ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่29เป็นมาเฟียท่าเรือRolls-Royce Cullinan สีขาวคันหรูถูกขับเข้ามาจอดที่ท่าเรือก่อนที่มันจอดสนิทเมื่อถึงที่หมาย เจกรีบลงจากรถและรีบเดินอ้อมมาเปิดรถอีกฝั่งที่คาร์ลนั่งอยู่คาร์ลตวัดขาลงไปจากรถก่อนที่จะหันหน้ามามองหนูนาที่นั่งอยู่ในรถไม่ยอมลงมา"ลงมาหนูนา""คุณมาทำอะไรที่ท่าเรือ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับลงมาจากรถอย่างว่าง่าย ดวงตากลมโตของเธอกวาดมองไปรอบๆท่าเรือที่เงียบสงัดอย่างหวาดระแวง เธอจำได้ว่าท่าเรือที่นี่เป็นของสิบทิศเพื่อนของเจ้าสมุทรคู่หมั้นของลูกแก้วเพื่อนสนิทเธอแล้วคาร์ลเขามาที่นี่ทำไมกัน"มาเช็กสินค้าวันนี้จะมีสินค้ามาลงที่ท่าเรือ"คาร์ลตอบเสียงเรียบและหมุนตัวเดินไป หนูนาที่เห็นแบบนั้นจึงรีบเดินตามคาร์ลไป"สินค้าอะไรเหรอ?"หนูนาถามออกไปด้วยความอยากรู้เพราะคาร์ลลงทุนมาเช็กสินค้าด้วยตัวเองแบบนี้มันน่าจะสำคัญมากน่าดู"...หึ อยากรู้เหรอ?"คาร์ลหยุดเดินก่อนที่จะหันไปถามหนูนาที่เดินตามเขาอยู่ที่ด้านหลัง"มันคืออะไร?"หนูนาถามออกไป"ตามมาสิเดี๋ยวก็รู้"คาร์ลพูดจบก็หมุนตัวเดินไป หนูนาเห็นแบบนั้นก็รีบเดินตามคาร์ลไปทันทีโดยมีเจกเดินตามหลังทั้งสองคนไป"สวัสดีครับนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่30ต้องการคนรับผิดชอบปัง ปัง ปัง ปังเสียงกระสุนปืนยังคงดังต่อเหนืองขึ้นอีกหลายนัดและมันก็แสดงให้เห็นว่ามือปืนมีมากกว่าหนึ่งคนเพราะกระสุนปืนตอนนี้มันมาจากหลายทางมาก"นายครับผมว่านายรีบพาคุณหนูนากลับไปที่รถก่อนจะดีกว่านะครับเพราะว่าตอนนี้กระสุนปืนมันมาจากหลายทางมากจนจับต้นชนปลายแทบไม่ถูก ผมเกรงว่าคุณหนูนาเธอจะโดนลูกหลงเอา"เจกเอ่ยบอกและพยายามเล็งปืนสู้กลับไปทางที่กระสุนสาดมา"อืมได้ มึงรีบตามมาด้วยเข้าใจไหม!?"คาร์ลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย"ได้ครับนายเดี๋ยวผมจะระวังหลังให้นายเอง""หนูนาฉันจะนับหนึ่งถึงสามพอถึงสาม เธอต้องรีบวิ่งไปที่รถให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เข้าใจไหม?"คาร์ลหันหน้ามาบอกหนูนาที่เอาแต่นั่งร้องไห้"ตะ...แต่ฉันกลัว ฉันไม่กล้าวิ่งไปฮึก"น้ำตาสีใสไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย เธอกำลังกลัวมากถึงมากที่สุด"เธอจะไม่เป็นอะไรหนูนาเชื่อฉัน ฉันจะระวังหลังให้เธอเอง"คาร์ลพูดจบก็หยิบปืนที่พกไว้ที่ด้านหลังขึ้นมา"คุณคาร์ลฉะ...ฉันไม่กล้าฮึก"หนูนายกมือขึ้นมาปิดหูแล้วส่ายหน้าไปมา คาร์ลจะให้เธอวิ่งผ่าดงกระสุนปืนไปเนี่ยนะกว่าจะถึงรถเธอไม่ตัวพรุนก่อนเหรอ"ระหว่างวิ่งแล้วร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่31พร้อมที่จะสนองโกดังสินค้าแถวชานเมืองร่างสูงของมาเฟียหนุ่มก้าวเท้าเดินเข้ามาในโกดังด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ลูกน้องที่ต่างยืนอยู่รีบก้มศีรษะทำความเคารพให้กับเจ้านายของตัวเองทันที"มันอยู่ไหน?"เสียงเข้มของคาร์ถามลูกน้องที่ยืนอยู่"อยู่ที่ห้องด้านหลังครับนาย"ลูกน้องตอบ"..."คาร์ลพยักหน้ารับก่อนที่จะก้าวขาเดินตรงไปที่ห้องด้านหลังโดยมีเจกเดินตามหลังไปด้วยตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนักของคาร์ลมาเฟียหนุ่มที่เดินเข้ามาภายในห้องด้านหลังของโกดัง ห้องด้านหลังเป็นห้องที่ไม่มีแสงสว่างมีเพียงแค่หลอดไฟดวงเล็กดวงเดียวที่ติดอยู่กลางห้อง ภายในห้องมีชายฉกรรจ์สองคนถูกตรึงแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยโซ่เส้นใหญ่อยู่กลางห้องขาทั้งสองข้างก็โดนมัด เนื้อตัวและใบหน้าของพวกมันสองคนเต็มไปด้วยบาดแผลที่เหวอะหวะคาร์ลมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาแข็งกร้าวก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินไปนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสองคน"พวกเราพยายามถามพวกมันแล้วครับนายแต่พวกไม่มีใครยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลยครับว่าใคนส่งมันมา"ลูกน้องที่ยืนอยู่คุมอยู่ในห้องเอ่ยบอก"เจก"คาร์ลหันหน้าไปมองเจกก่อนที่จะหย
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่32เปลี่ยนไปโรงพยาบาลห้องพักพิเศษVIPในเวลาตีสามกว่าๆร่างสูงของมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยพิเศษVIP และพาตัวเองเดินตรงไปยังเตียงผู้ป่วยที่มีร่างบางของหนูนานอนหลับอยู่หน้าตาที่เคยมีสีตอนนี้กลับกลายเป็นซีดเผือดลงจนให้เห็นเส้นเลือดฝาดที่แก้มของเธอได้อย่างชัดเจน มือหนาเอื้อมไปตรงหน้าหญิงสาวก่อนที่จะใช้หลังมือลูบไปที่แก้มของเธอเบาๆแกร๊กเสียงประตูห้องพักที่ถูกเปิดเข้ามาไม่ได้ทำให้คาร์ลสนใจว่าใครจะเข้ามา เขาเอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานที่หลับใหลอยู่บนเตียงอย่างไม่วางตา"นี่ก็ดึกมากแล้วนายจะกลับไปพักผ่อนไหมครับ?"เจกเดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆกับผู้เป็นเจ้านาย"ไม่ กูจะนอนที่นี่"คาร์ลตอบพร้อมกับมือหนาที่ยังคงลูบวนอยู่ที่ใบหน้าหวาน"นะ...นอนที่นี่เหรอครับ?"เจกถามขึ้นและมองไปรอบๆห้องพักมันไม่มีเตียงแล้วเจ้านายเขาจะนอนตรงไหน โซฟาเหรอ?"ใช่กูจะนอนที่นี่มึงกลับไปที่คอนโดไปเอาเสื้อผ้ามาให้กูเปลี่ยนแล้วก็ให้เนียนเก็บเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวของหนูนามาด้วย""ครับได้ครับ อะ...เออแล้วนายจะนอนตรงไหนครับ?"เจกยังคงคาใจกับเรื่องที่นอนของเจ้านายอยู่ว่าจะไปนอนตรงไหน"ตรงนู้น"คาร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่33ผู้หญิงของฉัน"จะทำอะไรของเธอหนูนา!"คาร์ลตะโกนถามลั่นเมื่อเห็นหญิงสาวลุกขึ้นมาจากเตียงคนไข้"ทำไมคุณต้องเสียงดังด้วยฉันตกใจหมด!"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆคาร์ลก็ผลักประตูห้องเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและก็ยังจะเสียงดังอีก"เธอจะลุกไปไหนของเธอเดี๋ยวแผลก็ฉีกอีก ดื้อไม่เข้าเรื่อง"คาร์ลบอกเสียงเข้ม"ฉันปวดฉี่ ฉันจะไปฉี่!"หนูนาบอกคาร์ลอย่างไม่พอใจแค่เธอจะไปฉี่เธอดื้อตรงไหนก่อนที่เธอจะจับเสาแขวนน้ำเกลือไว้เพื่อจะเดินไปเข้าห้องน้ำ"เดี๋ยวฉันพาไปเอง"คาร์ลพูดจบก็เดินเข้าไปประคองตัวหนูนาไว้อย่างเบามือ"..."หนูนาหันไปมองหน้าคาร์ลอย่างแปลกใจในกระทำของเขาก่อนที่เธอจะถูกคาร์ลพาไปเข้าห้องน้ำ"คุณคาร์ลทำไมคุณไม่ออกไปฉันจะฉี่นะ"หนูนาเอ่ยไล่คาร์ลเมื่อเห็นว่าเขายังยืนปักหลักไม่ยอมออกไปจากห้องน้ำสักที"ฉันจะอยู่ด้วยเพื่อเธอซุ่มซ่ามทำแผลฉีกอีกจะเดือดร้อน"คาร์ลบอกเสียงเรียบ"แต่ฉันจะฉี่ออกไปได้แล้วคุณคาร์ล"หนูนาเธอไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาจะมากลัวอะไรเล็กๆน้อยกับเรื่องอีแค่แผลฉีกเนี่ย"เธอก็ฉี่ไปสิฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอนี่หนูนา""ออกไปคุณคาร์ล!"หนูนาเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่34อาจเป็นประโยชน์ในเวลาห้าทุ่มกว่าๆภายในห้องพักพิเศษVIPของโรงพยาบาลร่างบางของหนูนายังคงนอนลืมตาตื่นอยู่เธอนอนมองเพดานสีขาวตรงหน้าอย่างคิดไม่ตกคำพูดของคาร์ลที่พูดกับเธอทำให้เธอนอนไม่หลับ เธอคิดถึงแต่คำพูดพวกนั้นที่เขาพูดกับเธอก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องเพราะเจกเดินเข้ามาตามบอกว่ามีธุระด่วนที่คาร์ลต้องรีบไปจัดการ"ครั้งนี้ฉันพลาดไปมากแต่เรื่องแบบนี้มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเพราะฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเธอ ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายผู้หญิงของฉันได้อย่างแน่นอน""ผู้หญิงของเขางั้นเหรอหมายความว่าอย่างไงกันนะ?"หนูนาหลับตาลงอย่างช้าๆเพราะเธอไม่อยากคิดอะไรแล้วก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเพราะยังคิดมากกับคำพูดของคาร์ล"เลิกคิดสักทียัยหนูนา เลิกคิด เลิกคิด จะหมายความว่าอย่างไงไม่เห็นจะต้องสนใจเลย"หนูนาส่ายหน้าไปมาสะบัดไล่ความคิดให้ออกไปก่อนที่เสียงประตูห้องจะถูกเปิดเข้ามาแกร๊ก"คุณคาร์ล"หนูนาหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าเป็นคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง"ทำไมยังไม่นอน?"คาร์ลเดินตรงเข้ามาหาหนูนาที่เตียงก่อนจะเลื่อนเก้าอี้และนั่งลง"ฉันยังไม่ง่วงค่ะ"หนูนาตอบออกไปพร้อมก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่35ความรู้สึกที่เริ่มจะก่อตัวตลอดสองสามวันที่ผ่านมาในขณะที่หนูนาเธอนอนอยู่ในโรงพยาบาล คาร์ลคอยดูแลเธอตลอดเวลาเขาแทบจะไม่ให้แตะหรือทำอะไรเลยเพราะกลัวว่าแผลเธอจะฉีกอีก เธออยากจะทานอะไรอยากจะได้อะไรคาร์ลก็จะให้เจกหรือลูกน้องคนอื่นๆของเขาคอยหามาให้เธอได้ตลอดและที่สำคัญคาร์ลดูใจดีกับเธอมากขึ้นเขายอมอ่อนลงกว่าที่ผ่านมาเยอะจนทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอกระตุกสั่นไหวขึ้นมา"เฮ้อ..."หนูนาถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกการกระทำของคาร์ลทำให้ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจเธอมันเริ่มจะก่อตัวขึ้นมาแบบที่เธอเองก็ไม่สามารถที่จะห้ามมันได้เลยแล้วเธอควรจะจัดการกับความรู้สึกที่อยู่ข้างในอย่างไงดีแกร๊กเสียงประตูห้องพักพิเศษถูกเปิดเข้ามาทำให้หนูนาที่กำลังนั่งเก็บของใส่กระเป๋าอยู่บนเตียงต้องสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าร่างสูงของคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมกับเจกลูกน้องคนสนิท"เก็บของเสร็จหรือยัง?"คาร์ลถามขึ้น"เรียบร้อยแล้วค่ะ"หนูนาพยักหน้า วันนี้เป็นวันที่เธอจะออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากที่อยู่มาหลายวัน"ถ้างั้นก็ไปกัน"คาร์ลบอกก่อนที่เจกจะเดิน
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายบทนำMini cooperสีเขียวถูกเลี้ยวขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถของร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนที่เจ้าของรถจะดับเครื่องจอดและรีบเดินเข้าไปในร้านอาหารทันที"โทษทีนะลูกแก้วหลินฮุ่ยรถติดมากเลยอะ"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหารที่มีเพื่อนสนิททั้งสองคนนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ววันนี้หนูนาหลินหลินและลูกแก้วพวกเธอทั้งสามคนนัดกันออกมาทานอาหารเย็นกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพราะหลังจากที่จบงานหมั้นของลูกแก้วแล้วเราทั้งสามคนก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลยบวกกับการปิดเทอมด้วยก็เลยหาเวลาว่างมาเจอกันหน่อยก่อนที่จะเปิดเทอม ร้านอาหารที่พวกเธอเลือกมากันวันนี้เป็นร้านอาหารไทยที่อร่อยและขึ้นชื่อติดท็อปหนึ่งในสิบตลอดในการค้นหา บรรยากาศของร้านอาหารที่นี่จะติดกับริมแม่น้ำเจ้าพระยาภายในร้านจัดตกแต่งแบบเรียบๆแต่ดูมีสไตล์ร้านอาหารที่นี่เขาจะถูกแบ่งออกเป็นสองโซนมีทั้งโซนด้านในและโซนด้านนอกส่วนของโซนด้านในจะเป็นห้องอาหารที่เหมาะสำหรับลูกค้าที่ชอบความเป็นส่วนตัวส่วนโซนด้านนอกก็จะเป็นโซนของคนที่ชอบบรรยากาศและความเพลิดเพลินกับการชมวิวสวยๆของริมฝั่งแม่น้ำพร้อมรับลมเย็นๆท่ามกลางแสงไฟระยิบระยับของร้านอาหารซ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่35ความรู้สึกที่เริ่มจะก่อตัวตลอดสองสามวันที่ผ่านมาในขณะที่หนูนาเธอนอนอยู่ในโรงพยาบาล คาร์ลคอยดูแลเธอตลอดเวลาเขาแทบจะไม่ให้แตะหรือทำอะไรเลยเพราะกลัวว่าแผลเธอจะฉีกอีก เธออยากจะทานอะไรอยากจะได้อะไรคาร์ลก็จะให้เจกหรือลูกน้องคนอื่นๆของเขาคอยหามาให้เธอได้ตลอดและที่สำคัญคาร์ลดูใจดีกับเธอมากขึ้นเขายอมอ่อนลงกว่าที่ผ่านมาเยอะจนทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอกระตุกสั่นไหวขึ้นมา"เฮ้อ..."หนูนาถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกการกระทำของคาร์ลทำให้ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจเธอมันเริ่มจะก่อตัวขึ้นมาแบบที่เธอเองก็ไม่สามารถที่จะห้ามมันได้เลยแล้วเธอควรจะจัดการกับความรู้สึกที่อยู่ข้างในอย่างไงดีแกร๊กเสียงประตูห้องพักพิเศษถูกเปิดเข้ามาทำให้หนูนาที่กำลังนั่งเก็บของใส่กระเป๋าอยู่บนเตียงต้องสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าร่างสูงของคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมกับเจกลูกน้องคนสนิท"เก็บของเสร็จหรือยัง?"คาร์ลถามขึ้น"เรียบร้อยแล้วค่ะ"หนูนาพยักหน้า วันนี้เป็นวันที่เธอจะออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากที่อยู่มาหลายวัน"ถ้างั้นก็ไปกัน"คาร์ลบอกก่อนที่เจกจะเดิน
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่34อาจเป็นประโยชน์ในเวลาห้าทุ่มกว่าๆภายในห้องพักพิเศษVIPของโรงพยาบาลร่างบางของหนูนายังคงนอนลืมตาตื่นอยู่เธอนอนมองเพดานสีขาวตรงหน้าอย่างคิดไม่ตกคำพูดของคาร์ลที่พูดกับเธอทำให้เธอนอนไม่หลับ เธอคิดถึงแต่คำพูดพวกนั้นที่เขาพูดกับเธอก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องเพราะเจกเดินเข้ามาตามบอกว่ามีธุระด่วนที่คาร์ลต้องรีบไปจัดการ"ครั้งนี้ฉันพลาดไปมากแต่เรื่องแบบนี้มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเพราะฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเธอ ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายผู้หญิงของฉันได้อย่างแน่นอน""ผู้หญิงของเขางั้นเหรอหมายความว่าอย่างไงกันนะ?"หนูนาหลับตาลงอย่างช้าๆเพราะเธอไม่อยากคิดอะไรแล้วก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเพราะยังคิดมากกับคำพูดของคาร์ล"เลิกคิดสักทียัยหนูนา เลิกคิด เลิกคิด จะหมายความว่าอย่างไงไม่เห็นจะต้องสนใจเลย"หนูนาส่ายหน้าไปมาสะบัดไล่ความคิดให้ออกไปก่อนที่เสียงประตูห้องจะถูกเปิดเข้ามาแกร๊ก"คุณคาร์ล"หนูนาหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าเป็นคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง"ทำไมยังไม่นอน?"คาร์ลเดินตรงเข้ามาหาหนูนาที่เตียงก่อนจะเลื่อนเก้าอี้และนั่งลง"ฉันยังไม่ง่วงค่ะ"หนูนาตอบออกไปพร้อมก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่33ผู้หญิงของฉัน"จะทำอะไรของเธอหนูนา!"คาร์ลตะโกนถามลั่นเมื่อเห็นหญิงสาวลุกขึ้นมาจากเตียงคนไข้"ทำไมคุณต้องเสียงดังด้วยฉันตกใจหมด!"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆคาร์ลก็ผลักประตูห้องเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและก็ยังจะเสียงดังอีก"เธอจะลุกไปไหนของเธอเดี๋ยวแผลก็ฉีกอีก ดื้อไม่เข้าเรื่อง"คาร์ลบอกเสียงเข้ม"ฉันปวดฉี่ ฉันจะไปฉี่!"หนูนาบอกคาร์ลอย่างไม่พอใจแค่เธอจะไปฉี่เธอดื้อตรงไหนก่อนที่เธอจะจับเสาแขวนน้ำเกลือไว้เพื่อจะเดินไปเข้าห้องน้ำ"เดี๋ยวฉันพาไปเอง"คาร์ลพูดจบก็เดินเข้าไปประคองตัวหนูนาไว้อย่างเบามือ"..."หนูนาหันไปมองหน้าคาร์ลอย่างแปลกใจในกระทำของเขาก่อนที่เธอจะถูกคาร์ลพาไปเข้าห้องน้ำ"คุณคาร์ลทำไมคุณไม่ออกไปฉันจะฉี่นะ"หนูนาเอ่ยไล่คาร์ลเมื่อเห็นว่าเขายังยืนปักหลักไม่ยอมออกไปจากห้องน้ำสักที"ฉันจะอยู่ด้วยเพื่อเธอซุ่มซ่ามทำแผลฉีกอีกจะเดือดร้อน"คาร์ลบอกเสียงเรียบ"แต่ฉันจะฉี่ออกไปได้แล้วคุณคาร์ล"หนูนาเธอไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาจะมากลัวอะไรเล็กๆน้อยกับเรื่องอีแค่แผลฉีกเนี่ย"เธอก็ฉี่ไปสิฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอนี่หนูนา""ออกไปคุณคาร์ล!"หนูนาเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่32เปลี่ยนไปโรงพยาบาลห้องพักพิเศษVIPในเวลาตีสามกว่าๆร่างสูงของมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยพิเศษVIP และพาตัวเองเดินตรงไปยังเตียงผู้ป่วยที่มีร่างบางของหนูนานอนหลับอยู่หน้าตาที่เคยมีสีตอนนี้กลับกลายเป็นซีดเผือดลงจนให้เห็นเส้นเลือดฝาดที่แก้มของเธอได้อย่างชัดเจน มือหนาเอื้อมไปตรงหน้าหญิงสาวก่อนที่จะใช้หลังมือลูบไปที่แก้มของเธอเบาๆแกร๊กเสียงประตูห้องพักที่ถูกเปิดเข้ามาไม่ได้ทำให้คาร์ลสนใจว่าใครจะเข้ามา เขาเอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานที่หลับใหลอยู่บนเตียงอย่างไม่วางตา"นี่ก็ดึกมากแล้วนายจะกลับไปพักผ่อนไหมครับ?"เจกเดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆกับผู้เป็นเจ้านาย"ไม่ กูจะนอนที่นี่"คาร์ลตอบพร้อมกับมือหนาที่ยังคงลูบวนอยู่ที่ใบหน้าหวาน"นะ...นอนที่นี่เหรอครับ?"เจกถามขึ้นและมองไปรอบๆห้องพักมันไม่มีเตียงแล้วเจ้านายเขาจะนอนตรงไหน โซฟาเหรอ?"ใช่กูจะนอนที่นี่มึงกลับไปที่คอนโดไปเอาเสื้อผ้ามาให้กูเปลี่ยนแล้วก็ให้เนียนเก็บเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวของหนูนามาด้วย""ครับได้ครับ อะ...เออแล้วนายจะนอนตรงไหนครับ?"เจกยังคงคาใจกับเรื่องที่นอนของเจ้านายอยู่ว่าจะไปนอนตรงไหน"ตรงนู้น"คาร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่31พร้อมที่จะสนองโกดังสินค้าแถวชานเมืองร่างสูงของมาเฟียหนุ่มก้าวเท้าเดินเข้ามาในโกดังด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ลูกน้องที่ต่างยืนอยู่รีบก้มศีรษะทำความเคารพให้กับเจ้านายของตัวเองทันที"มันอยู่ไหน?"เสียงเข้มของคาร์ถามลูกน้องที่ยืนอยู่"อยู่ที่ห้องด้านหลังครับนาย"ลูกน้องตอบ"..."คาร์ลพยักหน้ารับก่อนที่จะก้าวขาเดินตรงไปที่ห้องด้านหลังโดยมีเจกเดินตามหลังไปด้วยตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนักของคาร์ลมาเฟียหนุ่มที่เดินเข้ามาภายในห้องด้านหลังของโกดัง ห้องด้านหลังเป็นห้องที่ไม่มีแสงสว่างมีเพียงแค่หลอดไฟดวงเล็กดวงเดียวที่ติดอยู่กลางห้อง ภายในห้องมีชายฉกรรจ์สองคนถูกตรึงแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยโซ่เส้นใหญ่อยู่กลางห้องขาทั้งสองข้างก็โดนมัด เนื้อตัวและใบหน้าของพวกมันสองคนเต็มไปด้วยบาดแผลที่เหวอะหวะคาร์ลมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาแข็งกร้าวก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินไปนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสองคน"พวกเราพยายามถามพวกมันแล้วครับนายแต่พวกไม่มีใครยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลยครับว่าใคนส่งมันมา"ลูกน้องที่ยืนอยู่คุมอยู่ในห้องเอ่ยบอก"เจก"คาร์ลหันหน้าไปมองเจกก่อนที่จะหย
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่30ต้องการคนรับผิดชอบปัง ปัง ปัง ปังเสียงกระสุนปืนยังคงดังต่อเหนืองขึ้นอีกหลายนัดและมันก็แสดงให้เห็นว่ามือปืนมีมากกว่าหนึ่งคนเพราะกระสุนปืนตอนนี้มันมาจากหลายทางมาก"นายครับผมว่านายรีบพาคุณหนูนากลับไปที่รถก่อนจะดีกว่านะครับเพราะว่าตอนนี้กระสุนปืนมันมาจากหลายทางมากจนจับต้นชนปลายแทบไม่ถูก ผมเกรงว่าคุณหนูนาเธอจะโดนลูกหลงเอา"เจกเอ่ยบอกและพยายามเล็งปืนสู้กลับไปทางที่กระสุนสาดมา"อืมได้ มึงรีบตามมาด้วยเข้าใจไหม!?"คาร์ลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย"ได้ครับนายเดี๋ยวผมจะระวังหลังให้นายเอง""หนูนาฉันจะนับหนึ่งถึงสามพอถึงสาม เธอต้องรีบวิ่งไปที่รถให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เข้าใจไหม?"คาร์ลหันหน้ามาบอกหนูนาที่เอาแต่นั่งร้องไห้"ตะ...แต่ฉันกลัว ฉันไม่กล้าวิ่งไปฮึก"น้ำตาสีใสไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย เธอกำลังกลัวมากถึงมากที่สุด"เธอจะไม่เป็นอะไรหนูนาเชื่อฉัน ฉันจะระวังหลังให้เธอเอง"คาร์ลพูดจบก็หยิบปืนที่พกไว้ที่ด้านหลังขึ้นมา"คุณคาร์ลฉะ...ฉันไม่กล้าฮึก"หนูนายกมือขึ้นมาปิดหูแล้วส่ายหน้าไปมา คาร์ลจะให้เธอวิ่งผ่าดงกระสุนปืนไปเนี่ยนะกว่าจะถึงรถเธอไม่ตัวพรุนก่อนเหรอ"ระหว่างวิ่งแล้วร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่29เป็นมาเฟียท่าเรือRolls-Royce Cullinan สีขาวคันหรูถูกขับเข้ามาจอดที่ท่าเรือก่อนที่มันจอดสนิทเมื่อถึงที่หมาย เจกรีบลงจากรถและรีบเดินอ้อมมาเปิดรถอีกฝั่งที่คาร์ลนั่งอยู่คาร์ลตวัดขาลงไปจากรถก่อนที่จะหันหน้ามามองหนูนาที่นั่งอยู่ในรถไม่ยอมลงมา"ลงมาหนูนา""คุณมาทำอะไรที่ท่าเรือ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับลงมาจากรถอย่างว่าง่าย ดวงตากลมโตของเธอกวาดมองไปรอบๆท่าเรือที่เงียบสงัดอย่างหวาดระแวง เธอจำได้ว่าท่าเรือที่นี่เป็นของสิบทิศเพื่อนของเจ้าสมุทรคู่หมั้นของลูกแก้วเพื่อนสนิทเธอแล้วคาร์ลเขามาที่นี่ทำไมกัน"มาเช็กสินค้าวันนี้จะมีสินค้ามาลงที่ท่าเรือ"คาร์ลตอบเสียงเรียบและหมุนตัวเดินไป หนูนาที่เห็นแบบนั้นจึงรีบเดินตามคาร์ลไป"สินค้าอะไรเหรอ?"หนูนาถามออกไปด้วยความอยากรู้เพราะคาร์ลลงทุนมาเช็กสินค้าด้วยตัวเองแบบนี้มันน่าจะสำคัญมากน่าดู"...หึ อยากรู้เหรอ?"คาร์ลหยุดเดินก่อนที่จะหันไปถามหนูนาที่เดินตามเขาอยู่ที่ด้านหลัง"มันคืออะไร?"หนูนาถามออกไป"ตามมาสิเดี๋ยวก็รู้"คาร์ลพูดจบก็หมุนตัวเดินไป หนูนาเห็นแบบนั้นก็รีบเดินตามคาร์ลไปทันทีโดยมีเจกเดินตามหลังทั้งสองคนไป"สวัสดีครับนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่28 เข้าใจอะไรยากจริงๆ"เฮ้อ!"เสียงถอนหายใจของหนูนาดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังนั่งเรียนอยู่ภายในห้องเรียน เธอกำลังคิดไม่ตกนี่ก็หลายอาทิตย์แล้วที่เธอไปอยู่กับคาร์ลที่คอนโดของเขาเขาตามติดชีวิตเธอเป็นเหงาจนเธอรู้สึกอึดอัดและอยากจะร้องกรีดออกมาวันละสิบๆรอบได้ และแทบจะไม่มีวันไหนเลยที่เธอกับเขาเราจะไม่เมคเลิฟกัน จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนดูดพลังงานชีวิตไปแทบทุกคืนแต่ที่มันน่าแปลกไปมากกว่านั้นคือเธอเองก็เริ่มจะเสพติดการเมคเลิฟของเขาซึ่งเธอคิดว่ามันจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ เธอจะเสพติดเขาไม่ได้เพราะไม่ว่าอย่างไงเรื่องเธอกับเขามันต้องจบกันอยู่ดีในสักวันหนึ่ง หลินหลินและลูกแก้วที่ได้ยินเสียงถอนหายใจของหนูนาที่ดังออกมาทั้งสองคนจึงหันไปมองที่หนูนาเป็นสายตาเดียวและไม่ใช่แค่พวกเธอสองคนเท่านั้นนักศึกษาทุกคนรวมถึงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ที่หน้าชั้นเรียนก็ต่างพากันมองมาที่หนูนาเช่นกัน"หนึ่งฤทัย"อาจารย์สาวที่ยืนสอนอยู่หน้าห้องเอ่ยเรียกชื่อหนูนา"...""หนึ่งฤทัย"อาจารย์สาวเรียกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหนูนาเธอเอาแต่นั่งเหม่อ"...""หนึ่งฤทัย!""หลินหลินสะกิดยัยหนูนาหน่อย"ลูกแก้ว
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่27ผู้หญิงที่คู่ควรฮ่องกงคฤหาสน์ตระกูลเหยา"สวัสดีค่ะคุณลุงไมเคิลคุณป้าวีด้า"เฟย์เฟย์หรือฟ่านเฟย์เฟย์ กล่าวทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองคนและยกตะกร้าสมุนไพรจีนว่างลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองคน"สวัสดีจ้ะหนูเฟย์เฟย์"วีด้ายิ้มให้หลานสาวที่เห็นก็มาตั้งแต่เล็กแต่น้อย"สวัสดีเฟย์เฟย์"ไมเคิลพยักหน้าพร้อมกับกับยกถ้วยน้ำชาที่วางอยู่ขึ้นมายกดื่มๆ"กลับมาตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะเฟย์เฟย์?"วีด้าเอ่ยถามก่อนที่จะหันไปบอกกับคนรับใช้ให้นำขนมและผลไม้ที่เฟย์เฟย์ชอบมาเสิร์ฟ เฟย์เฟย์มาที่บ้านนี้ตั้งแต่เด็กๆชอบอะไรไม่ชอบอะไรคนที่นี่ก็จะรู้หมด"สองสามวันได้แล้วค่ะคุณป้าพอดีเฟย์เฟย์มัวแต่ยุ่งๆก็เลยยังไม่ได้มีโอกาสเข้ามาหาคุณลุงกับคุณป้าเลยแต่วันนี้พอมีโอกาสก็เลยมาเยี่ยมคุณลุงกับคุณป้าค่ะ"เฟย์เฟย์บอก"แล้วนี่เมื่อไรจะเรียนจบละเฟย์เฟย์จะได้กลับมารีบช่วยงานที่บริษัทป๊าเรา"ไมเคิลถามขึ้น เฟย์เฟย์เป็นลูกสาวของฟ่านเหลียงเพื่อนสนิทของไมเคิลเอง"ยังเลยค่ะคุณลุงแต่เหลืออีกแค่เทอมเดียวเฟย์เฟย์ก็จะเรียนจบ พอถึงตอนนั้นคงจะมาช่วยป๊าได้แบบเต็มที่แล้วค่ะ"เฟย์เฟย์เธอไปเรียนบริหารที่ต่างประเทศช่วงปิดเทอ