บทที่ 18 พี่สะใภ้ผู้เก่งกาจ (2/2)

หากขนมนี่มียาพิษเมื่อครู่เขากินเข้าไปต้องเกิดปฏิกิริยาบางอย่างขึ้น ทว่าท่าทีของกู้เจียฮ่านยังคงสงบนิ่งดุจสายน้ำ แล้วไยจึงไม่บอกนางว่าขนมดอกสาลี่ชิ้นนี้มีปัญหาที่ตรงไหน เดิมทีนางก็ทานบ่อยเสียด้วย แม้จะเพียงคราละไม่ถึงครึ่งคำก็ตาม เพราะซ่งซูหลานไม่อยากทำตัวเสียมารยาทกับผู้ที่มอบให้ก็เท่านั้น

"กำลังคุยเรื่องใดกันอยู่หรือ" เสียงทุ้มดังขึ้น

เดิมทีกู้หย่งเฟิงมาถึงได้สักพักแล้วทว่าทั้งสองยังคงสนทนากันอย่างออกรสออกชาติเลยไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น จึงทำให้กู้หย่งเฟิงทันได้มองภาพการพูดคุยและรอยยิ้มอันสนิทสนมของพวกเขา ความรู้สึกหึงหวงจนหน้ามืดก็พลันบังเกิดขึ้นเดี๋ยวนั้น

ถึงแม้องค์ชายสามเป็นน้องชายต่างมารดา ทว่าอีกฝ่ายกลับมีนิสัยซุกซน ซ้ำยังกะล่อนปลิ้นปล้อน ไหนเลยกลิ่นน้ำส้มจะไม่พวยพุ่งออกมาเสียจนอบอวล

พวกเขาทั้งสองยืนขึ้นโดยพร้อมเพรียง

กู้เจียฮ่านคลี่ยิ้มหยอกล้อ "เคร่งเครียดเพียงนี้เชียวหรือ พี่รอง"

ซ่งซูหลาน "เสด็จพี่ วันนี้งานเรียบร้อยเร็วหรือเพคะ"

โดยปกติกู้หย่งเฟิงกว่าจะได้พบนางสักคราตะวันก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว คาดไม่ถึงวันนี้อีกฝ่ายกลับมีเวลามายืนปั้