แชร์

ขับพิษ / 2

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-27 17:11:53

แรงบดจูบจากสตรีที่สั่งสมประสบการณ์มาจากการดูซีรีส์อย่างโชกโชนเริ่มขึ้น

ริมฝีปากนุ่มเหมือนเต้าหู้ขาวบดขยี้กับริมฝีปากบุรุษรูปงานเพื่อให้อีกฝ่ายเผยอกลีบปากแยกออกจากกันรองรับเรียวลิ้นที่กำลังสอดแทรกเข้าสู่โพรงปากอีกคนอย่างหยอกเอินสลับรัวเร็ว

บุรุษกายกำยำเริ่มสับสนในการเรียบเรียงความคิด

เขาต้องยับยั้งพิษในร่างและหยุดการกระทำหยาบโลนของสตรีด้านบนแต่เหมือนร่างกายบุรุษไม่ตอบสนองความคิดของเขาเท่าไรนัก

สาบเสื้อค่อย ๆ ถูกมือแน่งน้อยสอดล้วงเข้าไปลูบคลำอกหนัดแน่นเรียกเลือดลมภายในตีรวนส่งผลไปยังส่วนที่อยู่ต่ำกว่าสะโพกให้ขยับขยายขึ้น

"เฟิงเยว่ซิน เจ้าต้องตั้งสติ"

เท่าที่เขาศึกษาตำรามา ในนั้นไม่ได้บอกว่าพิษแมงป่องหางแดงจะทำให้คนที่โดนต่อยมีอาการเหมือนโดนผงกำหนัดเช่นนี้

หรือว่าสตรีผู้นี้เป็นคนวิปลาสจิตสกปรกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

"อืม... อกแน่นมาก ขอขยำให้หนำใจหน่อยนะ"

เสียงหัวเราะชอบใจมาพร้อมมือนุ่มที่ล้วงเข้าไปจนสัมผัสผิวกายของอีกคน ลึกขึ้น ต่ำลง จนตงเปียนอ๋องเบิกตากว้างแทบลืมหายใจเมื่อร่างกายมีปฏิกิริยาตอบสนองกับสัมผัสนั้นยิ่งกว่าเดิม

ลมหายใจเขาร้อนจนแทบจะแผดเผาผิวกายที่โผล่พ้นอาภรณ์ทำบุรุษอกสามศอกกลืน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   สวนเหออี้เทียน / 1

    ผ่านมาแล้วหลายวัน ที่ตงเปียนอ๋องและหลันจินเยว่ออกมาจากถ้ำได้อย่างปลอดภัยจากการตามหาไม่หยุดหย่อนของอู่ชิงหรงและทหารของจวนเหมยฮัว"ทางนั้นมีความเคลื่อนไหวอันใดหรือไม่"มือหยาบกร้านเล็กน้อยเพราะจับดาบวาดฟันมากกว่าวาดพู่กันหยิบองุ่นโยนเข้าปากวันนี้อากาศช่างดี ท้องฟ้าโปร่งแต่กลับไม่ร้อนระอุ ทำให้ตงเปียนอ๋องเรียกรองแม่ทัพข้างกายมาปรึกษาหารือเรื่องศัตรูที่คิดคตกบฎต่อแผ่นดินถังที่สวนเหออี้เทียน"จากที่สายลับรายงานมา อีกสองวันทหารของใต้เท้าซู่จะเคลื่อนทัพไปยังทิศตะวันตก จำนวนพลมากกว่าห้าสิบนาย"ทิศตะวันตกงั้นหรือ?หากเป็นพื้นที่แถบนั้นจะอยู่ติดกับแคว้นเซียงจี เป็นแคว้นของชนเผ่าโจรภูเขาซีเซียว ถึงแม้จะเรียกว่าโจรภูเขา หากแต่พวกเขาไม่เคยลงมาสร้างความเดือดร้อนนอกอาณาเขตของตนสักครั้ง จะรบลาฆ่าฟันเพียงแค่พ่อค้าที่หลงเข้าไปในอาณาเขตซีเซียวของพวกเขาเท่านั้น หรือจะเรียกให้ถูกว่า เผ่าซีเซียวฆ่าจำเพาะผู้ชะตาขาดเท่านั้น"เจ้าให้สายของเราปะปนเข้าไปในกองทัพนั้นสักสองสามคนแต่มิต้องกระทำอันใด ให้ดูลาดเลาและจำเส้นทางขึ้นเขาไว้ให้ดีเท่านั้น""ขอรับ"อู่ชิงหรงรับคำสั่งเสียงหนักแน่น มือแกร่งเอื้อมไปเทน้ำชาให้กั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   สวนเหออี้เทียน / 2

    ทุกอย่างที่เป็นหลันจินเยว่ถูกตงเปียนอ๋องจดจำภาพลักษณ์ไว้จนหมดสิ้น ถ้าหากสายตาปกปิดหัวใจไม่ได้ บัดนี้ในใจขององค์ชายสี่ผู้ถนัดควบม้าเข้าสนามรบคงกำลังมีเมล็ดต้นรักพ่มเพาะอยู่เป็นแน่ รอเพียงวันเวลาว่าวันไหน เมล็ดพันธุ์ต้นรักนี้จะเติบโตขึ้นมาให้เจ้าของร่างกายรู้ตัว"นั่นปลา!"นางเดินห่างออกมาจากผาน้ำตกนั้นแล้ว ส่วนนี้จึงกลายเป็นส่วนน้ำนิ่งที่สุดเป็นแหล่งรวมสัตว์น้ำที่แหวกว่ายเข้ามาเพราะสระน้ำสกว้างใหญ่แห่งนี้ไหลเชื่อมต่อออกไปยังแม่น้ำสายใหญ่ของแคว้นถังเหลียนอีกทีหลันจินเยว่มองปลาหลากหลายสีแหวกว่ายในน้ำใสจึงแย้มยิ้มออกมาด้วยความดีใจ"เจ้าปลาน้อย ว่ายมาหาข้าบ้างสิ"คนบ้าอะไรเรียกปลาให้ว่ายวนมาหาตนเอง หากปลาฟังภาษามนุษย์รู้เรื่อง มันคงไม่ยอมตกเป็นอาหารพวกเราง่ายดายเช่นนี้หรอกผมที่มัดตั้งครึ่งหนึ่งปล่อยสยายครึ่งล่างสะบัดไปมาตามแรงส่ายของศีรษะให้กับประโยคเด็กน้อยที่ได้ยินตงเปียนอ๋องนั่งพิงลำต้นไม้ใหญ่มือกอดอกยกขาตั้งข้างหนึ่งทอดมองดรุณีสาวอย่างมิอาจละสายตาได้"ทางนี้ ๆ ว่ายมาเลย อีกนิด ๆ"หลันจินเยว่ยืนอยู่ข้างสระใหญ่ยื่นมือไปหมายจะหลอกล่อให้เจ้าปลาในสระแหวกว่ายมาทางตน มัวแต่เล่นกับเหล่าปลาเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ท่านอ๋อง... โรงครัวท่านไฟไหม้แล้ว / 1

    "ซินเอ๋อร์"อู่ชิงหรงเอ่ยเรียกสหายวัยเยาว์ทันทีที่เขาเห็นนางกำลังเดินผ่านหน้าไป"ชิงหรง?"น้ำเสียงนางราวประหลาดใจที่เห็นเขาตรงนี้"เจ้าออกมาทำอะไรแถวนี้"เพราะจุดที่ทั้งสองพบกันคือทางไปสนามซ้อมฝึกดาบและธนูของตงเปียนอ๋อง อู่ชิงหรงจึงใคร่สงสัยว่าสตรีเช่นนางจะมาทำอันใดในที่อันตรายและไม่มีกิจอันใดแถวนี้"นั่นสิ ข้ามาทำอะไรตรงนี้"เพราะความเหม่อลอยแท้ ๆ ทำให้นางเดินมาจนถึงที่แห่งนี้อย่างไม่รู้ตัว"ช่างเถอะ ไหน ๆ เจ้าก็มาแล้ว ข้าพาเจ้าไปเข้าเฝ้าท่านอ๋องแล้วกัน""ข้าไปด้วยได้หรือ"ใจหนึ่งนางยังไม่ลืมเรื่องเมื่อไม่กี่วันก่อนที่สร้างไว้จึงไม่กล้าพบหน้าอีกคนเกรงว่าคงถูกพูดจาเหน็บแนมอีกเป็นแน่"เจ้าจะได้ขอบคุณท่านอ๋องเรื่องที่ช่วยเจ้าด้วยไง"ก็จริงอย่างที่อู่ชิงหรงกล่าว ตั้งแต่วันที่ตงเปียนอ๋องช่วยนางขึ้นจากสระน้ำ หลันจินเยว่ก็ไม่ได้เจอผู้มีพระคุณอีกเลย มีเพียงอู่ชิงหรงที่อยู่ดูแลนางต่อจากเสี่ยวโหรวจนร่างกายดีขึ้น"แล้วนี่เจ้าหายดีแน่แล้ว""ตกน้ำแค่นั้นเรื่องจิ๊บ ๆ""เรื่องจะ...จิ๊..บ""อ้อ! ข้าหมายถึงเรื่องเล็กน่ะ เรื่องเล็ก"หลันจินเยว่รีบพลิกแพลงแปลความหมายคำพูดยุคสมัยใหม่ที่หลุดปากด้วยความฉล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ท่านอ๋อง... โรงครัวท่านไฟไหม้แล้ว / 2

    "หากหมดธุระเจ้าแล้ว เชิญ"ในเมื่อนางมิได้ตั้งใจมาแสดงน้ำใจต่อเขา การเห็นนางในสายตาต่อมีแต่ทำให้อารมณ์ขุ่นเขือง เดี๋ยวจะว่าธุระกับองครักษ์คนสนิทต่อไม่ได้จึงต้องรีบไล่นางออกไปให้ไกลจากสายตาคู่นี้"คำกล่าวจากใจข้าเมื่อครู่ทำท่านอ๋องทรงกริ้วหรือเพคะถึงได้รีบไล่ข้ากลับเยี่ยงนี้"ใครจะยอมกัน มาถึงยังไม่ทันหายเหนื่อยก็ถูกไล่กลับอีกแล้ว ครั้งนี้หลันจินเยว่จึงใช้เล่ห์ของสตรี ทำตัวเป็นแม่นางน้อยผู้น่าสงสารต่อหน้าบุรุษอกสามศอกทั้งสองคน"ท่านอ๋องมิได้มีเจตนาเช่นนั้น ซินเอ๋อร์เจ้าอย่าเสียใจไปเลย"อู่ชิงหรงผู้นี้อย่างไรกันนะ เขามองจากยอดไผ่ยังดูออกเลยว่าสตรีตรงหน้ากำลังแสร้งทำอยู่ หากบอกว่าอู่ชิงหรงไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมสตรีคงมิผิด เพราะทั้งสองคนไม่ค่อยได้คลุกคลีกับสตรีแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว"ในเมื่อเจ้าคิดว่าข้ากำลังไม่พอใจ งั้นหากข้าจะมอบหน้าที่บางอย่างให้ทำคงจะสบายใจขึ้น"สองสายตาจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร"เชิญท่านอ๋องบัญชาเพคะ"อยากรู้จริงตงเปียนอ๋องผู้นี้จะมีอะไรมาแกล้งนางอีก นอกจากปากจะเก่งแล้ว เขาคงมิใช่คนใจไม้ไส้ระกำรังแกหญิงอ่อนแอเช่นนางจนถึงเลือดตกยางออกหรอกกระมัง"เจ้าเดินไปตามทางเดินนั้นจะเจอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ท่านอ๋อง... โรงครัวท่านไฟไหม้แล้ว / 3

    ฮี่ ฮี่...เสียงเจ้าทมิฬกาลดังรัวเมื่อถูกหลันจินเยว่จับหญ้ายัดเข้าปากอย่างไม่อ่อนโยนความที่ไม่ชอบถูกบังคับเพราะเจ้านายมันไม่เคยทำเยี่ยงนี้มาก่อนจึงทำให้ทมิฬกาลตกใจเกิดพยศกระโดดออกจากคอกม้า หลันจินเยว่ที่ปีนขึ้นที่สูงเพื่อป้อนหญ้าจึงเสียหลักตกลงไปบนหลังเจ้าทมิฬกาลพอดิบพอดี"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยข้าที!"เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจกลัวดังลั่นตามทางที่เจ้าทมิฬกาลวิ่ง ผ่าน ทั้งกลัวเพราะนี่คือการขึ้นหลังม้าครั้งแรกแถมยังอยู่ในท่าพิศดาลนอนขวางพาดอยู่บนหลังม้าศึกทำให้ตอนนี้หลันจินเยว่ได้แต่ร้องขอเทพเซียนบนสวรรค์ช่วยคุ้มครองนางให้ปลอดภัยเสียงฝีเท้าม้าศึกแสนแข็งแกร่งดังกรับกรับผ่านหน้าบุรุษรูปงามทั้งสองที่กำลังวางแผนรับมือหนอนบ่อนไส้ช่างเร็วดั่งสายฟ้าฟาด"ทมิฬกาล!"สองเสียงดังประสาน ก่อนที่จะมองเห็นสตรีนางหนึ่งพาดอยู่บนหลังม้าท่าทางหวาดเสียวหวั่นจะตกลงมาแล้วถูกเจ้าม้าบ้าเลือดนั่นเหยียบซ้ำเอา"ซินเอ๋อร์!"อู่ชิงหรงนั่งไม่ติดพื้นเมื่อเห็นแน่ชัดแล้วว่าผู้ใดอยู่บนหลังม้าตัวนั้น ทว่ากำลังจะปรี่เข้าไปช่วยสหายวัยเด็กกลับถูกอีกคนชิงตัดหน้าไปเสียก่อนเสียงผิวปากเป็นสัญญาณที่รู้กันระหว่างตงเปียนอ๋องและเจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ท่านอ๋อง... โรงครัวท่านไฟไหม้แล้ว / 4

    "ท่านอ๋องปวดแผลหรือไม่"ตงเปียนอ๋องไร้คำตอบเขาทำเพียงแค่ส่ายศีรษะเล็กน้อยแล้วขยับตัวนั่งพิงเสาไม้ตรงหัวเตียงด้วยความเหม่อลอยหลันจินเยว่ที่หนีออกมาจากห้องตงเปียนอ๋องแล้วรีบวิ่งมายืนสูดอากาศเข้าปอดอึกแล้วอึกเล่า ใบหน้านางยังคงเห่อแดงไม่หาย แถมในกายยังร้อนลุ่มไปหมดจนต้องใช้มือพัดโบกหวังคลายความร้อนสักนิดยังดี"คุณหนู ท่านเป็นอันใดเจ้าคะ"เสี่ยวโหรวตั้งใจจะมาไถ่ถามอาการตงเปียนอ๋องและจะเชิญหลันจินเยว่กลับห้องพักเพื่อทานมื้อเย็น ทว่าพอเห็นท่าทางคุณหนูแล้วนางต้องรีบปรี่เข้ามาดูอย่างห่วงใย"เจ้ามาได้จังหวะพอดีเลย""เจ้าคะ?"เสี่ยวโหรวเอียงคอเล็กน้อยใคร่สงสัยสิ่งที่คุณหนูนางกล่าว"เดี๋ยวเจ้าพาข้าไปที่โรงครัวที""โรงครัว! คุณหนูต้องการอันใดเจ้าคะเดี๋ยวบ่าวจัดเตรียมให้""ไม่ได้ เรื่องนี้ข้าต้องทำด้วยตัวเอง"อย่างน้อยสิ่งที่นางตั้งใจทำต่อจากนี้ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณที่ตงเปียนอ๋องช่วยชีวิตนางซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากใจจริง"คุณหนูแน่ใจนะเจ้าคะว่าจะไม่ให้บ่าวอยู่ช่วย"หลังจากเสี่ยวโหรวพาคุณหนูนางมาที่โรงครัวของจวนเหมยฮัวแล้ว หลันจินเยว่ก็อยากทำอะไรด้วยตัวเองจึงใช้ให้เสี่ยวโหรวไปเก็บดอกไม้มาจัดแจกันแทน"เร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   พี่สาวข้านางร้ายนี่เอง / 1

    "คุณหนูอารมณ์ดีด้วยเหตุใดเจ้าคะ"เสี่ยวโหรวที่กำลังตักยาในถ้วยป้อนคุณหนูนางเอ่ยถามคนที่ตอนนี้บนใบหน้ามีแต่รอยยิ้มขัดกับอาการบาดเจ็บจากกองเพลิงของนางอย่างสิ้นเชิง"เจ้าบอกว่าท่านอ๋องฝ่ากองเพลิงเข้าไปช่วยข้า""เจ้าค่ะ"หากจำไม่ผิด เสี่ยวโหรวบอกเรื่องนี้หลันจินเยว่ไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว"ข้ายังไม่ได้ทำยาให้ท่านทานท่านก็ตกหลุมรักข้าแล้วสินะ"ริมฝีปากบางสวยได้รูปพึมพำเบา ๆ พร้อมใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นด้วยความเขินอายจากการคิดเข้าข้างตนเองฝ่ายเดียว"คุณหนูมีไข้หรือเจ้าคะ"เสี่ยวโหรวตกใจที่เห็นคนบนเตียงจู่ ๆ ก็หน้าแดงลามไปจนถึงคอ"ข้าไม่เป็นอะไร เอายามาป้อนต่อเถอะ"แม้ยานี้จะขม แต่ยามนี้คนที่กำลังลุ่มหลงกับบุรุษรูปงามที่ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือนางกลายเป็นว่ายานี้หวานราวน้ำผึ้งขึ้นมาทันที"คุณหนูคงอยากรีบหายเพื่อไปดูอาการท่านอ๋องใช่ไหมเจ้าคะ"สมแล้วที่เป็นสาวใช้ข้างกายเฟิงเยว่ซิน"แน่นอนสิ เจ้าบอกว่าท่านอ๋องบาดเจ็บที่มือขวาตอนช่วยข้าออกมา เวลานี้คงหยิบจับอะไรยากเป็นแน่"เพราะความวู่วามวิ่งฝ่ากองเพลิงเข้าไปช่วยสตรีเจ้าปัญหาที่กำลังจะถูกไฟย่างสดจึงถูกกระเบื้องที่ร้าวตกลงมาเฉือนเข้าที่ต้นแขนขวาลากยาวเท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   พี่สาวข้านางร้ายนี่เอง / 2

    "งั้นท่านก็ไปเถิด เห็นเสี่ยวโหรวบอกว่าท่านอ๋องพักอยู่ที่จวนปีกใน"สีหน้าคนได้ฟังซีดลงเล็กน้อย หลันจินเยว่เห็นท่าทีคนเป็นพี่จึงเชื่อสิ่งที่เสี่ยวโหรวบอกว่าพื้นที่นั้นถ้าไม่มีคำสั่งจากตงเปียนอ๋องไม่ว่าผู้ใดก็เข้าไม่ได้จริง ๆ"พี่ได้ข่าวว่าจวนปีกในห้ามคนนอกเข้า แต่เจ้ามาพักที่นี่หลายวันแล้ว ท่านอ๋องคงไม่เห็นเจ้าเป็นคนอื่นใช่หรือไม่"เฟิงเยว่ซูกำลังหยั่งเชิงดูสถานะของอีกคนว่าตอนนี้นางอยู่ในจวนนี้มีอำนาจมากเพียงใดแล้ว"แน่นอน ข้าจะพาพี่หญิงไปเข้าเฝ้าท่านอ๋องเอง"เสี่ยวโหรวที่ได้ยินคำพูดส่งเดชหวังเอาชนะอีกคนถึงกับรั้งแขนหลันจินเยว่ไว้ แต่เจ้าตัวเหมือนจะมีแผนการในใจจึงได้แต่ส่งสายตาบอกว่านางจัดการได้ไม่ต้องกังวล"งั้นก็ดีเลย เรารีบไปกันเถอะ""ท่านพี่ใจเย็นก่อน ข้าขอตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าสักประเดี๋ยว ชุดนี้มีแต่กลิ่นยา ท่านอ๋องจะทรงไม่โปรดเอา"'ลูกอนุอย่างเจ้าต่อให้อาบน้ำขัดผิวพรรณยังไงก็ไม่มีวันเทียบคนอย่างข้าได้หรอก'"ตามสบายเถิด"หลันจินเยว่ค้อมหัวให้คุณหนูใหญ่เล็กน้อยจึงให้เสี่ยวโหรวพยุงเข้าไปเปลี่ยนอาภรณ์ด้านในตอนนี้ทั้งสองนางไร้ซึ่งสาวใช้กำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าจวนปีกในของตงเปียนอ๋อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   บทส่งท้าย : 2 [จบ]

    "เหตุใดท่านถึง..."จำต้องกลืนคำพูดลงคอเมื่อถูกนิ้วของคนรักปิดไว้ที่ริมฝีปากไม่ให้ขยับเอ่ย"อย่าขยับ ห้ามพูดใด ๆ"ตงเปียนอ๋องรู้สึกว่าร่างกายตนเองแปลกไปข้างในมันร้อนรุ่ม ลำคอแห้งผากเหมือนคนกระหายน้ำหากแต่ความรู้สึกเขากลับบอกว่าน้ำเพียงอย่างเดียวช่วยให้เขาดับกระหายไม่ได้เขาเริ่มตั้งสติจนจมูกสัมผัสได้ถึงกลิ่น ๆ หนึ่ง"ผงเริงรมย์""มันคืออันใด"หลันจินเยว่เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกจึงใคร่สงสัย ทว่าสิ่งที่อยากรู้กลับไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาจากปากตงเปียนอ๋องเมื่อด้านนอกมีบุคคลมาเยือน"ฉินกงกงเข้าเฝ้าองค์ชายสี่เฟยหลง"เสียงกงกงของเสด็จย่าเขาดังขึ้นอยู่ด้านนอก"ฉินกงกงมีเรื่องอันใด"เหตุใดคนสนิทของเสด็จย่าถึงได้มาเยือนเข้าถึงจวนแห่งนี้ แถมมาได้เวลาเหมาะเจาะกับอาการประหลาดที่เพิ่งเริ่มแสดงอาการอีก"ไทเฮามีรับสั่ง ผงเริงรมย์นั้นไซร้ จงใช้ให้เกิดประโยชน์ หลังจากนี้สามวันเป็นฤกษ์ดี สามารถจัดงานมงคลได้"เสียงแหลมบาดหูของฉินกงกงเอ่ยราชโองการขององค์ไทเฮาเสร็จจึงทูลลากลับเข้าวังหลวง ทิ้งให้ตงเปียนอ๋องอมยิ้มอยู่ในห้องเมื่อรู้สาเหตุแล้วว่าเหตุใดตนถึงมีอาการแปลกประหลาดเช่นนี้"อะไรคือผงเริงรมย์และอะไรคือสามวันม

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   บทส่งท้าย : 1

    บทส่งท้าย : เมื่อหมอกจางหาย บุปผางามผลิบาน"ข้าขับพิษออกจากร่างกายองค์ชายเรียบร้อยแล้ว พักฟื้นสักสองสามวันก็หายดี"หมอหลวงประจำจวนเหมยฮัวเอ่ยบอก"ส่วนยานี้ต้มทานสามมื้อจนกว่าแผลจะหายดี"เสี่ยวโหรวรีบเข้าไปรับยานั้นจากหมอหลวง"อ้อข้าลืมอีกเรื่อง"ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบกว่าเดิมเพราะนึกว่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงอันใดอีก"แผลนั้นต้องห้ามโดนน้ำเด็ดขาด คงต้องรบกวนพระชายาแล้ว"หมอหลวงหันมากำชับเรื่องสำคัญนี้กับหลันจินเยว่ ทำเอาใบหน้านางแดงระเรื่อเพราะไม่คิดว่าคนนอกจวนอย่างหมอหลวงท่านนี้จะรู้เรื่องสถานะของนางกับองค์ชายสี่อีกคน"ข้าไปส่งท่านหมอ"อู่ชิงหรงเดินนำหน้าเพื่อส่งหมอหลวงกลับโรงหมอ"บ่าวขอตัวไปต้มยาให้ท่านอ๋องนะเจ้าคะ"ทุกคนออกไปจากห้องหมดแล้วเหลือเพียงแค่หนึ่งคนหลับอยู่บนเตียงอย่างไร้วี่แววจะฟื้นและอีกคนที่นั่งลงข้างเขาด้วยความเป็นห่วง"ไหนท่านรับปากข้าว่าจะกลับมาอย่างปลอดภัย"ตอนที่หลันจินเยว่ได้ยินว่าตงเปียนอ๋องถูกอาวุธลับอาบยาพิษเล่นงานถึงกับวิ่งถือห่อยาหลายขนานไปดักรอพวกเขาระยะทางกือบลี้ ทั้งล้มลุกคลุกคลานจนแข้งขาถลอก บ่าวใช้คนใดขวางนางไล่ตะเพิดจนหมดสิ้น หากไม่สลบเสียก่อนหลันจินเยว

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ศึกชี้ชะตา / 3

    ชายแดนทิศใต้"เจ้าเลิกดื้อรั้นเถิด ตอนนี้เผ่าซีเซียงยอมจำนนต่อกองทัพมังกรขาวหมดแล้ว"เสียงกร้าวของอู่ชิงหรงประกาศลั่นการปราบกบฎดำเนินมาได้สองชั่วยามแล้ว คนของเผ่าซีเซียงบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วนจนหัวหน้าเผ่ายกธงขาวยอมแพ้ให้กับอำนาจของแม่ทัพแห่งกองทัพมังกรขาวเฟยหลงทว่าต่อให้เสียเลือดเนื้อเสียคนไปมากมายเพียงใด ผู้ที่หัวรั้นเกลียดการพ่ายแพ้อย่างซู่จิ่งอวิ๋นไม่มีทางวางกระบี่ในมือลงเป็นแน่"วันนี้ข้ากับเจ้า ถ้าปลาไม่ตาย ตาข่ายก็ต้องขาด"ซู่จิ่งอวิ๋นโต้ตอบด้วยสำบัดสำนวนเสียงหนักแน่น วันนี้ทั้งเขาและตงเปียนอ๋องผู้นี้ต้องสู้กันให้ถึงที่สุด ให้ตายกันไปข้างถึงจะจบศึกในครั้งนี้"ช่างเด็ดเดี่ยวเช่นบิดาเจ้าเสียจริง"ตงเปียนอ๋องกล่าวชมในความเด็ดเดี่ยวนี้ หากเอามาใช้ให้ถูกทางคงเป็นที่น่ายกย่อง"วันนี้ข้าจะแก้แค้นให้ท่านพ่อที่ถูกพวกเจ้าบังคับให้ดื่มยาพิษนั่น"[1]ยามโฉ่วของวันนี้ เสนาซู่จินเพ่ยได้กรอกยาพิษฆ่าตัวตายหลังได้รับราชโองการเป็นนักโทษประหารที่ต้องบั่นคอเสียบประจาน ข่าวนั้นดังเซ็งแซ่ไปทั่วแคว้นจนมาถึงหูซู่จิ่งอวิ๋นบุตรชายเพียงคนเดียวที่ตั้งใจจะบุกไปช่วยบิดาออกมาแต่มิทันกาลเสียงกระบี่ฟาดฟันอย่

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ศึกชี้ชะตา / 2

    "ทะ...ท่านอ๋อง"ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อถูกเอาอกเอาใจจากอีกคน"วันนี้สนุกไหม"เขาชวนนางคุยปกติ หากแต่ในแววตากลับมีความกลัดกลุ้มอยู่หลายส่วนจะเรื่องอะไรได้ ก็ตอนที่นางเดินซื้อของในตลาดมีนักฆ่าสะกดรอยตามถึงสามคน โชคดีที่ตงเปียนอ๋องอ่านเกมในครั้งนี้ออกคนรักของเขาถึงได้ปลอดภัยกลับมาหากเขาเล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง หลันจินเยว่คงไม่สบายใจ เก็บเนื้อเก็บตัวอยู่แต่ในห้องอีกเป็นแน่ ตอนนี้เลยต้องเอาอกเอาใจนางเพื่อบอกกล่าวแก่เรื่องที่ตริตรองมาอย่างดีแก่นางในเวลาที่เหมาะสม"ตอนแรกก็สนุก"ตอบพร้อมยู่ปากอย่างหุดหงิดในเวลาต่อมา"ใครทำอันใดให้ว่าที่ชายาของข้าขุ่นเคืองใจ"ที่ใช้คำว่า 'ว่าที่' เพราะทั้งสองยังไม่เข้าพิธีสมรสกัน ตงเปียนอ๋องอยากให้เกียรตินางจึงจะรอปราบกบฎตระกูลซู่แล้วสิ้นถึงจะทำพิธีตามประเพณีแคว้น"ข้ากำลังดูผ้าเพื่อจะเอามาตัดชุดใหม่ให้ท่าน แต่เจอเข้ากับคนที่วางยาสลบข้าเพื่อส่งต่อให้คนพวกนั้นเข้า"ที่จริงเรื่องนี้องครักษ์เงาของเขารายงานมาหมดแล้ว"เจ้าพบเฟิงเยว่ซู?""จะเป็นใครอีกละ! พี่สาวตัวดีของเฟิงเยว่ซินนั่นแหละ"ตงเปียนอ๋องหลุดขำออกมาเบา ๆ เมื่อได้ฟังประโยคแปลก ๆ นั้นจบ"เจ้าพูดเหม

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   ศึกชี้ชะตา / 1

    "เสี่ยวโหรวเร็ว ๆ เข้า"เสียงเจื้อยแจ้วของหลันจินเยว่ในอาภรณ์สีลูกท้อร้องเรียกสาวใช้ที่เดินหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังอยู่ด้านหลัง"คุณหนูช้าหน่อยเจ้าค่ะ"วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส นางเลยขออนุญาตตงเปียนอ๋องออกมาเดินตลาด ฝั่งนั้นเห็นว่านางเพิ่งผ่านอันตรายมาเมื่อไม่กี่วันก่อนเลยให้ออกมาเที่ยวเล่นจะได้ลืมเรื่องร้าย ๆ พวกนั้น หากแต่ตงเปียนอ๋องก็มิได้นิ่งนอนใจ เขาส่งองครักษ์เงาคอยติดตามอยู่ห่าง ๆ เผื่อเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือนางทัน"คุณหนูจะซื้อไปฝากท่านอ๋องหรือเพคะ"หลันจินเยว่ยืนดูผ้าไหมเนื้องามที่ร้านหนึ่งตรงตรอกเล็ก ๆ ของตลาด"เจ้าว่าหากท่านอ๋องเปลี่ยนมาใส่สีสว่างตาขึ้นจะดูภูมิฐานอยู่ไหม"ตั้งแต่ที่เห็นและรู้จักกันมา นางไม่เคยเห็นบุรุษที่ว่าสวมใส่เสื้อผ้าสีอื่นที่มิใช่สีดำสีเข้ม ๆ เลยสักครั้งเดียว"บ่าวว่าผ้าสีไหนหากอยู่บนตัวท่านอ๋องก็ดูสง่างามหมดเจ้าค่ะ"หลันจินเยว่เห็นด้วยอย่างยิ่ง วันนี้สาวใช้ของนางพูดได้ถูกใจต้องตบรางวัล"ผ้าพับนี้ข้าซื้อให้เจ้า"นางหยิบผ้าไหมสีกลีบดอกเหมยส่งให้เถ้าแก่ร้าน"คุณหนู นั่นคงแพงมากนะเจ้าคะ"มองแค่ตายังไม่ได้จับต้องเนื้อผ้าเสี่ยวโหรวก็รู้ว่านั่นคือไห

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   เพียงเจ้าผู้เดียวที่เป็นสตรีของข้า / 2

    ผ่านมาครึ่งชั่วยามแล้วหลังจากที่ตงเปียนอ๋องออกมาจากห้องนั้นเพื่อฟังรายงานจากเหล่าทหารว่าซู่จิ่งอวิ๋นหนีไปกบดานกับเผ่าซีเซียงบนเขาทางใต้ เขาเลยสั่งให้ทุกคนกลับมาวางแผนกันที่จวนเหมยฮัวก่อนการเดินทางกลับจำต้องใช้ม้าถึงจะถึงที่หมายโดยเร็ว ทว่าหลันจินเยว่กลับเลือกที่จะโดยสารม้ามากับอู่ชิงหรงแทนอีกคน"เหตุใดข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังหลบหน้าท่านอ๋อง"บุรุษผู้โผงผางคิดเห็นการใดก็พูดออกไปจนหมดสิ้นถามสหายวัยเยาว์"ข้ามิได้หลบหน้าผู้ใด"หลันจินเยว่ที่นั่งอยู่ด้านหลังเขาตอบเหมือนร้อนตัว"หากข้าเป็นคนอื่นคงเชื่อที่เจ้ากล่าวมา"จะมาเกิดฉลาดเอาอะไรตอนนี้ นางยิ่งอยากอยู่เงียบ ๆ ตบตีกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบจากตงเปียนอ๋องว่าตกลงแล้วที่เขาบอกชอบนางหมายถึงร่างกายเฟิงเยว่ซินหรือตัวตนที่นางแสดงออกกัน"หยุด!"ตงเปียนอ๋องที่ควบม้าตามหลังสองคนนี้สั่งเสียงลั่น ทหารทุกนายต่างหยุดควบม้าเพื่อรอฟังคำสั่งถัดไป"ท่านอ๋องพบสิ่งใดผิดปกติหรือขอรับ"หนึ่งในทหารที่ควบม้ารั้งท้ายลงจากม้ามาถามไถ่"ม้าตัวนี้อ่อนแรงแล้ว หยุดพักที่นี่สักพักก่อน"หากม้าที่ตงเปียนอ๋องทรงขี่อยู่คือทมิฬกาลคงหาข้ออ้างเช่นนี้ไม่ได้สายตาคมมองแผ่นหลังบ

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   เพียงเจ้าผู้เดียวที่เป็นสตรีของข้า / 1

    ตอนนี้ดวงตะวันเริ่มขึ้นใหม่อีกครั้ง บ่งบอกว่าทั้งสองกายที่นอนกอดกันทั้งคืนเจอกับรุ่งเช้าของวันใหม่แล้วหลันจินเยว่รู้สึกตัวตื่นก่อนจึงค่อย ๆ แกะมือแกร่งที่โอบกอดนางไว้ในอ้อมกอดทั้งคืนออกอย่างช้า ๆเมื่อคืนไม่รู้ว่าเหตุใดจุดจบของทั้งคู่จึงกลายเป็นการหลอมรวมเป็นหนึ่งเช่นนั้นถึงแม้จะยังเคอะเขินและเจ็บหน่วงไปทั้งร่างกายอยู่ แต่นางไม่อยากให้อีกคนตื่นมาเจอสภาพกึ่งเปลือยเช่นนี้จึงตั้งใจหนีจากอกอุ่นออกมาแต่งกายให้เรียบร้อย"คิดจะหนีข้ารึ"ดวงตาดั่งกวางน้อยตกใจกับเสียงทุ้มที่เอ่ยทว่าหลับตาอยู่"ทะ...ท่านตื่นแล้ว"ปกติไม่ได้พูดจาติดขัดเช่นนี้ เหตุใดครั้งนี้ถึงไม่กล้าต่อปากต่อคำเถียงอีกคนกันเล่าพรึ่บ!ตงเปียนอ๋องขี้แกล้งพลิกร่างบอบบางกึ่งเปลือยของนางให้นอนกองทับบนอกตนหลันจินเยว่จ้องมองร่องรอยจิกข่วนบนกล้ามอกอันเกิดจากนางพลางร้อนรุ่มขึ้นที่พวงแก้มทั้งสองข้าง"แอบอ่านกินข้าอยู่หรือ""บ้า!"กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงกึ่งกลางเนื้ออกหนัดแน่น"หากข้าบ้า เจ้ามิน่าสงสารหรือ""ทำไมข้าต้องน่าสงสาร"นางเงยหน้าขึ้นมองคนที่พูดจาให้งวยงง"เพราะเจ้ามีสามีเป็นคนบ้า"สะ...สามี!ใบหน้าสวยแดงกร่ำไปทั่วพวงแก้ม ริมฝีปากเ

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   กอดก่ายเคียงกาย

    "เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ตลอดทางมาที่นี่ข้าทำเครื่องหมายเอาไว้แล้ว"อ้อ คงจะเป็นพวกเครื่องหมายลับที่รู้กันแค่ไม่กี่คน"แผลท่าน"ดวงตาสีน้ำตาลเหลือบมองแขนที่พันผ้าสีขาวเพื่อห้ามเลือดเอาไว้"แผลเล็กน้อย ข้าต้มยาไว้เดี๋ยวเอามาให้เจ้าทาน"ไม่รอช้าตงเปียนอ๋องผู้เย่อหยิ่งไม่เคยปรนนิบัติใครมาก่อนรีบออกไปยกหม้อยาที่ต้มรอคนเจ็บฟื้นมาให้นางทันที"แค่กลิ่นก็รู้แล้วว่าขม"จริมฝีปากจิ้มลิ้มกล่าว ใบหน้าสวยหวานหันหนีไปอีกทางเพราะไม่ชอบกลิ่นของยาถ้วยนี้"ยาไม่ขมจะช่วยให้หายได้เยี่ยงไร เจ้าฝืนดื่มสักอึกเถอะ"ถ้วยยาถูกยกขึ้นใกล้ใบหน้าหวานนั้นอีกครั้งหลันจินเยว่เหมือนตกอยู่ในมนตร์สะกดเมื่อเผลอสบตาตงเปียนอ๋องที่จ้องนางอยู่ก่อนแล้ว"งั้นข้าป้อนเจ้าแล้วกัน"ว่าจบจึงจับช้อนแล้ววนยาในถ้วยสองสามรอบ ตักยาขึ้นจากถ้วยแล้วจ่อตรงริมฝีปากบางหลันจินเยว่อ้าปากเล็กน้อยเพื่อกลืนยาในช้อนนั้นหากแต่ไม่ยอมละสายตาไปจากใบหน้าตงเปียนอ๋องราวกับมองแล้วจะช่วยลดรสชาติขมของยานี้ลงได้"เด็กดี"รู้ตัวอีกทีจากแค่คิดว่าต้องดื่มแค่อึกเดียวกลายเป็นถูกตงเปียนอ๋องป้อนจนหมดถ้วย"ทะ...ท่า...น"อ้าปากเตรียมต่อว่าอีกคนที่หลอกให้นางทานยาแ

  • ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง   เสือขวางทาง / 2

    "ต้าเสียน?"นี่เป็นสิ่งเหนือความคาดเดาของตงเปียนอ๋อง เขาไม่เคยคิดว่าคนที่บงการพ่อลูกตระกูลซู่จะเป็นผู้ร่วมสายเลือดเดียวกับเขาอย่างองค์หญิงสาม"เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า เจ้าคงคิดว่าท่านพ่อข้าจะไม่หาทางหนีที่พึ่งไว้สินะ"เมื่อคิดว่าตอนนี้ตนมีอำนาจกว่าอีกฝ่ายก็เริ่มอวดเบ่งด้วยเสียงเย้ยหยัน"ถ้ำแห่งนี้จะเป็นสุสานของพวกเจ้า"จบประโยคนั้น ซู่จิ่งอวิ๋นปรี่เข้าไปฟาดฟันตงเปียนอ๋องเฟยหลงเช่นเดียวกับคู่ของต้าเสียนที่กำลังกันทางไม่ให้อู่ชิงหรงเข้าไปช่วยเหลือหลันจินเยว่บุรุษแห่งกองทัพมังกรขาวทั้งสองแม้จะรับมือคู่ต่อสู้หากแต่ในใจกลับห่วงสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่ถูกจับมัดไว้กลางวงต่อสู้หวั่นจะถูกลูกหลงเอา"ท่านอ๋องระวัง!"เสียงนั้นช้าไป คมกระบี่ของซู่จิ่งอวิ๋นเฉือนเข้าที่แขนตงเปียนอ๋องจนเลือดสีแดงซึมออกมา"ท่านอ๋อง!"อู่ชิงหรงอาศัยความเร็วเข้ารับกระบี่ของซู่จิ่งอวิ๋นที่กำลังจะซ้ำลงอีกครั้งได้ทันท่วงที"ท่านพาซินเอ๋อร์หนีไปก่อน"เสียงอู่ชิงหรงดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่คมกระบี่เขาฟันลงบนขาพับของซู่จิ่งอวิ๋นจนเซเสียหลัก"ท่านแม่ทัพอวิ๋น!"ต้าเสียนเห็นท่าทีไม่สู้ดี แม้จะบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายแต่บาดแผลของซู่จิ่งอว

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status