นายภู

นายตำรวจช่วยติดต่อประสานงานกับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินนำไปที่ห้องเก็บศพ

ชายวัยกลางคนนั่งกอดอกตรงหน้าห้องเก็บศพรออยู่แล้ว พร้อมกับนายตำรวจในพื้นที่ที่เกิดเหตุ เด็กสาวสวมชุดกระโปรงพลีทสีดำ กับเสื้อนักศึกษาพอดีตัว พร้อมกระเป๋าเป้ เดินตรงไปที่หน้าห้อง

" หนูชื่อดอกแก้วค่ะ เป็นลูกสาวพ่อเกรียง "

ชื่อเสียงที่แนะนำตัวทำให้นาย ถึงกับมองคนที่เกินทางมาถึง ใบหน้าขาวใสซีดเซียวจนเห็นได้ชัด ก่อนจะยกมือไหว้ทำความเคารพทั้งหมด

" เป็นอุบัติเหตุจากการทำงานนะครับ "

เสียงตำรวจบอกยังไม่ทันจบ คนที่นั่งอยู่ก็ถูกตวัดสายตามองทันที

" คุณคงจะเป็นนายภู เจ้านายพ่อใช่ไหมคะ คุณคงจะใช้งานหนักจนพ่อเหนื่อยเป็นลมแล้วคุมรถไม่อยู่ใช่ไหมคะ "

เสียงคนเป็นลูกสาวบอกออกมา นายตำรวจพยายามห้ามปรามทันที

" อย่าพูดแบบนี้สิดอกแก้ว เหตุการณ์แบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก "

ภูบดินทร์พยายามจะเข้าใจเด็กสาวที่กำลังเสียใจที่สุดอยู่ในขณะนี้ ใบหน้าคร้ามแดดที่กำลังเครียดเต็มที บอกด้วยเสียงอ่อนลง

" ฉันคงหาพ่อเธอ มาคืนให้เธอไม่ได้หรอก ดอกแก้ว แต่ฉันจะชดเชยทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำให้ได้อย่างดีที่สุด "

" อะไรละคะ ที่นายภูจะชดเชยให้แก้วได้ เงินทองเท่าไหร่ก็คงไม่ทำให้พ่อแก้วฟื้นคืนมา

แก้วไม่ได้อยากได้เงินของนายภู แก้วไม่ต้องการ "

คุณหมอวัยกลางคนเดินเข้ามาแยก เด็กสาวออกไปตรงหน้าห้อง ก่อนจะบอกด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเห็นใจ

" ผู้ตายมีแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดค่อนข้างมาก น่าจะดื่มระหว่างทำงาน ในกระเป๋าที่ติดอยู่ตรงรถไถก็มีขวดเหล้าอยู่ด้านในนั้น "

คำพูดของหมอ ทำให้ดอกแก้วอึ้งไปทันที

นายตำรวจเจ้าของคดีเดินตามมา บอกย้ำอีกคนว่า

" กู้ภัยเจอขวดเครื่องดื่มชูกำลัง ขัดอยู่กับเบรคเลยทำให้รถไถไถลลงไปในน้ำ คนงานหลายคนยืนยันว่า เมื่อคืนผู้ตายก็อาละวาดหนัก และถูกหัวหน้าตำหนิเมื่อเช้านี้ด้วย เพราะเห็นว่าคนตายดื่มเหล้าระหว่างทำงาน "

นายภูเกินมาขัดจังหวะคนทั้งหมดแล้วบอกออกมา

" ถ้ามีอะไรติดต่อผมโดยตรงได้เลยนะครับ ส่วนเรื่องศพ พรุ่งนี้จะให้คนมาจัดการ วันนี้ค่ำแล้ว ทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว ผมขอตัวกลับไร่ก่อนนะครับ "

นายภูบอกกล่าวแล้วมองเด็กที่ยืนอยู่ไม่ขยับเขยื้อน

" กลับไปที่ไร่ก่อน พรุ่งนี้จะพามาแต่เช้า คืนนี้เค้าไม่ให้เฝ้าหรอก เค้าจะปิดแล้ว "

" แต่แก้วจะอยู่ " เด็กยังคงดื้อรั้น

" เจ้าหน้าที่เค้าจะปิดประตูอาคาร เธอจะอยู่ยังไง เค้าจะกลับบ้านเค้าแล้ว "

นายภูบอกแล้วส่งสายตาให้มองตรงจุดที่เจ้าหน้าที่รออยู่

เท้าบอบบางสวมรองเท้าสีดำคู่เก่า เดินตามเจ้านายของพ่อไป ความเสียใจ ความสับสน จู่โจมเข้ามาในหัว ด้วยความคลางแคลงใจ เพราะคราวแรกตำรวจบอกแค่ว่า พ่อเกิดอุบัติเหตุพ่อขับรถตกน้ำ แต่พอฟังจากหมอและตำรวจในพื้นที่ก็ได้รับความกระจ่างขึ้นมา

" คืนนี้ไปนอนที่ไร่ก่อนแล้วกัน แม่บ้านคงรออยู่แล้ว "

ดอกแก้วยกมือไหว้นายภู แต่ก็ไม่ได้พูดออะไรออกมา ในใจคิดแค่ว่า อย่างน้อยภรรยาของเค้า ก็คือแม่บ้านที่ รออยู่่ที่ไร่นั่นเอง

ระหว่างขับรถ มีสายโทรศัพท์เข้ามาสองสามสาย เค้าบอกเสียงเบาว่า " รับเถอะ เผื่อมีธุระ อะไร "

" ค่ะ อาจารย์ หนูมาถึงแล้ว พบพ่อแล้วค่ะ กำลังจะไปบ้านนายของพ่อค่ะ ขอบพระคุณอาจารย์มากนะคะที่ช่วยเหลือ เรื่องเงินทำศพ นายของพ่อน่าจะช่วยเหลือค่ะ "

ดอกแก้วบอกตามที่เค้าบอก ก่อนจะวางสายไป

" ฉันจะเป็นเจ้าภาพให้เอง อย่าได้กังวลใจไปเลย พรุ่งนี้เธอมารับพ่อที่นี่ แล้วไปวัดกัน ลูกน้องฉันคงเตรียมอะไรไว้พร้อมหมดแล้ว เธอเองขาดเหลืออะไรก็บอกฉันมาเลย อย่าได้เกรงใจ นอกจากเอาพ่อเธอคืนมาเท่านั้นที่ฉันให้เธอไม่ได้ นอกนั้นหากเธอต้องการอะไรก็บอกมา ฉันจะชดเชยให้เธอเอง "

" ขอบคุณนายมากค่ะ ที่เมตตาแก้ว แต่แก้วก็ยังยืนยันคำเดิมว่าแก้วจะไม่รบกวนอะไรมากไปกว่านี้หรอกค่ะ นายสบายใจได้เลยว่าแก้วจะไม่เรียกร้องเงินจากนายสักบาท "

คนเป็นนายถูกเด็กย้อนคำก็ถอนหายใจออกมา ปล่อยไปก่อนสักวัน เห็นว่ากำลังเสียใจหรอกนะ มือที่จับพวงมาลัยบีบแน่นด้วยความอึดอัดเพราะภายในรถกะบะคันเก่ามีเพียคนสองคนที่นั่งจนแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจ กลิ่นเหงื่อของคนทำงาน ขัดกับกลิ่นหอมอ่อนๆของเด็กสาวข้างตัว

" หิวมั้ยอยากได้อะไรหรือเปล่า จะแวะร้านค้าไหม "

นายถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย ระยะทางจากโรงพยาบาลในอำเภอกับบ้านห้างกันสามสิบกว่าโล ใช้เวลาขับรถก็ปาไป40-50นาที เพราะถนนไม่ค่อยดีนัก

รถกระบะเลี้ยวจอดข้างทาง ที่เปิดไฟส่องสว่าง ขายอาหารข้างทางหลากหลายชนิด

" ค่ำแล้ว กินข้าวกันก่อน ซื้อของใช้ส่วนตัวไปด้วย พรุ่งนี้เธอคงยุ่ง ไม่มีเวลาแน่ เสื้อผ้าเตรียมมากี่ชุด "

นายถามออกมา ก่อนจะลงจากรถ จึงเปิดกระเป๋าหยิบเงินออกมาหลายพันบาทแล้วยื่นให้

" ซื้อชุดดำ ไปงานพ่อเธอ สัก5-6ชุดเผื่อเอาไว้ คืนนี้กลับไปจะได้ซัก " เค้าสั่งอีกครั้ง

" แก้วพอมีค่ะ " เธอบอกปฏิเสธออกมา

" เอาไปเถอะ ไวด้วย ร้านเค้าจะปิดแล้วนั่น "

นายภูชี้ให้ดูร้านเสื้อผ้าตรงหน้าถนนที่เป็นห้องแถว ก่อนจะยัดเงินใส่มือแล้ววิ่งลงไปที่ร้านก่อน " เปิดก่อนครับ จะซื้อเสื้อผ้า "

เธอก้าวเท้าลงไปก่อนจะเดินเข้าไปที่ร้านขายเสื้อผ้าที่กำลังจะปิด

เสื้อเชิ้ตสีดำเเขนยาว เสื้อยืดสีดำ กางเกงขายาวสีดำ และชุดกระโปรงสีดำ ที่เลือกมาถูกใส่ถุง กำลังจะจ่ายเงิน แต่นายกลับเดินมาถึงร้าน แล้วบอกแม่ค้าว่า

" เลือกสีดำให้อีกสัก3ตัว แล้วสีอื่นอีก3ตัวแล้วกัน " ก่อนจะวางเงินเอาไว้ตรงนั้น

ดอกแก้วหงุดหงิดเพราะความเจ้ากี้เจ้าการของเค้าเหลือเกิน แต่ก็เกรงใจแม่ค้าที่ยิ้มอย่างดีใจที่วันนี้ขายดีเป็นพิเศษ

" รับไปเถอะค่า คุณอาใจดีขนาดนี้"

คนที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นอาเป็นหลานทำสีหน้าไม่ถูก ก่อนจะรีบเลือกชุดที่เรียบร้อยและราคาไม่แพงอีก3ชุด ตามคำสั่งแล้วรีบเกินออกมา จากร้านทันที

อาหารบนโต๊ะถูกเสริฟมาไว้เรียบร้อยแล้ว ข้าวต้มและข้าวสวย วางเรียงรายพร้อมกับ อาหารอีกหลายอย่าง ปากบอกว่าไม่หิว แต่ท้องกลับร้องออกมา เพราะเลยเวลาทานอาหารเย็นไปมากแล้ว

" กินเถอะอย่าเกรงใจเลย พรุ่งนี้ยังมีงรนรออยู่อีกมาก กลับไปคืนนี้คงนอนไม่หลับ แต่ฉันขอบอกให้เธอนอนให้หลับ เพราะเธอต้องคอยช่วยงานของพ่อเธอ เธอจะล้มไปอีกคนไม่ได้ ถึงเวลากินก็ต้องกิน ถึงเวลานอนก็ต้องนอน คนเป็นนายของพ่อ บอกออกมา เหมือนเป็นคำสอนมากกว่าคำสั่ง ทำทุกอย่างให้ดี อย่าให้พ่อเธอต้องมีห่วงทำได้ไหม ดอกแก้ว "