แชร์
บทที่ 176 คุณชายน้อย คุณมีทักษะทางการแพทย์งั้นเหรอ
บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 177 คุณชายน้อยเป็นดั่งเทพเจ้า
เจมสันจัดระเบียบความคิดก่อนจะพูดว่า “กว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา นายหญิงได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งตับ พอเรารู้ตัวมันก็สายไปเสียแล้ว เจ้านายของฉันรักภรรยาของเขามาก และเพื่อปฏิบัติต่อเธอ เขาค้นหาผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ทั่วโลก อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ยังคงไม่ดีขึ้น” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไทร์ก็ขมวดคิ้ว “ปีกว่าแล้ว แต่เธอยังมีชีวิตอยู่เหรอ? ในระยะสุดท้ายของโรคมะเร็ง ถึงแม้ว่าคุณจะใช้เงินไปกับการทำเคมีบำบัดมากเพียงใด แต่คน ๆ นั้นก็ต้องตายอยู่ดี” เจมสันพยักหน้า “ถูกต้องแล้วคุณชายน้อย มันผิดปกติมาก เจ้านายของฉันจึงสงสัยว่า นายหญิงจะไม่ได้เป็นมะเร็ง ความเจ็บและอาการป่วยของเธอนั้นแปลกประหลาดมาก การวินิจฉัยจากทางโรงพยาบาลทุกแห่ง โดยผลออกมาว่านายหญิงเป็นมะเร็งตับ แต่มันก็ปีกว่าแล้วที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่ว่าเธอต้องอยู่ในความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทุกวัน ดังนั้น เจ้านายของฉัน จึงได้เชิญแพทย์แผนโบราณผู้มากประสบการณ์มารักษานายหญิงของฉัน และให้รางวัลเป็นดอกบัวเจ็ดกลีบในตำนานนั้น ถึงกระนั้น ก็ยังไม่มีผู้ใดที่สามารถรักษาโรคประหลาดนี้ได้” ไทร์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณสมบัติหลักของบัวเจ็ดกลีบคือ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 178 คาร์สัน ยอร์ก และ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต
ในไม่ช้า เจมสันก็ขับรถมาถึงที่สนามหญ้าแห่งหนึ่งในหมู่บ้าน มันเป็นอาคารสองชั้นขนาดเล็กที่มีสวนสวยอยู่หน้าประตู มันถือว่าไม่หรูแต่ดูมีรสนิยม ชายสองคนกำลังดื่มชาที่โต๊ะหินเล็ก ๆ ในสวน ชายทั้งสองดูเหมือนจะอายุหกสิบเศษ ๆ หนึ่งในนั้นแต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดา แต่เขามีออร่าที่เป็นเอกลักษณ์ ท่าทางของเขาให้ความรู้สึกถึงอำนาจ ชายคนนี้คือ คาร์สัน ยอร์ก เจ้านายของเจมสัน ชายอีกคนดูมีการศึกษาสูงและเต็มไปด้วยพลัง นี่คือผู้ชายที่มีภูมิหลังโดดเด่น นามสกุลของเขาคือ ฮัลเบิร์ต ประธานสมาคมแพทย์แผนโบราณของจักรวรรดิเซเลเชียลและเป็นคนเก่าแก่ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในด้านการแพทย์แผนโบราณ ชุมชนแพทย์แผนโบราณเรียกเขาว่าผู้เฒ่า ฮัลเบิร์ต ซึ่งมีข่าวลือว่าเขาเป็นทายาทของแพทย์จีนผู้ยิ่งใหญ่ ฮัวโตว คาร์สัน และ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ เนื่องจากภรรยาของเขา เฮเธอร์ เควลซ์ ล้มป่วย คาร์สันจึงเชิญผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตให้มารักษาภรรยาของเขา อย่างไรก็ตาม แม้แต่ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตเองก็ไม่สามารถหาต้นตอความเจ็บป่วยของเฮเธอร์หรือรักษาเธอให้หายขาดได้ เขาจึงทำได้แค่ใช้ทักษะของเขาเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดและยื้อเวล
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 179 ทำให้ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตตกตะลึง
อุณหภูมิภายในห้องเย็นลงทันที ถ้าหากเขาไม่ได้อยู่ในระหว่างการฝังเข็มให้เฮเธอร์ในตอนนี้ เขาคงจะตบเข้าที่ใบหน้าของไทร์อย่างแรง เขาเป็นถึงทายาทของตระกูลฮัว ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นประธานสมาคมแพทย์แผนโบราณแห่งจักรวรรดิเซเลสเชียลและเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ เขาจะปล่อยให้เยาวชนที่โง่เขลาทำลายชื่อเสียงของเขาด้วยวิธีนี้ได้ยังไง? ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะโกรธเช่นกัน ไม่เพียงแต่ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตเท่านั้น คาร์สันเองก็รู้สึกหงุดหงิด “เจมสัน ทำไมนายถึงพาเด็กเหลือขอคนนี้มาพบฉัน ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตได้ทุ่มเทความพยายามอย่างดีที่สุดมาเป็นเวลากว่าหนึ่งปี เพื่อรักษาเฮเธอร์ของฉัน ไอ้เด็กเวรนี่จะแกล้งเขาแบบนี้ได้ยังไงกัน? เจมสันหน้าซีดเพราะตกใจ เมื่อเขามองไปที่ไทร์ น้ำเสียงของเขาเริ่มสั่นเทาในขณะที่เขาพูด “คุณ... คุณชายน้อย…” ไทร์ยังคงไม่แยแสและกล่าวต่อ “นี่คือเทคนิคเข็มฮัวจากตำราฮัวโตวใช่ไหม?” เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต ซึ่งในตอนแรกรู้สึกขุ่นเคืองและคิดว่าไทร์จะต้องเป็นคนเจ้าเล่ห์ ก็ต้องตกตะลึง “นายรู้จักเทคนิคเข็มฮัวด้วยเหรอ?” ไทร์ตอบ “ว่ากันว่า เทคนิคเข็มฮัวนั้นส่งต่อไปยังลูกหลานของฮัวโตว เท
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 180 เธอจะรอด
ครึ่งชั่วโมงถัดมา ผู้เฒ่า ฮัลเบิร์ต, คาร์สัน และคนอื่น ๆ ก็ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเชื่อฟังและหยุดรบกวนไทร์ ในขณะที่เขากำลังมุ่งเน้นไปที่การรักษาเฮเธอร์ด้วยเทคนิคเข็มมังกรท่องหล้าเพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของเธอ ในที่สุด เมื่อไทร์ดึงเข็มของออก คาร์สันก็รีบวิ่งเข้าไปทันที “เฮเธอร์ คุณรู้สึกยังไงบ้าง?” สร้างความแปลกใจ เมื่อรอยยิ้มที่ผ่อนคลายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฮเธอร์ “ท้องของฉันยังคงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่มันก็ไม่เจ็บเท่าที่อื่น ฉันไม่เคยรู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้มานานเป็นปีแล้ว” คาร์สันรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง ในขณะที่ความรู้สึกผิดปรากฏขึ้นพร้อมกับท่าทางที่ประหลาดใจของผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต "คุณชาย คุณคือพระเจ้าอย่างแท้จริง คุณมีความมั่นใจในการรักษาความเจ็บป่วยของมาดามยอร์กให้หายขาดหรือไม่?” ไทร์ตอบว่า “ต้องรอจนกว่าฉันจะทำการตรวจสอบอย่างละเอียดก่อน” “ถ้าอย่างนั้น คุณได้โปรดช่วยภรรยาของฉันด้วย” คาร์สันตื่นเต้นเกินคำบรรยาย ในที่สุด หลังจากผ่านไปหนึ่งปี เขาก็มองเห็นความหวัง “ออกไปรอข้างนอกก่อน หลังจากตรวจร่างกายเสร็จแล้ว ฉันจะเรียกหาคุณ” “แน่นอน” คาร์สันและคนอื่น ๆ ฝากความหวังทั้งหมดไว้
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 181 ความสำเร็จที่ยอดเยี่ยม
ไทร์ไม่ได้กล่าวอะไรอีก เขาเริ่มใช้วิธีเข็มสั่นสะเทือนแทนการใช้ยาชาต่อเฮเธอร์ หลังจากนั้น เขาใช้มีดผ่าตัดสีเงินเปิดหน้าท้องของเธออย่างระมัดระวัง แม้ว่าเข็มที่สั่นสะเทือนจะให้ผลดังเช่นการฉีดยาชา แต่ผลที่ได้รับไม่สามารถเทียบกับจากการฉีดยาชาได้ ดังนั้น กระบวนการนี้จึงให้ความรู้สึกเหมือนกับไทร์ใช้มีดแทงเข้าที่ท้องของเอเธอร์อย่างตั้งใจ ความเจ็บปวด…ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้! “มาดามยอร์ก คุณสามารถกรีดร้องได้ถ้าคุณเจ็บ ไม่เป็นไร" “โอเค…อ๊า!” เหงื่อเริ่มก่อตัวบนหน้าผากของเฮเธอร์ "มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉันแก่กว่าคุณหลายรอบ เรียกฉันว่าป้าเควลช์ก็ได้ ด้วยความสัตย์จริง เมื่อฉันเห็นคุณครั้งแรก ฉันคิดว่าคุณดูเป็นกันเองมาก” ไทร์ยิ้ม ใครจะรู้ว่าเฮเธอร์จะใช้การสนทนาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง “ได้เลยคุณป้าเควลช์ ต่อไป ผมต้องการให้คุณแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่คุณรู้สึกอยู่ตลอดเวลา” ไทร์ไม่ได้ปฏิเสธที่จะพูดกับเธอ อันที่จริง เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนี้เป็นครั้งแรก เขาก็รู้สึกคุ้นเคยเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้มีบุคลิกที่ใจดีและอ่อนโยน ดังนั้น ถึงแม้ว่าจะมีความรู้สึกสนิทสนม แต่ก็เป็นการคาดหวังไว้เท่านั้น ใน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 182 การแก้แค้นเริ่มต้นขึ้น
อย่างไรก็ตามผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตไม่ได้ล้อเล่น เขาจริงจังมาก การศึกษาด้านการแพทย์ไม่ได้แบ่งตามประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่แบ่งตามอายุ ไทร์สามารถปราบชายชราวัยหกสิบเศษได้อย่างสมบูรณ์ ผู้ซึ่งเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญชั้นนำของอุตสาหกรรมการแพทย์แผนโบราณของจักรวรรดิเซเลเชียล นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า ไทร์สามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของเฮเธอร์แล้ว ความรู้และทักษะของเขาในเทคนิคเข็มทางการแพทย์แผนโบราณนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต ยอมคุกเข่าและเรียกไทร์ว่าอาจารย์ อย่างไรก็ตามไทร์ปฏิเสธเขาไป “ฉันไม่มีเวลาหรือพลังงานที่จะฝึกฝนให้คุณได้” หลังจากนั้นไทร์ก็นำบัวเจ็ดกลีบและจากไปโดยไม่หันหลังกลับมา ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตถูกทิ้งให้หลงทาง ความรู้สึกนั้นเหมือนกับคนทั่วไปที่พลาดจากการได้รับเงินพันล้านดอลลาร์ ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้เที่ยงคืน ไทร์ขับรถกลับเมืองคานห์โดยไม่แวะพักที่ใด เขาไม่ได้กลับบ้านแต่เรียกฟอเรสต์ไปที่ร้านยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แทน เขาสามารถรวบรวมส่วนผสมอื่น ๆ ในใบสั่งยาได้โดยศูนย์ยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แล้ว ด้วยบัวเจ็ดกลีบในมือ ไทร์ใช้เวลาอยู่ในร้านขายยาทั้งคืนเพื่อผสมส่วนผสมเข้าด้วยกัน รุ่งอร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 183 ชาร์ล็อท ฟิชเชอร์จะต้องตาย
อากาศในฤดูร้อนเปลี่ยนแปลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า จู่ ๆ เมฆดำก็ปกคลุมท้องฟ้าที่มีแดดจ้าและฝนก็ตกลงมาอย่างหนักและรวดเร็ว เมื่อไทร์ขับรถมาถึงที่ชานเมืองของเมืองไพร์ม ทั้งเมืองก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนาและเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เปรี้ยง! สายฟ้าแลบผ่านท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ทำให้เมืองสั่นสะเทือนจากเสียงที่ดังก้องกังวาน ด้วยเมฆฝนฟ้าคะนองบนท้องฟ้าจึงกลายเป็นมืดมิด รถคาดิลแลคยังคงเร่งความเร็วอยู่บนท้องถนนอย่างต่อเนื่อง จุดหมายคือ คฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์! หยาดฝนเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้าและในไม่ช้าก็กลายเป็นฝนก้อนใหญ่ และรถคาดิลแลคก็มาหยุดที่ทางเข้าคฤหาสน์ของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์แล้ว ประตูรถเปิดออกและแมทธิวก็เดินลงไปที่ฝั่งคนขับพร้อมกับกางร่ม ไทร์ผลักประตูแล้วออกไป จากนั้นแมทธิวเอาร่มคลุมศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว "นายกำลังทำอะไร?" ไทร์ตกใจเล็กน้อย “ฮิฮิ นายท่าน พวกเขาชอบทำแบบนี้กันในหนัง ผมบังเอิญเห็นร่มที่ด้านหลังที่เป็นของแถมมา ผมเลยนำมันมาใช้เพื่อให้คุณดูเท่ขึ้น” ไทร์หมดคำพูด ชายสามคนฝ่าสายฝนและเดินไปที่คฤหาสน์ ในไม่ช้าผู้รักษาความปอดภัยสองคนก็ออกมาจากอาคารและขวางทางพวกเขาไว้ “พวกคุณมอง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 184 พระเยซูก็ช่วยเธอไว้ไม่ได้
ชาร์ล็อทก้าวถอยหลัง ร่องรอยความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในที่สุด ความรู้สึกของการตกลงไปในนรกทำให้เส้นผมบนศีรษะของเธอตั้งขึ้น “ลุงฟิลิกซ์!” อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ไทร์กำลังจะไปถึงตัวชาร์ล็อท จู่ ๆ เธอก็ตะโกนออกมา เงาที่พุ่งเข้ามาจากภายนอกราวกับฟ้าแลบ การปรากฏตัวของบุคคลนี้ดูเหมือนจะทำให้อุณหภูมิของอากาศรอบตัวพวกเขาลดลงทันที "นั่นใคร?" เมื่อเขาเข้ามา แมทธิวกับสตีเฟนก็สังเกตเห็นเขา สตีเฟนที่เพิ่งส่งบอดี้การ์ดบินออกไปขมวดคิ้ว ทันทีที่เขาเห็นภาพเงานั้น เขาก็ปล่อยหมัดออกไปทันที อย่างไรก็ตาม หมัดหนักของสตีเฟนสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายโดยคู่ต่อสู้ของเขา และการโจมตีที่รุนแรงก็พุ่งกลับมา ผัวะ! การต่อยครั้งนี้กระทบเข้าที่หน้าอกของสตีเฟนอย่างจัง มันเหมือนกับสายฟ้าฟาด สตีเฟนรู้สึกราวกับว่ามีค้อนขนาดใหญ่ทุบลงบนหน้าอกของเขา และร่างของเขาก็กระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร “สตีฟ!” แมทธิวก็ตกใจเช่นกัน เขาปล่อยหมัดความเร็วสูงไปที่บุคคลนั้น ชายคนนั้นหลบอีกครั้งก่อนจะเหวี่ยงขาใส่แมทธิว แมทธิวรีบป้องกันหน้าอกของเขาด้วยแขนของเขา ในชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าแขนของเขาชาและร่างกายของเขาก็ถูกผลัก
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
