เด็กสาววัยรุ่นเดินออกมาถึงหน้าประตูวิทยาลัยกันเป็นกลุ่ม เสียงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ดอกแก้วมองนาฬิกาข้อมือ แล้วรีบเร่งฝีเท้าเดิน
" เราไปทำงานก่อนนะ "
ดอกแก้วบอกลาเพื่อนแล้วโบกรถโดยสารที่ผ่านมา ก่อนจะรีบขึ้นรถไปทันที กลุ่มเพื่อนแยกเดินไปอีกฝั่งของวิทยาลัย ที่มีมอเตอร์ไซค์หลายคันจอดรออยู่
" มากันแล้วหรอ แล้วแก้วละ " หัวโจกถามหาสาวที่ตัวเองเล็งอยู่
" ไปทำงานแล้ว " เพื่อนอีกคนตอบ แล้วมองหน้าคนถามถึงเพื่อนสาวตัวเอง
" แก้วไม่มา เราว่างนะทอย " ชายหนุ่มส่ายหน้า
" ไม่เป็นไร เราไปหาแก้วที่ร้านนม คืนนี้ก็ได้ "
พูดจบ วัยรุ่นที่สวมเสื้อช้อปสีแดงเลือดหมูกลุ่มใหญ่ ก็พากันสตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็ว
ดอกแก้วลงจากรถโดยสาร แล้วรีบเข้าไปรายงานตัวกับเจ้าของร้านทันที งานพาร์ทไทม์ชั่วโมงละ35-40บาท อาจจะไม่มากสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเธอค่าแรงแต่ละวัน เพียงพอสำหรับค่าอาหารและของใช้ส่วนตัวแล้ว
" อาจารย์ปล่อยช้าหรอ " ผู้จัดการร้านถามอย่างเอ็นดู
" ค่ะ ใก้ลสอบแล้ว อาจารย์เลยติวแนวข้อสอบให้ "
" ไม่เป็นไร แต่วันหยุดที่ทำเต็มวัน แก้วต้องช่วยงานพี่ต่อนะ " ผู้จัดการสาวต่อรองก่อนจะมอบหมายงานวันนี้ให้
" สวัสดีค่ะ หาสินค้าอะไรไม่เจอถามได้นะคะ "
ดอกแก้วทักทายลูกค้าที่เดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะเงยหน้าสบตากับลูกค้าคนสำคัญ
" สวัสดีค่ะ นาย " เด็กสาวยิ้มทักทายออกมา แล้วยกมือไห้วอีกครั้ง
" นายมาซื้ออะไรคะ แก้วช่วยไหมคะ " คนเป็นนายพยักหน้า แล้วส่งกระดาษที่จดมาส่งให้กับคนที่อาสาช่วยเหลือ
" สบายดีมั้ย " นายถามพลางเดินตามช่วยหยิบของ
" สบายดีค่ะ นายละคะ สบายดีมั้ย " เธอย้อนถามแล้วหยิบสินค้าใส่ตระกร้า
" สบายดี คนในไร่ก็สบายดีทุกคน "
ปากกาน้ำเงิน ปากกาแดง ดินสอ ถูกหยิบขึ้นมาใส่ตระกร้าลงไป
" นายซื้อไปเยอะจัง คราวที่แล้ว หมดแล้วหรอคะ "
" จำได้หรอ " ดอกแก้วส่ายหน้า
" เพิ่งจำได้ค่ะ ว่านายเคยสั่งของแบบนี้ค่ะ "
" ซื้อไปแจกลูกคนงานเวลาไปโรงเรียน " นายตอบคำถามที่อยากรู้ แล้วเดินหนีไปอีกทาง เพื่อดูสินค้าในร้านอีกหลายอย่าง
" ทำงานเลิกกี่โมง " นายถามระหว่างที่กำลังคิดเงิน
" ร้านปิดหกโมงเย็นค่ะ แต่แก้วไปทำงานต่ออีกที่ ตอนหกโมงครึ่ง "
" แล้วเลิกงานกี่โมง " นายยังคงถามคำถามเดิม
" สี่ทุ่มครึ่งค่ะ " คนฟังพยักหน้า แล้วรวบของที่ซื้อมาถือเอาไว้
" เดี๋ยวคืนนี้จะโทรหาช่วงหลังเลิกงาน " นายบอกก่อนจะเดินออกจากร้านไป
ผู้จัดการถามออกมาทันที หลังจากที่แขกคนสำคัญออกไป
" ใครหรอแก้ว ท่าทางดีมากเลย แต่หน้าดุไปหน่อย "
ดอกแก้วใจสั่นด้วยความตื่นเต้น นายจะมาหาเธออีกครั้งหลังเลิกงาน จะมาทำไม มาเพื่ออะไร
วัยรุ่นชายกลุ่มใหญ่นั่งรอที่หน้าร้านตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด มอเตอร์ไซค์คันใหม่จอดเรียงรายหน้าร้าน พร้อมกับเสียงพูดคุยดังลั่น ดอกแก้วเช็ดโต๊ะ จัดแก้ว จัดจานในครัวเสร็จ แล้วก็โผล่หน้าออกมามอง ก่อนจะถอนหายใจ เมื่อเห็นคนเมื่อคืน ที่ทำกิริยาน่าเกลียดใส่เธอพร้อมกลุ่มเพื่อนมาเปิดโต๊ะ เป็นกลุ่มแรก
" ดอกแก้วละ " ลูกค้าถามถึงเด็กเสริฟคนสวยทันที
" พี่แก้วทำกับข้าวอยู่ค่ะ จะสั่งอะไร " รุ่นน้องบอกปัดแล้วเตรียมรับออร์เดอร์ทันที
" จะสั่งอะไรคะ สั่งได้เลย "
" นมเย็น2แก้ว นมชมพู2แก้ว ข้าวผัดกะเพราหมูกรอบ 1จาน ยำไวไว1จาน ไก่ทอด1จาน เฟ้นฟราย 1จาน แล้วให้น้องแก้วมาเสริฟด้วย "
ดอกแก้วรับเมนูอาหารแล้วรีบลงมือทำทันที ใก้ลค่ำแล้ว ลูกค้าโต๊ะอื่นทยอยกันเข้ามาแล้ว
" แก้ว รับลูกค้าด้วย " ดอกแก้วเดินตรงไปที่โต๊ะลูกค้าที่เป็นพ่อแม่ลูก ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
" สวัสดีค่ะ ทานอะไรคะ "
มือบางวางเมนูอาหาร ก่อนจะเดินไปรับลูกค้าอีกโต๊ะด้วยความคล่องแคล่ว
" น้องแก้วสั่งอาหารหน่อย " ดอกแก้วไม่อยากจะเดินไป แต่ก็ทำไม่ได้ เท้าที่ก้าวออกไป เดินตรงหกที่โต๊ะนั้น
" รับอะไรคะ อาหารที่สั่งไปกำลังทำค่ะ "
ดอกแก้วบอกย้ำออกมา
" ยำหมูยอ ข้าวผัดพริกเผา ชีสบอล ชามะนาว ไก่ราดซอสเกาหลี " เสียงรายการอาหารถูกสั่งออกมาเพิ่มอีกหลายอย่าง
" จะทานหมดหรอคะ " ดอกแก้วบอกด้วยความหวังดี เพราะรอบแรกก็สั่งเยอะแล้ว
" พี่จะชวนเพื่อนมากิน พี่มีเงินเลี้ยงเพื่อนพี่ น้องแก้วทำอาหารมานะ "
" รอสักครู่นะคะ โต๊ะอื่นจะสั่งอาหารแล้วเหมือนกัน "
กว่า3ชั่วโมงที่เธอเดินไปที่โต๊ะนั้นนับสิบรอบ มีคนหมุนเวียนเข้ามากินอาหารไม่ขาด และบางอย่างก็ทำใส่กล่องกลับบ้าน ดอกแก้วปวดขาไปหมด
" พี่แก้ว วันนี้หนูช่วยป้าแกล้างจานเอง พี่แก้วกลับไปพักเถอะ " รุ่นน้องอาสาจะช่วยล้างจานต่อ ดอกแก้วแทบจะก้าวขาไม่ออกแล้ว เธอเหนื่อยกว่าทุกวัน
แสงไฟในร้านทยอยดับแล้ว มือบางจัดการล้างมือ แล้วรับค่าแรงในวันนี้ ด้วยความอ่อนเพลียเต็มที่
" วันนี้ลูกค้าเยอะ ป้าให้พิเศษ "
เงินสองร้อยบาทในมือ แลกกับการเดินและยืนตลอดสามชั่วโมงครึ่ง คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา ลืมไปสนิทเลยว่า นายบอกว่าจะโทรหา
เบอร์นายโชว์ขึ้นมา เมื่อเธอเดินออกมาถึงถนนหน้าร้าน
" เลิกงานหรือยัง " เสียงทุ้มในโทรศัพท์ถามออกมา
" เพิ่งเลิกค่ะ นายอยู่ในเมืองหรอคะ " ดอกแก้วย้อนถาม ก่อนที่รถเอสยูวีจะแล่นมาจอดตรงที่เธอยืนอยู่
กระจกรถเปิดออกพร้อมกับสายตาของนายที่มองมา ดอกแก้วรู้สึกว่าแสงไฟในตอนกลางคืน ทำให้นายดูหล่อขึ้นมามากกว่าตอนกลางวัน
" มาขึ้นรถ " เสียงนายออกคำสั่ง ดอกแก้วจึงรีบเดินมาขึ้นรถคันใหญ่
" ปกติกลับยังไง " นายถามด้วยความเป็นห่วง
" เดินค่ะ เดินมาตรงนี้ ไม่ไกลก็ถึงหอแล้ว " ดอกแก้วชี้ทางข้างหน้าที่รถกำลังแล่นไป
" ปกติกลับเวลานี้ตลอดไหม "
" ค่ะ เวลานี้ "
" แล้ว หอพักปิดประตูกี่โมง "
" เที่ยงคืนค่ะ เพราะมีพี่ๆที่เค้าทำงานห้าง กลับดึกเหมือนกัน "
" เหนื่อยมั้ย ทั้งเรียนทั้งทำงาน "
" เหนื่อยค่ะ วันนี้ยิ่งเหนื่อยมาก ลูกค้าเยอะมาก "
ภูบดินทร์พยักหน้า เค้ามองเห็นเธอเดินแทบจะตลอดเวลา
" จะปิดเทอมแล้ว ไปทำงานที่ไร่ไหม "
นายถามคำถามที่ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าพูดออกมา
" แก้วมีงานพิเศษที่นี่แล้วค่ะนาย "
ดอกแก้วบอกลาเพื่อนร่วมงานของพ่อและขอบคุณทุกคนจากใจจริง ที่ช่วยงานพ่อของเธอให้ผ่านไปได้อย่างเรียบร้อย นายจ่ายค่าแรงให้คนงานตามปกติ แม้คนงานจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าออกไร่ ไปวัด และกลับมานอนพัก แต่ทุกคนก็ยังได้ค่าแรง เช่นเดิม" แก้ว ไม่มีอะไรตอบแทนลุง ป้า น้า อา และพี่ๆได้เลย พระคุณนี้แก้วจะไม่ลืมไปตลอด "เด็กสาวบอกขอบคุณแล้วเงยหน้ามองคนตัวโต ที่เป็นกำลังหลักให้" ขอบพระคุณนายนะคะ ที่เมตตาแก้วกับพ่อมากเหลือเกิน "เอสยูวีคันใหญ่ขับออกจากไร่มาได้สักพัก คนที่นั่งข้างๆก็หลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวที่ใส่อยู่รัดหน้าอกอวบอิ่มในยามที่นอนหลับ ภูบดินทร์คว้าเสื้อแขนยาวที่พาดเบาะเอาไว้ คลุมปกปิดแล้วเป่าลมหายใจออกจากปากตัวเองตั้งแต่ได้พบหน้าสาวน้อยคนนี้ ความรู้สึกบางอย่างก็ก่อกวนหัวใจมาได้หลายวัน ดอกแก้ว ดอกนี้ หอมฟุ้งน่าหลงใหล แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่
พอถามออกไปแล้ว ภูบดินทร์ก็อยากจะกลั้นใจหายตัวไปทันที เพราะคนข้างๆปฏิเสธออกมาทันที" แก้วทำงานที่ร้านเครื่องเขียนเต็มเวลาเลยค่ะ นาย " ดอกแก้วบอกสถานที่ทำงาน" แล้วกลางคืนก็กลับดึกทุกคืนแบบนี้หรอ " นายถามออกมาด้วยความสงสัย" ค่ะ แต่แก้วก็กำลังคิดว่า อาจจะเลิกทำเร็วๆนี้ "" ดีแล้ว มันดึกเกินไป อันตรายด้วย "" คืนนี้ นายค้างในเมืองหรอคะ " เธอถามเพราะเห็นว่าดึกแล้ว" ค้าง แต่จะกลับแต่เช้านั่นแหละ "ถุงข้าวของเครื่องใช้หลายอย่าง ถูกส่งใส่มือตอนลงจากรถ ดอกแก้วไม่ปฏิเสธออกมา เพราะรู้ดีว่า นายตั้งใจจะซื้อของเหล่านี้มาให้ของใช้ส่วนตัวหลายชิ้น ขนม อาหารกระป๋อง และยังมีเสื้อยืดอีกหลายตัว ที่นายนำมาเป็นของฝาก ถูกรื้อวางเอาไว้" อย่างที่ฉันเคยบอกนะ อย่ามองฉันเป็นคนอื่น คนไ
" น้องผู้หญิงถูก ผู้ชายวัยรุ่นสองคนรังแกค่ะ แต่น้องปลอดภัยดีนะคะ เพราะมีสติ และสู้ขาดใจเลย ผู้ชายคนแรกศีรษะแตก กำลังเย็บค่ะ ส่วนอีกคน เป็นลูกชายคนเดียวของนายกอบต.ค่ะ น่าจะเป็นคนต้นคิด คางแตก ฟันหัก มีรอยกัดที่มือแบบจมเขี้ยวเลยค่ะ “พยาบาลสาวบอกข้อมูลเบื้องต้น" ฝากดูด้วยนะครับ ผมกำลังรีบไป "" ดอกแก้ว ฟังนะ อีกไม่เกินชั่วโมง ฉันจะไปหาเธอ เธอไม่ต้องกลัวใครทั้งนั้น ไม่ต้องพูด ไม่ต้องบอกอะไรกับใครทั้งนั้น เข้าใจไหม "เสียงร้องกรี้ดของดอกแก้ว และเสียงร้องของไอ้ทอยที่เจ็บจากการถูกเธอกระแทกที่คางมัน ทำให้คนที่อยู่อีกฝั่งถนน ขี่รถมาดูก่อนจะให้การช่วยเหลือ พลเมืองดีเรียกรถกู้ภัย พร้อมกับจะแจ้งความให้แต่คนเจ็บกลับบอกว่า" แฟนทะเลาะกันพี่อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่ ผมทอย ลูกนายกอบต.เองครับ "กู้ภัยพาคนเจ
ร่างสูงใหญ่ของนายภูบดินทร์ที่ยืนรออาจารย์สาวหน้าห้องพักครู ทำให้อาจารย์วัยสามสิบกว่าแอบยิ้มดีใจไม่ได้" สวัสดีค่ะ คุณภู " เสียงอาจารย์สาวทักทายออกไปนายภูหันมาตามเสียงเรียกแล้วรับไหว้ อาจารย์สาวทันที" ผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ "เรื่องราวเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ ถูกถ่ายทอดออกไปทันที อาจารย์สาวตกใจเต็มที่ ที่ลูกศิษย์ที่ตัวเองเอ็นดูเกิดเหตุการ์ณร้ายแรง" วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้ว ช่วงปิดเทอมผมจะดูแลดอกแก้วเอง พอเปิดเทอม เทอมที่2 รบกวนอาจารย์ช่วยดูแลดอกแก้วของผมด้วยนะครับ "" ไม่ต้องห่วงค่ะ ดิฉันจะดูแลดอกแก้วให้เอง "ดอกแก้วเดินเข้ามาในห้องสอบด้วยอาการบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ เธอครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ และ อ่อนเพลียเหลือเกิน เมื่อเช้านี้เธอกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเ
ร้านเฟอร์นิเจอร์ในอำเภอ ถูกสั่งจองเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหม่หลายอย่าง ก่อนจะขนไปส่งที่ไร่นายภู อย่างเร่งด่วน ป้าติ๋มรับคำสั่งจากนายชาติอีกทีว่า วันนี้จะมีคนงานคนใหม่มา" ใครกันจะมา นายถึงให้อยู่บนเรือน "แม่บ้านถามอย่างอยากรู้ เพราะนายหายไปจากบ้านตั้งแต่เมื่อคืน พร้อมหัวหน้าคนงานมือขวา" ไม่ต้องถามหรอกป้า เดี๋ยวไปถึงก็เห็นเอง คืนนี้กว่าจะเสร็จธุระคงค่ำ ไม่ต้องจัดโต๊ะอาหารหรอก นายคงจะกินข้างนอกเข้าไป "ผ้าปูที่นอนลายดอกไม้สีชมพู สีขาวลายการ์ตูน และโต๊ะเครื่องแป้งสีหวาน ทำให้รู้ได้ว่า คนที่มาต้องเป็นผู้หญิงแน่นอนนายภูเดินต
"สวัสดีค่ะ รับสินค้าอะไรคะ หาอะไรไม่เจอถามได้นะคะ "เสียงหวานของพนักงานขายในร้านเครื่องเขียนชื่อดังในตัวเมือง บอกกับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการชุดที่สวมใส่บอกได้ดีว่าเป็นเด็กพาร์ทไทม์มาหารายได้พิเศษ ป้ายคล้องคอสีฟ้า เขียนชื่อตัวโตว่า ' ดอกแก้ว' นายภูบดินทร์ หยิบกระดาษขนาดเท่าฝ่ามือ ยับยู่ยี่ออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วส่งให้เด็กในร้าน"จัดรายการตามนี้ เดี๋ยวจะเข้ามารับ " เสียงลูกค้าออกคำสั่ง ก่อนจะเดินจากไป"ขอโทษค่ะ คุณลูกค้า รบกวนวางเงินมัดจำก่อนได้ไหมคะ เพราะสินค้าค่อนข้างมาก ""กลัวจะไม่มารับหรือไง " ลูกค้าทำเสียงดุใส่"หนูไม่ได้คิดอย่างนั้นค่ะ พอดีว่าช่วงนี้ มีลูกค้าขาจรเข้ามาสั่งเอาไว้ แล้วไม่มารับเป็นจำนวนมาก ทางร้านเลยขอให้มัดจำค่ะ "มือบางชี้ไปที่ป้ายกระดาษ ที่ติดเอาไว้ตรงหน้าประตูภูบดินทร์ ควักกระเป๋าเงินใบเก่าขึ้นมา ก่อนจะหยิบแบงก์พันขึ้นมาสองใบ แล้วส่งให้ "เท่านี้น่าจะพอ "ดอกแก้วเข็นรถเข็นคันเล็กไปตามทางแล้วมองรายการสินค้าในมือไปด้วย ใบสั่งของ ใบส่งของ น้ำยาลบคำผิด กระดาษขนาดเอ4 ปากกาน้ำเงิน ปากกาแดง ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด สมุดระบายสีลายการ์ตูน หรือแม้แต่สีไม้กล่องเล็ก ก็ถูกจ
" พี่ชาติ ไปดูตาเกรียงหน่อยสิ เอาอาละวาดอยู่ เสียงดังลั่นบ้านไปหมดแล้ว "ลูกน้องในไร่วิ่งกระหืดกระหอบมาเรียกที่บ้านหัวหน้าชาติ" เออ เดี๋ยวกูจะตามไป ขอบใจมึงมาก "หัวหน้าคนงานถอนหายใจออกมา แล้วคว้ามอเตอร์ไซดูคู่ใจขี่ออกไปที่บ้านคนงานที่ปลูกติดกันตรงท้ายไร่" อีเจี้ยบ มึงหนีกูทำไม กูเลือกมึง ทำไมมึงไม่เลือกกู "เสียงโวยวายของตาเกรียงวัยสี่สิบปี อาละวาดออกมา เพราะแฟนสาวที่เคยอยู่ด้วยกลับทิ้งไปหัวหน้าคนงานเปิดประตูสังกะสีเข้าไป ก่อนจะเห็นตาเกรียงนอนเมาอยู่กลางบ้าน มีมุ้งพันเอาไว้ลวกๆที่มุมห้อง พร้อมกับกองเสื้อผ้าและกระติกน้ำ ที่กระจัดกระจายทั่วห้อง" ปล่อยให้มันเมาให้เต็มที่ พรุ่งนี้มันสร่าง กูจะไล่มันออกเอง "ดอกแก้วเอาเงินที่หามาได้ ออกมานับ วันนี้ทั้งวันเธอมีรายได้มากกว่า 500บาท เอาไว้ปิดเทอมนี้ เธอจะกลับไปหาพ่อสักหน่อย คิดถึงพ่อ ไม่ได้เจอกันมานานแล้วหญิงสาวหลายคน เข้ามาพัวพันในชีวิตของพ่อ พ่อผู้ยากจน ขี้เหล้า แต่ก็ยังเจ้าชู้เหลือเกิน ตั้งแต่จำความได้ ดอกแก้วก็ไม่รู้ว่าเธอมีน้ามาแล้วกี่คน พ่อจะพาเธอกระเตงไปด้วยทุกที่ หอบหิ้วไปทุกที่ที่มีงาน และพ่อก็จะมีผู้หญิงหน้าใหม่มาร่วมบ้านเสมอ
นายตำรวจช่วยติดต่อประสานงานกับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินนำไปที่ห้องเก็บศพชายวัยกลางคนนั่งกอดอกตรงหน้าห้องเก็บศพรออยู่แล้ว พร้อมกับนายตำรวจในพื้นที่ที่เกิดเหตุ เด็กสาวสวมชุดกระโปรงพลีทสีดำ กับเสื้อนักศึกษาพอดีตัว พร้อมกระเป๋าเป้ เดินตรงไปที่หน้าห้อง" หนูชื่อดอกแก้วค่ะ เป็นลูกสาวพ่อเกรียง "ชื่อเสียงที่แนะนำตัวทำให้นาย ถึงกับมองคนที่เกินทางมาถึง ใบหน้าขาวใสซีดเซียวจนเห็นได้ชัด ก่อนจะยกมือไหว้ทำความเคารพทั้งหมด" เป็นอุบัติเหตุจากการทำงานนะครับ "เสียงตำรวจบอกยังไม่ทันจบ คนที่นั่งอยู่ก็ถูกตวัดสายตามองทันที" คุณคงจะเป็นนายภู เจ้านายพ่อใช่ไหมคะ คุณคงจะใช้งานหนักจนพ่อเหนื่อยเป็นลมแล้วคุมรถไม่อยู่ใช่ไหมคะ "เสียงคนเป็นลูกสาวบอกออกมา นายตำรวจพยายามห้ามปรามทันที" อย่าพูดแบบนี้สิดอกแก้ว เหตุการณ์แบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก "ภูบดินทร์พยายามจะเข้าใจเด็กสาวที่กำลังเสียใจที่สุดอยู่ในขณะนี้ ใบหน้าคร้ามแดดที่กำลังเครียดเต็มที บอกด้วยเสียงอ่อนลง" ฉันคงหาพ่อเธอ มาคืนให้เธอไม่ได้หรอก ดอกแก้ว แต่ฉันจะชดเชยทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำให้ได้อย่างดีที่สุด "" อะไรละคะ ที่นายภูจะชดเชยให้แก