Novels by SAROCHA TREECHANASAMUT

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่25ถามอะไรโง่ๆNC++ติ๊ง ติ๊ง ติ๊งเสียงการแจ้งเตือนข้อความจากแอปพลิเคชันหนึ่งดังขึ้นทำให้คาร์ลที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงนอนละสายตาจากแท็บเล็ตตรงหน้าและไปมองตามเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นมันไม่ใช่ของเขาแต่เป็นโทรศัพท์ของหนูนาที่ดังขึ้นอยู่บนโต๊ะหัวเตียงฝั่งที่เธอนอนขายาวตวัดลงมาจากบนเตียงนอนและเดินอ้อมไปอีกฝั่งก่อนจะถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์เธอขึ้นมาดูการแจ้งเตือนที่มันเด้งอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือและมันก็ปรากฏรายชื่อคนที่ส่งข้อความมา โอม"เจ๊นาพรุ่งนี้ว่างไหมคือว่าผมอยากชวนเจ๊ไปกินข้าวด้วยกันน่ะ""ไปหรือไม่ไปเจ๊ก็บอกผมด้วยนะ แต่ผมก็อยากให้เจ๊ไปนะ""เจ๊นา...ทำไมเงียบล่ะ?""ที่เงียบแบบนี้แสดงว่าหลับแล้วใช่ไหมเนี่ยเจ๊""โอเคถ้างั้นผมไม่กวนแหละเอาไว้พรุ่งนี้เจ๊ตื่นมาแล้วค่อยตอบผมก็ได้""อย่างไงคืนนี้ก็ฝันดีนะครับเจ๊นา""สติ๊กเกอร์"คาร์ลไล่อ่านข้อความทุกข้อความที่โอมน้องรหัสของหนูนาส่งเข้ามาด้วยแววตาเรียบเฉยก่อนที่จะได้ยินเสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นแกร๊กประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาพร้อมกับร่างบางของหนูนาที่เดินออกมาหลังจากที่เธอเข้าไปอาบน้ำมา"คุณทำอะไรกับโท

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่24ผู้ชายประสาท"นู่นไอ้โอมมานู่นแล้วบ่นถึงก็มาเลย"บอมพยักพเยิดไปที่ด้านหลังของเจเมื่อเห็นว่าโอมเพื่อนสนิทเดินมา"ไปไหนมาใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะไอ้โอม?"เจเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อโอมเดินมา"ไปหาเจ๊นามา"โอมตอบ"นั่นแน่ไปแอ่วพี่เขาแต่เช้าเลยนะมึง"บอมเอ่ยแซวพร้อมกับหันไปขยิบตาให้เจเป็นเชิงรู้กัน"กูไม่เข้าใจเลยนะว่ามึงชอบพี่เขาทำไมถึงไม่บอกพี่เขาไปตรงๆวะไอ้โอม?"เจถามขึ้น"กูไม่รู้จะพูดอย่างไงวะกูกลัวบอกเจ๊นาเขาไปแล้วเขาไม่เล่นด้วยมันจะมองหน้ากันลำบากนะเว้ย"โอมถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกโอมแอบชอบหนูนาพี่รหัสของตัวเองมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงตอนนี้ก็ยังชอบอยู่และที่คอยกวนประสาทคอยแกล้งเธอก็เพราะว่าเขาเขินและก็กลัวด้วยว่าถ้าบอกเธอออกไปแล้วหนูนาเธออาจจะเมินเขาเลยก็ได้ เรื่องนี้บอมกับเจมันก็รู้มาตลอด"กูว่าก่อนที่มึงจะบอกพี่หนูนานะมึงเลิกนิสัยเจ้าชู้ให้ได้ก่อนดีกว่าเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาชอบคนเจ้าชู้แบบมึงหรอกนะไอ้โอม"บอมเอ่ย"เออกูก็เห็นด้วยอย่างที่ไอ้บอมบอกนะไอ้โอมถ้าขืนมึงยังเจ้าชู้คบกับสาวทุกคณะไปทั่วแบบนี้พี่หนูนาเขาไม่เอามึงหรอกแต่สิ่งที่สำคัญไปมากกว่านั้นก็คือม

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่23 ไม่คิดที่จะมีหลังจากที่คาร์ลมาส่งหนูนาที่หน้ามหาลัย หนูนาก็รีบเดินเข้ามาในมหาลัยทันที เธอรีบเดินมานั่งลงที่โต๊ะไม้ใต้ตึกของคณะและพลางคิดถึงคำพูดของคาร์ลที่พูดกับเธอก่อนที่เธอจะลงมาจากรถ"เธอเป็นคนฉลาดนะหนูนาเธอควรจะรู้ว่าอันไหนที่ทำให้ฉันพอใจหรืออันไหนที่ทำให้ฉันไม่พอใจ""...""เป็นเด็กดีกับฉันไม่ดื้อและเชื่อฟังฉัน บางทีฉันอาจจะใจดีรีบปล่อยเธอไปก็ได้"หนูนาถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกกับคำพูดของคาร์ลถ้าเธอยอมเชื่อฟังเขา คาร์ลจะยอมปล่อยเธอไปจริงๆเหรอคำพูดของเขามันเชื่อถือได้มากแค่ไหนกัน"อึก"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นออกจากภวังความคิดด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆก็มีอะไรเย็นๆมาแนบที่แก้มข้างขวาของเธอ หนูนาจึงหันไปมองก่อนที่จะเห็นว่าเป็นโอมน้องรหัสของเธอที่เป็นคนเอาขวดน้ำเย็นๆมาแนบลงที่แก้มของเธอ"ฉันตกใจหมดเล่นอะไรของนาย?"หนูนาปัดขวดน้ำที่แนบแก้มเธอออกไป"เป็นอะไรเจ๊เห็นนั่งเหม่อ?"โอมเอ่ยถามแล้วพาตัวเองไปเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับหนูนา"เปล่าก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"หนูนาบอกปัดออกไป"เหรอ ทำไมเมื่อวานเจ๊กลับเร็วจังเลยเห็นเดินออกไปนอกงานแล้วก็ไม่เห็นเข้ามาใน

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่22เป็นสิ่งของที่ต้องอยู่กับเจ้าของ"เชิญนั่งค่ะ"เนียนเลื่อนเก้าอี้ให้หนูนาได้นั่งลงเมื่อหนูนาเดินมาที่โต๊ะอาหารหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว"..."หนูนาไม่ได้นั่งลงตามที่เนียนบอก เธอได้แต่ยืนมองคาร์ลที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารอย่างไม่วางตา"นั่งลงกินข้าวหนูนาฉันไม่ชอบให้ใครมายืนค้ำหัว"คาร์ลบอกเสียงนิ่งและใช้ส้อมจิ้มแฮมที่อยู่ในจานแล้วเอามันเข้าปาก"คุณให้คนไปขนของที่คอนโดของฉันมาที่นี่ทำไม?!"หนูนาถามขึ้นด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น"นั่งลง"คาร์ลไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่เอ่ยสั่งให้เธอนั่งลง"ฉันต้องการคำตอบว่าคุณให้คนไปขนของๆฉันมาที่นี่ทำไม?!"หนูนาถามย้ำอีกครั้งอย่างเสียงดังพร้อมกับพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองให้เย็นไว้เพล้ง!"อึก!"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่อคาร์ลโยนช้อนส้อมลงในจานอย่างแรงจนมันเกิดเสียงดังและไม่ใช่แค่เธอที่ตกใจเนียนแม่บ้านเองที่ยืนอยู่ก็ตกใจด้วยเช่นกัน"นั่งลงอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!"คาร์ลเงยหน้าขึ้นมามองหนูนาด้วยสายตาเรียบเฉยแต่แฝงไปถึงความดุดัน"คุณหนูนาคะนั่งลงเถอะค่ะอย่าให้คุณคาร์ลโมโหเลยนะคะมันจะไม่ดีต่อตัวคุณ"เนียนเดินเข้ามากระซิบที่

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่21ด่าด้วยสายตาNC+++"กำลังด่าฉันด้วยสายตาอยู่เหรอหนูนา?"เมื่อเห็นหญิงสาวมองมาที่เขาด้วยสายตาแข็งกร้าวพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน ทำให้คาร์ลรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังด่าเขาด้วยสายตา"..."หนูนาไม่ได้ตอบเธอเอาแต่จ้องมองคาร์ลด้วยแววตาวาวโรจน์อย่างไม่กลัวเกรง"อยากจะด่าอะไรก็ด่าไปฉันไม่สนมีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันสนคือร่างกายของเธอ"คาร์ลพูดจบก็อัดสะโพกสอบเข้าไปที่ร่องสาวอย่างแรงอีกครั้งปึก!"อื้อ...อึก!"ปึก! ปึก! ปึก!สะโพกสอบอัดกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างหนักหน่วงก่อนที่คาร์ลจะโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ที่ลำคอระหงเพียงได้สูดดมกลิ่นหอมๆจากซอกคอระหงมันก็ยิ่งเพิ่มความกระสันในตัวของคาร์ลให้เพิ่มขึ้นปึก! ปึก! ปึก!"อื้อ...คะ...คุณคาร์ลฉันเจ็บ!"หนูนาร้องบอกด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นปึก! ปึก! ปึก!"อ๊า...!"คาร์ลเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับเปล่งเสียงครางออกมา เขาไม่ได้สนใจในคำพูดของหนูนาสะโพกสอบก็ยังคงทำหน้าที่อยู่ ความคับแน่นของหนูนา มันช่างดีมากจริงๆ"อึก...จะ...เจ็บเอามันออกไปนะคุณคาร์ล!""หุบปากหนูนาอย่ามาสั่งฉันเธอมีหน้าที่นอนเฉยๆแล้วครางออกมาก็พอ!"คาร์ลสั่งเสียงเข้มพร้อมกับอัดกระแทกกระท

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่20ผลตอบแทนของคนกล้าNC++มือหนาโยนเสื้อสูทสีขาวลงบนเบาะรถข้างๆก่อนที่จะขยับเนกไทและดึงมันออกจากลำคอและโยนลงไปบนเสื้อสูทในขณะที่นั่งอยู่ในรถหลังจากที่งานเลิกคาร์ลก็ขึ้นรถออกมาจากโรงแรมทันที"นายครับคนของเราบอกว่าหลังจากที่คุณหนูนาออกมาจากโรงแรม คุณหนูนาเธอก็กลับคอนโดเลยไม่ได้แวะไปไหนครับ"เจกรายงานให้คาร์ลฟังในขณะที่ทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถอยู่"..."คาร์ลไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขาหันหน้าออกไปมองที่ด้านนอกกระจกรถพร้อมกับยกมือขึ้นมาจับที่ใบหน้าด้านซ้ายของตัวเองที่ถูกหนูนาตบลงมา คาร์ลแค่นยิ้มออกมาอย่างตลกขบขันไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาแบบนี้แต่หนูนาเป็นคนแรกที่ทำ"นายจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ?"เจกเอ่ยถามขึ้น"ขับไปเรื่อยๆ"คาร์ลบอกเสียงนิ่ง"ครับ"เจกพยักหน้ารับและขับรถไปเรื่อยๆตามที่เจ้านายสั่งคอนโดหนูนา"อื้อ..."หนูนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึกเธอรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรมารบกวนที่ใบหน้าของเธอ หนูนาค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย"กรี๊ดดดดดดดดด! อื้อ.."หนูนากรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจกลัวเมื่อเห็นเงาดำๆนั่งอยู่ข้างๆเตียงก่อนที่จะมีมือหนามาปิดปากของเธอเอาไว้"เงียบ