ในไม่ช้า เจมสันก็ขับรถมาถึงที่สนามหญ้าแห่งหนึ่งในหมู่บ้าน มันเป็นอาคารสองชั้นขนาดเล็กที่มีสวนสวยอยู่หน้าประตู มันถือว่าไม่หรูแต่ดูมีรสนิยม ชายสองคนกำลังดื่มชาที่โต๊ะหินเล็ก ๆ ในสวน ชายทั้งสองดูเหมือนจะอายุหกสิบเศษ ๆ หนึ่งในนั้นแต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดา แต่เขามีออร่าที่เป็นเอกลักษณ์ ท่าทางของเขาให้ความรู้สึกถึงอำนาจ ชายคนนี้คือ คาร์สัน ยอร์ก เจ้านายของเจมสัน ชายอีกคนดูมีการศึกษาสูงและเต็มไปด้วยพลัง นี่คือผู้ชายที่มีภูมิหลังโดดเด่น นามสกุลของเขาคือ ฮัลเบิร์ต ประธานสมาคมแพทย์แผนโบราณของจักรวรรดิเซเลเชียลและเป็นคนเก่าแก่ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในด้านการแพทย์แผนโบราณ ชุมชนแพทย์แผนโบราณเรียกเขาว่าผู้เฒ่า ฮัลเบิร์ต ซึ่งมีข่าวลือว่าเขาเป็นทายาทของแพทย์จีนผู้ยิ่งใหญ่ ฮัวโตว คาร์สัน และ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ เนื่องจากภรรยาของเขา เฮเธอร์ เควลซ์ ล้มป่วย คาร์สันจึงเชิญผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตให้มารักษาภรรยาของเขา อย่างไรก็ตาม แม้แต่ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตเองก็ไม่สามารถหาต้นตอความเจ็บป่วยของเฮเธอร์หรือรักษาเธอให้หายขาดได้ เขาจึงทำได้แค่ใช้ทักษะของเขาเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดและยื้อเวล
อุณหภูมิภายในห้องเย็นลงทันที ถ้าหากเขาไม่ได้อยู่ในระหว่างการฝังเข็มให้เฮเธอร์ในตอนนี้ เขาคงจะตบเข้าที่ใบหน้าของไทร์อย่างแรง เขาเป็นถึงทายาทของตระกูลฮัว ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นประธานสมาคมแพทย์แผนโบราณแห่งจักรวรรดิเซเลสเชียลและเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ เขาจะปล่อยให้เยาวชนที่โง่เขลาทำลายชื่อเสียงของเขาด้วยวิธีนี้ได้ยังไง? ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะโกรธเช่นกัน ไม่เพียงแต่ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตเท่านั้น คาร์สันเองก็รู้สึกหงุดหงิด “เจมสัน ทำไมนายถึงพาเด็กเหลือขอคนนี้มาพบฉัน ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตได้ทุ่มเทความพยายามอย่างดีที่สุดมาเป็นเวลากว่าหนึ่งปี เพื่อรักษาเฮเธอร์ของฉัน ไอ้เด็กเวรนี่จะแกล้งเขาแบบนี้ได้ยังไงกัน? เจมสันหน้าซีดเพราะตกใจ เมื่อเขามองไปที่ไทร์ น้ำเสียงของเขาเริ่มสั่นเทาในขณะที่เขาพูด “คุณ... คุณชายน้อย…” ไทร์ยังคงไม่แยแสและกล่าวต่อ “นี่คือเทคนิคเข็มฮัวจากตำราฮัวโตวใช่ไหม?” เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต ซึ่งในตอนแรกรู้สึกขุ่นเคืองและคิดว่าไทร์จะต้องเป็นคนเจ้าเล่ห์ ก็ต้องตกตะลึง “นายรู้จักเทคนิคเข็มฮัวด้วยเหรอ?” ไทร์ตอบ “ว่ากันว่า เทคนิคเข็มฮัวนั้นส่งต่อไปยังลูกหลานของฮัวโตว เท
ครึ่งชั่วโมงถัดมา ผู้เฒ่า ฮัลเบิร์ต, คาร์สัน และคนอื่น ๆ ก็ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเชื่อฟังและหยุดรบกวนไทร์ ในขณะที่เขากำลังมุ่งเน้นไปที่การรักษาเฮเธอร์ด้วยเทคนิคเข็มมังกรท่องหล้าเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของเธอ ในที่สุด เมื่อไทร์ดึงเข็มของออก คาร์สันก็รีบวิ่งเข้าไปทันที “เฮเธอร์ คุณรู้สึกยังไงบ้าง?” สร้างความแปลกใจ เมื่อรอยยิ้มที่ผ่อนคลายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฮเธอร์ “ท้องของฉันยังคงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่มันก็ไม่เจ็บเท่าที่อื่น ฉันไม่เคยรู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้มานานเป็นปีแล้ว” คาร์สันรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง ในขณะที่ความรู้สึกผิดปรากฏขึ้นพร้อมกับท่าทางที่ประหลาดใจของผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต "คุณชาย คุณคือพระเจ้าอย่างแท้จริง คุณมีความมั่นใจในการรักษาความเจ็บป่วยของมาดามยอร์กให้หายขาดหรือไม่?” ไทร์ตอบว่า “ต้องรอจนกว่าฉันจะทำการตรวจสอบอย่างละเอียดก่อน” “ถ้าอย่างนั้น คุณได้โปรดช่วยภรรยาของฉันด้วย” คาร์สันตื่นเต้นเกินคำบรรยาย ในที่สุด หลังจากผ่านไปหนึ่งปี เขาก็มองเห็นความหวัง “ออกไปรอข้างนอกก่อน หลังจากตรวจร่างกายเสร็จแล้ว ฉันจะเรียกหาคุณ” “แน่นอน” คาร์สันและคนอื่น ๆ ฝากความหวังทั้งหมดไว้
ไทร์ไม่ได้กล่าวอะไรอีก เขาเริ่มใช้วิธีเข็มสั่นสะเทือนแทนการใช้ยาชาต่อเฮเธอร์ หลังจากนั้น เขาใช้มีดผ่าตัดสีเงินเปิดหน้าท้องของเธออย่างระมัดระวัง แม้ว่าเข็มที่สั่นสะเทือนจะให้ผลดังเช่นการฉีดยาชา แต่ผลที่ได้รับไม่สามารถเทียบกับจากการฉีดยาชาได้ ดังนั้น กระบวนการนี้จึงให้ความรู้สึกเหมือนกับไทร์ใช้มีดแทงเข้าที่ท้องของเอเธอร์อย่างตั้งใจ ความเจ็บปวด…ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้! “มาดามยอร์ก คุณสามารถกรีดร้องได้ถ้าคุณเจ็บ ไม่เป็นไร" “โอเค…อ๊า!” เหงื่อเริ่มก่อตัวบนหน้าผากของเฮเธอร์ "มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉันแก่กว่าคุณหลายรอบ เรียกฉันว่าป้าเควลช์ก็ได้ ด้วยความสัตย์จริง เมื่อฉันเห็นคุณครั้งแรก ฉันคิดว่าคุณดูเป็นกันเองมาก” ไทร์ยิ้ม ใครจะรู้ว่าเฮเธอร์จะใช้การสนทนาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง “ได้เลยคุณป้าเควลช์ ต่อไป ผมต้องการให้คุณแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่คุณรู้สึกอยู่ตลอดเวลา” ไทร์ไม่ได้ปฏิเสธที่จะพูดกับเธอ อันที่จริง เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนี้เป็นครั้งแรก เขาก็รู้สึกคุ้นเคยเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้มีบุคลิกที่ใจดีและอ่อนโยน ดังนั้น ถึงแม้ว่าจะมีความรู้สึกสนิทสนม แต่ก็เป็นการคาดหวังไว้เท่านั้น ใน
อย่างไรก็ตามผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตไม่ได้ล้อเล่น เขาจริงจังมาก การศึกษาด้านการแพทย์ไม่ได้แบ่งตามประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่แบ่งตามอายุ ไทร์สามารถปราบชายชราวัยหกสิบเศษได้อย่างสมบูรณ์ ผู้ซึ่งเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญชั้นนำของอุตสาหกรรมการแพทย์แผนโบราณของจักรวรรดิเซเลเชียล นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า ไทร์สามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของเฮเธอร์แล้ว ความรู้และทักษะของเขาในเทคนิคเข็มทางการแพทย์แผนโบราณนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต ยอมคุกเข่าและเรียกไทร์ว่าอาจารย์ อย่างไรก็ตามไทร์ปฏิเสธเขาไป “ฉันไม่มีเวลาหรือพลังงานที่จะฝึกฝนให้คุณได้” หลังจากนั้นไทร์ก็นำบัวเจ็ดกลีบและจากไปโดยไม่หันหลังกลับมา ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตถูกทิ้งให้หลงทาง ความรู้สึกนั้นเหมือนกับคนทั่วไปที่พลาดจากการได้รับเงินพันล้านดอลลาร์ ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้เที่ยงคืน ไทร์ขับรถกลับเมืองคานห์โดยไม่แวะพักที่ใด เขาไม่ได้กลับบ้านแต่เรียกฟอเรสต์ไปที่ร้านยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แทน เขาสามารถรวบรวมส่วนผสมอื่น ๆ ในใบสั่งยาได้โดยศูนย์ยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แล้ว ด้วยบัวเจ็ดกลีบในมือ ไทร์ใช้เวลาอยู่ในร้านขายยาทั้งคืนเพื่อผสมส่วนผสมเข้าด้วยกัน รุ่งอร
อากาศในฤดูร้อนเปลี่ยนแปลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า จู่ ๆ เมฆดำก็ปกคลุมท้องฟ้าที่มีแดดจ้าและฝนก็ตกลงมาอย่างหนักและรวดเร็ว เมื่อไทร์ขับรถมาถึงที่ชานเมืองของเมืองไพร์ม ทั้งเมืองก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนาและเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เปรี้ยง! สายฟ้าแลบผ่านท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ทำให้เมืองสั่นสะเทือนจากเสียงที่ดังก้องกังวาน ด้วยเมฆฝนฟ้าคะนองบนท้องฟ้าจึงกลายเป็นมืดมิด รถคาดิลแลคยังคงเร่งความเร็วอยู่บนท้องถนนอย่างต่อเนื่อง จุดหมายคือ คฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์! หยาดฝนเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้าและในไม่ช้าก็กลายเป็นฝนก้อนใหญ่ และรถคาดิลแลคก็มาหยุดที่ทางเข้าคฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์แล้ว ประตูรถเปิดออกและแมทธิวก็เดินลงไปที่ฝั่งคนขับพร้อมกับกางร่ม ไทร์ผลักประตูแล้วออกไป จากนั้นแมทธิวเอาร่มคลุมศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว "นายกำลังทำอะไร?" ไทร์ตกใจเล็กน้อย “ฮิฮิ นายท่าน พวกเขาชอบทำแบบนี้กันในหนัง ผมบังเอิญเห็นร่มที่ด้านหลังที่เป็นของแถมมา ผมเลยนำมันมาใช้เพื่อให้คุณดูเท่ขึ้น” ไทร์หมดคำพูด ชายสามคนฝ่าสายฝนและเดินไปที่คฤหาสน์ ในไม่ช้าผู้รักษาความปอดภัยสองคนก็ออกมาจากอาคารและขวางทางพวกเขาไว้ “พวกคุณมอง
ชาร์ล็อทก้าวถอยหลัง ร่องรอยความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในที่สุด ความรู้สึกของการตกลงไปในนรกทำให้เส้นผมบนศีรษะของเธอตั้งขึ้น “ลุงฟิลิกซ์!” อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ไทร์กำลังจะไปถึงตัวชาร์ล็อท จู่ ๆ เธอก็ตะโกนออกมา เงาที่พุ่งเข้ามาจากภายนอกราวกับฟ้าแลบ การปรากฏตัวของบุคคลนี้ดูเหมือนจะทำให้อุณหภูมิของอากาศรอบตัวพวกเขาลดลงทันที "นั่นใคร?" เมื่อเขาเข้ามา แมทธิวกับสตีเฟนก็สังเกตเห็นเขา สตีเฟนที่เพิ่งส่งบอดี้การ์ดบินออกไปขมวดคิ้ว ทันทีที่เขาเห็นภาพเงานั้น เขาก็ปล่อยหมัดออกไปทันที อย่างไรก็ตาม หมัดหนักของสตีเฟนสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายโดยคู่ต่อสู้ของเขา และการโจมตีที่รุนแรงก็พุ่งกลับมา ผัวะ! การต่อยครั้งนี้กระทบเข้าที่หน้าอกของสตีเฟนอย่างจัง มันเหมือนกับสายฟ้าฟาด สตีเฟนรู้สึกราวกับว่ามีค้อนขนาดใหญ่ทุบลงบนหน้าอกของเขา และร่างของเขาก็กระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร “สตีฟ!” แมทธิวก็ตกใจเช่นกัน เขาปล่อยหมัดความเร็วสูงไปที่บุคคลนั้น ชายคนนั้นหลบอีกครั้งก่อนจะเหวี่ยงขาใส่แมทธิว แมทธิวรีบป้องกันหน้าอกของเขาด้วยแขนของเขา ในชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าแขนของเขาชาและร่างกายของเขาก็ถูกผลัก
ร่างที่แข็งทื่อของชาร์ล็อทล้มลงกับพื้น ร่างกายของเธอหงายขึ้น แต่ใบหน้าของเธอหันสู่พื้น! "ไปกันเถอะ!" ไทร์ไม่แม้แต่จะชายตามองชาร์ล็อทอีกเลย สำหรับเขาการฆ่าคนก็เหมือนกับการเหยียบมดในอีกด้านหนึ่ง ผู้คุ้มกันของตระกูลฟิชเชอร์ทั้งหมดถูกสตีเฟนและแมทธิวจัดการทั้งหมด บางคนเสียชีวิตทันที บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส บางคนนอนราบกับพื้นและร้องด้วยความเจ็บปวด“บอกหัวหน้าของตระกูลฟิชเชอร์ ว่าเราจะอยู่ที่เมืองคาห์ของจังหวัดริเวอร์เดล เราจะรอการแก้แค้นจากเขา” สตีเฟนบอกบอดี้การ์ดที่นอนเจ็บปวดอยู่บนพื้นก่อนที่เขาจะและแมทธิวจะหันหลังและตามไทร์ออกไปข้างนอกพายุฝนฤดูร้อนเพิ่งผ่านพ้นไป เมฆมืดกระจายหายไปและแสงแดดก็ส่องลงมา ไทร์ขับรถพาพวกเขากลับไปยังเมืองคานห์ด้วยความเร็วสูง!เมื่อรถคาดิลแลคกลับมาถึงที่โรงเลี้ยงสุนัข ก็เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า มันเป็นกลางวันแสก ๆ แต่โรงเลี้ยงสุนัขกำลังต่อสู้กันดุเดือด ไทร์ แมทธิวและสตีเฟน ผลักประตูรถให้เปิดออกและเดินลงมาในขณะนั้น สมาชิกทั้งหมดสิบคนในโรงเลี้ยงสุนัข หลายคนยังอยู่ในผ้าพันแผล อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้กำลังใช้วิธีการฝึกฝนตนเอง พวกเขาต่อสู้กันเอง ต่อสู้กับสุนัขต่อสู้ท