บทที่ 18

ฟิลิปยิ้ม “ฉันมาที่นี่เพื่อดู” ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้พบกับเอเดนที่นี่

"ดู? มีอะไรให้นายดูบ้าง?” ไอเดนฟังดูไม่พอใจ “นายรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? ที่นี่คือสถานที่ที่คนอย่างนายสามารถเข้ามาได้เหรอ? ออกไปเดี๋ยวนี้!”

ไอเดนเกลียดฟิลิป ชายถังแตกที่ได้ขโมยเทพธิดาของเขาไปจากเขาและตอนนี้เขายังมาที่ซีวิลแกลลอรี่เพื่อเดินเล่น ชายคนนี้ไม่ตะหนักหรือว่าเขากำลังทำให้แกลเลอรีนี้เสื่อมเสียด้วยการดำรงอยู่ของเขา?

ฟิลิปขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกรำคาญ “ทำไมฉันมาที่นี่เพื่อดูไม่ได้?”

ไอเดน แกรนท์ คนนี้ไม่รู้เลยหรือว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือเจ้าของคนใหม่ของซีวิลแกลลอรี่ ดังนั้นไอเดนจึงยังคงมีความกล้าที่จะดูถูกเขา ฟิลิปรู้สึกขยะแขยง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” ไอเดนหัวเราะออกมาอย่างไม่เชื่อ “ฟิลิป นายมันแค่โง่ นายรู้ไหมว่าคนประเภทไหนที่ได้รับการอนุญาตในซีวิลแกลลอรี่?”

“เรื่องนี่ฉันไม่รู้จริง ๆ ” ฟิลิปตอบอย่างใจเย็น

ไอเดนเชิดคางขึ้น โดยลืมไปแล้วว่าเขามาที่นี่เพื่อทำอะไร เมื่อไหร่อีกที่เขาจะสามารถฉีกหน้าฟิลิปได้ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้?

“บุคคลที่ได้รับอนุญาตที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของเมืองริเวอร์เดล ความมั่งคั่งสุทธิของพวกเขาเริ่มต้นอย่างน้อยสิบล้าน” ไอเดนเลิกคิ้วและเยาะเย้ย “ขยะอย่างนายที่อยู่ในระดับต่ำสุดของสังคมไม่มีสิทธิ์ยืนอยู่ตรงทางเข้าด้วยซ้ำ เข้าใจไหม?

“ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมวินน์อยากจะแต่งงานกับนาย ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอ”

การเยาะเย้ยอย่างไร้ความปรานีและคำดูถูก ในสายตาของไอเดน ฟิลิปเป็นเพียงมดตัวเล็ก ๆ ในขณะที่เขาเป็นช้าง เขาสามารถบีบฟิลิปให้ตายได้อย่างง่ายดาย

“ โอ้ เป็นอย่างนั้นเหรอ? มีกฎอย่างนั้นหรือ?” ทันใดนั้นฟิลิปก็หันไปถามแอนนาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

ในที่สุดไอเดนก็สังเกตเห็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักข้าง ๆ ฟิลิป นี่คือ…ผู้จัดการของซีวิลแกลลอรี่ แอนนา คาร์เตอร์!

ไอเดนยิ้มทันที อยากจะจับมือของเธอ

อย่างไรก็ตามแอนนาเพ่งมองเขาด้วยท่าทางรังเกียจก่อนที่จะตอบฟิลิปว่า “ไม่มีค่ะ” เอเดน แกรนท์ คนนี้มีความกล้าจริง ๆ เขาเคยร้องขอเข้าพบกับมิสเตอร์คลาร์คแต่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้มิสเตอร์คลาร์คยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาได้เยาะเย้ยมิสเตอร์คลาร์คด้วยซ้ำ!

ไอเดนตะลึงและสับสน “ผู้จัดการคาร์เตอร์ คุณหมายความว่าอย่างไรไม่มี? ไม่มีกฎนี้อยู่ตั้งแต่ก่อตั้งแกลเลอรี่เหรอ?”

เจ้าของคนก่อนคือ ธีโอ แซนเดอร์ ได้ตั้งกฎข้อนี้สำหรับซีวิลแกลลอรี่ไม่มีใครในเมืองริเวอร์เดลกล้าคัดค้าน

“โอ้ ตอนนี้ไม่มีอยู่แล้วค่ะ” แอนนาตอบอย่างเย็นชา

ไร้สาระ! ไอเดนรู้สึกมึนงง วันนี้เกิดอะไรขึ้น? แอนนา คาร์เตอร์ ผู้จัดการที่ยอดเยี่ยมของซีวิลแกลลอรี่กำลังพูดสนับสนุนไอ้ขยะที่ยากจน

“ผู้จัดการคาร์เตอร์ คุณ…” ไอเดนไม่รู้จะพูดอะไรอีก เขาจ้องมองฟิลิปด้วยความอิจฉาและเกลียดชัง “นายยังยืนอยู่ที่นี่เพื่ออะไร? ไปให้พ้น!” เขาเกลียดฟิลิป

แอนนาขมวดคิ้วอย่างหนัก วิธีที่ไอเดนด่าทอเจ้านายของเธอทำให้เธอขุ่นเคือง อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามิสเตอร์คลาร์คต้องการให้เรื่องนี้สงบเงียบลง แอนนาจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรำคาญ “มิสเตอร์แกรนท์ ทัศนคติของคุณไม่พึงใจเป็นอย่างมาก มิสเตอร์คลาร์คได้บอกไว้โดยเฉพาะว่าอย่าเลือกปฏิบัติต่อผู้คน ดังนั้นกฎของซีวิลแกลลอรี่จึงเปลี่ยนไป”

“ใช่แล้ว มิสเตอร์คลาร์คพูดถูกจริง ๆ ” ไอเดนซึ่งเคยหยิ่งจองหองเพียงเสี้ยววินาทีก่อนหน้านี้ ตอนนี้พยักหน้าเหมือนเด็กที่เชื่อฟัง แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จมากกว่าแอนนา แต่ในด้านชื่อเสียงเขาก็ยังแพ้เธอ เธอเป็นผู้ติดตามของธีโอ แซนเดอร์! และผู้จัดการของซีวิลแกลลอรี่! ด้วยตัวของซีวิลแกลลอรี่เองก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ใครบางคนแสดงความเคารพ

อย่างไรก็ตามคำพูดต่อไปของแอนนาก็เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงมาที่เอเดน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นความอิจฉาอย่างไม่สบายใจ “แต่ฉันพบว่าทัศนคติของมิสเตอร์แกรนท์ไม่น่าพอใจก่อนหน้านี้ ซีวิลแกลลอรี่ของเราจะไม่ให้เช่าพื้นที่ของเรากับคนที่ดูถูกคนอื่น ดังนั้นโปรดออกไปค่ะ” แอนนากล่าว

เอเดนสะดุ้งเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขามาอ้อนวอนในวันนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ขุดหลุมฝังศพของตัวเอง ในขณะเดียวกันความเป็นปรปักษ์ต่อฟิลิปก็เพิ่มขึ้น! มันเป็นความผิดของชายผู้ยากจนคนนี้ที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เอเดนส่งสายตาที่มุ่งร้ายไปที่ฟิลิป ซึ่งดูเหมือนจะกลั้นยิ้ม จากนั้นถ่อมตัวเองและพูดว่า “ผู้จัดการคาร์เตอร์ ผมคิดว่าเรายังเจรจากันได้”

แอนนาเงียบเหมือนอยู่ในความคิดส่วนลึก ๆ

ไอเดนรู้สึกกังวลมากเหมือนกำลังยืนอยู่บนความเสี่ยง “ผู้จัดการคาร์เตอร์ว่าอย่างไรล่ะ ผมจะทำทุกอย่างที่คุณขอจากผม ผมหวังเพียงว่านิทรรศการในวันเสาร์จะสามารถดำเนินการได้ตามแผน ได้โปรดช่วยผมด้วยนะครับ ผู้จัดการคาร์เตอร์ เพื่อทำตามคำพูดดี ๆ เพียงมีกี่คำกับมิสเตอร์คลาร์ค”

แอนนาแสร้งพิจารณาแล้วพยักหน้า

สิ่งนี้ทำให้ ไอเดนมีความสุข

“ดีล่ะ ถ้ามิสเตอร์แกรนท์สามารถทำตามภารกิจต่อไปนี้ได้ ฉันสัญญาว่าจะอนุญาตให้จัดนิทรรศการในวันเสาร์” แววตาเจ้าเล่ห์ฉายในดวงตาของแอนนา

"โปรดบอกผม ผมทำได้แน่นอน” ไอเดน กล่าวอย่างกังวล

“ขอโทษเขา” แอนนาชี้ไปที่ฟิลิป

ดวงตาของไอเดนเบิกกว้างทันทีและเขาก็ร้องเสียงหลง “ขอโทษเขาเหรอ? ผู้จัดการคาร์เตอร์คุณล้อเล่นหรือเปล่า? นั่นมันคนส่งของ! ผมจะขอโทษคนแบบเขาได้ยังไง?”

“อาชีพไม่แบ่งชนชั้น คุณบอกว่าทำไม่ได้ใช่ไหมมิสเตอร์แกรนท์?” แอนนายิ้มอย่างเย็นชา

“ผม...” ไอเดนลังเล ใบหน้าของเขาคิดไม่ตก

ฟิลิปกลับคลี่ยิ้มแทนที่จะแสร้งทำเป็นปฏิเสธ “ฉัน...ไม่คิดว่าจะจำเป็น ถึงอย่างไรเขาเป็นประธานบริษัท ทำไมเขาต้องขอโทษคนยากจนอย่างฉัน?”

ไอเดนกำลังกัดฟันด้วยความโกรธ งั้นนายก็ยังตระหนักได้ว่าเป็นคนยากจน!

“จะไม่เป็นเช่นนั้น! มิสเตอร์แกรนท์ต้องขอโทษคุณในวันนี้! มิสเตอร์คลาร์คได้กำชับพวกเราว่าซีวิลแกลลอรี่จะไม่อนุญาตให้บุคคลหยาบคายที่ดูถูกคนเข้ามาในสถานที่” แอนนากล่าวอย่างเคร่งเครียด เธอดูไม่เหมือนกำลังทำการแสดงเลย

ตอนนี้ไอเดนรู้สึกประหม่า เหงื่อเย็น ๆ ปกคลุมหน้าผากของเขา ในขณะที่เขาเงียบตลอดเวลา

“เนื่องจากมิสเตอร์แกรนท์ไม่ได้วางแผนที่จะขอโทษ ฉันจึงไม่บังคับคุณ ได้โปรดออกไปค่ะมิสเตอร์แกรนท์” แอนนากล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

ไอเดนรีบพูดทันทีว่า “ไม่ ไม่ ผมเต็มใจ”

เมื่อรู้สึกขัดแย้งอย่างรุนแรง เขาจึงหันไปมองฟิลิปและพูดอย่างเร่งรีบว่า “ฉันขอโทษ”

"อะไร? ฉันไม่ได้ยิน " ฟิลิปยักไหล่ มีบางอย่างผิดปกติกับทัศนคติการขอโทษของเขา ไม่ผ่าน!

“ฟิลิป!” ไอเดนกำลังกัดฟัน มองอย่างโกรธเกรี้ยว “อย่าอวดดีเกินไป!”

“ผู้จัดการคาร์เตอร์นี่…” ฟิลิปหันศีรษะ แสร้งทำเป็นมองด้วยความเสียใจ

แอนนาพ่นลมหายใจทางจมูก

ไอเดนเริ่มตัวสั่นทันที เขากัดฟันแน่นและพูดออกมาดัง ๆ ว่า “ฉันขอโทษ!”

“มันไม่จริงใจ” ฟิลิปส่ายหัว

"นาย!" ไอเดนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะระงับอารมณ์ของตัวเอง หมัดของเขากำแน่น ขยะชิ้นนี้กำลังอวดดีภายใต้อำนาจของคนอื่น

"มิสเตอร์แกรนท์ เมื่อนี่คือสิ่งที่ยากสำหรับคุณ ฉันคิดว่าเราควรลืมมัน” แอนนาพูดขึ้นในเวลาที่เหมาะสม สายตาของเธอเย็นชา

หัวใจของไอเดนหล่นลงไปที่ท้องของเขา เขารู้ดีว่าการที่แอนนาขุ่นเคืองนั้นหมายถึงการทำให้มิสเตอร์คลาร์คแห่งซีวิลแกลลอรี่ ขุ่นเคือง นอกจากนี้ยังหมายถึงทำให้จักรพรรดิใต้ดินธีโอ แซนเดอร์ ขุ่นเคือง

หลังจากให้การครุ่นคิดเป็นอย่างมาก ในที่สุดเขาก็โค้งคำนับและพูดกับฟิลิปอย่างจริงใจว่า “ฉันขอโทษ”

ฟิลิปโบกมือและพูดอย่างจริงใจว่า “มันไม่เป็นไรหรอก นายพยายามอย่างหนักแล้ว มิสเตอร์แกรนท์”

ในที่สุดแอนนาก็พยักหน้า "ทำได้ดี ความจริงใจของคุณเป็นสิ่งที่ค่อนข้างน่าชื่นชม มิสเตอร์แกรนท์ ฉันคิดว่าตอนนี้เราสามารถพูดคุยกันได้แล้ว”

ฟิลิปรู้สึกดีขึ้นแล้ว จากนั้นเขาก็ปล่อยให้ซีวิลแกลลอรี่ อยู่ภายใต้การรับชมของคนโดยรอบ

เมื่อฟิลิปจากไป ไอเดนก็มองไปที่ด้านหลังของฟิลิปด้วยความเกลียดชังและสงสัย เขารู้สึกรำคาญอย่างมาก ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับแอนนา คาร์เตอร์ หรือไม่? แต่มันเป็นไปไม่ได้!

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากการเจรจารอบหนึ่ง นิทรรศการจะจัดขึ้นตามแผนที่วางไว้ ไอเดนออกจากแกลเลอรีด้วยความคิดหนัก ๆ

ทันทีที่เขาออกจากประตูและเข้าไปในรถเบนซ์ของเขา เขาก็โทรออก “ทำการตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้งเกี่ยวกับฟิลิป คลาร์ก คนนี้ ยิ่งเร็วยิ่งดี!”

ในขณะเดียวกัน ข่าวที่น่าตกใจก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองริเวอร์เดล! โรงพยาบาลเทิร์นเนอร์แห่งเมืองโกลเด้น กำลังจะถูกเปิดสาขาของโรงพยาบาลที่เมืองริเวอร์เดล!

โรงพยาบาลเทิร์นเนอร์มีชื่อเสียงภายในประเทศและเฮนรี่ เทิร์นเนอร์ ประธานบริษัท ก็มีชื่อเสียงในระดับสากลในด้านทักษะทางการแพทย์ของเขา เขาได้รักษาบุคคลสำคัญหลายคนจากทั้งในและนอกประเทศเป็นการส่วนตัว อาจกล่าวได้ว่าศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์ คือหัตถ์แห่งการรักษาของพระเจ้า!

เมื่อข่าวนี้ออกมา บริษัทที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์และโรงพยาบาลทุกขนาดต่างก็รีบไปที่สำนักงานชั่วคราวของโรงพยาบาลเทิร์นเนอร์ ที่เมืองริเวอร์เดลเพื่อขอความร่วมมือ เห็นได้ชัดเจนเลยว่าทางเข้าสำนักงานชั่วคราวแห่งนั้นเกือบจะพังทลายลงในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน

ที่เภสัชกรรมบีคอน ประธานเดอร์ริก ฮอลล์ ได้ออกคำสั่งให้รักษาข้อตกลงความร่วมมือกับโรงพยาบาลเทิร์นเนอร์ ด้วยเหตุนี้ผู้จัดการของทุกแผนกจึงไปเยี่ยมสำนักงานชั่วคราวอย่างต่อเนื่อง แต่กลับถูกปฏิเสธ ไม่เพียงแต่เภสัชกรรมบีคอน แต่บริษัททั้งหมดที่แวะไปก็ถูกปฏิเสธทั้งหมดเช่นกัน

ภายในห้องประชุม เดอร์ริกนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะมองไปที่พนักงานของเขาซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในสภาพไม่ดี “เราต้องรักษาความร่วมมือกับเทิร์นเนอร์! นี่จะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับบริษัทของเรา! ฉันไม่ต้องการเห็นโอกาสนี้ถูกแย่งไปโดยคู่แข่งของเรา”

“ประธานฮอลล์ ขาของเราแทบหลุด แต่เราไม่แม้แต่สามารถไปพบตัวแทนของเทิร์นเนอร์ได้ด้วยซ้ำ”

"ใช่! พวกเขาหยิ่งเกินไป ฉันเคยเห็นมากกว่าสิบบริษัทที่กำลังแวะไป แต่พวกเขาทั้งหมดก็ผิดหวัง”

“ฉันคิดว่าพวกเขาแค่พยายามทำให้เราเฝ้ารอ เพื่อที่พวกเขาจะได้เพิ่มผลกำไรสูงสุด”

เมื่อเห็นผู้คนท้อแท้ เดอร์ริคตบโต๊ะและตะโกนว่า “เพิ่งจะครึ่งวันเท่านั้น พวกนายยอมแพ้กันหมดแล้วเหรอ? ฉันไม่สนใจแม้ว่าขาของนายจะหลุดออกมาและปากของนายจะฉีกขาด พวกนายต้องรักษาความร่วมมือนี้ให้ได้!”

ทุกคนเงียบกริบ งานนี้ยากเกินไป! โรงพยาบาลเทิร์นเนอร์แห่งเมืองโกลเด้น เป็นโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงในประเทศ โรงพยาบาลเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับราชาผู้ยิ่งใหญ่!

“เราต้องตัดสินใจเลือกตัวแทนจากบริษัทของเรา เพื่อพบกับตัวแทนของเทิร์นเนอร์” เดอร์ริกกล่าว “ฉันรู้ว่างานนี้หนักหนาสาหัสดังนั้นฉันหวังว่าพวกนายคนหนึ่งจะเป็นอาสาสมัครได้”

ทุกคนแลกเปลี่ยนสายตาตากัน แต่ไม่พูดอะไร

ทันใดนั้น เกวินก็มองโรสซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา และคนหลังก็เข้าใจโดยทันที "ท่านประธานคะ ฉันคิดว่ามันจะเหมาะสมที่สุดที่รองผู้จัดการจอห์นสตันจะเป็นตัวแทนบริษัทของเรา” โรสแนะนำในทันใด

หลังจากคำแนะนำของเธอ ผู้คนก็เริ่มให้การรับรองความคิดของเธอ

“ใช่ รองผู้จัดการจอห์นสตันเป็นคนหน้าตาดีและมีทักษะการพูดที่ยอดเยี่ยม เธอจะเป็นตัวเลือกที่ดี”

“และรองผู้จัดการจอห์นสตันเป็นเทพธิดาแห่งโชคลาภในแผนกการตลาดของพวกเรา เธอเป็นคนที่รักษาข้อตกลงกับเภสัชวิคตอรี่ได้ ดังนั้นฉันคิดว่าเธอสามารถทำได้ในครั้งนี้เช่นกัน”

“ยิ่งไปกว่านั้น รองผู้จัดการจอห์นสตันต้องการโอกาสนี้จริง ๆ เธอไม่ได้มีลูกสาวที่ต้องการความช่วยเหลือเหรอ? ฉันคิดว่าพวกเราควรปล่อยให้รองผู้จัดการจอห์นสตันไป”

วินน์หลีกเลี่ยงการสบตา เธอรู้ดีว่าข้อตกลงนี้สำคัญเกินไปและเธอไม่มีความมั่นใจเลย

เธอกำลังจะปฏิเสธเมื่อเดอร์ริกพูดว่า“งั้นเอาล่ะ เนื่องจากทุกคนแนะนำรองผู้จัดการจอห์นสตัน เช่นนั้นเราจะให้เธอเป็นตัวแทนของบริษัทของเราเพื่อพยายามทำข้อตกลงนี้”

วินน์ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยั้งตัวเองไว้และเห็นด้วยกับงาน

เมื่อเห็นการตกลงของวินน์ เกวินซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอในแนวทแยงมุม ไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้

หลังจากเลิกการประชุม เกวินเข้าไปในห้องทำงานของวินน์ และพูดกับหญิงที่มีปัญหาว่า “รองผู้จัดการจอห์นสตัน คุณต้องพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อข้อตกลงนี้กับโรงพยาบาลเทิร์นเนอร์ เท่าที่ฉันรู้การทำงานร่วมกันนี้เกี่ยวข้องกับสัญญาสามสิบล้าน หากคุณจัดรักษามันได้ คุณจะมีค่าคอมมิชชั่นหนึ่งล้านดอลลาร์! เช่นนั้นนั้นคุณคงไม่ต้องกังวลเรื่องค่ารักษาพยาบาลของลูกสาว”

หนึ่งล้านดอลลาร์ ค่ารักษาพยาบาลของลูกสาว หัวใจของวินน์หวั่นไหว

เกวินไม่อยู่อีกต่อไป แต่จากไปทันทีหลังจากพูดแบบนั้น

ในตอนดึกของคลับบางแห่ง เกวินมีผู้หญิงเซ็กซี่สองคนอยู่ในอ้อมแขนของเขาขณะที่เขานั่งอยู่กับชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบตรงกันข้ามเขา เจฟฟรีย์ สก๊อตต์ เป็นตัวแทนที่โรงพยาบาลเทิร์นเนอร์ที่ส่งไปเมืองริเวอร์เดล

“คุณลุงคิดยังไงกับผู้หญิงคนนี้?” เกวินถามด้วยรอยยิ้ม

ชายตรงข้ามจ้องรูปถ่ายในมือเป็นเวลานานที่สุดก่อนจะวางมันลงอย่างไม่เต็มใจ เขาฉายรอยยิ้มสกปรก “วินน์ จอห์นสตัน ช่างเป็นผู้หญิงที่ดีอะไรขนาดนี้”

หน้าผากของเกวิน คลายลงแทบจะในทันที ทั้งคู่เป็นผู้ชาย ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าลุงของเขากำลังคิดอะไรอยู่ วินน์ จอห์นตัน เป็นคนสวยและมีหุ่นที่ดี เขาจับตาดูเธอมานานมาก

“คุณลุง ผู้หญิงคนนี้มีสามีที่ไร้ประโยชน์และลูกสาวที่เป็นโรคหัวใจ เธอต้องการเงินอย่างมาก ข้อตกลงนี้จะช่วยชีวิตเธอ” เกวินยิ้มอย่างเย็นชา

“เยี่ยมมาก เจ้าตัวแสบ!” เจฟฟรีย์แหย่ “เมื่อผมอิ่มแล้ว คุณลุงจะได้รับของของคุณลุง ผมรู้ว่าคุณลุงสนใจเธอ”

เกวินเลียริมฝีปากของเขา