รักแรกกำลังจะกลับมา

เบรคที่สองของการดำเนินรายการวันแรกของกอหญ้า

"กลับมาสู่ คลื่น Zense radio กันอีกแล้วนะคะ"

"ครับผม ชั่วโมงที่สองของเราสองคน"

"สองคนที่ไหนค่ะ พี่ปอนด์ก็อยู่ค่ะ "

"เอิ่ม... งั้นพี่ขอถามคำถาม น้องญ่า ทำไมถึงอยากเข้ามาเป็นดีเจที่นี่ครับ" ผมหันมาถามน้อง

"เหตุผลง่ายๆ ของญ่าตอนนั้นคือ ญ่ามีพี่ดีเจ เป็นไอดอล เป็นพี่ดีเจที่ญ่าชื่นชอบค่ะ ก็เลยตัดสินใจเข้ามาสมัครเป็นดีเจที่นี่ค่ะ"

"งั้นพี่ถามได้ไหมครับว่าเขาคือใคร ที่ทำให้น้องญ่าอยากมาเป็นดีเจ"

"ตอบได้จริงๆ หรอค่ะ" เขาพยักหน้าให้เธอสามารถตอบได้

"ตอนนั้นญ่าปลื้มพี่วิน ชอบพี่ธาวินมากๆ ถึงขนาดที่พี่เค้ามาอยู่ในความฝันเลยค่ะ พี่วินเก่งในสายตาญ่า ญ่าเลยอยากมาทำงานด้วย"

"แต่ก็คลาดกันนะครับ เลยได้มาจัดรายการกับพี่แทน คุณวิน" เขาเอ่ยออกมาน้ำเสียงน้อยใจคนที่นั่งคู่กัน

"ไม่หรอกค่ะ ญ่าคิดว่าญ่าโชคดีค่ะ ที่มาทำงานกับพี่สิบทิศค่ะ"

สิบทิศเองที่ได้แต่คิดอยู่ในใจ ไม่น่าถามคำถามอะไรที่ทำให้ตัวเองเจ็บเลย มาบอกชอบคนอื่นต่อหน้าเขา

"พอแล้วดีกว่าค่ะ ไปเปิดเพลงต่อดีกว่านะคะ"

เธอลดเสียงไมค์ลง เปิดเพลงขึ้นมา กอหญ้าที่หันมามองหน้าดีเจคู่ของเธอ ถามคำถามเราเองแท้ๆ ทำไมต้องทำหน้าตาน้อยใจตอนเธอตอบถึงพี่ธาวิน

"ครับเข้าสู่รายการช่วงสุดท้าย พรุ่งนี้ 1 ทุ่มตรง เรามาพบกันอีกครั้งนะครับ ผมกับน้องญ่า ลาไปก่อน สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ ฝันดีนะคะทุกคน"

เสียงสปอร์ตดังขึ้น พี่ปอนด์ ดับไฟในห้องจัดรายการให้แสงไฟหรี่ลง ดับไฟหน้าห้อง

Onair แปลว่ารายการจบ เตรียมตัวกลับบ้าน

"ไปครับ ดึกแล้วพี่ไปส่ง"

พี่สิบทิศเอ่ยพูดออกมาน้ำเสียงราบเรียบ แต่คนฟัง ฟังแล้วรู้สึกโหวงเหวงในหัวใจ

"พี่สิบทิศ เป็นอะไรค่ะ " เธอหันไปถามเค้า " ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนถามเราแท้ๆ เลย" ประโยคหลังเธอพูดเบาๆ เอง แต่เค้ากลับได้ยิน เลยคิดได้ ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกับน้องนี่หว่า จะโกรธน้องเพื่อ

"พี่ขอโทษนะครับงั้นเรากลับบ้านกันดึกแล้ว"

ผมเองเดินตามหลังกอหญ้าออกมา

ภายในรถของสิบทิศ ทั้งสองคนเข้ามายังภายในรถ ของชายหยุ่ม เธอเองไม่กล้าคุยอะไรกับเค้าอีก สิบทิศเห็นน้องเงียบๆ ไป เลยเอ่ยถาม

"น้องญ่าครับ ... แวะหาอะไรทานเป็นเพื่อนพี่ก่อนได้ไหมครับ"

น้องก็ยังเงียบครับ ผมเลยหันมามอง น้องหลับไปแล้วครับ เพราะนี่ก็เกือบ5ทุ่มแล้ว เขาจอดรถชิดริมฟุตบาท สิบทิศปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออก เอี้ยวตัวมาที่เบาะด้านหลังมีผ้าพับไว้ด้านหลังรถ ชายหนุ่มได้ผ้ามาแล้ว เขาขยับเอนลำตัวมาฝั่งทางน้องที่นั่ง หลับบนเบาะ ผมคร่อมตัวเอื้อมมือไปปรับเบาะรถ ให้เอนลงนอนได้สบายๆ ในจังหวะที่ผมกำลังผละลำตัวออกมานั่งที่เดิม ใบหน้าเนียนหมดจดของน้อง ทำผมอดใจไม่ไหวจริงๆ ครับ ริมฝีปากบางที่ปิดสนิท ดวงตาหลับไปแบบนั้น ผมโน้มตัวลงมาหาน้องเล็กน้อย ใบหน้าเขยิบเข้าใกล้ชิดกันช้าๆ ผมเบี่ยงหน้าเล็กน้อย ริมฝีปากหนาของผม กดจูบลงบนริมฝีปากบางอยู่เนิ่นนานด้วยความรักที่เขาเองไม่อาจปิดกั้นความรู้สึกตัวเอง เขาเองกลัวตัวเองจะทำอะไรน้องไปมากกว่านี้ เลยรีบเขยิบตัวออกมา พร้อมกับนำผ้ามาห่มให้น้องเอาไว้ เขาเองกลับมานั่งที่ตัวเองตามปกติ รัดเข็มขัดเหมือนเดิมก่อนที่จะหักพวงมาลัย กลับเข้าสู่ท้องถนนอีกครั้ง ตอนแรกว่าจะแวะร้านข้าวเพราะน้องหลับครับเลยรีบขับกลับมาส่งน้องที่บ้าน

เขาเองจอดรถหน้าบ้าน ของเธอ คุณน้าเดินออกมาเห็นรถจอดหน้าบ้านสักระยะไม่ยอมออกไปสักที คงเป็นลูกสาวเธอกลับมาดึกดื่น

"สวัสดีครับ คุณน้า น้องหลับอยู่นะครับผมไม่ได้ปลุก"

"ญ่า ญ่า" แม่เธอเปิดประตูรถออกมา ปลุกลูกสาวตัวเอง แต่ไม่ยอมตื่น ลูกสาวเธอถ้าได้หลับคือยาวเลย ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น

"ผมขออนุญาต อุ้มน้องไปส่งที่ห้องแล้วกันนะครับ" คุณแม่น้องที่ยังคงลังเล แต่ก็ยอมให้เขาอุ้มเธอเข้าบ้าน

"ก็ได้จ๊ะ น้าฝากที "

ผมเดินลงมาจากรถ อ้อมมาอีกด้านนึง คุณน้าเดินหลบมาอีกด้านนึง ผมย่อตัวลงเล็กน้อย ช้อนร่างบางแนบชิดหน้าอก ใบหน้าเธอเอนพิงมาทางหน้าอกแกร่งของผม ผมเองที่อุ้มน้องมา แอบมองตลอดครับ ว่าเธอจะตื่นไหม มือผมประคองด้านหลัง มือนึงโดนตรงสายเสื้อในพอดี อีกมือจับใต้ขาอ่อน โอ้ยยังไม่ได้ครับ

"เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้หนักเหมือนกันนะญ่า"

เขากระซิบเบาๆ ข้างหูเธอ สิบทิศที่กำลังอุ้มน้องเดินตามคุณน้าเข้ามาในบ้าน เขาเดินตามไปจนถึงห้องนอนของเธอ ที่จัดเป็นระเบียบ โทนสีชมพู ภายในห้องนอนขนาดเล็ก เขาค่อยๆ วางเธอลงนอนที่นอนช้า จัดท่าทาง หาผ้าห่มบางมาคลุมให้คนนอนหลับไปแล้ว

"งั้นผมลากลับเลยนะครับคุณน้า สวัสดีครับ"

"ขอบคุณนะพ่อหนุ่ม"

ชายหนุ่มยกมือไหว้แม่หญิงสาว ก่อนที่จะเดินลงมาจากบนบ้าน รีบขึ้นรถตรงกลับบ้านของเค้าทันที ไม่ได้แวะที่ไหนเพราะ สิบทิศเองก็เหนื่อยล้ามาทั้งวันแล้วจะได้พักผ่อน

----------

6เดือนผ่านไป

อีกฝากฝั่งนึงธาวินกับแอริน 6 เดือนผ่านไป กลับการใช้ชีวิตคู่ด้วยกันในฐานะสามีภรรยา เพราะก่อนที่เขาจะเดินทางไปอังกฤษ ได้จดทะเบียนสมรสกับแอรินถูกต้องตามกฎหมายที่เมืองไทยก่อนที่จะพากันบินลัดฟ้า มาศึกษาปริญญาโทกันที่อังกฤษ ชายหนุ่มแบบธาวิน หน้าตาหล่อเหลา พูดจาเพราะ เค้าจึงมีเพื่อนๆ มากมาย ทำให้แอรินเกิดอาการ หึงหวงชายหนุ่มเวลามีเพื่อนผู้หญิงมานั่ง หรือใกล้ชิดกับเขา จนทำให้มีปากเสียงกันหลายครั้ง วันนี้ก็เช่นกัน จนความรุนแรงเกิดขึ้นเรื่อย

"วิน วิน วิน ธาวิน"

แอรินเน้นเสียงเรียกเค้า อารมณ์โมโหคนข้างกายที่ออกมาข้างนอกโดยไม่พาเธอมาด้วย จนเธอเองต้องตามเค้ามา

"นี่คุณตามผมหรอหะ แอริน"

"แล้วคุณกล้าดียังไงทิ้งฉันอยู่ในห้องคนเดียว ส่วนตัวคุณออกมามีความสุขกับอีนี่ ข้างนอก"

"หยุดหยาบคายกับเพื่อนของผมนะแอริน ก่อนที่ผมจะ ... "

เขาเขยิบออกมาเพราะไม่อยากทำร้ายเธอ

"ผมรักคุณนะที่รัก แต่คุณเอง ไม่รักษาหน้าผมเลย นี่เพื่อนๆ ของผม และอีกไม่นานเราจะทำ Academy กันที่นี่ คุณกำลังทำลายงานผมนะ"

เขาหันมามองเธอสีหน้าแววตาดุดัน ปนความเสียใจที่เธอไม่เคยเลิกนิสัยหึง หวง เหวี่ยง วีน กับคนอื่นเลย

"วิน วิน แอรินขอโทษนะคะ"

แอรินนั่งเขยิบเข้ามาเกาะแขนเขา ใบหน้าซบลงลำแขนของเขา แต่สีหน้าเธอที่เย้ยหยันส่งไปให้ผู้หญิงอีกคนที่นั่งข้างๆ ธาวินเมื่อกี้

"วินค่ะ วินคุณจะไปไหน กลับมานะ กลับมาเดี๋ยวนี้ "

ธาวินที่ทนความก้าวร้าวของภรรยาไม่ไหวเลยแกะแขนของเธอออก และรีบลุกเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อน ออกไปด้านนอกของปาร์ตี้ ทันที

"ฉันเป็นเมียคุณนะคุณจะลุกหนีแบบนี้ไม่ได้ วิน กลับมานะ"

เธอเองรีบลุกเดินตามเค้าไปไม่งั้นได้กลับเองแน่นอน เธอวิ่งตามเค้าออกมาทัน เกาะแขนดึงเค้าไว้

"คุณจะไปไหน แอรินไปด้วย"

"ผมจะกลับห้อง คุณทำผมหมดสนุกกับเพื่อน ไปสงบสติตัวเองสะ แล้วค่อยมาคุยกับผม"

ธาวินเดินไปขึ้นรถ แล้วขับออกไปทันที ไม่สนใจเสียงกรี๊ด กรีดร้องของภรรยาเลยแม้แต่น้อย

"เห้อ... อยากกลับเมืองไทยจังวะ วุ่นวายฉิบหาย" ธาวิน เปิดเพลงในมือถือฟังผ่านเฟสบุ๊คคลื่น Zense Radio

เสียงใสๆ ดังมาตามสาย จัดรายการคู่กับลูกพี่ลูกน้องของเค้า เขาเลยคิดย้อนไปวันที่เธอมาส่ง

"พี่วิน ค่ะ พี่วิน คือญ่า มีอะไรจะ...ให้"

เธอยื่นของออกมา แอรินทำมันร่วงสะก่อน

"เสียงเด็กคนนั้นหรอ มาเป็นดีเจสะแล้ว มีอะไรสนุกแล้วละสิ "

เค้าต่อสายทางไกลหาพ่อทันที ให้ทำเรื่อง ขอกลับประเทศไทยให้เขาจะกลับคนเดียว

"พ่อครับ ผมอยากกลับบ้านอะ อยู่ที่นี่ แอรินขี้หึง ขี้หวง จนผมไม่ไหวแล้ว"

"แกเพิ่งไป 6 เดือนเองนะ แล้วเมียแก"

"นะพ่อ อีกอย่างตอนนี้มีรายการทีวีมาติดต่อผมให้ไปเป็นผู้ประกาศข่าวแล้วด้วย ผมไม่อยากเสียโอกาส"

เขาเอ่ยบอกพ่อออกไป จนคุณธารายอมตกลงให้เขากลับ