อากาศในฤดูร้อนเปลี่ยนแปลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า จู่ ๆ เมฆดำก็ปกคลุมท้องฟ้าที่มีแดดจ้าและฝนก็ตกลงมาอย่างหนักและรวดเร็ว เมื่อไทร์ขับรถมาถึงที่ชานเมืองของเมืองไพร์ม ทั้งเมืองก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนาและเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เปรี้ยง! สายฟ้าแลบผ่านท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ทำให้เมืองสั่นสะเทือนจากเสียงที่ดังก้องกังวาน ด้วยเมฆฝนฟ้าคะนองบนท้องฟ้าจึงกลายเป็นมืดมิด รถคาดิลแลคยังคงเร่งความเร็วอยู่บนท้องถนนอย่างต่อเนื่อง จุดหมายคือ คฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์! หยาดฝนเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้าและในไม่ช้าก็กลายเป็นฝนก้อนใหญ่ และรถคาดิลแลคก็มาหยุดที่ทางเข้าคฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์แล้ว ประตูรถเปิดออกและแมทธิวก็เดินลงไปที่ฝั่งคนขับพร้อมกับกางร่ม ไทร์ผลักประตูแล้วออกไป จากนั้นแมทธิวเอาร่มคลุมศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว "นายกำลังทำอะไร?" ไทร์ตกใจเล็กน้อย “ฮิฮิ นายท่าน พวกเขาชอบทำแบบนี้กันในหนัง ผมบังเอิญเห็นร่มที่ด้านหลังที่เป็นของแถมมา ผมเลยนำมันมาใช้เพื่อให้คุณดูเท่ขึ้น” ไทร์หมดคำพูด ชายสามคนฝ่าสายฝนและเดินไปที่คฤหาสน์ ในไม่ช้าผู้รักษาความปอดภัยสองคนก็ออกมาจากอาคารและขวางทางพวกเขาไว้ “พวกคุณมอง
ชาร์ล็อทก้าวถอยหลัง ร่องรอยความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในที่สุด ความรู้สึกของการตกลงไปในนรกทำให้เส้นผมบนศีรษะของเธอตั้งขึ้น “ลุงฟิลิกซ์!” อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ไทร์กำลังจะไปถึงตัวชาร์ล็อท จู่ ๆ เธอก็ตะโกนออกมา เงาที่พุ่งเข้ามาจากภายนอกราวกับฟ้าแลบ การปรากฏตัวของบุคคลนี้ดูเหมือนจะทำให้อุณหภูมิของอากาศรอบตัวพวกเขาลดลงทันที "นั่นใคร?" เมื่อเขาเข้ามา แมทธิวกับสตีเฟนก็สังเกตเห็นเขา สตีเฟนที่เพิ่งส่งบอดี้การ์ดบินออกไปขมวดคิ้ว ทันทีที่เขาเห็นภาพเงานั้น เขาก็ปล่อยหมัดออกไปทันที อย่างไรก็ตาม หมัดหนักของสตีเฟนสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายโดยคู่ต่อสู้ของเขา และการโจมตีที่รุนแรงก็พุ่งกลับมา ผัวะ! การต่อยครั้งนี้กระทบเข้าที่หน้าอกของสตีเฟนอย่างจัง มันเหมือนกับสายฟ้าฟาด สตีเฟนรู้สึกราวกับว่ามีค้อนขนาดใหญ่ทุบลงบนหน้าอกของเขา และร่างของเขาก็กระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร “สตีฟ!” แมทธิวก็ตกใจเช่นกัน เขาปล่อยหมัดความเร็วสูงไปที่บุคคลนั้น ชายคนนั้นหลบอีกครั้งก่อนจะเหวี่ยงขาใส่แมทธิว แมทธิวรีบป้องกันหน้าอกของเขาด้วยแขนของเขา ในชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าแขนของเขาชาและร่างกายของเขาก็ถูกผลัก
ร่างที่แข็งทื่อของชาร์ล็อทล้มลงกับพื้น ร่างกายของเธอหงายขึ้น แต่ใบหน้าของเธอหันสู่พื้น! "ไปกันเถอะ!" ไทร์ไม่แม้แต่จะชายตามองชาร์ล็อทอีกเลย สำหรับเขาการฆ่าคนก็เหมือนกับการเหยียบมดในอีกด้านหนึ่ง ผู้คุ้มกันของตระกูลฟิชเชอร์ทั้งหมดถูกสตีเฟนและแมทธิวจัดการทั้งหมด บางคนเสียชีวิตทันที บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส บางคนนอนราบกับพื้นและร้องด้วยความเจ็บปวด“บอกหัวหน้าของตระกูลฟิชเชอร์ ว่าเราจะอยู่ที่เมืองคาห์ของจังหวัดริเวอร์เดล เราจะรอการแก้แค้นจากเขา” สตีเฟนบอกบอดี้การ์ดที่นอนเจ็บปวดอยู่บนพื้นก่อนที่เขาจะและแมทธิวจะหันหลังและตามไทร์ออกไปข้างนอกพายุฝนฤดูร้อนเพิ่งผ่านพ้นไป เมฆมืดกระจายหายไปและแสงแดดก็ส่องลงมา ไทร์ขับรถพาพวกเขากลับไปยังเมืองคานห์ด้วยความเร็วสูง!เมื่อรถคาดิลแลคกลับมาถึงที่โรงเลี้ยงสุนัข ก็เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า มันเป็นกลางวันแสก ๆ แต่โรงเลี้ยงสุนัขกำลังต่อสู้กันดุเดือด ไทร์ แมทธิวและสตีเฟน ผลักประตูรถให้เปิดออกและเดินลงมาในขณะนั้น สมาชิกทั้งหมดสิบคนในโรงเลี้ยงสุนัข หลายคนยังอยู่ในผ้าพันแผล อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้กำลังใช้วิธีการฝึกฝนตนเอง พวกเขาต่อสู้กันเอง ต่อสู้กับสุนัขต่อสู้ท
ณ คฤหาสน์ฟิชเชอร์ในเมืองไพร์ม เมื่อ แกรี่ ฟิชเชอร์ได้รับข่าวการถูกฆาตกรรมของลูกสาวของเขาเขาก็ขังตัวเองอยู่ในห้องหนังสือเป็นเวลาหลายชั่วโมง ชายวัยกลางคนสูญเสียลูกสาวไปก่อนวัยอันควร เขาจึงไว้ทุกข์ให้แก่การตายของลูกสาวของเขา ไม่มีความเศร้าโศกใดมากไปกว่านี้แล้วประตูห้องอ่านหนังสือของแกรี่ ถูกล็อคเป็นเวลาเกือบห้าชั่วโมง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ข้างใน ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งและรบกวนเขาเช่นกันแกรี่ ฟิชเชอร์ มีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ในสมัยของเขา แกรี่ไม่ได้ให้คุณค่ากับลูกชายมากกว่าลูกสาว ชาร์ลอตต์จึงเป็นแก้วตาดวงใจของเขาตั้งแต่ชาร์ล็อทยังเด็ก แกรี่ยอมให้ชาร์ล็อททำตามที่เธอต้องการ แม้ว่าชาร์ล็อทยืนกรานที่จะแต่งงานกับตระกูลฮิลล์ในเมืองคานห์ แกรี่ก็ไม่เคยห้ามเธอเลย ต่อมา เมื่อชาร์ล็อทและคริสหย่ากันและต้องการกลับมายังเมืองไพรม์ แกรี่ก็ไม่เคยถามหรือห้ามเธอแต่ในตอนนี้ ลูกสาวอันล้ำค่าของเขาคนนี้ได้ตายไปแล้ว ไม่ใช่เพราะความเจ็บป่วย แต่เพราะเธอถูกฆ่าด้วยมือของสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีสถานะหรือภูมิหลังใด ๆ แม้กระทั่งบอกได้ว่า เขามาจากที่เล็ก ๆ อย่างเมืองคานห์เมื่อตระหนัก
เมื่อไม่มีเครื่องเก็บเสียง ดังนั้น เสียงปืนจึงดังมาก รูถูกเจาะลงในหัวของเควิน และเขาก็ล้มลงไปในแอ่งเลือดของเขาเองในทันทีเมื่อยืนอยู่นอกประตู ลีออนและไรอันส่ายหัวโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่แกรี่เอาปืนกลับเข้าไปในลิ้นชัก จากนั้น ร่องรอยของความเศร้าโศกก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา“ชาร์ล็อต ฉันบอกเธอไปแล้วว่าโครงการใหญ่ในเมืองไพร์มกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ดังนั้น เธอไม่ควรรีบร้อน ทำไมเธอไม่เชื่อฟังฉัน เมื่อโครงการประสบความสำเร็จ เธอจะจัดการกับไทร์ ซัมเมอร์จะได้ยากแค่ไหนกัน? เยี่ยม ตอนนี้เธอตายเพราะมันแล้ว”แกรี่เปิดประตูห้องหนังสือของเขาและออกมา ลีออนที่อยู่ข้างนอกได้สั่งให้คนรับใช้สองคนเข้าไปในห้องหนังสือเพื่อทำความสะอาดทันที ในขณะที่เขาเดินตามแกรี่ไปท้องฟ้าข้างนอกมืดครึ้ม ฝนกำลังจะเริ่มตก แกรี่ยืนอยู่กลางสนามและจ้องมองไปที่ก้อนเมฆสีดำบนท้องฟ้าอย่างแน่วแน่พร้อมกับความรู้สึกหนักใจเป็นอย่างมาก "แม่งเอ๊ย! พวกมันกล้ามาก" ไรอันอดกลั้นอารมณ์โกรธไว้ไม่ได้ ตอนนี้หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเขาก็กระโดดอย่างบ้าคลั่ง “คุณพ่อ ฉันจะส่งคนไปที่เมืองคานห์ ไทร์ ซัมเมอร์และครอบครัวทั้งหมดของมันจะต้องตาย!
ภายในตอนเย็น ลีออนขับรถไปเมืองคานห์พร้อมกับกูเดน กูเดนอายุมากกว่าสี่สิบปี เขามีรอยแผลเป็นสีแดงเลือดที่น่าสยดสยองอยู่บนหน้าผากของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคน แต่ด้วยนิสัยของเขา เขาก็มักจะชอบสวมใส่ชุดสีเขียว มันทำให้เขามีความรู้สึกได้ถึงความได้เปรียบเหนือใคร“ก็แค่ ไทร์ ซัมเมอร์เท่านั้น ฉันสามารถไปและฆ่าเขาเพื่อคุณได้ คุณไม่จำเป็นต้องทำให้มันยากเช่นนี้” กูเดนถามด้วยเสียงต่ำแต่หนักแน่นลีออนตอบว่า “ลุงกูเดน คุณอาจจะยังไม่รู้ แต่ไทร์ ซัมเมอร์นั้นเก่งมาก เขาเคยอาศัยอยู่ในเรย์นมาก่อนเช่นกัน และเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เขาได้ฆ่าทหารรับจ้างที่มาจากเรย์นจำนวนหนึ่ง”กูเดนเลิกคิ้ว “คุณกำลังพูดว่า ในฐานะอดีตทหารรับจ้าง ฉันไม่คู่ควรกับเขาเหรอ?”หลังจากนั้น เขาตระหนักได้ว่าเขาเลือกใช้คำพูดผิดไป แม้จะเป็นนายน้อยคนที่สองของตระกูลฟิชเชอร์ แต่เขาก็ยังรู้สึกหนาวสั่นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกูเดน เขาไม่ได้กลัวกูเดน แต่แน่นอนว่า เขาไม่ชอบออร่าที่ชายคนนั้นเปล่งออกมา“ลุงกูเดน คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิด” ลีออนรีบอธิบาย “แต่เป็นเพราะว่าโครงการในเมืองไพรม์จะเปิดตัวในอีกไม่ช้า และเราจะต้องขอความช่วยเหลือจากลุงก
ลีออนพูดถูก ในฐานะราชาใต้ดินแห่งเมืองคานห์ ไม่ว่าเป้าหมายของเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันจะไม่เป็นปัญหาหาสำหรับโนอาห์ ลี ถ้าลีออนต้องการให้เขาจัดการกับใครสักคน เขาจะต้องตอบตกลงในทันที ท้ายที่สุด ถ้าหากว่าราชาใต้ดินอย่างเขา สามารถได้รับการสนับสนุนจากตระกูลฟิชเชอร์อันทรงเกียรติในเมืองไพร์ม อนาคตของเขาจะไร้ขีดจำกัดอย่างแน่นอนเช่นเดียวกับที่ตระกูลฮิลล์ ที่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลฟิชเชอร์ในตอนนั้นในเวลาเพียงแค่สองปี พวกเขาก็กลายเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำของเมืองคานห์ทันที มันเป็นข้อดีที่คาดไม่ถึงจริง ๆถึงแม้ว่า โนอาห์ ลี อยากจะผูกมิตรกับตระกูลฟิชเชอร์ แต่เขามีความกล้าพอไหม? แน่นอนว่าคำตอบคือ ไม่ ในฐานะสัตว์เลี้ยงของไทร์ แม้ว่าโนอาห์จะไม่รู้ว่าไทร์น่ากลัวเพียงใดและภูมิหลังของเขานั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน แม้ว่าเขาจะมีความคิดที่เลือนลางก็ตาม ลืมตระกูลฟิชเชอร์ของเมืองไพร์มไปได้เลย แม้แต่เหล่าชนชั้นสูงทางเหนือไปจนถึงทางใต้หรือแม้แต่ชนชั้นสูงในเมืองหลวง ก็อาจจะไม่สามารถเทียบเทียมกับไทร์ได้เลย ดังนั้น คำตอบในใจของโนอาห์ ลีก็คือ 'ไม่' “นายน้อยฟิชเชอร์ สำหรับเรื่องนี้ ฉันต้องขอโทษ...”ในขณะ
ที่คลับ ลีออนเมาเล็กน้อย ที่นี่คือเมืองคานห์ โนอาห์ได้เตรียมการต้อนรับระดับจักรพรรดิอย่างสมเกียรติ ลีออนจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้เขาถูกห้อมล้อมไปด้วยสาวงามที่กำลังดื่มอวยพรกับเขา เขาดึงสาวงามหนึ่งในนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาและเริ่มทำตัวคุกคามสาวงามผู้นั้น ข้าง ๆ เขา กูเดนนั่งตัวตรงเหมือนทหาร บางทีอาจเป็นเพราะอายุของเขา ที่ทำให้เขาไม่ได้ตื่นตากับสภาพแวดล้อมเช่นนี้อีกต่อไป ในตอนแรก สาวงามบางคนจะเข้ามาพูดคุยและดื่มกับเขาในเชิงเย้ายวน แต่หลังจากเห็นพฤติกรรมที่ไม่แยแสของเขา พวกเธอก็ค่อย ๆ เว้นระยะห่างดังนั้น สาวงามทุกคนจึงไปล้อมรอบตัวของลีออน ในขณะที่กูเดนนั่งนิ่งอยู่เพียงผู้เดียว“ลุงกูเดน คุณไม่ชอบสภาพแวดล้อมเช่นนี้เหรอ? กลับไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อนไหม?” ลีออนถามอย่างไรก็ตาม กูเดนถือแก้วของเขาในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ เขาเงียบและไม่ตอบลีออน บุคลิกของเขานั้นแปลกมาโดยตลอด โดยแทบจะไม่มีใครสามารถเข้าใจเขาได้“นายน้อยฟิชเชอร์ คุณลุงผู้นี้ช่างอ่อนไหวจริง ๆ อย่าได้สนใจเขาเลย มาดื่มกันเถอะ” สาวงามข้างกายพูดในขณะที่เธอพิงร่างกายที่ร้อนระอุไปที่ข้างกายลีออน เธอรู้ว่าเขาเป็นบุคคลสำคัญ
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ