บทที่ 50 กุญแจ

เฉินเฟิ่นอี้ต้องตอบคำถามหลายอย่าง กว่าลุงสามจะพากลับถึงบ้านก็เกือบบ่ายสาม ได้ยินตามหลังแว่ว ๆ ก็คือพรุ่งนี้ลุงสามต้องกลับไปยังสถานีตำรวจเพื่อหารือกันต่อ ส่วนเธอตอนนี้ยังอึ้งกับลุงจางชิวหลงไม่หาย ใช่ ตอนนี้เฉินเฟิ่นอี้ได้รับอนุญาตให้เรียกว่าลุงได้ และสามารถไปหาที่สถานีตำรวจได้ตลอดหากมีปัญหา

หน้าบ้านมีสมาชิกบ้านเฉินนั่งอยู่ครบพร้อมหน้าพร้อมตา นั่นหมายความว่าวันนี้ทุกคนไม่ได้ไปทำงาน แถมยังนั่งคุยกันด้วยรอยยิ้มอย่างไม่กังวลใด ๆ อีกด้วย

“ไม่ได้ไปทำงานกันเหรอคะ”

คำถามแรกที่เฉินเฟิ่นอี้เอ่ยเมื่อลงจากรถแล้ว ทุกคนเดินมาช่วยขนของ มองดูทุกคนมีความสุขก็ยิ่งเพิ่มความสงสัยไปอีก แต่เธอทำได้เพียงหลีกทางให้ผู้ใหญ่ยกของไป ซึ่งพอเธอจะเดินไปช่วยก็ถูกดันออกมา

“วันนี้บ้านอี้นำเงินมาคืนน่ะ ปู่เลยให้พักรอรับพวกลูกกลับบ้านด้วย” พ่อของเธอตอบ มือทั้งสองข้างถือกระสอบอาหารแห้งเดินนำเธอไปยังแคร่ไม้หน้าบ้าน

เฉินเฟิ่นอี้ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้ วันนั้นบ้านอี้ยังแสดงท่าทีว่าไม่มีทางนำเงินมาคืนอยู่เลย ทำไมถึงเปลี่ยนใจขึ้นมาได้ ถ้าเรื่องถึงนายอำเภอมันจะไม่ใช่เรื่องเล็กก็จริง แต่นี่คือบ้านอี้เลยนะ เฉินเฟิ่นอี้หันไปม