บทที่ 5

คำพูดของเผยลั่วทำฉันตกใจจนแทบจะกระโดดลงจากเตียง

ส่วนหลี่หมิงหยวนที่ปลายสายก็ขึ้นเสียงในทันใด: "คุณพูดอะไร คุณเป็นใคร"

เผยหลัววางสายโทรศัพท์แล้วปิดโทรศัพท์

เมื่อเขาเห็นว่าฉันกำลังมองอยู่ เขาก็คลี่ยิ้มบางๆ พลางเอ่ย "ผมไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าคุณตายแล้ว แต่ผมรู้สึกว่าสามีของคุณนี่ใจดำจริงๆ เลย"

"ภรรยาตัวเองประสบอุบัติเหตุจนต้องนอนโรงพยาบาล"

"มีตั้งกี่คนที่ติดต่อเขาไม่ได้ พอเขานึกขึ้นได้ว่าต้องโทรหาคุณกลับไม่มีคำพูดห่วงใยสักคำ"

"พี่สาว พูดตามตรงนะ...รสนิยมการเลือกผู้ชายของคุณค่อนข้างแย่นะ"

ฉันหัวเราะอย่างจนปัญญาพลางพึมพำเบาๆ "ไม่ใช่แค่ผู้ชายหรอก แม้แต่รสนิยมการเลือกพ่อแม่กับเพื่อนสาวยังแย่อีกด้วย"

แม้แต่ลูกก็ยังเกิดมาแย่"

ฉันระงับความขุ่นเคืองก่อนจะถามต่อ "คุณช่วยสั่งอาหารกลางวันให้ฉันหน่อยได้ไหม"

ฉันไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อคืนจึงหิวมาก

เผยลั่วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีพร้อมกับถามฉันว่าอยากกินอะไร

ฉันไม่ค่อยอยากอาหารนัก จึงบอกให้เขาสั่งโจ๊กให้ก็พอ

แต่เขากลับคัดค้าน: "ก่อนหน้านี้หมอบอกว่าคุณขาดสารอาหาร จะกินแต่โจ๊กได้ไงครับ?"

"ช่างเถอะ ผมสั่งให้คุณแล้วกัน และผมจะเลือกให้คุณเอง"

ฉั