LOGINShare
บทที่ 6
Last Updated:
2024-10-29 16:49:19Related chapters
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 7
ต้องบอกว่าทักษะการชื่นชมชาของเผยลั่วนั้นดีกว่าของหลี่หมิงหยวนมากฉันหยิบแอปเปิ้ลที่เขาปอกเปลือกมาให้ใหม่แล้วพูดเยาะเย้ยว่า "โอ้ คงจะเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้า"หลังจากหยุดครู่หนึ่ง ฉันเน้นย้ำว่า " ภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรง"เผยลั่วนึกสนุก " เธอจะซึมเศร้าอย่างรุนแรงได้ยังไง เธอเป็นโรคจิตเภท แนะนำให้เธอไปโรงพยาบาลจิตเวช มีเพียงการรักษาตามอาการเท่านั้นที่สามารถช่วยให้เธอฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว"ฉันหลุดเสียง " คิก"หัวเราะออกมาหลี่หมิงหยวนมองมาที่ฉันด้วยความไม่อยากจะเชื่อเขาไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะเลือดเย็นถึงขนาดไปร่วมมือกับคนอื่นล้อเลียนซูเฟยที่ป่วยแต่สิ่งที่ทนไม่ได้ที่สุดสำหรับเขาคือฉันดูเหมือนท่อนไม้ที่ไม่มีตัวตนเมื่อเผชิญหน้ากับเขา แต่ฉันสามารถยิ้มหวานให้ผู้ชายคนอื่นได้เปลวไฟแห่งความอิจฉาริษยาพลุ่งขึ้นในใจของเขาและเขาก็ดุฉันด้วยความโกรธ" พอได้แล้ว เจียงหลี คุณเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ได้ยังไง ไม่น่าแปลกใจเลยที่พ่อแม่ของคุณผิดหวังในตัวคุณมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกชายของเราก็ไม่ชอบคุณเช่นกัน"" คุณมันก็แค่ผู้หญิงอำมหิตที่ไม่มีหัวใจ คุณพูดถูก ผมเสียใจแล้ว เสียใจที่ไม่ตกลงที่จะหย่ากับคุณ""
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 8
เมื่อสามเดือนที่แล้ว นักเลงคนหนึ่งที่ทำให้ซูเฟยเป็นมลทินได้รับการปล่อยตัวหลังจากรับโทษจำคุกในวันแรกที่เขาออกมา ฉันก็พบเขาครั้งหนึ่งฉันจำได้เสมอที่ซูเฟยบอกว่ามีเพื่อนรอเธออยู่ที่ถนนสายนั้นฉันคิดว่าถ้าบุคคลนี้มีอยู่จริง บางทีบุคคลนี้อาจเป็นคนเดียวที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได้ฉันเคยค้นหาในแอปพลิเคชันค้นหาเพื่อนของซูเฟยแล้ว แต่ไม่พบอะไรเลยดังนั้นฉันเดาว่าเพื่อนของเธอน่าจะเป็นหนึ่งในพวกอันธพาลเหล่านี้เป็นผลให้ฉันไม่เพียงแต่รู้ตัวตนที่แท้จริงของ " เพื่อน" คนนี้เท่านั้น แต่ยังได้รู้ความจริงทั้งหมดด้วยและพรุ่งนี้ ฉันจะนำความจริงมาโจมตีซูเฟยให้สาสมและมอบพิธีหย่าร้างอย่างซาบซึ้งให้กับหลี่หมิงหยวนด้วยหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ฉันก็ง่วงนอนและหลับไปอีกครั้งระหว่างที่ฉันหลับ ดูเหมือนฉันจะได้ยินใครบางคนถามฉันว่า " ถ้าคุณไม่ได้ใส่ใจจริงๆ แล้วทำไมต้องกินยาแก้ซึมเศร้าด้วยล่ะ"...วันรุ่งขึ้น หลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล เผยลั่วก็ยืนกรานที่จะไปส่งฉันที่สำนักกิจการพลเรือนฉันก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะร่างกายฉันยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่เมื่อไปถึงฉันก็บอกลาเขาแล้วเดินเข้าไปในสำน
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 9
เมื่อซูเฟยได้ยินว่าฉันกำลังจะให้ของขวัญแก่เธอ ดวงตาทั้งคู่ของเธอก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังฉันคิดว่าเธอก็รู้ตัวเองเหมือนกัน รู้ว่าฉันเกลียดเธอมากแค่ไหน แล้วจะมาเตรียมของขวัญให้เธอได้อย่างไรแต่ก่อนที่เธอจะปฏิเสธ ผู้ชายผมทรงสกินเฮดก็เดินออกมาจากฝูงชนที่มามุงดูเหตุการณ์เมื่อเธอเห็นบุคคลนั้น ซูเฟยก็ตกใจมาก เธอถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความหวาดกลัวและอดไม่ได้ที่จะตะโกนชื่ออีกฝ่าย" ติงหยู"ติงหยูพ่นควันออกมาจากปาก และดวงตาทั้งคู่ของเขาก็มองไปบนใบหน้าของซูเฟยอย่างป่าเถื่อน" อดีตแฟนสาว ไม่เจอกันนานเลย ดูเหมือนคุณจะสบายดีนะ ที่เธอบอกตอนนั้นว่าจะแต่งงานกับฉันหลังจากยึดทรัพย์สินของตระกูลเจียงไปแล้ว ยังนับมันอยู่มั้ย"พ่อแม่ของฉันดวงตาเบิกกว้างและมองซูเฟยด้วยความประหลาดใจซูเฟยส่ายหัวและอธิบายว่า " พ่อ แม่ พวกคุณอย่าไปเชื่อเขา เขา...เขาเป็นหนึ่งในพวกอันธพาลในปีนั้น"หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็มองมาที่ฉันอย่างโกรธ ๆ " เป็นแก เป็นแกที่พาคนพวกนี้มาข่มขืนใช่ไหม"" ทำไมล่ะ ฉันมีชีวิตที่ย่ำแย่ขนาดนี้แล้ว ทำไมยังบีบบังคับฉันแบบนี้อีก"หลังจากพูดจบ เธอก็เริ่มร้องไห้ " ฮือ ฮือ ฮือ"หลี่หมิงหยวนช่ว
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 10
แม้ว่าโพสต์จะไม่ได้ระบุว่าบุคคลนั้นคือใคร แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ อดีตเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายหลายคนได้ฝากข้อความไว้ใต้โพสต์ในไม่ช้า สิ่งสกปรกที่ซูเฟยเคยทำเหล่านั้นก็ถูกเปิดเผยไม่เพียงเท่านั้น หลี่หมิงหยวนและพ่อแม่ของฉันก็ได้รับผลกระทบทั้งหมดไม่กี่วันต่อมา โทรศัพท์มือถือของฉันก็แทบจะระเบิดในขณะนี้ ฉันมองไปที่ผู้กระทำผิดที่อยู่ตรงหน้าและพูดอย่างเสียไม่ได้ " เจ้าเด็กบ้า ใครขอให้นายเข้ามาแทรกแซง"เผยลั่วหัวเราะอย่างทะเล้นแล้วคีบเนื้อสดที่ลวกดีแล้วลงใส่ในชามของฉัน " พี่สาวอย่าโกรธเลยนะ ผมรู้ว่าพี่ไม่ใช้บาดแผลของตัวเองเพื่อทำให้คนอื่นรู้สึกผิด""แต่ผมคิดว่า ทำไมคนที่ถูกมองว่าทำผิดถึงพูดออกมาไม่ได้ล่ะ ถ้าพวกเขาไม่รู้ว่าพี่ทนทุกข์ทรมาน พวกเขาจะรู้สึกผิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น"" สิ่งนี้เดิมทีก็ไม่พอที่จะชดเชยความเจ็บปวดของพี่เลย และก็ไม่สามารถช่วยให้พี่ปล่อยบาดแผลเหล่านี้ไปได้อย่างแท้จริง"" ดังนั้น ผมอยากให้พวกเขาเป็นเหมือนกับที่พี่เคยเป็น ใช้ชีวิตอย่างทรมานในทุกๆวัน"" ในวันต่อไปจากนี้ ตอนที่พี่ไม่มีความสุข ลองคิดถึงพวกเขาที่ไม่มีความสุขยิ่งกว่า แล้วใจพี่จะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง"
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 1
ฉันเพิ่งพิมพ์สัญญาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วนี่เองก่อนหน้านั้นฉันเอาแต่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นทั้งคืนบนโต๊ะอาหาร ยังไม่มีใครแตะต้องอาหารนับสิบจานที่ฉันเตรียมไว้เลยสักนิดเค้กรูปอุลตร้าแมนละลายจนไม่เป็นรูปเป็นร่างเมื่อวานเป็นวันเกิดของอันอัน ลูกชายของฉันสามีของฉัน หลี่หมิงหยวนเป็นคนบอกให้ฉันเตรียมตัวที่บ้าน ส่วนเขาจะไปรับอันอันมาฉลองวันเกิดฉันได้แต่รออยู่ที่บ้าน กระทั่งได้เห็นโพสต์รูปครอบครัวสี่คนบนไทม์ไลน์ของโซฟีน่าตลกสิ้นดีหลี่หมิงหยวนนึกไม่ถึงว่าฉันจะพูดเรื่องหย่า เขาขมวดคิ้วและฉีกสัญญาด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก:"เจียงลี่ คุณสร้างเรื่องอะไรอีก? ผมแค่ลืมบอกคุณว่าจะพาลูกชายไปหาโซฟีและคนอื่นๆ ไม่ใช่เหรอ?"เขาพูดจบก็ลดสายตาอันแฝงด้วยความรู้สึกผิดลงมายังโต๊ะอาหาร เขากดเสียงต่ำ:"พอได้แล้ว เมื่อคืนผมผิดเองที่ไม่ติดต่อคุณ ต่อไปผมจะใส่ใจมากกว่านี้""ผมจะทำความสะอาดที่นี่ คุณไปนอนเถอะ ไว้เที่ยงพรุ่งนี้ผมจะพาคุณกับอันอันไปหาอะไรกิน"เขามักจะตบหัวแล้วลูบหลังฉันแบบนี้ตลอดรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาไม่กล่าวขอโทษสักคำแต่กลับยื่นมือมาดึงฉันไว้แทนถ้าฉันไม่ตอบรับ เขาก็จะเล่นสง
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 2
หลี่หมิงหยวนนึกไม่ถึงว่าฉันจะเก็บสัมภาระไว้แล้วด้วยซ้ำ เขาจึงรีบเข้ามาหยุดฉันระหว่างนั้นก็มีเสียงล็อกประตูดังออกมาจากด้านนอกประตูครู่ต่อมา โซฟีก็จูงเถียนเถียนลูกสาวของเธอเข้าไปคาดไม่ถึงจริงๆ ว่าบ้านหลังนี้จะมีรหัสลายนิ้วมือของเธอด้วยทั้งที่ฉันคุยกับหลี่หมิงหยวนชัดเจนแล้วว่าฉันไม่ต้องการให้โซฟีมาอยู่ในบ้านหลังนี้เธอใส่ร้ายฉัน เธอพรากทุกอย่างไปจากฉัน ฉันเกลียดเธอแต่ก็เห็นได้ชัดว่าหลี่หมิงหยวนไม่ได้ใส่ใจคำพูดของฉันเลยเมื่อโซฟีเห็นฉัน สีหน้าของเธอก็ปรากฎความน่าสงสารขึ้นมาเล็กน้อย:"เสี่ยวลี่..."เถียนเถียนที่อยู่ข้างเธอก็เข้าไปหลบหลังเธอทันที ราวกับว่าฉันเป็นสัตว์ร้ายก็ไม่ปาน เถียนเถียนพูดขึ้นทั้งน้ำตา:"ป้าหลิน อย่าตีแม่หนูนะ!"ฉันมองดูเด็กหญิงตัวน้อย ที่มีอายุเพียงสิบขวบอย่างเย็นชา เธอช่างดูไร้เดียงสาเหลือเกินแต่เธอเองก็เป็นคนกล่าวหาฉันว่าฉันทุบตีโซฟีที่บ้านพ่อแม่ในวันฉลองเทศกาลวันไหว้พระจันทร์มันเป็นวันรวมญาติในช่วงเทศกาลวันไหว้พระจันทร์ที่ฉันรอคอยมานานหลายปีและนั่นก็เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่ยอมให้ฉันกลับมาที่บ้านหลังจากเกิดเรื่องนั้นฉันพยายามทำตัวให้พ่อแม่รัก แต่โ
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 3
อย่างไรเสียเถียนเถียนก็ยังเป็นเด็ก ยังไม่รู้วิธีเก็บอารมณ์นักเมื่อได้ยินว่าบ้านหลังนี้จะเป็นของพวกเธอแล้ว เธอก็เอ่ยถามขึ้นอย่างตื่นเต้น: "จริงเหรอคะ?"โซฟีกดแขนของเธอลงด้วยท่าทีตื่นตระหนก: "เถียนเถียน อย่าพูดไปเรื่อย!"นี่คือบ้านของป้าเจียง"พูดจบ เธอก็หันมาที่ฉันด้วยดวงตาที่แดงก่ำแฝงแววน้อยใจ:"เจียงลี่ ฉันไม่เคยคิดทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพี่หยวนเลยนะ" "ฉันจะไปแล้ว อย่าโกรธกันเลย"หลี่หมิงหยวนได้ฟังดังนั้นก็เดินไปคว้าแขนของโซฟีโซฟีถูกรวบเข้าไปยังอ้อมแขนของเขาเขากอดเธอไว้ แต่เมื่อเขาหันมาสบตากับฉันก็รีบปล่อยเธอลงแววตาของโซฟีแฝงแววไม่เต็มใจ ซึ่งต่อมามันกลับถูกแทนที่ด้วยความคับข้องใจ:"พี่หยวน หยุดโน้มน้าวฉันเถอะ พวกฉันต่างหากที่รบกวนพี่" ระหว่างที่เธอพูดก็คอยหลั่งน้ำตาไปด้วย ราวกับว่าเธอนั้นเป็นดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ที่กำลังเหี่ยวเฉาเถียนเถียนแทรกเข้าไปในอ้อมแขนของเธอก่อนจะร้องไห้โฮเสียงดัง:"แม่ อย่าร้องไห้เลย เถียนเถียนผิดเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเถียนเถียน แม่คงไม่ต้องมาทนทุกข์แบบนี้หรอก"ฉันมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา พลันรู้สึกว่าทำไมสองแม่ลูกคู่นี้ถึงไม่ไปเป็นน
Last Updated : 2024-10-29ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 4
หลี่หมิงหยวนจากไปด้วยความโกรธพร้อมกับพรากคำสาปแช่งจากปากแม่ของฉันไปด้วยระหว่างที่รถแล่นผ่านไป ฉันก็สังเกตเห็นความภาคภูมิใจบนสีหน้าของโซฟีเธอคิดว่าเธอชนะแล้วเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ฉันต้องพลัดพรากจากครอบครัว ราวกับว่าเป็นคนโดดเดี่ยวผู้น่าสงสารแต่ฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้วไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ สามี หรือลูกชายของฉัน ฉันก็ไม่ต้องการพวกเขาทั้งหมดอีกต่อไปแล้วถ้าเธอชอบ ก็ให้เธอไปทั้งหมดนั่นแหละความคิดของฉันนั้นช่างอิสระ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยามที่คนเราต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมแย่ๆ แล้วมักจะนึกถึงเรื่องราวอันเลวร้ายเหล่านั้น ความทรงจำแย่ๆ ก็ไหลพรั่งพรูเข้ามาในหัวของฉันด้วยฉันอยากจะร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเสียใจแต่เพราะอยากระบายทว่าฉันกลับไม่กล้า ฉันกลัวว่าน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาจะทำให้เรื่องราวยิ่งแย่ลง ฉันเดินไปทีละก้าว ทีละก้าวจนเท้าชาไปหมด กระทั่งหัวของฉันปวดหนึบจนไม่อาจนึกถึงเรื่องเหล่านั้นได้อีกต่อไปในที่สุดฉันก็เจอที่หลบหิมะ โชคดีที่ฉันเรียกรถได้ ทว่าระหว่างที่รถจอดลงนั้นมันก็ไถลจนชนเข้ากับร่างของฉันอย่างจังการชนไม่รุนแรงนัก แต่ฉันกลับจมไปกับกองหิมะจนมิดร่าง อุณหภูมิร่างกายของฉันลดลงเ
Last Updated : 2024-10-29
Latest chapter
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 10
แม้ว่าโพสต์จะไม่ได้ระบุว่าบุคคลนั้นคือใคร แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ อดีตเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายหลายคนได้ฝากข้อความไว้ใต้โพสต์ในไม่ช้า สิ่งสกปรกที่ซูเฟยเคยทำเหล่านั้นก็ถูกเปิดเผยไม่เพียงเท่านั้น หลี่หมิงหยวนและพ่อแม่ของฉันก็ได้รับผลกระทบทั้งหมดไม่กี่วันต่อมา โทรศัพท์มือถือของฉันก็แทบจะระเบิดในขณะนี้ ฉันมองไปที่ผู้กระทำผิดที่อยู่ตรงหน้าและพูดอย่างเสียไม่ได้ " เจ้าเด็กบ้า ใครขอให้นายเข้ามาแทรกแซง"เผยลั่วหัวเราะอย่างทะเล้นแล้วคีบเนื้อสดที่ลวกดีแล้วลงใส่ในชามของฉัน " พี่สาวอย่าโกรธเลยนะ ผมรู้ว่าพี่ไม่ใช้บาดแผลของตัวเองเพื่อทำให้คนอื่นรู้สึกผิด""แต่ผมคิดว่า ทำไมคนที่ถูกมองว่าทำผิดถึงพูดออกมาไม่ได้ล่ะ ถ้าพวกเขาไม่รู้ว่าพี่ทนทุกข์ทรมาน พวกเขาจะรู้สึกผิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น"" สิ่งนี้เดิมทีก็ไม่พอที่จะชดเชยความเจ็บปวดของพี่เลย และก็ไม่สามารถช่วยให้พี่ปล่อยบาดแผลเหล่านี้ไปได้อย่างแท้จริง"" ดังนั้น ผมอยากให้พวกเขาเป็นเหมือนกับที่พี่เคยเป็น ใช้ชีวิตอย่างทรมานในทุกๆวัน"" ในวันต่อไปจากนี้ ตอนที่พี่ไม่มีความสุข ลองคิดถึงพวกเขาที่ไม่มีความสุขยิ่งกว่า แล้วใจพี่จะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง"
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 9
เมื่อซูเฟยได้ยินว่าฉันกำลังจะให้ของขวัญแก่เธอ ดวงตาทั้งคู่ของเธอก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังฉันคิดว่าเธอก็รู้ตัวเองเหมือนกัน รู้ว่าฉันเกลียดเธอมากแค่ไหน แล้วจะมาเตรียมของขวัญให้เธอได้อย่างไรแต่ก่อนที่เธอจะปฏิเสธ ผู้ชายผมทรงสกินเฮดก็เดินออกมาจากฝูงชนที่มามุงดูเหตุการณ์เมื่อเธอเห็นบุคคลนั้น ซูเฟยก็ตกใจมาก เธอถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความหวาดกลัวและอดไม่ได้ที่จะตะโกนชื่ออีกฝ่าย" ติงหยู"ติงหยูพ่นควันออกมาจากปาก และดวงตาทั้งคู่ของเขาก็มองไปบนใบหน้าของซูเฟยอย่างป่าเถื่อน" อดีตแฟนสาว ไม่เจอกันนานเลย ดูเหมือนคุณจะสบายดีนะ ที่เธอบอกตอนนั้นว่าจะแต่งงานกับฉันหลังจากยึดทรัพย์สินของตระกูลเจียงไปแล้ว ยังนับมันอยู่มั้ย"พ่อแม่ของฉันดวงตาเบิกกว้างและมองซูเฟยด้วยความประหลาดใจซูเฟยส่ายหัวและอธิบายว่า " พ่อ แม่ พวกคุณอย่าไปเชื่อเขา เขา...เขาเป็นหนึ่งในพวกอันธพาลในปีนั้น"หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็มองมาที่ฉันอย่างโกรธ ๆ " เป็นแก เป็นแกที่พาคนพวกนี้มาข่มขืนใช่ไหม"" ทำไมล่ะ ฉันมีชีวิตที่ย่ำแย่ขนาดนี้แล้ว ทำไมยังบีบบังคับฉันแบบนี้อีก"หลังจากพูดจบ เธอก็เริ่มร้องไห้ " ฮือ ฮือ ฮือ"หลี่หมิงหยวนช่ว
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 8
เมื่อสามเดือนที่แล้ว นักเลงคนหนึ่งที่ทำให้ซูเฟยเป็นมลทินได้รับการปล่อยตัวหลังจากรับโทษจำคุกในวันแรกที่เขาออกมา ฉันก็พบเขาครั้งหนึ่งฉันจำได้เสมอที่ซูเฟยบอกว่ามีเพื่อนรอเธออยู่ที่ถนนสายนั้นฉันคิดว่าถ้าบุคคลนี้มีอยู่จริง บางทีบุคคลนี้อาจเป็นคนเดียวที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได้ฉันเคยค้นหาในแอปพลิเคชันค้นหาเพื่อนของซูเฟยแล้ว แต่ไม่พบอะไรเลยดังนั้นฉันเดาว่าเพื่อนของเธอน่าจะเป็นหนึ่งในพวกอันธพาลเหล่านี้เป็นผลให้ฉันไม่เพียงแต่รู้ตัวตนที่แท้จริงของ " เพื่อน" คนนี้เท่านั้น แต่ยังได้รู้ความจริงทั้งหมดด้วยและพรุ่งนี้ ฉันจะนำความจริงมาโจมตีซูเฟยให้สาสมและมอบพิธีหย่าร้างอย่างซาบซึ้งให้กับหลี่หมิงหยวนด้วยหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ฉันก็ง่วงนอนและหลับไปอีกครั้งระหว่างที่ฉันหลับ ดูเหมือนฉันจะได้ยินใครบางคนถามฉันว่า " ถ้าคุณไม่ได้ใส่ใจจริงๆ แล้วทำไมต้องกินยาแก้ซึมเศร้าด้วยล่ะ"...วันรุ่งขึ้น หลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล เผยลั่วก็ยืนกรานที่จะไปส่งฉันที่สำนักกิจการพลเรือนฉันก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะร่างกายฉันยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่เมื่อไปถึงฉันก็บอกลาเขาแล้วเดินเข้าไปในสำน
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 7
ต้องบอกว่าทักษะการชื่นชมชาของเผยลั่วนั้นดีกว่าของหลี่หมิงหยวนมากฉันหยิบแอปเปิ้ลที่เขาปอกเปลือกมาให้ใหม่แล้วพูดเยาะเย้ยว่า "โอ้ คงจะเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้า"หลังจากหยุดครู่หนึ่ง ฉันเน้นย้ำว่า " ภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรง"เผยลั่วนึกสนุก " เธอจะซึมเศร้าอย่างรุนแรงได้ยังไง เธอเป็นโรคจิตเภท แนะนำให้เธอไปโรงพยาบาลจิตเวช มีเพียงการรักษาตามอาการเท่านั้นที่สามารถช่วยให้เธอฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว"ฉันหลุดเสียง " คิก"หัวเราะออกมาหลี่หมิงหยวนมองมาที่ฉันด้วยความไม่อยากจะเชื่อเขาไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะเลือดเย็นถึงขนาดไปร่วมมือกับคนอื่นล้อเลียนซูเฟยที่ป่วยแต่สิ่งที่ทนไม่ได้ที่สุดสำหรับเขาคือฉันดูเหมือนท่อนไม้ที่ไม่มีตัวตนเมื่อเผชิญหน้ากับเขา แต่ฉันสามารถยิ้มหวานให้ผู้ชายคนอื่นได้เปลวไฟแห่งความอิจฉาริษยาพลุ่งขึ้นในใจของเขาและเขาก็ดุฉันด้วยความโกรธ" พอได้แล้ว เจียงหลี คุณเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ได้ยังไง ไม่น่าแปลกใจเลยที่พ่อแม่ของคุณผิดหวังในตัวคุณมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกชายของเราก็ไม่ชอบคุณเช่นกัน"" คุณมันก็แค่ผู้หญิงอำมหิตที่ไม่มีหัวใจ คุณพูดถูก ผมเสียใจแล้ว เสียใจที่ไม่ตกลงที่จะหย่ากับคุณ""
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 6
เมื่อเห็นฉันเรียกเขาว่าอดีตสามี หลี่หมิงหยวนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาฉันคิดว่าเขาจะเหมือนก่อนหน้านี้เสียอีก ที่ต่อว่าฉันว่าพยายามหนีและโมโหโดยไม่มีเหตุผลใครจะรู้ว่าเขาเพียงแค่ถอนหายใจ แล้วลูบผมของฉันแล้วพูดว่า " ยังโกรธผมอยู่เหรอ ที่รัก ผมยอมรับว่าผมเคยเมินคุณมาก่อน จากนี้ไปผมจะใส่ใจคุณให้มากขึ้น"" คุณหยุดโกรธได้ไหม"" ไปจากผม คุณจะสามารถไปไหนได้ล่ะ"แม้ว่าฉันไม่รู้ว่าทำไมนิสัยเขาเปลี่ยนไป แต่หลังจากได้ยินประโยคสุดท้ายนี้ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกไม่พอใจอยู่เล็กน้อย" โลกแสนกว้างใหญ่ ทำไมฉันจะไม่มีที่ไปล่ะ"หลี่หมิงหยวนพูดว่า " คุณก็รู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมหมายถึง"ฉันเบื่อเกินกว่าจะพูดดูเหมือนว่าบุคคลนี้ไม่ต้องการแบ่งทรัพย์สินกับฉัน ไม่เช่นนั้นฉันก็หาเหตุผลไม่ได้จริง ๆ ว่าทำไมเขาถึงไม่ต้องการหย่าฉันมองเห็นซูเฟยที่อยู่ข้าง ๆ จากหางตา และฉันก็หันเหเป้าหมาย" เฮ้ คุณออกไปจากห้องผู้ป่วยของฉันได้ไหม"ใบหน้าของซูเฟยเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และเธอก็กำลังจะร้องไห้แล้วพูดอย่างระมัดระวัง " ฉันขอโทษ เสี่ยวหลี ฉันแค่อยากจะอยู่และดูแลเธอ"ขณะที่เธอพูด เธอมองไปที่หลี่หมิงหยวนอย่างคาดหวัง โดยหวังว่าเข
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 5
คำพูดของเผยลั่วทำฉันตกใจจนแทบจะกระโดดลงจากเตียงส่วนหลี่หมิงหยวนที่ปลายสายก็ขึ้นเสียงในทันใด: "คุณพูดอะไร คุณเป็นใคร"เผยหลัววางสายโทรศัพท์แล้วปิดโทรศัพท์เมื่อเขาเห็นว่าฉันกำลังมองอยู่ เขาก็คลี่ยิ้มบางๆ พลางเอ่ย "ผมไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าคุณตายแล้ว แต่ผมรู้สึกว่าสามีของคุณนี่ใจดำจริงๆ เลย""ภรรยาตัวเองประสบอุบัติเหตุจนต้องนอนโรงพยาบาล""มีตั้งกี่คนที่ติดต่อเขาไม่ได้ พอเขานึกขึ้นได้ว่าต้องโทรหาคุณกลับไม่มีคำพูดห่วงใยสักคำ""พี่สาว พูดตามตรงนะ...รสนิยมการเลือกผู้ชายของคุณค่อนข้างแย่นะ"ฉันหัวเราะอย่างจนปัญญาพลางพึมพำเบาๆ "ไม่ใช่แค่ผู้ชายหรอก แม้แต่รสนิยมการเลือกพ่อแม่กับเพื่อนสาวยังแย่อีกด้วย"แม้แต่ลูกก็ยังเกิดมาแย่"ฉันระงับความขุ่นเคืองก่อนจะถามต่อ "คุณช่วยสั่งอาหารกลางวันให้ฉันหน่อยได้ไหม"ฉันไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อคืนจึงหิวมากเผยลั่วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีพร้อมกับถามฉันว่าอยากกินอะไรฉันไม่ค่อยอยากอาหารนัก จึงบอกให้เขาสั่งโจ๊กให้ก็พอแต่เขากลับคัดค้าน: "ก่อนหน้านี้หมอบอกว่าคุณขาดสารอาหาร จะกินแต่โจ๊กได้ไงครับ?""ช่างเถอะ ผมสั่งให้คุณแล้วกัน และผมจะเลือกให้คุณเอง"ฉั
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 4
หลี่หมิงหยวนจากไปด้วยความโกรธพร้อมกับพรากคำสาปแช่งจากปากแม่ของฉันไปด้วยระหว่างที่รถแล่นผ่านไป ฉันก็สังเกตเห็นความภาคภูมิใจบนสีหน้าของโซฟีเธอคิดว่าเธอชนะแล้วเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ฉันต้องพลัดพรากจากครอบครัว ราวกับว่าเป็นคนโดดเดี่ยวผู้น่าสงสารแต่ฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้วไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ สามี หรือลูกชายของฉัน ฉันก็ไม่ต้องการพวกเขาทั้งหมดอีกต่อไปแล้วถ้าเธอชอบ ก็ให้เธอไปทั้งหมดนั่นแหละความคิดของฉันนั้นช่างอิสระ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยามที่คนเราต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมแย่ๆ แล้วมักจะนึกถึงเรื่องราวอันเลวร้ายเหล่านั้น ความทรงจำแย่ๆ ก็ไหลพรั่งพรูเข้ามาในหัวของฉันด้วยฉันอยากจะร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเสียใจแต่เพราะอยากระบายทว่าฉันกลับไม่กล้า ฉันกลัวว่าน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาจะทำให้เรื่องราวยิ่งแย่ลง ฉันเดินไปทีละก้าว ทีละก้าวจนเท้าชาไปหมด กระทั่งหัวของฉันปวดหนึบจนไม่อาจนึกถึงเรื่องเหล่านั้นได้อีกต่อไปในที่สุดฉันก็เจอที่หลบหิมะ โชคดีที่ฉันเรียกรถได้ ทว่าระหว่างที่รถจอดลงนั้นมันก็ไถลจนชนเข้ากับร่างของฉันอย่างจังการชนไม่รุนแรงนัก แต่ฉันกลับจมไปกับกองหิมะจนมิดร่าง อุณหภูมิร่างกายของฉันลดลงเ
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 3
อย่างไรเสียเถียนเถียนก็ยังเป็นเด็ก ยังไม่รู้วิธีเก็บอารมณ์นักเมื่อได้ยินว่าบ้านหลังนี้จะเป็นของพวกเธอแล้ว เธอก็เอ่ยถามขึ้นอย่างตื่นเต้น: "จริงเหรอคะ?"โซฟีกดแขนของเธอลงด้วยท่าทีตื่นตระหนก: "เถียนเถียน อย่าพูดไปเรื่อย!"นี่คือบ้านของป้าเจียง"พูดจบ เธอก็หันมาที่ฉันด้วยดวงตาที่แดงก่ำแฝงแววน้อยใจ:"เจียงลี่ ฉันไม่เคยคิดทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพี่หยวนเลยนะ" "ฉันจะไปแล้ว อย่าโกรธกันเลย"หลี่หมิงหยวนได้ฟังดังนั้นก็เดินไปคว้าแขนของโซฟีโซฟีถูกรวบเข้าไปยังอ้อมแขนของเขาเขากอดเธอไว้ แต่เมื่อเขาหันมาสบตากับฉันก็รีบปล่อยเธอลงแววตาของโซฟีแฝงแววไม่เต็มใจ ซึ่งต่อมามันกลับถูกแทนที่ด้วยความคับข้องใจ:"พี่หยวน หยุดโน้มน้าวฉันเถอะ พวกฉันต่างหากที่รบกวนพี่" ระหว่างที่เธอพูดก็คอยหลั่งน้ำตาไปด้วย ราวกับว่าเธอนั้นเป็นดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ที่กำลังเหี่ยวเฉาเถียนเถียนแทรกเข้าไปในอ้อมแขนของเธอก่อนจะร้องไห้โฮเสียงดัง:"แม่ อย่าร้องไห้เลย เถียนเถียนผิดเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเถียนเถียน แม่คงไม่ต้องมาทนทุกข์แบบนี้หรอก"ฉันมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา พลันรู้สึกว่าทำไมสองแม่ลูกคู่นี้ถึงไม่ไปเป็นน
ถูกเพื่อนรักใส่ร้ายมาสิบปี ฉันยกสามีและลูกให้เธอ บทที่ 2
หลี่หมิงหยวนนึกไม่ถึงว่าฉันจะเก็บสัมภาระไว้แล้วด้วยซ้ำ เขาจึงรีบเข้ามาหยุดฉันระหว่างนั้นก็มีเสียงล็อกประตูดังออกมาจากด้านนอกประตูครู่ต่อมา โซฟีก็จูงเถียนเถียนลูกสาวของเธอเข้าไปคาดไม่ถึงจริงๆ ว่าบ้านหลังนี้จะมีรหัสลายนิ้วมือของเธอด้วยทั้งที่ฉันคุยกับหลี่หมิงหยวนชัดเจนแล้วว่าฉันไม่ต้องการให้โซฟีมาอยู่ในบ้านหลังนี้เธอใส่ร้ายฉัน เธอพรากทุกอย่างไปจากฉัน ฉันเกลียดเธอแต่ก็เห็นได้ชัดว่าหลี่หมิงหยวนไม่ได้ใส่ใจคำพูดของฉันเลยเมื่อโซฟีเห็นฉัน สีหน้าของเธอก็ปรากฎความน่าสงสารขึ้นมาเล็กน้อย:"เสี่ยวลี่..."เถียนเถียนที่อยู่ข้างเธอก็เข้าไปหลบหลังเธอทันที ราวกับว่าฉันเป็นสัตว์ร้ายก็ไม่ปาน เถียนเถียนพูดขึ้นทั้งน้ำตา:"ป้าหลิน อย่าตีแม่หนูนะ!"ฉันมองดูเด็กหญิงตัวน้อย ที่มีอายุเพียงสิบขวบอย่างเย็นชา เธอช่างดูไร้เดียงสาเหลือเกินแต่เธอเองก็เป็นคนกล่าวหาฉันว่าฉันทุบตีโซฟีที่บ้านพ่อแม่ในวันฉลองเทศกาลวันไหว้พระจันทร์มันเป็นวันรวมญาติในช่วงเทศกาลวันไหว้พระจันทร์ที่ฉันรอคอยมานานหลายปีและนั่นก็เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่ยอมให้ฉันกลับมาที่บ้านหลังจากเกิดเรื่องนั้นฉันพยายามทำตัวให้พ่อแม่รัก แต่โ
