ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่59เปิดศึกร้านอาหารจีน"วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนที่ร้านอาหาร"คาร์ลเอ่ยบอกเมื่อพาหนูนาเดินเข้ามาในร้านอาหารจีน"..."หนูนาไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าอย่างเข้าใจคาร์ลหันมามองหนูนาก่อนที่มือหนาจะคว้ามือบางมาจับไว้แล้วพาเดินตรงไปยังห้องอาหารที่จ้องไว้"คุณคาร์ลปล่อยนะฉันเดินเองได้"หนูนาบอกพร้อมกับพยายามจะแกะมือหนาออกจากมือของเธอ"ทำไมแค่ผัวจับเนี่ยมันจะเป็นจะตายเลยหรือไง!?"คาร์ลคุกรุ่นเมื่อหนูนาทำท่าเหมือนรังเกียจเขา"คุณคาร์ล!"หนูนาถึงกับหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันทีเมื่อคาร์ลพูดออกมาอย่างเสียงดังโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าใครจะมองมาที่เราทั้งคู่"ทำไมฉันพูดอะไรผิด?""หยุดพูดสักทีคุณไม่เห็นหรือไงว่าคนมองกันหมดแล้ว!"หนูนาเธออยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้จริงๆเมื่อผู้คนในร้านอาหารต่างพากันมองมาที่เธอกับคาร์ล"..."คาร์ลมองไปรอบๆอย่างไม่ได้สนใจว่าใครจะมองเขาถ้าอยากจะมองก็มองไปเขาไม่ได้แคร์"ทำไมต้องสนใจ"คาร์ลหันมาพูดกับหนูนาก่อนที่จะจูงมือเธอไปที่ห้องอาหารทันทีครืด...เสียงประตูห้องอาหารที่ถูกเลื่อนเปิดออกทำให้ลี่หยางและเฟย์เฟย์ที่นั่งรออยู่ต่างหันไปมองที่ประตูห้อง"เฮียคาร์ล"เฟย
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่60คนผิดก็ต้องถูกรับโทษโรงแรมห้องเฟย์เฟย์"โอ๊ยเฮียลี่หยางปล่อยเฟย์เฟย์นะเฟย์เฟย์เจ็บ!"เฟย์เฟย์เอ่ยบอกกับลี่หยางอย่างไม่พอใจเมื่อลี่หยางลากเธอกลับมาที่โรงแรมหลังจากที่คาร์ลพาหนูนากลับไปออกไปจากร้านอาหารแล้ว"เธอทำอะไรของเธอเฟย์เฟย์!?"ลี่หยางปล่อยมือหนาออกจากข้อมือของเฟย์เฟย์พร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างใจเย็น"เฟย์เฟย์ทำอะไร?"เฟย์เฟย์ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้และนั่งลงที่โซฟา"ทำอะไรอย่าคิดว่าพวกเฮียไม่รู้นะ!""ถ้างั้นเฮียลี่หยางก็บอกเฟย์เฟย์มาสิว่าเฟย์เฟย์ทำอะไร?""เธอแกล้งนูน่าเขา""แกล้งเรื่องอะไรเฟย์เฟย์ก็อยู่ของเฟย์เฟย์เฉยๆอย่ามากล่าวหาเฟย์เฟย์นะเฮียลี่หยาง"เฟย์เฟย์เชิดหน้าขึ้นตอบอย่างไม่กลัวเกรง"เธอแกล้งยกแขนขึ้นมาชนกับแขนของพนักงานจนทำให้น้ำชาร้อนๆหกไปโดนขาของนูน่าเธอคิดว่าเฮียไม่เห็นหรือไงว่าเธอตั้งใจแกล้งนูน่า!"ลี่หยางเองก็รู้สึกไม่พอใจที่เฟย์เฟย์แกล้งหนูนาแรงๆแบบนั้นโชคดีที่น้ำชาหกลงแค่ที่ขาถ้าเป็นใบหน้าหรือตามตัวเฟย์เฟย์แย่แน่"อย่ามาใส่ร้ายเฟย์เฟย์นะเฮียลี่หยาง เฟย์เฟย์ไม่ได้ทำถ้าอยากจะโทษก็ไปโทษยัยพนักงานเสิร์ฟนู้นสิ!""พวกเฮียไม่ได้โง่นะเฟย์เฟย์พวกเฮี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่61ก็ถือว่าหายกันโรงแรมก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้เฟย์เฟย์ที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟากลางห้องรีบลุกขึ้นพาตัวเองไปที่ประตูทันทีเฟย์เฟย์ส่องไปที่ช่องตาแมวของประตูห้องเพื่อจะดูว่าใครมาเคาะประตูห้องของเธอก่อนที่เฟย์เฟย์จะฉีกยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าคาร์ลคือคนที่เคาะประตูห้องของเธอ เฟย์เฟย์ไม่รอช้ารีบเปิดประตูห้องโดยเร็ว"เฮียคาร์ล"เฟย์เฟย์ส่งยิ้มให้คาร์ลก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นว่าลี่หยางก็มาด้วย"เฮียขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย"คาร์ลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่เรียบนิ่ง"เฮียคาร์ลมีเรื่องอะไรจะคุยกับเฟย์เฟย์เหรอคะ?"เฟย์เฟย์หุบยิ้มลงทันทีเมื่อคาร์ลบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเธอ อย่าบอกนะว่าเรื่องที่จะคุยกับเธอคือเรื่องของผู้หญิงไทยที่ชื่อหนูนา"ขอพวกเฮียเข้าไปในห้องหน่อยได้ไหมเฟย์เฟย์"ลี่หยางพูดขึ้น"ก็ได้ค่ะเชิญค่ะ"เฟย์เฟย์พยักหน้าพร้อมกับผายมือเชิญคาร์ลและลี่หยางเข้ามาในห้อง"ขอบใจ"ลี่หยางเอ่ยบอกก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปในห้องของเฟย์เฟย์พร้อมกับคาร์ล"เฮียคาร์ลมีอะไรจะพูดกับเฟย์เฟย์เหรอคะ?"เฟย์เฟย์ถามขึ้นแล้วพาตัวเองไปนั่งลงที่โซฟา"ไปขอโทษห
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่62ตัวช่วยที่สำคัญ"อยากกินอะไรไหม?"คาร์ลถามขึ้นหลังจากที่เจกขับรถออกมาจากร้านอาหารได้สักพักหนึ่ง"คุณไม่โกรธฉันหรือไง?"หนูนาที่กำลังนั่งมองวิวที่ด้านนอกรถหันกลับมาถามคาร์ลที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยความสงสัย"เรื่องอะไร?"คาร์ลถามกลับเสียงเรียบ"ที่ฉันเอาสปาเกตตีสาดใส่เฟย์เฟย์น้องสาวของคุณ""โกรธ แต่ถ้ามันทำให้เธอสบายใจแล้วก็แล้วกันไป"จริงๆคาร์ลก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของหนูนาที่ทำแบบนั้นกับเฟย์เฟย์แต่ในเมื่อเฟย์เฟย์ไม่ยอมขอโทษสิ่งที่หนูนาทำลงไปก็ถือว่าหายกันไปกับสิ่งที่เฟย์เฟย์ทำไว้ก่อนหน้านี้ก็แล้วกัน"ฉันนึกว่าคุณจะโกรธฉันมากแล้วก็มาบีบคอฉันให้ตายไปซะอีกที่ไปทำกับน้องสาวของคุณแบบนั้น"หนูนารู้สึกแปลกใจที่คาร์ลเขานิ่งเงียบไม่โวยวายกับเธอ"บีบคอเธอเหรอ...บีบอย่างอื่นของเธอดีกว่ามันมือกว่าเยอะ"คาร์ลพูดขึ้นและหยุดพูดก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆกับหนูนาแล้วพูดขึ้นให้ได้ยินกันแค่สองคน"คะ...คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย?"หนูนาถึงกับใบหน้าแดงซ่านอย่างเขินอายในคำพูดของคาร์ล เธอรู้ว่าที่เขาพูดถึงมันคือเรื่องอะไรก่อนที่หนูนาจะเหลือบสายตาไปมองเจกที่ตอนนี้กำลังทำหน้าที่เป็นสารถีขับร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่63เราไม่ได้เป็นอะไรกันครืดดด ครืดดดเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้คาร์ลที่เดินเข้ามาในห้องนอนพอดีมองไปที่โต๊ะหัวเตียงก่อนที่จะก้าวขาเดินตรงไปที่โต๊ะและหยิบโทรศัพท์ที่มันดังอยู่ขึ้นมา มันคือโทรศัพท์มือถือของหนูนาที่เธอวางชาร์จแบตโทรศัพท์เอาไว้แล้วเข้าไปอาบน้ำคาร์ลจ้องมองเบอร์โทรศัพท์มือถือที่บันทึกไว้โทรเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนที่มือหนาจะกดรับสายทันที(โอม : "ฮัลโหลเจ๊นาผมคิดว่าเจ๊จะไม่รับสายผมแล้วซะอีก")"..."(โอม : "ฮัลโหลเจ๊นาเจ๊ได้ยินผมไหม?")"..."(โอม : "เจ๊โกรธอะไรผมหรือเปล่าเนี่ยโทรไปก็ไม่ค่อยรับไลน์ไปเจ๊ก็ไม่ค่อยจะตอบผมเลยผมทำอะไรให้เจ๊ไม่สบายใจหรือเปล่า")"..."คาร์ลทำเพียงแค่เงียบฟังไม่ได้ตอบอะไรออกไป(โอม : "ฮัลโหลเจ๊นาเจ๊ได้ยินผมไหม ฮัลโหล?")คาร์ล : "ได้ยินมีอะไรจะพูดอีกไหม ไม่มีฉันจะได้ว่าง"(โอม : "ใคร?นี่มันเบอร์เจ๊หนูนานี่แล้วคุณเป็นใครทำไมมารับโทรศัพท์เจ๊นาได้!?")คาร์ล : "แล้วนายคิดว่าไงล่ะ?"(โอม : "ผมต้องการคุยกับเจ๊นาเดี๋ยวนี้!?")คาร์ล : "มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันเป็นพ่อฉันหรือไง?""คุณคาร์ล คุณทำอะไรกับโทรศัพท์ของฉัน!?"หนูนาเดินออก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่64รางวัลของเด็กดีคอนโดของคาร์ลร่างบางของหนูนายืนหมุนตัวไปมาอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องแต่งตัวเพื่อเช็กความเรียบร้อยให้ตัวเองก่อนที่จะออกไปเรียน วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอมของเธอหลังจากที่ปิดมิดเทอมมาเป็นเวลากว่าสองสัปดาห์ซึ่งสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเธอแทบจะตัวติดอยู่กับคาร์ลตลอดเวลาเขามักจะชอบลากเธอไปไหนต่อไหนด้วยตลอดไม่ว่าจะไปทำงานหรือไปนัดคุยงานกับลูกค้า คาร์ลเขาไม่เคยปล่อยเธอให้อยู่คนเดียวสักวันหนึ่งเลยถ้าถามว่าเธอคุ้นชินไหมที่เธอจะต้องอยู่กับคาร์ลตลอดเวลา มันก็คุ้นนั่นแหละแต่ก็ไม่อยากชินเพราะกลัวว่าความเคยชินที่มีคาร์ลอยู่ใกล้ๆมันอาจจะทำให้ตัวเธอเองอยู่ไม่ได้สักวันหนึ่งความสัมพันธ์ของเธอกับคาร์ลมันก็ต้องจบลงแล้วทุกอย่างมันก็จะกลับไปเป็นปกติเหมือนเดิมเป็นปกติที่เธอจะอยู่คนเดียวใช้ชีวิตคนเดียวโดยที่ไม่มีคาร์ลอยู่ด้วยแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเวลาที่เธอนึกถึงช่วงเวลาที่ไม่มีคาร์ลอยู่ด้วยกันแล้ว ข้างในของเธอมันถึงรู้สึกวูบโวงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกถึงแม้ว่าคาร์ลจะทำเลวกับเธอแต่เขาก็กลับดูแลเธอดีประดุจดั่งเจ้าหญิงที่ไม่ว่าอยากจะกินอะไรก็ได้กินอยากไ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่65เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมมหาวิทยาลัยLamborghini Centenario สีฟ้ามุกถูกขับเข้ามาจอดที่หน้าตึกคณะแพทยศาสตร์เรียกความสนใจจากผู้คนและนักศึกษาที่อยู่บริเวณแถวนั้นให้หันมาสนใจรถราคาแพงเป็นสายตาเดียวกันประตูรถฝั่งคนขับถูกเปิดออกมาก่อนที่ขาเรียวยาวของหนูนาจะก้าวลงมาจากรถ หนูนารีบกดปิดรถแล้วรีบเดินเข้าคณะทันทีเมื่อเห็นนักศึกษาคนอื่นๆต่างพากันจ้องมองมาที่เธออย่างสนใจหนูนาเดินเข้าคณะมาและกวาดสายตามองหาลูกแก้วและหลินหลินที่มานั่งรอเธออยู่ที่ใต้ตึกคณะก่อนหน้าเธอนานแล้ว"หนูนาทางนี้"ลูกแก้วโบกมือเรียกหนูนาเมื่อเห็นว่าหนูนาเดินเข้าตึกคณะมาแล้ว"เฮโล สวัสดีวันเปิดเทอมจ๊ะสาวๆ"หนูนาเอ่ยทักทายเพื่อนทั้งสองคนเมื่อเดินมาถึงก่อนที่จะนั่งลงข้างๆกับลูกแก้วส่วนหลินหลินนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม"อารมณ์ดีอะไรมาแต่เช้าเนี่ยหรือเป็นเพราะรถใหม่ที่ขับมาเลยทำให้อารมณ์ดี"ลูกแก้วถามขึ้น"ก็มีส่วน"หนูนาตอบแล้วยิ้มให้กับลูกแก้วก่อนที่จะหันหน้าไปมองหลินหลิน หนูขมวดคิ้วขึ้นเมื่อเห็นว่าหลินหลินนั่งเหม่อลอยแถมหน้าตาก็ยังดูไม่สดใสอีก"ยัยหลินหลินเป็นอะไร?"หนูนาหันไปถามลูกแก้วที่นั่งอยู่ข้างๆ"ไม่ร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่66ปกป้องที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดพรึ่บมือหนาของคาร์ลวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำงานพร้อมกับยกยิ้มขึ้นด้วยความพอใจเมื่อได้ฟังบทสนทนาระหว่างหนูนากับน้องรหัสของเธอจบคาร์ลได้ยินที่หนูนาเธอพูดคุยกับน้องรหัสของเธอทั้งหมดทุกเรื่องจากเครื่องดักฟังที่ติดอยู่ในกระเป๋าใบหรูของเธอคาร์ลคิดว่าหนูนาเธอเลือกได้ดีแล้วเธอก็เลือกได้ตรงใจเขามากที่สุดเพราะถ้าสมมุติว่าเธอเลือกไม่ตรงใจเขา เขาคงต้องเชือดไก่ให้ลิงดูอีกรอบแน่แต่ก็ถือว่าหนูนาเธอยังฉลาดพอก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องทำงานของคาร์ลดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาภายในห้อง และเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา"มีอะไร?"คาร์ลถามขึ้นพร้อมกับหยิบแก้วกาแฟที่วางอยู่ขึ้นมาดื่ม"เรื่องที่นายให้ตามสืบได้เรื่องแล้วครับนาย"เจกเอ่ยบอก"ว่ามา"คาร์ลวางแก้วกาแฟลงแล้วมองหน้าลูกน้องคนสนิทด้วยสีหน้าจริงจัง"คนของเราตามสืบได้ว่าที่คุณจางเหว่ยบินมาประเทศไทยเพราะจะมาสร้างโรงแรมที่ประเทศไทยครับ"เจกเอ่ยบอก"จางเหว่ยมันคิดอย่างไงมันถึงจะมาสร้างโรงแรมที่ประเทศไทย?"คาร์ลพึมพำกับตัวเองพร้อมกับครุ่นค
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่95แค่หนึ่งฤทัย (จบบริบูรณ์)ที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องทำงานของคาร์ลดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาภายในห้อง คาร์ลละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา"มีอะไร?"คาร์ลถามขึ้น"มีคนมาหานายครับ"เจกเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกมา"ใคร?"คาร์ลเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่ประตูห้องทำงานจะถูกเปิดเข้ามา"เซอร์ไพรส์"วีด้าเปิดประตูห้องทำงานของลูกชายเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้น สายตาคมของคาร์ลเหลือบไปมองที่ด้านหลังของผู้เป็นแม่ก็เห็นก็เห็นว่าผู้เป็นแม่ไม่ได้มาคนเดียวแต่พาไมเคิลผู้เป็นพ่อมาด้วยเจกที่เห็นนายหญิงใหญ่กับนายใหญ่เดินเข้ามาในห้องก็รีบค้อมศีรษะทันทีเพื่อทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป"ม๊า ป๊ามาทำอะไรกันที่นี่"คาร์ลถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้ตกใจที่เห็นพวกท่านมา"ก็มาเยี่ยมลูกไงจ๊ะ ม๊าพาป๊ามาด้วยนะ"วีด้าเอ่ยบอกและพาไมเคิลผู้เป็นสามีไปนั่งลงที่โซฟากลางห้องทำงาน"อย่างงั้นเหรอครับ?"คาร์ลถามขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วไปนั่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่94กระชับรักNC+++คอนโดของคาร์ล"ไหนบอกว่าจะไม่ดื่มเยอะไงหนูนา?"คาร์ลพูดขึ้นเมื่อวางหนูนาลงบนเตียงนอนก่อนที่ลุกขึ้นแล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หนูนา"อื้อ...เฮียคาร์ลเหรอ?"หนูนาลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาโดนตัวเธอ"ฟื้นตัวแล้วหรือไง ไหนบอกกับเฮียว่าจะไม่ดื่มเยอะไง?""เฮียคาร์ลของนา"หนูนาลุกขึ้นมานั่งและจ้องมองคาร์ลด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างไม่วางตา"มองเฮียแบบนั้นทำไม?""อึก...ก็เฮียคาร์ลของนาหล่อ นาก็อยากมองไงคะ"หนูนาตอบพร้อมกับยิ้มหวานออกมา"ปากหวานจังเลยนะตอนเมาเนี่ย"คาร์ลยิ้มออกมาเล็กน้อยให้หนูนา"จุ๊ๆ ไม่ใช่แค่ปากหวานนะคะ ปากนาก็เก่งด้วย"หนูนายกนิ้วขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากของตัวเองและส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะลุกออกจากเตียงแล้วมายืนมองคาร์ล"ลุกขึ้นยืนทำไมหนูนาเดี๋ยวก็ล้มจนได้"คาร์ลรีบลุกขึ้นจากเตียงและมาจับตัวหนูนาที่ยืนเซไปเซมา"เฮียคาร์ลขา"หนูนายกแขนขึ้นมาคล้องคอของคาร์ลเอาไว้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากหนา"หึ จะเอาอะไร?"คาร์ลยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับมือหนาที่นวดเฟ้นอยู่ที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธอ นี่เธอกำลังยั่วเขาชัดๆ"อืม..."หนูนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่93โงหัวไม่ขึ้นร้านอาหารจีนครืดดดดเสียงประตูห้องอาหารถูกเลื่อนเปิดออกทำให้บุคคลทั้งสองคนที่นั่งรอกันอยู่ภายในห้องอาหารหันไปมองที่ประตูเป็นสายตาเดียวกัน"สาย"ไฉพูดขึ้นเมื่อเห็นคาร์ลเปิดประตูห้องอาหารเข้ามาก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นสาวน้อยหน้าตาเหมือนตุ๊กตายืนอยู่ที่ด้านหลังของคาร์ล"ก็มาแล้วอย่าบ่นให้มาก"คาร์ลเอ่ยบอกแล้วเดินจูงมือหนูนาเข้ามาในห้องอาหารก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งลงวันนี้ไฉเพื่อนสนิทอีกคนของคาร์ลบินมาที่ประเทศไทยก็เลยนัดชวนให้ลี่หยางกับคาร์ลมาทานข้าวด้วยกันและก็บอกให้คาร์ลพาหนูนามาด้วยเพราะอยากจะทำความรู้จัก"ขอบคุณค่ะเฮียคาร์ล"เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนที่หนูนาจะหันไปทักทายกับลี่หยาง ลี่หยางยิ้มรับและทักทายหนูนากลับเช่นกัน"นี่เหรอเมียไอ้คาร์ล?"ไฉหันไปถามกับลี่หยางที่นั่งเยื้องอยู่ข้างๆ"อืม"ลี่หยางพยักหน้า"สวัสดีครับผมไฉนะครับเป็นเพื่อนกับคาร์ลกับลี่หยางมัน"ไฉเอ่ยแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับหนูนาแต่คาร์ลเป็นคนยื่นมือมาจับกับเขาแทน"อะไรของมึงเนี่ยไอ้คาร์ล?"ไฉมองหน้าคาร์ลอย่างไม่เข้าใจ"ทักทายแต่ปากพอมือไม
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่92เรียกเฮียสิคะที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามา"เสียงทุ้มของคาร์ลเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูห้องทำงานเข้ามาได้แกร๊กเสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาโดยที่คาร์ลไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนเปิดเพราะเขามัวแต่สนใจเอกสารที่ตรวจอยู่ตรงหน้า"นี่เที่ยงแล้วนะคะยังไม่หยุดทำงานอีกเหรอ?"เสียงหวานใสเอ่ยถามขึ้นจึงทำให้คาร์ลเงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้าขึ้นมามองตามเสียง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแฟนสาวตัวเล็กของตัวเขายืนอยู่"มาได้อย่างไงเนี่ย?""ขับรถมาค่ะแล้วก็เอาเสบียงกลางวันมาฝาก"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับยกถุงผ้าสีฟ้าที่ใส่กล่องอาหารที่เธอทำมาให้คาร์ลทานขึ้นมาโชว์ให้คาร์ลดู"ทำไมจะมาไม่บอกจะได้ให้เจกไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะฉันขับรถมาเองได้"หนูนาตอบ"ไม่อยากให้ขับรถเองมันอันตราย"คาร์ลปิดแฟ้มเอกสารลงก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและเดินตรงไปหาหนูนาแข็งแกร่งโอบเอวเล็กมากอดไว้ ใบหน้าคมโน้มลงไปหอมที่แก้มใสของเธออย่างที่ชอบทำเป็นประจำ"หอมจังทำไมตัวเมียฉันถึงหอมแบบนี้นะ""หอมทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับยิ้มออกมาตั้งแต่ที่เราเปิดใจคบกันมาเป็นแฟนคาร์ลก็หอมแก้มเธอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่91สัญญา"เป็นไงสำเร็จไหม?"จางเหว่ยเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมานั่งลงที่โซฟาพร้อมกับเอ่ยถามกับเจาถึงงานที่ให้เจาไปทำ"เออ...คือว่า"เจาก้มหน้าลงพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไงดี"มึงก้มหน้าทำไมไอ้เจามีอะไรก็พูดมา!""คะ...คือว่าคนที่เราส่งให้ไปจัดการคุณคาร์ลพวกมันตายหมดแล้วครับนาย""ตายหมดแล้วมึงอย่าบอกกูนะว่าไอ้คาร์ลมันยังไม่ตาย!?""ครับนายคุณคาร์ลยังไม่ตายแต่คุณหนูนาเธอโดนยิงแต่ว่าอาการตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ"เจาเอ่ยรายงานถึงเรื่องที่เกิด"ใครจะเป็นอย่างไงก็ช่างหัวมันคนที่กูสนคือไอ้คาร์ลว่าทำไมมันยังไม่ตายฮะ!"จางเหว่ยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหาเจา"..."เจาได้แต่ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด"มึงทำงานพลาดไอ้เจา!"จางเหว่ยตะโกนออกมาเสียงดังอย่างเดือดดาลเมื่อรู้ว่าคาร์ลยังไม่ตายทำไมคาร์ลมันถึงได้หนังเหนียวตายยากตายเย็นขนาดนี้ก็ไม่รู้"นายผมขอโทษครับ นายให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ"เจารีบนั่งลงคุกเข่าตรงหน้าผู้เป็นเจ้านายอย่างรู้สึกผิด"มึงโง่หรือไง คิดว่าไอ้คาร์ลมันจะยอมให้มึงมีโอกาสไปฆ่ามันอีกหรือไง โง่!"จางเหว่ยเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยอารมณ์โกรธเกรี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่90ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นโรงพยาบาลห้องผ่าตัดร่างสูงของคาร์ลได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล คาร์ลได้แต่ยืนชะเง้อเข้าไปในห้องผ่าตัดในใจตอนนี้มีแต่ความกลัวปกคลุมไปทั่วในชีวิตคาร์ลไม่เคยคิดจะกลัวอะไรเลยแต่พอเป็นหนูนาทำให้คาร์ลรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขากลัว กลัวว่าจะสูญเสียหนูนาไปซึ่งเขายอมไม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้น"ไอ้คาร์ล!"เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้คาร์ลหันไปมองตามเสียงก่อนที่จะเห็นลี่หยางกับเฟย์เฟย์เดินเข้ามา"ลี่หยาง เฟย์เฟย์มาได้อย่างไง?"คาร์ลถามขึ้นและพาตัวเองเดินไปนั่งลงเก้าอี้"ก็เจกโทรไปบอกกูก็เลยนั่งเครื่องบินส่วนตัวมากับเฟย์เฟย์ นูน่าเป็นอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางเอ่ยถามถึงหนูนาด้วยความเป็นห่วง"ยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัดเลย"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา"เข้าไปนานหรือยัง?""ชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้"คาร์ลตอบ"แล้วเฮียคาร์ลเป็นอย่างไงบ้างคะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเสื้อเฮียคาร์ลเปื้อนเลือดเต็มไปหมดเลย?"เฟย์เฟย์เดินมานั่งลงข้างๆกับคาร์ลแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงตอนที่รู้ข่าวว่าคาร์ลโดนลอบทำร้ายใจเธอก็อยู่ไม่สุขเลยเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่89หัวใจเหมือนแตกสลายหลังจากที่คาร์ลกับหนูนาปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว คาร์ลก็ขับเรือพาหนูนามาที่เกาะส่วนตัวอีกเกาะหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะแรกมากเท่าไหร่หนูนาตาลุกวาวโดยความตื่นเต้นเมื่อมาถึงเกาะ บ้านพักสวยๆที่ตั้งอยู่บนหาดทรายสีขาวกับน้ำทะเลสีฟ้าใสแถมด้านหลังเกาะยังมีป่าสีเขียวชอุ่มที่ดูอุดมสมบูรณ์มันทำให้หนูนารู้สึกหลงรักเกาะนี่ขึ้นมาทันทีเลย"สวยไหม?"คาร์ลถามขึ้นและเดินมากอดที่ด้านหลังของหนูนาเอาไว้"สวยค่ะ สวยมากเลย"หนูนาหันไปยิ้มให้คาร์ลและหันกลับมามองเกาะอีกครั้ง"ลงไปข้างล่างกัน"คาร์ลปล่อยกอดออกจากหนูนาแล้วเดินลงไปจากเรือก่อน คาร์ลหันกลับมาพร้อมกับยื่นมือไปให้หนูนาจับ"ขอบคุณค่ะ"หนูนาเอื้อมมือไปจับมือของคาร์ลไว้แน่นก่อนที่คาร์ลจะดึงมือเธอไปอย่างไม่แรงมากหนักแต่มันก็แรงพอที่จะทำให้ตัวหนูนาล้มไปบนตัวของคาร์ลได้"ว๊าย! คุณคาร์ลเล่นอะไรของคุณเนี่ยฉันตกใจหมดถ้าเกิดฉันตกน้ำไปจะทำอย่างไง"หนูนาใช้มือตีไปที่หน้าอกของคาร์ลอย่างไม่แรงมากหนัก เขาทำเธอใจหายใจคว่ำหมด"ฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองตกน้ำง่ายๆหรอกนะ"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับแขนแกร่งที่โอบเอวเล็กเอาไว้ก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่88ไม่มีทางปล่อยไปไหนอีกเช้าวันต่อมาแสดงแดดในยามเช้าพร้อมกับคลื่นทะเลสีฟ้าครามทำให้หนูนาเธอรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก หนูนายืนมองวิวทะเลอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนของตัวเอง บรรยากาศแบบนี้น่าใส่บิกินี่ถ่ายรูปชะมัดเลยแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาในห้อง"ตื่นแล้วเหรอ?""โทรศัพท์มือถือฉันอยู่ไหนฉันขอคืน"หนูนายื่นมือแบไปตรงหน้าของคาร์ลเพื่อจะขอโทรศัพท์มือถือของเธอคืน"ฉันว่าเธอไม่จำเป็นต้องใช้นะ""แต่ฉันต้องบอกเพื่อนวันนี้ฉันขาดเรียนเพื่อนต้องโทรหาฉันหยิกๆแน่""ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วรวมถึงเรื่องการเรียนด้วย""หมายความว่าอย่างไง?"หนูนาขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงงในคำพูดของคาร์ล"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองขาดเรียนแล้วเรียนไม่จบหรอกนะ""หยุดพูดแบบนี้สักทีได้ไหมมันน่ารำคาญ!"หนูนามองคาร์ลอย่างไม่พอใจที่เขาเอาแต่พูดคำว่าเมียออกมาอยู่นั่นแหละ"ไปกินข้าวกันสายแล้วเธอคงหิว พอกินข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยว""ไม่ไป ฉันอยากจะกลับบ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่87ชินอ้ายเตอ(ที่รัก)หลังจากที่หนูนาทานอาหารเสร็จคาร์ลก็มายกถาดอาหารแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีพร้อมกับล็อกประตูห้องที่ด้านนอกด้วย"จะขังลืมกันหรือไงแค่นี้ต้องล็อกห้องด้วย"หนูนาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนอย่างเบื่อหน่าย กระเป๋าเธอกับโทรศัพท์ก็หายไปไหนไม่รู้แต่จะหายไปไหนได้มันก็อยู่กับคาร์ลนั่นแหละแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาพร้อมกับถุงกระดาษถุงหนึ่ง"ไปอาบน้ำสิ...นี่เสื้อผ้า"คาร์ลเดินเข้ามาในห้องแล้ววางถุงกระดาษลงบนที่นอน"..."หนูนาไม่สนใจเธอเอาแต่นั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย"เป็นอะไร?""ฉันอยากกลับบ้าน""ได้สิ""คุณพูดจริงเหรอ?"หนูนาเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าคาร์ลจะยอมตอบตกลงกับเธอง่ายๆ"อือ"คาร์ลรับคำในลำคอ"ถ้างั้นก็พากลับเลยสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่""ไม่ได้""ก็ไหนคุณบอกจะพาฉันกลับไงแล้วมาบอกว่าไม่ได้มันหมายความว่าอย่างไง!""ก็ตอนนี้ยังไม่ได้"คาร์ลบอกอย่างใจเย็น"ทำไม!""ก็ยังง้อเมียไม่สำเร็จเพราะฉะนั้นเธอก็ยังกลับบ้านไม่ได้หนูนา""ฉันบอกคุณกี่รอ