เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 202 ที่สุดของความไร้ยางอาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 203 ให้เงินสองล้านดอลล่าร์
พอล โคลรู้สึกกระวนกระวายใจในขณะนี้ แม้ว่าครอบครัวของเขาจะมีความเมตตาต่อแซนดร้าและครอบครัวของเธอมาตลอด แต่ทัศนคติของพวกเขายังคงแย่ลงไปเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไปเมื่อถึงจุดนี้ พอลไม่สามารถทนได้อีกต่อไป“พี่รอง พี่สะใภ้ พวกคุณใช้เรื่องนี้กับครอบครัวของฉันทุกครั้งและฉันก็เงียบไปทุกครั้ง พวกคุณพูดถูก เมื่อฉันกลับมาจากกองทัพในตอนนั้น ครอบครัวของฉันต้องเผชิญกับความอดอยากครั้งใหญ่ ครอบครัวของฉันต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ถ้าไม่ใช่เพราะข้าวของคุณ เฮเลนก็คงจะไม่รอด แต่ฉันก็ได้จ่ายเงินคืนให้กับพวกคุณในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ตอนนี้คุณกำลังขอเงินจากวินนี่เฟรดสองล้านดอลลาร์ คุณไม่คิดว่ามันมากเกินไปเหรอ?” พอลกล่าวว่า“ฉันไม่ชอบในสิ่งที่นายพูด มันหมายความว่ายังไงที่บอกว่าเราขอ? เห็นได้ชัดว่าเรากำลังพูดถึงการยืมเงินจากเธอ หากปราศจากความช่วยเหลือของเราเมื่อหลายปีก่อน ครอบครัวของนายก็คงจะไม่รอด แน่นอนว่าบุญคุณครั้งนี้ทดแทนยังไงก็ไม่มีวันหมด” แซนดร้ากล่าว“ครอบครัวของฉันไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณของพวกคุณ แซนดร้า ลูอิส อย่าทำเหมือนว่าคุณไม่รู้เกี่ยวกับความจริงเบื้องหลังของข้าวถังนั้น มันไม่ใช่ถังเดียวที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 204 กรรมของคนชั่ว
“อะไรนะ...?” วินนี่เฟรดตกตะลึง "นายบ้าหรือเปล่า? นายให้เงินพวกเขาไปสองล้านเหรียญจริง ๆเหรอ?”"ใช่ มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ก็เราเป็นญาติกัน ดังนั้นเราควรช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อเราทำได้” ไทร์ ซัมเมอร์กล่าวด้วยรอยยิ้มและพยักหน้า"นายบ้าไปแล้ว นายอย่าให้คุณแม่และคุณตารู้เรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าไม่เช่นนั้นพวกเขาจะฆ่านาย ไทร์ แม้ว่านายจะรวยมากแค่ไหน แต่นายไม่ควรใช้เงินเช่นนี้ ครอบครัวนั้นไม่สมควรได้รับความเมตตาจากนาย โดยเฉพาะไคล์ โคล เขาอายุสี่สิบปีแล้ว และเงินที่คุณให้เขา...” วินนี่เฟรดกำลังจะพูดต่อ แต่แล้วเธอได้เห็นสายตาของไทร์เธอจึงหยุดพูดทันทีเมื่อไทร์เห็นว่า การที่เธออารมณ์เสียนั้นช่างน่ารักเพียงใด จนเขาอยากจะกอดและจูบเธอ หลังจากนั้นไทร์หยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาและใส่ไว้ในมือของวินนี่เฟรด “เอาไปให้คุณตาทีหลัง ขอให้เขาเอากลับไปให้คุณยาย”วินนี่เฟรดตกตะลึงเมื่อมองไปที่ไทร์ “นายวิ่งตามครอบครัวนั้นและให้เงินสองล้านเหรียญเพื่อไปเอาสร้อยข้อมือของคุณยายคืนมาเหรอ?”“อย่ากังวล ไคล์จะต้องคืนเงินทุก ๆ เซ็นต์ของสองล้านดอลลาร์ที่ฉันให้เขา” ไทร์พูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ“เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ เ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 205 การเดิมพัน
“การจดทะเบียนการค้าของออทัมน์ฟิลด์เป็นยังไงบ้าง?” ไทร์ถามวินนี่เฟรดเกี่ยวกับบริษัทของเธอ“โลโก้ของแบรนด์และเอกสารการจดทะเบียนพร้อมแล้ว แต่ทีมวิจัยและพัฒนาของเราลงความเห็นว่า เราควรมุ่งเน้นไปที่การจัดจำหน่ายออนไลน์สำหรับการลงทะเบียนแบรนด์ที่จะเกิดขึ้น” วินนี่เฟรดกล่าว“การจำหน่ายออนไลน์?” ไทร์ถาม“มันเป็นวิธีการโปรโมทแบรนด์ของเราผ่านสื่อใหม่ ด้วยการพัฒนาที่ก้าวไกลของอินเทอร์เน็ต วิธีการดั้งเดิมจึงได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมแฟชั่นที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด ดังนั้น หากเราต้องการสร้างแบรนด์ของออทัมน์ฟิลด์ให้โด่งดังภายในระยะเวลาอันสั้น เราต้องดำเนินการผ่านช่องทางสื่อใหม่ที่ได้รับความนิยมสูงสุดในปัจจุบัน เมื่อถึงเวลานั้น เราจะลงทะเบียนแบรนด์ออนไลน์และสร้างหน้าเว็บไซต์ที่เป็นเอกลักษณ์ของแบรนด์ขึ้นมาและเราจะลงทุนในสื่อโฆษณาใหม่ เพื่อให้แบรนด์ของเราสามารถเข้าถึงตลาดสื่อใหม่บนอินเทอร์เน็ต” วินนี่เฟรดอธิบายอย่างตื่นเต้นแม้ว่าไทร์จะไม่เข้าใจรูปแบบการดำเนินการเป็นอย่างดี แต่เขาเชื่อว่า วินนี่เฟรดจะทำให้ความฝันของเธอเป็นจริงได้ในขณะนั้น จู่ ๆ วินนี่เฟรดก็เปลี่ยนน้ำเสียงของเธ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 206 เขาส่งใครบางคนมา
คนแรกที่ตะโกนออกมา คืออลิเซีย แลนดอน ณ จุดนี้ ไม่มีอะไรที่สามารถบรรยายถึงความตกใจของอลิเซียได้อีกแล้วด้วยใบหน้าที่สวยงามและดวงตาที่เบิกกว้างของอลิเซีย เธอยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงหู อันที่จริง เธอตื่นเต้นมากจนเธอตัวสั่นเล็กน้อย อลิเซียดูเหมือนแฟนคลับที่เพิ่งได้พบกับไอดอลที่เธอชื่นชอบซึ่งทำให้เธอคิดถึงเขาทุกวัน“สวัสดี มิสเตอร์วอคเกอร์ ฉันคือ อลิเซีย แลนดอน ฉันเป็นหัวหน้าแผนกปฏิบัติการของออทัมน์ฟิลด์ ฉันดีใจมากที่ได้พบคุณ คุณ...คุณคือซุปเปอร์ไอดอลของฉัน” อลิเซียกล่าวเฮนรี่ วอคเกอร์พยักหน้าให้อลิเซียด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาเหลือบมองไปที่วินนี่เฟรดสมาชิกฝ่ายปฏิบัติการคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ต่างก็ดูตื่นเต้นราวกับได้พบกับคนดัง“เฮนรี่ วอคเกอร์?” วินนี่เฟรดพูดขึ้นชื่อนี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยกับเธอ เธอจำไม่ได้ว่าเธอเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหนมาก่อน“วอคเกอร์…เฮนรี่ วอคเกอร์!” สามวินาทีต่อมา วินนี่เฟรดอุทานออกมาด้วยความตกใจ“นี่…เฮนรี่ วอคเกอร์คนนี้…คุณคือราชาแห่งสื่อใหม่ในเมืองคานห์!” วินนี่เฟรดรู้สึกได้ถึงความสั่นสะท้านในตัวเธอไทร์ใช้กลวิธีแบบไหนกัน เขาถึงสามารถส่งราชาแห่งสื่อใหม่ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 207 เซาท์เทิร์นโซฟิสติเคชั่น
หัวใจของวินนี่เฟรดเริ่มเต้นแรงในขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง นี่เป็นช่วงเวลาที่เธอกลัวมากที่สุด"นายต้องการให้ฉันพูดอะไร? ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงอะไร” วินนี่เฟรดพยายามจะกลับคำพูดแต่วินนี่เฟรดไม่รู้ว่าไทร์ ซัมเมอร์ ไม่ใช่คนที่จะยอมรับพฤติกรรมดังกล่าวได้ แม้ว่าจะเป็นภรรยาที่รักของเขาก็ตามไทร์กดตัววินนี่เฟรดลงกับกำแพงเหมือนเมื่อคืนก่อนและมองเธอด้วยรอยยิ้ม “เรามีข้อตกลงกันเมื่อวานนี้ เธอคิดจะกลับคำพูดอย่างนั้นเหรอ?”วินนี่เฟรดหน้าแดงก่ำ หัวใจของเธอกำลังจะกระโดดออกจากอกของเธอ“ฉัน...ฉัน...” เธอพูด"ใช่เธอ พูดคำว่า 'สามี'” ไทร์กล่าววินนี่เฟรดเป็นคนขี้อายมากและเธอรู้สึกเขินอายเกินกว่าที่จะพูดมันออกไปไทร์ยังไม่ยอมหยุด “เร็วสิ...”“สามี...สามี!” วินนี่เฟรดพูดออกมาทันทีในที่สุด วินนี่เฟรดก็ไม่สามารถต้านทานท่าทางอันทรงพลังและสง่างามของไทร์ได้อีกต่อไป เธอถ่อมตัวลงอย่างสมบูรณ์เธอพูดว่า 'สามี' อย่างนุ่มนวลราวกับเสียงยุงบิน หลังจากนั้นวินนี่เฟรดก็บิดหน้าหนีอย่างเขินอายจนอยากจะขุดหลุมลงไปซ่อนตัวไทร์รู้สึกปลาบปลื้มใจ เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาละลายเล็กน้อย“เธอพูดเบาเกิน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 208 ยืมดอกไม้ถวายพระ
ยี่สิบล้านดอลลาร์ไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อยสำหรับออทัมน์ฟิลด์ในสถานะปัจจุบัน แต่วินนี่เฟรดเป็นผู้หญิงที่มีความกล้าหาญและมีวิสัยทัศน์ ดังนั้น เพื่อเห็นแก่การพัฒนาในระยะยาวของบริษัท เธอจึงไม่หวงเงินยี่สิบล้านเหรียญนี้"มิสเตอร์วอคเกอร์ ฉันยินดีจ่ายยี่สิบล้าน แต่คุณมั่นใจในเรื่องนี้ใช่ไหมคะ?” วินนี่เฟรดถามเฮนรี่ วอคเกอร์พยักหน้า “ณ จุดนี้เรามีโอกาสที่ดี เนื่องจากจังหวัดริเวอร์เดล มีจุดแนะนำว่างอยู่หนึ่งแห่ง เราอาจจะต้องแข่งขันกับบริษัทอื่น ๆ ในภาคใต้เพื่อหาช่องทาง ดังนั้น เราจะต้องจับตาดูสิ่งนี้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม ในจังหวัดริเวอร์เดล เมืองทาโคมาเป็นเมืองแบรนด์แฟชั่นขนาดใหญ่ ดังนั้น บริษัทขนาดใหญ่ในเมืองจะคอยจับตาดูจุดแนะนำนี้เช่นกัน การแข่งขันจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้” เขากล่าววินนี่เฟรดพยักหน้าอย่างครุ่นคิด "มิสเตอร์วอคเกอร์ คุณมีความคิดเห็นอะไรไหม?”“มิสซี จุดประสงค์ของการมาในวันนี้ของผมคือ เพื่อหารือเกี่ยวกับแผนของผมกับคุณ และมันจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อคุณตกลงเท่านั้น” เขาพูดและยิ้มบาง ๆ“ได้เลยค่ะ มิสเตอร์วอคเกอร์ กรุณาพูดได้เลย” วินนี่เฟรดกล่าวเฮนรี่พยักหน้าเล็กน้อย “เซาท์
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 209 เฟเธอร์กรุ๊ป
หลายวันต่อมา เฮนรี่ดำเนินการเกี่ยวกับการแสดงภาพลักษณ์ของวินนี่เฟรด ซี และเชื่อมโยงเข้ากับแบรนด์ออทัมนฟิลด์ได้อย่างสมบูรณ์เช่นเดียวกับที่เฮนรี่ได้พูดในตอนแรก เขาได้ใช้ประโยชน์จากประสบการณ์ของวินนี่เฟรด ด้วยบุคลิกที่แรงบันดาลใจที่ยอดเยี่ยม สวยงาม และมีความสามารถบุคคลนี้ไม่ใช่ตัวละคร แต่วินนี่เฟรดมีพื้นฐานมาจากประสบการณ์ในชีวิตจริงของเธอวินนี่เฟรดรับบทเป็นดีไซเนอร์ผู้อ่อนน้อมถ่อมตน ผู้ซึ่งผ่านความพยายามและความยากลำบากที่เธอต้องเผชิญ เธอทำให้วงการแฟชั่นต้องตกตะลึงเมื่อเธอเข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบแฟชั่นที่จัดโดยกุชชี่โดยร่วมมือกับเมืองคานห์ในเวลาเดียวกัน เธอได้รับการสนับสนุนจากมิคาเอล หนึ่งในนักออกแบบชั้นนำของอิตาลีที่กลายเป็นเพื่อนของเธอเธอยังได้จัดแสดงผลงานชิ้นเอกของเธอ 'ออทัมน์ฟิลด์' ที่งานสัปดาห์แฟชั่นในเมืองมิลานอีกด้วยวินนี่เฟรดก่อตั้งออทัมนฟิลด์ขึ้นและเธอก็ได้รับการขนานนามว่าเป็น 'เทพธิดาซีอีโอ' และเธอคือผู้หญิงที่สร้างแรงบันดาลใจ ในวิดีโอ วินนี่เฟรดยังได้อธิบายแนวคิดเบื้องหลังเกี่ยวกับ ‘ออทัมน์ฟิลด์’ ในระหว่างการแข่งขันการออกแบบแฟชั่น พร้อมด้วยฉากหลังที่เป็น 'ฤดูใบไม้ร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 210 งานของฉันคือการทุบตีสุนัข
วินนี่เฟรดไม่ได้กลัว เธอแค่งุนงงฮิลารี ไวท์เคยเป็นผู้บริหารระดับสูงของกุชชี่ และสุดท้ายเธอโดนมิคาเอลไล่ออก หลังจากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็หลบซ่อนอยู่พักหนึ่งและได้รับการลงโทษที่สมควรได้รับ แต่ตอนนี้ เธอปรากฏตัวขึ้นโดยเป็นตัวแทนของเฟเธอร์กรุ๊ป วินนี่เฟรดรู้สึกรังเกียจผู้หญิงคนนี้มาก เพียงแค่ได้เห็นใบหน้าที่ศัลยกรรมมาใหม่ของเธอ มันทำให้วินนี่เฟรดแทบจะอาเจียน"เธอมาทำอะไรที่นี่?" วินนี่เฟรดถามพลางขมวดคิ้วไปที่ฮิลารีฮิลารีหัวเราะเยาะก่อนจะวางเอกสารชุดใหญ่ลงบนโต๊ะของวินนี่เฟรด “อย่ากังวลไปเลย วินนี่เฟรด ซี แน่นอนว่าฉันมาที่นี่เพื่อเสนอสิ่งดี ๆ ให้กับเธอ”“สิ่งดี ๆ อะไร?” วินนี่เฟรดรู้สึกขบขัน เธอค่อนข้างจะเชื่อว่าวันนี้เป็นวันสิ้นโลกมากกว่าที่จะเชื่อว่าฮิลารีจะมอบสิ่งดี ๆให้กับเธอ"ฉันกำลังยุ่ง กรุณาออกไปด้วย” เธอกล่าว วินนี่เฟรดไม่แสดงความเคารพต่อฮิลารีเลย เธอไม่อยากอยู่ร่วมกับผู้หญิงคนนี้อีกแม้แต่วินาทีเดียวอย่างไรก็ตาม ฮิลารีไม่ยอมที่จะกลับไป “วินนี่เฟรด อย่าใจร้ายนักเลย เราเคยเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่โทษเธอสำหรับเหตุการณ์เกี่ยวกับกุชชี่อีกต่อไป แต่ตอนนี้เธอกลับเย็นชากับฉัน
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
