บทที่ 24

จู่ๆเสิ่นป๋อเหลียงก็หัวเราะ

“ข้าน้อยได้ยินไม่ผิดไปใช่หรือไม่?”

ทั้งต้าซ่งแห่งนี้มีคึรบ้างที่ไม่รู้ว่า ท่านอ๋องเทพแห่งสงครามแห่งจวนหย่งอัน เป็นคนที่ไม่ใคร่ในอิสตรี และไม่สนใจเรื่องระหว่างชายหญิงมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?

แค่กินยาเสน่ห์ลงไปครั้งเดียว เป็นไปได้ไหมว่าเลยลิ้มลองแล้วเลยอยากจะลิ้มลองอีก?

“เจ้าคิดว่าข้ากำลังล้อเล่นหรือ?” เยี่ยเป่ยเฉิงมองเขาอย่างงุนงงสับสน

เมื่อถูกจ้องมองด้วยนัยน์ตาที่เย็นชาคู่นี้ เสิ่นป๋อเหลียงทำได้เพียงกลั้นหัวเราะ ด้วยหัวใจของแพทย์ เสิ่นป๋อเหลียงจึงถามอย่างอดทนว่า: "ท่านฝันเช่นนี้บ่อยไหม?"

เยี่ยเป่ยเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และกล่าวอย่างจนใจว่า: "เป็นเช่นนี้ทุกคืน"

นับตั้งแต่ดื่มยาเสน่ห์เข้าไป เขาก็ฝันถึงภาพเหล่านั้นทุกคืน บางครั้งก็เป็นภาพเศษเสี้ยวของเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริง และบางครั้งภาพเหล่านั้นก็เป็นภาพลวงตาที่สร้างขึ้นในสมองของเขา

เสิ่นป๋อเหลียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย: "เป็นเช่นนี้ทุกคืนเลยหรือ?"

ตามนิสัยใจคอที่ไม่ใคร่ในอิสตรีของเยี่ยเป่ยเฉิงแล้ว ไม่น่าจะมีความปรารถนาอันแรงกล้าในเรื่องนั้น

ไม่ว่าปริมาณของยาจะมากแค่ไหน ถ้าแก้ไขได้ทันเวลา