”ตั้งแต่ต้นจนจบคุณหญิงไม่พูดอะไรสักคําครับ แต่ประธานเจียงโกรธมากเมื่อได้ยิน"เลขาหลี่หยุดและพูดว่า:”ที่งานมีคนของเราอยู่ และเขาบอกว่าเหตุผลก็คือเพื่อนร่วมชั้นสองคนนี้ของคุณซู ช่วยคุณซูท้วงความยุติธรรม โดยบอกว่าคุณหญิงอ่อยแฟนคุณซู"ป๋อซือเหยียนเม้มปากไม่พูดคนที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนติดต่อได้มีจํากัด และไม่เคยได้ยินว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีแฟนแล้ว"นายไปตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด และที่มหาลัยก็ตรวจสอบด้วย"เขาไม่ได้ถามเสิ่นม่านเกี่ยวกับเรื่องในมหาวิทยาลัยเอและเสิ่นม่านทำตัวไม่ให้โดนเด่นมาตลอด อยู่ที่มหาลัยมานานขนาดนี้คุณนายป๋อก็ยังไม่ได้ข่าว แต่ข่าวลือที่ว่าเธอเป็นโสเภณีไม่ได้เกิดขึ้นเปล่าๆแน่ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วย"ครับประธานป๋อ!"เลขาหลี่ถอยกลับอย่างรวดเร็วป๋อซือเหยียนผลักประตูเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่รู้ว่าตื่นขึ้นตอนไหน เธอมองไปที่ป๋อซือเหยียนด้วยใบหน้าที่ดูอ่อนแอและถามว่า:"ซือเหยียนขอโทษ……ทำให้คุณเสียเวลาแล้ว""แพทย์บอกว่าคุณน้ําตาลในเลือดต่ำ คุณพักผ่อนก่อน"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเม้มริมฝีปากถาม"ฉันได้ยินพี่หลี่พูดว่าเกิดเรื่องที่งานเลี้ยง หรือว่า……""มันไม่ใ
เสิ่นม่านจ้องมองที่แผ่นหลังของฮั่วหยุนเหลียนครู่หนึ่ง แผ่นหลังของฮั่วหยุนเหลียนผอมบาง คนป่วยและอ่อนแอเช่นนี้ได้คอยแบกตระกูลฮั่วมาหลายปี คิดๆก็น่ากลัวจริงๆ"ท่านครับพาตัวคนมาใหแล้ว"เวลานี้บอดี้การ์ดชุดดําพาผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาเสิ่นม่านก็คิดว่ากำลังมองอะไรสนุกๆซ่อนตัวและแสร้งทําเป็นดื่มข้างๆหญิงสาวหลังจากเห็นฮั่วหยุนเหลียน ก็ดูเขินอายและดวงตาของเธอก็เย้ายวนเล็กน้อยเสิ่นม่านจําได้ว่าผู้หญิงคนนี้พยายามเข้าใกล้ฮั่วหยุนเซียวตอนอยู่ชั้นล่างเมื่อกี้ แต่ถูกฮั่วหยุนเซียวผลักออกไป"คุณฮั่ว คุณเรียกฉันคิดมามีอะไรจะสั่ง?เหรอคะ"เสียงของผู้หญิงคนนั้นลดลงเล็กน้อย แค่ฟังก็ทําให้คนรู้สึกใจละลายแล้วเสิ่นม่านแอบมอง ผู้หญิงคนนั้นเกือบจะแนบติดอยู่กับร่างของฮั่วหยุนเหลียนแล้ว สีหน้าของฮั่วหยุนเหลียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลงใบหน้าของเขาถึงขั้นมีรอยยิ้มจาง ๆแต่รอยยิ้มนั้นเย็นชาเล็กน้อย"อ่า! พวกคุณจะทําอย่างไร? ปล่อย! ปล่อยฉันนะ!"เห็นแค่ว่าแขนของผู้หญิงคนนั้นถูกคนจับแน่น และทั้งคนถูกกดลงกับพื้นเธอก็ตกใจจนหน้าเสียและตอนนี้เธอก็ไม่ได้ดูดีเหมือนเมื่อกี้แล้ว"บอกคนที่อยู่เบื้องหลังเธอ อยากพึ่งผู้หญิง
เสิ่นม่านไม่สามารถเข้าใจความตั้งใจของฮั่วหยุนเหลียน แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ต้องการให้เธออยู่ใกล้ระเบียงนี้แน่นอนว่าเสิ่นม่านไม่ขัดฮั่วหยุนเหลียนพยักหน้าอย่างสุภาพแล้วลงไปชั้นล่างเมื่อเสิ่นม่านลงไปเมื่อเห็นฮั่วหยุนเซียวดื่มเหล้าคนเดียวใกล้บันไดและเห็นเสิ่นม่านลงมาจากชั้นบน ฮั่วหยุนเซียววางแก้วไวน์ในมือลงทันทีและก้าวไปข้างหน้าถาม:"เธอขึ้นไปได้ไง?""ฉันแค่อยากไปสูดอากาศ"เสิ่นม่านมองความประหม่าแวบเข้ามาในดวงตาของฮั่วหยุนเซียว เธอพูดว่า:"พี่ชายของนายไม่ชอบให้คนอื่นขึ้นไปที่ชั้นสองเหรอ?""ก็ไม่เชิง……นั่นคือที่ที่พี่ชายของฉันเอาไว้คุยธุระ"ฮั่วหยุนเซียวพูดอย่างคลุมเครือเสิ่นม่านไม่เคยมางานเลี้ยงดินเนอร์ของตระกูลฮั่วมาก่อน ไม่รู้กฎของตระกูลฮั่วแต่เธอขึ้นไปเมื่อกี้ก็ไม่เห็นคนของฮั่วหยุนเหลียนห้าม ดังนั้นจึงเห็นได้ว่านี่คือฮั่วหยุนเหลียนอนุญาตแล้วบางทีจุดประสงค์ก็เพื่อให้เธอเห็นฉากนั้นและเตือนเธอว่าอย่าเข้าใกล้น้องชายเขา"ก็ดึกมากแล้ว ฉันขอตัวหน่อยนะ""ฉันจะส่งเธอ!""ไม่ต้อง"เสิ่นม่านเตรียมที่จะกลับไป ประตูของตระกูลฮั่วเปิดออก เห็นป๋อซือเหยียนเดินเข้ามา ทุกคน
เสิ่นม่าน ตกตะลึงฮั่วหยุนเหลียนโยนคําถามให้เธอในเวลานี้ได้พอเหมาะจริงๆวันนี้ป๋อซือเหยียนพอเธอออกไปเลยแบบนี้เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นตระกูลฮั่วในสายตา แน่นอนว่าฮั่วหยุนเหลียนจะไม่ปล่อยให้ป๋อซือเหยียนจากไปอย่างง่ายๆ ไม่งั้นพรุ่งนี้จะมีคนปล่อยข่าวว่าตระกูลฮั่วของเขากลัวป๋อซือเหยียนและถ้าฮั่วหยุนเหลียนให้หน้าเธอ ออกหน้าสนับสนุนเธอ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทําให้ทุกคนรู้สึกว่าตระกูลฮั่วไม่กลัวป๋อซือเหยียนแต่ถ้าคืนนี้เธอเลือกที่จะไม่ไปกับป๋อซือเหยียน ก็เท่ากับว่าตระกูลป๋อและตระกูลฮั่วฉีกหน้ากันก็เพราะเธอแบบนี้ป๋อซือเหยียนก็จะเสียหน้า และในฐานะภรรยาขอป๋อซือเหยียน เธอจะไม่มีร่มเงาของตระกูลป๋ออีกแม้ว่าเรื่องนี้คุณนายป๋อรู้เข้า คุณนายป๋อก็ไม่มีทางเข้าข้างเธอที่สะใภ้ที่ทำให้ตระกูลป๋ออับอายแน่และตระกูลฮั่ว ก็จะมีตระกูลป๋อมาเป็นศัตรูเพิ่ม และต่อไปก็จะห่างเหินกับเธอ คณหนูใหญ่เสิ่นที่มองสถานการณ์ไม่ออกแม้ว่าฮั่วหยุนเหลียนกำลังถามเธอ แต่เธอก็มีแค่คําตอบเดียวเท่านั้นไปกับป๋อซือเหยียนด้วยวิธีนี้ ทั้งสองตระกูลจะปลอดภัย และเธอสามารถได้รับการปกป้องจากทั้งสองตระกูลในอนาคตเสิ่นม่านไม่เพียงเสียวส
เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ากําลังจะเป็นลม ป๋อซือเหยียนจึงรีบปล่อยมือ"แค่กๆๆ!"เสิ่นม่านไอใบหน้าของเธอยังคงแดงอยู่ และใช้เวลานานในการตั้งตัว"เสิ่นม่าน ผม……"ป๋อซือเหยียนต้องการเอื้อมมือไปแตะรอยแดงที่คอของเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านถอยกลับอย่างระแวดระวังป๋อซือเหยียนเงียบไปเมื่อกี้เขาสติแตกไประหว่างทางป๋อซือเหยียนและเสิ่นม่านไม่พูดอะไร และเมื่อพวกเขามาถึงบ้านป๋อ เสิ่นม่านเห็นว่าบ้านตกแต่งได้อบอุ่นมาก ไม่ต้องคิดก็รู้ คงเป็นคุณนายป๋อที่สั่งให้แม่บ้านหลิวตกแต่งนึกถึงเรื่องที่เกิดในรถเมื่อกี้ เสิ่นม่านขำตัวเองอยู่กับผู้ชายที่กำลังจะฆ่าเธอ ทำให้คนรู้สึกขยาดจริงๆ"เสิ่นม่าน!"เสียงของป๋อซือเหยียนดังขึ้นข้างหลังเธอ แต่เสิ่นม่านไม่หยุดขึ้นไปชั้นบนเธอไม่อยากคุยกับป๋อซือเหยียนมากกว่านี้ และก็ไม่อยากที่จะอธิบายกับป๋อซือเหยียนวันรุ่งขึ้นท้องฟ้าสว่างเล็กน้อย เสิ่นม่านลงมาจากชั้นบนเห็นป๋อซือเหยียนเอนหลังพิงโซฟาอย่างเหนื่อยล้า ราวกับว่าเขาไม่ได้นอนทั้งคืนเธอเก็บของใช้ประจำวันเล็ก ๆ น้อย ๆ เตรียมกลับไปที่อพาร์ตเมนต์แต่เช้าตรู่เมื่อป๋อซือเหยียนเห็นเสิ่นม่านลงชั้นล่าง ประสาทของเขาก็เกร็งในทั
ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังคงบาดเจ็บเมื่อเห็นป๋อซือเหยียนตกลง ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ดีใจมากเจียงฉินได้รับข้อความจากเสิ่นม่านเมื่อคืนนี้ เช้าตรู่วันนี้ก็ให้คนขับขับรถไปเจียงฉินลงรถคนขับแบกสัมภาระไปที่ท้ายรถเจียงฉินรู้สึกงุนงงถาม: "อากาศแบบนี้เธอสวมผ้าพัดคอทำไม? " "คอเย็นนิดหน่อย "เสิ่นม่านยิ้มแห้งๆเจียงฉินอ่อนไหวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลังจากดึงผ้าพันคอออก ก็เห็นรอยช้ำที่คอของเสิ่นม่าน "ใครทํา? ป๋อซือเหยียน? "เจียงฉินโกรธจัดเสิ่นม่านรู้นิสัยของเจียงฉิน ดังนั้นเจึงทําได้เพียงปลอบอยู่ข้างๆ:“ไม่เจ็บแล้ว " "เป็นไอ้ชั่วนั้นจริงเหรอ?! "เจียงฉินโกรธกำกําปั้นขึ้นมาและกําลังจะเข้าไปในบ้านป๋อ เสิ่นม่านรีบลากเจียงฉิน "อย่าไปฉันไม่เป็นไรจริงๆ " "ไม่ได้! ฉันจะฆ่าชายชั่วนั่น! "เสิ่นม่านกอดเจียงฉินไม่ปล่อย: "ป๋อซือเหยียนพึ่งรับปากฉันฉันว่าจะไม่จัดการกับบริษัทเจียง ถ้าไปโวยวายแบบนี้เป็นเรื่องแน่! " "ฉันกลัวเขา? ถ้าเก่งจริงจัดการฉันให้ตายสิ! "เสิ่นม่านรีบลากเจียงฉินขึ้นรถและขอให้คนขับล็อคประตูจะให้เจียงฉินไปโวยวายไม่ได้ "ม่านม่าน! เธอปล่อยให้เขา
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลั่งน้ําตาอย่างเศร้าโศกราวกับว่าคนทั้งโลกเข้าใจเธอผิด"ประธานเจียง คุณจะดูถูกฉันต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ได้ไง? ฉันยากจน แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรี! ฉันไม่เคยทําอะไรแบบนั้น!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีสีหน้าดื้อรั้นและพูดว่า:"ไม่ใช่เพราะว่าคุณเป็นเพื่อนของเสิ่นม่าน และคุณใส่ร้ายฉันแบบนี้ไม่ได้นะ! แม้ว่าฉันจะยากจน แต่ฉันไม่สามารถปล่อยให้คุณใส่ร้ายฉันแบบนี้! ถึงมีเงิน แต่ก็ใส่ร้ายฉันแบบนี้ไม่ได้!"เจียงฉินโกรธ แต่เจอคำพูดแบบนี้ก็พูดไม่ออกเสิ่นม่านเดินไปข้างหน้าเจียงฉินและมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนเธออย่างตลกขบขัน:"จนเหรอ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังคงมองเสิ่นม่านด้วยท่าทางที่น่าสมเพช อ่อนแอ แต่ดื้อรั้นเมื่อก่อนเสิ่นม่านตอบโต้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน และเธอไม่เคยเตอบโต้แบบเด็ดขาด ยิ่งไม่เคยคิดที่จะทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่มหาลัยต่อไม่ได้แต่ก็นั่นแหละท่าทางตอแหลของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเมื่อกี้การสร้างภาพลักษณ์ของเธอเมื่อกี้ เสิ่นม่านรู้สึกว่าเธอคิดผิดเธอไม่ควรไว้หน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเสิ่นม่านก้าวไปข้างหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนถอยกลับด้วยความกลัว:"เธอจะทำอะไร? !"เสิ่นม่านคว้ากระเป๋าในมือของซูเฉี่ยนเฉี่ยน หยิบ
คําพูดของเสิ่นม่านทําให้ร่างกายของป๋อซือเหยียนแข็งทื่อเสิ่นม่านลากเจียงฉินข้างๆ:"เราไปกันเถอะ "เจียงฉินเดินจากไปตามเสิ่นม่านถุยน้ำลายใส่ป๋อซือเหยียนเดิมทีเสิ่นม่านไม่ต้องการฉีกหน้าป๋อซือเหยียน แต่ตอนนี้เธอทนไม่ไหวจริงๆ"ซือเหยียน……"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกระตุกแขนเสื้อของป๋อซือเหยียนอย่างระมัดระวัง:"ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด""เรื่องป้ายประกาศ มันอะไร?"อยู่ๆป๋อซือเหยียนถามแบบนี้สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็แสดงท่าทางน่าสงสาร:"เป็นคนในมหาลัยที่อิจฉาหน้าตาของพี่เสิ่นจึงแต่งข่าวใส่ร้ายพี่เสิ่น พี่เสิ่นคิดว่าเป็นฉัน เพราะงั้น……"ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเขาไม่เคยถามเรื่องในมหาลัยกับเสิ่นม่าน ไม่รู้ว่ามีคนสร้างข่าวลือเกี่ยวกับเสิ่นม่านในมหาลัยเสิ่นม่านไม่เคยพูดกับเขามาก่อน "ซือเหยียน ฉันไม่ได้ทําจริงๆ ฉันอธิบายให้พี่เสิ่นฟังแล้ว แต่เธอยืนยันว่าฉันทํา……"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูด ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปากของเธอเพราะกลัวว่า ป๋อซือเหยียนจะไม่เชื่อเธอจึงพูดอีกครั้ง:"ครั้งนั้นคณะกรรมการตรวจสอบวินัยได้ตรวจสอบหนึ่งครั้ง ตรวจสอบแล้วว่าเป็นคนอื่นที่ทำเรื
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ