รถกระบะในไร่2คัน จอดนิ่งอยู่ในวัด ศาลาที่ตั้งศพ มีคนงานนับสิบคนเดินกระจัดกระจายช่วยกันทำงาน อากาศเช้ามืด เย็นไม่น้อย
ภูบดินทร์มองคนที่อยู่ข้างๆที่สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ กางเกงผ้าสีดำ แล้วก็วางใจ
"นาย มาแต่เช้าเลยครับ " ลูกน้องเอ่ยทักออกมา แล้วมองคนสองคนที่เดินเคียงคู่มาด้วยกัน
"พวกเมื่อคืน เมาเพียบเลยไหม " นายถามถึงคนที่อยู่เฝ้างาน
"ไม่เมาเท่าไหร่นะนาย พี่ชาติมารับไปตั้งแต่ก่อนนายมาแล้วครับ "
คนเป็นนายพยักหน้ารับรู้ แล้วมองตรงไปที่ในครัว ที่มีสาวน้อยกำลังนั่งทำงานกับแม่ครัวหลายคน
กาแฟในมืออุ่นร้อนกำลังพอดี ภูบดินทร์ดื่มกาแฟที่เตรียมมา แล้วมองบรรยากาศโดยรอบ อาจจะตื่นเช้ากว่าเดิมไปหน่อย แต่ก็คุ้มค่ากับกาแฟที่อยู่ในมือ
"ดอกแก้ว อยู่ในตัวจังหวัดเรียนอะไรอยู่ " ป้าแม่ครัวถามเพื่อชวนคุย
"เรียนบัญชีจ้ะ อีกเทอมก็จะจบปวส.แล้ว "
"พ่อเอ็งถึงจะกินเหล้าเคล้าผู้หญิงแต่ก็ยังดีมีเงินส่งเสียลูกให้เรียนได้ ค่าใช้จ่ายแพงไหมวะ เผื่อป้าจะส่งลูกบ้าง ค่าแรงคนงานเดือนละเกือบหมื่นคงจะพอละมั้ง "
ดอกแก้วหูผึ่งทันที
"นายจ้างวันละเท่าไหร่ละป้า ค่าแรง "
"เริ่มต้นสองร้อยห้าสิบ ปรับขึ้นตามความขยัน มีงานทำทุกวัน ไม่มีวันหยุด ใครอยากทำ30วัน นายก็ไม่ว่า กับข้าวฟรี ข้าวฟรี เดือนนึงถ้าไม่กินเหล้า ดูดยา เหลือเก็บสบายๆ "
ดอกแก้วคิดคำนวนในใจ ค่าแรงที่นี่ดีกว่างานในเมืองอีก เสมียนร้านค้าเค้ายังจ้างแค่เจ็ดพันห้า แปดพันห้า ข้าวก็ไม่เลี้ยงด้วยซ้ำ
"แล้วเค้าจะรับคนงานเพิ่มไหมป้า "
"คนงานมีแต่คนอยากเข้า ไม่มีใครออก สาวๆแบบนี้มีความรู้จะมาตากแดดในไร่ทำไม มันร้อน " ป้าบอกอย่างหวังดี
ดอกแก้วทำงานไปด้วยและฟังคนในครัวคุยกันไปก็พอจะทำให้ลืมเวลาไปบ้าง
มื้อเช้าเลี้ยงพระเสร็จแล้ว แม่ครัวก็เตรียมล้างจาน และเตรียมวัตถุดิบมื้อเที่ยงอีกครั้ง
นายเดินตรงเข้ามา "ไปในอำเภอด้วยกันหน่อย " นายเดินมาเรียก ก่อนจะเดินนำหน้าไปที่รถคันโต
"เมื่อวานคนเยอะ ขนมร้านไอ้โก แทบหมดร้าน " นายบอกขยายความหมายถึงว่า ทำไมถึงชวนมา
"พรุ่งนี้วันเผา แขกเธอคงมีคนมาบ้าง "
ความใส่ใจเล็กน้อยของเค้า ทำให้ดอกแก้วต้องหันไปมอง เค้าคงได้ยินว่าเธอ คุยกับอาจารย์ที่ปรึกษา ว่าจะมาร่วมงานเผาพ่อของเธอ
"เลือกขนม ผลไม้ เอาไว้รับแขกพรุ่งนี้ เอามาให้เหลือ อย่าให้ขาด ยังไงของก็ไม่เหลือแน่ เอามาแจกลูกคนงานได้ "
ขนมแห้งหลายอย่างในร้านขายส่ง ถูกเลือกหยิบมาใส่ตระกร้า เค้าเดินตามเธอและจะหยิบขนมเพิ่มจากที่เธอหยิบอีก1ชิ้นเสมอ ตรงจุดที่สูงเกินกว่าที่แขนจะเอื้อมก็จะมีคนตัวโต ยืดแขนมาจากด้านหลัง แล้วจัดการให้เสมอ
"10กล่อง พอไหม " เค้าถามออกมาระหว่างที่หยิบเวเฟอร์ห่อสีแดงขึ้นมา
"พอค่ะ เยอะแล้ว " ดอกแก้วมองกองขนมที่วางเรียงรายตรงหน้าด้วยความเกรงใจ
แต่คนตัวโตกลับสั่งน้ำขวด สีต่างๆอีกหลายโหล เพิ่มเติม
"กินไปเถอะ ค่าขนมแค่นี้ ไม่พอฉันล่มจมหรอก เพื่อนเธอมาหลายคนจะปล่อยให้อดอยากได้ยังไง "
รถตู้ของวิทยาลัย2คัน เลี้ยวเข้ามาจอดในบริเวณวัด ดอกแก้วตรงดิ่งไปหากลุ่มเพื่อนและอาจารย์ก่อนจะได้รับคำปลอบใจ จนน้ำตาไหลอีกรอบ
"เสียใจด้วยนะดอกแก้ว เสียใจด้วยจริงๆ " คำปลอบใจของอาจารย์สาว และ เพื่อนที่มาร่วมงาน ทำให้เธอมีกำลังใจขึ้นมา
กลุ่มเพื่อนสาวมองดู ชายวัยเกือบสี่สิบที่ยืนคุมงานอยู่ตรงครัว ด้วยตัวเอง นายภูสั่งตั้งหม้อบะหมี่เกี้ยว ลูกชิ้น เพื่อรับแขกวันนี้ เมื่อคืนเธอนั่งห่อเกี้ยวอยู่จนดึกกว่าจะได้กลับไปนอน และทุกครั้งที่เงยหน้าขึ้นมาจากห่อแป้งตรงหน้า จะมีสายตาคมดุ มองตรงมาที่เธอเสมอ
"อาจารย์คะ นี่คุณภูบดินทร์ เจ้านายของพ่อค่ะ นายคะ นี่อาจารย์ที่สอนแก้ว กับเพื่อนๆค่ะ "
เสียงทักทายดังลั่นออกมา เด็กสาวหลายคนแอบยิ้มเขินกับมาดของนายภู เป็นแถว
"เดินทางมาไกล คงหิว มีบะหมี่เกี้ยวกับขนม เตรียมไว้ทางโน้นนะครับ ตามสบายเลย "
เสียงทุ้มที่พูดออกมา ทำเอาเพื่อนของดอกแก้วเก็บอาการไม่อยู่
"แด๊ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อหวะแก คนนี้ตัวจริงเลย "
"โสดไหมแก้ว นายของพ่อแก้ว "
"เด็กๆ ไม่เอานะ "
อาจารย์สาวปรามเด็กๆออกมา แล้วมองตรงที่ฝ่ายชายยืนอยู่ ด้วยความตื่นเต้น เค้าหล่อไม่ผิดจากที่เด็กๆบอกเลย ท่าทางดูดี มีอำนาจบารมี และ ที่สำคัญ เค้าอยู่ในวัยที่เรียกว่า แด๊ดดี้ ตามเทรนด์นิยมด้วย
อาจารย์สาวเดินเข้าไปนั่งคุยกับเจ้าภาพของงานหลังจากที่เสร็จพิธีเผาศพแล้ว ตลอดทั้งวัน นายภูจะมองแต่ลูกศิษย์ของเธอแทบไม่คลาดสายตา และเค้าเป็นคนจัดงานทุกอย่างได้เรียบร้อยไร้ที่ติ
"ขอบคุณแทนดอกแก้วนะคะ ที่คุณภูช่วยเป็นธุระให้จนเสร็จงาน แกขาดพ่อไปก็คงลำบากมากกว่าเดิม "
อาจารย์เปิดประเด็นขึ้นมา
ภูบดินทร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถามด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า
"จะเป็นอะไรไหม ถ้าเค้าจะขอเบอร์ติดต่ออาจารย์ "
"ยินดีมากค่ะ คุณภูโทรมาได้ตลอดนะคะ ไม่ต้องเกรงใจเลย "
ดอกแก้วบอกลาเพื่อนและอาจารย์หลังจากเสร็จพิธีเผาศพเป็นที่เรียบร้อย ร่างบอบบางร้องไห้จนตาปูดตาบวมจนแทบลืมตาไม่ไหว ยามที่ร่างของพ่อถูกไฟเผา พ่อจะร้อนถึงเพียงใด
"นายคะ พ่อแก้วจะร้อนไหม เวลาโดนไฟเผาแบบนี้ " เสียงที่ถามออกมาสะอึกสะอื้นในความมืด
"คนตาย ตายไปแล้ว วิญญาณออกจากร่างไร้ความรู้สึก ที่เหลือคือร่างกาย ที่ไม่มีชีวิตอีกแล้ว พ่อเธอไม่ร้อนแน่นอน เชื่อฉันเถอะ "
ดอกแก้วร้อวไห้ออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มีมือใหญ่ โอบที่ไหล่อย่างแผ่วเบา
"ต่อไปนี้คงมีเพียงความคิดถึง ที่จะทำร้ายเธอ เธอคิดถึงพ่อเธอได้ แต่อย่าให้ความคิดถึงมาทำให้เธอทุกข์ใจนะดอกแก้ว เธอต้องเติบโต ใช้ชีวิตให้ดี เป็นลูกที่ดี ให้พ่อเธอที่อยู่ข้างเธอเสมอ ได้ภูมิใจ "
ดอกแก้วมองเช็คเงินสดในมือ แล้วส่ายหน้าออกมา "แก้วไม่รับเงินนี้หรอกค่ะ แค่งานศพพ่อ นายก็จัดให้พ่อดีที่สุดแล้ว "
"เอาไว้เรียนหนังสือ แล้วถ้าเดือดร้อนอะไรก็ให้บอกมา ฉันยินดีจะช่วยเหลือเธอเต็มที่เลย ไม่ต้องกังวล "
เด็กสาววัยรุ่นเดินออกมาถึงหน้าประตูวิทยาลัยกันเป็นกลุ่ม เสียงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ดอกแก้วมองนาฬิกาข้อมือ แล้วรีบเร่งฝีเท้าเดิน" เราไปทำงานก่อนนะ "ดอกแก้วบอกลาเพื่อนแล้วโบกรถโดยสารที่ผ่านมา ก่อนจะรีบขึ้นรถไปทันที กลุ่มเพื่อนแยกเดินไปอีกฝั่งของวิทยาลัย ที่มีมอเตอร์ไซค์หลายคันจอดรออยู่" มากันแล้วหรอ แล้วแก้วละ " หัวโจกถามหาสาวที่ตัวเองเล็งอยู่" ไปทำงานแล้ว " เพื่อนอีกคนตอบ แล้วมองหน้าคนถามถึงเพื่อนสาวตัวเอง" แก้วไม่มา เราว่างนะทอย " ชายหนุ่มส่ายหน้า" ไม่เป็นไร เราไปหาแก้วที่ร้านนม คืนนี้ก็ได้ "พูดจบ วัยรุ่นที่สวมเสื้อช้อปสีแดงเลือดหมูกลุ่มใหญ่ ก็พากันสตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็วดอกแก้วลงจากรถโดยสาร แล้วรีบเข
ดอกแก้วบอกลาเพื่อนร่วมงานของพ่อและขอบคุณทุกคนจากใจจริง ที่ช่วยงานพ่อของเธอให้ผ่านไปได้อย่างเรียบร้อย นายจ่ายค่าแรงให้คนงานตามปกติ แม้คนงานจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าออกไร่ ไปวัด และกลับมานอนพัก แต่ทุกคนก็ยังได้ค่าแรง เช่นเดิม" แก้ว ไม่มีอะไรตอบแทนลุง ป้า น้า อา และพี่ๆได้เลย พระคุณนี้แก้วจะไม่ลืมไปตลอด "เด็กสาวบอกขอบคุณแล้วเงยหน้ามองคนตัวโต ที่เป็นกำลังหลักให้" ขอบพระคุณนายนะคะ ที่เมตตาแก้วกับพ่อมากเหลือเกิน "เอสยูวีคันใหญ่ขับออกจากไร่มาได้สักพัก คนที่นั่งข้างๆก็หลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวที่ใส่อยู่รัดหน้าอกอวบอิ่มในยามที่นอนหลับ ภูบดินทร์คว้าเสื้อแขนยาวที่พาดเบาะเอาไว้ คลุมปกปิดแล้วเป่าลมหายใจออกจากปากตัวเองตั้งแต่ได้พบหน้าสาวน้อยคนนี้ ความรู้สึกบางอย่างก็ก่อกวนหัวใจมาได้หลายวัน ดอกแก้ว ดอกนี้ หอมฟุ้งน่าหลงใหล แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่
พอถามออกไปแล้ว ภูบดินทร์ก็อยากจะกลั้นใจหายตัวไปทันที เพราะคนข้างๆปฏิเสธออกมาทันที" แก้วทำงานที่ร้านเครื่องเขียนเต็มเวลาเลยค่ะ นาย " ดอกแก้วบอกสถานที่ทำงาน" แล้วกลางคืนก็กลับดึกทุกคืนแบบนี้หรอ " นายถามออกมาด้วยความสงสัย" ค่ะ แต่แก้วก็กำลังคิดว่า อาจจะเลิกทำเร็วๆนี้ "" ดีแล้ว มันดึกเกินไป อันตรายด้วย "" คืนนี้ นายค้างในเมืองหรอคะ " เธอถามเพราะเห็นว่าดึกแล้ว" ค้าง แต่จะกลับแต่เช้านั่นแหละ "ถุงข้าวของเครื่องใช้หลายอย่าง ถูกส่งใส่มือตอนลงจากรถ ดอกแก้วไม่ปฏิเสธออกมา เพราะรู้ดีว่า นายตั้งใจจะซื้อของเหล่านี้มาให้ของใช้ส่วนตัวหลายชิ้น ขนม อาหารกระป๋อง และยังมีเสื้อยืดอีกหลายตัว ที่นายนำมาเป็นของฝาก ถูกรื้อวางเอาไว้" อย่างที่ฉันเคยบอกนะ อย่ามองฉันเป็นคนอื่น คนไ
" น้องผู้หญิงถูก ผู้ชายวัยรุ่นสองคนรังแกค่ะ แต่น้องปลอดภัยดีนะคะ เพราะมีสติ และสู้ขาดใจเลย ผู้ชายคนแรกศีรษะแตก กำลังเย็บค่ะ ส่วนอีกคน เป็นลูกชายคนเดียวของนายกอบต.ค่ะ น่าจะเป็นคนต้นคิด คางแตก ฟันหัก มีรอยกัดที่มือแบบจมเขี้ยวเลยค่ะ “พยาบาลสาวบอกข้อมูลเบื้องต้น" ฝากดูด้วยนะครับ ผมกำลังรีบไป "" ดอกแก้ว ฟังนะ อีกไม่เกินชั่วโมง ฉันจะไปหาเธอ เธอไม่ต้องกลัวใครทั้งนั้น ไม่ต้องพูด ไม่ต้องบอกอะไรกับใครทั้งนั้น เข้าใจไหม "เสียงร้องกรี้ดของดอกแก้ว และเสียงร้องของไอ้ทอยที่เจ็บจากการถูกเธอกระแทกที่คางมัน ทำให้คนที่อยู่อีกฝั่งถนน ขี่รถมาดูก่อนจะให้การช่วยเหลือ พลเมืองดีเรียกรถกู้ภัย พร้อมกับจะแจ้งความให้แต่คนเจ็บกลับบอกว่า" แฟนทะเลาะกันพี่อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่ ผมทอย ลูกนายกอบต.เองครับ "กู้ภัยพาคนเจ
ร่างสูงใหญ่ของนายภูบดินทร์ที่ยืนรออาจารย์สาวหน้าห้องพักครู ทำให้อาจารย์วัยสามสิบกว่าแอบยิ้มดีใจไม่ได้" สวัสดีค่ะ คุณภู " เสียงอาจารย์สาวทักทายออกไปนายภูหันมาตามเสียงเรียกแล้วรับไหว้ อาจารย์สาวทันที" ผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ "เรื่องราวเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ ถูกถ่ายทอดออกไปทันที อาจารย์สาวตกใจเต็มที่ ที่ลูกศิษย์ที่ตัวเองเอ็นดูเกิดเหตุการ์ณร้ายแรง" วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้ว ช่วงปิดเทอมผมจะดูแลดอกแก้วเอง พอเปิดเทอม เทอมที่2 รบกวนอาจารย์ช่วยดูแลดอกแก้วของผมด้วยนะครับ "" ไม่ต้องห่วงค่ะ ดิฉันจะดูแลดอกแก้วให้เอง "ดอกแก้วเดินเข้ามาในห้องสอบด้วยอาการบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ เธอครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ และ อ่อนเพลียเหลือเกิน เมื่อเช้านี้เธอกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเ
ร้านเฟอร์นิเจอร์ในอำเภอ ถูกสั่งจองเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหม่หลายอย่าง ก่อนจะขนไปส่งที่ไร่นายภู อย่างเร่งด่วน ป้าติ๋มรับคำสั่งจากนายชาติอีกทีว่า วันนี้จะมีคนงานคนใหม่มา" ใครกันจะมา นายถึงให้อยู่บนเรือน "แม่บ้านถามอย่างอยากรู้ เพราะนายหายไปจากบ้านตั้งแต่เมื่อคืน พร้อมหัวหน้าคนงานมือขวา" ไม่ต้องถามหรอกป้า เดี๋ยวไปถึงก็เห็นเอง คืนนี้กว่าจะเสร็จธุระคงค่ำ ไม่ต้องจัดโต๊ะอาหารหรอก นายคงจะกินข้างนอกเข้าไป "ผ้าปูที่นอนลายดอกไม้สีชมพู สีขาวลายการ์ตูน และโต๊ะเครื่องแป้งสีหวาน ทำให้รู้ได้ว่า คนที่มาต้องเป็นผู้หญิงแน่นอนนายภูเดินต
"สวัสดีค่ะ รับสินค้าอะไรคะ หาอะไรไม่เจอถามได้นะคะ "เสียงหวานของพนักงานขายในร้านเครื่องเขียนชื่อดังในตัวเมือง บอกกับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการชุดที่สวมใส่บอกได้ดีว่าเป็นเด็กพาร์ทไทม์มาหารายได้พิเศษ ป้ายคล้องคอสีฟ้า เขียนชื่อตัวโตว่า ' ดอกแก้ว' นายภูบดินทร์ หยิบกระดาษขนาดเท่าฝ่ามือ ยับยู่ยี่ออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วส่งให้เด็กในร้าน"จัดรายการตามนี้ เดี๋ยวจะเข้ามารับ " เสียงลูกค้าออกคำสั่ง ก่อนจะเดินจากไป"ขอโทษค่ะ คุณลูกค้า รบกวนวางเงินมัดจำก่อนได้ไหมคะ เพราะสินค้าค่อนข้างมาก ""กลัวจะไม่มารับหรือไง " ลูกค้าทำเสียงดุใส่"หนูไม่ได้คิดอย่างนั้นค่ะ พอดีว่าช่วงนี้ มีลูกค้าขาจรเข้ามาสั่งเอาไว้ แล้วไม่มารับเป็นจำนวนมาก ทางร้านเลยขอให้มัดจำค่ะ "มือบางชี้ไปที่ป้ายกระดาษ ที่ติดเอาไว้ตรงหน้าประตูภูบดินทร์ ควักกระเป๋าเงินใบเก่าขึ้นมา ก่อนจะหยิบแบงก์พันขึ้นมาสองใบ แล้วส่งให้ "เท่านี้น่าจะพอ "ดอกแก้วเข็นรถเข็นคันเล็กไปตามทางแล้วมองรายการสินค้าในมือไปด้วย ใบสั่งของ ใบส่งของ น้ำยาลบคำผิด กระดาษขนาดเอ4 ปากกาน้ำเงิน ปากกาแดง ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด สมุดระบายสีลายการ์ตูน หรือแม้แต่สีไม้กล่องเล็ก ก็ถูกจ
" พี่ชาติ ไปดูตาเกรียงหน่อยสิ เอาอาละวาดอยู่ เสียงดังลั่นบ้านไปหมดแล้ว "ลูกน้องในไร่วิ่งกระหืดกระหอบมาเรียกที่บ้านหัวหน้าชาติ" เออ เดี๋ยวกูจะตามไป ขอบใจมึงมาก "หัวหน้าคนงานถอนหายใจออกมา แล้วคว้ามอเตอร์ไซดูคู่ใจขี่ออกไปที่บ้านคนงานที่ปลูกติดกันตรงท้ายไร่" อีเจี้ยบ มึงหนีกูทำไม กูเลือกมึง ทำไมมึงไม่เลือกกู "เสียงโวยวายของตาเกรียงวัยสี่สิบปี อาละวาดออกมา เพราะแฟนสาวที่เคยอยู่ด้วยกลับทิ้งไปหัวหน้าคนงานเปิดประตูสังกะสีเข้าไป ก่อนจะเห็นตาเกรียงนอนเมาอยู่กลางบ้าน มีมุ้งพันเอาไว้ลวกๆที่มุมห้อง พร้อมกับกองเสื้อผ้าและกระติกน้ำ ที่กระจัดกระจายทั่วห้อง" ปล่อยให้มันเมาให้เต็มที่ พรุ่งนี้มันสร่าง กูจะไล่มันออกเอง "ดอกแก้วเอาเงินที่หามาได้ ออกมานับ วันนี้ทั้งวันเธอมีรายได้มากกว่า 500บาท เอาไว้ปิดเทอมนี้ เธอจะกลับไปหาพ่อสักหน่อย คิดถึงพ่อ ไม่ได้เจอกันมานานแล้วหญิงสาวหลายคน เข้ามาพัวพันในชีวิตของพ่อ พ่อผู้ยากจน ขี้เหล้า แต่ก็ยังเจ้าชู้เหลือเกิน ตั้งแต่จำความได้ ดอกแก้วก็ไม่รู้ว่าเธอมีน้ามาแล้วกี่คน พ่อจะพาเธอกระเตงไปด้วยทุกที่ หอบหิ้วไปทุกที่ที่มีงาน และพ่อก็จะมีผู้หญิงหน้าใหม่มาร่วมบ้านเสมอ