บทที่ 285

เสิ่นม่านมองไปที่มือของป๋อซือเหยียนที่จับเธอไว้ ก็ได้หัวเราะอย่างเย็นชา :"ทำไม? ประธานป๋อจะมาลักพาตัวฉันที่บ้านตระกูลเสิ่นเหรอ ?"

ป๋อซือเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งพูด :"คุณอย่าบังคับผม"

"ประธานป๋อมีอำนาจขนาดนี้ แต่ว่ามาโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่นแบบนี้ มันก็ดูใจกล้าไปหน่อยนะ"

ป๋อซือเหยียนจับแขนของเสิ่นม่านแน่นขึ้น:"ผมสามารถโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่น คุณน่าจะรู้ดี ถ้าคุณไปกับผมตอนนี้ ผมยังสามารถพาคุณไปได้อย่างมีศักดิ์ศรี"

เสิ่นม่านสบัดแขนของป๋อซือเหยียน พูดอย่างเย็นชา :"ขออภัย ทําไม่ได้"

ในวินาทีถัดมา จู่ๆ ประตูบ้านตระกูลเสิ่นก็ถูกผลักเปิดออก และคนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามา ทําให้สาวใช้กลัวที่จะหนีไปกระจัดกระจาย คุณฉินซ่อนตัวอยู่ข้างหลังลุงรองเสิ่น:"ที่รัก! ที่รักดูสิควรทําไงดี?……จะทําไงดี!"

ป๋อซือเหยียนพูดเสียงต่ำ:"ม่านม่านผมจะพูดอีกครั้ง ไปกับผม"

ได้ยินแบบนั้น เสิ่นม่านก็ไม่ขยับ ทั้งสองฝ่ายก็นิ่งอยู่ตรงนั้น

เมื่อเห็นแบบนั้น คนที่สิ้นหวั่นที่สุดกลับเป็นคุณฉินคุณฉินก็ร้องไห้:"คุณหนูใหญ่! ฉันก็บอกคุณตั้งนานแล้วว่า ให้ไปกับประธานป๋อก็ไม่ฟัง คุณทําไมดื้อแบบนี้! ต้องเอะอะจนถึงจุดนี้ก่อนถึงยอมแพ้เหรอ?