แชร์
บทที่ 182 การแก้แค้นเริ่มต้นขึ้น
บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 183 ชาร์ล็อท ฟิชเชอร์จะต้องตาย
อากาศในฤดูร้อนเปลี่ยนแปลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า จู่ ๆ เมฆดำก็ปกคลุมท้องฟ้าที่มีแดดจ้าและฝนก็ตกลงมาอย่างหนักและรวดเร็ว เมื่อไทร์ขับรถมาถึงที่ชานเมืองของเมืองไพร์ม ทั้งเมืองก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนาและเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เปรี้ยง! สายฟ้าแลบผ่านท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ทำให้เมืองสั่นสะเทือนจากเสียงที่ดังก้องกังวาน ด้วยเมฆฝนฟ้าคะนองบนท้องฟ้าจึงกลายเป็นมืดมิด รถคาดิลแลคยังคงเร่งความเร็วอยู่บนท้องถนนอย่างต่อเนื่อง จุดหมายคือ คฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์! หยาดฝนเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้าและในไม่ช้าก็กลายเป็นฝนก้อนใหญ่ และรถคาดิลแลคก็มาหยุดที่ทางเข้าคฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์แล้ว ประตูรถเปิดออกและแมทธิวก็เดินลงไปที่ฝั่งคนขับพร้อมกับกางร่ม ไทร์ผลักประตูแล้วออกไป จากนั้นแมทธิวเอาร่มคลุมศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว "นายกำลังทำอะไร?" ไทร์ตกใจเล็กน้อย “ฮิฮิ นายท่าน พวกเขาชอบทำแบบนี้กันในหนัง ผมบังเอิญเห็นร่มที่ด้านหลังที่เป็นของแถมมา ผมเลยนำมันมาใช้เพื่อให้คุณดูเท่ขึ้น” ไทร์หมดคำพูด ชายสามคนฝ่าสายฝนและเดินไปที่คฤหาสน์ ในไม่ช้าผู้รักษาความปอดภัยสองคนก็ออกมาจากอาคารและขวางทางพวกเขาไว้ “พวกคุณมอง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 184 พระเยซูก็ช่วยเธอไว้ไม่ได้
ชาร์ล็อทก้าวถอยหลัง ร่องรอยความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในที่สุด ความรู้สึกของการตกลงไปในนรกทำให้เส้นผมบนศีรษะของเธอตั้งขึ้น “ลุงฟิลิกซ์!” อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ไทร์กำลังจะไปถึงตัวชาร์ล็อท จู่ ๆ เธอก็ตะโกนออกมา เงาที่พุ่งเข้ามาจากภายนอกราวกับฟ้าแลบ การปรากฏตัวของบุคคลนี้ดูเหมือนจะทำให้อุณหภูมิของอากาศรอบตัวพวกเขาลดลงทันที "นั่นใคร?" เมื่อเขาเข้ามา แมทธิวกับสตีเฟนก็สังเกตเห็นเขา สตีเฟนที่เพิ่งส่งบอดี้การ์ดบินออกไปขมวดคิ้ว ทันทีที่เขาเห็นภาพเงานั้น เขาก็ปล่อยหมัดออกไปทันที อย่างไรก็ตาม หมัดหนักของสตีเฟนสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายโดยคู่ต่อสู้ของเขา และการโจมตีที่รุนแรงก็พุ่งกลับมา ผัวะ! การต่อยครั้งนี้กระทบเข้าที่หน้าอกของสตีเฟนอย่างจัง มันเหมือนกับสายฟ้าฟาด สตีเฟนรู้สึกราวกับว่ามีค้อนขนาดใหญ่ทุบลงบนหน้าอกของเขา และร่างของเขาก็กระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร “สตีฟ!” แมทธิวก็ตกใจเช่นกัน เขาปล่อยหมัดความเร็วสูงไปที่บุคคลนั้น ชายคนนั้นหลบอีกครั้งก่อนจะเหวี่ยงขาใส่แมทธิว แมทธิวรีบป้องกันหน้าอกของเขาด้วยแขนของเขา ในชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าแขนของเขาชาและร่างกายของเขาก็ถูกผลัก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 185 รังหมาป่า
ร่างที่แข็งทื่อของชาร์ล็อทล้มลงกับพื้น ร่างกายของเธอหงายขึ้น แต่ใบหน้าของเธอหันสู่พื้น! "ไปกันเถอะ!" ไทร์ไม่แม้แต่จะชายตามองชาร์ล็อทอีกเลย สำหรับเขาการฆ่าคนก็เหมือนกับการเหยียบมดในอีกด้านหนึ่ง ผู้คุ้มกันของตระกูลฟิชเชอร์ทั้งหมดถูกสตีเฟนและแมทธิวจัดการทั้งหมด บางคนเสียชีวิตทันที บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส บางคนนอนราบกับพื้นและร้องด้วยความเจ็บปวด“บอกหัวหน้าของตระกูลฟิชเชอร์ ว่าเราจะอยู่ที่เมืองคาห์ของจังหวัดริเวอร์เดล เราจะรอการแก้แค้นจากเขา” สตีเฟนบอกบอดี้การ์ดที่นอนเจ็บปวดอยู่บนพื้นก่อนที่เขาจะและแมทธิวจะหันหลังและตามไทร์ออกไปข้างนอกพายุฝนฤดูร้อนเพิ่งผ่านพ้นไป เมฆมืดกระจายหายไปและแสงแดดก็ส่องลงมา ไทร์ขับรถพาพวกเขากลับไปยังเมืองคานห์ด้วยความเร็วสูง!เมื่อรถคาดิลแลคกลับมาถึงที่โรงเลี้ยงสุนัข ก็เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า มันเป็นกลางวันแสก ๆ แต่โรงเลี้ยงสุนัขกำลังต่อสู้กันดุเดือด ไทร์ แมทธิวและสตีเฟน ผลักประตูรถให้เปิดออกและเดินลงมาในขณะนั้น สมาชิกทั้งหมดสิบคนในโรงเลี้ยงสุนัข หลายคนยังอยู่ในผ้าพันแผล อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้กำลังใช้วิธีการฝึกฝนตนเอง พวกเขาต่อสู้กันเอง ต่อสู้กับสุนัขต่อสู้ท
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 186 แกรี่ ฟิชเชอร์ ผู้อาฆาตพยาบาท
ณ คฤหาสน์ฟิชเชอร์ในเมืองไพร์ม เมื่อ แกรี่ ฟิชเชอร์ได้รับข่าวการถูกฆาตกรรมของลูกสาวของเขาเขาก็ขังตัวเองอยู่ในห้องหนังสือเป็นเวลาหลายชั่วโมง ชายวัยกลางคนสูญเสียลูกสาวไปก่อนวัยอันควร เขาจึงไว้ทุกข์ให้แก่การตายของลูกสาวของเขา ไม่มีความเศร้าโศกใดมากไปกว่านี้แล้วประตูห้องอ่านหนังสือของแกรี่ ถูกล็อคเป็นเวลาเกือบห้าชั่วโมง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ข้างใน ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งและรบกวนเขาเช่นกันแกรี่ ฟิชเชอร์ มีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ในสมัยของเขา แกรี่ไม่ได้ให้คุณค่ากับลูกชายมากกว่าลูกสาว ชาร์ลอตต์จึงเป็นแก้วตาดวงใจของเขาตั้งแต่ชาร์ล็อทยังเด็ก แกรี่ยอมให้ชาร์ล็อททำตามที่เธอต้องการ แม้ว่าชาร์ล็อทยืนกรานที่จะแต่งงานกับตระกูลฮิลล์ในเมืองคานห์ แกรี่ก็ไม่เคยห้ามเธอเลย ต่อมา เมื่อชาร์ล็อทและคริสหย่ากันและต้องการกลับมายังเมืองไพรม์ แกรี่ก็ไม่เคยถามหรือห้ามเธอแต่ในตอนนี้ ลูกสาวอันล้ำค่าของเขาคนนี้ได้ตายไปแล้ว ไม่ใช่เพราะความเจ็บป่วย แต่เพราะเธอถูกฆ่าด้วยมือของสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีสถานะหรือภูมิหลังใด ๆ แม้กระทั่งบอกได้ว่า เขามาจากที่เล็ก ๆ อย่างเมืองคานห์เมื่อตระหนัก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 187 ใบมีด
เมื่อไม่มีเครื่องเก็บเสียง ดังนั้น เสียงปืนจึงดังมาก รูถูกเจาะลงในหัวของเควิน และเขาก็ล้มลงไปในแอ่งเลือดของเขาเองในทันทีเมื่อยืนอยู่นอกประตู ลีออนและไรอันส่ายหัวโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่แกรี่เอาปืนกลับเข้าไปในลิ้นชัก จากนั้น ร่องรอยของความเศร้าโศกก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา“ชาร์ล็อต ฉันบอกเธอไปแล้วว่าโครงการใหญ่ในเมืองไพร์มกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ดังนั้น เธอไม่ควรรีบร้อน ทำไมเธอไม่เชื่อฟังฉัน เมื่อโครงการประสบความสำเร็จ เธอจะจัดการกับไทร์ ซัมเมอร์จะได้ยากแค่ไหนกัน? เยี่ยม ตอนนี้เธอตายเพราะมันแล้ว”แกรี่เปิดประตูห้องหนังสือของเขาและออกมา ลีออนที่อยู่ข้างนอกได้สั่งให้คนรับใช้สองคนเข้าไปในห้องหนังสือเพื่อทำความสะอาดทันที ในขณะที่เขาเดินตามแกรี่ไปท้องฟ้าข้างนอกมืดครึ้ม ฝนกำลังจะเริ่มตก แกรี่ยืนอยู่กลางสนามและจ้องมองไปที่ก้อนเมฆสีดำบนท้องฟ้าอย่างแน่วแน่พร้อมกับความรู้สึกหนักใจเป็นอย่างมาก "แม่งเอ๊ย! พวกมันกล้ามาก" ไรอันอดกลั้นอารมณ์โกรธไว้ไม่ได้ ตอนนี้หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเขาก็กระโดดอย่างบ้าคลั่ง “คุณพ่อ ฉันจะส่งคนไปที่เมืองคานห์ ไทร์ ซัมเมอร์และครอบครัวทั้งหมดของมันจะต้องตาย!
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 188 กูเดน
ภายในตอนเย็น ลีออนขับรถไปเมืองคานห์พร้อมกับกูเดน กูเดนอายุมากกว่าสี่สิบปี เขามีรอยแผลเป็นสีแดงเลือดที่น่าสยดสยองอยู่บนหน้าผากของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคน แต่ด้วยนิสัยของเขา เขาก็มักจะชอบสวมใส่ชุดสีเขียว มันทำให้เขามีความรู้สึกได้ถึงความได้เปรียบเหนือใคร“ก็แค่ ไทร์ ซัมเมอร์เท่านั้น ฉันสามารถไปและฆ่าเขาเพื่อคุณได้ คุณไม่จำเป็นต้องทำให้มันยากเช่นนี้” กูเดนถามด้วยเสียงต่ำแต่หนักแน่นลีออนตอบว่า “ลุงกูเดน คุณอาจจะยังไม่รู้ แต่ไทร์ ซัมเมอร์นั้นเก่งมาก เขาเคยอาศัยอยู่ในเรย์นมาก่อนเช่นกัน และเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เขาได้ฆ่าทหารรับจ้างที่มาจากเรย์นจำนวนหนึ่ง”กูเดนเลิกคิ้ว “คุณกำลังพูดว่า ในฐานะอดีตทหารรับจ้าง ฉันไม่คู่ควรกับเขาเหรอ?”หลังจากนั้น เขาตระหนักได้ว่าเขาเลือกใช้คำพูดผิดไป แม้จะเป็นนายน้อยคนที่สองของตระกูลฟิชเชอร์ แต่เขาก็ยังรู้สึกหนาวสั่นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกูเดน เขาไม่ได้กลัวกูเดน แต่แน่นอนว่า เขาไม่ชอบออร่าที่ชายคนนั้นเปล่งออกมา“ลุงกูเดน คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิด” ลีออนรีบอธิบาย “แต่เป็นเพราะว่าโครงการในเมืองไพรม์จะเปิดตัวในอีกไม่ช้า และเราจะต้องขอความช่วยเหลือจากลุงก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 189 ความร่วมมือที่น่าพอใจ
ลีออนพูดถูก ในฐานะราชาใต้ดินแห่งเมืองคานห์ ไม่ว่าเป้าหมายของเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันจะไม่เป็นปัญหาหาสำหรับโนอาห์ ลี ถ้าลีออนต้องการให้เขาจัดการกับใครสักคน เขาจะต้องตอบตกลงในทันที ท้ายที่สุด ถ้าหากว่าราชาใต้ดินอย่างเขา สามารถได้รับการสนับสนุนจากตระกูลฟิชเชอร์อันทรงเกียรติในเมืองไพร์ม อนาคตของเขาจะไร้ขีดจำกัดอย่างแน่นอนเช่นเดียวกับที่ตระกูลฮิลล์ ที่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลฟิชเชอร์ในตอนนั้นในเวลาเพียงแค่สองปี พวกเขาก็กลายเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำของเมืองคานห์ทันที มันเป็นข้อดีที่คาดไม่ถึงจริง ๆถึงแม้ว่า โนอาห์ ลี อยากจะผูกมิตรกับตระกูลฟิชเชอร์ แต่เขามีความกล้าพอไหม? แน่นอนว่าคำตอบคือ ไม่ ในฐานะสัตว์เลี้ยงของไทร์ แม้ว่าโนอาห์จะไม่รู้ว่าไทร์น่ากลัวเพียงใดและภูมิหลังของเขานั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน แม้ว่าเขาจะมีความคิดที่เลือนลางก็ตาม ลืมตระกูลฟิชเชอร์ของเมืองไพร์มไปได้เลย แม้แต่เหล่าชนชั้นสูงทางเหนือไปจนถึงทางใต้หรือแม้แต่ชนชั้นสูงในเมืองหลวง ก็อาจจะไม่สามารถเทียบเทียมกับไทร์ได้เลย ดังนั้น คำตอบในใจของโนอาห์ ลีก็คือ 'ไม่' “นายน้อยฟิชเชอร์ สำหรับเรื่องนี้ ฉันต้องขอโทษ...”ในขณะ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 190 โนอาห์ ลี ทรยศเรา
ที่คลับ ลีออนเมาเล็กน้อย ที่นี่คือเมืองคานห์ โนอาห์ได้เตรียมการต้อนรับระดับจักรพรรดิอย่างสมเกียรติ ลีออนจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้เขาถูกห้อมล้อมไปด้วยสาวงามที่กำลังดื่มอวยพรกับเขา เขาดึงสาวงามหนึ่งในนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาและเริ่มทำตัวคุกคามสาวงามผู้นั้น ข้าง ๆ เขา กูเดนนั่งตัวตรงเหมือนทหาร บางทีอาจเป็นเพราะอายุของเขา ที่ทำให้เขาไม่ได้ตื่นตากับสภาพแวดล้อมเช่นนี้อีกต่อไป ในตอนแรก สาวงามบางคนจะเข้ามาพูดคุยและดื่มกับเขาในเชิงเย้ายวน แต่หลังจากเห็นพฤติกรรมที่ไม่แยแสของเขา พวกเธอก็ค่อย ๆ เว้นระยะห่างดังนั้น สาวงามทุกคนจึงไปล้อมรอบตัวของลีออน ในขณะที่กูเดนนั่งนิ่งอยู่เพียงผู้เดียว“ลุงกูเดน คุณไม่ชอบสภาพแวดล้อมเช่นนี้เหรอ? กลับไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อนไหม?” ลีออนถามอย่างไรก็ตาม กูเดนถือแก้วของเขาในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ เขาเงียบและไม่ตอบลีออน บุคลิกของเขานั้นแปลกมาโดยตลอด โดยแทบจะไม่มีใครสามารถเข้าใจเขาได้“นายน้อยฟิชเชอร์ คุณลุงผู้นี้ช่างอ่อนไหวจริง ๆ อย่าได้สนใจเขาเลย มาดื่มกันเถอะ” สาวงามข้างกายพูดในขณะที่เธอพิงร่างกายที่ร้อนระอุไปที่ข้างกายลีออน เธอรู้ว่าเขาเป็นบุคคลสำคัญ
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
