เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 17:01:26บทที่เกี่ยวข้อง
ซ่อนรัก บทที่ 11
EP.11"แล้วสรุปพ่อมีอะไรกับเนย" ฉันเลี่ยงที่จะตอบคำถามนั้น(...) ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา (แกสบายดีใช่ไหม กินอยู่ยังไง)"..." คำถามของเขาทำเอาน้ำตาที่กำลังคลออยู่ค่อย ๆ ไหลออกมา "ทำไมพ่อเพิ่งมาถามตอนนี้ พ่อถามเพราะเป็นห่วงเหรอ ทั้งที่เนยลำบากอดอยากมากี่เดือนพ่อไม่เคยสนใจ มัวแต่ไปสนใจผู้หญิงคนใหม่ เชื่อลูกเลี้ยงเลว ๆ นั่น"ฉันพยายามจะไม่เสียงดังรบกวนพี่นธี พอหันไปมองเขาก็นั่งนิ่ง ไม่ได้เล่นเกมต่อแต่เหมือนจะเล่นมือถือแทน(พ่อขอโทษที่ไม่ติดต่อแก เพราะคิดว่าแกจะสำนึกผิดแล้วติดต่อมา) พ่อทำเสียงอ่อน"ทำไมเนยต้องสำนึกผิดในเมื่อเนยไม่ผิด"(...) ได้ยินเสียงพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง (วันนี้วันเกิดแก)"..."(พ่อจะให้อภัยแกทุกเรื่อง กลับบ้านบ้างนะ)ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาลวก ๆ ฉันแทบจะลืมวันเกิดตัวเองไปแล้ว แน่นอนว่าฉันอยากได้ยินคำอวยพรจากพ่อแต่สุดท้ายพ่อก็ไม่เคยเชื่อฉัน ในสายตาพ่อฉันยังคงเป็นเด็กขี้โกหกที่หนีตามผู้ชายแล้วไม่ยอมกลับบ้าน"จนถึงตอนนี้พ่อก็ยังไม่เชื่อเนย สองแม่ลูกนั่นมันคงเล่นของใส่พ่อแล้วมั้ง พ่อรู้ไหมว่าวันนั้นไอ้วีมันทำอะไรเนย เนยบอกพ่อไปหลายครั้งแล้วพ่อไม่สงสัยมั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 12
EP.12"ซื่อบื้อ" ด่าจบเขาก็เดินหนีไปทันทีฉันจึงได้แต่วิ่งตามเขาไปเงียบ ๆ ด่าฉันอีกแล้วก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ คำอธิบายก็ไม่มีช่างเถอะ อยากซื้อให้ฉันก็จะใช้แล้วตอบแทนด้วยการอำนวยความสะดวกให้แล้วกัน"แม่พี่จะไม่บ่นเหรอใช้เงินเยอะขนาดนี้""ฉันหาเอง" เรียนอยู่เลยจะหาเองยังไงได้เยอะขนาดนี้"สอนเนยบ้างสิ หายังไง" เผื่อจะได้หาเองบ้าง"..." เขาไม่ตอบแต่กลับมองฉันที่นั่งเบาะข้าง ๆ ด้วยสายตาที่เข้าใจยากและไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่"ถ้าไม่สอนงั้นเนยสมัครเป็นเด็กพี่อีกคนแล้วนะ เลี้ยงไหวไหม เนยกินเก่งนะ" ฉันแกล้งหยอกออกไป"รู้ไหมว่าที่พูดหมายถึงอะไร""..." คำพูดของพี่นธีทำให้ฉันเงียบลงทันที ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายค่อยขยับแรงขึ้น "เนยแค่หยอกเล่นเอง ถ้าเป็นอีกคนได้ตบกับคนอื่นของพี่ดิ อีกอย่างพี่นธีหมดตัวพอดี""..." เขาหัวเราะในลำคอพร้อมมุมปากยกขึ้นเหมือนกำลังยิ้มออกมาแต่ฉันไม่กล้ามองต้องรีบหันหน้าหนีมาอีกทางเพราะความรู้สึกผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักที่จะเห็นเขามีรอยยิ้มแบบนี้ แล้วไหนจะเรื่องของที่ซื้อให้อีกมันไม่ใช่เรื่องปกติเลยสักนิด หรือว่าเขาอยากจะยัดเยียดความสัมพันธ์อย่างที่ว่ามาให้ฉันจริง ๆ มัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 13
EP.13"ทำไมไม่ไปดูเอง" เขาตวัดสายตามามองฉันแล้วก็กลับไปดูการแข่งขันฟุตบอลเหมือนเดิม"ขอโทษ... เนยรีบมาช่วยญานินเลยไม่ได้ไปหามัน" ฉันกัดปากด้านในแน่น นี่เขาโกรธฉันเรื่องให้อาหารแมวใช่ไหม "แล้วพี่ไม่กินเหรอคะหรือไม่ชอบ งั้นเดี๋ยวเนยกลับไปทำกับข้าวให้กินไหม""อืม" เขาตอบสั้น ๆ แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่ม“พี่นธีโกรธอะไรเนยหรือเปล่าคะ” สีหน้ายังคงบึ้งตึงไม่เปลี่ยนจึงรวบรวมความกล้าถามออกไป“...” แต่คนที่ทำหน้าบึ้งอยู่กลับหันมามองอย่างเดียวไม่ให้คำตอบอีกเช่นเคย แล้วฉันจะรู้ไหมว่าเขาเป็นอะไร"ไปนั่งด้วยกันไหมคะ จะได้สนุกกว่านั่งคนเดียว" ฉันชวนแต่คนฟังเอาแต่นั่งนิ่ง "งั้นเนยไม่กวนแล้วค่ะ""เดี๋ยวไป" พี่นธีพูดเบา ๆ ตามหลัง ฉันจึงหันไปแย้มยิ้มดีใจให้และเดินกลับมาร่วมวงสนทนนากลุ่มใหญ่ เขาเป็นคนที่เอาใจยากจริง ๆ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไรแต่ฉันก็อดสนใจไม่ได้อยู่ดี และถ้าถามมากไปเขาอาจจะคิดว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ก็ได้"แก้วนี้สำหรับเจ้าของวันเกิด" พี่ฮ่องเต้ยื่นแก้วมาให้ "ชงไม่เข้มกินได้สบาย""ขอบคุณค่ะ" ฉันรับมันมาแล้วค่อย ๆ ดื่มทีละนิดไม่นานนักพี่ทศกัณฐ์ก็เข้ามานั่งกับพวกเราแล้วก็เดินไปนั่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 14
EP.14"..." ฉันพลิกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่บนเตียง... ของพี่นธี !ภาพแรกที่เห็นคือสายตาของรุ่นพี่ที่สบมองมาพอดีพร้อมมือที่กำลังเก็บหนังสือ ก่อนจะเป็นภาพแผ่นหลังกว้างเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับมาที่เตียงปิดไฟ...ทิ้งตัวลงนอน... ข้างฉัน !เดี๋ยวนะแล้วฉันมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงค่อย ๆ คิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ฉากสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบคือฟุบหลับไปกับโต๊ะระหว่างอ่านหนังสือ แสดงว่าเขาพาฉันมานอนตรงนี้เหรอหรือฉันละเมอมาเองแต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าในเวลานี้ฉันหลับไม่ลงแล้ว หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่ามีอะไรมาทุบเป็นจังหวะ สั่นเหมือนแผ่นดินไหวยี่สิบริกเตอร์"..." เขานอนนิ่งไปแล้วน่าจะง่วงมากฉันค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวและกำลังจะหยัดตัวลุกขึ้นแต่อยู่ ๆ ท่อนแขนแข็งแรงก็วางพาดลงมาบนเอวของฉันโดยที่เจ้าของแขนไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อยคิดว่านอนกับน้องนางคนไหนเนี่ยพี่นธี"พี่นธี..." ฉันจับข้อมือของเขาที่วางอยู่บนเอวแล้วเรียกชื่อเบา ๆ แต่เขากลับไม่ไหวติงเลยแม้แต่น้อย"..." เงียบ คงหลับไปแล้วจริง ๆ ถ้าฉันทำให้เขาตื่นอาจจะโดนด่าเอาก็ได้ จึงตัดสินใจนอนนิ่งและหลับตาลงอีกครั้งทั้งที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 15
EP.15จะว่าไปเราเจอกันแทบทุกวันทำอะไรร่วมกันมาหลายอย่างแล้วนะ ไม่แปลกหรอกที่แววตาของเขามันจะดีขึ้นและผูกพันกับการใช้ชีวิตร่วมกัน บางทีตอนเขาไม่อยู่ฉันก็รู้สึกเหงาแปลก ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคืออะไรไม่รู้ว่าที่เขาทำอยู่มันเพราะอะไรด้วย หรือฉันกำลังเข้าใกล้คำว่าผู้หญิงที่เขาเลี้ยงไว้แบบไม่ผูกมัดแล้วคำพูดของเขาเมื่อวันนั้นยังลอยวนอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลา ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากผูกมัด ไม่ชอบวุ่นวาย"ปิดเทอมนี้พี่จะกลับบ้านไหม" ฉันเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ"ไม่รู้" เขาตอบสั้น ๆ แล้วละสายตาจากตัวหนังสือหยิบมือถือขึ้นเขี่ยเล่นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง "เธอจะกลับ ?""เนยคิดอยู่ค่ะ" ถ้าจะกลับก็คงกลับบ้านป้ามากกว่า"กลับไปทำไม" เราสบตากันอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าในเวลาไม่กี่ถึงชั่วโมง"ปิดเทอมทั้งที คงต้องกลับมั้งคะ" จริง ๆ มันก็แค่ไม่กี่วันเท่านั้นเพราะคณะฉันนัดปีหนึ่งมาซ้อมกิจกรรมต่อ จะมีงานสปอร์ตเดย์อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า"พี่นธีจะอดกินข้าวฝีมือเนยหลายวันเลยนะ แต่ว่า... ถ้าเนยกลับแล้วปุยนุ่นล่ะ" ฉันหันไปมองน้องแมวที่หลับปุ๋ยบนเบาะ "พี่จะเลี้ยงคนเดียวได้ใช่ไหม ห้ามลืมให้อาหารมั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 16
EP.16'แพรวา'ยัยนั่นอยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวรัดรูปสีเทากับกางเกงขาสั้นปลายขากว้างเหมือนชุดนอน แต่เวลานี้เธอน่าจะยังไม่อยากนอนหรอกนะ"มีอะไรหรือเปล่า" ฉันหันไปแล้วถามด้วยความสงสัย"รู้ไหมห้องพี่นธีห้องไหน" ยัยนั่นกอดอกแล้วถามฉันด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร"..." ฉันยืนนิ่งแล้วยกมือขึ้นมาหมายจะชี้แกร๊ก !หมับ !อยู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกกระชากเปิดเป็นใบหน้าคิ้วขมวดของพี่นธีมองมา ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาดึงแขนฉันเข้าไปในห้องด้วยความรวดเร็ว ยัยนั่นคงไม่ทันมองเห็นว่าเป็นใคร มากสุดก็แค่แขนแล้วก็ปิดประตูกลับไปเสียงดังปัง !"..." ตอนนี้ตัวของฉันจมอยู่กับแผงอกของเขาจึงค่อย ๆ ดันตัวออกมา "พะ... พี่ทำอะไรเนี่ย""เธอคิดจะบอก ?" พี่นธีมองมาอย่างเอาเรื่องพร้อมคิ้วเข้มขมวดเป็นปม"ไม่นี่คะ เนยกำลังจะหลอกว่าเป็นห้องอื่นพี่ก็ลากเข้ามาซะก่อน" ฉันตอบแล้วเม้มปากแน่น"..." แล้วพี่นธีก็เงียบ"เขารู้ได้ไงว่าพี่อยู่ชั้นนี้ หรือพี่ไปทิ้งปริศนาไว้ล่ะ" เหมือนที่ชอบทำกับฉันน่ะ ปล่อยให้สงสัยจะได้อยากรู้มาก ๆ"จะไปรู้ไหม" พี่นธีตอบเสียงเรียบแล้วหมุนตัวกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว"แพรวาก็น่ารักดีนะ พี่ไม่ชอบเพราะเขาวุ่นวายใช่ไหม"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 17
EP.17"ให้ไปหาที่หอใช่ไหม" ฉันต่อสายหาใบเฟิร์นและเตรียมตัวอาบน้ำ เพราะวันนี้เรามีนัดไปเที่ยวกันหลังสอบเสร็จ(ใช่ แต่งตัวสวย ๆ นะ วันนี้เราจะไปล่าผู้ชาย !) น้ำเสียงหนักแน่นของเพื่อนทำเอาฉันหลุดขำ (ทุ่มครึ่งนะ)"โอเค"หลังจากวางสายฉันก็อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเซ็ตเสื้อครอปสายเดี่ยวกับกระโปรงยาวพอดีเข่าแต่ผ่ามาถึงกลางขา คืนนี้จะแอบเข้าร้านเหล้ากัน นี่เป็นครั้งที่สองที่เราสามคนไปเที่ยวร้านเหล้าทั้งที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ใบเฟิร์นฝากเนื้อฝากตัวไว้กับพี่ ๆ พนักงานของร้านแล้ว คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงอายุไม่ถึงแต่ใจถึงไว้ก่อนแล้วกันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จแล้วฉันก็ออกจากห้อง เข้าห้องพี่นธีไปให้อาหารปุยนุ่นแล้วลงไปด้านล่างเพื่อเรียกรถมารับ แต่สายตาพลันเห็นพี่นธีเข้ามาพอดีและมียัยแพรวาเดินตามมาด้วย กระทั่งร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้าจนฉันต้องหยุดเดินแล้วบอกเขาเสียงเบา "เอาอาหารให้ปุยนุ่นแล้ว" ฉันบอกเพียงแค่นั้น แต่คนตรงหน้าก็ยังจ้องฉันพลางใช้สายตาไล่สำรวจการแต่งตัวไปด้วย "ไปก่อนนะคะ""..." คนตรงหน้าไม่พูดอะไรหรือตอบเลยสักคำจึงเดินออกมายัยแพรวามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนจะสะบัดหน้าหนีไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ซ่อนรัก บทที่ 18
EP.18"แล้วน้อง ๆ มาไง" พี่คิวถามตอนที่เรากำลังจะออกจากร้าน"เรียกรถมาค่ะ" ใบเฟิร์นตอบแล้วยิ้มน้อย ๆ มันก็คงจะเมาบ้างแล้วละ ถึงจะคอแข็งที่สุดในแก๊งเราแต่คงสู้รุ่นพี่วิศวะ ไม่ได้แน่ ๆ ก็พวกพี่แกเล่นยกทุกห้านาทีเลย"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง อยู่ไหนกัน" พี่คิวถามต่อฉันจึงหันไปมองพี่นธีที่กำลังลุกจากเก้าอี้เป็นคนสุดท้าย"ไปขึ้นรถ" เขาเดินมาบอกเสียงเรียบแล้วหันไปบอกเพื่อน "ไปส่งคนนี้ด้วย"เรียกเพื่อนฉันเสียห่างเหินเลย สงสารมันนะ อุตส่าห์กรี๊ดจนเจ็บคอ แล้วเขาก็เดินดุ่ม ๆ ไปไม่พูดไม่จา"ยังไงยัยนิเนย ~" ใบเฟิร์นหันมาชี้หน้าฉัน"ฉันย้ายไปเช่าคอนโดฯ ที่เดียวกันกับพี่เขาน่ะ ไปก่อนนะ สวัสดีค่ะพี่ ๆ" แล้วฉันก็รีบเดินตามคนขายาวนั่นไปนั่งบนรถ"..." แล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบฉันเอื้อมไปหยิบยางรัดผมตัวปัญหามาไว้ในมือ ก่อนจะรวบผมตัวเองมามัดไว้จนหมดเพราะรู้สึกเกะกะ"ถึงแล้วเรียกได้ไหมคะ" ฉันบอกแล้วหันไปมองคนข้าง ๆ เขาเองก็หันมามองฉันบ้างแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน"เมา ?""..." ฉันยิ้มหวานเป็นคำตอบแล้วหลับตาลงเอนตัวพิงกับเบาะ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง "ถ้าบอกว่าไม่เมาจะเชื่อไหมล่ะคะ""..." พี่นธีเงียบไปก่อนจะขยับต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28
บทล่าสุด
ซ่อนรัก บทที่ 28
EP.28ฉันมาถึงหน้าห้องประชุมกับใบเฟิร์นเกือบบ่าย ตอนนี้มีคนอยู่ด้านในแล้วจึงผลักประตูเข้าไปและขออนุญาตตามมารยาท"เชิญครับ น้อง... นิเนย" รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดขึ้นแล้วผายมือให้ เขาทำท่าครุ่นคิดชื่อฉันอยู่หลายวินาทีก่อนจะพูดและยิ้มออกมา"ค่ะ"ถ้าจำไม่ผิดพี่เขาน่าจะเป็นนายกสโมสรนักศึกษา ชื่อว่าพี่โก้ หน้าตาดีมีความสามารถเรียนอยู่ปีสี่คณะบริหารตอนนี้ใบเฟิร์นรออยู่ร้านกาแฟใต้ตึกเรียนรวมเพราะไม่อยากเข้ามาในห้องประชุมให้คนอื่นมอง แล้วทุกคนที่เกี่ยวข้องก็เริ่มทยอยกันเข้ามา ผู้หญิงที่จะถ่ายกับฉันมีอยู่สามคนเรียนอยู่ปีหนึ่งสองคนและรุ่นพี่ปีสองอีกคน แล้วยังมีผู้ชายอีกสี่คนเป็นรุ่นพี่ปีสองและปีสามต่างคณะกันไป จนเวลาบ่ายโมงคนก็มาเกือบครบ เหลือช่างภาพอีกคนที่ได้ยินพี่โก้ถามถึง สักพักประตูก็เปิดเข้ามาคิดว่าคงเป็นคนนั้นร่างสูงที่เดินเข้ามาทำให้ฉันนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง แล้วเจ้าของใบหน้าลูกครึ่งก็หันมาสบตากับฉันก่อนจะยิ้มออกมา 'พี่ฟิน' คนที่ขอไลน์ฉันวันนั้น "มากันครบแล้ว พี่จะเริ่มคุยรายละเอียดของงานนะครับ" แล้วพี่โก้ก็เริ่มคุยงานสีหน้าจริงจัง "เสื้อกีฬาที่เราจะให้น้อง ๆ ถ่ายมีส
ซ่อนรัก บทที่ 27
EP.27หลายวันต่อมา"เปิดช้าจังวะ มึงมัวทำอะไร""...""แล้วมึงทำเสร็จยังงานที่ลูกค้าสั่ง กูจะได้เอาไปลงระบบกูต่อ ฮะ... เฮ้ย !""อย่าเสียงดังได้ไหม" "นั่นมันน้องนิเนยไม่ใช่เหรอ" บทสนทนาของคนสองคนดังเข้ามาในโสตประสาททำให้ฉันตื่นขึ้นมาจากภวังค์ ค่อย ๆ ขยับเปลือกตาขึ้นมาช้า ๆ รู้สึกเหมือนยังหลับไม่เต็มอิ่มเลย แสดงว่าเช้าอยู่เหรอ แล้วใครมา..."มึงบอกกูมาว่าตั้งแต่ตอนไหน" เสียงของพี่คิวนี่ !ฉันหรี่ตามองคนที่ยืนเอามือเท้าเอวมองพี่นธีสลับกับฉันแต่เขาคงไม่รู้ว่าฉันตื่นแล้ว "เสือก" พี่นธีตอบสั้น ๆ เหมือนรำคาญแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะหันไปพูดเรื่องงานต่อ "กูทำเสร็จแล้วเดี๋ยวทำไฟล์ส่งให้ ไหนแผงวงจรที่สั่ง""อยู่ในกล่อง" พี่คิวจำใจเลิกสงสัยแล้วเดินไปคุยเรื่องงานกับพี่นธี ส่วนฉันก็แกล้งหลับต่อเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับพี่คิวตอนนี้เริ่มมีคนรู้เรื่องของเราแล้วตั้งแต่วันที่ไปเที่ยวดอยและบ้านของใบเฟิร์น แต่ไม่รู้ว่าญานินกับใบเฟิร์นจะรู้หรือเปล่าไม่นานพี่คิวก็ออกจากห้องไป ฉันจึงค่อย ๆ ขยับตัวออกจากผ้าห่มผืนหนาสีเทาเข้ม วันนี้เขาตื่นเช้ามาทำงานอีกแล้ว เพิ่งเคยเห็นมุมนี้ของเขาช่วงสองสามวันที่ผ่านม
ซ่อนรัก บทที่ 26
EP.26พอเริ่มดึกมันก็เริ่มหนาว เริ่มเมาและมึนนิดหน่อย ทั้งที่พี่นธีก็ดื่มอีกครึ่งแก้วที่ฉันโดนแล้ว"ไปเข้าห้องน้ำนะ" ฉันหันไปบอกใบเฟิร์นแล้วลุกขึ้นจากตรงนั้น ตอนลุกมันก็มีเซเล็กน้อยแต่คงไม่มีใครเห็นหรอกฉันเดินมาจนถึงบ้านหลังที่เช่าไว้ก็รีบเข้าห้องน้ำและแปรงฟันจนเสร็จเรียบร้อยแล้วออกมา"ตะ... ตกใจหมด" พอออกมาจากห้องน้ำก็แทบจะหัวใจวายเพราะพี่นธีมายืนกอดอกจ้องเขม็งอยู่หน้าห้องน้ำ "พี่มาตอนไหนคะ""..." เขาขมวดคิ้วมองมาด้วยสายตาดุ ๆ "มาคนเดียวทำไม""มันใกล้แค่นี้เนยไม่อยากรบกวนใคร" ฉันตอบแล้วยิ้มให้เขา "พี่มาเข้าห้องน้ำเหรอ""เปล่า" เขาตอบแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้"มีอะไรกับเนยหรือเปล่า" ถ้าไม่มาเข้าห้องน้ำก็แปลว่ามาหาฉัน"คืนนี้... ไม่ได้นอนด้วย" เขาพูดออกมาแบบนั้นแต่หน้านิ่งมาก ไม่รู้ว่าเขากำลังรู้สึกยังไง"คะ""มานี่" เขาสั่งเสียงเรียบก่อนจะดึงรั้งฉันเข้าไปใกล้แล้วทาบทับริมฝีปากลงมาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของฉัน มือหนารั้งศีรษะเข้าไปใกล้อีกและออกแรงกดท้ายทอยเอาไว้จนริมฝีปากฉันแทบจะฝังอยู่กับปากของเขากลิ่นแอลกอฮอล์ลอยเข้ามาในจมูกผสมกับกลิ่นมิ้นท์จากยาสีฟันของฉันปะปนกันไปหมด เขายังคงบดจูบและค่
ซ่อนรัก บทที่ 25
EP.25ในที่สุดก็ถึงวันที่เราต้องออกเดินทาง ฉัน ใบเฟิร์น และพี่คิวมากับรถพี่นธี ญานินไปกับพี่ทศกัณฐ์ ส่วนพี่ฮ่องเต้น่าจะมากับผู้หญิงอีกคันเพราะได้ยินพี่คิวคุยกับพี่นธีแบบนั้นทางขึ้นเขาค่อนข้างคดเคี้ยวและชันมาก แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉันเลยไม่น่ากลัวเท่าไร อีกอย่างพี่นธีก็ขับรถเก่งฉันก็เลยสบายใจ"เราจะจองบ้านหนึ่งหลังนะ เผื่อเอาไว้ อีกอย่างสะดวกตอนใช้ห้องน้ำด้วย แล้วก็มีเต็นท์อีกสี่หลัง" ใบเฟิร์นอธิบายให้ทุกคนฟังหลังจากที่เรามาถึงอุทยาน ที่นี่เป็นป่าสนมีมุมให้ถ่ายรูปสวย ๆ เยอะมาก"ก็ดีเหมือนกัน มึงกับกูใช่ไหมไอ้ธี" พี่คิวพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะหันไปถามพี่นธีที่ทำหน้านิ่งอยู่ตรงที่นั่งยาว ๆ อีกฝั่ง"ทำไมต้องกูกับมึง" พี่นธีพูดเสียงเรียบ"หรือมึงจะไปดีลกับน้อง ๆ" พี่คิวถามแล้วหันมามองทางฉันกับใบเฟิร์นพร้อมกับรอยยิ้ม "พี่ล้อเล่น""..." ฉันหลุดขำออกมาแต่พอหันไปสบสายตานิ่ง ๆ ของพี่นธีก็ต้องเบือนหน้าหนีไปเพราะอาจจะโดนจับจ้องจากคนรอบตัว แล้วเขาก็หยิบกระเป๋าของตัวเองเดินออกไปจากตรงนี้ไม่พูดไม่จาแล้วพวกเราก็มากางเต็นท์กันที่ลานกว้าง นอนกันเป็นคู่ ญานินกับพี่ทศกัณฐ์ พี่ฮ่องเต้กับพี่ใบชาผู้หญิงที
ซ่อนรัก บทที่ 24
EP.24ตอนนี้พี่นธีนั่งทำงานอยู่ตรงโซฟา เห็นเขาตั้งใจแบบนั้นฉันจึงไม่อยากกวนแต่เส้นผมที่เพิ่งถูกสระของเขาดูจะน่ารำคาญไม่น้อยเลยเพราะมันเกะกะไม่เป็นทรงจนต้องเสยมันขึ้นหลายรอบ ฉันเห็นแบบนั้นจึงเดินไปหยิบยางรัดผมมาและนั่งบนโซฟาซึ่งเขานั่งอยู่บนพรมด้านล่าง"มีอะไร" พี่นธีหันมาถาม"เนยจะมัดให้ มันจะได้ไม่เกะกะไง" ฉันแอบกลัวว่าจะไปวุ่นวายให้เขารำคาญเพิ่มเล็กน้อย แต่เขาแค่มองยางรัดผมในมือเมื่อเขาไม่ว่าอะไรฉันก็เอื้อมมือไปรวบผมด้านบนของเขาขณะที่เจ้าตัวนั่งเงียบเงยหน้ามองฉันอยู่ พอมัดเสร็จฉันก็ยิ้มออกมาแล้วหัวเราะเบา ๆน่ารักเหมือนเด็กสามขวบเลยแต่เป็นเด็กหน้ามึนนะ"ขำอะไร" คนหน้ามึนถามต่อแล้วมองฉันอย่างจับผิด คิ้วเข้มขยับเข้าหากัน"เปล่าค่ะ พี่นธีน่ารักดี" ฉันอมยิ้มตอบกลับไปแล้วหยัดตัวลุกขึ้น ก่อนจะตกใจเมื่อร่างเซถลาลงไปคร่อมตัวเพราะมือหนาที่ดึงรั้งข้อมือความนุ่มที่สัมผัสได้ด้วยจมูกทำให้รีบดันตัวออกแต่พี่นธีกลับโอบเอวฉันไว้พลางเอนพิงกับโซฟาอีกด้าน"หายไข้ยัง" "คะ ? ยะ... ยังค่ะ" สายตาเป็นประกายนั่นทำให้ฉันต้องตอบด้วยความหวั่นใจ "..." มือหนาเลื่อนมาแตะหน้าผากฉันก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ฉันอยากเห็
ซ่อนรัก บทที่ 23
EP.23ตอนนี้พี่นธีเดินหายไปแล้ว เขาออกจากห้องไปเงียบ ๆ ทิ้งให้ฉันสงสัยอยู่ตรงนี้เมื่อคืนยังโมโหฉันอยู่เลย แต่อยู่ ๆ ก็มาทำดีด้วยอีก ฉันปรับอารมณ์ตามไม่ทันแล้วนะ แถมยังเอามือถือกับเงินมาคืนด้วยฉันขยับตัวขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย อีกไม่กี่วันยัยพวกนั้นก็จะไปเที่ยวดอยแล้วฉันจะไหวไหมนะแกร๊กเสียงประตูเปิดเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่ถือถุงบางอย่างเข้ามาเงียบ ๆ เขาปรายตามองฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ครัว สักพักก็กลับมาพร้อมกับโจ๊กสำเร็จรูปในถ้วยกระดาษ"กิน แล้วก็กินยา" "พี่ไม่ได้ทำเนยป่วย ไม่ต้องดูแลก็ได้ค่ะ" ฉันรับมันมาถือไว้ในมือแล้วคนให้มันเย็นขึ้น "..." พี่นธีไม่พูดอะไร เขาเดินไปจากเตียงอีกครั้งและกลับมาพร้อมกับน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว ยาหนึ่งเม็ด"ยา" เขาวางมันตรงชั้นข้างเตียงแล้วกลับมานั่งขอบเตียง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ทำตัวให้ทะเลาะกันอีกแล้ว ตอนนี้เหมือนความรู้สึกที่เคยมีก่อนหน้ามันแทรกมาด้วยความอึดอัดเลย เขาอาจจะเริ่มรำคาญฉันแล้ว"พี่นธี ยังโมโหเนยอยู่ไหม" ฉันถามแล้วก้มลงมองถ้วยโจ๊กในมือที่มีไอความร้อนลอยขึ้นมา"ไม่" เขาตอบแค่นั้นและยังคงนั่งมองฉันเงียบ
ซ่อนรัก บทที่ 22
EP.22Natee talks.ผมคิดมาทั้งวันทั้งคืนเพราะกำลังสับสนว่าควรจะทำอย่างไรต่อดี คงต้องเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มที่ทำให้บานปลายมาถึงตรงนี้เมื่อวานผมอยู่ห้องทั้งวันเพราะมีคนสนใจจะจ้างเขียนโปรแกรมและรอใครบางคนกลับมา เธอบอกว่าจะออกไปหาเพื่อนแต่บ่ายสามแล้วคนที่คิดว่าจะกลับมาก็ยังไม่โผล่มาให้เห็นหน้าไม่เป็นไรรอได้...จนเวลาล่วงเลยไปถึงห้าโมง หกโมง เธอก็ไม่มา ขณะที่ผมหยิบมือถือแล้ววางมันลงเป็นสิบยี่สิบครั้งเพราะคิดจะโทร.ไปแต่... ก็ไม่โทร. และคนคนนั้นก็ไม่คิดจะโทร.มาหาผมเลยพอหนึ่งทุ่มในที่สุดเธอก็มา ไม่พูดไม่จา จัดการกับข้าวที่ทำมาเงียบ ๆ พอเห็นผมไม่พูดเธอก็เลยถามคำถามทั่ว ๆ ไปออกมาเหมือนอยากทำลายความเงียบเธอถามคำถามเดียว ผมก็ตอบไปสั้น ๆ เป็นเรื่องปกติ สักพักเธอก็เดินไปคุยกับปุยนุ่น'กินเยอะ ๆ นะ เดี๋ยวนิเนยจะไปแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน'ประโยคที่คุยกับแมวยังเยอะกว่าที่คุยกับผมอีก แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆ ถ้าไม่โกรธอะไรผมก็ต้องไปเจอคนที่ถูกใจแล้วอยากตีตัวออกหากแน่นอน มาแป๊บเดียวแล้วจะกลับได้ไงวะห้องก็อยู่แค่นี้ไฟเริ่มก่อตัว...แล้วเธอก็ออกจากห้องไป... แบบไม่ไยดี ไม่ยิ้มให้เหมือนที่ชอบยิ้มให้ผมต
ซ่อนรัก บทที่ 21
EP.21ครืด ~ ครืด ~'พ่อน้องปุยนุ่น'หัวใจฉันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ชื่อนั้นโชว์บนจอโทรศัพท์มือถือ คนที่เป็นสาเหตุของอารมณ์ฟุ้งซ่านในตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เราโทร.หากันตั้งแต่มีเบอร์โทรศัพท์แถมยังเป็นเขาที่โทร.มาก่อนด้วย"...คะ"(มาดูแมว) เขาพูดเสียงเรียบ"ดูทำไม มันเป็นอะไรคะ" ฉันสงสัยและร้อนใจจึงรีบลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ประตูทันที(มาดูเอง) แล้วเขาก็วางสายไปทันทีพร้อมขาของฉันที่ถึงหน้าห้องเจ้าตัวเรียบร้อยแล้ว"มันเป็นอะไรเหรอ" ฉันรีบเดินเข้ามาในห้องแล้วถามเขาที่ยืนกอดอกจ้องปุยนุ่นอยู่ตรงระเบียง"มันอ้วก" เขาตอบสั้น ๆ แล้วมองฉันเหมือนมีอะไรสักอย่างจนฉันต้องก้มมองตัวเอง ฉันรีบจนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังใส่เสื้อยืดตัวบางรัดรูปกับกางเกงขาสั้นแบบใส่นอนอีกตัว"ขอโทษที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย เนยรีบ" ฉันบอกแล้วเดินไปดูเจ้าปุยนุ่นก่อนจะขำเบา ๆ "มันแค่สำรอกขนค่ะ แต่คงทรมานน่าดู เพราะเลียขนตัวเองแล้วมันร่วงเยอะเกินไปเลยต้องขับออกมาทางนี้ เนยต้องแปรงขนให้มันบ่อยกว่านี้"ฉันบอกพี่นธีแล้วเงยหน้าขึ้นไปส่งยิ้มให้เขาเพื่อบอกว่ามันไม่มีอะไร"..." แต่เขากลับเอาแต่จ้องหน้าไม่เลิก "ฉันไม่รู้"คนตัวสูงพูดแ
ซ่อนรัก บทที่ 20
EP.20วันต่อมาฉันตื่นมาทำกับข้าวมื้อเช้าในเวลาที่เกือบจะสายเพราะนอนหลับสบายเกินไป ส่วนพี่นธีตอนนี้ก็ยังนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมตื่นสักทีพอทำกับข้าวเสร็จคนที่นอนอยู่บนเตียงก็เริ่มขยับกายไปมา และลุกขึ้นมองมาทางฉัน"เนยเอาอาหารไปให้ปุยนุ่นแล้ว พี่จะกินเลยไหมคะ""พึ่งตื่น จะให้กินเลย ?" พี่นธีพูดแล้วจ้องหน้าอย่างกับว่าฉันกำลังบังคับเขาอยู่อย่างนั้นแหละ"งั้นเดี๋ยวเนยยกไปไว้ให้ที่ห้องนะคะ" ฉันพูดแล้วเตรียมภาชนะมาใส่อาหาร"ไล่ ?""เนยไม่ได้พูดแบบนั้น"ทำไมตื่นมาก็หาเรื่องเลยล่ะ ตื่นเช้ามาก็อารมณ์เสียเลยเหรอ"..." แล้วพี่นธีก็เดินไปเปิดโทรทัศน์ที่ฉันไม่เคยแตะต้องมันเลยเพราะมีอะไรหลายอย่างให้ทำจนไม่มีเวลาว่าง"วันนี้พี่ไปไหนไหม""ไม่" เขาตอบแค่นั้นแล้วก็เงียบไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง "จะไปไหน""เนยว่าจะออกไปหาเพื่อน นัดคุยเรื่องไปเที่ยวแล้วก็เรื่องลงทะเบียนเรียนเทอมหน้า" ฉันตอบแล้วเก็บอาหารไว้บนเคาน์เตอร์"เอาเลขบัญชีมา""คะ ?""ค่าทำงาน" เขาเดินไปหยิบมือถือของตัวเองที่วางบนเตียงมากดยุกยิก"อ้อ ค่ะ" แล้วฉันก็พยักหน้าบอกเลขบัญชีให้เขา สักพักข้อความแจ้งเตือนก็โชว์ขึ้นมาบนจอ'09/10/XX 09:52 บช XX1
