“เก่งทั้งพี่ทั้งน้อง เก่งนักเรื่องหนีเนี่ย หึ!” น้ำเสียงราบเรียบ ทว่าสายตาดุดันของการุณย์ทำให้มะเฟืองเสียวสันหลังวาบ หญิงสาวสะบัดหน้าหนีจากสายตาวาวโรจน์ หันหลังให้เขา กวาดตามองไปรอบๆ หวังว่าจะมีทางรอดไปจากตรงนี้ ทว่าไม่มีเลย เธอมองไม่เห็นหนทางเลย และเมื่อคนของเสี่ยเจ๋งขยับตัวเข้ามาใกล้ไล่ต้อนเธอให้ต้องถอยหลังไปจนชนกับเจ้านายของพวกมัน มือแข็งแรงก็จับต้นแขนสองข้างของเธอบีบแน่น เธอเจ็บจนต้องนิ่วหน้า แต่มะเฟืองไม่ยอมร้องออกมาสักคำ
“ฉันบอกเธอหรือยังว่า อย่าทำให้ฉันโมโห เพราะเวลาฉันโมโห ฉันชอบมีเซ็กซ์รุนแรงเพื่อปลดปล่อย” มะเฟืองเบี่ยงหน้ากลับมาเงยขึ้นมองสบตาคนพูดด้วยสายตาเคืองขุ่น หญิงสาวมองราวกับอยากจะเขมือบหัวเขา การุณย์ยิ้มมุมปาก ก้มลงกระซิบเบาๆ
“กลับไปอยู่ในที่ของเธอ กลับไปรอบทลงโทษที่สาสมจากฉัน” มะเฟืองพยายามสะบัดตัวหนีจากการมือแข็งแรง หญิงสาวเม้มปากแน่น ไม่ยอมเอ่ยปากพูดกับคนชอบใช้กำลัง ใช้อิทธิพลในทางที่ผิด
“หรืออยากโดนตรงนี้” คำขู่ของการุณย์หยุดทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวไ
“อยู่ในนี้จนถึงเย็นเลยแล้วกัน ไม่ออกต้องไปไหน แล้วคืนนี้ลงไปนอนโน่น...บ้านพักหลังเดิมที่เธอเคยนอน ถ้าไม่ทำการงาน ก็อย่าอยู่ที่ดีๆเลย” การุณย์บอกเสียงเข้ม มะเฟืองเงยหน้ามองคนคนเถื่อนที่ชอบใช้ความรุนแรงด้วยความคับแค้นใจ เขาคิดว่าเธออยากอยู่ที่นี่นักหรือไง อยู่ที่ดีๆ ใต้ชายคาคนเลวๆ มันน่าอยู่ที่ไหนกัน“เธอนี่มันไม่กลัวอะไรเลยจริงๆนะมะเฟือง” ทั้งที่เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรอง แต่การุณย์กลับมองไม่เห็นความหวาดหวั่นในแววตาของเธอสักนิด“ทำไมต้องกลัว คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้หรอก” สายตาของหญิงสาวแข็งกร้าว ท้าทาย หนุ่มใหญ่ยิ้มล้อเลียน ส่ายหน้าน้อยๆ ผู้หญิงปากเก่งอวดดีแบบนี้ต้องกำราบกันหน่อยแล้ว“แต่คนดี มักไม่ได้ดี เธอว่าไหม” การุณย์พูดจบก็เดินอ้อมไปดึงลิ้นชักที่โต๊ะหัวเตียงออก เขาหยิบบางอย่างออกมา แล้วชูมันขึ้นตรงหน้า มะเฟืองจับตามองการเคลื่อนไหวของเขาอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นสิ่งที่เขาถือไว้ในมือ หญิงสาวรีบกระถดถอยไปริมเตียงอีกข้าง“จะทำอะไร”
การุณย์ใช้เวลาอยู่ในห้องทำงานทั้งวัน เขาจมจ่อมอยู่กับคำถามที่ว่า เขาทำผิดอะไร หรือทำบาปกรรมอะไรไว้ กรรมจึงได้ตามสนองให้เขาต้องผิดหวังกับคนที่รักซ้ำซาก ยี่สิบปีที่แล้วเมียรักหนีไปแต่งงานกับคนอื่น มาวันนี้ลูกสาวที่เลี้ยงดูทะนุถนอมมาด้วยความรักหมดหัวใจ ยังมาหนีตามผู้ชายสิ้นไร้ไม้ตอกไป โดยไม่คิดถึงจิตใจคนเป็นพ่ออย่างเขาว่าจะทุกข์เพียงใด หรือเขาเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียว และต้องตายไปพร้อมกับการถูกคนที่รักและไว้ใจหักหลังซ้ำๆประตูไม้บานใหญ่ที่ปิดลงเมื่อกลางวันถูกเจ้าของห้องเปิดออกในช่วงหัวค่ำ โคมไฟบนเพดานกลางห้องถูกเปิดส่องสว่างไปทั้งห้อง ทว่าคนที่นอนตะแคงหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกลับไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวตื่น การุณย์จ้องมองร่างสาวด้วยสายตาว่างเปล่า ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก มะเฟืองรักพี่ชายมากจนถึงขนาดยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อช่วยชีวิตมัน ลูกสาวเขารักมันมากจนยอมหนีตามไปใช้ชีวิตลำบากกับมัน หึ! ไอ้มะไฟมันทำบุญด้วยอะไร ทำไมใครๆถึงรักและยอมทำเพื่อมันกันทั้งนั้น
การุณย์ยิ้มกริ่มเมื่อหันกลับมาแล้วเห็นว่าหญิงสาวหยุดยืนอยู่กลางห้อง เขาเดินอ้อมไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ยกมือขึ้นบีบแก้มเนียน จับหันซ้ายขวาทำท่าทีพินิจพิเคราะห์ราวกับว่ากำลังเช็กสินค้าชิ้นหนึ่ง “หน้าตาเธอก็พอใช้ได้นะ” การุณย์ปล่อยมือจากแก้มสาว แล้วถอยไปสองสามก้าว เขายกมือขึ้นกอดอก มองตัวประกันสาวสวยด้วยสายตาพึงพอใจ มะเฟืองกำมือแน่น จ้องหน้าคนที่ประเมินหน้าตาเธอว่าพอใช้ได้นิ่ง “ทีนี้ก็ถอดผ้าถุงออก” นิ้วเรียวยาวของคนออกคำสั่งชี้มาทางคนที่ยืนอยู่กลางห้อง เมื่อมะเฟืองยังคงยืนนิ่ง เสี่ยเจ๋งจึงเลิกคิ้วสูง และสะบัดนิ้วชี้ขึ้นลงเป็นเชิงสั่งอีกครั้งว่าให้เธอถอดมันออก “ฉันต้องสำรวจให้ดีก่อนว่าเธอน่าเอาแค่ไหน ถ้าเกิดไม่มีอะไรน่าสนใจ ฉันจะได้ยกเลิกข้อตกลง” การุณย์บอกอย่างเป็นต่อ ทั้งที่เขารู
มะเฟืองไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าความรู้สึกอยากต่อต้านเมื่อครู่หายไปไหน ทำไมเธอจึงไร้เรี่ยวแรงและอ่อนระทวยไปทั้งร่างอย่างนี้ ความวูบวาบตรงเนินสาวเริ่มรุนแรงขึ้น หญิงสาวรู้สึกว่ากลีบเนื้ออ่อนนุ่มของเธอมันมีชีวิตชีวา มันสั่นระริกระรี้ ตอบรับลิ้นสากที่บางคราก็ลากไล้เชื่องช้า บางคราก็ตวัดระรัวเร็ว เธอรับรู้ทุกจังหวะที่ลิ้นสากอุ่นๆโจมตีผืนเนื้อนาง ยิ่งเธอจดจ่อกับการเคลื่อนไหวของลิ้นเท่าไร ความหวานแหลมบาดลึกก็จู่โจมรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น หัวอกหัวใจหวามไหว ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลถูกบีบอัดให้ไปกระจุกรวมกันที่เนินสวาท เสียดเสียวจนใจแทบจะขาดรอนๆ“เสี่ย...” มะเฟืองสุดจะอดกลั้นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ถาโถมเข้าหาได้ หญิงสาวเผยอปากครางเสียงกระเส่าแผ่วเบา เลื่อนมือลงมาขยุ้มเส้นผมของคนที่ซุกซบอยู่กลางกลีบสาวของเธอ ออกแรงกดพร้อมกับกระดกสะโพกขึ้นลงอย่างร่านร้อนลืมตัว“สะ...เสี่ย...ฮ้า!” มะเฟืองเด้งสะโพกขึ้นลง บิดส่ายร่างอย่างกระวนกระวาย เธอกำลังลอยละลิ่ว สูงขึ้นๆ ร่างกายราวกับจะแตกดับในไม่ช้า และเมื่อการุณย์อ้าปากกว้างรวบดูดเอ
“จะ...เจ็บ”“แล้วยอมไหม หรือจะยกเลิกข้อตกลงตอนนี้ก็ได้นะ” คิ้วเข้มเลิกสูง มองสบตาคนใต้ร่างอย่างท้าทาย มะเฟืองเบี่ยงหน้าหลบ ไม่ยอมสบตาคนที่เธอเพิ่งด่าว่าเลว เขาถามทั้งๆที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าอย่างไรเสียเธอก็ต้องยอมเกลียด...อยากจะฆ่าให้ตายคามือนัก“ว่าไงมะเฟือง เธอจะยกเลิกข้อตกลงใช่ไหม”“ไม่!”คำปฏิเสธที่ได้ยินจากปากหญิงสาว ดั่งคำอนุญาตให้คนหื่นกระหายกระทำอะไรกับร่างกายเธอได้ตามอำเภอใจ การุณย์ยิ้มอย่างผู้ชนะ เขาก้มหน้าลงซุกไซ้อกอวบ สูดดมหลายฟอด ก่อนอ้าปากกว้างรวบดูดกลืนกินทีละข้าง พุ่มทรวงสาวดีดเด้งนุ่มหยุ่นทำให้หนุ่มใหญ่หลงใหล“มะเฟือง...” การุณย์ครางเรียกชื่อสาวเบาๆ เขาเลื่อนมือหยาบขึ้นบีบฐานเต้าสาวสองข้าง ดูดเต็มปากเต็มคำจนแก้มตอบ ปลายลิ้นดุนดันยอดทรวง กระตุ้นอารมณ์หวามไหวของสาวให้พรึงเพริด เสียงหอบหายใจฟืดฟาดและเสียงดูดเต้าอวบสาวดังไม่ขาดตอนมะเฟืองหลับตาแน่น บิดส่ายร่างด้วยคว
“หายเจ็บหรือยัง” มะเฟืองส่ายหน้าแทนการตอบ การุณย์ถอนหายใจเบาๆ เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาจูบเธอ ล่อหลอกให้คนไม่ประสาหลงวนไปกับจูบหวามใจ เรียวลิ้นสากร้อยรัดตวัดดึง ซอกซอนควานไปทั่วโพรงปากนุ่มหวานลิ้น ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้แผ่นหลังเนียน แล้วเลื่อนลงบีบขยำแก้มก้นสาวเบาๆมะเฟืองหัวหมุนไปกับจูบวาบหวาม หลงลืมว่าเขาสลักลึกอยู่ใจกลางความเป็นหญิง ความเจ็บเมื่อครู่ดูเหมือนจะเลือนหายไปแล้ว ฝ่ามือน้อยๆลูบไล้แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามตึงแน่นการุณย์ครางในลำคออย่างพอใจ เมื่อสาวน้อยตอบสนองเขา หนุ่มใหญ่กอดกระชับร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด เขาตะโบมจูบอย่างเร่าร้อน สะโพกสอบขยับโยกเนิบช้า บดขยี้ติ่งสวาทด้วยโหนกเนื้อแห่งชาย ฝ่ามือที่ลูบไล้แผ่นหลังเขาอยู่เปลี่ยนเป็นจิกเล็บลงฝังแน่น ต่อเมื่อเขาดึงความแข็งแกร่งออกจากร่องรักสาว แล้วสอดแทรกกลับเข้ามาอีกครั้งช้าๆ กระทั่งฝากฝังลำเนื้อร้อนผ่าวฝังลึกสุดทางในร่องรัก มะเฟืองก็เบี่ยงหน้าหนีจูบ แล้วครวญครางเสียงสั่นพร่า“อ๊า!!!” การุณย์ไม่ปล่อยให้จังหวะรักขาดตอน เข
“เก่งจริงๆแม่คู้ณ! กลับบ้านพักไปตั้งแต่ตอนไหนวะ โดนขนาดนั้นยังลุกขึ้นได้อีกนะ หึ!” คนผิดหวังพ่นลมหายใจออกอย่างหงุดหงิด การุณย์สะบัดผ้าห่มออกจากร่าง ลุกขึ้นจากเตียงเดินโทงๆเข้าห้องน้ำไปจัดการทำธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็ว เขาอยากเห็นหน้ายายเด็กปากดีลีลาเด็ดนัก วันนี้ยังจะซ่ากล้ายอกย้อนเขาอีกหรือเปล่า โดนไปขนาดนั้นคงจะเข็ดขยาด รู้จักอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวสักที ให้มันรู้ซะบ้างว่านี่ใคร นี่เสี่ยเจ๋ง...และก็เจ๋งสมชื่อด้วย “เสี่ยจะรับอะไรเพิ่มไหมจ๊ะ” ป้าประไพจัดอาหารเช้ารอเจ้านายมาตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว พอเสี่ยลงมานั่งที่โต๊ะอาหารก็รีบนำไปอุ่นให้ใหม่ กุลีกุจอสอบถามถึงความต้องการด้วยความใส่ใจ “มะเฟืองล่ะ” การุณย์ถามหาคนที่ร่วมบรรเลงเพลงสวาทกับตนมาทั้งคืน แล้วยกถ้
“จะเอาไปทำไม” การุณย์ไม่ยอมให้เงินตามที่มะเฟืองขอ เขาสงสัยว่ายายเด็กบ้านี่คิดอะไรอยู่ จะเอาเงินสามร้อยบาทไปทำอะไร“สองร้อยบาทเป็นค่าเหมารถไปร้านขายยาในอำเภอ อีกร้อยนึงจะเอาไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน แต่ยาคุมคงไม่ถึงร้อย เดี๋ยวถ้าได้เงินทอนมาเท่าไรจะเอามาคืนให้เสี่ยทั้งหมดแล้วกัน” มะเฟืองบอกด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่มีอะไรต้องปิดบังเขา เพราะไอ้ที่เธอกับเขาทำกันเมื่อคืนมันอาจจะก่อเกิดปัญหาใหญ่โตตามมาทีหลังได้ หากไม่มีการจัดการที่ดีการุณย์นั่งอึ้งหาปากไม่เจออยู่ครู่หนึ่ง เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ คนบ้าอะไรวะ ไม่มีน้ำตาสักหยดกับการที่ต้องเสียตัวให้กับผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วยังมีหน้ามาขอทิปค่าเปิดซิงสามร้อยบาท เพื่อจะเหมารถไปซื้อยาคุมฉุกเฉินในอำเภออีก อวดเก่งเกินไปแล้วร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน ค้ำสองมือลงบนโต๊ะ แล้วตอบเสียงดังฟังชัดใส่หน้าหญิงสาว“ไม่ให้!”“เอ๊ะ! เสี่ยจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันไม่อยากท้องนะ” มะเฟือง
ด่วนพิเศษ2“เฮีย ลูกหลับหรือยังจ๊ะ” มะเฟืองเดินเช็ดปลายผมออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยถามสามีที่รับหน้าที่กล่อมลูกชายวัยขวบเศษอยู่บนเตียง“ชู่ว์! เบาๆสินังหนู กว่าไอ้มะเขือม่วงจะหลับได้ เฮียแทบกระอักเลือดนะ”“เฮี้ย! เอาอีกแล้วนะ เรียกลูกแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเถอะ” มะเฟืองพาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวหน้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินมาที่เตียงแล้วส่งสายตาดุให้สามี“เฮียเขยิบไปหน่อย หนูจะเอาตัวอ้วนไปนอนเตียงเด็ก” เมื่อสามีขยับเปิดทางให้ มะเฟืองจึงช้อนอุ้มเจ้าตัวอ้อนแนบอก แล้วอุ้มไปวางเตียงเด็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงใหญ่การุณย์มองตามบั้นท้ายเมียด้วยสายตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม วันนี้เขาเร่งเคลียร์งาน รีบขึ้นมาหาเมียกับลูก หลังจากที่สามวันที่ผ่านมาลูกหลับก่อนเจอหน้าเขาตลอด“ป๊าพาเล่นซนจนเพลียใช่ไหมเนี่ย หลับไม่รู้เรื่องเลย เจ้าตัวอ้วน” มะเฟืองดึง
การุณย์ทอดถอนใจอย่างมีความสุข เสียวกระสันจนทะลุทุกสวรรค์ชั้นฟ้า หนุ่มใหญ่ยิ้มให้คนที่คลานคร่อมร่างของตนขึ้นมาจนใบหน้าเสมอกัน เขากอบใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ ใช้นิ้วโป้งข้างหนึ่งไล้เบาๆบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ “เก่ง” คำชมของสามีทำให้มะเฟืองยิ้มหวาน ก้มลงจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากหยักได้รูป “เฮียสอนมาดี” คำพูดของคนอยู่เป็นส่งผลให้เธอได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆอีกหนึ่งยก “ให้เฮียเลียบ้าง” เสียงบอกกระเส่าสั่น ลิ้นสากแลบเลียริมฝีปากของตนอย่างหื่นกระหาย มะเฟืองพลิกกายลงนอนหงาย รอกระทั่งสามีมานั่งอยู่หว่างขาเรียว หญิงสาวจึงเปิดอ้ากลีบสาว ด้วยการกางขาออกจนสุดแล้วชันเข่าขึ้น สองมือวางทาบเนินนาง แบะอ้าออกให้
“พูดอะไรกัน วาสนงวาสนาอะไร เป็นเมียเฮีย อยากไปไหนก็จะได้ไป ขอแค่บอก” “หนูอยากไปดาวอังคาร เฮียพาไปได้ไหม” มะเฟืองเงยหน้าขึ้นถามสามี หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเจ้าเล่ห์ เสี่ยเจ๋งส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ “ดาวอังคารไกลไป พาไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปสวรรค์ชั้นเจ็ดล่ะก็ เฮียพาไปได้ทุกที่ทุกเวลา” “อุ๊ย! เฮีย!” มะเฟืองอุทานตกใจ เมื่อสามีย่อตัวลงอุ้มเธอแนบอก หญิงสาวรีบคล้องลำคอแกร่งไว้แน่น เธอกลัวตก “ป่ะ! ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดกันเถอะ” ร่างอวบอิ่มของคุณแม่ยังสาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงกว้าง มะเฟืองสบสายตากับสามี
การุณย์กอบใบหน้าเมียด้วยมือสองข้าง ค่อยๆจับให้เธอหันมามองหน้าเขา “ไม่อยากได้ลูกชายเหรอ” น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นกังวล “ไม่เกี่ยวกับลูกสักหน่อย จะลูกสาวหรือลูกชายหนูก็รัก เพราะเขาเป็นลูกของหนู” เมื่อเมียยอมเปิดปากพูดด้วย การุณย์ก็ยิ้มได้ “แล้วทำไมต้องทำหน้าหงิกงอ ไม่สวยเลย” “ไม่สวยก็ไม่ต้องมารัก” “อ้าว! เป็นงั้นไป” คนถูกเมียงอนหัวเราะในลำคอ ดวงตาคู่งามตวัดมองไม่พอใจ&
“กว่าจะได้นอนกอดกันแบบนี้ก็เล่นเอาเกือบตายเนอะ” มะไฟบ่นไม่จริงจัง กรุณาหัวเราะคิก หญิงสาวจุ๊บคางสามีเบาๆ“แต่เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” กรุณาเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกำยำ มะไฟโอบกอดร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด“ใช่ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว และพี่จะไม่มีวันปล่อยมือจากตัวจิ๋วเด็ดขาด พี่สัญญา”กรุณาหลับตาลงด้วยความอุ่นใจในอ้อมกอดสามี แม้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาจะดูวุ่นวายและโหดร้ายในบางช่วง แต่สุดท้ายแล้ว วันนี้เธอก็ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนรัก และป๊าของเธอก็มีคนที่รักและรักท่านมาอยู่ข้างกาย เส้นทางความรักของเธอกับพี่ไฟนั้นยาวนานหลายปี กว่าจะลงเอยกันได้แบบสวยงาม แต่เส้นทางความรักของป๊ากับมะเฟืองนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ เป็นเส้นทางรักสายด่วน...ด่วนพิศวาส-จบบริบูรณ์-ด่วนพิเศษ 1&nbs
“ทำไมยังไม่นอน” เพราะสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ช่วงหลังๆนี่มะเฟืองนอนเร็วมาก และหลับลึก แบบปลุกยังไงก็ไม่ตื่นด้วย ท่าทางเธอก็เหนื่อยๆ เขาเลยไม่อยากกวนเท่าไร ปล่อยให้เธอนอนสบายมาหลายคืนแล้ว “รอเฮียนั่นแหละ” ปากขยับพูด แต่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาเดินไปนั่งลงใกล้เธอ โอบเอาร่างแน่งน้อยมากอด แล้วจุ๊บเหม่งเบาๆ “ง่วงก็นอน เดี๋ยวเฮียอาบน้ำก่อน จะมานอนกอดนะ” มะเฟืองพยักหน้ารับ หญิงสาวเอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย เธอพร้อมหลับเต็มที่ การุณย์กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเมียรักหลับไปซะแล้ว เขารีบสวมกางเกงขายาวผ้าฝ้าย เปลือยท่อนบน ปิดไฟทุกดวง แล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนกอดเมีย มะเฟืองรับรู้
การุณย์ให้มะไฟเรียนรู้งานทุกอย่างที่ควรรู้ เพื่อจะได้นำไปใช้งานจริงในวันที่เขาจะเปิดร้านใหม่ให้ที่ต่างอำเภอ ตามที่เคยตกลงกันไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ขยันขันแข็งทำงาน และเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ “ทำไมมะเฟืองไม่ท้องบ้างนะ” คนอยากมีลูกอีกคนหันไปถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นสงสัย “เฮียทำไม่เป็นมั้ง” มะเฟืองว่ายิ้มๆ คนถูกสบประมาทแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นจิบ การุณย์หันมาสบตาแม่ตัวดีอย่างคาดโทษ มะเฟืองมองเมินสายตาของสามี เธอหันไปพูดกับพี่ชายต่อโดยไม่สนใจเขาอีก “พี่ไฟไปทำงานเถอะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตัวจิ๋วให้เอง ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ” “ตัวจิ๋วอยู่กับมะเฟืองก็ได้ ตัวจิ๋วแพ้แค
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ