LOGINShare
บทที่ 7
Last Updated:
2024-12-11 16:50:18EP.7
วันต่อมา
ฉันตื่นเช้ามาอุ่นกับข้าวและทำอาหารง่าย ๆ เพิ่มอีกอย่างคือ ไข่กระทะ ให้พี่นธีที่มีเรียนเช้าวันนี้ได้กินก่อนที่จะไปเรียน
"..." ประตูห้องตรงข้ามเปิดออกทันทีเมื่อถูกรบกวนโดยฉันเอง
ตอนนี้พี่นธีเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเป็นเสื้อช็อปคณะวิศวะ สีกรมท่ากับกางเกงยีน กลิ่นกายหอม ๆ ที่ไม่ได้มาจากน้ำหอมแต่น่าจะเป็นกลิ่นครีมอาบน้ำทำให้เขามีเสน่ห์จนสาว ๆ กรี๊ดสลบได้แน่นอน
"กินข้าวเช้าค่ะ" ฉันส่งยิ้มให้เขาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพราะเจ้าของห้องหันหลังให้แบบเดิมเป็นการอนุญาตตามแบบฉบับของพี่นธี
ฉันเดินไปเอากับข้าวในห้องมาเพิ่มอีกจากนั้นก็ล็อกห้องตัวเองแล้วมากินข้าวห้องของเขา อย่างกับคู่รักข้าวใหม่ปลามัน
แต่เสียดายที่สีหน้าเขาไม่ยินดียินร้ายสักเท่าไร
เมี้ยววว
"หืม ยังไม่ได้กินอะไรเหรอน้องเหมียว" ฉันนั่งลงไปคุยกับเจ้าเหมียวน้อยที่กำลังเอาแก้มของมันมาถูไถอ้อนฉันอย่างน่ารักน่าเอ็นดู "พี่นธีไม่เอาข้าวให้หนูกินเหรอคะ ยังผอมอยู่เลย"
"คงจะตอบ" พี่นธีพูดเสียงเรียบพร้อมกับปรายตามองฉันแล้วเดินไปนั่งสวมถุงเท้าที่โซฟา "มันไม่ยอมกินเอง"
ฉันฟังสิ่งที่เขาพูดแล้วเดินไปดูอาหารในชามหวานแหววที่รุ่นพี่เทเอาไว้แล้วยิ้มออกมา เขาคงไม่ได้เลือกมันเองหรอกนะ
"นี่มันอาหารแมวโตนี่คะ น้องยังเล็กจะกินได้ยังไง" ฉันหันไปบอกพี่นธี
"จะไปรู้ได้ไง" คนร่างสูงพูดจบก็เดินมาดูฉันที่อุ้มน้องแมวอยู่ "มาเลี้ยงเองเถอะ"
"เนยมาเลี้ยงอยู่แล้ว พี่ห้ามบ่นเบื่อขี้หน้าเนยแล้วกัน" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มก่อนจะวางเจ้าแมวเหมียวลงและเดินไปล้างมือ "เนยจะขุนให้มันอ้วนเหมือนหมี"
"..." พี่นธีนิ่งมองฉันที่ทำท่าทางไร้สาระอยู่แล้วหันหลังไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวเหมือนจะเมินใส่
"พี่ตั้งชื่อให้มันหรือยัง" ฉันหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามแล้วจัดแจงถ้วยชามให้เขา
"ไม่"
"มันเป็นผู้หญิง ชื่ออะไรดีน้า ~"
"นิเนย" พี่นธีพูดแล้วตักข้าวกินคำโต
"จะเอาชื่อคนไปตั้งชื่อแมวได้ไง ถ้าพี่เรียกแมวแล้วเนยหันไปล่ะ" ฉันแกล้งทำหน้ามุ่ยใส่เขาแล้วตักข้าวใส่ปากตัวเอง
"..." พี่นธีเผลอยิ้มออกมาหลังจากฉันพูดจบแต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้น ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังนั่งดูดาวตก ที่อยู่ ๆ มันก็หายไปในพริบตาแล้วเขาก็ตีหน้ามึนต่อ
"ชื่อนธีดีไหม นธี ~" ฉันหันไปหาน้องแมวแล้วมันก็ตอบกลับมาด้วยเสียงร้องอย่างพอใจ "มันชอบชื่อนี้นะคะ"
"..." เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาอำมหิตจนต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองทันที "กวนประสาท"
ทีตัวเองยังจะตั้งชื่อว่านิเนยเลย...
"ชื่ออะไรดีน้า" ฉันทำท่าครุ่นคิดก่อนจะยิ้มออกมา "ชื่อปุยนุ่นไหมเพราะมันเป็นสีขาวค่ะ"
"ตามใจเธอ" เขาบอกเสียงเรียบแล้วกินข้าวต่อ นอกจากข้าวกับการนอนแล้วยังมีอะไรที่เขาสนใจเป็นพิเศษอีกไหมนะ
ดูเฉยชากับทุกเรื่องจริง ๆ
"น้องปุยนุ่น ~"
เมี้ยววว ~
@มหาวิทยาลัย
"แกทำภารกิจเสร็จยัง" เสียงของใบเฟิร์นเอ่ยถามตอนที่เรากำลังแวะซื้อน้ำที่คาเฟ่เล็ก ๆ ใต้ตึกเรียน
"เรียบร้อย"
"แกโชคดีจังวะไม่โดนรุ่นพี่แกล้ง" ใบเฟิร์นบ่นอุบอิบแล้วกดแชร์คลิปวิดีโอของตัวเองต่อ
"ใบเฟิร์น แกมีงานอะไรแนะนำฉันอีกไหม" ฉันหันซ้ายแลขวาก่อนจะกระซิบถามใบเฟิร์น
"ทำไม ร้านที่แกทำล่ะ"
"ไม่ทำแล้ว เมื่อคืนหนีกลับมาด้วย" ฉันถอนหายใจออกมายาว ๆ อีกสองเดือนก็ต้องลงทะเบียนเรียนอีกแล้ว เงินเก็บก็เหลือน้อยลงไปทุกที
"ทำไม มันก็ดีไม่ใช่เหรอ"
"เจอแขกนิสัยไม่ดีน่ะ ฉันไม่ชอบ" คิดถึงตอนนั้นแล้วก็ขยะแขยง ฉันเกลียดการถูกคนไม่รู้จักแตะต้องร่างกายที่สุดเลย
เหมือนมันเป็นปมในใจอย่างนั้นแหละ
"เดี๋ยวฉันลองหาดูนะ แต่ขอถามหน่อยเถอะทำไมแกต้องร้อนเงินขนาดนั้น พ่อแม่แกไม่ให้เหรอ" คำถามของใบเฟิร์นทำให้รู้สึกจุกอกไม่น้อยแต่ก็ต้องฝืนยิ้ม "แม่ฉันเสียแล้ว พ่อ... ตกงาน"
"อ่า... ฉันขอโทษนะถ้าทำให้แกรู้สึกไม่ดี นิเนย... ขอโทษ ฉันไม่รู้" ใบเฟิร์นรีบขอโทษทันทีด้วยความรู้สึกผิดกับสิ่งที่ถามออกไปพลางบีบไหล่ฉันเพื่อให้กำลังใจ
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้ว่าแกเลย" ฉันส่งยิ้มให้ใบเฟิร์นเพราะไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก
"แล้วทำไมแกไม่ให้บอกยัยนิน แกคบกับมันมานานไม่ใช่เหรอ" ยัยนั่นขมวดคิ้วถาม
"เพราะคบกันมานานไงถึงต้องไม่ให้รู้ ยิ่งนานก็ยิ่งต้องเกรงใจ ญานินดีมากเกินไป ถ้ารู้ยัยนั่นต้องช่วยฉันจนตัวเองลำบากอีกคนแน่" ฉันบอกแล้วหลุบตามองต่ำ อีกอย่างฉันไม่อยากให้คนใกล้ตัวอย่างญานินมารับรู้เรื่องทุเรศ ๆ ของครอบครัวฉันด้วย
ญานินรู้จักและเคยสนิทกับครอบครัวฉันแต่นั่นแค่ตอนที่แม่อยู่ เธอรักและเคารพพ่อแม่ฉันมาก ไม่รู้ว่านินจะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าครอบครัวของฉันที่เคยอบอุ่นกลายเป็นแบบนี้
อีกอย่างช่วงนี้ญานินก็ยุ่งวุ่นวายเรื่องแฟนเก่าและเรื่องรับน้องด้วย ถ้ารับรู้เรื่องของฉันเพิ่มอีกก็คงไม่ดี
"อืม ถ้ามีอะไรบอกฉันนะ ฉันจะช่วยแกเต็มที่"
"อื้ม ขอบคุณ"
"ทำไมช่วงนี้มาสายตลอดเลยยะหล่อน" ใบเฟิร์นหันไปแซวญานินที่เพิ่งจะเข้ามาในห้องเรียน อีกนิดเดียวก็จะเข้าสายกว่าอาจารย์แล้ว
"ก็ปกตินี่"
ญานินเป็นคนขี้เซาพอ ๆ กับพี่นธีนั่นแหละ พี่น้องกันก็ต้องมีนิสัยเหมือนกันบ้าง แต่เรื่องหนึ่งที่ไม่เหมือนคือความมีอัธยาศัย ยัยนี่พูดมากและเป็นมิตรกว่าพี่นธีเยอะ
แต่พื้นฐานชีวิตดี พ่อแม่สั่งสอนมาดีทั้งคู่จึงมีนิสัยและการเรียนที่ดีไม่มีขาดตกบกพร่องเลย ตั้งแต่คบกับญานินมาเรายังไม่เคยทะเลาะหรือมีปัญหากันเลยสักครั้ง
"ฉันว่าไม่ปกติ วันนั้นหลังจากแกไปกับพี่ทศกัณฐ์ก็ไม่ปกติอีกเลย" ใบเฟิร์นยังคงจับผิดเพื่อนต่อ
"พูดอะไรของแกเนี่ย คิดมากไปแล้ว"
"เลิกแซวมันเถอะหน้าแดงไปถึงหูแล้ว" ฉันส่ายหน้าเบา ๆ แล้วหันไปมองอาจารย์ที่กำลังจะเข้าสอน บทสนทนาของพวกเราก็หยุดลงแค่นั้นจนกระทั่งเลิกเรียน
"พรุ่งนี้ตรวจกิจกรรมแล้วนะ ญานินของแกเรียบร้อยไหม" ใบเฟิร์นถามเพื่อน
"แน่นอน"
"เบื่อการรับน้องที่สุดเลย กะอีแค่หัวเข็มขัดกับติ้ง ฉันจ่ายเงินซื้อก็ได้ไหม" ยัยนั่นยังคงบ่นไม่หยุด
"ซื้อแล้วมันไม่ภูมิใจไง" ฉันหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดออกมา
"เบื่อจริง ๆ"
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จฉันก็ปลีกตัวออกมาจากเพื่อน อ้างว่ามีธุระแต่ไม่ได้บอกว่ามีธุระกับพี่นธี
จะว่าไปแล้วฉันไม่มีเบอร์โทรศัพท์หรือช่องทางติดต่อกับเขาเลย นอกจากการเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กที่พี่เขาแทบจะไม่อัพเดทอะไร จึงไม่รู้ว่าจะเล่นมันอยู่หรือเปล่า
ออนไลน์เมื่อ... สองวันที่แล้ว
เลยทำได้แค่นั่งอยู่ที่ห้องรับรองแขกล่างคอนโดมิเนียมเพื่อรอให้เขามาเพราะใกล้จะถึงเวลาบ่ายโมงที่เรานัดกันไว้แล้ว อีกเดี๋ยวก็คงมาละมั้ง
"นิเนย" เสียงใส ๆ ที่คุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ฉันรีบหันไปมองทันที "แกมาทำอะไรที่นี่"
"ฉัน..." ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากพูด ร่างสูงของใครอีกคนก็ก้าวเขามาพร้อมกับสีหน้านิ่งเรียบญานินจึงหันไปสนใจเขาแทน
"พี่นธี ! ลงมาพอดีเลยดีแล้วนินจะได้ไม่ต้องเหนื่อย นินได้รับมอบหมายจากคุณแม่ให้มาตรวจสอบ"
"อะไร"
Related chapters
ซ่อนรัก บทที่ 8
EP.8"พี่นธี ! นินได้รับมอบหมายจากคุณแม่ให้มาตรวจสอบ""อะไร" คิ้วเข้มของเขาเริ่มขยับเข้าหากัน"แม่หยิบสมุดบัญชีไปปรับรายการมา เห็นพี่ใช้เงินเยอะผิดปกติ แม่ให้นินมาสืบว่าพี่เอาไปทำอะไร" ให้มาสืบแต่แกบอกพี่นธีไปหมดแล้วญานินหรือว่าจะเป็นพวกค่าเหล้าราคาแพงพวกนั้นนะ"..." ฉันยืนฟังสองคนพี่น้องเงียบ ๆ แล้วพี่นธีก็ปรายตามามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะบอกน้องสาวตัวเอง"เงินก็เงินฉัน แม่จะอยากรู้ไปทำไม""แม่คิดว่าพี่เลี้ยงผู้หญิง" ญานินกอดอกพูดท่าทางเหมือนเป็นแม่พี่นธีอีกคน"ถ้าเลี้ยงแล้วแม่จะทำไม"ไม่ใช่แค่ญานินที่ตกใจ ฉันเองก็ด้วย ไหนเขาบอกว่าไม่อยากมีแฟนไง ไม่สิ เขาไม่อยากผูกมัดกับใครแสดงว่าแค่คบเล่น ๆ แต่เป็นสายเปย์เหรอ ทีหลังฉันต้องมองเขาใหม่แล้วสินะเห็นหน้าเงียบ ๆ ฟาดเรียบใช่ไหม"พี่นธีมั่วผู้หญิงเหรอ !!""..." คำพูดของญานินทำให้พี่นธีพ่นลมหายใจออกมาทันที"ฉันไปก่อนนะ พอดีมาหาญาติ" ฉันรีบปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ญานินจะกลับมาสนใจตัวฉันอีกรอบและไม่อยากจะฟังคำตอบของพี่นธี ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่ฉันไม่อยากผิดหวังกับคำตอบแบบนั้นนี่นา"โอเค พรุ่งนี้เจอกันนะ" ฉันหันไปยิ้มให้ญานินแล้วมองพี่
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 9
EP.8"พี่นธี ! นินได้รับมอบหมายจากคุณแม่ให้มาตรวจสอบ""อะไร" คิ้วเข้มของเขาเริ่มขยับเข้าหากัน"แม่หยิบสมุดบัญชีไปปรับรายการมา เห็นพี่ใช้เงินเยอะผิดปกติ แม่ให้นินมาสืบว่าพี่เอาไปทำอะไร" ให้มาสืบแต่แกบอกพี่นธีไปหมดแล้วญานินหรือว่าจะเป็นพวกค่าเหล้าราคาแพงพวกนั้นนะ"..." ฉันยืนฟังสองคนพี่น้องเงียบ ๆ แล้วพี่นธีก็ปรายตามามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะบอกน้องสาวตัวเอง"เงินก็เงินฉัน แม่จะอยากรู้ไปทำไม""แม่คิดว่าพี่เลี้ยงผู้หญิง" ญานินกอดอกพูดท่าทางเหมือนเป็นแม่พี่นธีอีกคน"ถ้าเลี้ยงแล้วแม่จะทำไม"ไม่ใช่แค่ญานินที่ตกใจ ฉันเองก็ด้วย ไหนเขาบอกว่าไม่อยากมีแฟนไง ไม่สิ เขาไม่อยากผูกมัดกับใครแสดงว่าแค่คบเล่น ๆ แต่เป็นสายเปย์เหรอ ทีหลังฉันต้องมองเขาใหม่แล้วสินะเห็นหน้าเงียบ ๆ ฟาดเรียบใช่ไหม"พี่นธีมั่วผู้หญิงเหรอ !!""..." คำพูดของญานินทำให้พี่นธีพ่นลมหายใจออกมาทันที"ฉันไปก่อนนะ พอดีมาหาญาติ" ฉันรีบปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ญานินจะกลับมาสนใจตัวฉันอีกรอบและไม่อยากจะฟังคำตอบของพี่นธี ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่ฉันไม่อยากผิดหวังกับคำตอบแบบนั้นนี่นา"โอเค พรุ่งนี้เจอกันนะ" ฉันหันไปยิ้มให้ญานินแล้วมองพี่
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 10
EP.10ชั่วโมงต่อมาเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงรุ่นพี่ปีสามปล่อยพวกเราให้แยกย้ายกลับ ฉันกับใบเฟิร์นจึงรีบไปทางห้องเก็บของทันทีเพราะห่วงญานินที่ตอนนี้ยังไม่ออกมาให้เห็นหน้าจนกระทั่งประตูห้องถัดไปจากห้องเก็บของเปิดและพี่นธีก็เดินออกมาคนแรกจนเราเผลอสบตากันพอดี สีหน้าเขายังคงนิ่งเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนผู้ชายคนนี้คงมีแค่หน้าเดียวจริง ๆ ไม่ว่าจะอารมณ์ไหน"ญานิน ! แกเป็นไงบ้าง" ฉันรีบไปหาญานินที่อยู่ในอ้อมแขนของรุ่นพี่ทศกัณฐ์ เนื้อตัวของเพื่อนดูไม่ดีเท่าไรจนฉันรู้สึกจุกอก เข่าของยัยนั่นมีเลือดออกด้วยน่าจะถูกทำโทษรุนแรงแน่ ๆ"ไปเอาอุปกรณ์ล้างแผลมา" พี่ทศกัณฐ์หันมาสั่งหน้าเครียด"ค่ะ"ฉันรีบวิ่งไปห้องพยาบาลที่อยู่ในโรงยิมของคณะและขออุปกรณ์ล้างแผลจากเจ้าหน้าที่ก่อนจะเอามันมาให้พี่ทศกัณฐ์แล้วพี่ทศกัณฐ์ก็ทำแผลให้ญานินด้วยตัวเอง เขาเป็นแฟนเก่าและน่าจะเป็นแฟนในอนาคตของเพื่อนอย่างแน่นอนแบบไม่ต้องสงสัย"อิจฉาจังเลยค่ะ มีคนทำแผลมีคนดูแลแบบนี้ยอมเจ็บตัวทุกวันเลย" ใบเฟิร์นพูดแล้วทำหน้าเคลิบเคลิ้ม"ใช่เวลาที่ควรอิจฉาไหม ดูหน้าพวกพี่แต่ละคนด้วย" ฉันดีดหน้าผากเพื่อนตัวดีไปหนึ่งทีเมื่อเห็นสีหน้าของพวกพี่ ๆ ในแก
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 11
EP.11"แล้วสรุปพ่อมีอะไรกับเนย" ฉันเลี่ยงที่จะตอบคำถามนั้น(...) ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา (แกสบายดีใช่ไหม กินอยู่ยังไง)"..." คำถามของเขาทำเอาน้ำตาที่กำลังคลออยู่ค่อย ๆ ไหลออกมา "ทำไมพ่อเพิ่งมาถามตอนนี้ พ่อถามเพราะเป็นห่วงเหรอ ทั้งที่เนยลำบากอดอยากมากี่เดือนพ่อไม่เคยสนใจ มัวแต่ไปสนใจผู้หญิงคนใหม่ เชื่อลูกเลี้ยงเลว ๆ นั่น"ฉันพยายามจะไม่เสียงดังรบกวนพี่นธี พอหันไปมองเขาก็นั่งนิ่ง ไม่ได้เล่นเกมต่อแต่เหมือนจะเล่นมือถือแทน(พ่อขอโทษที่ไม่ติดต่อแก เพราะคิดว่าแกจะสำนึกผิดแล้วติดต่อมา) พ่อทำเสียงอ่อน"ทำไมเนยต้องสำนึกผิดในเมื่อเนยไม่ผิด"(...) ได้ยินเสียงพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง (วันนี้วันเกิดแก)"..."(พ่อจะให้อภัยแกทุกเรื่อง กลับบ้านบ้างนะ)ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาลวก ๆ ฉันแทบจะลืมวันเกิดตัวเองไปแล้ว แน่นอนว่าฉันอยากได้ยินคำอวยพรจากพ่อแต่สุดท้ายพ่อก็ไม่เคยเชื่อฉัน ในสายตาพ่อฉันยังคงเป็นเด็กขี้โกหกที่หนีตามผู้ชายแล้วไม่ยอมกลับบ้าน"จนถึงตอนนี้พ่อก็ยังไม่เชื่อเนย สองแม่ลูกนั่นมันคงเล่นของใส่พ่อแล้วมั้ง พ่อรู้ไหมว่าวันนั้นไอ้วีมันทำอะไรเนย เนยบอกพ่อไปหลายครั้งแล้วพ่อไม่สงสัยมั
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 12
EP.12"ซื่อบื้อ" ด่าจบเขาก็เดินหนีไปทันทีฉันจึงได้แต่วิ่งตามเขาไปเงียบ ๆ ด่าฉันอีกแล้วก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ คำอธิบายก็ไม่มีช่างเถอะ อยากซื้อให้ฉันก็จะใช้แล้วตอบแทนด้วยการอำนวยความสะดวกให้แล้วกัน"แม่พี่จะไม่บ่นเหรอใช้เงินเยอะขนาดนี้""ฉันหาเอง" เรียนอยู่เลยจะหาเองยังไงได้เยอะขนาดนี้"สอนเนยบ้างสิ หายังไง" เผื่อจะได้หาเองบ้าง"..." เขาไม่ตอบแต่กลับมองฉันที่นั่งเบาะข้าง ๆ ด้วยสายตาที่เข้าใจยากและไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่"ถ้าไม่สอนงั้นเนยสมัครเป็นเด็กพี่อีกคนแล้วนะ เลี้ยงไหวไหม เนยกินเก่งนะ" ฉันแกล้งหยอกออกไป"รู้ไหมว่าที่พูดหมายถึงอะไร""..." คำพูดของพี่นธีทำให้ฉันเงียบลงทันที ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายค่อยขยับแรงขึ้น "เนยแค่หยอกเล่นเอง ถ้าเป็นอีกคนได้ตบกับคนอื่นของพี่ดิ อีกอย่างพี่นธีหมดตัวพอดี""..." เขาหัวเราะในลำคอพร้อมมุมปากยกขึ้นเหมือนกำลังยิ้มออกมาแต่ฉันไม่กล้ามองต้องรีบหันหน้าหนีมาอีกทางเพราะความรู้สึกผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักที่จะเห็นเขามีรอยยิ้มแบบนี้ แล้วไหนจะเรื่องของที่ซื้อให้อีกมันไม่ใช่เรื่องปกติเลยสักนิด หรือว่าเขาอยากจะยัดเยียดความสัมพันธ์อย่างที่ว่ามาให้ฉันจริง ๆ มัน
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 13
EP.13"ทำไมไม่ไปดูเอง" เขาตวัดสายตามามองฉันแล้วก็กลับไปดูการแข่งขันฟุตบอลเหมือนเดิม"ขอโทษ... เนยรีบมาช่วยญานินเลยไม่ได้ไปหามัน" ฉันกัดปากด้านในแน่น นี่เขาโกรธฉันเรื่องให้อาหารแมวใช่ไหม "แล้วพี่ไม่กินเหรอคะหรือไม่ชอบ งั้นเดี๋ยวเนยกลับไปทำกับข้าวให้กินไหม""อืม" เขาตอบสั้น ๆ แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่ม“พี่นธีโกรธอะไรเนยหรือเปล่าคะ” สีหน้ายังคงบึ้งตึงไม่เปลี่ยนจึงรวบรวมความกล้าถามออกไป“...” แต่คนที่ทำหน้าบึ้งอยู่กลับหันมามองอย่างเดียวไม่ให้คำตอบอีกเช่นเคย แล้วฉันจะรู้ไหมว่าเขาเป็นอะไร"ไปนั่งด้วยกันไหมคะ จะได้สนุกกว่านั่งคนเดียว" ฉันชวนแต่คนฟังเอาแต่นั่งนิ่ง "งั้นเนยไม่กวนแล้วค่ะ""เดี๋ยวไป" พี่นธีพูดเบา ๆ ตามหลัง ฉันจึงหันไปแย้มยิ้มดีใจให้และเดินกลับมาร่วมวงสนทนนากลุ่มใหญ่ เขาเป็นคนที่เอาใจยากจริง ๆ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไรแต่ฉันก็อดสนใจไม่ได้อยู่ดี และถ้าถามมากไปเขาอาจจะคิดว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ก็ได้"แก้วนี้สำหรับเจ้าของวันเกิด" พี่ฮ่องเต้ยื่นแก้วมาให้ "ชงไม่เข้มกินได้สบาย""ขอบคุณค่ะ" ฉันรับมันมาแล้วค่อย ๆ ดื่มทีละนิดไม่นานนักพี่ทศกัณฐ์ก็เข้ามานั่งกับพวกเราแล้วก็เดินไปนั่
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 14
EP.14"..." ฉันพลิกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่บนเตียง... ของพี่นธี !ภาพแรกที่เห็นคือสายตาของรุ่นพี่ที่สบมองมาพอดีพร้อมมือที่กำลังเก็บหนังสือ ก่อนจะเป็นภาพแผ่นหลังกว้างเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับมาที่เตียงปิดไฟ...ทิ้งตัวลงนอน... ข้างฉัน !เดี๋ยวนะแล้วฉันมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงค่อย ๆ คิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ฉากสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบคือฟุบหลับไปกับโต๊ะระหว่างอ่านหนังสือ แสดงว่าเขาพาฉันมานอนตรงนี้เหรอหรือฉันละเมอมาเองแต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าในเวลานี้ฉันหลับไม่ลงแล้ว หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่ามีอะไรมาทุบเป็นจังหวะ สั่นเหมือนแผ่นดินไหวยี่สิบริกเตอร์"..." เขานอนนิ่งไปแล้วน่าจะง่วงมากฉันค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวและกำลังจะหยัดตัวลุกขึ้นแต่อยู่ ๆ ท่อนแขนแข็งแรงก็วางพาดลงมาบนเอวของฉันโดยที่เจ้าของแขนไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อยคิดว่านอนกับน้องนางคนไหนเนี่ยพี่นธี"พี่นธี..." ฉันจับข้อมือของเขาที่วางอยู่บนเอวแล้วเรียกชื่อเบา ๆ แต่เขากลับไม่ไหวติงเลยแม้แต่น้อย"..." เงียบ คงหลับไปแล้วจริง ๆ ถ้าฉันทำให้เขาตื่นอาจจะโดนด่าเอาก็ได้ จึงตัดสินใจนอนนิ่งและหลับตาลงอีกครั้งทั้งที
Last Updated : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 15
EP.15จะว่าไปเราเจอกันแทบทุกวันทำอะไรร่วมกันมาหลายอย่างแล้วนะ ไม่แปลกหรอกที่แววตาของเขามันจะดีขึ้นและผูกพันกับการใช้ชีวิตร่วมกัน บางทีตอนเขาไม่อยู่ฉันก็รู้สึกเหงาแปลก ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคืออะไรไม่รู้ว่าที่เขาทำอยู่มันเพราะอะไรด้วย หรือฉันกำลังเข้าใกล้คำว่าผู้หญิงที่เขาเลี้ยงไว้แบบไม่ผูกมัดแล้วคำพูดของเขาเมื่อวันนั้นยังลอยวนอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลา ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากผูกมัด ไม่ชอบวุ่นวาย"ปิดเทอมนี้พี่จะกลับบ้านไหม" ฉันเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ"ไม่รู้" เขาตอบสั้น ๆ แล้วละสายตาจากตัวหนังสือหยิบมือถือขึ้นเขี่ยเล่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง "เธอจะกลับ ?""เนยคิดอยู่ค่ะ" ถ้าจะกลับก็คงกลับบ้านป้ามากกว่า"กลับไปทำไม" เราสบตากันอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าในเวลาไม่กี่ถึงชั่วโมง"ปิดเทอมทั้งที คงต้องกลับมั้งคะ" จริง ๆ มันก็แค่ไม่กี่วันเท่านั้นเพราะคณะฉันนัดปีหนึ่งมาซ้อมกิจกรรมต่อ จะมีงานสปอร์ตเดย์อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า"พี่นธีจะอดกินข้าวฝีมือเนยหลายวันเลยนะ แต่ว่า... ถ้าเนยกลับแล้วปุยนุ่นล่ะ" ฉันหันไปมองน้องแมวที่หลับปุ๋ยบนเบาะ "พี่จะเลี้ยงคนเดียวได้ใช่ไหม ห้ามลืมให้อาหารมั
Last Updated : 2024-12-11
Latest chapter
ซ่อนรัก บทที่ 17
EP.17"ให้ไปหาที่หอใช่ไหม" ฉันต่อสายหาใบเฟิร์นและเตรียมตัวอาบน้ำ เพราะวันนี้เรามีนัดไปเที่ยวกันหลังสอบเสร็จ(ใช่ แต่งตัวสวย ๆ นะ วันนี้เราจะไปล่าผู้ชาย !) น้ำเสียงหนักแน่นของเพื่อนทำเอาฉันหลุดขำ (ทุ่มครึ่งนะ)"โอเค"หลังจากวางสายฉันก็อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเซ็ตเสื้อครอปสายเดี่ยวกับกระโปรงยาวพอดีเข่าแต่ผ่ามาถึงกลางขา คืนนี้จะแอบเข้าร้านเหล้ากัน นี่เป็นครั้งที่สองที่เราสามคนไปเที่ยวร้านเหล้าทั้งที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ใบเฟิร์นฝากเนื้อฝากตัวไว้กับพี่ ๆ พนักงานของร้านแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอายุไม่ถึงแต่ใจถึงไว้ก่อนแล้วกันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จแล้วฉันก็ออกจากห้อง เข้าห้องพี่นธีไปให้อาหารปุยนุ่นแล้วลงไปด้านล่างเพื่อเรียกรถมารับ แต่สายตาพลันเห็นพี่นธีเข้ามาพอดีและมียัยแพรวาเดินตามมาด้วย กระทั่งร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้าจนฉันต้องหยุดเดินแล้วบอกเขาเสียงเบา "เอาอาหารให้ปุยนุ่นแล้ว" ฉันบอกเพียงแค่นั้น แต่คนตรงหน้าก็ยังจ้องฉันพลางใช้สายตาไล่สำรวจการแต่งตัวไปด้วย "ไปก่อนนะคะ""..." คนตรงหน้าไม่พูดอะไรหรือตอบเลยสักคำจึงเดินออกมายัยแพรวามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนจะสะบัดหน้าหนีไป
ซ่อนรัก บทที่ 16
EP.16'แพรวา'ยัยนั่นอยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวรัดรูปสีเทากับกางเกงขาสั้นปลายขากว้างเหมือนชุดนอน แต่เวลานี้เธอน่าจะยังไม่อยากนอนหรอกนะ"มีอะไรหรือเปล่า" ฉันหันไปแล้วถามด้วยความสงสัย"รู้ไหมห้องพี่นธีห้องไหน" ยัยนั่นกอดอกแล้วถามฉันด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร"..." ฉันยืนนิ่งแล้วยกมือขึ้นมาหมายจะชี้แกร๊ก !หมับ !อยู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกกระชากเปิดเป็นใบหน้าคิ้วขมวดของพี่นธีมองมา ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาดึงแขนฉันเข้าไปในห้องด้วยความรวดเร็ว ยัยนั่นคงไม่ทันมองเห็นว่าเป็นใคร มากสุดก็แค่แขนแล้วก็ปิดประตูกลับไปเสียงดังปัง !"..." ตอนนี้ตัวของฉันจมอยู่กับแผงอกของเขาจึงค่อย ๆ ดันตัวออกมา "พะ... พี่ทำอะไรเนี่ย""เธอคิดจะบอก ?" พี่นธีมองมาอย่างเอาเรื่องพร้อมคิ้วเข้มขมวดเป็นปม"ไม่นี่คะ เนยกำลังจะหลอกว่าเป็นห้องอื่นพี่ก็ลากเข้ามาซะก่อน" ฉันตอบแล้วเม้มปากแน่น"..." แล้วพี่นธีก็เงียบ"เขารู้ได้ไงว่าพี่อยู่ชั้นนี้ หรือพี่ไปทิ้งปริศนาไว้ล่ะ" เหมือนที่ชอบทำกับฉันน่ะ ปล่อยให้สงสัยจะได้อยากรู้มาก ๆ"จะไปรู้ไหม" พี่นธีตอบเสียงเรียบแล้วหมุนตัวกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว"แพรวาก็น่ารักดีนะ พี่ไม่ชอบเพราะเขาวุ่นวายใช่ไหม"
ซ่อนรัก บทที่ 15
EP.15จะว่าไปเราเจอกันแทบทุกวันทำอะไรร่วมกันมาหลายอย่างแล้วนะ ไม่แปลกหรอกที่แววตาของเขามันจะดีขึ้นและผูกพันกับการใช้ชีวิตร่วมกัน บางทีตอนเขาไม่อยู่ฉันก็รู้สึกเหงาแปลก ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคืออะไรไม่รู้ว่าที่เขาทำอยู่มันเพราะอะไรด้วย หรือฉันกำลังเข้าใกล้คำว่าผู้หญิงที่เขาเลี้ยงไว้แบบไม่ผูกมัดแล้วคำพูดของเขาเมื่อวันนั้นยังลอยวนอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลา ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากผูกมัด ไม่ชอบวุ่นวาย"ปิดเทอมนี้พี่จะกลับบ้านไหม" ฉันเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ"ไม่รู้" เขาตอบสั้น ๆ แล้วละสายตาจากตัวหนังสือหยิบมือถือขึ้นเขี่ยเล่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง "เธอจะกลับ ?""เนยคิดอยู่ค่ะ" ถ้าจะกลับก็คงกลับบ้านป้ามากกว่า"กลับไปทำไม" เราสบตากันอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าในเวลาไม่กี่ถึงชั่วโมง"ปิดเทอมทั้งที คงต้องกลับมั้งคะ" จริง ๆ มันก็แค่ไม่กี่วันเท่านั้นเพราะคณะฉันนัดปีหนึ่งมาซ้อมกิจกรรมต่อ จะมีงานสปอร์ตเดย์อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า"พี่นธีจะอดกินข้าวฝีมือเนยหลายวันเลยนะ แต่ว่า... ถ้าเนยกลับแล้วปุยนุ่นล่ะ" ฉันหันไปมองน้องแมวที่หลับปุ๋ยบนเบาะ "พี่จะเลี้ยงคนเดียวได้ใช่ไหม ห้ามลืมให้อาหารมั
ซ่อนรัก บทที่ 14
EP.14"..." ฉันพลิกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่บนเตียง... ของพี่นธี !ภาพแรกที่เห็นคือสายตาของรุ่นพี่ที่สบมองมาพอดีพร้อมมือที่กำลังเก็บหนังสือ ก่อนจะเป็นภาพแผ่นหลังกว้างเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับมาที่เตียงปิดไฟ...ทิ้งตัวลงนอน... ข้างฉัน !เดี๋ยวนะแล้วฉันมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงค่อย ๆ คิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ฉากสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบคือฟุบหลับไปกับโต๊ะระหว่างอ่านหนังสือ แสดงว่าเขาพาฉันมานอนตรงนี้เหรอหรือฉันละเมอมาเองแต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าในเวลานี้ฉันหลับไม่ลงแล้ว หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่ามีอะไรมาทุบเป็นจังหวะ สั่นเหมือนแผ่นดินไหวยี่สิบริกเตอร์"..." เขานอนนิ่งไปแล้วน่าจะง่วงมากฉันค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวและกำลังจะหยัดตัวลุกขึ้นแต่อยู่ ๆ ท่อนแขนแข็งแรงก็วางพาดลงมาบนเอวของฉันโดยที่เจ้าของแขนไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อยคิดว่านอนกับน้องนางคนไหนเนี่ยพี่นธี"พี่นธี..." ฉันจับข้อมือของเขาที่วางอยู่บนเอวแล้วเรียกชื่อเบา ๆ แต่เขากลับไม่ไหวติงเลยแม้แต่น้อย"..." เงียบ คงหลับไปแล้วจริง ๆ ถ้าฉันทำให้เขาตื่นอาจจะโดนด่าเอาก็ได้ จึงตัดสินใจนอนนิ่งและหลับตาลงอีกครั้งทั้งที
ซ่อนรัก บทที่ 13
EP.13"ทำไมไม่ไปดูเอง" เขาตวัดสายตามามองฉันแล้วก็กลับไปดูการแข่งขันฟุตบอลเหมือนเดิม"ขอโทษ... เนยรีบมาช่วยญานินเลยไม่ได้ไปหามัน" ฉันกัดปากด้านในแน่น นี่เขาโกรธฉันเรื่องให้อาหารแมวใช่ไหม "แล้วพี่ไม่กินเหรอคะหรือไม่ชอบ งั้นเดี๋ยวเนยกลับไปทำกับข้าวให้กินไหม""อืม" เขาตอบสั้น ๆ แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่ม“พี่นธีโกรธอะไรเนยหรือเปล่าคะ” สีหน้ายังคงบึ้งตึงไม่เปลี่ยนจึงรวบรวมความกล้าถามออกไป“...” แต่คนที่ทำหน้าบึ้งอยู่กลับหันมามองอย่างเดียวไม่ให้คำตอบอีกเช่นเคย แล้วฉันจะรู้ไหมว่าเขาเป็นอะไร"ไปนั่งด้วยกันไหมคะ จะได้สนุกกว่านั่งคนเดียว" ฉันชวนแต่คนฟังเอาแต่นั่งนิ่ง "งั้นเนยไม่กวนแล้วค่ะ""เดี๋ยวไป" พี่นธีพูดเบา ๆ ตามหลัง ฉันจึงหันไปแย้มยิ้มดีใจให้และเดินกลับมาร่วมวงสนทนนากลุ่มใหญ่ เขาเป็นคนที่เอาใจยากจริง ๆ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไรแต่ฉันก็อดสนใจไม่ได้อยู่ดี และถ้าถามมากไปเขาอาจจะคิดว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ก็ได้"แก้วนี้สำหรับเจ้าของวันเกิด" พี่ฮ่องเต้ยื่นแก้วมาให้ "ชงไม่เข้มกินได้สบาย""ขอบคุณค่ะ" ฉันรับมันมาแล้วค่อย ๆ ดื่มทีละนิดไม่นานนักพี่ทศกัณฐ์ก็เข้ามานั่งกับพวกเราแล้วก็เดินไปนั่
ซ่อนรัก บทที่ 12
EP.12"ซื่อบื้อ" ด่าจบเขาก็เดินหนีไปทันทีฉันจึงได้แต่วิ่งตามเขาไปเงียบ ๆ ด่าฉันอีกแล้วก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ คำอธิบายก็ไม่มีช่างเถอะ อยากซื้อให้ฉันก็จะใช้แล้วตอบแทนด้วยการอำนวยความสะดวกให้แล้วกัน"แม่พี่จะไม่บ่นเหรอใช้เงินเยอะขนาดนี้""ฉันหาเอง" เรียนอยู่เลยจะหาเองยังไงได้เยอะขนาดนี้"สอนเนยบ้างสิ หายังไง" เผื่อจะได้หาเองบ้าง"..." เขาไม่ตอบแต่กลับมองฉันที่นั่งเบาะข้าง ๆ ด้วยสายตาที่เข้าใจยากและไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่"ถ้าไม่สอนงั้นเนยสมัครเป็นเด็กพี่อีกคนแล้วนะ เลี้ยงไหวไหม เนยกินเก่งนะ" ฉันแกล้งหยอกออกไป"รู้ไหมว่าที่พูดหมายถึงอะไร""..." คำพูดของพี่นธีทำให้ฉันเงียบลงทันที ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายค่อยขยับแรงขึ้น "เนยแค่หยอกเล่นเอง ถ้าเป็นอีกคนได้ตบกับคนอื่นของพี่ดิ อีกอย่างพี่นธีหมดตัวพอดี""..." เขาหัวเราะในลำคอพร้อมมุมปากยกขึ้นเหมือนกำลังยิ้มออกมาแต่ฉันไม่กล้ามองต้องรีบหันหน้าหนีมาอีกทางเพราะความรู้สึกผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักที่จะเห็นเขามีรอยยิ้มแบบนี้ แล้วไหนจะเรื่องของที่ซื้อให้อีกมันไม่ใช่เรื่องปกติเลยสักนิด หรือว่าเขาอยากจะยัดเยียดความสัมพันธ์อย่างที่ว่ามาให้ฉันจริง ๆ มัน
ซ่อนรัก บทที่ 11
EP.11"แล้วสรุปพ่อมีอะไรกับเนย" ฉันเลี่ยงที่จะตอบคำถามนั้น(...) ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา (แกสบายดีใช่ไหม กินอยู่ยังไง)"..." คำถามของเขาทำเอาน้ำตาที่กำลังคลออยู่ค่อย ๆ ไหลออกมา "ทำไมพ่อเพิ่งมาถามตอนนี้ พ่อถามเพราะเป็นห่วงเหรอ ทั้งที่เนยลำบากอดอยากมากี่เดือนพ่อไม่เคยสนใจ มัวแต่ไปสนใจผู้หญิงคนใหม่ เชื่อลูกเลี้ยงเลว ๆ นั่น"ฉันพยายามจะไม่เสียงดังรบกวนพี่นธี พอหันไปมองเขาก็นั่งนิ่ง ไม่ได้เล่นเกมต่อแต่เหมือนจะเล่นมือถือแทน(พ่อขอโทษที่ไม่ติดต่อแก เพราะคิดว่าแกจะสำนึกผิดแล้วติดต่อมา) พ่อทำเสียงอ่อน"ทำไมเนยต้องสำนึกผิดในเมื่อเนยไม่ผิด"(...) ได้ยินเสียงพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง (วันนี้วันเกิดแก)"..."(พ่อจะให้อภัยแกทุกเรื่อง กลับบ้านบ้างนะ)ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาลวก ๆ ฉันแทบจะลืมวันเกิดตัวเองไปแล้ว แน่นอนว่าฉันอยากได้ยินคำอวยพรจากพ่อแต่สุดท้ายพ่อก็ไม่เคยเชื่อฉัน ในสายตาพ่อฉันยังคงเป็นเด็กขี้โกหกที่หนีตามผู้ชายแล้วไม่ยอมกลับบ้าน"จนถึงตอนนี้พ่อก็ยังไม่เชื่อเนย สองแม่ลูกนั่นมันคงเล่นของใส่พ่อแล้วมั้ง พ่อรู้ไหมว่าวันนั้นไอ้วีมันทำอะไรเนย เนยบอกพ่อไปหลายครั้งแล้วพ่อไม่สงสัยมั
ซ่อนรัก บทที่ 10
EP.10ชั่วโมงต่อมาเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงรุ่นพี่ปีสามปล่อยพวกเราให้แยกย้ายกลับ ฉันกับใบเฟิร์นจึงรีบไปทางห้องเก็บของทันทีเพราะห่วงญานินที่ตอนนี้ยังไม่ออกมาให้เห็นหน้าจนกระทั่งประตูห้องถัดไปจากห้องเก็บของเปิดและพี่นธีก็เดินออกมาคนแรกจนเราเผลอสบตากันพอดี สีหน้าเขายังคงนิ่งเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนผู้ชายคนนี้คงมีแค่หน้าเดียวจริง ๆ ไม่ว่าจะอารมณ์ไหน"ญานิน ! แกเป็นไงบ้าง" ฉันรีบไปหาญานินที่อยู่ในอ้อมแขนของรุ่นพี่ทศกัณฐ์ เนื้อตัวของเพื่อนดูไม่ดีเท่าไรจนฉันรู้สึกจุกอก เข่าของยัยนั่นมีเลือดออกด้วยน่าจะถูกทำโทษรุนแรงแน่ ๆ"ไปเอาอุปกรณ์ล้างแผลมา" พี่ทศกัณฐ์หันมาสั่งหน้าเครียด"ค่ะ"ฉันรีบวิ่งไปห้องพยาบาลที่อยู่ในโรงยิมของคณะและขออุปกรณ์ล้างแผลจากเจ้าหน้าที่ก่อนจะเอามันมาให้พี่ทศกัณฐ์แล้วพี่ทศกัณฐ์ก็ทำแผลให้ญานินด้วยตัวเอง เขาเป็นแฟนเก่าและน่าจะเป็นแฟนในอนาคตของเพื่อนอย่างแน่นอนแบบไม่ต้องสงสัย"อิจฉาจังเลยค่ะ มีคนทำแผลมีคนดูแลแบบนี้ยอมเจ็บตัวทุกวันเลย" ใบเฟิร์นพูดแล้วทำหน้าเคลิบเคลิ้ม"ใช่เวลาที่ควรอิจฉาไหม ดูหน้าพวกพี่แต่ละคนด้วย" ฉันดีดหน้าผากเพื่อนตัวดีไปหนึ่งทีเมื่อเห็นสีหน้าของพวกพี่ ๆ ในแก
ซ่อนรัก บทที่ 9
EP.8"พี่นธี ! นินได้รับมอบหมายจากคุณแม่ให้มาตรวจสอบ""อะไร" คิ้วเข้มของเขาเริ่มขยับเข้าหากัน"แม่หยิบสมุดบัญชีไปปรับรายการมา เห็นพี่ใช้เงินเยอะผิดปกติ แม่ให้นินมาสืบว่าพี่เอาไปทำอะไร" ให้มาสืบแต่แกบอกพี่นธีไปหมดแล้วญานินหรือว่าจะเป็นพวกค่าเหล้าราคาแพงพวกนั้นนะ"..." ฉันยืนฟังสองคนพี่น้องเงียบ ๆ แล้วพี่นธีก็ปรายตามามองฉันแวบหนึ่งก่อนจะบอกน้องสาวตัวเอง"เงินก็เงินฉัน แม่จะอยากรู้ไปทำไม""แม่คิดว่าพี่เลี้ยงผู้หญิง" ญานินกอดอกพูดท่าทางเหมือนเป็นแม่พี่นธีอีกคน"ถ้าเลี้ยงแล้วแม่จะทำไม"ไม่ใช่แค่ญานินที่ตกใจ ฉันเองก็ด้วย ไหนเขาบอกว่าไม่อยากมีแฟนไง ไม่สิ เขาไม่อยากผูกมัดกับใครแสดงว่าแค่คบเล่น ๆ แต่เป็นสายเปย์เหรอ ทีหลังฉันต้องมองเขาใหม่แล้วสินะเห็นหน้าเงียบ ๆ ฟาดเรียบใช่ไหม"พี่นธีมั่วผู้หญิงเหรอ !!""..." คำพูดของญานินทำให้พี่นธีพ่นลมหายใจออกมาทันที"ฉันไปก่อนนะ พอดีมาหาญาติ" ฉันรีบปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ญานินจะกลับมาสนใจตัวฉันอีกรอบและไม่อยากจะฟังคำตอบของพี่นธี ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่ฉันไม่อยากผิดหวังกับคำตอบแบบนั้นนี่นา"โอเค พรุ่งนี้เจอกันนะ" ฉันหันไปยิ้มให้ญานินแล้วมองพี่
