ห้องใต้ดินที่มิดชิดไม่มีอากาศถ่ายเท ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแทบจะทนไม่ไหวหลังจากอยู่ที่นี่เพียงสามชั่วโมง"ปล่อยฉันออกไป……ปล่อยฉันออกไป!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ทุบประตูห้องใต้ดินอย่างสุดชีวิต แต่ไม่มีเสียงที่สามารถทะลุกําแพงนั้นได้หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องใต้ดินก็เปิดออก และซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นแสงริบหรี่เข้ามา และก่อนที่เธอจะดีใจ เธอก็เห็นแม่ซูแม่ซูถูกทรมานเป็นเวลาหลายวัน และเธอก็ใกล้จะเป็นประสาทเต็มที เมื่อเธอเห็นห้องมืด เธอก็เต็มไปด้วยการต่อต้านและหดตัวลงด้วยความกลัว"ฉันไม่เอา ฉันไม่เอา!"แม่ซูยังคงถอย แต่เธอยังคงถูกโยนเข้าไปอย่างไร้ความปราณี"อ้ายย! "ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกใจและรู้สึกว่าแม่ซูกําลังดิ้นเข้าหาเธอซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีสีหน้าหวาดกลัว :"พวกนายจะทำอะไร ? ฉันท้องลูกของป๋อซือเหยียนนะ ! พวกนายทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!"ทันทีที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดจบ ป๋อซือเหยียนก็เดินเข้ามาหลังจากเห็นป๋อซือเหยียน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เหมือนเห็นที่พึ่ง เธอก็กระโจนทันทีเข้าไปทันที :"ซือเหยียน……ซือเหยียน ในที่สุดคุณก็มาหาฉัน! คุณฟังฉัน ฉันสามารถอธิบายได้……""ไม่ต้องอธิบาย"เสียงของป๋อซือเหยียนเย็นชาและไม่คุ้นเคยอย่
"เก็บไว้เป็นความลับ อย่าให้หลุดออกไป""เกรงว่า จะปิดไว้ได้ไม่นานนะครับ"สิ่งที่คุณนายป๋อให้ความสำคัญมากที่สุดคือลูกหลาน ว่าจะมีผู้หญิงคนหนึ่งท้องลูกของประธานป๋อได้ คุณนายป๋อไม่มีทางปล่อยเด็กคนนี้ไปง่ายๆ แน่ๆ ป๋อซือเหยียนไม่มีอารมณ์ที่จะมาคิด ปัญหานี้ เขาพูดไปเรียบๆ ว่า "ตอนนี้นายไปขับรถ ฉันอยาก ไปบ้านตระกูลเสิ่น""...ใช่"ตอนนี้ข่าวที่ว่าเสิ่นม่านได้รอดจากความตายนั้นก็ได้ดังไปทั่ว โดยเฉพาะในโซเชียลบ้านตระกูลเสิ่น ใบหน้าของคุณฉินไม่ดีนัก เธอโยนหนังสือพิมพ์ในมือ: "เสิ่นม่านนี่ !อยู่ดีๆ ทำไมต้องมาแกล้งตาย ? ไม่ตายก็ไม่มาบอกกันหน่อย แกล้งคนอื่นแบบนี้สนุกเหรอ?"หนังสือพิมพ์ในมือของคุณฉินก็โยนไปโดนรองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่งเสิ่นม่านยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วพูด ว่า "ป้ารอง คุณกำลังพูดถึงใครเหรอคะ ?"เมื่อได้ยินเสียงของเสิ่นม่าน คุณฉินก็เหมือนเห็นผี "พรึด" ก็ได้รีบลุกขึ้นทันทีหลังจากเห็นใบหน้าของเสิ่นม่าน คุณฉินก็ตกใจยิ่งขึ้น" คุณ คุณหนูใหญ่..."เสิ่นม่านเลิกคิ้ว เธอสวมชุดออกงานสีไวน์แดงพร้อมเสื้อคลุมมิงค์สีขาว แต่งตัวสวยเอามาก"ป้าสองตอนที่เห็น ฉันทำไมถึงทำตัวเหมือนเห็นผีล่ะ?
ลุงรองเสิ่นโกรธเมื่อได้ยิน: "เธอกำลังพูดอะไรอยู่? ม่านม่านโดนรังแกขนาดนี้ แต่เธอบอกว่าไม่ถึงกับหย่า?""ที่รัก ฉันทำทั้งหมดนี้เพื่อประโยชน์ของตระกูลเสิ่น พวกเรามีเรื่องกับตระกูลป๋อ ตระกูลเสิ่นไม่ได้ประโยชน์อะไร?"คุณฉินก็ได้มองไปทางเสิ่นม่านตลอด:"ยิ่งไปกว่านั้น คุณหนูใหญ่บอกว่าจะขายเสิ่นซือกรุ๊ปให้กับบริษัท M กรุ๊ป ก็ขายเสิ่นซือกรุ๊ปให้บริษัท M กรุ๊ปเลย ไม่แคร์เสิ่นซือกรุ๊ปเลยแม้แต่น้อย ก็ไม่รู้ว่าคุณหนูใหญ่กำลังคิดอะไรอยู่ นี่เป็นการโยนตระกูลเสิ่นไปยังทางตันไม่ใช่เหรอ……""เธอหุบปากไปเลย!"ลุงรองเสิ่นได้ยินคุณฉินพูดอะไรไร้สาระก็ได้หงุดหงิดเสิ่นม่านมองไปที่คุณฉินพูด :"ที่แท้ป้ารองไม่พอใจที่ฉันได้ฮุบตระกูลเสิ่นเข้ากับบริษัท M กรุ๊ป"เสิ่นม่านจําได้ว่า ในชาติที่แล้วตระกูลเสิ่นได้ล้มละลายเพราะป๋อซือเหยียน พอคุณฉินเห็นว่าที่บ้านกำลังไม่มีเงิน ก็ได้รีบทิ้งลุงรองเสิ่น แล้วก็เอาสมบัติในบ้านทั้งหมดหนีไปคราวนี้ ที่คุณฉินไม่พอใจที่เธอจะหย่ากับป๋อซือเหยียน อาจเป็นเพราะเธอกลัวว่าเสิ่นซือกรุ๊ปได้ร่วมเข้ากับบริษัท M กรุ๊ป แล้วทำให้ป๋อซือเหยียนไม่พอใจ ตระกูลเสิ่นก็จะไม่มีอะไรเลยคุณฉินพูด :
ลุงรองเสิ่นพูดว่า: "ม่านม่านพูดถูก ผมว่าประธานป๋อไม่จำเป้นต้องลดตัวลงมารับคนถึงบ้านตระกูลเสิ่น ม่านม่านไม่มีทางกลับไปหรอก!""ที่รัก!"คุณฉินกระชากแขนเสื้อของลุงรองเสิ่นพูด :"เรื่องพวกเขาสามีภรรยา ก็ให้พวกเขาสามีภรรยาแก้ไขเอง คุณไปยุ่งอะไรด้วย?"คุณฉินยิ้มให้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า:"โอ๊ย ดึกขนาดนี้แล้วประธานป๋อยังมารับคุณหนูใหญ่ของพวกเรา เห็นทีก็จริงจังกับคุณหนูใหญ่ของเราไม่น้อย คุณหนูใหญ่ คุณก็เลิกโกรธได้แล้ว รีบกลับไปกับประธานป๋อเถอะค่ะ "คุณฉินพยายามส่งสายตาให้เสิ่นม่าน เสิ่นม่านทำเป็นไม่เห็นป๋อซือเหยียนเดินไปข้างๆ เสิ่นม่าน ด้านข้างนั่งยอง ๆ มองไปที่เสิ่นม่านนั่งอยู่บนโซฟา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก:"ฉันส่งเขาเข้าคุกแล้ว "เสิ่นม่านก็ได้พูดเรียบๆ :"ประธานป๋อพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน อยากจะพิสูจน์อะไรเหรอ?""ผมรู้เรื่องที่เขาเคยทำไว้แล้ว เขาฆ่าเพื่อนของตนเพื่อมาแทนที่ ผมกับเขามันเป็นความผิดพลาดมาตั้งแต่แรก ม่านม่าน ผมไม่มีทางที่จะทำผิดต่อเธอ คืนนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้วางยาผม ผมคิดว่าเขาคือคุณ เพราะงั้น……""พอแล้ว"เสิ่นม่านขัดจังหวะอย่างเย็นชา:"ฉันไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวก
เสิ่นม่านมองไปที่มือของป๋อซือเหยียนที่จับเธอไว้ ก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา :"ทำไม? ประธานป๋อจะมาลักพาตัวฉันที่บ้านตระกูลเสิ่นเหรอ ?"ป๋อซือเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งพูด :"คุณอย่าบังคับผม""ประธานป๋อมีอำนาจขนาดนี้ แต่ว่ามาโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่นแบบนี้ มันก็ดูใจกล้าไปหน่อยนะ"ป๋อซือเหยียนจับแขนของเสิ่นม่านแน่นขึ้น:"ผมสามารถโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่น คุณน่าจะรู้ดี ถ้าคุณไปกับผมตอนนี้ ผมยังสามารถพาคุณไปได้อย่างมีศักดิ์ศรี"เสิ่นม่านสบัดแขนของป๋อซือเหยียน พูดอย่างเย็นชา :"ขออภัย ทําไม่ได้"ในวินาทีถัดมา จู่ๆ ประตูบ้านตระกูลเสิ่นก็ถูกผลักเปิดออก และคนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามา ทําให้สาวใช้กลัวที่จะหนีไปกระจัดกระจาย คุณฉินซ่อนตัวอยู่ข้างหลังลุงรองเสิ่น:"ที่รัก! ที่รักดูสิควรทําไงดี?……จะทําไงดี!"ป๋อซือเหยียนพูดเสียงต่ำ:"ม่านม่านผมจะพูดอีกครั้ง ไปกับผม"ได้ยินแบบนั้น เสิ่นม่านก็ไม่ขยับ ทั้งสองฝ่ายก็นิ่งอยู่ตรงนั้นเมื่อเห็นแบบนั้น คนที่สิ้นหวั่นที่สุดกลับเป็นคุณฉินคุณฉินก็ร้องไห้:"คุณหนูใหญ่! ฉันก็บอกคุณตั้งนานแล้วว่า ให้ไปกับประธานป๋อก็ไม่ฟัง คุณทําไมดื้อแบบนี้! ต้องเอะอะจนถึงจุดนี้ก่อนถึงยอมแพ้เหรอ?
ป๋อซือเหยียนตกตะลึง: "คุณย่า?"คุณนายป๋อก็ได้เดินมา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและความผิดหวัง เธอยกมือขึ้นตบป๋อซือเหยียน:"เพื่อผู้หญิงคนเดียวทําให้ตระกูลป๋อตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย แกก็ยังเป็นผู้ปกครองตระกูลป๋อไหม ! นั่นคือสิ่งที่ปู่ของแกสอนแกมาในตอนที่เขายังอยู่เหรอ ? เจ้าตัวไร้ประโยชน์!"ป๋อซือเหยียนกําหมัดแน่น แต่ไม่กล้าพูดอะไรสักคําคุณนายป๋อหันไปมองเสิ่นม่าน และดวงตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยการดูถูกเสิ่นม่าน:"ครั้งนี้นับว่าเราได้สร้างปัญหาให้กับตระกูลเสิ่น ต่อไปซือเหยียนจะไม่มีวันเสียมารยาทอีก เพื่อเป็นค่าตอบแทนเราจะให้ค่าชดเชยที่เท่าเทียมให้กับตระกูลเสิ่น แต่ว่าเธอเป็นคนพูดเรื่องหย่าก่อน สมบัติของตระกูลป๋อพวกเราไม่มีทางให้เธอแม้แต่น้อย"ป๋อซือเหยียนตะโกน :"คุณย่า !"เสิ่นม่านรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคุณนายป๋อจะพูดแบบนี้ เธอก็แค่ยิ้ม พูด :"คุณนายป๋อเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า สัญญาหย่าที่ฉันให้ป๋อซือเหยียน ไม่ได้ขอแบ่งเงินจากตระกูลป๋อแม้แต่น้อย ดังนั้นคุณนายป๋อมั่นใจได้ว ฉันไม่อยากแบ่งทรัพย์สินของตระกูลป๋อหรอกค่ะ ""งั้นก็ดี!""แต่ว่า เนื่องจากพวกคุณมารบกวนครอบครัวของฉัน บัญชีนี้จึง
เสิ่นม่านพูดอย่างไร้เยื้อใย ดวงตานั้นไม่ได้มีความรักอยู่เลยป๋อซือเหยียนยืนอยู่กับที่กําหมัดแน่น ไม่ไปสักทีเสิ่นม่านเยาะเย้ยว่า:"ทำไม ประธานป๋อยังไม่กลับ เพราะอยากเจอฉันพูดเหยียดหยามต่อเหรอ?"เลขาหลี่ทนดูไม่ไหวจริงๆ ก็ได้พูดอยู่ข้างๆ เขา :"ประธานป๋อ ……ไปกันเถอะครับ "เสิ่นม่านมองไปทางอื่น ไม่ได้มองป๋อซือเหยียนต่อป๋อซือเหยียนถอยกลับอย่างช้าๆ ดวงตาของเขายังคงมองเสิ่นม่าน สุดท้าย ถึงได้ทำใจเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ ในรถ เลขาหลี่มองป๋อซือเหยียนจากกระจกส่องหลังโดยที่เขาไม่พูดอะไรสักคํา ใบหน้าของเขามืดมนและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า:"ประธานป๋อครับ คุณหญิงก็แค่โกรธคุณเท่านั้น ไม่กี่วันเดี๋ยวก็ดีครับ""ฉันไม่เข้าใจ ทําไมเธอไม่ยอมรับฉัน?"เสียงของป๋อซือเหยียนเบามากเลขาหลี่พูดว่า:"อาจเป็นเพราะเรื่องของคุณซู ดังนั้นคุณหญิงเลยควรระวังอยู่ตลอด……มีผู้หญิงคนไหนอยากให้สามีไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นบ้างครับ""ไม่ ฉันไม่ได้พูดเรื่องนี้ เป็นเรื่องก่อนหน้านี้""อะไรครับ? "ป๋อซือเหยียนเงยหน้าขึ้นมองขมวดคิ้วพูดว่า"ฉันบอกว่าเรื่องก่อนหน้านี้ "เลขาหลี่สับสน ไม่เข้าใจความหมายของป๋อซือเหยียนแต่ป๋อซือเ
ในบ้านตระกูลเสิ่น คนของเซียวตั๋วก็ถอยไปทีละคน คุณฉินก็เหงื่อออกเพราะความหวาดกลัวพร้อมตบหน้าอก พูดว่า"ฉันตกใจแทบแย่……คนเหล่านั้นทำไมหยาบคายขนาดนี้! คุณหนูใหญ่ ให้ฉันพูดนะ คุณควรคุยกับป๋อซือเหยียนดีๆ ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ จะทำยังไง""เรื่องนี้ไม่ลําบากและป้ารองแล้วล่ะค่ะ"สีหน้าของเสิ่นม่านนิ่งเรียบ และเธอก็ดึงมือออกจากเซียวตั๋ว พูดว่า:"คุณมากับฉัน"เซียวตั๋วที่อวดดีก็เชื่อฟังที่เสิ่นม่านสั่งแล้วก็ตามหลังเธอไป เหมือนหมาป่าตัวใหญ่ ลุงรองเสิ่นที่เห็นฉากนี้ก็คิด:"เซียวตั๋ว กับม่านม่านคบกันเหรอ?""ที่รัก คุณโง่แล้วเหรอ!"คุณฉินพูด :"เซียวตั๋วเขาคือใคร ? จะมาชอบคุณหนูใหญ่ของเราได้ไง คุณหนูใหญ่ของเราได้แต่งงานแล้วนะ!""เแต่งานแล้วจะทำไม ? คุณก็แค่ยแต่งงานไม่ใช่เหรอ?""มันเหมือนกันเหรอ? "คุณฉินและลุงรองเสิ่นก็ได้ทะเลาะกันที่ชั้นล่างชั้นบน เสิ่นม่านดึงเซียวตั๋วเข้ามาในห้องปิดประตูและถามว่า:"คุณมาที่นี่ได้ไง?"ถ้าเธอจําไม่ผิด เรื่องที่เธอกลับไปที่บ้านตระกูลเสิ่นวันนี้ เธอไม่ได้บอกเซียวตั๋วมาก่อน"เกี่ยวกับข้อมูลของซูเฉี่ยนเฉี่ยน คุณเป็นคนหลุดให้ป๋อซือเหยียน ใช่ไหม?"จริงๆ มันก็เป็นแค่วิธีธร