ไทร์สูดหายใจเข้าในขณะที่ความหนาวเย็นไหลลงมาตามกระดูกสันหลังของเขา พลูโตยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ไทร์ ซัมเมอร์ เป้าหมายของออร์เฟอุส คือทำให้แกจมลง ทำให้แกล่มสลาย นายท่านบอกว่า สักวันหนึ่งออร์เฟอุสจะแข็งแกร่งขึ้นและเราจะกำจัดตำหนักราชันย์ของแกให้สิ้นซาก เราจะนำความรุ่งโรจน์ที่เคยเป็นของเงาแห่งความมืดกลับคืนมา เราคือราชาแห่งราตรี อย่าแม้แต่พยายามตามหาเรา แม้ว่าตำหนักราชันย์ ของแกจะครอบครองโลก แต่อย่าคิดว่าแกจะสามารถหาเราเจอได้ เพราะว่าเราซ่อนตัวอยู่ในความมืดมิดของราตรีกาล เหมือนดั่งเช่นผีที่คอยตามหลอกหลอนตำหนักราชันย์ของแกตลอดไป ออร์เฟอุสถูกกำหนดให้กลายเป็นฝันร้ายของแก!” ตูม! ไทร์ทนไม่ไหวจนชกเข้าที่หัวของพลูโต หัวของเขาถูกทุบเข้ากับผนังและระเบิดออกเหมือนกับแตงโม ถึงตอนนี้ แมทธิวและชายผิวดำได้แลกหมัดกันไปแล้วกว่าร้อยครั้ง ชายผิวดำนั้นคล่องตัวกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับแมทธิว แม้ว่าความแข็งแกร่งของหมัดที่พอ ๆ กับของแมทธิว แต่แมทธิวก็ยังได้รับความเสียหายมากกว่าอย่างน้อยสามเท่าตั้งแต่เริ่มต้น อย่างไรก็ตาม ความทนทานทางกายภาพของแมทธิวนั้นบ้ามาก แม้ว่าหมัดเหล่านั้นจะทำให้หน้าอกของเขายุบล
อึก! แบลร์กลืนยาเม็ดสีดำเข้าไป เธอส่ายหน้าราวกับพยายามจะอาเจียนยาออกมา แต่มันก็ไร้ประโยชน์ “พวกแกกำลังทำอะไร? ไอ้พวกฆาตกร!” เฮเลนไม่สามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของผู้ชายเหล่านั้นได้ เธอจึงหันไปตะโกนเพื่อพยายามดึงความสนใจของสาธารณชนด้วยความหวังว่าจะมีคนมาช่วยพวกเขา พวกเขาอยู่ไม่ไกลจากประตูโรงเรียนอนุบาล เสียงกรีดร้องของเฮเลนได้รับความสนใจจากผู้ปกครองและครูหลายคน ในชั่วพริบตา หลายคนก็รีบวิ่งเข้ามา “หุบปากซะ!” ชาร์ล็อทตบเข้าที่ใบหน้าของเฮเลน อย่างไรก็ตาม เฮเลนเพิกเฉยต่อการคุกคามของเธอและยังคงกรีดร้อง “พวกแกกำลังพยายามจะทำอะไร? นี่คือการลักพาตัวเหรอ?” ทันใดนั้น กลุ่มครูและผู้ปกครองได้เรียกผู้รักษาความปลอดภัยที่อยู่หน้าประตูโรงเรียนอนุบาลทันที เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชาร์ล็อทกับลูกน้องของเธอก็รีบกลับไปที่รถและขับออกไปทันที ในขณะนั้น เฮเลนรีบวิ่งเข้าไปหาแบลร์ “แบลร์ ผู้หญิงคนนั้นเธอกินอะไร? เร็วเข้า รีบคายมันออกมา” แบลร์เริ่มอาเจียนออกมา แต่เพราะยาได้ละลายเข้าไปในร่างกายของเธอแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคายออกมาอีกต่อไป แค่ก แค่ก! ในที่สุด แบลร์ก็พ่นเลือดสีแดงเข้มออกมาจากปากและจากนั้นเธอก
ไทร์ไม่เคยคิดว่า เฮเลนจะคุกเข่าต่อหน้าเขาเช่นนี้ มันทำให้เขาตกใจจริง ๆ ในขณะนั้นเอง แม้แต่ดวงตาของไทร์เองก็แดงก่ำ “ผมจะทำร้ายแบลร์ได้ยังไง? เธอเป็นลูกสาวของผม ลูกสาวแท้ ๆ ของผม ผมจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ!” “แต่ไทร์…” “อย่าพูดอะไรอีก ลุกขึ้นก่อน การช่วยเหลือแบลร์เป็นเรื่องสำคัญในตอนนี้ ผมจะพาเธอกลับบ้าน” เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมอีก เขาอุ้มแบลร์ออกจากโรงพยาบาลทันที “วินนี่เฟรด เขากำลังจะทำอะไรกันแน่?” เฮเลนลุกขึ้นด้วยเหงื่อที่ท่วมหน้าผากด้วยความตื่นตระหนก วินนี่เฟรดสูดหายใจเข้าแล้วพูดว่า “คุณแม่ ให้ไทร์พาแบลร์กลับบ้านเถอะ เขาบอกว่าเขามีทักษะทางการแพทย์ เนื่องจากโรงพยาบาลไม่มีวิธีแก้ปัญหา บางทีไทร์อาจจะมี” ระหว่างทางกลับบ้านไทร์โทรหาแมทธิว โดยบอกให้เขาตรงมายังที่ของเขาทันทีเมื่อกลับมาถึงเมืองคานห์ เมื่อไทร์พาแบลร์กลับถึงบ้าน แมทธิวก็รออยู่ข้างนอกประตูแล้ว “ทำไมนายมาถึงเร็วเช่นนี้?” ไทร์ถามแมทธิวด้วยความแปลกใจ แมทธิวตอบว่า “นายท่าน เมื่อคุณกลับออกมาผมก็เรียกแท็กซี่และตามคุณกลับมาทันที ดูเหมือนว่าคุณจะรีบร้อนมาก ดังนั้นต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น ผมจึง
ไม่มีถ้อยคำใดที่สามารถอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ของไทร์ได้ ความเจ็บปวดราวกับมีดนับพันเล่มฟาดฟันมาที่เขา สิ่งที่ออร์เฟอุสทำนั้น เลวร้ายยิ่งกว่าการทรมานร่างกายเสียอีก พวกเขาไม่ได้จัดการกับไทร์และไม่ได้แตะต้องวินนี่เฟรด แต่พวกเขากลับมุ่งร้ายไปที่ลูกของเขาแทน แบลร์ ซี เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อายุเพียงแค่ห้าขวบ คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ ย่อมรู้ดีว่าลูกมีความสำคัญต่อพ่อแม่มากเพียงใด แม้ว่าลูกจะเป็นเพียงแค่ไข้หวัดธรรมดา มันก็ทำให้ผู้ปกครองเป็นกังวลถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว แล้วสถานการณ์เช่นนี้ที่แบลร์กำลังเผชิญ ที่เป็นเหมือนคนตายที่ยังหายใจล่ะ ไทร์ต้องเจ็บปวดแค่ไหนกัน หลังจากการค้นคว้าตลอดทั้งคืน ไทร์เกือบจะยืนยันได้ว่า แม้ว่าแบลร์จะขยับตัวไม่ได้แต่จิตใจของเธอยังอยู่ แม้ว่าเธอจะเป็นเหมือนคนตาย แต่เธอไม่ได้โคม่า เธอยังคงรู้สึกได้ ซึ่งนั่นหมายความว่า เธอต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดอย่างมากในตอนนี้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ไทร์รู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนแอลง นายแห่งตำหนักราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่ ถูกยิงเข้าที่จุดอ่อน ถ้าหากเขาไม่สามารถหาวิธีช่วยแบลร์ได้ เขาคงจะไม่พ้นการล่มสลาย และตำแหน่งนายแห่งตำหนักราชัน
รุ่งอรุณยามเช้า ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก แสงแดดส่องผ่านหน้าต่าง ไล่ความมืดมิดออกไปและสาดส่องแสงแดดเข้ามา “ท่านอาจารย์ ตั้งแต่ที่คุณโยนผมเข้าไปในโรงเลี้ยงสุนัข ทุกครั้งที่อาจารย์มาพบผม คุณก็รีบร้อนจากไปอยู่เสมอ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอาจารย์ทำอะไรในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมจะได้พบคุณอีกเมื่อไหร่” ไทร์โค้งคำนับไปที่หน้าต่างก่อนจะเดินไปหาแบลร์ จุดด่างดำบนเด็กหญิงตัวน้อยหายไปแล้ว และแบลร์ดูเหมือนเธอแค่หลับไป ไทร์ก้มลงและแตะหน้าผากของเธอเบา ๆ “แบลร์ ลูกจะตื่นขึ้นในอีกไม่ช้า เชื่อพ่อนะ พ่อสัญญาว่าเมื่อลูกตื่นขึ้นมา พ่อจะอยู่กับลูกทุกวัน พ่อจะพาลูกไปทุกที่ที่ลูกอยากไปในช่วงวันหยุด” หลังจากนั้น ไทร์ก็วางโน้ตลงบนโต๊ะ โน้ตนั้นอัดแน่นไปด้วยส่วนผสมของยากว่าหกสิบชนิด ตั้งแต่ส่วนผสมราคาแพง เช่น โสม เห็ดหลินจือ และบัวหิมะ ไปจนถึง กาวเขากวางและห่อสิ่วโอว และสุดท้ายส่วนผสมทั่วไปอย่างแดนดิไลออนและต้นกิ้งก่า…ใบสั่งยานี้มีทุกอย่าง และวิธีการเตรียมก็ซับซ้อนมากเช่นกัน ใบสั่งยานี้สามารถขจัดสารพิษในร่างกายของแบลร์ได้อย่างทั่วถึง มันสามารถรักษาร่างกายและกำจัดพิษทุกชนิดบนโลกใบนี้ได้ หากใ
สิบนาทีต่อมา รถเบนซ์คันหนึ่งก็มาหยุดที่หน้าร้านยาสมุนไพร์เซ็นจูรี่ ผู้บริหารสองคนเดินเข้ามาในร้าน พนักงานร้านทักทายเขาทันที “นายน้อย คุณมาแล้ว แขกคนนั้นรออยู่ข้างใน” “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ทราวิสถาม “ชายผู้นั้นกำลังพยายามที่จะกวาดล้างสมุนไพรเซนจูรี่ของฉันหรือยังไง?” พนักงานร้านตอบว่า “บางทีเขาอาจจะแค่แกล้งเล่น เขาบอกว่าบัตรของเขามีมูลค่าหมื่นล้านดอลลาร์ แต่ฉันไม่เคยเห็นการ์ดสีดำแบบนั้นมาก่อน” “คุณพูดอะไรกับเขาหรือเปล่า?” “ไม่” พนักงานร้านส่ายหัวทันที “ฉันไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ ดังนั้นฉันจึงโทรหาตระกูลเจนเซ่นของคุณก่อน” "เข้าใจแล้ว " ทราวิสหาว “นี่มันเช้ามาก ถ้าหากตระกูลเจนเซ่นของเราสามารถหาลูกค้าจำนวนมากได้ มันก็คุ้มค่าที่จะมาเร็วกว่านี้ แต่ชายขี้ยาผู้นั้นมาหลอกหลอนแต่เช้า อย่าโทษถ้าฉันจะหักขาของเขา” ขณะที่เขาพูด ทราวิสก็จัดแจงเสื้อผ้าของเขาและเดินเข้าไปข้างใน ในขณะนั้น ไทร์กำลังนั่งดื่มชา เขาสามารถรอถึงสิบนาทีได้เพราะในเมืองคานห์ทั้งหมด นอกจากบัวเจ็ดกลีบแล้ว มีเพียงศูนย์สมุนไพรเซนจูรี่ของตระกูลเซ่นเท่านั้นที่สามารถรวบรวมส่วนผสมอื่น ๆ ที่เขาต้องการได้ “สวัสดี ขอโทษที่
บุคคลสำคัญเหล่านี้แสดงความเคารพต่อไทร์ เช่นเดียวกับที่ผู้รับใช้ในสมัยโบราณแสดงความเคารพต่อจักรพรรดิของพวกเขา ในชั่วพริบตา อากาศในร้านขายยาดูเหมือนจะกลายเป็นความเหน็บหนาว ฟอเรสต์เองก็ตกตะลึง ในขณะที่พนักงานร้านก็ตกใจ ผู้บริหารสองคนที่ทราวิสพามา และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน มีบางอย่างผิดปกติกับหูของพวกเขาหรือเปล่า? บุคคลสำคัญทั้งหมดของเมืองคานห์ กำลังเรียกไทร์ ซัมเมอร์ ว่า บราเธอร์ไทร์ ในขณะที่พวกเขามองดูบุรุษผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้ถ่อมตัวลงต่อหน้าไทร์ พ่อและลูกชายตระกูลเจนเซ่น ต่างก็รู้สึกประหนึ่งสายฟ้าฟาดใส่ที่ศีรษะของพวกเขาทันที "เกิดอะไรขึ้น? ไทร์ ซัมเมอร์เป็นแค่ลูกเขยของตระกูลซีไม่ใช่เหรอ? หรือยังไง…” ในขณะที่ทราวิสยังคงงุนงง โนอาห์ ลี ราชาใต้ดินของเมืองคานห์เดินเข้ามาหาทราวิส ด้วยการยกขาขึ้นของเขา ทราวิสถูกโนอาห์เตะลงกับพื้นทันที “แกกล้าเรียกราชาแห่งเมืองคานห์ว่าขอทานและให้เขากินอาหารสุนัข แกคิดว่าแกมีกี่ชีวิต?” ทราวิสตกใจมากในขณะที่ข้าง ๆ เขา ฟอเรสต์เองก็ตัวสั่นด้วยความตกใจเช่นกัน ด้วยความโกรธ เขาเตะลูกชายของเขาทันที “ไอ้ลูกเนรคุณ! แกกำลั
เจมสันจัดระเบียบความคิดก่อนจะพูดว่า “กว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา นายหญิงได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งตับ พอเรารู้ตัวมันก็สายไปเสียแล้ว เจ้านายของฉันรักภรรยาของเขามาก และเพื่อปฏิบัติต่อเธอ เขาค้นหาผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ทั่วโลก อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ยังคงไม่ดีขึ้น” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไทร์ก็ขมวดคิ้ว “ปีกว่าแล้ว แต่เธอยังมีชีวิตอยู่เหรอ? ในระยะสุดท้ายของโรคมะเร็ง ถึงแม้ว่าคุณจะใช้เงินไปกับการทำเคมีบำบัดมากเพียงใด แต่คน ๆ นั้นก็ต้องตายอยู่ดี” เจมสันพยักหน้า “ถูกต้องแล้วคุณชายน้อย มันผิดปกติมาก เจ้านายของฉันจึงสงสัยว่า นายหญิงจะไม่ได้เป็นมะเร็ง ความเจ็บและอาการป่วยของเธอนั้นแปลกประหลาดมาก การวินิจฉัยจากทางโรงพยาบาลทุกแห่ง โดยผลออกมาว่านายหญิงเป็นมะเร็งตับ แต่มันก็ปีกว่าแล้วที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่ว่าเธอต้องอยู่ในความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทุกวัน ดังนั้น เจ้านายของฉัน จึงได้เชิญแพทย์แผนโบราณผู้มากประสบการณ์มารักษานายหญิงของฉัน และให้รางวัลเป็นดอกบัวเจ็ดกลีบในตำนานนั้น ถึงกระนั้น ก็ยังไม่มีผู้ใดที่สามารถรักษาโรคประหลาดนี้ได้” ไทร์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณสมบัติหลักของบัวเจ็ดกลีบคือ