14

          มะไฟตาพร่าไปกับยิ้มหวานละลายใจของคนในอ้อมแขน อดใจไม่ไหวที่จะกดจมูกลงบนแก้มเนียนอีกครั้ง กรุณาเบี่ยงหน้าหนีด้วยท่าทางเขินอาย ปลายจมูกของคนอยากหอมแก้มสาวจึงกดลงบนลำคอระหงแทน 

            “พาตัวจิ๋วขึ้นฝั่งเถอะ หิวแล้ว” กรุณาบอกโดยไม่ยอมมองหน้าคนที่อุ้มตัวเองอยู่ มะไฟกดจมูกบนลำคอสาวแล้วสูดกลิ่นหอมดังฟอด แล้วรีบตัดใจไม่ทำอะไรไปมากกว่านั้น

            “อืม...พี่ก็หิวแล้วเหมือนกัน กลับไปกินมาม่าอืดของเรากันเถอะ” กรุณาหัวเราะคิก มะไฟยิ้มบาง กระชับวงแขนอุ้มหญิงสาว แล้วพาเธอเดินไปยังแผ่นหินเดิม

            มะไฟส่งหญิงสาวขึ้นไปนั่งบนโขดหิน แล้วบอกให้เธอไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังต้นไม้เดิม ส่วนเขาขอล้างตัวอีกสักหน่อย ต่อเมื่อกรุณาสวมเสื้อผ้าชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว และเดินกลับมายังริมลำธาร มะไฟก็ยังไม่ยอมขึ้นจากน้ำสักที เขายังคงจ้วงแขนว่ายน้ำไปกลับอย่างเอาเป็นเอาตาย อย่างกับซ้อมไปชิงแชมป์โลก 

            “พี่ไฟ! ขึ้นมาสักทีสิ ตัวจิ๋วหิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วนะ”

            มะไฟชะงักวงแขนที่กำลังจ้วงน้ำอย่างบ้าคลั่ง เขาหยุดลอยคอมองไปทางหญิงสาวผู้หิวโซ ชายหนุ่มหอบหายใจเร็วแรงเพราะเสียพลังงานไปเยอะ

            “ขออีกสองรอบ ตัวจิ๋วรอเดี๋ยวนะ” มะไฟพูดจบก็มุดหัวลงไปในน้ำ พอโผล่ขึ้นมาได้ก็จ้วงแขนว่ายเอาๆ ไปกลับเป็นระยะทางห้าสิบเมตรอีกสองรอบ ตัวจิ๋วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ มื้อเที่ยงก็ยังไม่ได้กิน ใช้กำลังขนาดนั้น ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงนะ

            เมื่อดับความร้อนรุ่มในกายได้แล้ว และบางส่วนของร่างกายกลับคืนสู่สภาวะปกติ มะไฟก็ค่อยๆว่ายน้ำกลับเข้าหาฝั่ง พอขึ้นจากน้ำก็เดินไปหยิบเสื้อของตัวเองที่กองไว้บนโขดหินใกล้ๆ ชายหนุ่มยิ้มไม่เนียนให้คนที่ยืนจ้องเขาไม่วางตา

“พี่ไฟไปเปลี่ยนชุดที่กระท่อมเลย จะได้ไม่เสียเวลา ตัวจิ๋วหิวแล้ว”

            “จ้ะ ว่าไงก็ว่าตามกัน” มะไฟเดินตามหลังคนหิวขี้บ่นต้อยๆ

            “เล่นเป็นเด็กไปได้ ทำอย่างกับไม่เคยได้เล่นน้ำ” กรุณาบ่นไม่จริงจัง หากแต่คนเดินตามหลังลอบถอนหายใจเบาๆ

            กรุณาจะรู้ไหมว่า ให้เขาเล่นเป็นเด็กแบบนี้ล่ะดีแล้ว ขืนให้เขาเล่นแบบผู้ใหญ่ คงมีคนแถวนี้แตกตื่นตกใจกลัวเป็นแน่ ก็เพราะเนื้อตัวนุ่มนิ่มหอมกรุ่นที่ได้แนบชิดนั้น ปั่นป่วนอารมณ์ชายจนกระเจิดกระเจิงแทบกู่ไม่กลับ ยังดีที่เขาตัดใจได้ โดยอาศัยความเหนื่อยและอ่อนเพลียจากการว่ายน้ำจัดระเบียบให้มันเข้าที่เข้าทาง มิเช่นนั้นอุดมการณ์แรงกล้าที่เขาตั้งไว้ว่าจะไม่เอาเปรียบเธออาจจะพังลงไม่เป็นท่าไปตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว

            เมื่อมาถึงกระท่อม มาม่ารสหมูสับที่มีใบตำลึงเป็นผักใบเขียวสร้างสีสันเพียงอย่างเดียวก็อืดเต็มชาม กรุณาบ่นกระปอดกระแปดอีกเล็กน้อย โทษว่าเป็นความผิดของคนที่มัวแต่ว่ายน้ำเล่น มะไฟไม่โต้ตอบ เขายอมรับความผิดนี้แต่เพียงผู้เดียว ชายหนุ่มเอาใจหญิงสาวด้วยการสัญญาว่า มื้อค่ำนี้เขาจะไปหาปลามาทำกับข้าวให้เธอกินเพื่อไถ่โทษ คนไม่เห็นแก่กินสักนิดคลี่ยิ้มกว้าง ยอมยกโทษให้แต่โดยดี แถมด้วยการกระโดดเข้ากอดเขาเต็มวงแขน ผิวเนื้อนุ่มของสาวที่โอบรัดทำให้มะไฟลอบถอนหายใจเบาๆ อยากกลับไปกระโดดน้ำที่ลำธารแล้วดำผุดดำว่ายอีกสักสิบรอบ 

4 ลูกไก่ในกำมือ

หลายวันต่อมามะเฟืองหายจากอาการไข้เป็นปกติ หญิงสาวได้รับอนุญาตจากเจ้าของบ้านให้อาศัยอยู่ห้องเดิม เพิ่มเติมคือเขาจัดการหาเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวให้เธอ และสั่งให้เธอบำรุงผิวด้วยโลชั่นและครีมบำรุงผิวที่เขาสรรหามาให้ทุกวัน คนของเขาดูเหมือนจะแปลกใจกับการอยู่แบบผิดที่ผิดทางของเธอ ก็ในเมื่อใครๆต่างก็รู้ว่าเขาจับเธอมาเพราะลูกสาวของเขาหนีไปกับพี่ชายเธอ ฐานะของเธอคือตัวประกัน ที่เขาเก็บไว้เพื่อรอให้พี่ชายกลับมารับโทษทัณฑ์ และฐานะตัวประกันอย่างเธอ ก็ควรอยู่ในบ้านพักคนงานโทรมๆหลังนั้น หรือไม่ก็ควรจะถูกจับมัดไว้ในโกดังของเขาโน่น ไม่ใช่ห้องนอนบนบ้านหลังใหญ่ของเขาแบบนี้ ทว่ามะเฟืองไม่คิดจะอธิบายเหตุผลให้ใครฟัง ไม่สนใจสายตาสงสัยใคร่รู้ของคนอื่น ไม่ว่าใครจะพูดลับหลังว่าอย่างไร ก็ในเมื่อเธอตัดสินใจเลือกแล้ว เธอก็ต้องยอมรับมัน

มะเฟืองก้มลงมองผ้าถุงที่สวมอยู่แล้วทอดถอนใจ ไอ้แก่ตัณหากลับสั่งให้เธอนุ่งผ้าถุงกระโจมอกนอนเท่านั้น ห้ามใส่ชุดชั้นในทั้งบนและล่าง เขาจะได้ไม่เสียเวลาถอดให้เมื่อยมือ แม้เขาจะยังไม่ได้กำหนดวันที่จะมาทวงถามสิทธิ์จากข้อต่อรองที่ตกลงกันไว้ แต่เขาก็สั่งไว้ว่าเธอต้องเตรียมพร้อมเสมอสำหรับเขา

“ตีห้าแล้ว รอดไปอีกคืนสินะ” มะเฟืองรำพึงเบาๆ ละสายตาจากนาฬิกาเรือนน้อยที่ตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้หัวเตียง เธอนอนหลับๆตื่นๆ ไม่มีสักคืนที่นอนหลับเต็มตาบนเตียงในห้องนี้ คืนนี้ก็เช่นกัน เธอผล็อยหลับไปตอนตีหนึ่ง สะดุ้งตื่นมาอีกทีตอนตีสาม จะนอนต่อก็ไม่กล้า กลัวว่าเขาจะเข้ามาลักหลับ กลัวเสียตัวโดยไม่รู้เรื่องรู้ราว จึงนั่งลุ้นจ้องนาฬิกาจนกระทั่งเข็มมันวนมาถึงเวลาห้านาฬิกา ที่ผ่านมาเธอเฝ้าลุ้นอยู่ทุกคืนว่าเสี่ยเจ๋งจะเข้ามาทวงถามข้อตกลงตอนไหน หัวค่ำ ตกดึก หรือรุ่งสาง แต่ผ่านมาหลายคืนแล้ว เขาก็ยังปล่อยให้เธอลอยนวลอยู่ แม้จะไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงว่าเพราะอะไร แต่มะเฟืองก็ไม่คิดหาเหตุผลนั้น ดีแล้ว...ให้เป็นอย่างนี้ไปตลอดแหละดีแล้ว