ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่28 เข้าใจอะไรยากจริงๆ"เฮ้อ!"เสียงถอนหายใจของหนูนาดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังนั่งเรียนอยู่ภายในห้องเรียน เธอกำลังคิดไม่ตกนี่ก็หลายอาทิตย์แล้วที่เธอไปอยู่กับคาร์ลที่คอนโดของเขาเขาตามติดชีวิตเธอเป็นเหงาจนเธอรู้สึกอึดอัดและอยากจะร้องกรีดออกมาวันละสิบๆรอบได้ และแทบจะไม่มีวันไหนเลยที่เธอกับเขาเราจะไม่เมคเลิฟกัน จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนดูดพลังงานชีวิตไปแทบทุกคืนแต่ที่มันน่าแปลกไปมากกว่านั้นคือเธอเองก็เริ่มจะเสพติดการเมคเลิฟของเขาซึ่งเธอคิดว่ามันจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ เธอจะเสพติดเขาไม่ได้เพราะไม่ว่าอย่างไงเรื่องเธอกับเขามันต้องจบกันอยู่ดีในสักวันหนึ่ง หลินหลินและลูกแก้วที่ได้ยินเสียงถอนหายใจของหนูนาที่ดังออกมาทั้งสองคนจึงหันไปมองที่หนูนาเป็นสายตาเดียวและไม่ใช่แค่พวกเธอสองคนเท่านั้นนักศึกษาทุกคนรวมถึงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ที่หน้าชั้นเรียนก็ต่างพากันมองมาที่หนูนาเช่นกัน"หนึ่งฤทัย"อาจารย์สาวที่ยืนสอนอยู่หน้าห้องเอ่ยเรียกชื่อหนูนา"...""หนึ่งฤทัย"อาจารย์สาวเรียกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหนูนาเธอเอาแต่นั่งเหม่อ"...""หนึ่งฤทัย!""หลินหลินสะกิดยัยหนูนาหน่อย"ลูกแก้ว
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย ตอนที่29เป็นมาเฟียท่าเรือRolls-Royce Cullinan สีขาวคันหรูถูกขับเข้ามาจอดที่ท่าเรือก่อนที่มันจอดสนิทเมื่อถึงที่หมาย เจกรีบลงจากรถและรีบเดินอ้อมมาเปิดรถอีกฝั่งที่คาร์ลนั่งอยู่คาร์ลตวัดขาลงไปจากรถก่อนที่จะหันหน้ามามองหนูนาที่นั่งอยู่ในรถไม่ยอมลงมา"ลงมาหนูนา""คุณมาทำอะไรที่ท่าเรือ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับลงมาจากรถอย่างว่าง่าย ดวงตากลมโตของเธอกวาดมองไปรอบๆท่าเรือที่เงียบสงัดอย่างหวาดระแวง เธอจำได้ว่าท่าเรือที่นี่เป็นของสิบทิศเพื่อนของเจ้าสมุทรคู่หมั้นของลูกแก้วเพื่อนสนิทเธอแล้วคาร์ลเขามาที่นี่ทำไมกัน"มาเช็กสินค้าวันนี้จะมีสินค้ามาลงที่ท่าเรือ"คาร์ลตอบเสียงเรียบและหมุนตัวเดินไป หนูนาที่เห็นแบบนั้นจึงรีบเดินตามคาร์ลไป"สินค้าอะไรเหรอ?"หนูนาถามออกไปด้วยความอยากรู้เพราะคาร์ลลงทุนมาเช็กสินค้าด้วยตัวเองแบบนี้มันน่าจะสำคัญมากน่าดู"...หึ อยากรู้เหรอ?"คาร์ลหยุดเดินก่อนที่จะหันไปถามหนูนาที่เดินตามเขาอยู่ที่ด้านหลัง"มันคืออะไร?"หนูนาถามออกไป"ตามมาสิเดี๋ยวก็รู้"คาร์ลพูดจบก็หมุนตัวเดินไป หนูนาเห็นแบบนั้นก็รีบเดินตามคาร์ลไปทันทีโดยมีเจกเดินตามหลังทั้งสองคนไป"สวัสดีครับนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่30ต้องการคนรับผิดชอบปัง ปัง ปัง ปังเสียงกระสุนปืนยังคงดังต่อเหนืองขึ้นอีกหลายนัดและมันก็แสดงให้เห็นว่ามือปืนมีมากกว่าหนึ่งคนเพราะกระสุนปืนตอนนี้มันมาจากหลายทางมาก"นายครับผมว่านายรีบพาคุณหนูนากลับไปที่รถก่อนจะดีกว่านะครับเพราะว่าตอนนี้กระสุนปืนมันมาจากหลายทางมากจนจับต้นชนปลายแทบไม่ถูก ผมเกรงว่าคุณหนูนาเธอจะโดนลูกหลงเอา"เจกเอ่ยบอกและพยายามเล็งปืนสู้กลับไปทางที่กระสุนสาดมา"อืมได้ มึงรีบตามมาด้วยเข้าใจไหม!?"คาร์ลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย"ได้ครับนายเดี๋ยวผมจะระวังหลังให้นายเอง""หนูนาฉันจะนับหนึ่งถึงสามพอถึงสาม เธอต้องรีบวิ่งไปที่รถให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เข้าใจไหม?"คาร์ลหันหน้ามาบอกหนูนาที่เอาแต่นั่งร้องไห้"ตะ...แต่ฉันกลัว ฉันไม่กล้าวิ่งไปฮึก"น้ำตาสีใสไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย เธอกำลังกลัวมากถึงมากที่สุด"เธอจะไม่เป็นอะไรหนูนาเชื่อฉัน ฉันจะระวังหลังให้เธอเอง"คาร์ลพูดจบก็หยิบปืนที่พกไว้ที่ด้านหลังขึ้นมา"คุณคาร์ลฉะ...ฉันไม่กล้าฮึก"หนูนายกมือขึ้นมาปิดหูแล้วส่ายหน้าไปมา คาร์ลจะให้เธอวิ่งผ่าดงกระสุนปืนไปเนี่ยนะกว่าจะถึงรถเธอไม่ตัวพรุนก่อนเหรอ"ระหว่างวิ่งแล้วร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่31พร้อมที่จะสนองโกดังสินค้าแถวชานเมืองร่างสูงของมาเฟียหนุ่มก้าวเท้าเดินเข้ามาในโกดังด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ลูกน้องที่ต่างยืนอยู่รีบก้มศีรษะทำความเคารพให้กับเจ้านายของตัวเองทันที"มันอยู่ไหน?"เสียงเข้มของคาร์ถามลูกน้องที่ยืนอยู่"อยู่ที่ห้องด้านหลังครับนาย"ลูกน้องตอบ"..."คาร์ลพยักหน้ารับก่อนที่จะก้าวขาเดินตรงไปที่ห้องด้านหลังโดยมีเจกเดินตามหลังไปด้วยตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนักของคาร์ลมาเฟียหนุ่มที่เดินเข้ามาภายในห้องด้านหลังของโกดัง ห้องด้านหลังเป็นห้องที่ไม่มีแสงสว่างมีเพียงแค่หลอดไฟดวงเล็กดวงเดียวที่ติดอยู่กลางห้อง ภายในห้องมีชายฉกรรจ์สองคนถูกตรึงแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยโซ่เส้นใหญ่อยู่กลางห้องขาทั้งสองข้างก็โดนมัด เนื้อตัวและใบหน้าของพวกมันสองคนเต็มไปด้วยบาดแผลที่เหวอะหวะคาร์ลมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาแข็งกร้าวก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินไปนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสองคน"พวกเราพยายามถามพวกมันแล้วครับนายแต่พวกไม่มีใครยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลยครับว่าใคนส่งมันมา"ลูกน้องที่ยืนอยู่คุมอยู่ในห้องเอ่ยบอก"เจก"คาร์ลหันหน้าไปมองเจกก่อนที่จะหย
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่32เปลี่ยนไปโรงพยาบาลห้องพักพิเศษVIPในเวลาตีสามกว่าๆร่างสูงของมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยพิเศษVIP และพาตัวเองเดินตรงไปยังเตียงผู้ป่วยที่มีร่างบางของหนูนานอนหลับอยู่หน้าตาที่เคยมีสีตอนนี้กลับกลายเป็นซีดเผือดลงจนให้เห็นเส้นเลือดฝาดที่แก้มของเธอได้อย่างชัดเจน มือหนาเอื้อมไปตรงหน้าหญิงสาวก่อนที่จะใช้หลังมือลูบไปที่แก้มของเธอเบาๆแกร๊กเสียงประตูห้องพักที่ถูกเปิดเข้ามาไม่ได้ทำให้คาร์ลสนใจว่าใครจะเข้ามา เขาเอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานที่หลับใหลอยู่บนเตียงอย่างไม่วางตา"นี่ก็ดึกมากแล้วนายจะกลับไปพักผ่อนไหมครับ?"เจกเดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆกับผู้เป็นเจ้านาย"ไม่ กูจะนอนที่นี่"คาร์ลตอบพร้อมกับมือหนาที่ยังคงลูบวนอยู่ที่ใบหน้าหวาน"นะ...นอนที่นี่เหรอครับ?"เจกถามขึ้นและมองไปรอบๆห้องพักมันไม่มีเตียงแล้วเจ้านายเขาจะนอนตรงไหน โซฟาเหรอ?"ใช่กูจะนอนที่นี่มึงกลับไปที่คอนโดไปเอาเสื้อผ้ามาให้กูเปลี่ยนแล้วก็ให้เนียนเก็บเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวของหนูนามาด้วย""ครับได้ครับ อะ...เออแล้วนายจะนอนตรงไหนครับ?"เจกยังคงคาใจกับเรื่องที่นอนของเจ้านายอยู่ว่าจะไปนอนตรงไหน"ตรงนู้น"คาร
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่33ผู้หญิงของฉัน"จะทำอะไรของเธอหนูนา!"คาร์ลตะโกนถามลั่นเมื่อเห็นหญิงสาวลุกขึ้นมาจากเตียงคนไข้"ทำไมคุณต้องเสียงดังด้วยฉันตกใจหมด!"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆคาร์ลก็ผลักประตูห้องเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและก็ยังจะเสียงดังอีก"เธอจะลุกไปไหนของเธอเดี๋ยวแผลก็ฉีกอีก ดื้อไม่เข้าเรื่อง"คาร์ลบอกเสียงเข้ม"ฉันปวดฉี่ ฉันจะไปฉี่!"หนูนาบอกคาร์ลอย่างไม่พอใจแค่เธอจะไปฉี่เธอดื้อตรงไหนก่อนที่เธอจะจับเสาแขวนน้ำเกลือไว้เพื่อจะเดินไปเข้าห้องน้ำ"เดี๋ยวฉันพาไปเอง"คาร์ลพูดจบก็เดินเข้าไปประคองตัวหนูนาไว้อย่างเบามือ"..."หนูนาหันไปมองหน้าคาร์ลอย่างแปลกใจในกระทำของเขาก่อนที่เธอจะถูกคาร์ลพาไปเข้าห้องน้ำ"คุณคาร์ลทำไมคุณไม่ออกไปฉันจะฉี่นะ"หนูนาเอ่ยไล่คาร์ลเมื่อเห็นว่าเขายังยืนปักหลักไม่ยอมออกไปจากห้องน้ำสักที"ฉันจะอยู่ด้วยเพื่อเธอซุ่มซ่ามทำแผลฉีกอีกจะเดือดร้อน"คาร์ลบอกเสียงเรียบ"แต่ฉันจะฉี่ออกไปได้แล้วคุณคาร์ล"หนูนาเธอไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาจะมากลัวอะไรเล็กๆน้อยกับเรื่องอีแค่แผลฉีกเนี่ย"เธอก็ฉี่ไปสิฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอนี่หนูนา""ออกไปคุณคาร์ล!"หนูนาเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่34อาจเป็นประโยชน์ในเวลาห้าทุ่มกว่าๆภายในห้องพักพิเศษVIPของโรงพยาบาลร่างบางของหนูนายังคงนอนลืมตาตื่นอยู่เธอนอนมองเพดานสีขาวตรงหน้าอย่างคิดไม่ตกคำพูดของคาร์ลที่พูดกับเธอทำให้เธอนอนไม่หลับ เธอคิดถึงแต่คำพูดพวกนั้นที่เขาพูดกับเธอก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องเพราะเจกเดินเข้ามาตามบอกว่ามีธุระด่วนที่คาร์ลต้องรีบไปจัดการ"ครั้งนี้ฉันพลาดไปมากแต่เรื่องแบบนี้มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเพราะฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเธอ ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายผู้หญิงของฉันได้อย่างแน่นอน""ผู้หญิงของเขางั้นเหรอหมายความว่าอย่างไงกันนะ?"หนูนาหลับตาลงอย่างช้าๆเพราะเธอไม่อยากคิดอะไรแล้วก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเพราะยังคิดมากกับคำพูดของคาร์ล"เลิกคิดสักทียัยหนูนา เลิกคิด เลิกคิด จะหมายความว่าอย่างไงไม่เห็นจะต้องสนใจเลย"หนูนาส่ายหน้าไปมาสะบัดไล่ความคิดให้ออกไปก่อนที่เสียงประตูห้องจะถูกเปิดเข้ามาแกร๊ก"คุณคาร์ล"หนูนาหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าเป็นคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง"ทำไมยังไม่นอน?"คาร์ลเดินตรงเข้ามาหาหนูนาที่เตียงก่อนจะเลื่อนเก้าอี้และนั่งลง"ฉันยังไม่ง่วงค่ะ"หนูนาตอบออกไปพร้อมก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่35ความรู้สึกที่เริ่มจะก่อตัวตลอดสองสามวันที่ผ่านมาในขณะที่หนูนาเธอนอนอยู่ในโรงพยาบาล คาร์ลคอยดูแลเธอตลอดเวลาเขาแทบจะไม่ให้แตะหรือทำอะไรเลยเพราะกลัวว่าแผลเธอจะฉีกอีก เธออยากจะทานอะไรอยากจะได้อะไรคาร์ลก็จะให้เจกหรือลูกน้องคนอื่นๆของเขาคอยหามาให้เธอได้ตลอดและที่สำคัญคาร์ลดูใจดีกับเธอมากขึ้นเขายอมอ่อนลงกว่าที่ผ่านมาเยอะจนทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอกระตุกสั่นไหวขึ้นมา"เฮ้อ..."หนูนาถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกการกระทำของคาร์ลทำให้ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจเธอมันเริ่มจะก่อตัวขึ้นมาแบบที่เธอเองก็ไม่สามารถที่จะห้ามมันได้เลยแล้วเธอควรจะจัดการกับความรู้สึกที่อยู่ข้างในอย่างไงดีแกร๊กเสียงประตูห้องพักพิเศษถูกเปิดเข้ามาทำให้หนูนาที่กำลังนั่งเก็บของใส่กระเป๋าอยู่บนเตียงต้องสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าร่างสูงของคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมกับเจกลูกน้องคนสนิท"เก็บของเสร็จหรือยัง?"คาร์ลถามขึ้น"เรียบร้อยแล้วค่ะ"หนูนาพยักหน้า วันนี้เป็นวันที่เธอจะออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากที่อยู่มาหลายวัน"ถ้างั้นก็ไปกัน"คาร์ลบอกก่อนที่เจกจะเดิน
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่95แค่หนึ่งฤทัย (จบบริบูรณ์)ที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องทำงานของคาร์ลดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาภายในห้อง คาร์ลละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา"มีอะไร?"คาร์ลถามขึ้น"มีคนมาหานายครับ"เจกเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกมา"ใคร?"คาร์ลเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่ประตูห้องทำงานจะถูกเปิดเข้ามา"เซอร์ไพรส์"วีด้าเปิดประตูห้องทำงานของลูกชายเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้น สายตาคมของคาร์ลเหลือบไปมองที่ด้านหลังของผู้เป็นแม่ก็เห็นก็เห็นว่าผู้เป็นแม่ไม่ได้มาคนเดียวแต่พาไมเคิลผู้เป็นพ่อมาด้วยเจกที่เห็นนายหญิงใหญ่กับนายใหญ่เดินเข้ามาในห้องก็รีบค้อมศีรษะทันทีเพื่อทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป"ม๊า ป๊ามาทำอะไรกันที่นี่"คาร์ลถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้ตกใจที่เห็นพวกท่านมา"ก็มาเยี่ยมลูกไงจ๊ะ ม๊าพาป๊ามาด้วยนะ"วีด้าเอ่ยบอกและพาไมเคิลผู้เป็นสามีไปนั่งลงที่โซฟากลางห้องทำงาน"อย่างงั้นเหรอครับ?"คาร์ลถามขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วไปนั่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่94กระชับรักNC+++คอนโดของคาร์ล"ไหนบอกว่าจะไม่ดื่มเยอะไงหนูนา?"คาร์ลพูดขึ้นเมื่อวางหนูนาลงบนเตียงนอนก่อนที่ลุกขึ้นแล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หนูนา"อื้อ...เฮียคาร์ลเหรอ?"หนูนาลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาโดนตัวเธอ"ฟื้นตัวแล้วหรือไง ไหนบอกกับเฮียว่าจะไม่ดื่มเยอะไง?""เฮียคาร์ลของนา"หนูนาลุกขึ้นมานั่งและจ้องมองคาร์ลด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างไม่วางตา"มองเฮียแบบนั้นทำไม?""อึก...ก็เฮียคาร์ลของนาหล่อ นาก็อยากมองไงคะ"หนูนาตอบพร้อมกับยิ้มหวานออกมา"ปากหวานจังเลยนะตอนเมาเนี่ย"คาร์ลยิ้มออกมาเล็กน้อยให้หนูนา"จุ๊ๆ ไม่ใช่แค่ปากหวานนะคะ ปากนาก็เก่งด้วย"หนูนายกนิ้วขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากของตัวเองและส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะลุกออกจากเตียงแล้วมายืนมองคาร์ล"ลุกขึ้นยืนทำไมหนูนาเดี๋ยวก็ล้มจนได้"คาร์ลรีบลุกขึ้นจากเตียงและมาจับตัวหนูนาที่ยืนเซไปเซมา"เฮียคาร์ลขา"หนูนายกแขนขึ้นมาคล้องคอของคาร์ลเอาไว้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากหนา"หึ จะเอาอะไร?"คาร์ลยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับมือหนาที่นวดเฟ้นอยู่ที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธอ นี่เธอกำลังยั่วเขาชัดๆ"อืม..."หนูนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่93โงหัวไม่ขึ้นร้านอาหารจีนครืดดดดเสียงประตูห้องอาหารถูกเลื่อนเปิดออกทำให้บุคคลทั้งสองคนที่นั่งรอกันอยู่ภายในห้องอาหารหันไปมองที่ประตูเป็นสายตาเดียวกัน"สาย"ไฉพูดขึ้นเมื่อเห็นคาร์ลเปิดประตูห้องอาหารเข้ามาก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นสาวน้อยหน้าตาเหมือนตุ๊กตายืนอยู่ที่ด้านหลังของคาร์ล"ก็มาแล้วอย่าบ่นให้มาก"คาร์ลเอ่ยบอกแล้วเดินจูงมือหนูนาเข้ามาในห้องอาหารก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งลงวันนี้ไฉเพื่อนสนิทอีกคนของคาร์ลบินมาที่ประเทศไทยก็เลยนัดชวนให้ลี่หยางกับคาร์ลมาทานข้าวด้วยกันและก็บอกให้คาร์ลพาหนูนามาด้วยเพราะอยากจะทำความรู้จัก"ขอบคุณค่ะเฮียคาร์ล"เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนที่หนูนาจะหันไปทักทายกับลี่หยาง ลี่หยางยิ้มรับและทักทายหนูนากลับเช่นกัน"นี่เหรอเมียไอ้คาร์ล?"ไฉหันไปถามกับลี่หยางที่นั่งเยื้องอยู่ข้างๆ"อืม"ลี่หยางพยักหน้า"สวัสดีครับผมไฉนะครับเป็นเพื่อนกับคาร์ลกับลี่หยางมัน"ไฉเอ่ยแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับหนูนาแต่คาร์ลเป็นคนยื่นมือมาจับกับเขาแทน"อะไรของมึงเนี่ยไอ้คาร์ล?"ไฉมองหน้าคาร์ลอย่างไม่เข้าใจ"ทักทายแต่ปากพอมือไม
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่92เรียกเฮียสิคะที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามา"เสียงทุ้มของคาร์ลเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูห้องทำงานเข้ามาได้แกร๊กเสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาโดยที่คาร์ลไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนเปิดเพราะเขามัวแต่สนใจเอกสารที่ตรวจอยู่ตรงหน้า"นี่เที่ยงแล้วนะคะยังไม่หยุดทำงานอีกเหรอ?"เสียงหวานใสเอ่ยถามขึ้นจึงทำให้คาร์ลเงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้าขึ้นมามองตามเสียง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแฟนสาวตัวเล็กของตัวเขายืนอยู่"มาได้อย่างไงเนี่ย?""ขับรถมาค่ะแล้วก็เอาเสบียงกลางวันมาฝาก"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับยกถุงผ้าสีฟ้าที่ใส่กล่องอาหารที่เธอทำมาให้คาร์ลทานขึ้นมาโชว์ให้คาร์ลดู"ทำไมจะมาไม่บอกจะได้ให้เจกไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะฉันขับรถมาเองได้"หนูนาตอบ"ไม่อยากให้ขับรถเองมันอันตราย"คาร์ลปิดแฟ้มเอกสารลงก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและเดินตรงไปหาหนูนาแข็งแกร่งโอบเอวเล็กมากอดไว้ ใบหน้าคมโน้มลงไปหอมที่แก้มใสของเธออย่างที่ชอบทำเป็นประจำ"หอมจังทำไมตัวเมียฉันถึงหอมแบบนี้นะ""หอมทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับยิ้มออกมาตั้งแต่ที่เราเปิดใจคบกันมาเป็นแฟนคาร์ลก็หอมแก้มเธอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่91สัญญา"เป็นไงสำเร็จไหม?"จางเหว่ยเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมานั่งลงที่โซฟาพร้อมกับเอ่ยถามกับเจาถึงงานที่ให้เจาไปทำ"เออ...คือว่า"เจาก้มหน้าลงพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไงดี"มึงก้มหน้าทำไมไอ้เจามีอะไรก็พูดมา!""คะ...คือว่าคนที่เราส่งให้ไปจัดการคุณคาร์ลพวกมันตายหมดแล้วครับนาย""ตายหมดแล้วมึงอย่าบอกกูนะว่าไอ้คาร์ลมันยังไม่ตาย!?""ครับนายคุณคาร์ลยังไม่ตายแต่คุณหนูนาเธอโดนยิงแต่ว่าอาการตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ"เจาเอ่ยรายงานถึงเรื่องที่เกิด"ใครจะเป็นอย่างไงก็ช่างหัวมันคนที่กูสนคือไอ้คาร์ลว่าทำไมมันยังไม่ตายฮะ!"จางเหว่ยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหาเจา"..."เจาได้แต่ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด"มึงทำงานพลาดไอ้เจา!"จางเหว่ยตะโกนออกมาเสียงดังอย่างเดือดดาลเมื่อรู้ว่าคาร์ลยังไม่ตายทำไมคาร์ลมันถึงได้หนังเหนียวตายยากตายเย็นขนาดนี้ก็ไม่รู้"นายผมขอโทษครับ นายให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ"เจารีบนั่งลงคุกเข่าตรงหน้าผู้เป็นเจ้านายอย่างรู้สึกผิด"มึงโง่หรือไง คิดว่าไอ้คาร์ลมันจะยอมให้มึงมีโอกาสไปฆ่ามันอีกหรือไง โง่!"จางเหว่ยเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยอารมณ์โกรธเกรี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่90ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นโรงพยาบาลห้องผ่าตัดร่างสูงของคาร์ลได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล คาร์ลได้แต่ยืนชะเง้อเข้าไปในห้องผ่าตัดในใจตอนนี้มีแต่ความกลัวปกคลุมไปทั่วในชีวิตคาร์ลไม่เคยคิดจะกลัวอะไรเลยแต่พอเป็นหนูนาทำให้คาร์ลรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขากลัว กลัวว่าจะสูญเสียหนูนาไปซึ่งเขายอมไม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้น"ไอ้คาร์ล!"เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้คาร์ลหันไปมองตามเสียงก่อนที่จะเห็นลี่หยางกับเฟย์เฟย์เดินเข้ามา"ลี่หยาง เฟย์เฟย์มาได้อย่างไง?"คาร์ลถามขึ้นและพาตัวเองเดินไปนั่งลงเก้าอี้"ก็เจกโทรไปบอกกูก็เลยนั่งเครื่องบินส่วนตัวมากับเฟย์เฟย์ นูน่าเป็นอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางเอ่ยถามถึงหนูนาด้วยความเป็นห่วง"ยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัดเลย"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา"เข้าไปนานหรือยัง?""ชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้"คาร์ลตอบ"แล้วเฮียคาร์ลเป็นอย่างไงบ้างคะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเสื้อเฮียคาร์ลเปื้อนเลือดเต็มไปหมดเลย?"เฟย์เฟย์เดินมานั่งลงข้างๆกับคาร์ลแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงตอนที่รู้ข่าวว่าคาร์ลโดนลอบทำร้ายใจเธอก็อยู่ไม่สุขเลยเ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่89หัวใจเหมือนแตกสลายหลังจากที่คาร์ลกับหนูนาปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว คาร์ลก็ขับเรือพาหนูนามาที่เกาะส่วนตัวอีกเกาะหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะแรกมากเท่าไหร่หนูนาตาลุกวาวโดยความตื่นเต้นเมื่อมาถึงเกาะ บ้านพักสวยๆที่ตั้งอยู่บนหาดทรายสีขาวกับน้ำทะเลสีฟ้าใสแถมด้านหลังเกาะยังมีป่าสีเขียวชอุ่มที่ดูอุดมสมบูรณ์มันทำให้หนูนารู้สึกหลงรักเกาะนี่ขึ้นมาทันทีเลย"สวยไหม?"คาร์ลถามขึ้นและเดินมากอดที่ด้านหลังของหนูนาเอาไว้"สวยค่ะ สวยมากเลย"หนูนาหันไปยิ้มให้คาร์ลและหันกลับมามองเกาะอีกครั้ง"ลงไปข้างล่างกัน"คาร์ลปล่อยกอดออกจากหนูนาแล้วเดินลงไปจากเรือก่อน คาร์ลหันกลับมาพร้อมกับยื่นมือไปให้หนูนาจับ"ขอบคุณค่ะ"หนูนาเอื้อมมือไปจับมือของคาร์ลไว้แน่นก่อนที่คาร์ลจะดึงมือเธอไปอย่างไม่แรงมากหนักแต่มันก็แรงพอที่จะทำให้ตัวหนูนาล้มไปบนตัวของคาร์ลได้"ว๊าย! คุณคาร์ลเล่นอะไรของคุณเนี่ยฉันตกใจหมดถ้าเกิดฉันตกน้ำไปจะทำอย่างไง"หนูนาใช้มือตีไปที่หน้าอกของคาร์ลอย่างไม่แรงมากหนัก เขาทำเธอใจหายใจคว่ำหมด"ฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองตกน้ำง่ายๆหรอกนะ"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับแขนแกร่งที่โอบเอวเล็กเอาไว้ก
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่88ไม่มีทางปล่อยไปไหนอีกเช้าวันต่อมาแสดงแดดในยามเช้าพร้อมกับคลื่นทะเลสีฟ้าครามทำให้หนูนาเธอรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก หนูนายืนมองวิวทะเลอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนของตัวเอง บรรยากาศแบบนี้น่าใส่บิกินี่ถ่ายรูปชะมัดเลยแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาในห้อง"ตื่นแล้วเหรอ?""โทรศัพท์มือถือฉันอยู่ไหนฉันขอคืน"หนูนายื่นมือแบไปตรงหน้าของคาร์ลเพื่อจะขอโทรศัพท์มือถือของเธอคืน"ฉันว่าเธอไม่จำเป็นต้องใช้นะ""แต่ฉันต้องบอกเพื่อนวันนี้ฉันขาดเรียนเพื่อนต้องโทรหาฉันหยิกๆแน่""ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วรวมถึงเรื่องการเรียนด้วย""หมายความว่าอย่างไง?"หนูนาขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงงในคำพูดของคาร์ล"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองขาดเรียนแล้วเรียนไม่จบหรอกนะ""หยุดพูดแบบนี้สักทีได้ไหมมันน่ารำคาญ!"หนูนามองคาร์ลอย่างไม่พอใจที่เขาเอาแต่พูดคำว่าเมียออกมาอยู่นั่นแหละ"ไปกินข้าวกันสายแล้วเธอคงหิว พอกินข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยว""ไม่ไป ฉันอยากจะกลับบ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่87ชินอ้ายเตอ(ที่รัก)หลังจากที่หนูนาทานอาหารเสร็จคาร์ลก็มายกถาดอาหารแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีพร้อมกับล็อกประตูห้องที่ด้านนอกด้วย"จะขังลืมกันหรือไงแค่นี้ต้องล็อกห้องด้วย"หนูนาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนอย่างเบื่อหน่าย กระเป๋าเธอกับโทรศัพท์ก็หายไปไหนไม่รู้แต่จะหายไปไหนได้มันก็อยู่กับคาร์ลนั่นแหละแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาพร้อมกับถุงกระดาษถุงหนึ่ง"ไปอาบน้ำสิ...นี่เสื้อผ้า"คาร์ลเดินเข้ามาในห้องแล้ววางถุงกระดาษลงบนที่นอน"..."หนูนาไม่สนใจเธอเอาแต่นั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย"เป็นอะไร?""ฉันอยากกลับบ้าน""ได้สิ""คุณพูดจริงเหรอ?"หนูนาเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าคาร์ลจะยอมตอบตกลงกับเธอง่ายๆ"อือ"คาร์ลรับคำในลำคอ"ถ้างั้นก็พากลับเลยสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่""ไม่ได้""ก็ไหนคุณบอกจะพาฉันกลับไงแล้วมาบอกว่าไม่ได้มันหมายความว่าอย่างไง!""ก็ตอนนี้ยังไม่ได้"คาร์ลบอกอย่างใจเย็น"ทำไม!""ก็ยังง้อเมียไม่สำเร็จเพราะฉะนั้นเธอก็ยังกลับบ้านไม่ได้หนูนา""ฉันบอกคุณกี่รอ