ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่37รอยยิ้มแรกที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัด"ที่นี่ที่ไหน คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน?"หนูนาถามขึ้นเมื่อเจกขับรถพาเธอเข้ามาจอดที่ชั้นจอดรถของตึกแห่งหนึ่งหลังจากที่เขาขับรถไปรับเธอที่มหาลัย"ที่นี่คือบริษัทของนายครับ นายให้ผมพาคุณหนูนามาที่บริษัทนายรออยู่ครับ"เจกเอ่ยบอกเมื่อจอดรถเสร็จสรรพและเปิดประตูรถลงมาแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้หนูนาอีกฝั่งหนึ่ง"ที่นี่คือบริษัทของคุณคาร์ลเหรอ?"หนูนาถามขึ้นเมื่อลงมาจากรถ"ครับ เชิญครับนายรออยู่"เจกพยักหน้าก่อนที่จะผายมือเชิญให้หนูนาเดินไปที่ลิฟต์เฉพาะผู้บริหาร หนูนาพยักหน้าก่อนที่จะเดินนำเจกไปที่ลิฟต์หนูนาก้าวขาออกมาจากลิฟต์ของผู้บริหารโดยมีเจกเดินตามหลังมาติดๆเมื่อมาถึงชั้นบนสุดคือชั้นของผู้บริหารสูงสุดอย่างคาร์ลที่ทำงานอยู่การปรากฏตัวของหญิงสาวในชุดนักศึกษามหาลัยที่เดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับลูกน้องคนสนิทของผู้บริหารสูงสุดทำให้พนักงานที่นั่งทำงานกันอยู่บนชั้นนี้ต่างพากันมองมาที่หญิงสาวเป็นสายตาเดียวกันด้วยความสงสัยว่าหญิงสาวนหน้าตาสะสวยคนนี้เป็นใครกันนะ"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอะ?""นั่นสิ ทำไมถึงใช้ลิฟต์ผู้บริหารได้""ต้องเป็นคน
ดั่งร้ายรักมาเฟียตอนที่38พอใจNC+++ฮ่องกงคฤหาสน์ตระกูลซือ"นายอยู่ไหน?"เจาเดินเข้ามาในคฤหาสน์และเอ่ยถามกับลูกน้องที่ยืนอยู่"ห้องนอนครับคุณเจา นายพาผู้หญิงมาครับ"ลูกน้องเอ่ยบอกกรี๊ดดดด"ปล่อยฉันนะ กรี๊ดดดด"เสียงกรีดร้องของหญิงสาวคนหนึ่งที่ดังออกมาจากห้องนอนของจางเหว่ยของผู้เป็นเจ้านายที่อยู่ชั้นสองของคฤหาสน์ทำให้เจาและลูกน้องทุกคนที่ได้ยินเสียงก็ต่างหันไปมองยังชั้นสองของคฤหาสน์เป็นสายตาเดียวกัน"..."เจาได้แต่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับถอนหายใจออกมา จางเหว่ยผู้เป็นเจ้านายของเขาเป็นพวกประเภทที่ชอบการมีเซ็กซ์แบบชนิดที่รุนแรงเรียกง่ายๆว่าซาดิสม์พึงพอใจในการกระที่ทำให้ผู้อื่นเจ็บปวดแต่หญิงสาวทุกคนก็พร้อมที่จะกล้าเข้ามาแม้รู้ว่าจะเจอกับอะไรเพราะค่าตอบแทนของหญิงสาวที่ก้าวเข้ามาหาจางเหว่ยย่อมมีราคาตอบแทนที่มากอยู่เหมือนกันไม่งั้นผู้หญิงพวกนี้คงไม่กล้าที่จะมาเสี่ยงเจ็บตัวฟรีๆแน่กรี๊ดดดดดด"ดูท่าผู้หญิงคนนี้น่าจะจ่ายเยอะอยู่เหมือนกันนะครับคุณเจา"ลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้น"ทำไม?"เจาหันมาถาม"ก็นายอยู่กับผู้หญิงในห้องมาตั้งสี่ชั่วโมงแล้วครับ งานนี้ไม่ตายก็อาจจะเจ็บสาหัสไม่ใช่น้อยครับ""..."เจาไม่ได้ตอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่ 39แค่รู้สึกผิดเช้าวันต่อมา"อื้อ"หนูนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในยามเช้าเมื่อแสงแดดในเวลาเก้าโมงกว่าๆสาดส่องรอดพ้นผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบลงที่ใบหน้านวลของเธอดวงตากลมโตค่อยๆลืมตาขึ้นมา ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าอยู่ในใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมตัวเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะหันไปมองข้างๆที่นอนที่ตอนนี้มันว่างเปล่าไม่มีร่างหนาของคาร์ลที่นอนอยู่ด้วยกันเมื่อคืนเมื่อคืนกว่าบทรักของเธอกับคาร์ลจะจบลงก็ปาเข้าไปจนรุ่งเช้าของอีกวันกว่าเขาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระก็เกือบตีสามหนูนาค่อยๆดันตัวลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับบิดขี้เกียจไปมาและหันไปมองนาฬิกาดิจิตอลที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงข้างๆบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาว่าเก้าโมงแล้ว"เก้าโมงแล้วเหรอเนี่ยดีนะวันนี้ไม่มีเรียน"หนูนาพูดกับตัวเองพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่ขึ้นมาเล่นแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจ เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้แล้วมองไปที่บานประตูและคิดว่าเป็นคาร์ลที่เปิดประตูเข้ามาแต่ไม่ใช่คนที่เปิดประตูเข้ามาคือเนียนแม่บ้านตั้งหาก"คุณหนูนาตื่นแล้วเหรอคะดิฉันกำลังจ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่40ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้มหาวิทยาลัย"อีกสองอาทิตย์จะสอบมิดเทอมแล้วฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตายเลยอะ"หลินหลินพูดขึ้นในขณะที่ทั่งสามสาวนั่งกันอยู่ที่โต๊ะไม้ใต้ตึกคณะเพื่อรอเรียนในช่วงบ่ายต่อ"บ่นทุกมิดเทอมแต่สอบคะแนนดีตลอดเลยนะ"ลูกแก้วพูดขึ้นและหยิบขนมที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยวมันตุ้ยๆ"ก็ขอบ่นหน่อยนิดหนึ่งมันคันปากอดไม่ได้นี่น่า"หลินหลินบอกและหยิบขนมขึ้นมาใส่ปากเช่นกัน"บ่นทุกวันเธออะบ่นตั้งแต่ปีหนึ่งหยันปีสาม"ลูกแก้วบอก"จริงๆฉันตั้งเป้าหมายไว้นะว่าจะบ่นหยันปีหกเลยแหละบ่นให้ผมงอกขึ้นไปเลย"หลินหลินพูดขึ้นก่อนจะหัวเราะออกมาก ลูกแก้วเองก็หัวเราะออกมาเช่นกันให้กับคำพูดที่ติดตลกของหลินหลิน"ยัยหนูท่อ"หลินหลินเรียกหนูนาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเมื่อเห็นว่าหนูนานั่งเอามือเท้าคางและนั่งเหม่อใจลอยไปไหนก็ไม่รู้"..."หนูนายังคงนั่งเหม่อและไม่ได้ยินเสียงของหลินหลิน"ยัยหนูนาเป็นอะไรอะลูกแก้ว?"หลินหลินหันมามองหน้าลูกแก้วที่นั่งอยู่ข้างๆเป็นเชิงถามว่าหนูนาเป็นอะไร"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"ลูกแก้วส่ายหน้าไปมา"หนูนา ยัยหนูนา!"หลินหลินเรียกเพื่อนรักอีกครั้งแต่หนู
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่41มีเรื่องต้องเคลียร์ฮ่องกงร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มยืนมองซากโกดังสินค้าที่ถูกไฟไหม้จนไม่มีอะไรเลย คาร์ลได้แต่จ้องมองภาพตรงหน้าด้วยแวววาวโรจน์สินค้าที่นำเข้ามาและเตรียมจะส่งออกละลายหายสิ้นไปในกองเพลิง"งานนี้เสียยับเลยวะ"ไฉเดินมายืนข้างกับคาร์ลพร้อมกับลี่หยางและมองซากโกดังที่ถูกไฟไหม้จนไม่เลยชิ้นดีงานนี้พวกเขาอ่วมแน่"กูกำลังให้คนของเราสืบอยู่ว่าเป็นฝีมือใครที่มาลอบกัดพวกเราแบบนี้"ลี่หยางพูดขึ้น"งานนี้จับมือใครดมก็คงยากเพราะไม่รู้ว่าฝีมือคนที่ทำเป็นศัตรูของใครกันแน่"ไฉพูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจออกมาเพราะไม่ว่าตัวเขาตัวลี่หยางเองหรือคาร์ลก็ต่างมีศัตรูที่มองไม่เห็นจ้องที่จะเล่นงานอยู่ตลอดเวลา"ไม่ว่าจะเป็นใครเรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ!"คาร์ลเอ่ยบอกด้วยน้ำดุดัน"แน่นอนคาร์ลเรื่องนี้กูจะไม่ปล่อยแน่นอน"ลี่หยางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง"อืม...กูจะให้คนของกูช่วยสืบในฝั่งของกูด้วยแล้วกัน"คาร์ลเอ่ยบอก"ถ้างั้นแต่ละคนก็สืบฝั่งของตัวเองน่าจะเร็วขึ้นกูก็จะให้คนของกูสืบด้วย"ไฉเอ่ยบอกทุกคนจึงพยักหน้าอย่างเข้าใจ"ถ้างั้นทางนี้กูฝากด้วยแล้วกัน"คาร์ลพูดจบก็เดินไปทันที"แล
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่42 ลองเปิดใจคอนโดหนูนา"โอเคแล้วแหละมั่ง"ร่างเพียวระหงของหนูนายืนหมุนตัวไปมาเพื่อเช็กความเรียบร้อยอยู่ที่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งวันนี้ตอนเย็นหนูนาเธอมีนัดทานข้าวกับโอมน้องรหัสของเธอที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งเป็นโรงแรมในเครือของโรงแรมที่พ่อของโอมน้องรหัสเธอบริหารอยู่ เธอเลยต้องแต่งตัวให้ดูสุภาพสักหน่อยเพราะไปทานข้าวในโรงแรมหรูหนูนาเธอเลือกใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวยาวถึงหน่องสีฟ้าลายแพลตขอบปลายชุดเดรสตกแต่งด้วยขนนกสีขาวเพื่อความดูหรูหราใบหน้าของเธอวันนี้ถูกแต่งเติมในโทนสีชมพูพีชเพื่อให้ใบหน้าหวานขึ้นทรงผมสั้นถูกรวบผมครึ่งหัวแล้วมัดเก็บด้านหลังและผูกด้วยโบสีขาวเพื่อเพิ่มความน่ารักให้กับลุควันนี้ติ๊งเสียงการแจ้งเตือนข้อความจากแอปพลิเคชันหนึ่งดังขึ้นทำให้หนูนารีบหยิบโทรที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมาเปิดดูทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นโอมที่ส่งข้อความมา(โอม : "ผมรออยู่ที่ด้านล่างคอนโดแล้วนะ")หนูนา : "โอเคเดี๋ยวลงไปหนูนาตอบโอมเสร็จก็กดปิดหน้าจอโทรศัพท์ทันทีและหยิบขวดน้ำหอมราคาแพงขึ้นมาฉีดเข้าไปที่ตามจุดชีพจรต่างๆจากนั้นจึงเดินไปปิดแอร์ปิดไฟให้เรียบร้อยและเดินตรงไปที่ชั้
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่43กำลังท้าทายฮ่องกงTHE RICH CLUB ห้องVIPปึก!คาร์ลโยนโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าอย่างแรงจนมันเกิดเสียงดังพร้อมด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นเมื่อเห็นภาพที่ลูกน้องที่เขาสั่งให้อยู่ที่ไทยส่งมามันคือภาพของหนูนาที่กำลังนั่งหัวเราะอย่างมีความสุขกับผู้ชายที่ชื่อโอมน้องรหัสของเธอที่ร้านอาหารในโรงแรมแห่งหนึ่ง"เธอกำลังท้าทายความอดทนของฉันนะหนูนา"ไม่ใช่ว่าคาร์ลไม่รับรู้ว่าตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากที่เขากลับมาจากประเทศไทยหนูนากับน้องรหัสของเธอใกล้ชิดกันมากแค่ไหนทั้งสองคนสนิทสนมกันมากขึ้นในช่วงเวลาเพียงสั้นๆในเวลาที่เขาไม่อยู่ เขาพยายามระงับของตัวเองให้เย็นลงที่จะไม่สั่งจัดการกับคนที่ชอบมายุ่งกับของๆเขาและความพยายามของเขามันก็กำลังจะสิ้นสุดลงเมื่อเห็นรูปภาพในวันนี้แกร๊กเสียงประตูห้องVIPถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของลี่หยางและไฉเจ้าของคลับTHE RICH CLUB ที่เดินเข้ามาในห้องก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับคาร์ลคาร์ลไม่ได้สนใจเพื่อนสนิททั้งสองคนที่เดินเข้ามานั่งสิ่งเขาสนใจตอนนี้คือขวดวิสกี้ที่วางอยู่ตรงหน้า คาร์ลยกขวดวิสกี้ขึ้นมาแล้ว
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่44เลือกด้วยตัวเอง"วันหลังมาทานข้าวด้วยกันอีกนะจ๊ะเฟย์เฟย์"วีด้าเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาส่งเฟย์เฟย์และลูกชายเธอที่หน้าบ้านหลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว"ยินดีค่ะคุณป้า"เฟย์เฟย์พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้วีด้า"คาร์ลด้วยนะลูก"วีด้าก็หันไปบอกกับลูกชายที่ยืนอยู่"ครับม๊า"คาร์ลพยักหน้าเล็กน้อย"อ้าวแล้วนี่เฟย์เฟย์มาบ้านป้าอย่างไงกันจ๊ะทำไมป้าไม่เห็นรถหนูเลย?"วีด้าเอ่ยถามและกวาดสายตาไปมองรอบๆคฤหาสน์เพราะเธอไม่เห็นรถของเฟย์เฟย์จอดอยู่มีเพียงแค่รถของลูกชายของเธอและรถที่จอดอยู่ในคฤหาสน์เท่านั้น"อ๋อพอดีเฟย์เฟย์ให้คนขับรถที่บ้านมารับน่ะค่ะคุณป้า...เอ๊ะแต่เฟย์เฟย์ลืมโทรบอกเลยว่าให้มารับเฟย์เฟย์"เฟย์เฟย์เอ่ยบอกก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมโทรบอกคนขับรถให้มารับเธอเลยเพราะมัวแต่คุยกับไมเคิลและวีด้าเพลินไปหน่อย"ถ้างั้นก็ให้ตาคาร์ลไปส่งซิ"เสียงไมเคิลที่ดังขึ้นพร้อมกับร่างใหญ่ที่ก้าวเดินออกมาจากคฤหาสน์ทำให้ทั้งสามคนที่ยืนอยู่หันไปมองตามเสียงก่อนที่ไมเคิลจะเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆคาร์ล"..."คาร์ลหันไปมองผู้เป็นพ่อแต่ไม่ได้พูดอะไร"เออ...จะดีเหรอคะคุณลุง?"เ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่62ตัวช่วยที่สำคัญ"อยากกินอะไรไหม?"คาร์ลถามขึ้นหลังจากที่เจกขับรถออกมาจากร้านอาหารได้สักพักหนึ่ง"คุณไม่โกรธฉันหรือไง?"หนูนาที่กำลังนั่งมองวิวที่ด้านนอกรถหันกลับมาถามคาร์ลที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยความสงสัย"เรื่องอะไร?"คาร์ลถามกลับเสียงเรียบ"ที่ฉันเอาสปาเกตตีสาดใส่เฟย์เฟย์น้องสาวของคุณ""โกรธ แต่ถ้ามันทำให้เธอสบายใจแล้วก็แล้วกันไป"จริงๆคาร์ลก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของหนูนาที่ทำแบบนั้นกับเฟย์เฟย์แต่ในเมื่อเฟย์เฟย์ไม่ยอมขอโทษสิ่งที่หนูนาทำลงไปก็ถือว่าหายกันไปกับสิ่งที่เฟย์เฟย์ทำไว้ก่อนหน้านี้ก็แล้วกัน"ฉันนึกว่าคุณจะโกรธฉันมากแล้วก็มาบีบคอฉันให้ตายไปซะอีกที่ไปทำกับน้องสาวของคุณแบบนั้น"หนูนารู้สึกแปลกใจที่คาร์ลเขานิ่งเงียบไม่โวยวายกับเธอ"บีบคอเธอเหรอ...บีบอย่างอื่นของเธอดีกว่ามันมือกว่าเยอะ"คาร์ลพูดขึ้นและหยุดพูดก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆกับหนูนาแล้วพูดขึ้นให้ได้ยินกันแค่สองคน"คะ...คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย?"หนูนาถึงกับใบหน้าแดงซ่านอย่างเขินอายในคำพูดของคาร์ล เธอรู้ว่าที่เขาพูดถึงมันคือเรื่องอะไรก่อนที่หนูนาจะเหลือบสายตาไปมองเจกที่ตอนนี้กำลังทำหน้าที่เป็นสารถีขับร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่61ก็ถือว่าหายกันโรงแรมก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้เฟย์เฟย์ที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟากลางห้องรีบลุกขึ้นพาตัวเองไปที่ประตูทันทีเฟย์เฟย์ส่องไปที่ช่องตาแมวของประตูห้องเพื่อจะดูว่าใครมาเคาะประตูห้องของเธอก่อนที่เฟย์เฟย์จะฉีกยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าคาร์ลคือคนที่เคาะประตูห้องของเธอ เฟย์เฟย์ไม่รอช้ารีบเปิดประตูห้องโดยเร็ว"เฮียคาร์ล"เฟย์เฟย์ส่งยิ้มให้คาร์ลก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นว่าลี่หยางก็มาด้วย"เฮียขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย"คาร์ลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่เรียบนิ่ง"เฮียคาร์ลมีเรื่องอะไรจะคุยกับเฟย์เฟย์เหรอคะ?"เฟย์เฟย์หุบยิ้มลงทันทีเมื่อคาร์ลบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเธอ อย่าบอกนะว่าเรื่องที่จะคุยกับเธอคือเรื่องของผู้หญิงไทยที่ชื่อหนูนา"ขอพวกเฮียเข้าไปในห้องหน่อยได้ไหมเฟย์เฟย์"ลี่หยางพูดขึ้น"ก็ได้ค่ะเชิญค่ะ"เฟย์เฟย์พยักหน้าพร้อมกับผายมือเชิญคาร์ลและลี่หยางเข้ามาในห้อง"ขอบใจ"ลี่หยางเอ่ยบอกก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปในห้องของเฟย์เฟย์พร้อมกับคาร์ล"เฮียคาร์ลมีอะไรจะพูดกับเฟย์เฟย์เหรอคะ?"เฟย์เฟย์ถามขึ้นแล้วพาตัวเองไปนั่งลงที่โซฟา"ไปขอโทษห
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่60คนผิดก็ต้องถูกรับโทษโรงแรมห้องเฟย์เฟย์"โอ๊ยเฮียลี่หยางปล่อยเฟย์เฟย์นะเฟย์เฟย์เจ็บ!"เฟย์เฟย์เอ่ยบอกกับลี่หยางอย่างไม่พอใจเมื่อลี่หยางลากเธอกลับมาที่โรงแรมหลังจากที่คาร์ลพาหนูนากลับไปออกไปจากร้านอาหารแล้ว"เธอทำอะไรของเธอเฟย์เฟย์!?"ลี่หยางปล่อยมือหนาออกจากข้อมือของเฟย์เฟย์พร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างใจเย็น"เฟย์เฟย์ทำอะไร?"เฟย์เฟย์ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้และนั่งลงที่โซฟา"ทำอะไรอย่าคิดว่าพวกเฮียไม่รู้นะ!""ถ้างั้นเฮียลี่หยางก็บอกเฟย์เฟย์มาสิว่าเฟย์เฟย์ทำอะไร?""เธอแกล้งนูน่าเขา""แกล้งเรื่องอะไรเฟย์เฟย์ก็อยู่ของเฟย์เฟย์เฉยๆอย่ามากล่าวหาเฟย์เฟย์นะเฮียลี่หยาง"เฟย์เฟย์เชิดหน้าขึ้นตอบอย่างไม่กลัวเกรง"เธอแกล้งยกแขนขึ้นมาชนกับแขนของพนักงานจนทำให้น้ำชาร้อนๆหกไปโดนขาของนูน่าเธอคิดว่าเฮียไม่เห็นหรือไงว่าเธอตั้งใจแกล้งนูน่า!"ลี่หยางเองก็รู้สึกไม่พอใจที่เฟย์เฟย์แกล้งหนูนาแรงๆแบบนั้นโชคดีที่น้ำชาหกลงแค่ที่ขาถ้าเป็นใบหน้าหรือตามตัวเฟย์เฟย์แย่แน่"อย่ามาใส่ร้ายเฟย์เฟย์นะเฮียลี่หยาง เฟย์เฟย์ไม่ได้ทำถ้าอยากจะโทษก็ไปโทษยัยพนักงานเสิร์ฟนู้นสิ!""พวกเฮียไม่ได้โง่นะเฟย์เฟย์พวกเฮี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่59เปิดศึกร้านอาหารจีน"วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนที่ร้านอาหาร"คาร์ลเอ่ยบอกเมื่อพาหนูนาเดินเข้ามาในร้านอาหารจีน"..."หนูนาไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าอย่างเข้าใจคาร์ลหันมามองหนูนาก่อนที่มือหนาจะคว้ามือบางมาจับไว้แล้วพาเดินตรงไปยังห้องอาหารที่จ้องไว้"คุณคาร์ลปล่อยนะฉันเดินเองได้"หนูนาบอกพร้อมกับพยายามจะแกะมือหนาออกจากมือของเธอ"ทำไมแค่ผัวจับเนี่ยมันจะเป็นจะตายเลยหรือไง!?"คาร์ลคุกรุ่นเมื่อหนูนาทำท่าเหมือนรังเกียจเขา"คุณคาร์ล!"หนูนาถึงกับหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันทีเมื่อคาร์ลพูดออกมาอย่างเสียงดังโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าใครจะมองมาที่เราทั้งคู่"ทำไมฉันพูดอะไรผิด?""หยุดพูดสักทีคุณไม่เห็นหรือไงว่าคนมองกันหมดแล้ว!"หนูนาเธออยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้จริงๆเมื่อผู้คนในร้านอาหารต่างพากันมองมาที่เธอกับคาร์ล"..."คาร์ลมองไปรอบๆอย่างไม่ได้สนใจว่าใครจะมองเขาถ้าอยากจะมองก็มองไปเขาไม่ได้แคร์"ทำไมต้องสนใจ"คาร์ลหันมาพูดกับหนูนาก่อนที่จะจูงมือเธอไปที่ห้องอาหารทันทีครืด...เสียงประตูห้องอาหารที่ถูกเลื่อนเปิดออกทำให้ลี่หยางและเฟย์เฟย์ที่นั่งรออยู่ต่างหันไปมองที่ประตูห้อง"เฮียคาร์ล"เฟย
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่58กำลังเอาใจโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง"เฟย์เฟย์เข้ามาในห้องของเฮียได้อย่างไง?"หลังจากที่ลี่หยางไปหาคาร์ลที่คอนโดมาเขาก็พาตัวเองกลับมาที่โรงแรมที่พักอยู่แต่พอเปิดประตูห้องเขามาก็พบว่าเฟย์เฟย์เขามานั่งอยู่ภายในห้องของเขาแล้ว"ก็ไม่เห็นจะยากเฟย์เฟย์ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว"เฟย์เฟย์ตอบพร้อมยักไหล่ให้ลี่หยาง"แล้วเข้ามาในห้องเฮียมีอะไร?"ลี่หยางถามพร้อมกับเดินไปนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับเฟย์เฟย์"เฟย์เฟย์อยากรู้ว่าวันนี้เฮียลี่หยางไปหาเฮียคาร์ลมาใช่ไหม?""ใครบอกเฟย์เฟย์?""จะใครบอกมันไม่สำคัญหรอกแต่ที่สำคัญเฮียลี่หยางไปหาเฮียคาร์ลโดยที่ไม่บอกเฟย์เฟย์และไม่พาเฟย์เฟย์ไปด้วยเพราะอะไรคะ?"เฟย์เฟย์ถามออกไปด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจ"เฮียมีเหตุผล"ลี่หยางตอบ"เหตุผลอะไรของเฮียลี่หยางค่ะบอกเฟย์เฟย์ได้ไหม?""..."ลี่หยางไม่ได้ตอบเขาทำได้เพียงแต่หันหน้าหนีไปทางอื่น"เฟย์เฟย์พอจะเข้าใจแล้วค่ะว่าที่เฮียลี่หยางไม่ยอมพาเฟย์เฟย์ไปหาเฮียคาร์ลด้วยกันมันเป็นเพราะผู้หญิงที่เฮียคาร์ลพากลับไปด้วยอยู่ที่นั่นกับเฮียคาร์ลใช่ไหม!?"เฟย์เฟย์กำมือเข้าหากันแน่นภายในเริ่มร้อนรุ่มเมื่อคิดว่าผู้หญิงที่คาร์ลพากลับ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่57สมบัติส่วนตัว"คนไข้มีไข้ขึ้นแต่ไม่ได้สูงมากสาเหตุคงจะเกิดจากการที่อวัยวะเพศอักเสบและบวมแดงแต่ไม่ต้องห่วงนะคะหมอฉีดยาลดไข้กับยาแก้อักเสบให้คนไข้แล้วแต่ถ้าคนไข้ยังไม่ดีขึ้นให้รีบพาคนไข้ไปโรงพยาบาลด่วนนะคะ""แล้วที่สำคัญควรงดการมีเพศสัมพันธ์ก่อนอย่างน้อยสองสัปดาห์นะคะเพื่อไม่ให้อวัยวะเพศของคนไข้อักเสบไปมากกว่านี้และเพื่อความปลอดภัยในการติดเชื้อด้วยค่ะ""เดี๋ยวฉันทำเองเธอออกไปได้แล้ว"หลังจากที่คุณหมอเดินกลับไปแล้วคาร์ลก็เดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเองและเห็นเนียนแม่บ้านวัยกลางคนกำลังเช็ดตัวให้หนูนาที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่"เออ...นายจะเช็ดตัวให้คุณหนูนาเองเหรอคะ?"เนียนถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"อืม"คาร์ลรับคำในลำคอพร้อมกับพยักหน้า"ค่ะ"เนียนพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมกับวางผ้าเช็ดตัวลงก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปทันทีเมื่อเนียนแม่บ้านเดินออกไปแล้วคาร์ลก็พาตัวเองเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนและหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดตัวให้หนูนาต่อจากเนียนเมื่อกี้คาร์ลยกแขนเล็กขึ้นมาแล้วค่อยๆเช็ดอย่างเบามือแต่สายตาของเขาก็ดันไปเห็นรอยแผลที่แขนและข้อมือของเธอรอยแผลที่แขนพึ่งเกิดใหม่ๆเธอคงจะโ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่56ไม่อนุญาตหลังจากที่คาร์ลกับหนูนาสาดอารมณ์ใส่กันเสร็จคาร์ลก็ลากพาหนูนาเข้าไปที่ห้องนอนและเริ่มบทรักที่ร้อนแรงขึ้นอีกครั้งพอจบบทรักลงหนูนาเธอก็หลับไปทันทีส่วนคาร์ลก็พาตัวเองออกมานั่งดื่มที่โซฟากลางห้องโถง คาร์ลยกขวดวิสกี้ราคาแพงที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกใสขึ้นมาแล้วเทมันลงใส่แก้วก่อนที่จะยกมันขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วมือหนายกมือขึ้นมานวดขมับตัวเองเบาๆพร้อมกับเอนหลังพิงไปที่พนักพิงโซฟาและค่อยๆหลับตาลงช้าๆอย่างคนคิดไม่ตกกับคำพูดของหนูนาที่วนไปมาอยู่ภายในหัวของเขา"ฮึก ฉันเกลียดคุณที่สุดคุณคาร์ล""ฉันเกลียดคุณ คุณคาร์ลเกลียดที่สุด!"เธอเกลียดเขาอย่างงั้นเหรอ?คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของหนูนามันทำให้คาร์ลรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ปกติคาร์ลไม่ใช่คนที่จะต้องมานั่งคิดหรือใส่ใจกับคำพูดของใครและไม่ได้สนใจด้วยว่าใครจะเกลียดในตัวเขาแต่พอเป็นหนูนาผู้หญิงคนนี้มันทำให้คาร์ลรู้สึกโกรธเธอมากจนเผลอเอาอารมณ์โกรธที่เหมือนพายุไปลงกับเธอโดยที่ไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไงพอพายุอารมณ์ของตัวเองสงบลงก็เหมือนได้สติขึ้นมาว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างยิ่งเห็นผิวขาวเนียนละเอียดของหนูน
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่55ไม่เคยขอให้มารักNC+++"อึก!"หนูนาทิ้งตัวลงอย่างหมดแรงพลางหอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เธอหลับตาลงช้าๆพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาเพราะเธอรู้สึกเสียใจกำลังสิ่งที่เกิดขึ้น หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่อคาร์ลดึงตัวเธอให้ขึ้นมานั่งคร่อมลงบนตักของเขาจนทำให้ช่องทางรักของเธอชนเข้ากับแก่นกายใหญ่ที่มันขยายตัว"คะ...คุณจะทำอะไรอีก?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับมองหน้าคาร์ลด้วยแววตาสั่นระริก"ทำให้ฉัน"คาร์ลบอกเสียงเรียบพร้อมกับมือหนาที่ฟ้อนเฟนอยู่ที่บั้นท้ายกลมกลึงของหญิงสาว"..."หนูนาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเธอไม่ได้ทำตามที่คาร์ลสั่ง"อย่ามาหันหนีฉันนะหนูนา!"คาร์ลกดเสียงต่ำพร้อมกับมือหนาที่บีบปลายคางมนอย่างแรงให้เธอหันมามองหน้าเขา"อึก...คุณมาสารเลวที่สุด!"หนูนาจ้องมองคาร์ลพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาโดยไร้เสียงสะอื้น"จะร้องไห้ทำไมฮะหนูนาแค่เอากับผัวมันจะตายหรือไง!"คาร์ลพูดขึ้นด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดก่อนที่จะยกตัวหนูนาขึ้นแล้วจับแก่นกายใหญ่โตดันเข้าไปที่ร่องสาวของเธอ"อื้อ..."หนูนาทำหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกเจ็บที่ร่องสาวของตัวเองมากเพราะการรวมรักที่รุนแรงของคาร์ล"ขย่มลงมาสิหนูน
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่54เกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุดNC+++แคว่ก"กรี๊ดดดดดดดดด!"หนูนากรีดร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคาร์ลกระชากชุดเดรสที่เธอใส่อยู่ออกไปอย่างแรงจนส่งผลให้เนื้อผ้าบาดเข้ากับผิวขาวๆของเธอจนมันเกิดเป็นรอยแดงคาร์ลไล่สายตามองร่างกายเปลือยเปล่าของหนูนาอย่างหลงใหลและโหหาย มือหนาลูบไล้ไปบนผิวกายเนียนละเอียดก่อนจะดึงซิลิโคนที่แปะอยู่ที่หน้าอกอวบอิ่มออกไปให้พ้น"ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันอย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะคุณคาร์ล!"หนูนาพยายามดึงแขนออกจากเข็มขัดหนังแต่ยิ่งพยายามดึงมันออกกลับทำให้ข้อมือของเธอเป็นแผลเนื่องจากโดนเข็มขัดหนังบาดเอา"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันเป็นแค่สิ่งของๆฉันไม่มีสิทธิ์มาสั่งเจ้าของอย่างฉันเข้าใจหรือเปล่า!""ไอ้สารเลว!"หนูนาพยายามประคองเสียงไว้ให้ตัวเองปกติมากที่สุดเพื่อไม่อยากจะให้คาร์ลรับรู้ว่าเธอกำลังจะร้องไห้คำพูดของคาร์ลที่พูดออกมามันทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอรู้เจ็บเหมือนกับโดนมีดแหลมคมทิ่มแทงเข้ามา สำหรับเขาเธอมีค่าแค่เป็นสิ่งของแค่นี้เองใช่ไหม"ฉันมักจะชินกับคำนั้นแล้วสิหนูนา"คาร์ลจ้องมองใบหน้าหวานเหมือนตุ๊กตาก่อนจะยกขึ้นมาลูบไล่ตามกรอบหน้าและค่อยๆไล่ลงมาที่ริมฝีปาก