บทที่ 287

เสิ่นม่านพูดอย่างไร้เยื้อใย ดวงตานั้นไม่ได้มีความรักอยู่เลย

ป๋อซือเหยียนยืนอยู่กับที่กําหมัดแน่น ไม่ไปสักที

เสิ่นม่านเยาะเย้ยว่า:"ทำไม ประธานป๋อยังไม่กลับ เพราะอยากเจอฉันพูดเหยียดหยามต่อเหรอ?"

เลขาหลี่ทนดูไม่ไหวจริงๆ ก็ได้พูดอยู่ข้างๆ เขา :"ประธานป๋อ ……ไปกันเถอะครับ "

เสิ่นม่านมองไปทางอื่น ไม่ได้มองป๋อซือเหยียนต่อ

ป๋อซือเหยียนถอยกลับอย่างช้าๆ ดวงตาของเขายังคงมองเสิ่นม่าน สุดท้าย ถึงได้ทำใจเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ

ในรถ เลขาหลี่มองป๋อซือเหยียนจากกระจกส่องหลังโดยที่เขาไม่พูดอะไรสักคํา ใบหน้าของเขามืดมนและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า:"ประธานป๋อครับ คุณหญิงก็แค่โกรธคุณเท่านั้น ไม่กี่วันเดี๋ยวก็ดีครับ"

"ฉันไม่เข้าใจ ทําไมเธอไม่ยอมรับฉัน?"

เสียงของป๋อซือเหยียนเบามาก

เลขาหลี่พูดว่า:"อาจเป็นเพราะเรื่องของคุณซู ดังนั้นคุณหญิงเลยควรระวังอยู่ตลอด……มีผู้หญิงคนไหนอยากให้สามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นบ้างครับ"

"ไม่ ฉันไม่ได้พูดเรื่องนี้ เป็นเรื่องก่อนหน้านี้"

"อะไรครับ? "

ป๋อซือเหยียนเงยหน้าขึ้นมองขมวดคิ้วพูดว่า"ฉันบอกว่าเรื่องก่อนหน้านี้ "

เลขาหลี่สับสน ไม่เข้าใจความหมายของป๋อซือเหยียน

แต่ป๋อซือเ