Se connecterShare
บทที่ 15
Dernière mise à jour:
2024-12-11 17:13:41
Related chapter
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 16
EP.16'แพรวา'ยัยนั่นอยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวรัดรูปสีเทากับกางเกงขาสั้นปลายขากว้างเหมือนชุดนอน แต่เวลานี้เธอน่าจะยังไม่อยากนอนหรอกนะ"มีอะไรหรือเปล่า" ฉันหันไปแล้วถามด้วยความสงสัย"รู้ไหมห้องพี่นธีห้องไหน" ยัยนั่นกอดอกแล้วถามฉันด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร"..." ฉันยืนนิ่งแล้วยกมือขึ้นมาหมายจะชี้แกร๊ก !หมับ !อยู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกกระชากเปิดเป็นใบหน้าคิ้วขมวดของพี่นธีมองมา ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาดึงแขนฉันเข้าไปในห้องด้วยความรวดเร็ว ยัยนั่นคงไม่ทันมองเห็นว่าเป็นใคร มากสุดก็แค่แขนแล้วก็ปิดประตูกลับไปเสียงดังปัง !"..." ตอนนี้ตัวของฉันจมอยู่กับแผงอกของเขาจึงค่อย ๆ ดันตัวออกมา "พะ... พี่ทำอะไรเนี่ย""เธอคิดจะบอก ?" พี่นธีมองมาอย่างเอาเรื่องพร้อมคิ้วเข้มขมวดเป็นปม"ไม่นี่คะ เนยกำลังจะหลอกว่าเป็นห้องอื่นพี่ก็ลากเข้ามาซะก่อน" ฉันตอบแล้วเม้มปากแน่น"..." แล้วพี่นธีก็เงียบ"เขารู้ได้ไงว่าพี่อยู่ชั้นนี้ หรือพี่ไปทิ้งปริศนาไว้ล่ะ" เหมือนที่ชอบทำกับฉันน่ะ ปล่อยให้สงสัยจะได้อยากรู้มาก ๆ"จะไปรู้ไหม" พี่นธีตอบเสียงเรียบแล้วหมุนตัวกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว"แพรวาก็น่ารักดีนะ พี่ไม่ชอบเพราะเขาวุ่นวายใช่ไหม"
Dernière mise à jour : 2024-12-11ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 17
EP.17"ให้ไปหาที่หอใช่ไหม" ฉันต่อสายหาใบเฟิร์นและเตรียมตัวอาบน้ำ เพราะวันนี้เรามีนัดไปเที่ยวกันหลังสอบเสร็จ(ใช่ แต่งตัวสวย ๆ นะ วันนี้เราจะไปล่าผู้ชาย !) น้ำเสียงหนักแน่นของเพื่อนทำเอาฉันหลุดขำ (ทุ่มครึ่งนะ)"โอเค"หลังจากวางสายฉันก็อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเซ็ตเสื้อครอปสายเดี่ยวกับกระโปรงยาวพอดีเข่าแต่ผ่ามาถึงกลางขา คืนนี้จะแอบเข้าร้านเหล้ากัน นี่เป็นครั้งที่สองที่เราสามคนไปเที่ยวร้านเหล้าทั้งที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ใบเฟิร์นฝากเนื้อฝากตัวไว้กับพี่ ๆ พนักงานของร้านแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอายุไม่ถึงแต่ใจถึงไว้ก่อนแล้วกันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จแล้วฉันก็ออกจากห้อง เข้าห้องพี่นธีไปให้อาหารปุยนุ่นแล้วลงไปด้านล่างเพื่อเรียกรถมารับ แต่สายตาพลันเห็นพี่นธีเข้ามาพอดีและมียัยแพรวาเดินตามมาด้วย กระทั่งร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้าจนฉันต้องหยุดเดินแล้วบอกเขาเสียงเบา "เอาอาหารให้ปุยนุ่นแล้ว" ฉันบอกเพียงแค่นั้น แต่คนตรงหน้าก็ยังจ้องฉันพลางใช้สายตาไล่สำรวจการแต่งตัวไปด้วย "ไปก่อนนะคะ""..." คนตรงหน้าไม่พูดอะไรหรือตอบเลยสักคำจึงเดินออกมายัยแพรวามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนจะสะบัดหน้าหนีไป
Dernière mise à jour : 2024-12-11ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 18
EP.18"แล้วน้อง ๆ มาไง" พี่คิวถามตอนที่เรากำลังจะออกจากร้าน"เรียกรถมาค่ะ" ใบเฟิร์นตอบแล้วยิ้มน้อย ๆ มันก็คงจะเมาบ้างแล้วละ ถึงจะคอแข็งที่สุดในแก๊งเราแต่คงสู้รุ่นพี่วิศวะ ไม่ได้แน่ ๆ ก็พวกพี่แกเล่นยกทุกห้านาทีเลย"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง อยู่ไหนกัน" พี่คิวถามต่อฉันจึงหันไปมองพี่นธีที่กำลังลุกจากเก้าอี้เป็นคนสุดท้าย"ไปขึ้นรถ" เขาเดินมาบอกเสียงเรียบแล้วหันไปบอกเพื่อน "ไปส่งคนนี้ด้วย"เรียกเพื่อนฉันเสียห่างเหินเลย สงสารมันนะ อุตส่าห์กรี๊ดจนเจ็บคอ แล้วเขาก็เดินดุ่ม ๆ ไปไม่พูดไม่จา"ยังไงยัยนิเนย ~" ใบเฟิร์นหันมาชี้หน้าฉัน"ฉันย้ายไปเช่าคอนโดฯ ที่เดียวกันกับพี่เขาน่ะ ไปก่อนนะ สวัสดีค่ะพี่ ๆ" แล้วฉันก็รีบเดินตามคนขายาวนั่นไปนั่งบนรถ"..." แล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบฉันเอื้อมไปหยิบยางรัดผมตัวปัญหามาไว้ในมือ ก่อนจะรวบผมตัวเองมามัดไว้จนหมดเพราะรู้สึกเกะกะ"ถึงแล้วเรียกได้ไหมคะ" ฉันบอกแล้วหันไปมองคนข้าง ๆ เขาเองก็หันมามองฉันบ้างแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน"เมา ?""..." ฉันยิ้มหวานเป็นคำตอบแล้วหลับตาลงเอนตัวพิงกับเบาะ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง "ถ้าบอกว่าไม่เมาจะเชื่อไหมล่ะคะ""..." พี่นธีเงียบไปก่อนจะขยับต
Dernière mise à jour : 2024-12-28ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 19
EP.19หัวใจของฉันเต้นโครมครามเพราะกลัวว่าเขาจะถามถึงมัน 'รอยแผล' ที่สร้างความเจ็บปวดให้ฉันแต่สุดท้ายเขาก็แค่ใช้เรียวนิ้วลูบมันเบา ๆ แล้วโน้มหน้าลงมาดูดเม้มปลายถันสีหวานแทน เขาใช้ปากที่ร้อนระอุครอบครองมันดูดและตวัดเลียจนมีเสียงเบา ๆ มือก็บีบเคล้นคลึงความนุ่มหยุ่นไปด้วย มันเจ็บตอนที่เขาดูดดึงแต่กลับมีความรู้สึกเสียวซ่านเจือปนอยู่"พะ... พี่นธี"ริมฝีปากได้รูปครอบครองทรวงอกของฉันที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ มือใหญ่ขยับลงไปกอบกุมจุดกลางกาย"ไม่ต้องเกร็ง" พูดจบปลายนิ้วก็ค่อย ๆ แทรกเข้ามาในช่องทางที่เปียกชื้นทีละนิด มันเจ็บจริง ๆ อย่างที่เขาบอกจนฉันต้องหุบขาเข้าหากันแล้วขยับหนี แต่เขาก็ยังตามมาและเรียวนิ้วสอดเข้าขยับออกจนร่างกายปรับขยายตัวรับสิ่งแปลกปลอมจากความเจ็บเริ่มกลายเป็นความเสียวซ่านริมฝีปากนุ่มสร้างรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ตามตัว เมื่อเห็นว่าร่างกายพร้อมเต็มที่เขาจึงถอนนิ้วออก พอฉันหรี่ตามองถึงรู้ว่ากำลังคว้าบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ใจหายมาแทนที่มันจะเข้ามาได้จริง ๆ เหรอ ?!แต่เหมือนจะยังไม่ใช่เวลานี้เพราะเขาเลื่อนหน้าลงต่ำและดันขาฉันให้อ้ากว้าง"ดะ... เดี๋ยวค่ะ !" ฉันขยับฝ่ามือไปปิดมันเอาไ
Dernière mise à jour : 2024-12-28ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 20
EP.20วันต่อมาฉันตื่นมาทำกับข้าวมื้อเช้าในเวลาที่เกือบจะสายเพราะนอนหลับสบายเกินไป ส่วนพี่นธีตอนนี้ก็ยังนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมตื่นสักทีพอทำกับข้าวเสร็จคนที่นอนอยู่บนเตียงก็เริ่มขยับกายไปมา และลุกขึ้นมองมาทางฉัน"เนยเอาอาหารไปให้ปุยนุ่นแล้ว พี่จะกินเลยไหมคะ""พึ่งตื่น จะให้กินเลย ?" พี่นธีพูดแล้วจ้องหน้าอย่างกับว่าฉันกำลังบังคับเขาอยู่อย่างนั้นแหละ"งั้นเดี๋ยวเนยยกไปไว้ให้ที่ห้องนะคะ" ฉันพูดแล้วเตรียมภาชนะมาใส่อาหาร"ไล่ ?""เนยไม่ได้พูดแบบนั้น"ทำไมตื่นมาก็หาเรื่องเลยล่ะ ตื่นเช้ามาก็อารมณ์เสียเลยเหรอ"..." แล้วพี่นธีก็เดินไปเปิดโทรทัศน์ที่ฉันไม่เคยแตะต้องมันเลยเพราะมีอะไรหลายอย่างให้ทำจนไม่มีเวลาว่าง"วันนี้พี่ไปไหนไหม""ไม่" เขาตอบแค่นั้นแล้วก็เงียบไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง "จะไปไหน""เนยว่าจะออกไปหาเพื่อน นัดคุยเรื่องไปเที่ยวแล้วก็เรื่องลงทะเบียนเรียนเทอมหน้า" ฉันตอบแล้วเก็บอาหารไว้บนเคาน์เตอร์"เอาเลขบัญชีมา""คะ ?""ค่าทำงาน" เขาเดินไปหยิบมือถือของตัวเองที่วางบนเตียงมากดยุกยิก"อ้อ ค่ะ" แล้วฉันก็พยักหน้าบอกเลขบัญชีให้เขา สักพักข้อความแจ้งเตือนก็โชว์ขึ้นมาบนจอ'09/10/XX 09:52 บช XX1
Dernière mise à jour : 2024-12-28ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 21
EP.21ครืด ~ ครืด ~'พ่อน้องปุยนุ่น'หัวใจฉันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ชื่อนั้นโชว์บนจอโทรศัพท์มือถือ คนที่เป็นสาเหตุของอารมณ์ฟุ้งซ่านในตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เราโทร.หากันตั้งแต่มีเบอร์โทรศัพท์แถมยังเป็นเขาที่โทร.มาก่อนด้วย"...คะ"(มาดูแมว) เขาพูดเสียงเรียบ"ดูทำไม มันเป็นอะไรคะ" ฉันสงสัยและร้อนใจจึงรีบลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ประตูทันที(มาดูเอง) แล้วเขาก็วางสายไปทันทีพร้อมขาของฉันที่ถึงหน้าห้องเจ้าตัวเรียบร้อยแล้ว"มันเป็นอะไรเหรอ" ฉันรีบเดินเข้ามาในห้องแล้วถามเขาที่ยืนกอดอกจ้องปุยนุ่นอยู่ตรงระเบียง"มันอ้วก" เขาตอบสั้น ๆ แล้วมองฉันเหมือนมีอะไรสักอย่างจนฉันต้องก้มมองตัวเอง ฉันรีบจนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังใส่เสื้อยืดตัวบางรัดรูปกับกางเกงขาสั้นแบบใส่นอนอีกตัว"ขอโทษที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย เนยรีบ" ฉันบอกแล้วเดินไปดูเจ้าปุยนุ่นก่อนจะขำเบา ๆ "มันแค่สำรอกขนค่ะ แต่คงทรมานน่าดู เพราะเลียขนตัวเองแล้วมันร่วงเยอะเกินไปเลยต้องขับออกมาทางนี้ เนยต้องแปรงขนให้มันบ่อยกว่านี้"ฉันบอกพี่นธีแล้วเงยหน้าขึ้นไปส่งยิ้มให้เขาเพื่อบอกว่ามันไม่มีอะไร"..." แต่เขากลับเอาแต่จ้องหน้าไม่เลิก "ฉันไม่รู้"คนตัวสูงพูดแ
Dernière mise à jour : 2024-12-28ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 22
EP.22Natee talks.ผมคิดมาทั้งวันทั้งคืนเพราะกำลังสับสนว่าควรจะทำอย่างไรต่อดี คงต้องเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มที่ทำให้บานปลายมาถึงตรงนี้เมื่อวานผมอยู่ห้องทั้งวันเพราะมีคนสนใจจะจ้างเขียนโปรแกรมและรอใครบางคนกลับมา เธอบอกว่าจะออกไปหาเพื่อนแต่บ่ายสามแล้วคนที่คิดว่าจะกลับมาก็ยังไม่โผล่มาให้เห็นหน้าไม่เป็นไรรอได้...จนเวลาล่วงเลยไปถึงห้าโมง หกโมง เธอก็ไม่มา ขณะที่ผมหยิบมือถือแล้ววางมันลงเป็นสิบยี่สิบครั้งเพราะคิดจะโทร.ไปแต่... ก็ไม่โทร. และคนคนนั้นก็ไม่คิดจะโทร.มาหาผมเลยพอหนึ่งทุ่มในที่สุดเธอก็มา ไม่พูดไม่จา จัดการกับข้าวที่ทำมาเงียบ ๆ พอเห็นผมไม่พูดเธอก็เลยถามคำถามทั่ว ๆ ไปออกมาเหมือนอยากทำลายความเงียบเธอถามคำถามเดียว ผมก็ตอบไปสั้น ๆ เป็นเรื่องปกติ สักพักเธอก็เดินไปคุยกับปุยนุ่น'กินเยอะ ๆ นะ เดี๋ยวนิเนยจะไปแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน'ประโยคที่คุยกับแมวยังเยอะกว่าที่คุยกับผมอีก แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆ ถ้าไม่โกรธอะไรผมก็ต้องไปเจอคนที่ถูกใจแล้วอยากตีตัวออกหากแน่นอน มาแป๊บเดียวแล้วจะกลับได้ไงวะห้องก็อยู่แค่นี้ไฟเริ่มก่อตัว...แล้วเธอก็ออกจากห้องไป... แบบไม่ไยดี ไม่ยิ้มให้เหมือนที่ชอบยิ้มให้ผมต
Dernière mise à jour : 2024-12-28ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 23
EP.23ตอนนี้พี่นธีเดินหายไปแล้ว เขาออกจากห้องไปเงียบ ๆ ทิ้งให้ฉันสงสัยอยู่ตรงนี้เมื่อคืนยังโมโหฉันอยู่เลย แต่อยู่ ๆ ก็มาทำดีด้วยอีก ฉันปรับอารมณ์ตามไม่ทันแล้วนะ แถมยังเอามือถือกับเงินมาคืนด้วยฉันขยับตัวขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย อีกไม่กี่วันยัยพวกนั้นก็จะไปเที่ยวดอยแล้วฉันจะไหวไหมนะแกร๊กเสียงประตูเปิดเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่ถือถุงบางอย่างเข้ามาเงียบ ๆ เขาปรายตามองฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ครัว สักพักก็กลับมาพร้อมกับโจ๊กสำเร็จรูปในถ้วยกระดาษ"กิน แล้วก็กินยา" "พี่ไม่ได้ทำเนยป่วย ไม่ต้องดูแลก็ได้ค่ะ" ฉันรับมันมาถือไว้ในมือแล้วคนให้มันเย็นขึ้น "..." พี่นธีไม่พูดอะไร เขาเดินไปจากเตียงอีกครั้งและกลับมาพร้อมกับน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว ยาหนึ่งเม็ด"ยา" เขาวางมันตรงชั้นข้างเตียงแล้วกลับมานั่งขอบเตียง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ทำตัวให้ทะเลาะกันอีกแล้ว ตอนนี้เหมือนความรู้สึกที่เคยมีก่อนหน้ามันแทรกมาด้วยความอึดอัดเลย เขาอาจจะเริ่มรำคาญฉันแล้ว"พี่นธี ยังโมโหเนยอยู่ไหม" ฉันถามแล้วก้มลงมองถ้วยโจ๊กในมือที่มีไอความร้อนลอยขึ้นมา"ไม่" เขาตอบแค่นั้นและยังคงนั่งมองฉันเงียบ
Dernière mise à jour : 2024-12-28
Latest chapter
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) ตอนพิเศษ
Special lตอนนี้ฉันอยู่ปีสองส่วนพี่นธีก็อยู่ปีสี่แล้วจึงวุ่นวายกับการทำโปรเจ็กต์ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังต้องเจอกันทุกวันนอนด้วยกันทุกคืนเพราะถือว่าเราคือชีวิตประจำวันของอีกฝ่ายไปแล้วพี่นธียังคงเป็นคนน่ารักของฉันเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นอกเสียจากเรื่องที่เขาพูดมากขึ้นและเปิดเผยสิ่งที่คิดในใจมากกว่าเดิมหลายเท่า"ปุยนุ่น มากินข้าว.." ฉันเรียกปุยนุ่นด้วยการเทอาหารเม็ดใส่ถ้วยของมัน พอได้ยินเสียงมันก็รีบวิ่งมาทันที ก่อนจะค่อย ๆ ละเมียดละไมกินอาหารในถ้วยที่มันเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวอย่างสบายใจเมี้ยว ~ ครืด ~ ครืด ~"คะ" (ยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม) เสียงของพี่นธีดังขึ้นมาจากปลายสาย พอหันไปมองนาฬิกาก็เป็นเวลาเกือบทุ่ม เขาคงกำลังจะกลับเพราะทุกวันที่เขาทำงานในคณะกับเพื่อนตัวเองมักจะกลับห้องเวลานี้ตลอด"ยังค่ะ เนยรอกินกับพี่"(โอเคครับจะรีบกลับ) แล้วเขาก็กดวางสายไปปล่อยให้ฉันยิ้มกับโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่คนเดียว น่าแปลกที่เจอกันทุกวันแต่ก็ยังมีความสุขที่แฟนตัวเองโทร.หาและพูดคุยด้วยประโยคทั่วไปครืด ~ ครืด ~พอพี่นธีวางสายไปญานินก็โทร.เข้ามาต่อ ช่วงนี้มันดูกังวลเรื่องแฟนตัวเอง คิด
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 49
EP.49"ง้อแค่เนี้ย !" เขาพูดเสียงสูงด้วยความไม่พอใจแต่ก็ขยับตัวมาคร่อมฉันไว้บนเตียง"แค่นี้อะไร เนยง้อตั้งแต่ออกจากบ้าน""..." เขาทำหน้ามุ่ยแล้วก็ค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมาก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาพูดใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจที่พ่นรดลงมาบนแก้ม "พูดแล้วนะว่าจะมานอนกับพี่""อะไรกัน พี่นธีบอกแล้วนะว่าไม่ต้องมา""เมื่อกี้แค่ประชด" ยอมรับว่าตัวเองประชดอีก"ลงไปกินข้าวได้แล้วผู้ใหญ่รอเรานะ" ฉันพยายามเบี่ยงตัวลุกขึ้นแต่อีกคนก็ล็อกไว้อย่างเดิม แล้วยังเอาจมูกมาคลอเคลียแก้มและลงไปซุกไซ้ซอกคออีก "อื้อ... พี่นธี เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย""คิดถึง" เขาไม่ฟังที่ฉันพูดเลยสักนิดเดียวเลื่อนใบหน้าขึ้นมาแล้วระดมจูบฉันอีกยกใหญ่ จากที่ทีแรกขัดขืนก็ต้องคล้อยตามจูบตอบเขาไป จนผ่านไปเกือบห้านาทีก็ได้ยินเสียงญานินโวยวายอยู่ข้างนอกฉันจึงรีบดันตัวพี่นธีออกทันทีคราวนี้เขายอมแต่โดยดี คงพอใจแล้วแหละ"แม่บอกให้ลงไปกินข้าว..." ยัยนินลากเสียงยาวแล้วเคาะห้องเบา ๆ เราสองคนจึงรีบลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูออกจากห้อง "โอ๊ย ! อะไรของพี่เนี่ย !""..." พอเดินออกไปพี่นธีก็เอามือผลักหัวน้องตัวเองจนเซแล้วเดินเบี่ยงตัวออกไปเหมือนไม่พอใจที่ญานินมาข
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 48
EP.48"ฉันเกลียดผัวแก" พอใบเฟิร์นพูดจบฉันก็หันไปคาดโทษพี่นธีเพราะเขาชอบพูดให้คนอื่นรู้สึกแย่อยู่นั่นแหละ"แค่ล้อเล่นเอง" พี่นธีบอกใบเฟิร์นแล้วก็ทำหน้านิ่งแต่สุดท้ายก็อมยิ้มออกมา ยัยนั่นถึงได้โล่งใจเพราะคงคิดว่าจะได้เกลียดพี่นธีจริง ๆ คราวนี้"เนยแค่ใส่อันนี้ถ่ายรูป เดี๋ยวจะสวมตัวนี้ทับแล้วค่ะ" ฉันบอกพี่นธีก่อนจะหยิบเสื้อว่ายน้ำแขนยาวมาสวมทับ จนพี่นธีพอใจแล้วยอมยิ้มออกมา"ไปเล่นเครื่องเล่นกันเถอะ" ใบเฟิร์นชวนแล้วเดินนำเราไป ตอนนี้ญานินเลิกบ้าแล้ว จริง ๆ มันก็คงจะแค่แกล้งเล่นนั่นแหละ ยัยนินไม่ใช่คนที่จะงี่เง่าเป็นเด็กแบบนั้น"อันนี้เนยไม่เล่นนะ เนยกลัว" ฉันบอกแล้วก้าวถอยหลังมองเครื่องเล่นขนาดใหญ่ที่ดูหวาดเสียวนั่น"มาทั้งทีเล่นเถอะ" ว่าแล้วยัยใบเฟิร์นก็ลากแขนฉันขึ้นไปด้านบนสุดก่อนจะบังคับนั่งห่วงที่นั่งกันได้สี่คน รับรู้ได้ว่าหัวใจมันเต้นแรงแทบจะหลุดออก"ถ้าฉันหัวใจวายตายแกรับผิดชอบนะ" ฉันพูดแล้วจับมือพี่นธีกับมือยัยใบเฟิร์นอีกฝั่งไว้แน่น"แกไม่ตายหรอก คิดไว้ว่าถ้าตายพี่นธีจะมีเมียใหม่แกก็ไม่ตายแล้ว" ยัยใบเฟิร์นพูดจบพี่นธีก็หัวเราะออกมาเบา ๆ "พี่ !! ปล่อยเลยค่ะ""กรี๊ด !!" ฉันกรีดร้อง
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 47
EP.47"พี่ไม่ได้อยากกินเบียร์" เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาพูดพร้อมกับดึงฉันลงไปนั่งคร่อมท่าเดิมแต่ครั้งนี้เราเปลือยเปล่าทั้งคู่ "อยากกินนมเมียมากกว่า"ฉันขำออกมากับคนหน้านิ่งที่ตอนนี้มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาแล้วยังคำพูดที่ดูไม่เหมาะกับพี่นธีอีก"ได้ค่ะเดี๋ยวเนยป้อนให้" ฉันขยับตัวขึ้นแล้วป้อนนมให้เขา สายตาพี่นธีเหมือนจะระทึกกับสิ่งที่ฉันทำไม่น้อย"อื้อ ~""อื้ม ~ เนย..." เสียงครางดังในลำคอเล็ดลอดออกมา ขณะที่เจ้าตัวเอาแต่ดูดเลียจนอกอวบคู่งามของฉันเต็มไปด้วยน้ำลายมันวาวทั้งสองข้าง เขาใช้มือประคองมันเข้าปากสลับไปมาอีกข้างบีบขยำฟ้อนเฟ้นเบามือจนเรียกความต้องการจากฉันมากขึ้นเรื่อย ๆฉันขยับมือไปกำรอบแกนกายใหญ่บีบเบา ๆ นวดคลายเป็นจังหวะแล้วชักรูดขึ้นลงจนพี่นธีต้องผละริมฝีปากออกครางเบา ๆ"เนย... พี่จะตายแล้ว ซี้ด ขยับมา" เขารีบเร่งเร้าฉันจึงตอบสนองด้วยกายจับแกนกายจ่อกับช่องทางรักที่เปียกชื้นแล้วขยับตัวนั่งลงจนมันเลื่อนเข้ามาสุดความยาว สร้างความเสียววาบหวามตรงช่วงท้องน้อย ภายในบีบรัดตัวตนของเขาอย่างพอใจ"เนยจะทำให้พี่มีความสุขนะคะ" ฉันยิ้มแล้วดันแผงอกของคนตัวโตกว่าจนเขาทิ้งตัวพิงกับโซฟา เรียกร้อยย
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 46
EP.46หลายเดือนต่อมา"พี่นธี... กับข้าวพร้อมแล้ว" ฉันเดินไปหาคนที่กำลังแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาอยู่ตรงกระจก ก่อนจะหยิบเอาเน็กไทที่มีเข็มกลัดมหาวิทยาลัยติดสวมให้เขาอย่างเอาใจ ไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นเขาแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาถูกระเบียบแบบนี้"ขอบคุณครับ" คนพี่พูดเพราะแล้วส่งยิ้มเล็ก ๆ มาให้"วันนี้สอบเสร็จกี่โมงคะ" "สอบวิชาเดียว เที่ยงก็กลับมาแล้ว เนยสอบถึงสี่โมงใช่ไหมเดี๋ยวพี่ไปรับ" เขาพูดแล้วโน้มลงมาจุ๊บแก้มฉันพร้อมกับรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่มีแค่ฉันเท่านั้นที่จะเห็นมันบ่อย ๆ"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเนยมากับเฟิร์นก็ได้"เขาเปลี่ยนสรรพนามเรียกฉันแล้วด้วย แทนตัวเองว่าพี่จนฟังดูอบอุ่นและใกล้ชิดกันมากขึ้น บางทีอากาศดี ๆ อารมณ์ดี ๆ ก็เรียกฉันว่าน้องเนยอีกต่างหาก น่ารักใช่ไหมล่ะพี่นธีไม่เคยขอฉันเป็นแฟนและเขาไม่เคยบอกรักฉัน มันอาจจะดูน่าน้อยใจเมื่อใครต้องเจอแบบนี้แต่ฉันว่ามันก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับการกระทำที่อีกฝ่ายมีให้เขาดีกับฉันทุกอย่างจนฉันลืมไปแล้วว่าเขาเคยร้ายกับฉันครั้งหนึ่ง'อันนี้ของนิเนย กินไม่ได้เดี๋ยวตื่นมางอนกูอีก กูง้อไม่เก่งนะไอ้คิว มึงวางลงเลย''เดี๋ยวกูถามเมียก่อนว่าให้ไปไหม''จะมีใค
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 45
EP.45หลายวันต่อมาหลังจากวันนั้นฉันก็อยู่เฝ้าพ่อตัวเองอีกสองวันจนหมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล พี่นธีบอกให้พ่อฉันไปพักอยู่คอนโดมิเนียมที่แม่ของเขาซื้อเอาไว้ปล่อยเช่าเพราะเป็นห่วงความปลอดภัย เนื่องจากคู่กรณีของเราเป็นคนที่ค่อนข้างมีอิทธิพลพ่อของพี่นธีรู้จักกับพ่อฉันแค่ไม่ได้สนิทกันแต่ก็พอที่จะช่วยเหลือกันได้ ยิ่งตอนนี้พวกท่านคิดว่าฉันกับพี่นธีคบกันอยู่ด้วยพ่อแม่ของพี่นธีรู้จักฉันดีเพราะฉันคบกับญานินมานานและแวะเวียนไปที่บ้านบ่อย ๆ เรื่องของเราจึงไม่เป็นคำถามสำหรับพวกท่านนัก"พ่อแกหายดีแล้วใช่ไหม" ใบเฟิร์นถามขึ้นมาตอนที่ฉันกำลังเข้าห้องเรียนและหย่อนสะโพกลงนั่งเก้าอี้"อืม ดีแล้ว""เรื่องคดีล่ะ" ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้ใบเฟิร์นฟังแล้ว ส่วนญานินไม่ต้องเล่ายัยนั่นก็รู้"เรื่องนั้นพี่นธีจัดการ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เลย" ฉันบอกไปตามจริงเพราะไอ้ที่พี่นธีพูดเป็นฉาก ๆ ไม่เข้าสมองฉันเลย"มีผัวดีก็ดีไป" ใบเฟิร์นพูดออกมาอย่างขำ ๆ สักพักญานินก็มา และตามหลังด้วยอาจารย์บทสนทนาจึงจบลง"ไปกินคณะบริหารไหม มีคนบอกให้ไปลองชิมร้านก๋วยเตี๋ยวขลุกขลิก" ญานินเอ่ยแล้วรีบเก็บของตัวเอง "คนที่ว่านั่นพี่ทศกัณฐ์
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 44
EP.44วันต่อมาวันนี้ฉันกลับมาบ้าน บ้านที่เคยเป็นบ้านของตัวเอง เพื่อมาเอาของใช้บางส่วนและเสื้อผ้าของพ่อ"อะ อ้าว น้องเนย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" พอก้าวเข้ามาในบ้านไอ้วีก็เสนอหน้าออกมาต้อนรับทันที ในมือถือซองบุหรี่กับไฟแช็ก ในบ้านคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่จากคนตรงหน้า"หลบไป !" ฉันถลึงตาใส่มันอย่างไม่เกรงกลัวแต่มันกลับยิ้มเยาะแล้วเบี่ยงตัวหลบพร้อมกลับผายมือให้ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างที่คุ้นตาตอนนี้มันหายและย้ายที่ไปเกือบหมด"รูปแม่ฉัน ใครเอาไปไหน" ฉันเดินไปที่ชั้นวางที่เคยมีรูปแม่วางอยู่ ก่อนจะตวัดสายตาไปมองไอ้วีที่เดินยิ้มตามมา "ไม่รู้" วีพูดเหมือนไม่ใส่ใจพร้อมกับยักไหล่ขึ้น"พวกแกเอารูปแม่ฉันไปไว้ไหน บอกมา !" "เอะอะโวยวายอะไรกัน" แล้วเสียงของผู้หญิงที่ชื่อบัวก็ดังขึ้นฉันจึงตวัดสายตาไปมอง ยัยป้านั่นแสยะยิ้มออกมาแล้วทักทาย "ว่าไง เธอมีอะไร""ฉันมาเอาของของฉัน" พูดจบฉันก็เดินเบี่ยงตัวผ่านสองแม่ลูกไป แต่ยัยป้านั่นกลับกระชากแขนฉันกลับ "ทุกอย่างในบ้านนี้ไม่ใช่ของแก""..." ฉันยิ้มออกมาก่อนจะผลักอกมันจนยอมปล่อยมือออก "หน้าด้าน"พูดจ
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 43
EP.43"ป้าพิน !""เนย มาแล้วเหรอลูก"ฉันเดินเข้าไปกอดผู้เป็นป้าหลังจากที่ไม่ได้เจอกันเกือบปีด้วยความคิดถึง"สวัสดีครับ" พี่นธีเอ่ยและยกมือไหว้ป้าฉันอย่างมีมารยาท ท่านจึงพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร"พ่อล่ะคะ" "หมอกำลังตรวจเอกซเรย์สมองกับกระดูก แต่คงไม่มีอะไรอันตรายแล้วละ ที่ตกบันไดเพราะความดันต่ำแล้วหน้ามืดน่ะ ตอนป้าไปเจอคงจะหลังจากตกลงมาไม่นานพอดี" ป้าอธิบายให้ฟังขณะที่ฉันบีบมือท่านเอาไว้จนชุ่มเหงื่อแต่พอได้ยินว่าไม่อันตรายมันก็รู้สึกดีขึ้น"เนย บอกป้ามาได้ไหมว่าโกรธอะไรพ่อเรา" ป้าพินขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นอย่างสงสัย"..." ฉันเม้มปากเข้าหากันเพราะความลังเล ไม่รู้ว่ามันควรจะเล่าดีหรือเปล่า พอหันไปมองพี่นธีที่ยืนอยู่ห่างกันออกไปเขาก็มองมานิ่ง ๆ"เดี๋ยวจะลงไปเอากุญแจรถ มีคนเอารถมาให้แล้ว" เขาคงให้คนที่บ้านเอารถมาให้ใช้ละมั้ง"ค่ะ พี่ไปพักผ่อนอยู่ที่บ้านก็ได้นะ อย่ามาลำบากเลย ที่นี่คนเยอะ" ฉันบอกพี่นธีแล้วยิ้มเล็กน้อยทั้งที่ขอบตายังมีน้ำหยดเล็ก ๆ เกาะเต็มไปหมด"เดี๋ยวมา" เขาบอกแล้วหันหลังเดินออกไปหลังจากพี่นธีออกไปฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าพินฟัง ท่านดูตกใจไม่น้อยที่ฉันเจอแบบนั
ซ่อนรัก (เซตวิศวะ) บทที่ 42
EP.42"คิดถึง"นัยน์ตาสีน้ำตาเข้มจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉันราวกับจะสะกดให้ยินยอมเขาทุกอย่าง และมันได้ผลเพราะฉันไม่สามารถละสายตาไปจากใบหน้าของเขาได้เลย"..." เขาจูบลงมาอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ย้ำคำว่าคิดถึงให้มันชัดเจนยิ่งขึ้น ก่อนที่จะช้อนร่างของฉันไปบนเตียงและปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเราทั้งคู่จนเปลือยเปล่าต่อกันการไม่ได้มีอะไรกันเป็นเวลาครึ่งเดือนทำให้ฉันรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย ไหนจะเรื่องที่เราทะเลาะกัน และคำพูดดี ๆ รอยยิ้มที่เขามอบให้มันทำให้รู้สึกราวกับว่ามันคือครั้งแรกจนต้องนั่งขดตัวปิดบังความเป็นสาวของตัวเอง ขณะที่อีกคนกลับยิ้มมุมปากอย่างพอใจแล้วดึงตัวฉันไปนั่งบนตักของเขาโดยที่เราหันหน้ามาเผชิญกัน"พี่ไม่เช็ดผมแล้วเหรอ อ๊า..." เหมือนเขาไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเท่าไร เพราะสิ่งที่เขาสนใจคือความนุ่มหยุ่นเบื้องหน้า เขาจูบและลูบไล้ไปทั่วเนินอกขณะที่มือยังคงบีบขยำอกคู่งามเอาไว้เป็นจังหวะ สัมผัสจาบจ้วงหนักหน่วงแต่ไม่รุนแรงอย่างที่ฉันกลัวร่างกายของฉันตอบสนองสัมผัสของเขาได้เป็นอย่างดี สร้างความเปียกชื้นจนรู้สึกได้เต็มเรียวขาเนียนที่มีมือใหญ่อีกข้างหนึ่งเคล้นคลึงขยับมากลางกาย สอดนิ้วเข้าออกเร
