำไม”พูดแล้วเธอก็เดินนำหน้าเขาไปก่อน วิคเตอร์ดีใจจนกระโดดตัวลอยก่อนจะรีบเดินแกมวิ่งไปโอบกอดร่างอรชรของภรรยา แล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินเร็วๆ เข้าห้องไป เหมือนว่าเธอเดินช้าไม่ทันใจอย่างไรอย่างนั้นประตูห้องที่ปิดส
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่35
ตอนที่35หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าแง่งอนไม่จริงจังนัก แต่มุมปากก็มีรอยยิ้มน้อยๆ วิคเตอร์มองภรรยาอย่างรักใครหลงใหลจนหมดหัวใจ“ยายตัวร้ายก็คือเมียพี่นี่เอง”“แน่นอนค่ะ แม้แก้มจะเป็นหญิงสาวที่ดูอ่อนแอ บอบบางน่าทะนุถนอม แต่แก้มน่ะเป็นนักสู้นะคะแล้วก็ไม่ยอมใครง่ายๆ ด้วย แต่ที่ยอมพี่วิคง่ายๆ ก็เพราะแก้มรักพี่วิคไงคะ”“โถ.. ที่รักของพี่ พี่ก็รักเกรซครับ ทั้งรักทั้งหลงจนไปไหนไม่ได้แล้ว เกรซจะบีบพี่ก็ตาย จะคลายพี่ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น..”ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวลซ้ายขวาอย่างแสนรักแม้ว่าเขาจะสามารถออกเสียงเรียกชื่อเล่นของเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว แต่วิคเตอร์ก็ยังเรียกเธอว่าเกรซ เขาให้เหตุผลว่า เธอเป็นแก้มของใครๆ แต่เกรซเป็นของเขาคนเดียว มีเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เรียกเธอว่า เกรซ เกรซ... ผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในใจ เป็นผู้หญิงที่เขารักเทิดทูน ให้เกียรติ ให้ความรักความเอาใจใส่เธอด้วยความรักทั้งหมดของหัวใจ“ทูนหัวของแก้ม” หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างรักใคร่เช่นกัน“งั้นให้รางวัลพี่อีกครั้งได้มั้ยครับ”“ไม่ได้ค่ะ พอแล้ว..”หญิงสาวแก้มแดงจัดพร้อมทั้งบิดเนื้อที่เอวสอบไปหนึ่งทีอย่างขัด
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่34.
ตอนที่34.“ผิงน่ะมาตรฐานสูงค่ะพี่พัน ใครจะมาเป็นสามีผิง บอกเลยต้องหล่อและรวยมากเท่าๆ กับท่านประธาน และต้องช่างเอาอกเอาใจ ไม่เถียง ไม่พูดมาก ไม่ออกนอกลูกนอกทาง เชื่อฟัง ตามใจผิงทุกอย่าง ห้ามขัดใจ และผิงต้องเป็นที่หนึ่ง หนึ่งเดียวเท่านั้น ที่สำคัญพวกเจ้าชู้กระลิ้มกระเหรี่ยไปทั่วเนี่ย อย่าหวัง...”พิมพ์ผกาเองก็กอดอกเชิดหน้าอย่างมาดมั่น ทั้งปรายตามองราเมศเหมือนจะบอกให้รู้เป็นนัย“ได้ยินแล้วนะไอ้ราม”“ชัดๆ เต็มๆ สองหูเลยเพื่อนรัก..”“เอ๊ะ พี่พันเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับอีตานี่ด้วย”“ไม่รู้ไม่ชี้”พนาหัวเราะร่วน พลางแปะมือกับราเมศอย่างถูกอกถูกใจ ยิ่งทำให้พิมพ์ผกาหน้างอง้ำกว่าเดิม“เนี่ยล่ะนะเขาว่ากันว่า คู่กันแล้วจะไม่แคล้วกัน”โชติกาเอ่ยขึ้นหลังจากเธอกับวิคเตอร์นั่งเป็นผู้ชมมานาน“เธอก็เป็นกับเขาด้วยนะยายแก้ม”“แหม.. ก็แค่อยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกัน ใช่มั้ยคะพี่วิค” โชติกาหันไปออดอ้อนสามีเสียงหวาน“ใช่ครับที่รัก พี่ว่าเราอาจจะได้ไปงานแต่งใครสักคนเร็วๆ นี้แน่นอน”วิคเตอร์เองก็เออออไปกับภรรยา ซึ่งท่าทางหวานชื่นของทั้งสองทำเอาทุกคนต่างเหลือบตามองบนอย่างหมั่นไส้“โอ้ยยย เลี่ยนจะแย่แล้วไปหาอะไ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่33.
ตอนที่33.“พี่รักเกรซ นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้รักเกรซที่สุด รักมานานแล้ว และเพราะกลัวว่า ความรักจะทำให้ชีวิตพังก็เลยเลือกที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเองและฉีกสัญญาของเรา ทำท่าเย็นชาหมางเมินใส่ แต่สุดท้ายแล้ว นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้ ก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น อย่างที่เกรซรู้ว่าพี่พูดไม่เก่ง เก่งแสดงมากกว่า แต่มักแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึก จนเมื่อจะเสียเกรซไปจริงๆ พี่ถึงได้รู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เกรซหนีไป ก็เลยทำทุกวิถีทางและวางแผนต่างๆ เพื่อให้ได้เกรซกลับมาอยู่ในชีวิตพี่อีกครั้ง พี่หลอกเกรซมาแต่งงานด้วย โดยการอ้างสัญญางี่เง่าเอาแต่ใจ ทั้งยังหลอกว่าคุณแม่เป็นโรคหัวใจ ส่วนมะลิก็ไปสร้างเรื่องว่าป้าวีนาเป็นโรคร้าย แต่จริงๆ แล้วเรื่องโกหกทั้งนั้น และจริงๆ แล้ว สัญญางี่เง่านั้นพี่ฉีกมันทิ้งไปนานแล้ว และก็ไม่คิดจะทำตามสัญญาด้วย เพราะพี่จะไม่ยอมหย่ากับเกรซเด็ดขาด ที่ผ่านมาพี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เกรซเห็นถึงความจริงใจของพี่ และหวังว่าเกรซจะเห็นมัน เกรซ... อยู่กับพี่นะ อยู่เป็นภรรยาของพี่ตลอดไป นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดแล้ว แต่คำสั้นๆ ที่ว่า พี่รักเกรซ นั้นจะยืนยาวตลอดไป...”โชติกาน้ำตาซ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่32..
ตอนที่32..“เป็นไรมากมั้ยจ๊ะหนูแก้ม” นางเองก็อดถามอย่างห่วงใยลูกสะใภ้ไม่ได้“ไม่ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่”“จริงนะเกรซ ไม่เป็นไรจริงๆ นะ”วิคเตอร์ยังลูบหลังลูบไหล่ภรรยาอย่างห่วงใย แววตาของเขาแสดงออกถึงความรักใคร่อย่างจริงใจจนหญิงสาวหัวใจพองโต ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้เขา“แก้มไม่เป็นไรแล้วค่ะ”“เอาล่ะๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่จ้ะรายละเอียดของที่พัก แม่จองให้เต็มที่เลยสองอาทิตย์”“สองอาทิตย์เลยหรือคะ”“ใช่จ้ะ จะมากกว่านี้ก็ได้นะจ๊ะ เรื่องงานไม่ต้องห่วงเลยเพราะน้องรามสุดหล่อของแม่จะจัดการแทนเอง”“งั้น ผมก็ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะครับ”“แม่ไม่กวนแล้ว จะออกไปทำผมเสียหน่อย แล้วก็จะไปซื้อของไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ด้วย แม่ไปก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วคุณวิคกี้ก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ปล่อยให้หนุ่มสาวอยู่กันเพียงลำพัง“เราไปเตรียมของเดินทางกันเถอะ” วิคเตอร์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดึงมือเธอให้ลุกขึ้นตาม“แต่ว่า..”“ไม่มีแต่ครับที่รัก เราจะไปฮันนีมูนกันสองอาทิตย์ และเราจะไม่ทำให้พวกผู้ใหญ่ผิดหวัง ด้วยการมีเจ้าตัวเล็กมาฝากพวกเขา”“บ้า.. พูดอะไรแบบนี้คะ เราแค่แต่งงานกันหลอกพวกผู้ใหญ่เท่านั้นเอง”แม้จะเขินอายกับคำพูดของเขา แต่สัญญาที่ม
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่31.
ตอนที่31.จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้ว ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาวิคเตอร์ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ไม่เคยล่วงเกินหรือเอาแต่ใจตัวเองข่มเหงน้ำใจเธอ แต่เขากลับให้เกียรติ และเอาใจใส่เธออย่างดี เขาเปิดเผยสถานะของเธออย่างไม่ปิดบัง และดูเขาจะยินดีและภาคภูมิใจที่ได้แต่งงานกับเธอ ทุกคนในครอบครัว รวมถึงคนรอบข้างต่างก็ให้การยอมรับเธอและการแต่งงานครั้งนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี เธอไม่ต้องอยู่ในความลับ ไม่ได้เป็นนางบำเรอของเขาอีกแล้ว แต่เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา...“พี่ต้องการเกรซ”เสียงแหบพร่าของเขาทำให้โชติกาตื่นจากภวังค์คิดอันแสนสับสน แก้มนวลร้อนจัดลามไปทั่วทั้งกายสาว ความวาบไหวรัญจวนโอบล้อมทุกทิศทาง ทำให้เธอไม่อาจจะต้านทานมนต์เสน่ห์แห่งเพศรสที่เคยมีร่วมกันได้“พะ พี่วิค..”“ได้ไหมครับ...”หญิงสาวไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงช้าๆ เป็นคำตอบ และนั่นก็ทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ความสุขจนล้นอกมันเป็นแบบนี้นี่เองวิคเตอร์ครางเสียงพร่าชิดริมฝีปากสาวแสนหวาน เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายแกร่ง โดยเฉพาะกึ่งกลางลำตัวที่กำลังร้อนระอุ แทบแตกระเบิดด้วยความต้องการที่เก็บกักมาน
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่30.
ตอนที่30.หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนวันแรกที่ได้พบเขาไม่มีผิดเลย... เหมือนว่าเธอตกหลุมรักวิคเตอร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตกหลุมรักเขาทุกวันอย่างไม่อาจจะหยุดรักเขาได้เลยและไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตามที่เขากลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง เขากลับน่ารักและน่าหลงใหลมากกว่าเดิมมากมาย จนเธอยิ่งถลำลึกรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น แม้จะพยายามไม่รักเขาแล้วก็ตาม...“ฝันดีนะครับ”เขาบอกเสียงนุ่มเมื่อเธอก้าวขึ้นเตียงและดึงผ้าห่มมาคลุมจนถึงลำคอดวงตากลมโตมองคนที่กำลังจะเดินไปที่โซฟานิ่ง ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะวคเตอร์นอนที่โซฟาตัวยาวริมหน้าต่างมาตั้งแต่คืนเข้าหอ จนเข้าสัปดาห์ที่สองแล้ว เธอกับเขาก็ยังคงไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน และวิคเตอร์ก็ไม่ได้แตะต้องเธอมากกว่าการจับมือ และบางครั้งก็หวีผมให้ ช่วยถักเปียทำผมให้เธอบ้างบางวันเขาก็มีชุดสวยๆ มาฝาก หลังเลิกงานก็มักจะมาทำอาหารเย็นให้เธอรับประทาน ตอนเช้าก็ปลุกเธอและช่วยจัดเตรียมของใช้ให้ ทั้งที่มันควรจะเป็นหน้าที่ของเธอ เพราะก่อนหน้านี้ที่อยู่กับเขาเธอก็เป็นคนที่จัดเตรียมให้เขาแต่ตอนนี้กลับกัน กลายเป็นว่าเธอเป็นคนที่รอรับการบริการที่แสนอบอุ่นจากเขาแทน ซึ่งเธอก็ชอบ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่29.
ตอนที่29.วิคเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง และมันก็บ้ามากที่เธอพยักหน้าตอบรับเขาไปเสียงเบา“ค่ะ..”“อาหารเย็นแสนอร่อยเสร็จแล้วใช่มั้ยค้า มาค่า มะลิจะช่วยยกออกไปที่โต๊ะกินข้าว”เสียงใสๆ ของมัลลิกาดังขึ้น ทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังมองหน้ากันนิ่งผละออกจากกัน ก่อนที่วิคเตอร์จะหันมายิ้มให้กับมัลลิกา“มะลิยกพวกจานกับช้อนไปก็แล้วกัน ส่วนพวกกับข้าวพี่ยกเอง”“รับทราบค่า”นอกจากจะยังตื่นตกใจกับอาการเหม่อลอยของตัวเองที่เกือบจะโดนมีดบาด เธอยังมาตกใจกับคำพูด ท่าทาง และสรรพนามที่วิคเตอร์พูดกับมัลลิกาอีกเป็นครั้งที่สอง“นี่พี่วิคตัวจริงมั้ยเนี่ย...”โชติกาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะมองตามร่างสูงใหญ่ที่ยกถาดอาหารออกไปจากห้องครัว จนแล้วจนรอด เธอก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาและสิ่งที่ได้เห็นได้ยินเลยว่าคือเรื่องจริงหรือว่า วิคเตอร์เปลี่ยนไปแล้วเพื่อเธออย่างที่พิมพ์ผกาพูดนะ...และถ้าเป็นเช่นนั้น นั่นก็หมายความว่าวิคเตอร์รักเธอจริงๆ อย่างนั้นหรือ...หญิงสาวเต็มไปด้วยความสับสน แต่ลึกๆ แล้วก็รู้สึกว่าหัวใจของตนมันพองโต อย่างไม่อาจจะหักห้ามได้“นี่จะช่วยให้พี่วิคกับพี่แก้มสมหวังกันจริงๆ แบบพันเปอร์เซ็นต์ค่ะ เชื่
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่28.
ตอนที่28.มัลลิกาพูดพลางดึงแขนวิคเตอร์เข้าไปในบ้านอย่างสนิทสนม ซึ่งเมื่อก่อนวิคเตอร์แทบไม่พูดคุยกับใครเลย เขาถือตัวมากๆ แต่ตอนนี้ เขารู้แล้วว่า การมีมิตรสหายที่ดี แม้จะมีมัลลิกาเป็นยายตัวยุ่งไปบ้าง แต่มันก็คือสีสันของชีวิต คือการใช่ชีวิตกับผู้คนจริงๆเขามีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่คนเดียวในโลกส่วนตัวเสียอีก และเขาหัวเราะได้บ่อยขึ้น ยิ้มได้กว้างขึ้น เพราะผู้คนเหล่านี้ โชติกา พิมพ์ผกา มัลลิกาและราเมศ รวมไปถึงครอบครัวของพิมพ์ผกาด้วย แม้ไม่ได้ไปมาหาสู่กันบ่อย แต่ก็ทำให้เขารู้สึกไว้วางใจเสมอ“พาสามีมาให้ค่าพี่แก้ม”โชติกาทำได้เพียงทำตาดุๆ แล้วบ่นอุบอิบอยู่ในลำคอซึ่งท่าทางของเธอก็ทำให้มัลลกาหัวเราะคิกคัก“วันนี้พี่แก้มจะทำอาหารให้พวกเรากินกันเย็นนี้นะคะ แล้วก็จะมีพี่วิคช่วยทำด้วย ส่วนหนูมะลิเด็กดีกับพี่หนมผิงแสนสวยก็จะนั่งดูการ์ตูนรอนะคะ”“อาหารสด แห้ง ผักผลไม้ เครื่องปรุงทุกสิ่งทุกอย่างเราเตรียมไว้ให้แล้วนะจ๊ะเพื่อนรัก ฉันนี่รอกันของอร่อยๆ จากเธอเลยนะแก้ม”“นี่แต่ฉันยังไมได้บอกว่าจะทำ... นะ.. นี่...”โชติกาพูดยังไม่จบประโยคดีเลยสองสาวก็จูงมือกันวิ่งเข้าห้องมัลลิกาไปแล้ว“นี่.. ยายตัวเร้ายทั้
