บทที่ 281

ห้องใต้ดินที่มิดชิดไม่มีอากาศถ่ายเท ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแทบจะทนไม่ไหวหลังจากอยู่ที่นี่เพียงสามชั่วโมง

"ปล่อยฉันออกไป……ปล่อยฉันออกไป!"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ทุบประตูห้องใต้ดินอย่างสุดชีวิต แต่ไม่มีเสียงที่สามารถทะลุกําแพงนั้นได้

หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องใต้ดินก็เปิดออก และซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นแสงริบหรี่เข้ามา และก่อนที่เธอจะดีใจ เธอก็เห็นแม่ซู

แม่ซูถูกทรมานเป็นเวลาหลายวัน และเธอก็ใกล้จะเป็นประสาทเต็มที เมื่อเธอเห็นห้องมืด เธอก็เต็มไปด้วยการต่อต้านและหดตัวลงด้วยความกลัว

"ฉันไม่เอา ฉันไม่เอา!"

แม่ซูยังคงถอย แต่เธอยังคงถูกโยนเข้าไปอย่างไร้ความปราณี

"อ้ายย! "

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกใจและรู้สึกว่าแม่ซูกําลังดิ้นเข้าหาเธอ

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีสีหน้าหวาดกลัว :"พวกนายจะทำอะไร ? ฉันท้องลูกของป๋อซือเหยียนนะ ! พวกนายทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!"

ทันทีที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดจบ ป๋อซือเหยียนก็เดินเข้ามา

หลังจากเห็นป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เหมือนเห็นที่พึ่ง เธอก็กระโจนทันทีเข้าไปทันที :"ซือเหยียน……ซือเหยียน ในที่สุดคุณก็มาหาฉัน! คุณฟังฉัน ฉันสามารถอธิบายได้……"

"ไม่ต้องอธิบาย"

เสียงของป๋อซือเหยียนเย็นชาและไม่คุ้นเคยอย่