บทที่ 115

เสิ่นม่านจ้องมองที่แผ่นหลังของฮั่วหยุนเหลียนครู่หนึ่ง แผ่นหลังของฮั่วหยุนเหลียนผอมบาง คนป่วยและอ่อนแอเช่นนี้ได้คอยแบกตระกูลฮั่วมาหลายปี คิดๆก็น่ากลัวจริงๆ

"ท่านครับพาตัวคนมาใหแล้ว"

เวลานี้บอดี้การ์ดชุดดําพาผู้หญิงที่มีเสน่ห์มา

เสิ่นม่านก็คิดว่ากำลังมองอะไรสนุกๆซ่อนตัวและแสร้งทําเป็นดื่มข้างๆ

หญิงสาวหลังจากเห็นฮั่วหยุนเหลียน ก็ดูเขินอายและดวงตาของเธอก็เย้ายวนเล็กน้อย

เสิ่นม่านจําได้ว่าผู้หญิงคนนี้พยายามเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวตอนอยู่ชั้นล่างเมื่อกี้ แต่ถูกฮั่วหยุนเซียวผลักออกไป

"คุณฮั่ว คุณเรียกฉันคิดมามีอะไรจะสั่ง?เหรอคะ"

เสียงของผู้หญิงคนนั้นลดลงเล็กน้อย แค่ฟังก็ทําให้คนรู้สึกใจละลายแล้ว

เสิ่นม่านแอบมอง ผู้หญิงคนนั้นเกือบจะแนบติดอยู่กับร่างของฮั่วหยุนเหลียนแล้ว สีหน้าของฮั่วหยุนเหลียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลงใบหน้าของเขาถึงขั้นมีรอยยิ้มจาง ๆ

แต่รอยยิ้มนั้นเย็นชาเล็กน้อย

"อ่า! พวกคุณจะทําอย่างไร? ปล่อย! ปล่อยฉันนะ!"

เห็นแค่ว่าแขนของผู้หญิงคนนั้นถูกคนจับแน่น และทั้งคนถูกกดลงกับพื้นเธอก็ตกใจจนหน้าเสียและตอนนี้เธอก็ไม่ได้ดูดีเหมือนเมื่อกี้แล้ว

"บอกคนที่อยู่เบื้องหลังเธอ อยากพึ่งผู้หญิง