แชร์
บทที่ 196 อย่าได้กลับมาเหยียบเมืองคานห์อีก
บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 197 โครงการใหญ่เริ่มต้นขึ้น
ดินแดนต้องห้ามของพระเจ้าผู้มีชื่อเสียงของเมืองไพร์มมักดูถูกบุคคลสำคัญของเมืองที่ด้อยกว่าอยู่เสมอ พวกเขามักจะทำตัวหยิ่งผยองและถือว่าตนเองเป็นผู้ดำรงอยู่ของพระเจ้าแต่ตอนนี้ เมืองคานห์ ของจังหวัดริเวอร์เดล ถือเป็นดินแดนต้องห้ามของพระเจ้าไปแล้ว ในอดีต คนอย่างแกรี่และไรอันคงจะหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่ในตอนนี้ คำ ๆ นี้เป็นเหมือนดั่งคำสาปที่ดังก้องอยู่ในใจของพวกเขาอย่างต่อเนื่องแค่ก ๆ!แกรี่กระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สอง วิสัยทัศน์ของเขากลายเป็นสีดำและเขาก็หมดสติอีกครั้ง คราวนี้เขาหลับไปสามวันเต็ม แม้แต่หมอที่เก่งกาจก็ทำให้เขาตื่นไม่ได้ ดังนั้น เมื่อเขาฟื้นคืนสติในสามวันต่อมา เขาก็นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลแล้ว“คุณพ่อ คุณตื่นแล้ว” ไรอันพูดกับเขาหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ไรอันก็นอนเฝ้าอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของบิดาตลอดเวลา“ไรอัน พี่สาวและพี่รองของนายอยู่ที่ไหน?” แกรี่ถามคำพูดเหล่านั้นทำให้ไรอันงุนงง เขาไม่สามารถตอบได้ไปชั่วขณะหนึ่ง“คุณพ่อ…ไม่ใช่ว่าพี่สาวและพี่รองจาก…”“หึหึหึ…หึหึหึ…”เสียงหัวเราะแปลก ๆ ของแกรี่ทำให้ไรอันรู้สึกเสียวซ่าไปที่หนังศีรษะ“นี่ไม่ใช่จุดจบ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 198 แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
เมื่อซาเวียร์พูดเช่นนี้ เขาก็ปล่อยอากาศอันน่าพิศวงออกไป ในบรรดาสามตระกูลนั้น ตระกูลเลย์ตันถือว่าอ่อนแอที่สุด ดังนั้นในอดีต ซาเวียร์จึงไม่กล้าพูดกับแกรี่ด้วยน้ำเสียงเช่นนี้การแสดงออกของแกรี่เปลี่ยนไปทันที แม้ว่าตระกูลฟิชเชอร์จะพยายามปกปิดข่าวนี้ยังไง ความจริงก็ย่อมปรากฏออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ในขณะที่แกรี่หมดสติไป ข่าวเรื่องความโชคร้ายครั้งใหญ่ของตระกูลฟิชเชอร์ก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองการพูดคุยที่ทำร้ายจิตใจเช่นนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน แกรี่คงตะคอกใส่ซาเวียร์อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เขาขาดความมั่นใจมาก เขาจึงทำได้แค่ระงับความโกรธแล้วมองไปที่เชนและซาเวียร์“พี่ใหญ่เลย์ตัน พี่ใหญ่กริฟฟิน ฉันไม่ต้องการที่จะหยิบยกเรื่องครอบครัวของฉันขึ้นมา แต่ว่าตระกูลของเราเป็นพันธมิตรกัน พวกคุณทั้งสองคนจะช่วยให้ตระกูลของฉันผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้ใช่ไหม?”เชนและซาเวียร์ยิ้มกว้างแกรี่กล่าวต่อว่า “เมื่อโครงการของเราประสบความสำเร็จ ฉันจะทำให้ไทร์ ซัมเมอร์ต้องชดใช้ด้วยชีวิตของเขา หลายวันมานี้ ฉันมัวแต่ยุ่งเรื่องไทร์ ซัมเมอร์ ดังนั้น ฉันจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องคาร์สัน ยอร์กมากน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 199 แบลร์อยากมีน้องชายคนเล็กไหม
ทันใดนั้น บรรยากาศในศาลาก็ดูมืดครึ้มอย่างผิดปกติ เชนและซาเวียร์มองหน้ากัน จากนั้นทั้งสองก็หันไปหาแกรี่พร้อมกันและหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง แกรี่รู้สึกถึงความผิดหวังทันที“พี่ใหญ่ฟิชเชอร์ คุณเพิ่งบอกว่าเราเป็นพันธมิตรกันไม่ใช่เหรอ? คุณบอกว่าเราเป็นพี่น้องกันและบอกว่าถ้าตระกูลเลย์ตันและกริฟฟินของเรามีปัญหา คุณจะยอมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเราไม่ใช่เหรอ? คุณเป็นคนพูดเช่นนั้นเอง ในตอนนี้ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์กำลังจะกลับมาและแผนการของเราก็ล้มเหลวก่อนที่พวกเราจะได้เริ่มด้วยซ้ำ มันเป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่เราทุ่มทั้งกำลังคนและการเงินในโครงการนี้ ดังนั้นความพยายามของตระกูลของเราจึงจะไม่สูญเปล่าใช่ไหม?”“ดังนั้น พี่ใหญ่ฟิชเชอร์ จงทำความดีและช่วยเหลือเราเพื่อประโยชน์สุขของตระกูลของเราทั้งสอง หลังจากที่เราใช้เวลาเตรียมการมานานนับปี หากเราไม่ได้อะไรตอบแทน เราจะอธิบายให้ตระกูลฟังได้ยากใช่ไหม? พี่ใหญ่ฟิชเชอร์ใจดี คุณจะช่วยเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ทั้งสองคนของคุณให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้ใช่ไหม?”ร่างกายของแกรี่อ่อนแรงลงและเขาทรุดตัวลงบนม้านั่งด้วยใบหน้าซีดซีดอย่างน่ากลัว ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเมื่อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 200 ครอบครัวที่น่ารังเกียจ
วันหยุดสุดสัปดาห์ต่อมา ครอบครัวของเขาย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ที่อยู่ในทำเลครึ่งทางขึ้นภูเขาลูนาร์เช้าตรู่ของวัน เฮเลน โคลและเจคอบ ซี ได้ซื้อวัตถุดิบอาหารมากมายมาจากซูเปอร์มาร์เก็ต มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ครอบครัวของเขาจะทำพิธีต้อนรับบ้านใหม่ เฮเลนกำลังล้างส่วนผสมในขณะที่ไทร์เข้ามาและต้องการช่วย“ไทร์ คุณตาและคุณป้าของนายจะมาถึงเมืองคานห์ในอีกไม่ช้า เดี๋ยวนายขับรถไปรับพวกเขาด้วย” เฮเลนกล่าวไทร์สับสนเล็กน้อยและถามว่า “คุณแม่ เมื่อคืนคุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการไปรับพวกเขาเองเหรอ?”“ไป เมื่อฉันสั่งให้นายไป นายมีปัญหาอะไรกับเรื่องไร้สาระแบบนี้?” เฮเลนตอบในขณะที่เธอสับเนื้อหมูก้อนหนึ่งบนเขียงอย่างแรงไทร์รู้สึกงุนงงและอยากถามเพิ่มเติม แต่วินนี่เฟรดดึงเขาออกมาจากห้องครัวแทน “ไทร์ ไปตามที่แม่บอก อย่าเพิ่งไปยั่วยุเธอตอนนี้” เธอกล่าวไทร์งุนงง “คุณแม่เป็นอะไรไป? ก่อนหน้านี้เธอดูสบายดี แล้วทำไมจู่ ๆ เธอถึงโกรธล่ะ?”วินนี่เฟรดตอบว่า “ตอนแรกทุกอย่างก็เรียบร้อยดี ก่อนที่คุณตาจะโทรมาบอกว่า คุณตาสองก็อยากจะมากับเขาด้วย ตอนนี้เธอจึงไม่มีความสุข”“คุณตาสอง?” ไทร์ถามวินนี่เฟรดอธิบายว่า “คุณตาของฉั
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 201 ขอยืมแค่สองล้าน
ไทร์ต้องการกระแทกหัวของไคล์กับกำแพง แต่เมื่อเขาคิดขึ้นมาได้ว่าชายคนนี้เป็นอาของวินนี่เฟรดเขาจึงรั้งตัวเองไว้หลังจากมอบกุญแจรถให้ไคล์แล้ว ไทร์ก็ไปที่โรงอาหารใกล้ ๆ เพื่อซื้อน้ำแร่ให้พวกเขา เมื่อเขากลับมาที่รถ เขาเห็นไคล์กำลังสนทนาทางวิดีโอกับใครบางคนหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งปรากฏอยู่บนหน้าจอ ไคล์เพิกเฉยต่อความรู้สึกของคนอื่น ๆ ในรถโดยสิ้นเชิงในขณะที่เขาพูดคุยกับเธออย่างตื่นเต้น“แจ็คคิวลีน เธอเห็นนี่ไหม? นี่คือรถคาดิลแลคคันใหม่ของฉัน มันน่าทึ่งมากใช่ไหม?” เขาถาม“บราเธอร์ไคล์ มันน่าทึ่งมาก ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณกำลังขับรถราคาแพงแบบนี้” ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางหัวเราะ“หลังจากที่ฉันกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ ฉันจะโทรหาเธอและฉันจะพาเธอไปเที่ยวรอบเมืองด้วย” ไคล์กล่าว“ได้เลยบราเธอร์ไคล์ ฉันไม่เคยนั่งรถราคาแพงแบบนั้นมาตลอดชีวิต ฉันจะรอให้คุณโทรหาฉัน” เธอกล่าวหลังจากที่พวกเขาจบการสนทนาทางวิดีโอ ไคล์ก็ยิ้มอย่างร่าเริงในขณะที่เขาหันไปมองไทร์ “ฉันขอยืมรถของนายสักสองสามวัน”“ให้คุณยืมรถเหรอ?” ไทร์ถามพร้อมหัวเราะกับตัวเองเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงบนหน้าจอโทรศัพท์ของไคล์ในก่อนหน้านี้เป็นโสเภณี ถ้าหาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 202 ที่สุดของความไร้ยางอาย
“สอง…สองล้าน?”แซนดร้าตกใจกับจำนวนตัวเลขนั้น และฟิลิปส์ โคล ที่ยืนอยู่ข้างเธอก็ต้องตะลึงเช่นกันลูกชายของพวกเขามีผิวที่หนามากที่คาดหวังเงินจำนวนนั้น เงินจำนวนสองล้านนี้ เป็นจำนวนเงินที่ครอบครัวของพวกเขาไม่เคยได้สัมผัสมันมาก่อนเลยในชีวิตนี้“ไคล์ นายกำลังล้อเล่นใช่ไหม?” แซนดร้าพูด“คุณแม่ ฉันจะล้อเล่นทำไม? ฉันพูดจริง ๆ” ไคล์พูดพร้อมกับหัวเราะ “คุณไม่ได้ยินสิ่งที่ไทร์ ซัมเมอร์พูดเหรอ? รถยนต์คันนี้มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านเหรียญ แล้วดูคฤหาสน์นี้สิ ฉันแน่ใจว่ามันต้องมีค่าใช้จ่ายมากกว่าสามสิบล้านดอลลาร์ วินนี่เฟรดร่ำรวยมากในช่วงสองปีที่ผ่านมา เงินแค่สองล้านคงไม่มีความหมายมากสำหรับเธอ ไม่ต้องกังวลคุณแม่ เราจะไปคุยกับเธอ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะยินดีให้เรายืมเงิน” ไคล์กล่าว"ก็ได้ นายจะเป็นคนบอกพวกเขา” แซนดร้าพูดในขณะที่เธอสะกิดฟิลิปส์ โคลด้วยข้อศอกของเธอ และทั้งสามคนก็เข้าไปในคฤหาสน์ด้วยท่าทางไม่ค่อยเต็มใจเมื่อพวกเขาเข้าไปข้างใน พวกเขาก็ต้องตกตะลึงกับความหรูหราภายในคฤหาสน์อันที่จริง พวกเขาเริ่มคิดว่าพวกเขาควรขอเงินมากกว่าสองล้านดอลลาร์จากครอบครัวของเฮเลน โคลแม้ว่าเฮเลนและครอบครัวของเธอ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 203 ให้เงินสองล้านดอลล่าร์
พอล โคลรู้สึกกระวนกระวายใจในขณะนี้ แม้ว่าครอบครัวของเขาจะมีความเมตตาต่อแซนดร้าและครอบครัวของเธอมาตลอด แต่ทัศนคติของพวกเขายังคงแย่ลงไปเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไปเมื่อถึงจุดนี้ พอลไม่สามารถทนได้อีกต่อไป“พี่รอง พี่สะใภ้ พวกคุณใช้เรื่องนี้กับครอบครัวของฉันทุกครั้งและฉันก็เงียบไปทุกครั้ง พวกคุณพูดถูก เมื่อฉันกลับมาจากกองทัพในตอนนั้น ครอบครัวของฉันต้องเผชิญกับความอดอยากครั้งใหญ่ ครอบครัวของฉันต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ถ้าไม่ใช่เพราะข้าวของคุณ เฮเลนก็คงจะไม่รอด แต่ฉันก็ได้จ่ายเงินคืนให้กับพวกคุณในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ตอนนี้คุณกำลังขอเงินจากวินนี่เฟรดสองล้านดอลลาร์ คุณไม่คิดว่ามันมากเกินไปเหรอ?” พอลกล่าวว่า“ฉันไม่ชอบในสิ่งที่นายพูด มันหมายความว่ายังไงที่บอกว่าเราขอ? เห็นได้ชัดว่าเรากำลังพูดถึงการยืมเงินจากเธอ หากปราศจากความช่วยเหลือของเราเมื่อหลายปีก่อน ครอบครัวของนายก็คงจะไม่รอด แน่นอนว่าบุญคุณครั้งนี้ทดแทนยังไงก็ไม่มีวันหมด” แซนดร้ากล่าว“ครอบครัวของฉันไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณของพวกคุณ แซนดร้า ลูอิส อย่าทำเหมือนว่าคุณไม่รู้เกี่ยวกับความจริงเบื้องหลังของข้าวถังนั้น มันไม่ใช่ถังเดียวที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 204 กรรมของคนชั่ว
“อะไรนะ...?” วินนี่เฟรดตกตะลึง "นายบ้าหรือเปล่า? นายให้เงินพวกเขาไปสองล้านเหรียญจริง ๆเหรอ?”"ใช่ มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ก็เราเป็นญาติกัน ดังนั้นเราควรช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อเราทำได้” ไทร์ ซัมเมอร์กล่าวด้วยรอยยิ้มและพยักหน้า"นายบ้าไปแล้ว นายอย่าให้คุณแม่และคุณตารู้เรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าไม่เช่นนั้นพวกเขาจะฆ่านาย ไทร์ แม้ว่านายจะรวยมากแค่ไหน แต่นายไม่ควรใช้เงินเช่นนี้ ครอบครัวนั้นไม่สมควรได้รับความเมตตาจากนาย โดยเฉพาะไคล์ โคล เขาอายุสี่สิบปีแล้ว และเงินที่คุณให้เขา...” วินนี่เฟรดกำลังจะพูดต่อ แต่แล้วเธอได้เห็นสายตาของไทร์เธอจึงหยุดพูดทันทีเมื่อไทร์เห็นว่า การที่เธออารมณ์เสียนั้นช่างน่ารักเพียงใด จนเขาอยากจะกอดและจูบเธอ หลังจากนั้นไทร์หยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาและใส่ไว้ในมือของวินนี่เฟรด “เอาไปให้คุณตาทีหลัง ขอให้เขาเอากลับไปให้คุณยาย”วินนี่เฟรดตกตะลึงเมื่อมองไปที่ไทร์ “นายวิ่งตามครอบครัวนั้นและให้เงินสองล้านเหรียญเพื่อไปเอาสร้อยข้อมือของคุณยายคืนมาเหรอ?”“อย่ากังวล ไคล์จะต้องคืนเงินทุก ๆ เซ็นต์ของสองล้านดอลลาร์ที่ฉันให้เขา” ไทร์พูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ“เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ เ
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
