บทที่ 19

วันนี้เป็นวันเสาร์ วินน์ตื่นแต่เช้าเพื่อเริ่มแต่งหน้าในห้องน้ำ

ฟิลิปออกมาจากห้องนอนเพื่อกล่อมลูกสาวที่กำลังเอะอะอยู่ “วันนี้ไม่ใช่วันหยุดของคุณหรือ? ทำไมตื่นเช้าจัง?” ฟิลิปกำลังอุ้มลูกสาวของเขาขณะที่เขายืนอยู่ที่ประตูห้องน้ำและถาม

วินน์ตอบโดยไม่มองเขา “ฉันต้องกลับไปที่สำนักงานวันนี้และไปพบลูกค้าในตอนบ่าย” จากนั้นเธอก็มองตัวเอง หันซ้ายหันขวาในกระจก เธอทาลิปสติกแล้วเม้มริมฝีปาก

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก แม้จะแต่งหน้าบาง ๆ แต่เธอก็ยังน่ารักราวกับนางฟ้า

วินน์เดินผ่านฟิลิปรีบหยิบกระเป๋าและใส่รองเท้าส้นสูง "โอ้ ใช่ ไปที่แกลเลอรี่วันนี้เพื่อช่วยพ่อของฉัน ปล่อยให้ลินน์ดูแลมิล่า ฉันบอกเธอไปแล้วเมื่อคืนนี้ เธอจะอายุมากกว่าสิบขวบแล้ว”

“กลับมาเร็วๆ นะคะหม่าม้า” มิล่าตัวน้อยยังคงอยู่ในอ้อมแขนของฟิลิป ขณะที่เธอโบกมือให้วินน์ด้วยแขนเล็ก ๆ ที่น่ารักและขาวผ่องของเธอ ลักยิ้มปรากฏบนแก้มเล็ก ๆ ของเธอ ขณะที่เธอยิ้มอย่างไร้เดียงสา

วินน์รีบเร่งเตรียมจะจากไป เมื่อเธอได้ยินคำพูดที่อ่อนโยน ‘หม่าม้า’ เธอก็จูบมิล่าที่แก้มก่อนจะผละออกไปอย่างไม่เต็มใจ

ก่อนที่เธอจะไปเธอแจ้งเตือนฟิลิปว่า “อย่าลืมช่วยคุณพ่อของฉันด้วย”

ฟิลิปตอบว่า “เข้าใจแล้ว กลับมาเร็ว ๆ ล่ะ"

ยืนอยู่ที่ประตูบ้านเล็ก ๆ ขนาดเจ็ดสิบตารางฟุตของพวกเขา มองดูวินน์จากไป ฟิลิปลูบหัวเล็ก ๆ ของมิล่าด้วยความรักแล้วพูดว่า “เล่นกับปะป๊านะ”

“ได้เลย ปะป๊า! หนูอยากขี่ม้า” มิล่าตัวน้อยโบกมืออย่างมีความสุข

บ้านหลังเล็ก ๆ หลังนี้เป็นรังรักของฟิลิปและวินน์ การซ่อมแซมเป็นไปอย่างเรียบง่ายเพราะพวกเขาไม่ได้มีเงินมากมายในตอนนั้น ฟิลิปได้นำเงินไปเริ่มต้นธุรกิจ แม้ว่าธุรกิจจะล้มเหลว แต่พวกเขาก็ยังมีบ้านมีที่บ้าน แต่บ้านหลังนี้ตกอยู่ในอันตรายจากการแยกเป็นส่วน

หลังจากอยู่กับมิล่าประมาณสองชั่วโมงเสียงออดก็ดังขึ้น ประตูเปิดออกเผยให้เห็นลินน์ยืนอยู่ที่นั่นอย่างหยิ่งผยองในการแต่งหน้าหนาเตอะ เธอดันฟิลิปออกไปข้าง ๆ เมื่อเธอต้องจะเข้าไป เด็กหญิงสวมกางเกงหนังสั้นอย่างมากและเสื้อลูกไม้สีดำ

นี่มันไม่มากไปหน่อยเหรอ? สมัยนี้เด็กหญิงแต่งตัวเซ็กซี่ขนาดนี้เลยเหรอ?

โดยไม่รอให้ฟิลิปพูด ลินน์ก็เข้าไปข้างในแล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ตอนแรกเธอจ้องไปที่มิล่าซึ่งกำลังเล่นของเล่นอยู่ด้านหนึ่ง จากนั้นเธอก็จ้องไปที่ฟิลิปตาเขียว “ฉันจะอยู่แค่สองชั่วโมง ฉันวางแผนกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนสำหรับช่วงบ่ายแล้ว”

ฟิลิปยิ้มเจื่อนและหยิบของว่างที่เขาเตรียมมาเหมือนกำลังกล่อมมคุณย่าของเขา “ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้” จากนั้นฟิลิปก็เดินไปหามิล่าซึ่งดูกลัวเล็กน้อย เขานั่งยอง ๆ เพื่อลูบหัวเธอและยิ้ม “มิล่าปะป๊ากำลังจะออกไปข้างนอก หนูอยู่กับคุณน้าและเป็นเด็กดี โอเคไหม?”

มิล่าตัวน้อยพยักหน้าและเหลือบไปที่ลินน์ผู้ที่กำลังดูทีวีในขณะที่กินขนมขบเคี้ยว จากนั้นเด็กหญิงก็ก้าวเล็ก ๆ เพื่อยื่นของเล่นในมือให้ลินน์พูดด้วยน้ำเสียงเด็ก ๆ ว่า “คุณน้า นี่คือสิ่งที่ให้คุณน้าเล่น”

ลินน์จ้องเธอด้วยแสงสะท้อนที่ดูหมิ่นโดยไม่รับของเล่น จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เล่นเองเถอะ”

หลังจากนั้นไม่นานฟิลิปก็ออกไป เหลือเพียงลินน์และมิล่าอยู่ในบ้าน เด็กผู้หญิงทั้งสองคน คนหนึ่งเป็นผู้ใหญ่ อีกคนหนึ่งเป็นเด็ก ไม่ได้ปฏิสัมพันธ์กันแต่อย่างใด ลินน์เอาแต่บ่นกับแฟนของเธอเกี่ยวกับการที่ต้องดูแลเด็กเวรผ่านวิดีโอคอล เมื่อมิล่าวิ่งไปรอบ ๆ บ้าน ลินน์จะตะโกนใส่เธอ เมื่อมิล่าต้องการน้ำดื่ม ลินน์ก็ให้มิล่าไปเอาเอง เมื่อมิล่าทำแก้วแตก ลินน์ก็ลุกขึ้นเตะเธอและตะโกนว่า “เด็กเวร! พ่อเธอมันขยะ เหมือนกับเธอไงล่ะ! เธอไม่แม้แต่ถือน้ำสักแก้วได้!”

มิลาเริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจ เมื่อลินน์เห็นเธอร้องไห้เธอก็รู้สึกกระวนกระวายมากขึ้น เธอเดินไปตบมิล่าสองสามครั้งที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอและดุอย่างโหดร้ายว่า“ถ้าเธอยังร้องไห้ ฉันจะเอาเธอไปขายทิ้ง! เด็กเวร!”

มิล่าเม้มริมฝีปากของเธอ ดวงตาที่โศกเศร้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาในขณะที่แก้มเล็ก ๆ ของเธอบวมแดง เธอพึมพำ“ปะป๊า หนูต้องการปะป๊า”

ลินน์เบื่อที่จะฟังเธอและขังมิล่าไว้ในห้องคนเดียว

มิล่าผู้น่าสงสารตบประตูและร้องไห้ “หนูต้องการปะป๊า หนูต้องการหม่าม๊า…อืออ…” หลังจากครึ่งชั่วโมงจากร้องไห้ มิลาตัวน้อยก็เหนื่อยและผล็อยหลับไปบนเตียง

ลินน์มีความสุขกับวิดีโอคอลของเธอในห้องนั่งเล่น “ฉันไม่คิดว่าจะทำได้ในวันนี้ มีไอ้เด็กเวรน่ารำคาญที่ต้องการการดูแล”

“เธอทำไม่ได้ เราทุกคนรอคุณอยู่ที่นี่ พาเด็กเวรนั่นมา มันไม่เป็นไรหรอก” อีกด้านหนึ่งของหน้าจอคือเจคอบอยู่ในห้องคาราโอเกะ

“ก็ได้ ฉันจะไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้” ลินน์สิ้นสุดวิดีโอคอลอย่างมีความสุข เธอเปิดประตูห้องนอนและปลุกมิล่าอย่างป่าเถื่อน จ้องมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยดวงตาที่หรี่ลง "เด็กเวร เธอจะไปเล่นข้างนอกกับฉัน แต่ฉันเตือนเธอแล้วนะ ถ้าเธอเอะอะฉันจะขายเธอทิ้ง!”

มิล่าตัวน้อยพยักหน้าอย่างว่าง่ายด้วยความกลัว

ห้านาทีต่อมา ลินน์จูงมิล่าและพาไป

กลับไปที่วินน์ผู้ที่ออกไปแต่เช้าตรู่ เธอกลับไปที่สำนักงานก่อนเพราะเกวินบอกกับเธอว่าเขามีข้อมูลบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการร่วมมือกับเทิร์นเนอร์

ไม่นานหลังจากที่เธอไปถึงห้องทำงานของเธอ เกวินก็เข้ามาพร้อมรอยยิ้มสดใสและนั่งบนโซฟาท่าทางสงบเสงี่ยม “รองผู้จัดการจอห์นสตัน ผมจะแจ้งข่าวดีให้คุณทราบ ตัวแทนที่เทิร์นเนอร์ส่งมานั้นเป็นคุณลุงแท้ ๆ ของผม” เกวินไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้

วินน์ดูดีใจกับเรื่องนี้ “ผู้จัดการแซค คุณพูดจริงไหม? นี่มันเยี่ยมมาก! ผู้จัดการแซชคุณต้องช่วยฉันในการเจรจานี้”

"ไม่มีปัญหา ตราบใดที่รองผู้จัดการจอห์นสตันรู้ว่าต้องทำอะไร ผมก็จะช่วยคุณแน่นอน” เกวินพูดอย่างยิ้มแย้มและตบที่นั่งข้าง ๆ เขาบอกใบ้วินน์ให้นั่งข้าง ๆ

วินน์ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่นั่งลง นี่คือ อย่างไรก็ตาม สัญญาสามสิบล้านดอลลาร์พร้อมค่าคอมมิชชั่นหนึ่งล้าน เธอสามารถจ่ายค่าผ่าตัดของมิล่าได้

“ผู้จัดการแซค บอกฉันอะไรคือสิ่งที่ฉันควรทำยังไง?” วินน์ยิ้ม วันนี้เธอสวมสูทสีขาว

เขายิ้ม “ฉันนัดกับลุงของฉันให้มาเจอกันที่ซีเลสเชียลคลับ เราจะคุยกันที่นั่นในภายหลัง”

วินน์ผลักมือของเกวินออกไปและพูดเสียงเป็นทุกข์ว่า “ผู้จัดการแซชไม่เหมาะสมไปสักหน่อยหรอกเหรอ? มาคุยกันในห้องทำงานเถิด”

ใบหน้าของเกวินมืดหม่นลงทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ “รองผู้จัดการจอห์นสตัน คุณควรรู้ว่าแม้ว่าตัวแทนจะเป็นลุงของผม แต่เราก็ไม่สามารถรักษาข้อตกลงได้ มีบริษัทอื่น ๆ อีกมากมายให้ความสนใจกับเค้กชิ้นใหญ่ชิ้นนี้ แต่ถ้ารองผู้จัดการจอห์นสตันไม่จริงใจในข้อตกลงนี้ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก” จากนั้นเกวินก็ลุกขึ้นเพื่อออกไป

ในตอนนี้วินน์รู้สึกกังวลและรีบพูดว่า “ผู้จัดการแซค เดี๋ยวก่อน ฉันจะลองคิดดู” ค่าคอมมิชชั่นหนึ่งล้านดอลลาร์! ค่าผ่าตัดของมิล่า! วินปลอบใจตัวเองแบบนั้น เธอคิดว่าต้องดื่มและร้องเพลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาอาจไม่ทำอะไรล้ำเส้น

ดวงตาของเกวินหรี่ลง เมื่อรอยยิ้มของเขาลึกขึ้น เขาชี้ไปที่กล่องบนโต๊ะทำงานของเธอแล้วพูดว่า “คิดให้ดี นั่นคือของขวัญของฉันสำหรับคุณ เมื่อคุณตัดสินใจได้แล้ว สวมมันและมากับฉัน”

สวมมัน? พอเกวินจากไปวินก็เปิดกล่องออกมาอย่างหวาดกลัว มันเป็นชุดของเสื้อผ้า! วินน์รู้สึกว่าเข่าของเธออ่อนแรง รูม่านตาของเธอหดตัว และเธอก็กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ!

จากนั้นเธอก็ได้รับข้อความจากเกวิน: รองผู้จัดการจอห์นสตันนี่เป็นของขวัญจากลุงของฉัน คุณต้องใส่มัน ถ้าคุณทำฉันรับประกันว่าข้อตกลงนี้จะเป็นของคุณ! โอ้ และผมลืมบอกไป หากการทำงานร่วมกันล้มเหลวคุณอาจถูกปลดออกจากตำแหน่งรองผู้จัดการ คิดให้รอบคอบ

หลังจากส่งข้อความไปแล้วเกวินก็หัวเราะอย่างโหดเหี้ยวในห้องทำงานของเขา เทพีผู้บริสุทธิ์และไม่ด่างพร้อยของบริษัท ! ไร้สาระสิ้นดี!

เมื่อวินน์อ่านข้อความนี้จบ เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธออ่อนแอ เธอทำอะไรไม่ถูกและโกรธมาก ไอ้ชาติชั่ว พวกมันคือพวกชาติชั่ว!

ไม่นานหลังจากที่เกวินกลับมาที่ห้องทำงานของเขา โรสก็เลิกสูบบุหรี่ “เกวิน แซช นี่มันหมายความว่าอะไร? ทำไมคุณถึงช่วยนางแม่มดคนนั้น วินน์ จอห์นสตัน?!” โรสถามด้วยความโกรธ

เกวินกวักมือเรียกโรสด้วยรอยยิ้มกว้าง คนที่ถูกเรียกตามไปและถูกดึงเข้าสู่อ้อมแขนของเขา “โรสที่รัก เธอเป็นผู้หญิงของฉันแล้วฉันจะช่วยผู้หญิงอีกคนได้อย่างไร? คลายกังวลเถอะ ฉันเพียงช่วยคุณลุงกับเรื่องนี้”

โรสปัดมือเขาออกอย่างงัวเงียแล้วถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย “คุณหมายถึงอะไร?”

เกวินบอกโรสถึงแผนทั้งหมดโดยปกปิดส่วนที่เขาจะได้รับส่วนแบ่งเท่านั้น

หลังจากได้ยินแล้วดวงตาของโรสก็เป็นประกาย เธอถามอย่างตื่นเต้น “นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณลุงของคุณจะ…?”

“อะแฮ่ม มันไม่มากเกินไปหรอก สำหรับผู้หญิงที่จะมีส่วนช่วยรักษาข้อตกลง” เกวินยิ้ม การคิดว่าเขาสามารถค้างคืนกับวินน์ได้ทำให้เขามีความสุข

“ยิ่งไปกว่านั้น ฉันจะต้องเป็นคนหนึ่งที่รักษาข้อตกลงกับเทิร์นเนอร์ให้ได้ อย่างไรก็ตามวินน์เป็นเพียงของขวัญสำหรับคุณลุงของฉันเท่านั้น” เกวินหัวเราะเยือกเย็น

วินน์ผู้น่าสงสารที่เป็นของเล่นด้วยฝีมือของเขาทั้งหมด

โรสพยักหน้าและยิ้มมืดหม่น “นี่คือกรรม! กรรม! เราควรจะทำสิ่งนี้กับนางแม่มดอย่างรวดเร็ว!” เมื่อนึกถึงความโชคร้ายของวินน์ โรสรู้สึกมีความสุขอย่างสุดจะพรรณนาได้ในหัวใจของเธอ

“ผู้จัดการแซค มันจะมีปัญหาไหม ถ้าสามีของวินน์รู้เรื่องนี้?” โรสรู้สึกกังวล

“เขาเป็นแค่เศษขยะจะไปกลัวอะไร” เกวินไม่สามารถใส่ใจแม้แต่น้อย “ถ้าเขามาตามหาปัญหาจริง ๆ ฉันจะตกลงกับเขาได้”

ฟิลิป? ฮ่ะ! ขยะชิ้นที่น่าอนาถ! เกวินแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นใบหน้าของฟิลิปที่โกรธเกรี้ยวหากเขาพบว่าภรรยาของเขาได้กระทำอะไร ฮ่าฮ่าฮ่า!

โรสพยักหน้า เธอกอดรอบคอของเกวิน และพูดอย่างอ่อนหวานว่า “จากนั้น…ผู้จัดการแซค เมื่อแม่มดตนนั้นถูกไล่ออกตำแหน่งรองผู้จัดการ…” โรสอยากได้ตำแหน่งรองผู้จัดการมานานแล้ว มิฉะนั้น เธอจะไม่มีวันก้มหัวให้กลายเป็นคนรักของชายอ้วนหัวล้าน

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวล ตำแหน่งรองผู้จัดการนั้นเป็นของเธออย่างแน่นอน!”