บทที่ 376

"ครับประธานป๋อ"

เลขาหลี่ตะโกนไปที่ประตู:"เอาตัวมาเลย!"

หยุนเฟยหานขมวดคิ้ว เห็นว่าคนที่ประตูถูกนําตัวเข้ามาโดยบอดี้การ์ดสองคนแ ทั้งสองฝ่ายที่ต่อสู้กันในห้องส่วนตัวก็หยุดทันที

เมื่อเห็นว่าคนนั้นถูกตีจนหน้าบวม เขาถูกมัดแล้วก็คุกเข่าลงพื้น

ป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา:"มือไหนตี ก็ตัดมือนั้น"

"อื้อ! อื้อ!"

บอดี้การ์ดก็ได้ดิ้นรน

หยุนเฟยหานไม่ได้พูด เห็นว่ามือของบอดี้การ์ดถูกตีด้วยค้อน บอดี้การ์ดก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ในที่สุดทั้งคนก็สลบ

สายตาของหยุนเฟยหานเย็นชา แต่เดิมทีเมืองไห่เฉิงเป็นสถานที่ของป๋อซือเหยียน ถ้าเขามีเรื่องในเวลานี้ เขาไม่มีโอกาสชนะ

นอกจากนี้ ตอนกลางวัน เซียวตั๋วได้พาคนมาหาเขาแล้ว

"จบแล้วครับเรื่องแล้ว"

ป๋อซือเหยียนยืนขึ้นและมองหยุนเฟยหานอย่างไร้ความรู้สึก:"ถ้าคุณหยุนอยากคิดบัญชีของซูเฉี่ยนเฉี่ยน ผมต้อนรับทุกเมื่อ แต่ผมกลัวว่าคุณไม่มีความสามารถนั้น"

คนของป๋อซือเหยียนเดินตามหลังเขา และก็ได้ออกจากไนท์คลับ

เลขาเหวินยืนอยู่ข้างหยุนเฟยหานขมวดคิ้วและพูดว่า:"ท่านครับเราปล่อยมันไปแบบนี้เหรอครับ?"

ไม่ว่าจะพูดยังไง ตระกูลหยุนของพวกเขาก็เป็นเจ้าของเมืองหลินเฉิงเช่นกัน แต