บทที่ 388

เมื่อเห็นหลินซวงเอ๋อร์ออกมาจากกระโจม ทุกคนก็รีบเดินไปข้างหน้าแล้วถามว่า "องค์หญิงเป็นอย่างไรบ้าง?"

หลินซวงเอ๋อร์กล่าวว่า: "องค์หญิงแค่ปวดท้องเพราะกินอาหารที่มีฤทธิ์เย็นเข้าไป ข้าจะไปหาสมุนไพรมาให้นางดื่มก็คงจะไม่เป็นไรแล้ว"

จ้าวชิงชิงเยาะเย้ย: "เจ้าเนี่ยนะ? เจ้าหาสมุนไพรเป็นด้วยหรือ?"

หลินซวงเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองนาง ด้วยนัยน์ตาที่ไม่ต่ำต้อยไม่หยิ่งผยอง: " ใช่แล้ว ท่านหญิงมีปัญหาอะไรหรือ? "

ความเหยียดหยามในดวงตาของจ้าวชิงชิงเริ่มชัดเจนมากยิ่งขึ้น: "มีปัญหาแน่นอน! คนที่นอนอยู่ข้างในคือองค์หญิง เจ้าไม่ใช่แพทย์ เหตุใดถึงกล้าหาสมุนไพรให้องค์หญิง?"

หลินซวงเอ๋อร์สบตากับนางตรงๆ ด้วยนัยน์ตาที่สงบนิ่ง และกล่าวด้วยคำพูดที่แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามว่า: " ถ้าเจ้าขัดขวางข้า แล้วทำให้องค์หญิงมีอาการที่หนักขึ้น เจ้าจะรับผิดชอบไหวหรือไม่? "

จ้าวชิงชิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนนางจะคิดไม่ถึงว่านางจะมีวาจาที่คมคายเช่นนี้ จึงพูดอย่างเกรี้ยวโกรธทันที: " ข้าก็คำนึงถึงองค์หญิงเช่นกัน นางร่างกายอ่อนแอเปราะบาง ไม่ใช่ใครก็สามารถให้ยาแก่นางได้! ถ้ามีอะไรผิดพลาด เจ้าจะทำอย่างไร? "

ภายในกระโจม มีเสียงที่อดกลั